Senri had al snel een plekje gevonden waar hij op zijn gemak een boek kon lezen zonder dat hij gestoord werd door rumoerige leerlingen: de stallen. Voor zover hij wist kwamen er niet zo heel veel leerlingen en hij kon makkelijk op een blaadje in de lerarenkamer spieken wanneer er lessen geplant waren waarvoor ze de stallen nodig hadden. Het was er misschien vies en het stonk er een beetje, maar daar trok de man zich eerlijk gezegd niet veel van aan. In het begin had hij zijn neus wel opgetrokken toen de geur hem tegemoet was gekomen, maar hij was er vrij snel aan gewend geraakt. Hij had zich ergens helemaal achterin de stallen op een strobaal gezet en had zijn boek open geslagen terwijl de klassieke muziek zoals altijd in zijn oren galmde. Het feit dat zijn broek en jasje vuil werden, kon hem weinig schelen. Hij had genoeg kleding bij om aan te trekken terwijl de rest uitgewassen werd en desnoods ging hij nieuwe spullen kopen. Het had zo zijn voordelen om bij een rijke familie te horen, maar ook zeker evenveel nadelen.
De stagiaire muziek was net klaar met bladzijde twee van zijn boek toen luid gelach zijn muziek verstoorde. Iets of wat geïrriteerd keek hij op van zijn boek en liet zijn blik in de richting van het geluid glijden. ”Kan het wat stiller… alsjeblieft?” Dacht hij een plekje gevonden te hebben waar hij op zijn gemak was, kwam er toch een leerling zijn rust verstoren, fijn. Wel, hij zou er waarschijnlijk aan moeten gaan wennen nu hij zich op een school bevond. Er zouden waarschijnlijk heel weinig momenten zijn waarop hij volledig alleen zou zijn. Daar had hij aan gedacht toen hij zich inschreef voor de opleiding, maar hij had niet gedacht dat het dag 1 al zou gebeuren. Langzaam gleden zijn blauwkleurige ogen terug naar zijn boek terwijl hij een poging deed om het lezen terug te hervatten.