Hij schudde vermoeid zijn hoofd en wreef over zijn gesloten ogen. "Kom op!" Kailee opende zijn ogen weer en schudde nogmaals zijn hoofd. "Echt niet", mompelde hij en stond op van de harde bosgrond van het duistere bos. De andere jongens trokken kort een pruillip maar stonden vervolgens, net zoals Kai gedaan had, op en schokschouderden. "Moet jij weten", zeiden ze en liepen met z'n drieën weg. De blauwharige jongen staarden hen na en wist dat ze ladderzat terug naar hun kamers zouden gaan die nacht. Maar hij had geen zin om met hun mee te gaan naar Oak's Field. Hij had geen zin in dronken worden en naar huis moeten kruipen. De zon hing nu echt al bijzonder laag boven de horizon en hij besefte dat het niet meer lang licht ging blijven. Hij draaide zich om en liet het duistere bos achter zich. Hij liep richting de ruïnes maar zou daar nooit aankomen vermits hij al eerder af zou slaan.

Kai wou zijn handen in zijn jaszakken steken toen hij halfweg naar de waterval was maar besefte dat hij helemaal geen jas aanhad. Geïriteerd bromde hij wat en liep dan maar gewoon verder. Hij kon de waterval al horen, al was het geluid zwak. Een lichte wind zette op en hij huiverde even omdat hij niet gekleed was naar slechter weer. Het was de hele dag redelijk warm geweest dus had hij niet gedacht dat hij toch een pull zou kunnen gebruiken. Jammer genoeg had hij enkel een tanktop aan. Hij bleef wat nors mompelen bij zichzelf en naderde nu de waterval.

De jongeman bleef stilstaan en keek van een afstand naar de waterval voor hij naar een steen liep waar hij de vorige keer ook op gezeten had toen hij Faye ontmoette. Met een zucht zette hij zich neer en probeerde niet te denken aan het plezier dat de jongens hadden die hem mee gevraagd hadden naar de Jolly Jester. Kai had er op het moment slechte herinneringen aan en hij had niet de behoefte om er weer heen te gaan. Hij staarde naar zijn rode schoenen en zijn gedachten dwaalden een beetje af door het geuid van het klaterende water en het geritsel van klein gedierte dat rond de waterval woonde. De zon was inmiddels al helemaal vervangen door de maan en her en der waren er sterren tevoorschijn gekomen. Kailee trok met (opnieuw) een zucht zijn schouders recht. Als hij erbij ging zitten alsof niets hem wat interesseerde, dan zou hij zich gauw ook zo gaan voelen. Daar had hij geen zin in, zeker niet nu hij zich weer beter begon te voelen. Het was leuk om vrienden te hebben op school, en eindelijk hoefde hij niet meer alles alleen te doen. Hij haalde een hand door zijn haar en stond op om voor de steen te gaan zitten in plaats van erop. Zo kon hij het ongeveer als rugsteun gebruiken. Hij trok zijn knieën tegen zijn borstkas op en bleef naar de waterval kijken. Zouden er vissen zitten in het meer dat zich onder de waterval gevormd had? Daar kwam hij heus wel een keer achter, mar niet die dag. Nu wou hij gewoon wat zitten, want hij wou nadenken. Over vrolijke dingen, dan wel te verstaan. Een glimlach vormde zich om zijn lippen toen hij zich het gezicht van zijn vader voor de geest haalde. Hij had hem altijd geplaagd met zijn baard die er zo verwilderd uitzag. Maar boven die verwilderde baard zat er wel altijd een mooie glimlach, hoe goed of hij slecht de man zich ook voelde. Kailee ging terug rechtstaan en nam een plat keitje van de grond op. Hij kaatste het over het water heen en kruiste zijn armen.

OOC: Voor Cassandra~ c:

Outfit: