Anger

Deshas was alleen in de aula. De leerlingen hadden les en verder was er hier nu niemand meer. Dat was maar goed ook want Deshas was in blinde woede.Hij was iets te weten gekomen wat hij liever niet had willen weten. Maar zijn woede was hem teveel geworden en had hem overgenomen. Het maakte een alles vernietigend wapen van hem. Hij had al onbewust een aantal gaten in de muur geslagen en had een van de tafels doormidden gekliefd. Zijn ademhaling was gejaagd en zwaar. Zijn vrije hand die zijn zwaard niet vast hield had zich tot een vuist gebald. Zijn zwaard hand omklemde het gevest zo stevig dat je het lemmet kon horen trillen in het handvat waar het in gesmeed was. Met een luidde en vernietigende klap liet Deshas het neerkomen en doorkliefde een stoel. Zijn irissen waren vuurrood als hoog oplaaiend vuur. Bij de randen van de zwarte pupil was zelfs wit te zien alsof het witte hart van het vuur in hem ontwaakt was. Met zoveel kracht had hij nog nooit iets aan gort geslagen. Toen de deur open ging reageerde Deshas direct op dat geluid en smeet een dolk in het zware hout van de deur. Het lemmet ging er dwars doorheen. Enkel door het gevest werd het wapen tegen gehouden. Deshas' waanzinnig blik was met een ruk gericht op de deur.

Als hij al het lawaai afkomstig uit de aula niet opgemerkt had, was hij er niet op afgekomen. De eetruimte stampvol onfatsoenlijke leerlingen was toch al niet zo'n favoriete plaats voor Savador om te komen, maar het eerste wat hij besefte was dat de aula op één persoon na momenteel leeg was. Hij had nog maar amper een voet over de drempel gezet, of een dolk had zich nog natrillend in het hout van de deur vlak naast zijn hoofd geboord. Hij bleef verstard staan terwijl zijn gouden ogen door de ruimte gleden. Tafels waren doorkliefd, gaten waren in de muur geslagen en genoeg andere dingen waren aan gort geslagen. Het drong tot hem door dat de veroorzaker Deshas was, en ook dat hij niet in één van zijn vredigste buien was. Dat was overduidelijk te zien aan zijn ziedende houding en zijn vuurrode pupillen. 'Bij Medusa, Deshas,' bracht Savador zacht uit. De woedende bui van zijn vriend weerhield hem er niet van om met behoedzame passen op hem af te komen in de hoop hem te kunnen kalmeren.

Deshas leek iets meer te ontspannen toen hij zag dat het Savador was die hij op een haar na had onthoofd. Maar zijn ademhaling ging nog steeds onregelmatig en gejaagd. Hij smeet de punt van zijn zwaard in de vloer die er door de vloer ging en er een kwart in bleef steken. ''Wat!'' snauwde hij gestrest toen hij Savadors woorden hoorde. Hij wendde ruw zijn blik af en mompelde zachtjes een verontschuldiging. Deshas liet zijn zwaard even voor wat het was en liep naar het raam toe. Hij steunde met zijn bovenarm tegen het raamkozijn terwijl hij nijdig naar buiten staarde. ''Wat is er, Savador?'' vroeg hij nu iets kalmer en zachter al was zijn woede er niet minder op. Dat was duidelijk te hoorde aan de ruwe stem die hij nu had. Toch klonk hij tegelijkertijd ook afwezig. Dat was hij ook. Zijn gedachten gingen al verder dan de gebeurtenissen. Maar dat scheen hij de laatste tijd wel vaker te hebben.

Savador minderde snelheid hoe dichter hij zich bij Deshas waagde. Hij bleef zelfs even stilstaan toen hij zijn stresserige gesnauw hoorde. Hij ging er niet op in, antwoordde niet, maar gaf zijn vriend even de tijd om zichzelf tot rust te bedaren. Pas toen hij zijn zwaard in de grond liet steken en zich naar het raam begaf, naderde Savador zich weer dichterbij. 'Dat kan ik beter aan jou vragen,' zei hij zacht terwijl hij zich naast zijn vriend voor het raam opstelde. 'Je wilt niet weten hoeveel kosten aan schooleigendommen je zojuist vernield hebt. Maar dat is nu niet het belangrijkste. Wat is er gebeurd?' Savador keek Deshas vanuit zijn ooghoeken zwijgend en afwachtend aan.

