Naam:Madeline Gwendyon Maraïs
Uitspraak: Me- de- lin   Kwen- die- on   Maa-raa- ie
Alt. Naam: Eres Rune
Alt. Uitspraak: Ee- res   Ruun (Engelse uitspraak)
Leeftijd: 32 jaar
Geslacht: Vrouwelijk
Geaardheid: Hetero
Dierlijke vorm: Witte panter
Planeet van Herkomst: Nova
Magie: Duister en licht
Beroep: Lerares/Muzikante
Lesvak: Muziek.
Hoofdtalen: Duits (Novaans) en Brits- Engels (Shadraans)
Overige talen: Portugees (Raziaans) Siberisch (Grenaans) Russisch (Cassiaans)
Stem: [url=/watch?v=FwmkR7H0UNs]Sonja Drakulich[/url]

Lengte: 1 meter 82
Gewicht: 70 kilo
Haarkleur: Goudblond
Haarstijl: Als ze er niets mee doet is het krullend
Oogkleur: Groen
Huidskleur: Blank

Lichaamsbouw:
Madeline heeft een goed gevormd vrouwelijk lichaam dat ze met de juiste kleding ook vaak goed uit laat komen. Kenmerkend zijn haar slanke vingers door de vele muziekinstrumenten die ze al jaren bespeeld en haar lange benen.

Kleding:
Madeline’s kleding keuze is erg ruim. De meeste herfstkleuren en een paar frisse groene tinten zijn echter wel kleuren die altijd in haar kleding terug komen. Haar kleding valt daarbij vaak losjes zodat ze geen belemmeringen voelt tijdens het spelen van instrumenten. Een grote riem om haar middel met handige vakjes is ook vaak standaard voor Madeline.

Accessoires:
Madeline draagt altijd een ketting om haar nek met daaraan een speciale hanger en de trouwring van haar huwelijk met Norwood. Nadat ze haar geheugen had verloren wist ze niks meer hierover maar ze heeft die twee dingen altijd bewaard en gaat eigenlijk de deur niet uit zonder. Behalve een paar setjes oorbellen en een enkele ketting, heeft ze verder niet veel sieraden of andere accessoires.

Amnesie:
In haar huidige situatie lijdt Madeline aan een vorm van Amnesie. Ze is het grootste deel van haar leven voor de crash vergeten. Alleen dingen van haar vroegste kinderjaren weet ze nog waardoor het haar lukt om nog redelijk te functioneren. In het ziekenhuis hadden ze haar aan een nieuwe identiteit geholpen: Eres Rune. En haar een aantal dingen opnieuw moeten leren die ze vergeten was. Volgens de doktoren zou het maar tijdelijk zijn al is het een lang en moeizaam proces voor Madeline om haar volledige geheugen weer terug te krijgen. Soms herinnert ze zich weer iets waardoor ze dan een beetje afwezig over komt omdat ze er wat langer over doet om zoiets te verwerken.

Niertransplantraat:
Madeline heeft maar één nier. Toen zij en haar jongere zus nog klein waren kreeg haar zusje een ongeluk. Ze werd van een bokkend paard gegooid dat haar daarna vertrapte toen het in paniek probeerde weg te komen. Beide nieren van Madeline’s zuster faalde en waren volledig gesloopt net als andere interne organen. Veel daarvan waren nog wel te redden maar haar beide nieren moesten worden verwijderd. Madeline heeft haar zusje toen één van haar eigen nieren gegeven om haar te kunnen redden.

Longproblemen:
Toen de enige man waar Madeline ooit haar hele hart aan durfde te geven stierf begon ze de slechte gewoonte te ontwikkelen om te roken. Dit heeft ze nog een redelijke tijd gedaan totdat ze naar een speciale inrichting werd gestuurd om van haar depressie af te komen.  Daar hebben ze haar ook geholpen met het stoppen met roken en hoewel het moeilijk was om te stoppen heeft ze sindsdien nog maar weinig sigaretten aangeraakt. Maar in de jaren dat ze rookte is de nodige schade wel aangericht. Bij fysieke inspanningen heeft Madeline ademhalingsklachten. Ook heeft ze vervelende hoestaanvallen, al komen deze met vlagen.

Slagaderlijke bloeding:
Toen Madeline eenentwintig jaar was gaf ze zich op om vrijwillig te helpen in een burgeroorlog die destijds op Puffoon gaande was. Ze stond voornamelijk in de tenten van de ziekenboeg en amper op het slagveld. Maar door een listige truc van de vijand hadden ze een spion binnen weten te smokkelen. Hij kwam binnen als gewonde en werd direct meegevoerd naar ziekenboeg. Toen Madeline hem probeerde te verzorgen probeerde hij haar te vermoorden. Hoewel die poging mislukte raakte hij wel degelijk een belangrijke ader in haar linkerarm. Madeline is direct geholpen en is genezen maar kan door die verwonding minder kracht zetten met haar linkerarm en –hand.

Depressie:
Madeline is vreselijk gevoelig voor depressieve aanvallen. De dood van haar moeder en later haar minnaar was net iets teveel. Een vervelende gebeurtenis trekt ze zich snel aan. Als het echt te erg wordt sluit ze zich af van de buitenwereld door zich te verstoppen in een plek die zij als veilig beschouwd. Als ze zelf de kracht niet kan vinden om uit zo’n depressieve spiraal te geraken en ook de buitenwereld geen hulp bied, dan kan Madeline zichzelf vernietigen met die depressie.

Behaalde diploma’s:
- Basisschool Tremaine: De Novaanse basisschool voor jonge dames:
Dit was een van de rijkere basisscholen. Een waar alleen meisjes toegelaten werden. Het leerde de jonge dames hoe ze een nette jonge vrouw werden. Naast de gebruikelijke vakken als lezen, schrijven en rekenen kregen ze ook muziek lessen, etiquette, Literatuur en Filosofie. Hoewel de meeste van deze vakken de dames leert na te denken was de grond gedachte wel altijd dat nette jonge dames alleen gezien mochten worden en niet gehoord.

- Middelbare school: Starshine Academy:
Madeline's middelbare school was Starshine Academy, een school waar destijds alleen kinderen van goede komaf terecht konden omdat het lesgeld nogal prijzig was. Het was een goede school met begane en zorgzame leraren. Madeline was zo onder de indruk van deze school dat het haar latere keuze om hier hoofdmeester te worden zeker beïnvloed heeft.

- Hogere school (NIU): Novaanse universiteit voor Onderwijs en Kinderpsychologie |Docentenopleiding:
Na een paar heftige gebeurtenissen in haar leven besloot Madeline om terug te gaan naar Nova, naar de NIU (Novian International University) waar ze een docentenopleiding en een opleiding kinderpsychologie heeft gedaan. Na deze opleiding kon ze les gaan geven op Starshine.


Overig:
- veel kennis van muziekinstrumenten en het bespelen ervan.
- Piano lessen geven aan kinderen.
- Een klein beetje kennis over Cassiaanse geneeskunde.

Onafgemaakte studie:
- Verdere studie: Avondschool op Shadra | docenten opleiding:
Na haar middelbare school regelde Madeline's man; Evgeni, dat ze naar de Avondschool op Shadra kon. Daar begon ze aan een docenten opleiding. Deze opleiding heeft ze echter nooit af kunnen maken en daarom jaren later verder voortgezet op het NIU.

Likes: Muziek | Lekker eten | Dieren | Creativiteit | Haar dochter | De natuur | Gezelschap | De maan | De zon | Literatuur | Alexei | Haar familie
Dislikes: Totale stilte | Leegte | Zinloze verwoesting | Eenzaamheid | Anderen pijn zien lijden
Angsten: Nergens meer van kunnen genieten | Haar dochter kwijtraken | Alleen sterven

|| Karakter ||
Moederlijk:
Bij moederlijk moet niet meteen gedacht worden overbezorgd. Madeline weet wanneer ze dingen op hun beloop moet laten. Maar ze kan er niet tegen om te zien hoe iemand anders met een probleem worstelt. Als ze kan helpen dan wil ze dat. Soms is deze eigenschap best irritant, en dan vooral voor haarzelf. Soms omdat ze niet kan helpen, soms omdat de ander geen hulp wil. Is dat laatste het geval dan moet Madeline zichzelf ook bijzonder inhouden om zich er niet mee te bemoeien. Ze wil altijd het beste voor anderen.


Streng:
Madeline kan heel streng zijn, zoals een goede lerares betaamt. Niet alleen tegen anderen, maar ook tegen zichzelf. Als zij haar eigen regels overtreed dan trekt dat heel zwaar aan haar. Ze heeft bepaalde richtlijnen waar ze zichzelf aan moet houden. Zeker na haar ongeluk is ze hier heel serieus mee geworden. Ze wil voorkomen dat het in haar hoofd chaos wordt.


Rustig:
In uiterlijk is Madeline over het algemeen rustig. Zelfs al kookt ze van woede van binnen, dan probeert ze om dat in uiterlijk niet te laten merken. Als ze zichzelf laat gaan weet ze dat ze dingen doet waar ze spijt van krijgt. Dus bij alles wat ze doet probeert Madeline om haar eigen innerlijke rust te behouden.


Gepassioneerd:
Hoewel Madeline in de dingen die hierboven staan als stijf en stram zou worden omschreven is ze ook ontzettend gepassioneerd. Een groot voorbeeld hiervan is muziek. Ze leeft ervoor en als ze muziek maakt gooit ze haar hele ziel erin. Het doet haar denken aan gelukkiger tijden.  Ze kan zichzelf het beste uiten door deze en meer dingen te doen. Ze zoekt steeds andere dingen om mee bezig te zijn, voornamelijk dingen aan de creatieve kant. Als ze het leuk vind, wil ze er zoveel mogelijk over weten.


Hoopvol:
Ondanks veel tegenslagen in haar leven is Madeline altijd vol hoop gebleven. Het is haar manier om alles vanaf de positieve kant te bekijken en het is echt een eigenschap die ze van haar moeder heeft meegekregen. Ze is zelf van mening dat, zodra alle hoop weg is, het leven niet veel meer kan zijn dan enkel duisternis en negativiteit. Ze is bang dat ze dan helemaal nergens meer van kan genieten.


Geduldig:
Madeline heeft een waterval van geduld. Dat moet ook wel als docente vind ze zelf. Ze kan dingen rustig tien keer opnieuw uitleggen als een ander het daardoor beter begrijpt. Maar ook met sociale relaties kan dat geduld goed van pas komen. Haar geduld betekend echter niet dat ze over zich laat heen lopen. Als ze het ergens niet mee eens is zal ze zeker van zich laten horen.

|| Directe bloedverwanten ||
Vader: Kristopher ‘’Kris’’ Eray Maraïs
Leeftijd: 58 jaar
Oogkleur: Groen
Haarkleur: Blond
Planeet van herkomst: Shadra
Magie: Duistere magie
Status: Levend
Beroep: ‘’Boekhouder’’

Over Kris:
Kris is Madeline’s vader maar Madeline heeft hem nooit als vader gewild. Hij was een strenge man die wilde dat zijn dochters en zoon zich aan de gedisciplineerde regels van Shadra hielden. Hij was erg strikt, eiste veel van zijn kinderen en liet bijna nooit liefde zien. Kris hield er een aparte baan op na. Hij was boekhouder voor particulieren voor de buitenwereld. En dat werk deed hij ook wel, maar daarnaast handelde Kris in vrouwen die werden doorverkocht als schoonmaakster, huishoudster of erger aan de rijke lui op alle zeven planeten. Madeline heeft dit nooit goedgekeurd en beschouwd haar vader eigenlijk niet meer als familie.

Moeder: Savita Zvonimira Maraïs- Espérer
Leeftijd: 39 jaar*
Oogkleur: Blauw
Haarkleur: Zwart
Planeet van Herkomst: Nova
Magie: Licht magie
Status: Gestorven
Beroep: n.v.t

Over Savita:
Voor Madeline was haar moeder de mooiste vrouw die ooit bestaan had. Waarom ze ooit met haar vader is getrouwd heeft ze nooit begrepen. Savita was slim, lief, vriendelijk en gastvrij. Madeline heeft nooit gehoord dat haar moeder haar stem moest verheffen of dat ze kwaad was, ook wanneer ze er al het recht toe had. Madeline was er kapot van toen haar moeder stierf. Ze heeft altijd geprobeerd om naar het evenbeeld van haar moeder te leven.

*Leeftijd op het moment van sterfte.

Broer: Hatori Reginar Maraïs
Leeftijd: 35 jaar.
Oogkleur: Groen
Haarkleur: Zwart
Planeet van Herkomst: Nova
Magie: Licht magie
Status: Levend
Beroep: Arts

Over Hatori:
Hatori is Madeline’s oudere broer. Hij nam de taak van vader over voor Madeline en haar zusje. Hij zorgde voor hen en beschermde hen op de manier zoals een vader dat eigenlijk zou moeten. Door hem konden zijn zussen gewoon kind zijn. Hatori stond altijd voor Madeline en haar zusje klaar. Zelfs toen ze allemaal volwassen waren en Madeline nog schoolhoofd was op Starshine is Hatori daar tijdelijk schoolarts geweest.

Zus: Méaraid Jania Maraïs
Leeftijd: 27 jaar
Oogkleur: Blauw
Haarkleur: donkerblond
Planeet van Herkomst: Nova
Magie: Licht en Water magie
Status: Levend
Beroep: Arts

Over Méaraid:
Ondanks dat Madeline en Méaraid 5 jaar met elkaar verschillen zijn ze altijd heel close geweest. Méaraid was behalve een zus ook een goede vriendin. Ze konden elkaar altijd alles vertellen. Méaraid is net als haar broer arts geworden. Voor Madeline’s ongeluk schreven ze nog regelmatig naar elkaar.

Zoon: Aageth
Leeftijd: Unknown
Oogkleur: Bruin
Haarkleur: Bruin/Rood
Planeet van Herkomst: Geboren op Starshine
Magie: Woud en Licht (?)
Status: Levend
Beroep: n.v.t

Over Aageth:
Aageth was Madeline’s eerste kind ten tijden dat ze nog op Hoofdmeesteres was op Starshine. Ze had destijds een relatie met Norwood en was ook met hem getrouwd. Toen hun relatie iets minder soepel verliep wilde Madeline er een tijdje tussen uit. Het was gepland voor een paar dagen maar door haar ongeluk is ze jaren weggeweest. Ze weet vrijwel niks meer over Aageth en voor zover zij weet, weet Aageth niet eens dat Madeline zijn echte moeder is.

Dochter: Elune Rune
Leeftijd: Unknown
Oogkleur: Onbekend
Haarkleur: Blond
Planeet van Herkomst: Shadra
Magie: Onbekend
Status: Levend
Beroep: n.v.t

Over Elune:
Elune was geboren in de tijd dat Madeline met een hersenschudding in het ziekenhuis op Shadra lag. Ze was herstellende toen de dokters haar vertelde dat ze zwanger was. Ze is op Shadra bevallen van Elune. Sindsdien is het kleine meisje amper gescheiden geweest van haar moeder. Voor Madeline, die zich niks meer van haar leven kon herinneren en zich Eres Rune noemde, was Elune haar enige lichtbaken in de duisternis. Doordat ze zich volledig op haar dochter kon storten lukte het haar om een nieuw bestaan op te bouwen. Veel dingen over Elune zijn echter onbekend. Niemand weet wie haar vader is, evenals welke magie soort ze bezit. Eres weet zeker dat Elune magie bezit maar ze heeft het nog niet aan haar laten zien.

|| Overige familieleden ||
‘’Oom’’: Anwir Davet
Leeftijd: 60 jaar
Oogkleur: Amber kleurig
Haarkleur: Zwart (grijzend)
Planeet van Herkomst: Shadra
Magie: Duistere magie
Status: Levend?
Beroep: Edelstenen handelaar

Over Anwir:
Anwir is een vriend van Madeline’s vader. En zo erg als ze hem verachtte, zo aardig vond ze Anwir. Ze wist dat ook niet alles wat hij deed legaal was, maar hij behandelde haar als familie. Anwir werd een soort suikeroom van Madeline en haar broer en zus. Hij stopte hen altijd iets extra’s toe en nam vaak cadeautjes mee als hij weer eens op ‘’zakenreis’’ naar een andere planeet was geweest. Maar op een gegeven moment verdween hij. Waarschijnlijk zat de politie hem te dicht op de hielen. Madeline heeft hem daarna nooit meer gezien. Ze gaat ervan uit dat hij nog steeds leeft.

|| Vroegste kinderjaren ||
Madeline is geboren op Nova. Ze was het tweede kind en een meisje, zoals haar moeder graag wilde. Madeline kwam uit een middenklasse. Dat hield in dat, als haar ouders het familie fortuin wilde behouden en uitbreiden, hun dochter moest trouwen met iemand uit de hogere kringen. Haar vader stond erop dat het een Shadraan zou zijn. Daarom werd Madeline al vanaf haar eerste kinderjaren streng opgevoed. Contact met andere buiten de familie om werd onder streng toezicht gedaan. Toen ze naar school mocht ging ze naar een school voor jonge dames waar ze de beginselen moest leren over beschaafd gedrag en etiketten. In die periode leerde Madeline´s moeder haar ook haar eerste instrument te bespelen: de viool. Ondertussen zocht haar vader naar de juiste Shadraanse kandidaat om later met haar te kunnen trouwen. Toen Madeline zeven was mocht ze hem voor het eerst ontmoeten. Zijn naam was Evgeni Sava. Ze konden goed met elkaar opschieten en het vooruitzicht om met hem te trouwen leek nog niet eens zo heel slecht. Elke zomer daarna spendeerde ze tijd met Evgeni en ze begon hem aardig te vinden. Ze kon goed met hem lachen en ze begrepen elkaar aangezien ze allebei met dezelfde strenge regels waren opgevoed. Het was één van die zomerdagen dat Madeline, Evgeni, Méaraid en Hatori en Ivanna, Evgeni’s kleine zusje, aan het spelen waren in de weide bij één van de zomerhuizen die bezit waren van Evgeni´s familie. Ze hadden een paardenstal met een paar prachtige renpaarden. Ze waren met twee paarden naar het weiland gegaan om te kunnen rijden. Madeline zat achterop bij Evgeni en Méaraid zat bij Hatori. Om indruk te maken liet Evgeni zijn paard een stukje galopperen. Maar toen Méaraid dat ook wilde proberen schrok het paard van haar plotselinge bewegingen en begon te bokken waarna het dier haar en Hatori van zich af wierp. Hatori kon nog net op tijd weg rollen, maar Méaraid werd vertrapt door het paard. Wekenlang heeft Madeline niets anders gedaan dan bij haar bed gezeten terwijl ze probeerde te herstellen van haar zware verwondingen. Ze gaf haar zelfs één van haar nieren toen was gebleken dat beide nieren van Méaraid het ongeluk niet hadden overleefd. Uiteindelijk werd Méaraid wel weer beter maar Madeline merkte dat er door het ongeluk van haar zusje wrijving was ontstaan tussen haar ouders. Ze hoorde haar vader en moeder ’s nachts ruzie maken met elkaar. Eén nacht was ze stilletjes naar beneden geslopen om te luisteren waar ze ruzie over maakte. Al gauw werd duidelijk dat Madeline’s moeder het niet meer eens was met de manier waarop haar kinderen werden opgevoed. Maar haar vader wilde er niets van weten. Hij zei dat hij alleen maar deed wat het beste voor zijn kinderen was. En zo waren er meer ruzies en steeds vaker. Maar ze probeerde het altijd geheim te houden voor hun kinderen.


|| Puberteit ||
In een zachte winter toen Madeline tien jaar was werd haar moeder ineens heel erg ziek. Ze kwam amper haar bed uit. Madeline ging elke dag langs om haar speciale thee te geven waardoor ze weer beter zou moeten worden. Een tijd lang leek het ook alsof ze weer beter werd. Twee jaar lang worstelde Madeline’s moeder tegen haar ziekte. Toen kreeg ze een terug val. Een maand later overleed ze. Madeline was er kapot van. Haar vader vertelde haar dat het haar schuld was. Dat zij als enige schuldig was voor haar moeders dood. Hij vertelde haar dat de thee die Madeline haar moeder twee jaar lang trouw gegeven had, een langzaam werkend vergif bevatte. Terwijl Madeline dacht dat ze haar moeder aan het genezen was, was ze haar langzaam aan het vergiftigen. Haar vader zei dat het een waarschuwing was. Dat gebeurde er als er niet geluisterd werd naar wat het hoofd van het huis vertelde. Dat ging Madeline net iets te ver. Ze had nooit geklaagd over het feit dat ze zo streng werd opgevoed, of dat ze werd uitgehuwelijkt. In haar ogen was het niet meer dan normaal geweest. Maar haar vader was te ver gegaan met de dood van haar moeder. Een vrouw die niemand ooit kwaad had willen doen enkel liefde gaf aan anderen. Dat wilde Madeline niet accepteren. Ze liet voor Hatori en Méaraid enkel een briefje achter en vertrok.


