Children waiting for the day they feel good
Happy birthday, happy birthday
And to feel the way that every child should
Sit and listen, sit and listen

Het verbaasde hem zelf dat hij weer in de gymzaal stond. Hij was de afgelopen tijd wel eens vaker gekomen zonder dat het was doordat hij straf had en de berging op moest ruimen. Nee, hij was uit vrije wil hier en dat was iets dat waarschijnlijk meerdere mensen verbaasde. Hij kwam niet om af te vallen (dat zou een heel erg slecht idee zijn) maar gewoon omdat hij het gevoel had dat hij zou verleren wat hij geleerd had van sport als hij het niet meer deed. Ryan had hem al een beetje uitgelegd over hoe hij basket moest spelen, en kijken naar anderen die basketbal deden hielp ook aan leren hoe het moest. Kailee had zich gauw omgekleed en stond in de zaal te kijken naar de mensen die er rondhingen. Grotendeels was gewoon aan het sporten zoals je wel verwacht in een gymzaal, maar ook een heel aantal zat er gewoon lui te wezen. De jongeman liep door de zaal heen naar de berging die aan de overkant lag en kroop achter het net door. Hij walgde van de berging, hij was niet bang van spinnen maar hij vond het ook verre van aangename dieren om naar te kijken of om op zijn arm te krijgen. Gauw haalde hij een basketbal uit het rek en liep weer naar de zaal. Hoe moest het weer... Dribbelen, en dan mocht je nog drie stappen doen als je de bal in je handen hield, toch? Hij liet de bal een paar keer botsen en begon toen al dribbelend naar de ring te lopen. Zo'n drie meter voor de ring hield hij de bal in zijn handen en zette nog drie stappen. Hij duwde zich af en gooide de bal richting het net, maar natuurlijk was hij weer dom genoeg geweest om veel te hard te gooien. De bal knalde tegen het bord aan en vloog toen de andere richting uit. "Fuck", mopperde hij, deels doordat hij een steek in zijn enkel voelde toen hij weer op de grond stond en deels omdat de bal naar een meisje toegevlogen was. Hij had geen idee of de bal haar geraakt had of niet, maar zelfs als dat niet zo was kon hij wel geloven dat het schrikken was als er plots een basketbal langs je neus voorbij komt. Kai zuchtte diep en richtte zijn ogen even naar het plafond terwijl voordat hij weer in beweging kwam en naar haar toe wandelde. Hij ging voor haar staan en keek haar kort aan. "Het spijt me, gaat het?" vroeg hij haar, proberend om ook inderdaad een beetje spijt in zijn stem door te laten klinken, al lukte dat niet geweldig doordat het hem gewoon niet speet. Hij kon toch ook niet kiezen in welke richting de bal wegkaatste. De kerel bukte zich en tilde de basketbal weer op. Hij bleef er een tel naar kijken voor hij zijn ogen terug naar het meisje oprichtten.

