De jongeman had bij de lessen wat opgevangen over de ruïnes en besefte dat hij in de vijf jaar dat hij op Starshine zat nog nooit de moeite gedaan had om de gebouwen te gaan bezoeken. Hij nam zich voor daar verandering in te brengen, maar na zijn lessen. Eerst moest hij zijn laatste twee uur van de dag doorkomen en probeerde ook werkelijk aandacht te schenken aan wat de leerkracht vertelde, al was dat moeilijker dan dat hij verwacht had. Nu hij een ander ding had om zijn gedachten op te vestigen was wat er gezegd werd in de klas verre van zo interessant. Legend zat verveeld met zijn gezicht op zijn hand geleund waar hij dan ook een opmerking voor kreeg. Terwijl hij een excuus mompelde liet hij zijn ogen naar de klok glijden en zuchtte zacht toen hij merkte dat er nog maar een kwartier voorbij gegaan was sinds hij besloten had naar de ruïnes te gaan na school. Hij had nog wel even te gaan dus dacht hij dat het slimmer was om effectief mee te doen in de les.

Hij blies geïrriteerd een lok van zijn haar uit zijn gezicht terwijl hij met zijn handen diep in zijn zakken van zijn zwarte jasje naar de waterval liep. Hij wist dat die tussen de ruïnes en het duistere bos lag, dus dan kon hij via de waterval naar zijn bestemming lopen. Legend hield even halt aan de waterval en kneep zijn ogen lichtjes dicht om tegen het licht in omhoog te kunnen kijken naar waar de waterval vandaan kwam. Maar erg lang bleef hij niet staan. Hij wende zijn gezicht af van de waterval en liep verder weg, in de tegengestelde richting van het duistere bos. Hij humde vrolijk een liedje terwijl hij zijn weg vervolgde. De kerel keek af en toe om zich heen, maar hield vooral zijn ogen op waar hij liep omdat hij niet over zijn eigen voeten wou vallen. Opnieuw moest hij een lok uit zijn gezicht blazen, die in zijn gezicht was komen te hangen doordat hij zijn gezicht naar de grond gericht had, voor hij zijn pas kon versnellen. Hij liet een vinger langs de rand van zijn shirt gaan om die losser te krijgen van zijn nek. Hij had nu ook niet direct zijn in een T-shirt dat in zijn nek ging snijden. Legend voegde aan zijn to-do lijst toe dat hij een groter T-shirt moest gaan kopen. Gelukkig begon hij nu toch al tegen het einde van zijn groei te zitten dus erg lang zou hij niet meer moeten wachten voor hij shirts kon kopen die hij dan ook werkelijk langer dan een jaar kon dragen.

Voorzichtig liet hij zijn handen uit zijn zakken glijden en keek hij onder de indruk naar de ruïnes van het oude schoolgebouw. Het was hier en daar dan wel overwoekerd met planten en het gras stond ook kniehoog maar het gebouw maakte indruk op hem. Legend deed nog een paar passen door het gras voor hij één van de gangen inliep die nog toegankelijk waren. Wel lette hij op dat de gang er niet uitzag alsof die ieder moment in kon storten. Als hij nu niet alleen was geweest zou hij eender waar in de ruïne gaan kijken, maar hij wou niet bedolven worden want dan kon hij niet weer naar de Academy gaan om hulp te vragen. De jongen liet zijn hand even over de muur glijden voor hij door de gang verder liep. Hij keek door een oude deurlijst door en bleef er in staan. Hij probeerde met zijn tong tussen zijn tanden uit te dokteren welke lessen er gegeven zouden zijn in dat lokaal. Er stonden echter niet erg veel spullen meer die hem een idee konden doen vormen. Hij liep het lokaal in en ging achteraan op een oude stoel zitten. Hij wreef over zijn kin en probeerde nog eenmaal te achterhalen waar dit lokaal voor diende voor hij terug opstond om de gang terug op te gaan. Met een zachte glimlach op zijn gezicht veegde hij stof van zijn broek af. Legend liep verder naar het einde van de gang en draaide zich daar om. Hij bleef met zijn rug tegen de muur staan en dacht na. Hij was blij dat hij hierheen gekomen was. 's Nachts moest het hier ook leuk zijn. Als mensen hard genoeg hun best deden konden de ruïnes vast net zo eng gemaakt worden als het oude herenhuis. Dat waren volgens hem ook allemaal fabels. Alsof er nu echt geesten in dat huis woonden. Onzin. Maar als genoeg mensen verhalen gingen vertellen over geesten die 's nachts door de ruïnes zwierven, dan zouden naïve mensen dat vast ook gaan geloven. Verhalen over leraren van een eeuw geleden wiends geesten bij de ruïnes bleven omdat ze hun hart verloren waren aan de school. Waarom niet? Hij grinnikte even voor hij weer begon te lopen. Hij duwde de deuren van een zaal open en dacht dat dit de oude ziekenzaal moest zijn. Er moesten ergens vast nog wel pillendoosjes of medicijnen te vinden zijn die zijn vermoeden konden bevestigen. De kerel liep voorbij een kapot raam maar keerde er terug heen en zette voorzichting zijn handen op de vensterbank. Hij stak zijn hoofd buiten het raam en keek rond. Het was hier ook nog eens mooier dan dat hij verwacht had. De wind speelde met de rode puntjes van Legends haar. De jongen ging met een halve lach om de vensterbank zitten en knipperde met zijn ogen. Hij trok zijn jas iets dichter om zich heen omdat het hier kouder was dan in de zon, natuurlijk. Hij geeuwde licht en hield een hand voor zijn mond waarna hij zijn benen terug op de grond zetten en weer recht ging staan. Hij hield de hand voor zijn gezicht omdat hij er een kleine glasscherpje in gevonden had. Hij haalde het uit zijn hand en hield het wonde even tegen zijn lippen. Speeksel was misschien niet het beste ontsmettingsmiddel maar het zorgde er in ieder geval voor dat het ergste vuil uit de wonde bleef en dat het bloeden sneller stopte. De jongeman besefte dat hij dacht dat dit een ziekenzaal was. Ergens moest er dan wel een pleister te vinden zijn! Hij haalde iedere kast open die hij nog kon vinden in de zaal en zocht tussen spullen die nog op tafels lagen die al half vergaan waren. Maar hij kon niets vinden. Hij slaakte een zucht en schudde zijn hoofd. Als laatste poging tilde hij een boekop dat zo bestoft was dat de titel haast niet meer zichtbaar was. Een glimlach brak door op zijn humeurig gezicht toen hij zijn hand over de kaft van het boek liet gaan. Het was een boek zoals hij thuis ook had staan. Over planten en genezing. Zijn tante had er zo enkele in haar kast staan.

OOC: Voor Ylias~