De wallen onder haar ogen werden steeds minder naarmate de dagen verstreken. Nog steeds werd ze elke ochtend naast Kailee wakker, maar ze merkte dat ze steeds meer begon te denken aan het feit of ze al alleen kon slapen. Ze wist het echter nog niet zeker en dat was de reden waarom ze nog steeds bij de blauwharige jongen sliep. Ze voelde zich veilig bij haar beste vriend. Hij had haar gesteund tijdens de rechtszaak. Die hadden ze trouwens gewonnen, mede dankzij de getuige van Dave. Andrew had levenslang gekregen en zij woonde nu op Cassia. Ze hadden het huis op Erd verkocht, want Alyssa wilde daar niet meer wonen en ook Jack leek dat geen leuk idee te vinden. Hun vader was een beetje kortaf tegen hun, maar Jack weet dat aan het feit dat hij niet had verwacht dat zijn zoon zulke dingen zou doen bij zijn dochter en dat hij nog steeds erg geschrokken was. Jack had zich er al vrij snel overheen gezet en kalmeerde haar meestal als ze bij hun was. Ze was tot nu toe elk weekend even bij hun langsgegaan en Jack had haar ook geholpen met haar huiswerk omdat ze het zelf af en toe niet meer kon bijhouden. Soms had ze nog momenten dat ze een hysterische bui kreeg, maar die gingen steeds sneller over. Het meisje bewoog zich voort naar de bibliotheek om wat informatie op te zoeken in verband met watermagie. Nu ze bij Jack woonde hadden ze beiden veel meer tijd om samen de watermagie te leren. Jack had al een hoop dingen van hun vader geleerd en probeerde dat ook aan haar te leren, maar het ging moeizaam vooruit en daarom wilde Alyssa de boeken in de bibliotheek raadplegen. Het duurde niet lang voordat ze de stille ruimte had gevonden en met een rilling over haar rug liep ze langs de bibliothecaresse. Dat mens was altijd zo nors. Ze liep gauw naar de afdeling waar ze moest zijn en pakte een dik boek uit het rek. Ze wilde zich omdraaien met de bedoeling om naar een tafeltje te gaan, maar het ging mis en ze botste tegen een jongen op. Haar boek viel op de grond en ze hoorde een luide ‘Sst!’ van de geïrriteerde vrouw ergens achter hun komen. ‘Sorry,’ fluisterde ze naar de jongen, bang zijnde om oogcontact te maken en stilletjes keek ze naar haar boek dat op de grond lag, te zenuwachtig zijnde om die op te rapen.

Alyssa was lichtelijk opgelucht dat de jongen er niet zo’n probleem van maakte dat ze tegen hem gebotst was. Het was niet echt duidelijk voor haar of het nu echt wel haar fout was geweest of niet, maar dat was op dit punt ook niet belangrijk. Ook al vond de jongen het niet erg en maakte dat haar weer minder zenuwachtig, het mens dat zich achter al die rekken achter een balie verschool maakte haar wél heel erg nerveus. Ze hoopte dat het mens dan ook niet op zou staan om te gaan kijken wat er gebeurd was. Alyssa wist zeker dat het arme mens een hartaanval zou krijgen als ze zou zien dat één van haar geliefde boeken op de grond gevallen was. Het zwartharige meisje durfde te wedden dat als er een rek omviel en een leerling lag eronder dat de bibliothecaresse eerder naar het rek zou kijken dan naar de leerling. Oké, dat was een gemene gedachte, maar het was wel waar. Ze was blij dat ze haar oude sarcastische gedachten weer een beetje terug begon te krijgen. Dat betekende dat Andrew nog niet alles voor haar had verpest. ‘Dankjewel,’ fluisterde ze toen de jongen het boek aan haar gaf en ze knikte op zijn vraag. ‘Het gaat over watermagie. Ik wil een paar spreuken leren,’ legde ze op een fluistertoon uit. Ze wist zeker dat de bibliothecaresse hun vanaf nu in de gaten ging houden. ‘Bestuur jij dat toevallig?’ Haar stem klonk nieuwsgierig. Ze hoorde weer het sissende toontje van de vrouw verderop dat aangaf dat ze stil moest zijn. Het begon steeds scheller te klinken, dus Alyssa nam aan dat het mens steeds minder geduld begon te hebben. Ze keek de jongen vragend aan, haar best doende om zo weinig mogelijk aandacht aan de bibliothecaresse te besteden. Stom mens dat het dan ook was.

Alyssa voelde teleurstelling opkomen toen de jongen ontkennend antwoordde. Ze had gehoopt dat ze iemand zou vinden die ook watermagie kon. Ze wist dat ze altijd bij haar broer terecht zou kunnen, maar het was handiger als ze hier op Starshine ook iemand had waarmee ze kon trainen. Ze kon eens aankloppen bij de docent, maar ze kon zich niet herinneren dat ze daar nog nieuwe lessen van had zien verschijnen. Ze had sowieso dankzij heel dat gedoe met Andrew niet veel lessen meer gevolgd. Ze was meer bezig geweest met Kailee en zichzelf. Kailee en zij leken echt de personen te zien die het meeste drama mee moesten maken op Starshine. Ze draaide haar hoofd toen de jongen iets van magie uitprobeerde op de bibliothecaresse. Ze moest lachen toen ze zag wat de jongen deed en schudde haar hoofd grijnzend. Dat zag ze zichzelf en Kailee ook echt nog wel doen. Misschien, als ze jonger waren geweest, dat zij dat trucje ook hadden uitgehaald. En ze durfde te wedden dat als Kailee hier bij haar had gezeten dat hij wel iets anders had gedaan dat nog veel erger was geweest. Ze moest eerlijk toegeven dat ze haar beste vriend nu al miste. Maar ze kon ook niet alle dagen bij hem blijven, want dan zou ze geen andere mensen meer leren kennen en vriendloos zijn was ook weer zoiets. ‘Mijn naam is Alyssa,’ fluisterde ze zachtjes tegen de jongen die zichzelf dus Syrax noemde. Ze keek even bedenkelijk naar het boek en keek hem daarna weer in de ogen aan. ‘Ik ken wel enkele basistechnieken van watermagie dankzij mijn broer, maar ik wil graag gevorderd worden. Ik beheers aardmagie,’ fluisterde ze tegen hem. Vervolgens wenkte ze hem naar een tafeltje dat verderop in de bibliotheek stond en waar de bibliothecaresse hun niet echt zou kunnen horen. Ze liep naar één van de stoelen toe en ging zitten terwijl ze het boek zachtjes neerlegde. ‘Weet jij iets van watermagie?’ vroeg ze vervolgens hoopvol.