Hij had zijn ogen gesloten. De meeste piercings had hij uitgedaan en zelfs van bodypaint was er geen spoor te ontdekken. Hij zag er bijna normaal uit. Bijna. In elk geval menselijk. Op de plek waar hij was, was het windstil. Toch kon hij de duidelijke aanwezigheid van zijn element voelen. Het was immers overal om hem heen. Ronodan was aan het mediteren. Maar niet zomaar. Hij zat in zijn eigen ruimte. De ruimte die verscholen lag voor buitenstaanders en waar de legendarische magiërs zelf al bijna nooit mensen mee naartoe namen. De meest serene plek die je je kon bedenken.  En die van Ronodan zat recht boven zijn hoofd. Het plafond van Angani had er altijd een beetje glanzend uitgezien. Alsof je naar jezelf door een troebele spiegel wilde kijken. Je zag een reflectie, maar hij was niet duidelijk genoeg. Daarbij zag het er erg solide uit. Je kon er ook alleen maar komen met vleugels. Misschien dat mensen van twee meter met een sprong lang genoeg waren om het aan te raken, maar ze zouden niet door die dikke vloeistof kunnen komen. Alleen de kracht van vleugels kon dat. Het was maar een zeer korte afstand. Maar als je door die laag heen was, die laag die aanvoelde alsof je door vloeibaar metaal moest, dan kwam je in een ruimte boven Angani en onder de volgende etage. Het had geen ramen en was op geen enkele blauwdruk te zien. Toch was het er licht en waren er wolken, en nog belangrijker: je was er compleet gewichtloos. Het was de vredigste plek voor een luchtmagiër om te mediteren. Maar zijn meditatie werd vandaag verstoord. De aanwezigheid van licht magie liet Ronodan zijn ogen openen. Ongevraagd bezoek. Hij draaide zijn lichaam en strekte zijn hand naar de spiegelvloer. Zodra zijn huid in aanraking kwam met de substantie leek het net alsof de zwaartekracht weer werd ingeschakeld en Ronodan zakte erdoorheen. Voor zijn gast zou het er vreemd uit moeten zijn. Hij die uit het plafond gevallen kwam. Maar hij landde keurig op zijn voeten en keek naar de kleine vrouw die in het midden van de kamer stond. Kende hij haar niet? Ja, zij was de lerares licht magie op deze school. Een Novaanse van oorsprong. Ze leek een beetje zenuwachtig. Ronodan schudde zijn hoofd. Misschien was hij aan het mediteren geweest, maar als hij eerlijk was, dan was hij nieuwsgieriger naar wat zij kwam doen. 'Zeg het eens,' sprak hij kalm tegen haar.