OOC: Samantha~ Hopelijk ben je er wat mee, hij's een beetje flut :'D

Hij had even gescholden voor hij in het meisje haar richting gelopen was, hopend dat de bal haar niet geraakt had. En hopend dat ze geen drama queen was vooral. Niet dat ze midden in de zaal haar keel ging open zetten. Dat zou beschamend zijn, net alsof hij haar wat gedaan had of zo. Hij ging voor haar staan en deed zijn mond open: "Het spijt me, gaat het?" Hij wist dat het niet gemeend klonk maar hij kon zich er niet minder voor interesseren. Hij bukte en nam de basketbal terug op. "Het is goed hoor", zei ze, en Kai knikte licht opgelucht naar haar. Gelukkig. Hij zag dat ze hem bekeek, en hij probeerde zijn mondhoeken niet geïrriteerd naar onder te doen gaan hangen. Hij was al dat gekijk nu wel beu. Hij snapte niet wat er nu zo speciaal was. Om ze niet naar onder te doen hangen, haalde hij ze op naar boven zodat zijn mond glimlachte, ook al glimlachten zijn ogen niet. Zo leek het alsof het hem niet veel deed, toch? Wel, okay, hij bekeek haar ook gauw maar dan ook echt gauw, hij interesseerde zich niet echt voor het uiterlijk van mensen. Hij merkte beweging op en zag dat ze een springkoord in haar handen hield. Ze legde de uiteindes in haar ene hand en ze stak de andere uit. Oh nee, dit was zo een type. Zo een handschud type. Jakkes, hij had het niet op lichamelijk contact. Op bepaalde personen na dan, maar die waren dan ook zijn goede vrienden. "Mijn naam is Samantha, by the way", stelde ze zich voor, en hij hoorde een accent door in haar stem maar hij kon het moeilijk plaatsen. Hij was nooit echt geweldig geweest met accenten plaatsen. Hij kon enkel Puffoons herkennen. Want ja, logisch. Hij legde zijn hand in die van haar en schudde die. "Kailee, maar je mag Kai zeggen. Of ja, ik heb liever dat je Kai zegt", zei hij op zijn beurt en lachte zacht bij het laatste. Hij liet haar hand weer los. "Samantha", zei hij en keek een beetje nadenkend. "Leuke naam." Het was niet eens een leugen. Hij vond Samatha echt een leuke naam. Het kwam niet zo overdreven vaak voor, dus hij vond het speciaal en mooi. "Was je aan het springkoorden?" vroeg hij, knikkend naar het touw. Ja, duidelijk wel he, Kai, dacht hij. "Dat lijkt ook al weer eeuwen geleden dat ik dat gedaan heb." Hij wist niet eens waarom hij dat zei. Hij tikte tweemaal op de basketbal en trok zijn mondhoeken toen weer op in een glimlach. He was best vrolijk vandaag. Samantha had geluk, een vrolijke Kailee was toffer dan hem pissed hebben.

Ze hadden hun handen teruggetrokken na zich voorgesteld te hebben. Oh, het ging nog. Ze had niet zo'n irritante, plakkerige hand of zo. Dat bezorgde hem echt stress. Waarom wou je iemand een hand geven als ie plakkerig was, jakkes. "Oké dan, Kai", zei ze en de lach die ze op haar gezicht had zorgde ervoor dat hij plots al veel minder zin had in serieus doen. Dat viel ook op, hij lachte al wat meer. "Samantha," had hij gezegd, "Leuke naam." Ze knikte er een beetje om. "Kailee is ook een mooie naam hoor." Hij haalde zijn schouder op. "Als jij dat vindt, ik vind het te vrouwelijk klinken." Het klonk toch ook vrouwelijk. Niets voor hem. Niet dat hij zo extreem mannelijk was, maar hij had liever wat jongensachtig gehad zoals... Gerard? Frank?
"Was je aan het springkoorden?" vroeg hij, knikkend naar het touw. "Dat lijkt ook al weer eeuwen geleden dat ik dat gedaan heb." Ze haalde haar schouders een beetje op. "Het is goed voor de conditie", antwoordde Samantha. "Ik doe het tamelijk vaak, al sinds kleins af aan." Kai knikte. "Oh, okay. Cool." Hij glimlachte even. "Ik deed het vroeger ook vaak met mijn beste vriend." Ook al sprong die natuurlijk nooit mee. Ingebeelde vrienden deden niet aan sport. Kai had twee keer op de basketbal getikt en zag dat Samantha er naar knikte met haar kin. "Ben je aan 't basketballen?" Hij keek naar de bal. "Yeah. Ik probeerde toch. Iemand heeft het me laatst geleerd en ik wou het nog kunnen als ik hem de volgende keer zie", zei hij met een zachte glimlach. "Kan je basketballen?" vroeg hij. Hij hoopte er niet op maar het zou wel leuk zijn, had hij misschien iemand met wie hij kon basketten.

OOC: Beetje flut geworden.