Het was een iets te overhaaste beslissing geweest. Madeline had geen idee waar ze naartoe zou moeten. Niet wetend wat ze anders had gemoeten nam ze de shuttle naar Shadra. Daar ging ze op zoek naar Evgeni. Hij was verrast om haar aan zijn deur te zien. Maar toen ze hem uitlegde wat er gebeurd was, beloofde hij haar dat ze bij hem mocht blijven. Evgeni’s ouders hadden medelijden met Madeline al hadden zij en Evgeni afgesproken om hen niks te vertellen over wat er echt gebeurd was. Ze vertelde in plaats daarvan dat Savita was overleden aan een onbekende ziekte en dat haar vader zo depressief was dat hij niet goed meer voor haar kon zorgen. Ze was weggelopen om hem een beetje te ontlasten van zijn zware zorgen. Ze vertelden dat Madeline een briefje achtergelaten had met waar ze naartoe was gegaan zodat hij zich helemaal geen zorgen meer hoefde te maken. Wonder boven wonder geloofde Evgeni’s ouders het. Omdat Madeline destijds al twaalf jaar was werd besloten dat ze naar een middelbare school gestuurd moest worden om meer over magie te leren. Ze stuurde haar naar Starshine, een middelbare school die toen de tijd een nog hoger aanzien had dan nu. De beste magiërs studeerde daar. Je moest wel wat bezitten om je kind daar naartoe te kunnen sturen, want magie lessen waren niet goedkoop. De jaren daarna bracht Madeline door in de gangen van Starshine. Al meteen de eerste dag had ze knallende ruzie met een medestudent van Shadra. Zijn naam was Kale Julio Gaël Atra. Ze konden niet langer dan één lesuur in elkaars gezelschap zijn. Toen was het nog gebruikelijk dat je alleen de lessen volgde in de magie die je bezat. Madeline had zowel magie van haar moeder als van haar vader geërfd en kwam Kale daarom vaak tegen in de lessen duistere magie. Altijd probeerde de één beter te zijn dan de andere. Tot op een dag een spreuk bij Madeline fout ging. Ze probeerde Kale te overtreffen bij een duistere spreuk. Maar ze was zo opgefokt dat ze haar concentratie verloor. Daardoor werkte haar licht kant haar tegen. De spreuk kreeg een implosie effect en raakte Madeline volop. Toen ze een week later bijkwam op een bed in de ziekenzaal zat Kale naast haar bed. Hij had haar gered door de vrijgekomen duistere energie weg te halen en had haar daarna meegenomen naar de ziekenzaal zodat ze kon herstellen. Vanaf die dag waren Madeline en Kale vrienden. Ze deden van alles samen. Ze studeerde samen, gingen naar schoolfeesten. Toen ze vijftien waren staken ze zelfs samen hun eerste ‘’stiekeme’’ sigaret op. Door Kale werd Madeline losser. Ze durfde haar eigen persoonlijkheid te ontwikkelen. Iets wat al jaren naar de achtergrond gedrukt was omdat ze het masker van nette jonge dame op moest houden. Bij Kale in de buurt kon ze zichzelf zijn. Zij wist als enige van zijn geheime training om een Suasama te worden. Haar jaren op Starshine waren de gelukkigste die Madeline sinds tijden had meegemaakt. Ze begon van de school te houden. Toen ze moest gaan beslissen wat ze later wilde worden besloot ze dat ze lerares wilde worden. Op de school waar ze zoveel van hield. De ouders van Evgeni hadden er niets op tegen en alles werd geregeld voor Madeline zodat ze na haar middelbare school een opleiding tot docent kon volgen.


Maar dingen konden niet goed blijven gaan. Madeline zou spoedig achttien worden en afstuderen. Met de allerbeste bedoelingen schreven de ouders van Evgeni naar Madeline’s vader om hem van het goede nieuws op de hoogte te stellen. Kris was furieus al liet hij daar niets van merken. Hij ging direct naar Starshine om zijn dochter te zien. Madeline was doodsbang dat haar vader haar iets aan zou doen zodra hij haar gevonden had. Maar hij deed niets. Het enige wat hij zei was dat, zodra ze was afgestudeerd ze mee zou gaan naar huis om met Evgeni te trouwen zoals het oorspronkelijke plan was geweest. Ondanks allerlei protesten van Kale volgde Madeline de bevelen van haar vader op. Direct nadat ze klaar was met school ging ze terug naar huis en trouwde met Evgeni.

|| Late Adolescentie ||
Het enige lichtpuntje in die tijd was dat Madeline haar broer en zus weer kon zien. Inmiddels was Hatori begonnen aan een studie tot arts. Het was zijn uitweg geweest om niet aan vaders wensen te hoeven voldoen. Méaraid was ondertussen naar een middelbare school op Nova gestuurd waar ze licht magie leerde. Omdat Madeline getrouwd was met Evgeni en daarmee het familie fortuin had gered was een dergelijke huwelijksovereenkomst voor Méaraid niet van toepassing. Dankzij dat feit lukte het Madeline om de dagen met een glimlach door te brengen. Maar Evgeni zag dat zijn vrouw iets miste, en dat was de school. Hij regelde voor haar een opleiding tot docente op een avondschool op Shadra waar ze naartoe kon zonder dat haar vader er iets over hoefde te weten. Dolblij en dankbaar ging Madeline trouw vijf avonden in de week naar school om een vak te leren terwijl ze overdag de loyale echtgenote speelde voor de ogen van de buitenwereld.


Madeline had twee jaar van de opleiding achter de rug. Ze was met medestudenten naar Cassia gegaan om een weekend te kunnen relaxen van alle stress van toetsen en andere schoolzaken. Maar ook van het sociale leven. Ze waren voor die avond uitgenodigd voor een bal ter eren van de verloving van de dochter van een belangrijke edelman van Cassia. Omdat Madeline getrouwd was met een man van hoog aanzien op Shadra ontving ze een uitnodiging en mocht haar medestudenten meenemen. Ze wilde eigenlijk helemaal niet zo lang blijven. Ze hadden een week om zich op Cassia te vermaken en ze wilde van alles doen in plaats van de hele nacht bij zo’n suf bal te zitten. Maar na twee nummers werd ze gevraagd door een knappe Cassiaanse jongeman om te dansen. Aangespoord door haar vriendinnen nam Madeline zijn uitnodiging aan. De rest van de avond liet hij haar niet meer los. Hij stelde zich aan haar voor als Alexei. De zon kwam al weer op toen Madeline uiteindelijk vertrok met haar vriendinnen en mede studenten. De rest van de week kon ze nergens heen gaan zonder dat Alexei zich daar ook bevond. Als een schaduw volgde hij haar. Op haar laatste dag ging Madeline naar hem toe. Ze vertelde hem dat ze getrouwd was en dat hij haar met rust moest laten. De enige reactie die Alexei hier op gaf was dat hij dat eenvoudigweg niet meer kon. Madeline verliet Cassia en keerde terug naar Shadra. Ze vervolgde haar opleiding en pakte haar dagelijkse leven weer op, maar ze kon Alexei niet vergeten hoe graag ze dat ook wilde. Tegen Evgeni zei ze niets over haar ontmoeting met de Cassiaan al voelde haar echtgenoot wel dat er iets mis was. Het was twee maanden nadat Madeline naar Cassia was geweest toen ze een brief ontving.


Madeline gooide de brief weg. Maar de verleiding bleef in haar hoofd spoken. Alexei had een flinke indruk achtergelaten bij haar. Na drie dagen niets doen besloot Madeline naar de bibliotheek te gaan. En de dag erna weer. Zij en Alexei spraken elke dag opnieuw af in de bibliotheek tussen de muziek boeken. Dan praatte ze. Over zichzelf, hun families, hun interesses. Het leek wel of ze elke dag een nieuw boeiend onderwerp hadden gevonden om uren samen over te praten. Alexei bleek een gepassioneerd muzikant te zijn in zijn vrije tijd. Hij leerde Madeline alles was hij wist over de viool, de piano, de harp en nog veel meer instrumenten. Als ze bij hem was leek de tijd voor Madeline stil te staan. Langzaam kwam het besef dat ze verliefd was geworden op Alexei. Hij had geregeld dat hij nog een paar dagen langer kon blijven op Shadra. Madeline vertelde Alexei haar gevoelens:


Stil zaten ze tegen elkaar aan. Enkel het tikken van de klok en het verre zachte gehoest van andere aanwezigen verstoorde de sereniteit die anders heerste. Madeline sloot haar ogen en luisterde naar de hartslag van Alexei. Hij had zijn armen om haar heen geslagen. Zijn wang rustte tegen haar hoofd. De vingers van hun handen waren met elkaar verstrengeld. ‘Ik kan niet van je houden Alexei,’ sprak Madeline zachtjes en hees. Ze voelde hoe hij even ging verzitten zodat hij haar aan kon kijken. ‘Onzin,’ fluisterde hij zachtjes terug. Madeline maakte zich los uit zijn omhelzing en keek hem triest aan. ‘Ik ben getrouwd Alexei. Ik heb Evgeni mijn woord gegeven. Hij is een goed man. Hij heeft me altijd gesteund. Heeft me een huis gegeven toen ik nergens anders heen kon. Dit verraad naar hem toe zal hem zo veel pijn doen. Ik kan het hem niet aan doen,’ sprak ze zachtjes. ‘Dus onze gevoelens, mijn gevoelens voor jou zijn niet belangrijk!? Ik hou meer van je dan hij ooit zou kunnen Madeline,’ schreeuwde hij haast. Madeline legde snel een vinger op zijn lippen. Als hij zo hard bleef praten zou iedereen hem kunnen horen. ‘Natuurlijk zijn die belangrijk. Ik zou niets liever willen dan met je meegaan. Maar ik kan het niet. Als ik niet getrouwd blijf met Evgeni, zal mijn vader mijn zusje dwingen om te trouwen. Ik kan het haar niet aandoen,’ fluisterde ze terwijl ze wanhopig de tranen tegen probeerde te houden. Alexei zag in haar ogen hoe erg ze verscheurd werd door deze tweestrijd. Hij nam haar gezicht in handen en kuste zachtjes haar lippen. Daarna trok hij Madeline stevig tegen zich aan. ‘Ik heb vandaag een brief ontvangen van mijn broer. Hij zegt dat in zo snel mogelijk terug moet komen naar Cassia. Als ik er morgen niet ben kom ik in de problemen. Maar ik moet je morgen nog een keer zien. Beloof me dat we elkaar morgen weer zien,’ zei hij zachtjes. Madeline had haar hoofd begraven in de warme nek van Alexei en had haar armen stevig om hem heen geslagen. ‘Dat beloof ik,’ sprak ze gesmoord.

De volgende avond vertrok Alexei naar Cassia. Madeline had hem uit willen zwaaien, maar Evgeni was de hele dag thuis geweest. Hij begon te vermoedens te krijgen over Madeline. Maar wanneer hij zijn vrouw vroeg of er iets was waar ze over wilde praten, wimpelde ze hem af. Ze sloot zich soms hele dagen op in haar kamer. Daar schreef Madeline brieven aan Alexei. Hoe het met haar ging. Hoe het met hem was. Op een dag was Evgeni alleen thuis. Er werd die dag een brief bezorgd voor Madeline. Hoewel hij nooit eerder haar post had gelezen opende hij ditmaal de brief. Zijn vrouw deed de laatste tijd zo vreemd dat hij wilde weten wat er aan de hand was. De brief was van Alexei. Hij nodigde Madeline en haar man uit om op Cassia paardenraces bij te wonen die gegeven werden door zijn familie. Eerst wilde Evgeni afwijzen, maar hij kon Madeline niets weigeren. Toen zij hem haast smeekte om te gaan besloot hij inderdaad met haar naar Cassia te gaan. Alexei zou zelf ook deelnemen aan de races. Toen hij bij de laatste ronde gewond raakte dacht Madeline niet langer na over wat andere dachten en zagen. Ze was op hem afgerend om hem te helpen. Toen was het voor Evgeni duidelijk. Hij was zijn vrouw verloren. Erger, mensen begonnen over hem en Madeline te roddelen. Terug op Shadra barstte de ruzie tussen Madeline en Evgeni los. Madeline besloot tijdelijk bij Hatori te verblijven. Zij en Evgeni moesten beiden afkoelen vond ze. Op een dag kreeg ze een brief van hem


Madeline schreef een korte brief aan hem terug.


Haar huwelijk was over. Madeline scheidde van Evgeni. Zelf had ze het geld niet om haar opleiding te voltooien dus stopte ze ook daarmee. Ze nam afscheid van Hatori en dankte hem dat ze tijdelijk bij hem had mogen blijven wonen. Daarna ze vertrok naar Cassia.

|| Volwassenheid ||
Madeline was nog nooit zo gelukkig geweest dan in de tijd die ze samen met Alexei doorbracht. Haar dagen waren gevuld met licht, muziek en dans. Maar de glimlach waar ze de eerste paar maanden mee rondliep verdween langzaam van haar gezicht. Steeds vaker moest ze denken aan haar familie. Toen ze Evgeni had verlaten en was vertrokken van Shadra waren meteen alle contacten met iedereen die ze kende verbroken. Ze miste haar broer en zus. Madeline begon zich zorgen te maken over wat er met hen gebeurde. Alexei begreep de zorgen van zijn geliefde wel. Dus hij organiseerde een groot feest en nodigde ook, zonder Madeline er iets van te vertellen, haar broer en zus uit. Op de avond van het feest was Madeline compleet verrast toen ze Méaraid en Hatori tegen kwam. Haar broer en zus vertelde haar dat hun vader was opgepakt in de paar maanden dat Madeline weg was. Vrij waarschijnlijk omdat hij medeplichtig was in een moordzaak. Ondanks de felle afkeer voor haar vader was dit nieuws voor Madeline schokkend, al betekende het wel dat Méaraid zich helemaal nergens zorgen meer over hoefde te maken. Nu haar vader uit beeld was werden de twee zusters niet langer gedwongen de loyale huisvrouw uit te hangen.

Blij het contact met haar familie te hebben hervonden leefde Madeline nog een paar weken in Alexei’s villa op Cassia. Maar het geluk mocht niet lang duren. Alexei kreeg een brief met daarin het nieuws dat op Puffoon een oorlog woedde. Omdat Cassia een verbond had gesloten met Puffoon werden de soldaten nu opgeroepen om zich te melden. Het zou een vredesmissie betreffen. Cassia zou optreden als onpartijdig om de twee groepen die oorlog voerden op Puffoon tot bedaren te brengen en om de tafel te gaan zitten. En als zoon uit een adellijke familie bezette Alexei en zijn oudere broer Sergei een hoge rang in de Cassiaanse militie. Toen Alexei Madeline het nieuws bracht liet ze heel duidelijk merken dat ze het er niet mee eens was. Maar Alexei was niet in de positie om te weigeren. Hij moest gaan. Een week later was hij vertrokken. Het huis voelde ineens vreselijk kil en leeg zonder zijn aanwezigheid. Madeline besloot dat ze niet zwijgzaam toe zou kijken. Zonder Alexei er iets van te vertellen meldde ze zich aan als vrijwilligster bij de verpleegsterpost. Een week later werd ze uitgestuurd naar Puffoon. Wat als vredesmissie was bedoeld viel niet goed bij de rebellen op Puffoon. Ze waren ervan overtuigd dat de regering de Cassiaanse delegatie had gestuurd om hen de mond te snoeren. Beide kanten telde velen doden en nog meer gewonden. De verpleegsterspost draaide daardoor overuren en de kans om Alexei op te zoeken werd steeds kleiner en kleiner. Totdat hij met een gewonde hand binnen kwam. Madeline had hem direct herkend. Alexei was woest toen hij merkte dat Madeline zichzelf als vrijwilligster had opgegeven. Maar hij eiste niet van haar dat ze terug moest gaan naar Cassia. Hij was ergens ook wel trots op haar en naar zijn weten kon er in de ziekenboeg weinig met Madeline gebeuren.

Niets was minder waar. De oorlog was al een week of drie bezig toen het mis ging. Een spion van de Puffoonse rebellen had zich in het Cassiaanse kamp weten binnen te dringen. Vermomd als een gewonde Cassiaanse soldaat. Toen Madeline hem wilde verzorgen trok hij een mes tevoorschijn met de intentie om haar neer te steken. De bedoeling was geweest om zoveel mogelijk ziekenbroeders en zusters onschadelijk te maken zodat ze hun zieken niet goed konden verzorgen. Hoewel Madeline achteruit deinsde om het mes te ontwijken raakte het een slagader in linkerarm. Zodra ze haar hoorde gillen kwamen anderen haar direct te hulp en werd de spion onschadelijk gemaakt. Madeline werd meteen verzorgd. Zodra het nieuws Alexei bereikte kwam hij direct terug om naar Madeline te gaan.


‘Doet het veel pijn,’ fluisterde de zachte stem van Alexei. Hij zat op zijn knieën naast het lage veldbed waar Madeline op lag. Haar linker onderarm was ingepakt in stevig verband wat om de zoveel uur verschoond moest worden. Het was laat en het enige licht waardoor ze elkaar konden zien was afkomstig van een kleine olielamp op een kastje naast het bed. ‘De dokter zegt dat ik misschien definitief niks meer kan met mijn linkerhand,’ zei Madeline zachtjes. Ze keek Alexei niet eens aan terwijl ze het zei. Hij begreep het wel. Madeline was gek op muziek maken en veel instrumenten werden met twee handen bespeeld. Als ze dat niet meer kon zou ze veel instrumenten nooit meer kunnen bespelen. Dat zou ondragelijk worden voor haar. Alexei pakte zachtjes Madeline’s goede hand en drukte er zacht een kus op. ‘Zover laten we het niet komen,’ fluisterde hij zacht met een zekere vastberadenheid in zijn stem.


Madeline herstelde voorspoedig en al snel kon ze weer kleine klusjes doen in de ziekenboeg. Maar haar glimlach was verdwenen. Elke dag kwamen er steeds meer doden de ziekenboeg binnen. Of soldaten die zo zwaar gewond waren dat ze haast onmiddellijk stierven zodra ze het bed raakten. Toch was dat iets waar ze zich nog voor kon afsluiten, iets waar ze nog mee kon leren leven. Maar op een zekere dag werd er een nieuwe dode binnen gebracht. Toen Madeline erheen ging om te helpen met het opruimen zag ze dat het Alexei was. De spreuk van één van de luchtmagiërs die bij de rebellen zaten had ervoor gezorgd dat hij was gestikt. Madeline werd met onmiddellijke ingang naar huis gestuurd.


Toen Sergei thuis was begon hij direct met het regelen van de begrafenis. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om het aan de Madeline over te laten. Die laatste deed bijna niks anders dan de hele dag naar buiten staren. Inmiddels was de winter over Cassia neergedaald. Dat zorgde voor een extra depressieve sfeer in het huis. Al snel naderde de dag van de begrafenis.


Kleine vlokjes dwarrelden naar beneden uit de grijze lucht. De grond was al bedekt met een dikke laag sneeuw. Elk beetje kleur leek uit de wereld te zijn verdwenen. Het zachte geroezemoes van de begrafenis gasten die het kerkhof verlieten stierf langzaam weg. Een eenzaam figuur bleef achter. De slanke gestalte van een vrouw, gehuld in een dikke wollen omslag mantel. Haar lange blonde lokken waren het enige beetje kleur dat te ontdekken viel in het trieste winterlandschap. De wind tilde ze op en blies ze alle kanten op maar de vrouw leek er niks van te merken. Haar blik was gevestigd op de grafsteen waar de verse sneeuwvlokken zachtjes op landde om daarna te blijven liggen. Ineens zakte de vrouw door haar benen en viel in de sneeuw. De kou drong door haar kleren heen en bevroor haar ledematen terwijl ze zo op haar knieën gezeten naar de grafsteen staarde. Plots voelde ze twee warme handen op haar schouders rusten. Madeline hoefde niet op te kijken om te weten dat ze van Sergei afkomstig waren. ‘Ik mis hem Sergei,’ fluisterde ze schor. Een teken dat kenbaar maakte dat ze voor lange tijd had gehuild. Maar de tranen leken op. Er kwam niks meer uit. ‘Ik mis hem ook Madeline. Maar als je hier buiten in de sneeuw blijft zitten wordt je ziek,’ zei hij zachtjes. Sergei probeerde haar voorzichtig overeind te helpen. Madeline liet zich als een lappen pop overeind trekken en meevoeren. Weg van het kerkhof en van Alexei. Ze drukte zichzelf tegen Sergei aan die zijn arm troostend om haar heen sloeg terwijl hij haar mee naar binnen nam.


Niet lang na de begrafenis was de oorlog op Puffoon voorbij en kon Sergei ook naar huis komen. Hij had Madeline gezegd dat ze er kon blijven wonen. Door Alexei’s dood was Madeline in depressie geraakt en kon elke verzorging gebruiken die ze kon krijgen. Dat was ook de tijd dat ze een erg slechte gewoonte ging ontwikkelen. Ze was begonnen met roken. Het waren sigaretten met een hele specifieke kruidige geur. Een geur die haar aan Alexei deed denken. Het ging niet goed met Madeline. Ze zakte steeds dieper weg in haar eigen wereldje. Ze begon brieven te schrijven naar Alexei alsof hij nog leefde en nog steeds in de oorlog was. In die brieven vertelde ze hem hoe het leven er thuis aan toe ging en dat ze niet kon wachten tot hij weer terug was. Sergei zag vaak Madeline’s brieven op de deurmat liggen aangezien ze op Puffoon de ontvanger niet konden vinden en de brieven dus maar terug stuurde naar de schrijfster. Dat was voor hem het moment dat hij besefte dat Madeline niet langer op Cassia kon blijven. Ze moest Alexei vergeten en zolang ze op Cassia was ging dat niet. Hij nam haar mee naar Gren. Daar was een soort ziekenhuis die mensen die emotioneel ziek waren weer genas.


Twee jaar heeft Madeline in dat ziekenhuis gezeten. Toen kwam het besef dat Alexei echt voorgoed weg was en nooit meer terug zou komen. Dat zij verder moest met haar leven. Ze vond op Gren een baan als pianodocente. Van het geld wat ze daarmee verdiende kon ze een appartement huren en begon ze te sparen om haar opleiding af te maken. Op Nova vond ze een goede school, al bleef ze in die tijd wel op Gren wonen, waar ze haar laatste paar jaar afmaakte en een diploma behaalde waarmee ze officieel les mocht geven en een school mocht leiden. Madeline vertrok op zesentwintigjarige leeftijd weer van Gren en verhuisde terug naar Nova waar ze een huisje huurde dicht in de buurt van het ziekenhuis waar Hatori werkte. Daar ging ze op een middelbare school voor magische kinderen werken. Na een jaar werd haar door het ministerie van onderwijs gevraagd of ze hoofdmeesteres wilde worden op Starshine Academy. Natuurlijk zei Madeline daar meteen ja op. Starshine was de school waar ze zelf als kind naartoe was gegaan. Waar ze zoveel goede herinneringen aan had. Dus ging ze terug naar Starshine.


|| Hoofdmeesteres van Starshine ||
Gelukkig met haar nieuwe baan begon Madeline een nieuwe etappe van haar leven op Starshine. Daar kwam ze Kale weer tegen die ze aanstelde als één van de nieuwe docenten. In die tijd leerde ze ook Savador en Norwood kennen. Eveneens twee mannen die ze aanstelde als leraar op Starshine. Voor Norwood begon Madeline in de loop der tijd een zwak te ontwikkelen. De rust en kalmte die hij uitstraalde voelde bekend en veilig. Het was dezelfde kalmte die haar geschonken was toen ze op Gren moest genezen van haar emotionele ziekte. Het was ook voor de hand liggend dat ze niet heel veel later verloofden en trouwden. Ze kregen samen ook hun eerste kind. Een jongetje dat ze Aageth Fyllo noemden. Toch was hun huwelijk niet het perfecte sprookjesavontuur waar Madeline als klein meisje eigenlijk altijd van gedroomd had. Savador, de man die ze had aangesteld als leraar vuurmagie was op hetzelfde moment als Norwood in haar leven gekomen. En er was iets aan die man wat Madeline als een magneet naar hem toetrok, of ze het nou wilde of niet. Het was vooral zijn passie besefte ze zich later. Het was diezelfde passie die ook zoveel aanwezig was geweest bij Alexei. Ze kon het maar niet uit haar hoofd krijgen al sprak ze nooit over met iemand. Als Savador haar iets vroeg zou ze het hem niet kunnen weigeren. Savador deed haar zoveel denken aan Alexei dat Madeline haast blij was toen hij zelf een relatie kreeg. Zelfs al was dat met een leerlinge. Ze hoopte dat de verleiding om bij hem te willen zijn weg zou gaan. Maar hij werd alleen maar groter. Hetgeen leidde tot ontrouw tegenover Norwood. Madeline voelde zich vreselijk schuldig. Ze hield van Norwood, maar ze wist dat ze hem nooit volledig haar hart kon geven. Niet zolang Alexei daar nog een deel van had. En Savador deed dat deel een nieuw leven in blazen. Haar zwak voor Savador heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat Madeline haar droombaan als hoofdmeesteres opgaf en zich terug trok op de ziekenzaal waar ze een tijdje verbleef.


Madeline kwam niet veel meer in de buurt van Starshine. Als ze er was, dan meestal op het buitenterrein of in de ziekenzaal waar zij haar kamer had. Ondertussen had ze heus wel door dat Norwood en de nieuwe lerares licht magie Malaika een zekere genegenheid voor elkaar begonnen te ontwikkelen. Ze kon het hem niet kwalijk nemen. Zij was zelf ook niet het voorbeeld van een loyale vrouw geweest. Langzaam begon Madeline een terugval te krijgen naar de depressieve jaren die ze vlak na Alexei’s dood had gekend. Op het laatst kwam ze amper haar kamer nog uit. Toen besloot ze dat het genoeg was geweest. Ze moest ertussen uit, een tijdje op vakantie. Het was voor niet langer dan een paar dagen gepland.


De volgende ochtend vroeg, nog voordat er iemand in het kasteel wakker was sloop Madeline het lancering platform op. Ze nam de eerste shuttle van die dag. Pas toen ze vertrokken was kwam ze erachter dat deze naar Shadra ging. Maar wat voor een paar dagen ertussen uit bedoeld was geweest liep helemaal de verkeerde kant op. Vlak voordat de shuttle zou landen hield de besturing ermee op. Vandaag de dag weet nog steeds niemand hoe de crash ontstaan is. Wel dat minstens de helft van de inzittenden het niet overleefden. Madeline werd gered uit het wrak door de plaatselijke hulptroepen. Ze werd in een comateuze toestand naar het ziekenhuis vervoerd. Na een paar weken kwam ze weer bij. Maar toen de artsen haar vroegen wie ze was kon ze daar niet op antwoorden. Al snel werd geconstateerd dat Madeline leidde aan amnesie: geheugenverlies. Ook bleek uit een paar andere testen dat ze zwanger was. Madeline kreeg de meest uiteenlopende behandelingen om haar geheugen terug te krijgen. Maar niets hielp. Uiteindelijk had iedereen zich erbij neergelegd dat ze waarschijnlijk nooit meer haar geheugen terug zou krijgen. Het ziekenhuis hielp haar met het opzetten van een nieuwe identiteit. Madeline koos voor de naam Eres Rune.

|| Eres Rune ||
Eres bleef in het ziekenhuis totdat haar kindje was geboren. Ze kreeg een meisje. Eres noemde haar Elune, naar de volle maan die zo fel had geschenen op de nacht dat ze geboren was. Het kind leek volledig gezond, maar al snel bleek dat anders te zijn. Na een week kwam Eres erachter dat haar dochter geen vaste oogkleur had. Soms was het groen, soms blauw, dan weer bruin. Elune’s oogkleur wisselde altijd. Het duurde even voordat Eres door had dat Elune kon voorspellen wie eraan kwam. Als Eres’ dokter eraan kwam, dan kleurde de ogen van Elune donkerblauw. Maar niet alleen de kleur veranderde, vaak werd ook de vorm anders. Eres geloofde dat het een teken was van magie. Ze was ervan overtuigd dat Elune ook magie moest bezitten, net als haar moeder, en dat dit er een bewijs van was. Maar behalve dat vertoonde Elune verder geen tekens meer van magie bezit.


Van het ziekenhuis werd Eres doorgestuurd naar bureau van sociale zaken waar ze haar aan een tijdelijk huis hielpen. Ze boden haar aan om ook te helpen met het vinden van een baan maar Eres wees dit af. Dat was iets wat ze zelf wilde doen. Maar een baan zoeken bleek moeilijker dan gedacht. Uiteindelijk ging Eres naar een kroeg. Ze had gehoord dat ze daar iemand nodig hadden in de bediening. Ze mocht een proefdag draaien. Enthousiast ging ze aan het werk. Zonder het in de gaten te hebben was ze zo opgewekt dat ze zachtjes neuriede en af en toe zelfs zong. Dit werd opgemerkt door een man genaamd Zateph Vrönskay. Hij en zijn band trokken door Shadra om op te treden in verschillende kroegen. Daarna gingen ze naar een andere planeet en herhaalde dat proces zich. Toen hij Eres zachtjes hoorde zingen vroeg hij haar of ze misschien bij zijn band wilde. Na een paar sterke argumenten en een hopeloos verloren weddenschap besloot Eres uiteindelijk toch om met hem mee te gaan. Zo begon haar nieuwe leven samen met Elune terwijl ze van plaats naar plaats, planeet naar planeet, trokken om daar op te treden. Steeds meer dingen herinnerde Eres zich van haar muzikale opvoeding en de band werd een groot succes.


Zo bracht Eres een paar jaar van haar leven door. Ze hield van het samen zijn met de band en samen muziek maken. Daarbij waren ze allemaal weg van Elune. Toch zag Eres ook wel dat dit niet de juiste omstandigheden waren voor een kind om op te groeien. Vooral niet nu Elune de leeftijd had dat ze eigenlijk naar school zou moeten. Op een avond toen ze weer eens terug waren in Shadra kwam Eres in de kroeg een man tegen. Na een tijdje gepraat te hebben beweerde hij haar echtgenoot te zijn uit haar leven voor het ongeluk: Norwood. Hij bood haar een baan aan op Starshine Academy als lerares muziek. Omwille van Elune en omdat Eres meer over deze man te weten wilde komen stemde ze toe. Niet lang daarna kwam ze erachter dat deze man eigenlijk Savador heette. En dat hij en de echte Norwood allebei een grote rol hadden vervuld in haar leven voordat ze het ongeluk kreeg. Sinds die ontdekking probeert ze erachter te komen wie ze was…

|| Alexei Jpovtroika ||
Minnaar | Vriend | Dood
Madeline: Alexei was de man waar ik lang geleden mijn hart aan heb gegeven. En om eerlijk te zijn, hij heeft het nooit meer terug gegeven. Ik weet dat hij me niet expres heeft verlaten. Maar de pijn is ondragelijk. Ik spreek er liever niet over.

|| Evgeni Sava ||
Ex-man | Vriend
Madeline: Ik vind het nog steeds rot hoe het geëindigd is tussen mij en Evgeni. Vooral nadat hij zo zijn best had gedaan een liefhebbende man te zijn. Ik kon het niet aan. Het gevoel van gevangen zitten in zijn hart terwijl Alexei mijn gedachten geen moment rust gunden. Ik kon niet anders dan hem verlaten. Maar ik haat hem niet. Ik hoop dat hij op een dag dat ook niet meer doet.

|| Ivanna Sava ||
Kennis
Madeline: Ik heb Ivanna helaas niet lang genoeg gekend om haar meer dan een kennis te kunnen noemen. Als kind was ze levendig en vriendelijk. Eigenlijk precies het tegenover gestelde van hoe je de doorsnee Shadraan zou zien. Na de scheiding tussen mij en Evgeni heb ik haar nog een paar keer gesproken. Maar daarna ook niet meer.

|| Sergei Jpovtroika ||
Goede vriend | Alexei’s broer
Madeline: Ik zou Sergei niet genoeg kunnen bedanken voor alles wat hij voor me heeft gedaan. En dat terwijl ik nooit de kans heb gehad om iets voor hem terug te doen. Ik was egoïstisch toen Alexei pas was overleden. Ik dacht alleen maar aan mijn eigen verdriet. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat Sergei zijn broer was en hem daarom ook vreselijk moest missen. Maar zijn eigen verdriet liet hij nooit zien. In plaats daarvan zette hij dat verdriet aan de kant om te proberen mij erdoorheen te helpen. Dat moet een vreselijk groot offer zijn geweest voor hem.

|| Kale Julio Gaël Atra ||
Beste vriend |Studenten Crush |Ex-collega
Madeline: Hoewel we eerst niet zo goed met elkaar overweg konden kan ik met zekerheid zeggen dat Kale uiteindelijk mijn beste vriend is geworden. We hebben zo vreselijk veel meegemaakt samen. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik in mijn studenten tijd ook wel een beetje een zwak voor hem voelde. Later is dat weggeëbd, ook toen ik hem weer tegen kwam op de school en we collega’s werden. Waar hij nu is? Ik heb geen idee. Maar dat hij leeft, daar ben ik zeker van.

|| Zateph Vrönskay ||
Goede vriend | Mede bandlid | Peetvader van Elune
Eres: Ik leerde Zateph kennen toen ik door een moeilijke periode in het leven ging. Ik wist niet wie ik was, noch waar ik vandaan kwam. Dat was heel moeilijk voor mij. Maar Zateph heeft me overal doorheen geholpen. Ik ben hem in die paar jaar dat ik bij de band zat, gaan beschouwen als broer. Ook heb ik met hem afgesproken dat als er iets met mij zou gebeuren, hij voor Elune zal zorgen. Dat is iets waar ik hem op vertrouw.

|| Norwood Rosa Vermella Vavendyor ||
Vriend | Ex- man | Vader van Aageth
Madeline: Norwood is een vreselijk lieve en zorgzame man. Zo heb ik hem tenminste mogen leren kennen. Ik had ook graag meer tijd met hem doorgebracht als zijn vrouw als het lot geen andere dingen voor onze voeten had gegooid. Ik merkte dat ik terug viel in mijn depressie en wilde hem daar niet mee lastig vallen. Daarbij leerde hij Malaika kennen. Als die gebeurtenissen niet plaatsgevonden hadden, dan waren we nu misschien nog bij elkaar geweest. Maar of dat nou zo geweldig zou zijn uitgepakt…
Eres: Norwood is een lieve man en een goede vader. Ik weet dat wij in een vorig leven samen iets heel moois hebben gedeeld. Ik voel me daarom des te schuldiger dat ik me er niks van kan herinneren. Ik laat hem alleen die last van het verleden dragen. Misschien was het wel beter zo.

|| Savador Jaellvías Douglas Sathandiai ||
Vriend | Secret Crush | Huidige baas
Madeline: Savador is een geval apart. In de paar jaar dat ik hem leerde kennen hebben we veel meegemaakt. Echt vreselijk veel. Ik spreek echter liever niet over het verleden. De meest waarschijnlijke reden dat ik telkens met hem in dit soort situaties terecht kom is naar mijn idee omdat hij zoveel op Alexei lijkt. Ik zag het vanaf het moment dat hij, in wat toen nog mijn kantoor was, binnen kwam. Ik wilde er niet aan toegeven omdat Alexei verleden tijd moest worden. Maar dat is toch anders gelopen dan ik hoopte. Of ik hem leuk vind? Ja, ik denk van wel.
Eres: Intrigerend. Dat is een woord waarmee ik Savador wil omschrijven. Hij heeft een bepaalde aura over zich heen die ik niet kan plaatsen. Het zorgt ervoor dat ik zo dichtbij mogelijk en tegelijkertijd immens ver weg van hem wil zijn. Toch lijkt hij mij altijd weer naar hem toe te trekken. Ik kan niet zeggen dat ik het vervelend vind. Ook Savador ken ik van voor mijn ongeluk, al ben ik er nog niet helemaal achter wat zich tussen ons heeft afgespeeld.

|| Facts ||

~ Toen Madeline afstudeerde op Starshine kreeg ze van de ouders van Evgeni een flink geldbedrag om iets leuks mee te doen. Ze is het door de gebeurtenissen daarna echter glad vergeten dus staat het nog steeds onaangeraakt op de bank.
~ Madeline is een echte koukleum. Een wintervakantie is niet wat bovenaan haar lijstje van top vakanties staat. Toch zette ze zich daaroverheen toen ze bij Alexei op Cassia ging wonen waar het in de winters ijskoud kon zijn.
~ Toen Madeline nog bij haar ouders thuis woonde vond ze in de tuin een klein egeltje. Het had een gebroken pootje en was nog te jong om voor zichzelf te zorgen. Madeline verzorgde het en hielp hem weer te kunnen lopen. Ze noemde het beestje Amour. Toen haar vader Amour vond heeft hij het meegegeven aan het dierenopvangcentrum.

Met dank aan Noah voor de tussenkopjes afbeeldingen en Ayelinn voor de rest van de opmaak