Ze kwam keurig op tijd binnenhuppelen op haar eigen onschuldige manier van doen. Oriël had ook niet anders verwacht van Lea. Ze had het meisje graag in haar les. Lea was een leerling die altijd erg goed haar best deed in Oriëls lessen en het ook altijd serieus nam. Ze had helaas veel leerlingen die voor waarzeggerij kozen in de hoop een makkelijk cijfer te halen en een beetje de draak staken met haar vak. Iets wat Oriël lastig te begrijpen vond omdat andere magische vakken wel serieus genomen werden. Waarzeggerij vergde net zo'n niveau van kennis en concentratie. Misschien zelfs wel meer. Oriël schudde de gedachte weg en richtte haar blik weer op Lea. Ze glimlachte de jonge studente toe. 'Goede morgen Lea,' groette ze haar. Ze had allang in de gaten dat ze haar huisdier weer mee had, maar zei er met opzet niks over. Het meisje wist haar standpunt over het dier. Het was trouwens opvallend hoeveel hartelijker Oriël tegenover het meisje was dan tegen menig ander student. Ze wist wel dat ze eigenlijk niet mocht voortrekken, maar Lea was toch wel een van haar favoriete leerlingen. Niet dat ze dit hardop tegen de studente zou zeggen. Maar dit was waarschijnlijk niet eens nodig. Het was aan haar te zien. 'Met mij gaat het goed, dank je. Ik hoop dat het met jou ook goed gaat,' sprak ze het meisje kalm toe. Oriël wachtte tot Lea zich op een van de kussens had laten zakken waarna ze haar les begon. Want ook al was dit misschien maar een bijles en waren ze maar met z'n tweeën, er moest nog steeds les gegeven worden. 'Laten we maar beginnen. Je hebt aangegeven dat je graag een bijles in handlezen wilt volgen. Onze handen kunnen ons veel over onszelf vertellen. Onze hele levensgeschiedenis, ons karakter en wie we zijn staat in de vouwen van onze handen geschreven. En om de toekomst van iemand te lezen, moet je eerst zijn verleden kunnen begrijpen. Er zijn een paar dikke lijnen die iedereen in zijn hand heeft staan. Behalve het aangeven van iemand zijn sterkste karaktertrekken staan deze lijnen in directe verbinding met je magische kern. Het is deze lijn waardoor je je magie tot uiting kan brengen. Kijk eens naar je eigen hand, en wees heel eerlijk tegen jezelf. Wat zijn de bijzonderheden die je erin ziet?' vroeg Oriël aan Lea.

Oriël had Lea enkel kalm toegeknikt. Ze wist dat het meisje geen probleem maker was. En Oriël wist ook hoe serieus ze haar opleiding nam. 'Daar vertrouw ik je op Lea,' was het enige wat de vrouw zei over haar mededeling. Het was immers haar eigen verantwoordelijkheid. Oriël liet het daarbij en nodigde Lea uit om bij haar op de kussens te gaan zitten. Ze begon met de les door de basis begrippen uit te leggen en wat handlezen nou precies was. Ze knikte bij Lea's eerste opmerking. 'Inderdaad, ze zijn niet gelijk. Je moet de lijnen in je handen zien als familie, maar niet als tweelingen. Je schrijfhand, en daarmee vaak je dominante hand, heeft diepere lijnen. Gewoon omdat je die vaker gebruikt. Zo vertellen allebei je handen elk een deel van hetzelfde verhaal. De drie dikste lijnen in je hand zijn de basislijnen van je persoonlijkheid. Je hartlijn, je bestemmingslijn en je levenslijn. Zoals je misschien ziet vormen de kleine lijntjes in je hand rasters, kruisjes of eilandjes. Dit zijn de obstakels in je leven waar je langs moest, of waar je tegenaan loopt. Maar de lijnen in je hand hebben zoveel meer geheimen. Zoals ik net al zei zijn ze de direct verbindingen met je magie. Je kunt magie beter laten stromen, en daarmee je volledige krachten de vrije hand geven. Je kunt krachten ook blokkeren door obstakels te leggen. Voel maar eens met je vinger langs die dikke lijnen. Kun je de magie door je hand heen voelen stromen. Probeer maar eens om je krachten te versterken. Het symbool voor woudmagie is een halve cirkel tegen de klok in,' vertelde Oriël. Zelf opende ze haar hand met de palm naar boven. Haar hand begon te gloeien en een lichtbol maakte zich los van haar hand. Hij gloeide zacht en warm. Ze liet hem weer verdwijnen. Ze tekende met haar vingers een verticale lijn naar beneden en een schuine lijn daar dwars doorheen. Opnieuw begon haar hand te gloeien. Maar de lichtbol die zich nu losmaakte straalde als een kleine zon. De hitte verwarmde haar gezicht en leek haast gemaakt uit vuur. Voorzichtig liet Oriël hem weer verdwijnen en knikte naar Lea dat zij het met haar magie moest proberen.