Schoonmaken, schoonmaken en nog meer schoonmaken. Dat was het enigste wat Dion de meeste tijd van zijn verblijf hier tot nu toe gedaan had. Al viel het voor zijn gevoel wel mee, zijn lichaam dacht daar anders over. Zijn al beschadigde handen waren nu nog droger en hadden meer scheurtjes en wondjes. Voor Dion waren zijn handen altijd al pijnlijk geweest, maar ook voor zijn doen merkte hij dat het erger was dan normaal.

Rustig borg hij de schoonmaak spullen op en trok zijn handschoentjes uit. Hier en daar zat vers bloed en nieuwe scheurtjes in zijn huid. Na de wondjes schoon gemaakt te hebben begon hij ze voorzichtig te helen. Doordat hij zijn handen al zo vaak had geheeld was het moeilijker voor hem geworden om ze goed te helen.
Na een paar seconden stopte het bloeden toch wel en de wondjes groeide iets dicht, maar volledig geheeld deed hij niet.

Na alle schoonmaak spullen weer te hebben opgeruimd en zijn stoffen witte handschoentjes weer aan te hebben ging hij opzoek naar iets te doen. Zijn dagelijkse dingen had hij al voltooid en het was pas 3 uur in de middag, dus hij had nog wel wat tijd te vervullen.
Zoekend naar een interessant boek in zijn boekenkast bleef hij ieder boek afkeuren. Hij had ze eigenlijk allemaal al gelezen, als niet vaker dan een keer, maar toch hoopte hij iets te vinden wat hem interesseerde.

Uiteindelijk kreeg hij toch geen boek gevonden dat hem interesseerde op het moment. Dion was naar het raam gelopen om daar iets te bedenken om te doen.
Na eventjes daar gestaan te hebben vielen zijn ogen op de ruïnes van de school. Hij was er nog niet echt geweest en had er ook nog niet veel over gelezen.
Met een klein glimlachje op zijn gezicht deed hij zijn jas aan en deed hij zijn schouder tas om.

Me rustige en kalme passen liep hij door de gangen heen. Al was zijn uiterlijk rustig, in zijn hoofd was hij dat niet. Buiten zijn eigen kamer was hij nog steeds niet op zijn gemak. Hij bleef het gebouw vies en smerig vinden.
Eenmaal buiten haalde hij licht opgelucht adem dat hij het ''overleeft'' had en liep verder naar de ruïnes toe.

Met zoekende ogen liep hij rustig langs de ruïnes. Zoekend naar detail en kijkend naar de architectuur er van. Ook in zijn hoofd was hij druk er mee bezig waardoor hij weinig aandacht voor rond hem heen had.
Wel liep hij met een voorzichtige pas en zorgde hij er onbewust voor dat hij niet tegen muren of mensen aan liep. Zachtjes mompelde hij ondertussen informatie over de dingen die hij zag. Zoals geschatten jaartallen wanneer het gebouwd zou kunnen zijn en hoe lang het al een ruïne was.