Haar ogen gleden over het schoolgebouw, haar pols bleef kloppen. Het enige wat ze wilde was zo snel mogelijk naar binnen, om te douchen. Hopende dat ze Zean niet zou tegen komen, ze weet niet of ze zou wegrennen of hem wat aan zou doen. Ze vond gewoon dat hij uit haar buurt moest blijven. Ze liep steeds dichterbij het gebouw, ze probeerde haar bebloede shirt beter te verbergen achter haar blazer. Ze wilde niet dat iemand het zou opmerken, het was haar teken van zwakte. Ze haatte het om haar zwakte te laten zien. Ze liep over het nog natte gras richting de school hopende dat niemand haar zou opmerken. Ze mocht dan wel net gedoucht hebben maar haar haren waren enorm vettig, waarschijnlijk van alle stress die ze had gehad, staand. Moederziel alleen, vooral het feit dat haar lichaam gehoorzaamde naar de gene die haar opdrachten gaf. Waarschijnlijk iedereen die haar opdrachten gaf, Zean had gewoon bezit genomen van haar woorden die ze uitsprak en de daden die ze deed. Ze zou hem hier wel voor terug krijgen, het kleine mormel. Maar hoe, ze mocht het Drake niet vertellen, en wie kon ze anders vertrouwen. Er was niemand om te vertrouwen hier, enkel eventueel Drake, meer omdat hij haar verhaal kende, wist wat ze had mee gemaakt en daar rekening mee hield. Ze kon Zean eventueel zijn verdere drankjes afnemen, dan moest ze eerst aan zijn lesrooster geraken en kijken wanneer ze de kamer in kon snuffelen. Gelukkig deed zijn broertje de deur niet op slot dus ze zou gewoon naar binnen kunnen.
Heidi slenterde langzaam verder over het natte gras. Haar pols klopte steeds meer, ze hield hem dan wel hoger maar waarschijnlijk had het hoger gemoeten. Of was dat alleen zo als het nog bloedde? Haar hand zat wel onder maar de wond was dicht. Haar heupen vielen van onder het colbertje, zijn bloederige hand had daar ook gezeten, haar rug, haar borsten, haar heupen het viel niet allemaal te bedekken met het colbertje dat haar niet eens warm hield. Afgeleid liep ze zachtjes verder naar school zonder echt op te kijken of op te letten of iemand haar zag. Ze zou gaan douchen, en dan naar bed. Douchen en naar bed dat klonk als een geweldig idee.

Krissandra Valentina van Valnor want dat wilde ik al eens volluit typen

De kou die langs haar benen gleed liet haar bibberen, het afgekoelde bloed dat op haar, overal zat maakte het gevoel niet veel beter. Ze staarde naar het meisje in de verte, de schemering kwam al langzaam dus misschien merkte ze haar niet eens op. Dat hoopte ze tenminste tot ze meteen haar gezicht recht trok toen ze zag dat het Kriss was. Ze verbeet de pijn, deze snol hoefde het allemaal niet te zien. Drake zijn nieuwe sletje hoefde helemaal niets van haar te weten, haar naam was zelfs al te veel. Ze hief haar hoofd en keek haar aan, moest ze echt hier heen rennen met haar hand over haar mond, met net alsof doen kwam ze niet erg ver. “Holy shit! Wat is er met jouw gebeurt? Wie heeft dat in godsnaam gedaan?!” Ze deinste weg met haar ogen in een angstige blik naar Kriss starend toen ze haar jas over Heidi haar schouders legde. Gewenst maar ongewenst van haar, ze had het koud maar niet koud genoeg om Kriss haar jas aan te nemen die ze meteen van haar schouders liet zakken en die met haar rechterpols naar haar aan te rijken. 'Jij hebt hem harder nodig dan ik,' zei ze zonder op haar vraag in te gaan. 'Er is niets gebeurt, zo word ik soms wakker en dan ga ik uit in Oak's Field. Vooral als ik dan rond de schemering terug kom.' Zei ze nogal sarcastisch en draaide haar hoofd weg. En ging even met haar vingers onder haar ogen door het bewijs van haar tranen proberen weg te vegend. Meteen keek ze naar haar zwarte vingers en ging nog eens langs met andere vingers. 'Je zag er uit alsof je haast had, dus ga verder.' Zei ze en keek haar even emotieloos aan. Ze wist zelf niet eens wat ze wilde, wilde ze nou geholpen worden of niet. Ze schudde haar hoofd zacht bij de gedachte niet nadenkend dat Kriss voor haar stond. Zean had duidelijk gemaakt dat ze het Drake niet mocht vertellen maar zij zou het sowieso aan hem vertellen. Er zat niets anders op dan haar zo snel mogelijk proberen te dumpen en gewoon te gaan douchen voor de rest van de avond.

Ze keek haar aan en schudde haar hoofd op de belediging die niet erg beledigend meer overkwam de laatste jaren. “Stupida! Ben je gek!? Zie je wel hoe je eruit ziet?” Ze haalde nonchalant haar schouders op en keek haar aan. 'Tis nu toch weg dus zeur niet, sommige dingen gaan jou niets aan. Ga lekker naar je vriendje toe' Zei ze geïrriteerd en keek van haar weg haar totaal bebloede hand zo onopvallend mogelijk weg te stoppen. Overal was bloed en overal was smurry, het steegje was ook niet bepaald schoon geweest. “Ik kan je niet zo door de school laten gaan. Je moet het lekker zelf weten hoor, maar als iemand je zo ziet wordt je direct naar de hoofdmeester gestuurd. En geloof me. Hij zal antwoorden willen. Goedschiks of kwaadschiks.” Ze rolde met haar ogen alsof baardmans haar bang kon maken, het boeide haar werkelijk niet erg veel, gewoon zitten en geen woord zeggen tot ze gefrustreerd raken en dan je laten gaan. 'Zie ik er uit alsof meneer sikje mij bang kan maken?' Vroeg ze terwijl ze achteruit wilde stappen om de blazer dicht te laten. Ze was te laat met wegstappen en sloeg haar armen weg en pakte gelijk haar linkerpols vast. Waar the hell komt al dat bloed vandaan?” Zacht gromde ze en maakte de blazer weer dicht. 'Wees gerust, dit is niet mijn bloed' zei ze zacht en kalm terwijl ze naar de vlekken op haar heupen en borsten wees. Ze wees vervolgend naar de kleinere smeersels en de vlek op de zoom van de blouse. 'Dit is mijn bloed' zei liet het overkomen alsof het normaal was.
“Ik maak wel een nieuwe afspraak.” Ze rolde met haar ogen en zuchtte, 'Je ziet er uit alsof hij belangrijk is dus ga nu maar.' Zei ze wat minder kalm nu het er op leek dat ze niet met rust gelaten zou worden. Ze duwde de jas weer van haar schouders af en reek hem haar weer aan. 'Ik dacht dat ik duidelijk was?' Vroeg ze hard en geïrriteerd haar aankijkend. “Kom op, we moeten snel wezen. De gangen zijn nu nog rustig. Jij zit ook op de fire etage right?” Ze zette een stap weg van haar. 'Het lukt wel, ik heb geen hulp nodig, ik kan traplopen. Mijn pols is gewond niet mijn benen dus vermaak je zelf maar gewoon.' Ze wilde niet geholpen worden, wat als Drake er achter kwam dan had ze Zean echt op haar dak. Hij zou haar echt wat aan doen dan.

“Pffft hahaha vriendje? Laat met niet lachen zeg! Ik weet niet waar jij je roddels vandaan haalt, maar misschien moet je eens een nieuwe bron proberen.” Ze draaide haar hoofd weg om haar niet aan te hoeven kijken. Ze hoefde echt niet te liegen over Drake. 'Roddels hebben een bron van waarheid hé Ze tuitte arrogant haar lippen terwijl ze begon te rillen van de kou buiten. Het weigeren van de jas baalde ze stiekem nu toch wel van “En schat, ik vorm echt geen bedreiging voor je hoor. Ik date geen boys like Drake.” Meteen rolde haar ogen in haar oogkassen. 'Nou ik dus ook niet, heb enkel een one night stand met ze want enkel dat kunnen ze.' Zei het arrogante meisje. “Niet jouw bloed hmm? Dan heb je hem tenminste ook laten bloeden,” ze schudde haar hoofd en stapte weer achteruit en merkte dat dat niet ging keek ze haar lichtelijk angstig aan en stapte verder achteruit. 'Dat heeft hijzelf gedaan toen hij het bierflesje kapot smeet en de scherf pakte om in mijn arm te karven.' Zei ze emotieloos en hield haar pols stevig vast terwijl ze overduidelijk slikte en nog een stap naar achteren zetten. “Luister, ik ga je niet alleen laten. Felix wacht maar. Zo belangrijk is het nou ook weer niet.” Ze draaide haar hoofd weg. Ze volgde de beweging van het aantrekken van de jas en liet haar ogen op de grond vallen. “Ik dacht dat ik ook duidelijk was, Fine with me als je zelf wilt lopen, maar dan moet je wel opschieten. Straks gaat de avond bel voor de eerstejaars. Ik denk niet dat je door een gang vol met nieuwsgierige brugmuggen heen wil banjeren met al dat bloed.” Ze voelde de handen op haar schouders die haar naar voren duwden en werkte niet eens tegen en liep met haar mee zonder haar mond open te trekken. Ze had al te veel gezegd en gedaan, binnen kon ze vast naar haar kamer vluchten.