"Was je aan het springkoorden?" vroeg hij, knikkend naar het touw. "Dat lijkt ook al weer eeuwen geleden dat ik dat gedaan heb." Ze haalde haar schouders een beetje op. "Het is goed voor de conditie", antwoordde ze. "Ik doe het tamelijk vaak, al sinds kleins af aan." Kai knikte. "Oh, okay. Cool." Hij glimlachte kort. "Ik deed het vroeger ook vaak met mijn beste vriend." Er kwam niet echt reactie op, maar dat had hij ook niet verwacht. Ze kon er ook moeilijk wat zeggen. Kai had twee keer op de basketbal getikt en zag dat Samantha er naar knikte met haar kin. "Ben je aan 't basketballen?" Hij keek naar de bal en knikte. "Yeah. Ik probeerde toch. Iemand heeft het me laatst geleerd en ik wou het nog kunnen als ik hem de volgende keer zie", zei hij. "Kan je basketballen?" vroeg hij. Ze schudde haar hoofd als antwoord. "Ik heb het nog nooit gedaan", zei ze. "Maar ik leer snel. Misschien kun je het me leren?" Kai beet even nadenkend op zijn onderlip en knikte een beetje, half onzeker. "Ja, maar ik ben zelf niet geweldig hoor", lachte hij. Hij was helemaal niet god in sport, op badminton na, maar dat was alleen omdat hij dan op het pluimpje kon meppen en zijn frustraties zo kon afreageren. Hij handigde haar de basketbal over en knikte richting de berging. "Ik ga even een tweede basketbal halen", zei hij voor hij zich omdraaide en weer door de zaal heen begon te lopen, richting de berging. Hij kroop weer achter het net door dat ervoor zorgde dat niet alle voetballen, tennisballen, basketballen en wat er verder nog allemaal bestond de berging in zouden vliegen. Kailee haalde een basketbal uit het rek en botste die op de grond om te zien dat er nog genoeg lucht in zat. Hij liep er weer mee naar Samantha en ging voor haar staan. "Oké. Je hebt het nog noit gedaan, maar wel al eens gezien, toch?" Hij wachtte even en sprak verder. "Dribbelen kan je vast wel, het is niet zo moeilijk." Hij liet de bal stuiteren tot op heuphoogte en keek haar weer aan.

"Ja, maar ik ben zelf niet geweldig hoor", had hij geantwoord toen ze vroeg of hij het haar kon leren. "Ik ga even een tweede basketbal halen", zei hij. Hij draaide zic om en liep weer door de zaal heen naar de berging. Hij kroop weer achter het net door. Kailee haalde een basketbal uit het rek en botste die op de grond om te zien dat er nog genoeg lucht in zat. Hij liep er weer mee naar Samantha en ging voor haar staan. "Oké. Je hebt het nog nooit gedaan, maar wel al eens gezien, toch?" Hij wachtte even. "Inderdaad", zei ze. Hij knikte en sprak verder. "Dribbelen kan je vast wel, het is niet zo moeilijk." Hij liet de bal stuiteren tot op heuphoogte en keek haar weer aan. Hij zag dat ze rond begon te kijken. Een frons verscheen op zijn gelaat maar toen hij zag dat ze naar de muur liep om haar springkoord te droppen, verdween die frons. Hij liet de bal opnieuw op de grond botsen en wachtte tot ze haar vest ook bij het springkoord gelegd had. Hij trok zijn mondhoek op in een glimlach toen ze terugkwam. "Kan ik ook eens proberen?" vroeg ze en stak haar handen uit naar de basketbal. "Natuurlijk", zei hij en gaf haar de bal. Kai keek naar Samantha en begon ook weer met de bal te dribbelen. "Je mag niet op de bal slaan, maar je moet h'm naar de grond toe duwen", zei hij knikkend naar de basketbal. "En je moet hem ongeveer tot heuphoogte laten komen," vertelde hij, "Want als je echt een wedstrijdje doet dan is de bal zo moeilijker af te pakken en kan je h'm beter verdedigen." Opnieuw verscheen er een glimlach op zijn gezicht. "Dat zal je wel lukken, niet?"

OOC: Ook een beetje fluttt maar ik wou eerst wachten of het haar lukte of niet.

Hij had haar de bal aangegeven en ze checkte h'm nog even. "Je mag niet op de bal slaan, maar je moet h'm naar de grond toe duwen", zei hij. Hij hield een half ook op Samantha, die haar ogen op de basketbal gericht hield. Hij keek maar met een half oog omdat hij bang was dat zijn basketbal weg zou schieten als hij haar aan bleef kijken, en dat zou ook er super idioot uitzien. "En je moet hem ongeveer tot heuphoogte laten komen," vertelde hij, "Want als je echt een wedstrijdje doet dan is de bal zo moeilijker af te pakken en kan je h'm beter verdedigen." Opnieuw verscheen er een glimlach op zijn gezicht. "Dat zal je wel lukken, niet?" Ze liet de basketbal op de grond stuiteren en het bekende geluid van de bal op de grond vulde de zaal, maar het werd opgenomen door het geluid van alle andere sportmaterialen. De bal begon al gauw boven haar heup uit te stuiteren, en ze probeerde de bal lager te krijgen door haar hand dichter naar de grond toe te bewegen. Daardoor boog ze voorover en Kai zag het aankomen maar voor hij haar kon helpen botste de bal omhoog tegen haar kin op. "Auw", hoorde hij uit Samantha komen, en ze wreef over haar kin. "Gaat het?" vroeg hij meteen en hield zijn basketbal stil tussen zijn handen. Hij deed een pas korter naar het meisje toe en keek een beetje bezorgd. Een basketbal tegen je kin kon zeer veel pijn doen. "Geen tanden door je lip heen of in je tong?" vroeg hij, maar dan had ze waarschijnlijk wel luider geklaagd. Een tand je lip in kon heel erg veel pijn doen, en het was ook zo bloederig. Jakkes. Hij wachtte even op antwoord maar draaide zich toen om om Samantha's bal te gaan halen. Die was weggevlogen naar een groepje andere basketballers. Kai vroeg hen om de bal, want ze hielden hem vast, en natuurlijk kreeg hij enkel een gemeen grijnsje. Een diepe zucht verliet zijn lippen. Hij wist dat hij beloofd had minder te gaan zuchten, maar de mensen rondom hem maakten het hem niet makkelijk. De blauwharige kerel keek de grootste van de basketballers aan. Hah, gelukkig was dit niet eens zo'n reus, toch groter dan Kai. Misschien een beetje groter dan Ryan, en die vond Kai al groot. "Geef me gewoon die stomme basketbal terug", beval Kai hem, en de kerel schoot in de lach. "Meisjes basketballen niet, laat je vriendinnetje gaan springkoorden." De kerel met de neuspiercing keek hem pissed an en trok de basketbal uit zijn handen. "Drop dead", siste hij en draaide weer naar Samantha toe. Hij liep op haar af en stak haar met een glimlach de bal toe. "Opnieuw, Sam", zei hij en liet zijn eigen basketbal weer de grond op gaan. Hij had onbewust haar naam afgekort, en als ze dat niet leuk vond hoorde hij het wel zeker?

"Gaat het?" vroeg hij meteen en hield zijn basketbal stil tussen zijn handen. Hij deed een pas korter naar het meisje toe en keek een beetje bezorgd. Een basketbal tegen je kin kon zeer veel pijn doen. "Geen tanden door je lip heen of in je tong?" Ze had blijkbaar geen schade, gelukkig. Hij had eens een keer zijn tanden in zijn lip gehad toen hij tegen een muur op gerend was. Veel bloed en pijn en paniekerige mensen. Dat was nooit een leuke combinatie, natuurlijk. Nadat hij zeker was dat Samantha niets had draaide hij zich om. Hij ging haar basketbal halen. Maar de vervelende groep naar wie de bal toe gerold was, vond dat niet zo'n leuk idee. Nadat de leider, of in ieder geval de grootste, an het groepje geen aanstalte maakte om de bal uit vrije wil te geven opende Kailee zijn mond. "Geef me gewoon die stomme basketbal terug", beval hij. De kerel schoot in de lach. "Meisjes basketballen niet, laat je vriendinnetje gaan springkoorden." Kai keek hem pissed aan en gritste de basketbal uit zijn handen "Drop dead", siste hij en draaide weer naar Samantha toe. Hij liep op haar af en stak haar met een glimlach de bal toe. "Opnieuw, Sam", zei hij en liet zijn eigen basketbal weer de grond op gaan. Ze had geglimlacht toen hij de bal aangaf, maar nu grijnsde ze zelfs. "Sam, hé?" Hij keek opzij naar haar en knikte een beetje met een lach op zijn gezicht. "Weetje, dat klinkt nog niet eens zo slecht." Ze begon weer te dribbelen met de bal, en Kai vloekte toen zijn basketbal ook wegvloog. Dan kreeg je als je je aandacht op een ander vestigde. Hij liep achter de bal aan, maar een vriendelijke kerel aan de andere kant van de zaal wierp hem de bal toe. Kai schonk hem gauw een lach en draaide zich weer naar Sam toe. Hij hield de bal stil in zijn handen en liep naar haar toe. Hij hurkte naast haar neer en leunde een beetje op de basketbal om niet op te vallen. Zitten was slecht voor je spieren als je sportte, dus gehurk zitten vond hij nog niet zo'n slecht idee, dan bleven zijn spieren opgespannen. Sam's basketbal vloog nog een paar keer weg, maar ze kon die telkens tegenhouden voor die naar de idiote groep basketballers toeging. "Het lukt je duidelijk al beter", zei hij. "Ik denk dat het je nu wel lukt om rond te lopen terwijl je dribbelt." Hij ging rechtstaan en kreunde toen zijn knie kraakte. Damn. Hij bleef even stil staan en haalde diep adem voor hij de bal weer tegen de grond begon te duwen. Hij begon langzaam te wandelen, maar al gauw nam hij een lichte looppas aan en dribbelde terwijl verder. Hij maakte een cirkeltje om Samantha heen en bleef voor haar staan. De laatste keer dat hij de bal naar de grond duwde, deed hij dat een beetje harder waardoor hij de bal tussen zijn handen kon vangen. "Nooit met de bal in je handen lopen, alleen dribbelen als je loopt," begon Kailee, "En als je eenmaal gestopt bent moet je naar iemand anders passen, of naar de ring gooien, maar daar komen we wel bij als dit je lukt." Weer glimlachte hij. "Ga uw gang, mevrouw", zei hij en hij maakte nog nét geen buiging. Soms vond hij het gewoon leuk om overdreven beleefd te doen.

het gekraak van zijn knie betekende enkel dat hij vaker moest gaan sporten, vond hij. Dan zou het wel beter gaan. Hopelijk, hij kon natuurlijk ook zijn knie verpesten door bezig te blijven. Wel, dat zag hij dan wel weer. "Het lukt je duidelijk al beter", zei hij. "Ik denk dat het je nu wel lukt om rond te lopen terwijl je dribbelt." Hij keek Sam aan. "Whut?" vroeg ze, maar Kai lette niet zo op de vraag. Ze had hem vast wel gehoord. "Moet ik rondlopen met de bal? Al dribbelend?" Hij knikte kort als antwoord. Ja, dat moest ze, maar zo moeilijk was het echt niet. Hij had een cirkel om haar heen gedribbelt en bleef weer voor haar staan. "Nooit met de bal in je handen lopen, alleen dribbelen als je loopt," begon Kailee, "En als je eenmaal gestopt bent moet je naar iemand anders passen, of naar de ring gooien, maar daar komen we wel bij als dit je lukt." Weer glimlachte hij. "Ga uw gang, mevrouw." Ze begon weer te dribbelen en bleef eerst ter plekke dribbelen, waarschijnlijk om de bal onder controle te hebben, dacht hij. Toen dat goed ging deed ze enkele passen vooruit. Hij keek goedkeurend toe en bleef toen stilstaan, og steeds dribbelend omdat zijn uitleg van daarvoor anders niet klopte. Toen Samantha nog een pas naar voren deed ging het een beetje mis. De bal botste op haar voet en kaatste daar op af. Doordat haar voet natuurlijk niet helemaal plat was vloog de bal weg. Kailee botste zijn basketbal zo tegen de grond dat die naar Samantha toe botste en liep daarna in de richting waarin haar bal gevlogen was. Misschien had ze niet zo'n pijn aan haar voet, maar lopen als je een bal op je voet gebotst hebt kan nog steeds pijn doen. Hij liep naar de basketbal toe die nu al snelheid verloren had, maar hij had niet verwacht dat de bal tegen de muur op zou botsen. Doordat hij het niet had zien aankomen botste de bal terug van de muur tegen hem op, en het was in zijn maag. Hij pufte en leunde even tegen de muur, maar toen liep hij weer naar Samantha toe. Zij had nu zijn basketbal en hij de hare, maar dat maakte niet zo veel uit, dacht hij toch. "Zal je wel lukken", glimlachte hij haar bemoedigend toe. "Als je dat liever hebt kan ik je ook proberen te leren hoe je naar de ring moet gooien, dan kan je dribbelen straks of een andere keer verder leren?"