Deshas keek niet om naar Savador toen hij naast hem kwam staan. Hij bleef zijn blik bars naar buiten gericht houden. ''Maak je maar geen zorgen om de onkosten, ik zal alle schade wel vergoedden'' begon hij kalm nu. Hij haalde even diep adem en zuchtte even uit weer uit voordat hij aan zijn verhaal begon. Nu keek hij Savador wel aan. ''Wist jij dat er een beweging bestond die de Legendarische Magicans wil elimineren?'' vroeg hij als eerst. ''Het schijnt dat die er is. En een van die leden van die beweging komt hier op school. Ik ben kwaad om het gevoel van onmacht. Als ik dit eerder had geweten dan had ik het direct de kop in gedrukt. Maar ze hebben al teveel leden. Misschien zelfs al teveel om ertegen te vechten'' vertelde hij terwijl hij zijn blik weer naar buiten richtte. Hij zuchtte nogmaals diep. ''Als ik die leerling in handen krijg, dan wurg ik hem'' siste hij zacht en kwaad tussen zijn tanden door.

Savador scheurde zijn blik van Deshas los bij het horen van zijn antwoord en richtte zich door het raam ook op de buitenomgeving. 'Dat is niet nodig,' zei hij kalm op zijn woorden dat hij alles wel zou vergoeden. 'Ik betaal het zelf wel.' Als het een leerling of wie dan ook was geweest, had hij dat in geen honderd jaar uit zichzelf gezegd. Het was nu dat het zijn beste vriend was, anders had hij wel anders gereageerd. Hij zweeg toen Deshas begon te vertellen waar hij kennelijk mee zat. Hij bleef ook een tijd zwijgen toen hij kort pauzeerde tussen zijn woorden door. Zijn eerste reactie op die onverwachte feiten, was een zachte spottende lach. 'En daar maak jij je druk om? Jij, Heer der Duisternis?' Savador wendde zijn blik van buiten af en keek Deshas met een lichte grijns aan. 'Hem? Hoe weet je zo zeker dat het een joch is? In ieder geval zal ik met alle plezier met helpende hand klaarstaan wanneer je aan het licht gebracht is welke leerling lid blijkt te zijn van die beweging. Je druk maken om zoiets onbenulligs is als er een punt van maken dat gestolde eieren niet meer in hun vloeibare positie kunnen terugkeren.' Savador legde een hand op Deshas' schouder en gaf er een zacht, geruststellend kneepje in. 'Het valt uit te schakelen, Deshas. Beginnend bij dat joch,' voegde hij er zacht aan toe.

Deshas keek Savador even aan toen hij zei dat hij het zelf wel zou betalen. Dat was iets wat hij niet van Savador had verwacht. ''Ja, ik maak me daar druk om ja'' zei hij toen hij Savadors spottende lach hoorde. ''Ze hebben inmiddels veel aanhangers heb ik begrepen. Vermoord er een en je krijgt direct een hele meute op je dak'' zei hij. ''Ik weet niet of het een joch is, maar ik heb zo'n raar vermoedde dat het geen meid zal zijn'' vervolgde hij zachtjes terwijl hij weer naar buiten keek. Hij blies een lok haar uit zijn ogen terwijl het rood van zijn pupillen langzaamaan donkerder werd en een beetje de kleur van bloed had nu. ''Laten we hopen dat het nog uit te schakelen is. Want de enige strategie die ik me nu voor geest kan halen is door ze een voor een af te maken. Met geduld'' zei hij tegen Savador waarna hij terug liep naar zijn zwaard en die met iets meer moeite uit de vloer trok dan hij het erin had gesmeten. Dat bewees maar weer hoeveel kracht hij bezat als hij razend was. Deshas liet zijn zwaard terug in de schede glijden. Zijn irissen werden nog steeds donkerder tot ze weer compleet zwart waren. Het lukte niet veel mensen om Deshas zo snel te kalmeren. Aiden was dat gelukt. En Felicia zou het wellicht kunnen lukken. Maar anderen zouden tevergeefse moeite doen. Als Deshas eenmaal zo kwaad was dan was hij heel moeilijk weer onder controle te houden. Hij keek om naar Savador met dat feit in zijn achterhoofd. ''Bedankt'' zei hij zacht. Hij ging weer bij het raam staan tot hem ineens wat te binnen schoot. ''Felicia is zwanger'' zei hij plotseling met een brede grijns naar zijn vriend gekeerd. ''Zij vermoed van een drieling'' vervolgde hij.

Savadors kalme en licht grijnzende gezichtsuitdrukking veranderde niet toen Deshas meededeelde zich er inderdaad druk over te maken. 'Het is niet waar,' zei hij op een sarcastische toon op Deshas' serieuze woorden alsof het allemaal niet meer was dan een simpel spelletje dat zij zouden gaan winnen. Maar zijn aalgladde grijns gleed direct van zijn bleke gezicht af toen Deshas de strategie had om ze met geduld één voor één af te maken. En laat geduld nu net één van die eigenschappen zijn waar hij totaal in faalde. 'Er is vast wel een andere manier,' hield Savador koppig vol, meer voor zijn eigen hachje om Deshas' geduldige strategie te kunnen ontlopen. Het enige probleem was dat hij zelf nauwelijks een andere strategie wist. Zijn gouden ogen stonden ernstig terwijl hij zijn blik nog steeds op de buitenomgeving gericht had en ze er ook niet van af scheurde toen Deshas zich naar zijn zwaard begaf om die uit de grond te trekken. De overpeinzingen in zijn hoofd werden verstoord toen Deshas hem zacht bedankte. Hij reageerde er niet op, maar hij kon erop wedden dat hij dat deed omdat het hem gelukt was hem weer tot kalmte te bedaren. Iets in zijn ernstige houding klaarde wat op toen Deshas daarna met het verassende nieuws kwam dat Felicia zwanger was. Savador grijnsde breed bij het horen van die woorden en keek Deshas vanover zijn schouder aan. 'En jij kon je weer eens niet inhouden,' zei hij zijn vriend met een brede grijns. Hij scheurde zijn blik van hem af en staarde met diezelfde grijns weer naar buiten. Zijn nicht zwanger; van een drieling nog wel. 'Wellicht moeten Diva en ik er ook weer een paar nemen,' vervolgde hij op een doodserieuze toon, al was het meer als grapje bedoeld. Ze hadden hun handen nu al vol aan twee kinderen, laat staan dat ze er zolang ze nog in hun babytijd waren er een paar bijnamen. Dan zou Savador helemaal gaan stressen.

Deshas reageerde niet op Savadors sarcastische woorden maar keek hem wel aan toen hij koppig vol bleef houden dat er vast nog wel een andere manier moest zijn. ''Als je die weet dan hoor ik het graag van je'' zei hij ergens ook met licht sarcasme maar Deshas meende het wel. Eerst alle opties overwegen voor je conclusies ging trekken. En als Savador met een beter voorstel kwam dan werkte dat alleen maar in hun voordeel.
Deshas voelde licht het schaamrood uit zijn nek omhoog komen toen hij Savadors reactie op het nieuws van Felicia's zwangerschap hoorde. Hij wreef even in zijn nek met een lichte ongemakkelijke grijns. ''Heer der Duisternis of niet, ik blijf een man Savador. En ik denk dat jij zoals geen ander zou moeten weten hoe prettig vrouwelijke aandacht kan zijn'' zei hij nu om Savador terug te pakken. ''Zou je je misschien niet even inhouden tot de kinderen die jullie nu hebben wat groter zijn?'' vroeg Deshas grijnzend. Ondanks de serieuze toon waarop Savador het had gezegd, Deshas wist dat het als grap bedoeld was.

Savador keek Deshas niet aan maar beet geërgerd op het puntje van zijn tong toen hij het graag wilde horen als hij een betere strategie wist. Hij ging ervan uit dat hij er niet of te laat mee kwam, want Deshas' eigen strategie was nu het meest voor de hand liggend, hoeveel geduld hij er ook voor over zou moeten hebben om dit nieuwe probleem aan te pakken. De overpeinzingen verdwenen en maakten plaats voor een brede grijns toen hij Deshas' volgende woorden hoorde. 'O, dat weet ik maar al te goed,' grijnsde hij zijn vriend vanover zijn schouder breed toe. Savador sloeg kalm zijn armen over elkaar heen en haalde tegelijkertijd glimlachend zijn schouders op. 'Er valt niet genoeg van te krijgen, wel?' vervolgde hij zijn eerdere sarcastische woorden. 'In ieder geval tot Diva haar examenperiode achter haar heeft gelaten, dat lijkt me het beste. Dan zien we wel verder,' voegde Savador er aan toe, al waren deze woorden wel serieus bedoeld.

PROFILE MAGICIAN

» The sweet Melody of Anger ║ Ludwig
» Anger that hurts till the bone. And I can't handle it alone. [Nocte]

Anger

Anger

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen