Drake keek voor zich uit en zag alle leraren verspreid zitten. Er zat geen enkele leraar bij hem in de buurt en dat was maar beter ook zo. De blikken die hij kreeg waren niet echt positief en ach, wat had hij anders verwacht. De een keek streng of onaardig, de ander was nerveus. Sommige had hij streken bij uitgehaald, anderen had hij uitgescholden. Het was vreemd, zo'n situatie. Hij voelde zich net een wolf geketend met sterke kettingen tegen de grond. Als een geketende wolf zat hij daar vast, terwijl het publiek verschillende meningen over hem had. Sinds wanneer was school op een dierentuin of gevangenis gaan lijken? Oja, altijd al. Drake had zich altijd al zo gevoeld. Als een opgefokt dier dat alles moet doen wat er gezegd word. Geen vragen, doorlopen. Zijn jeugd was precies hetzelfde geweest, elke leraar had op hem gespuugd alsof hij niks was. In elk oog dat hij tegen kwam stond afkeer. Waarom? Daar was de jongen pas veel later achter gekomen, toen bleek dat hij de zoon was van de bazin van de school. Nooit had hij het geweten, maar al zijn streken en kwajongensstreken waren altijd door de vingers gezien door haar. Natuurlijk had hij vaak genoeg straf gehad en had hij genoeg te leiden onder de dingen die hij deed. Maar hij was nooit van school gestuurd door haar zwakke kant. Tot het moment dat hij iemand zo zwaar in elkaar had geslagen door woedde, waar zijn magie extreem was geworden, het was de druppel geweest. Dus je hele leven worden uitgekotst door de leraren, je raakt er aan gewend en je houd dat gedrag omdat je ook niet beter weet. Een hekel aan gezag en mensen die boven hem stonden, hem vertelde wat te doen. Drake was een jongen gevormd door zijn verleden heden en toekomst en niet een stille leerling die rustig zijn huiswerk ging maken. Hij zat het liefst de leraren dwars dan dat hij ze hielp. Drake liet zijn kaken het kauwgompje elke keer opnieuw vermalen, tot een man hem opviel. Hij liep naar binnen en hij viel ook best op, Drake fixeerde zijn blik op hem. Zo te zien was hij ook door hem opgemerkt en hadden ze elkaars interesse gewekt. Norwood. Zijn bril ving het licht op van de zon, waardoor Drake zijn ogen niet kon zien, maar de jongen hoefde dat ook niet. Norwood nam de keuze om wel tegenover Drake te gaan zitten. Tot de verbazing van sommige leraren gaf dat Drake een kleine glimlach. Dat terwijl andere klungelige onzekere leraren zich uit de voeten maakte. Drake had zijn benen half op zijn bureau gedrapeerd, maar gooide ze er nu vanaf en zette zijn elleboog op de tafel. ‘Ey...Norwood?’ de eerste klanken van de stem klonken door Drake zijn oren. Zo te horen een stem van een goed iemand, een warm hart en loyaliteit. Nu Drake hem zo observeerde begon hij langzaam dingetjes te begrijpen. Drake bleef echter even stil, omdat de man nog meer wilde zeggen. ‘Over het algemeen spreekt men in de vrije tijd mij aan met Norwood. Tijdens lestijden is het nog altijd Master, meneer Burned,’ Hij versmalde zijn ogen eventjes, maar er stond geen vijandigheid in. Geen haat, woedde, achterdocht of iets in die strekking. Het was eerder nieuwsgierigheid. ‘Los van het feit dat je hier ongetwijfeld niet voor je plezier zit,’  ''Dat mag zo wezen. Alleen ik zit nu niet uw les, ondangs dat dit mijn nablijf uur is. Waarscheinlijk bent u nu nog wat nakijkwerk aan het doen, dus in feite ís het nu vrije tijd. Daarbij, ik als vuur magican, kan planten enkel laten verbranden. Dus dat betekend dat ik niet snel aan een les zal deelnemen die u geeft.'' Drake grijnsde even geniepig. Een haal door zijn zwarte haar en hij rekte zichzelf even uit. Na een geeuw keek hij naar het papierwerk op zijn eigen tafel. Onzinnig een aantal keer het woordenboek overschrijven in het Shadraans, super leuke opdracht. Drake hoefde waarscheinlijk niet eens te vertellen van wie hij dat had. Drake keek er naar met een verveeld gezicht en haalde zijn schouders op. ''En nee, ik zit hier inderdaad niet voor mijn plezier. Maar als je docent je al strafwerk geeft op het moment dat je de klas binnenkomt.'' Drake stak beide handen omhoog voordat de man wat kon zeggen. ''En ik was op tijd. Dan is het maar zo right? Ja natuurlijk draai ik liever zijn nek om, maar ik denk niet dat ik daar veel verder mee kom.'' Drake zag hoe de andere leraren opeens omkeken, sommige verschrikt en andere hatelijk. Het enige wat Drake deed was er om lachen, prachtig vond hij het, de menselijke reactie. ‘Het hangt af van je vraag of je antwoord krijgt,’ Drake knikte, dat was waar ook. Hij had een vraag. ''Aha, ik hoor t al. Nou, ik moet zeggen, ik denk niet dat u mij zult kunnen helpen met het Shadraans. Vreemd taaltje is het en een nog akeliger volkje.'' Drake grinnikte. ''Maar ik denk niet dat ik u dat hoef te vertellen. Het gaat mij er namelijk om, hoe neem je er het beste een te grazen? Want ik heb in de gangen gehoord dat u daar ervaringen mee schijnt te hebben.'' Er stonden pretlichtjes in de ogen van Drake, door het idee van wraak. Als stille hint -die absoluut niet meer nodig was- wreef Drake over zijn kin alsof hij een baardje met sik had.

De leraren kamer had een vreemde, toch leuke sfeer gekregen. Drake keek naar Norwood, ze deden beide hun kleine verhaaltje terwijl beide echt wel tussen de regels las van hun uitspraken hoe het werkenlijk zat. Als je iets allebei vreselijk haat, kan het dan zo zijn dat je elkaar mag? Het begon er langzaam op te lijken, iets wat de jongen nooit verwacht had. Zeker niet bij iemand die te titel 'docent' droeg. ‘Een nablijf uur is in feite een lesuur voor een leerling die de tijd verspilt van een docent,’ sprak hij kalm tegen Drake. Hij draaide zijn ogen even. ''Nee, andersom. Ik verspil mijn tijd aan dat van een docent.''  grinnikte de jongen. ‘Nakijken is onderdeel van mijn werk, dus er is niet sprake van vrije tijd, meneer Burned,’ Burned slaakte een zucht, sure dat zal wel weer. ‘Dat zijn zaken die liggen bij de beste man die je dat strafwerk geeft, niet bij mij, Drake,’ Drake beet op de nagel van zijn wijsvinger omdat het half los zat. Alleen je kon wel aan de jongen merkte dat hij naar Norwood luisterde doordat zijn blik af en toe naar de man toe gekeerd was.  ‘Los van het feit dat je er niet verder mee komt, zijn mijn tal val pogingen dat voor elkaar te krijgen ook gefaald. Dus je mag zeggen wat je wilt, je zult het afleggen tegen hém,’ Drake schoot half in de lach, geweldig vond hij het. Gewoon hoe simpel Norwood verwoorde dat hij het met hem eens was, terwijl het zo keurig uit zijn mond kwam. ''Well, I gues we have to find a new way to do something about that.'' sprak Drake rustig. Hij keek door het lokaal en vermaakte zich wel op deze manier. Hij hoefde zich tenminste niet al die uren te vervelen met het Shadraanse boek over schrijven, hij had echt een pesthekel aan die taal gekregen. Tussen de regels door vroeg Drake nu aan Norwood hij hij het beste de zijn rivaal dwars kon zitten, misschien zelfs wraak nemen. ‘Ik zou als ik jou was opgeven,’ Drake versmalde zijn ogen. ''En dát, staat niet in mijn woordenboek.'' sprak hij terwijl zijn blik naar het boek ging dat voor hem lag. ‘Maar mocht je iets meer kans willen maken kan ik je adviseren om eens een keer in de grondbeginselen van de magie te duiken, jongeman,’ sprak hij kalm.  Drake luisterde nu geïnteresseerd. Niet veel leraren lukte het. ‘Het is een volbloed shadraan,’ sprak hij kalm. Drake knikte, dat wist hij namelijk wel. Drake had zich daarom ook altijd afgevraagd waarom de man vuur magie les gaf. ‘Shadranen zijn het zwaktste op de heetste punt van de dag en het sterkst midden in de nacht, met de grootste piek bij volle maan,’ Drake had nu totaal geen aandacht meer voor de docenten om hem heen, ze konden voor zijn part in rook opgaan. Zijn oren waren gespitst en hij luisterde naar Norwood. ''En dat terwijl mijn magie als Raziaan juist het sterkst is midden op een warme zomerdag. Dat weet ik inderdaad, vuur is naast licht magie zijn tegenpool. Dat, terwijl hij bang is voor water. Dus dat moet ergens anders vandaan komen.'' Drake zette zijn vingers nadenkend tegen zijn lip aan terwijl hij even langs Norwood keek en toch de woorden aanhoorde die hij te vertellen had.‘Dat is lesstof #1 bij de voorstudies voor je hierkomt,’ Drake knikte en wist wat Norwood bedoelde. ‘Spijtig om mede te delen dat de heer Sathandiai zich heeft geleerd in de vuurmagie, toeval of wijsheid?’ Drake begreep dat het een retorische vraag was en liet de man rustig uit praten. Ondertussen gingen zijn eigen gedachte er ook over verder.  ‘Ik berust het niet geheel op toeval. Shadranen hun zwaktes is Novaanse en Raziaanse magie overdag,’ Drake knikte en dacht na. Hij moest zich dus juist in die magie hebben gespecialiseerd, juist om zijn zwaktes te versterken, zodat hij overal onderuit kwam.

‘Hij weet meer van vuurmagie dan jou, iedere vuuraanval die je uitvoert zal hij kunnen tegenwerken met zijn duistere en vuurmagie, al dan niet gecombineerd, Drake bevestigde het. ''En of, daarbij is er nogal een niveau verschil tussen ons. Ik kan vechten, maar weet ook gerust wel dat zijn krachten en kennis veel groter is dan dat van mij. Hoe rot ik het ook vind om toe te geven, ik zou nu nog van hem verliezen.'' Drake sprak het heel koeltjes. Ondanks dat de jongen impulsief, eigenwijs en een heethoofd was, Drake was niet dom. Hij wist gerust wel dat hij Savador in een gevecht nooit echt aan zou kunnen, ten dode opgeschreven was, maar het aan de slang toegeven? Nooit. Drake dacht na en krabde aan het beginnende stoppelbaardje op zijn kin terwijl hij naar het boek op zijn tafel keek. Een gevecht met magie of zelfs misschien lichamenlijk was dus geen optie. Drake zou de man ergens mee moeten aanvallen waarvan hij wist dat de schade groot was, terwijl er geen magie van te pas kwam. ''Dus ik zou hem op een ander vlak moeten neerhalen?'' sprak hij meer in zichzelf dan tegen Norwood. Opeens viel hem de glimlach van de man op, waardoor zijn intresse groter werd. ‘Als je wraak wilt nemen, adviseer ik je eens braaf in de les mee te doen,’ Drake keek Norwood opeens aan alsof hij iets heel lelijks had gezegd. Er stond een vieze frons op zijn gezicht met zijn mond naar beneden getrokken. Hoe zag Norwood dat als wraak? Dat was precies wat de slang wilde, dat Drake braaf werd. Was dit opeens een plannetje om Drake in te pakken en 'normaal' te laten doen? Het leek hem stug.  ‘Misschien iets té braaf,’ Drake trok zijn gezicht normaal en versmalde sluwe oogjes maakte ervoor plaats. Wacht, hij begon al te snappen waar de man naar toe wilde.  ‘Misschien gaat hij zich er meer aan ergeren als je iets doet wat hij niet verwachten zal,’ er verscheen een kleine glimlach op de snoet van de jongen en zijn ogen twinkelde. ''Dat klinkt nog niet eens zo slecht. Ik kan hem tot op het bot irriteren maar ik doe op hetzelfde moment juist niks fout, dus hij kan me niet straffen.'' Drake grinnikte. ''En juist doordat hij me niet kan straffen, frustreert het hem nóg meer.'' in zijn hoofd begon Drake al plannetjes te maken. In pak in de klas komen met keurig gekamd haar, appel voor Saf mee nemen, zijn huiswerk maken in keurig handschrift met extra werk, slijmen en complimentjes geven tot Saf er misselijk van zou worden. Opeens schoot hem zelfs te binnen om voor de man een lief groot roze knuffelkonijn te halen en die met een rode strik op zijn bureau te zetten. Ondertussen waren sommige leraren weg gelopen, hoofdschuddend die ich er niet mee wilde bemoeien. Anderen hadden muziek opgezet voor henzelf of zaten verdiept in een boek. Toch zag Drake hier en daar ook wel leraren met een kleine grijns zitten. Savador was de hoofdmeester, maar je kon hem ook gerust dictator noemen. Hij was ook niet erg geliefd onder de leraren namelijk. Terwijl Drake al die plannetjes uitdacht stond er een geniepige grijns op zijn gezicht en lachte hij. Tóch voelde dit niet als genoeg want dat zou enkel als een beetje treiteren overkomen en meer dan irritand zou het niet wezen. Daarom keek Drake Norwood weer aan. ''Leuk plan. Alleen er moet iets zijn wat erger kan. Wat zijn de zwakheden die niemand kent? U weet het meeste over hem.'' Drake keek Norwood doordringend aan met zijn vurige ogen. ''Waar kan hij écht niet tegen? Hij zorgt voor zo veel ellende voor zoveel mensen, we moeten hem eindelijk eens laten voelen wat het is.. wanneer de grond onder je voeten wegvalt. Geen been meer om op te staan terwijl je alles verliest wat je ooit lief had. Wat is zijn zwakte Norwood?'' de ogen van Drake waren door het innerlijk wraak gevoel, de woorden die hij sprak weer letterlijk gaan vlammen. Hij stond onder meerdere namen bekend en een daarvan was ook Fire eyes. Op dit moment leek hij gedreven en gebrand op zijn wraak, hopelijk kon deze man hem ergens helpen.

Drake zat in de stoel terwijl hij langs Norwood keek en luisterde naar de dingen die de man te zeggen had. Hij had precies in de gaten waar Drake naartoe wilde en de jongen vond het prachtig omdat er daadwerkelijk nu iemand was die precies begreep wat voor haat je tegenover kon voelen en nog wel hém. Alleen was het natuurlijk zo dat Norwood moest denken aan zijn leraren status en die goed moest kunnen acteren. Daardoor had Drake al snel door welk spelletje hij speelde, hij vond het bijna grappig. Norwood bleek het eens te zijn met de kijk van Drake, precies wat de jongen al gehoopt had. ‘We?’ sprak Nor vragend. ‘Ik denk dat je alleen op zoek zult moeten gaan,’ Drake draaide zijn ogen even. ''As always.'' maar Drake vond het prima, hij deed toch liever dingen alleen. Drake luisterde naar wat Norwood te vertellen alsof de leraar hem zoete broodjes verkocht. De leraren om hen heen zaten letterlijk stomverbaasd te kijken. Een leerling berucht met een status dat hij nooit toegaf of luisterde, leek naar Nowoods woorden te vissen met alle ijver die hij in zich had. Achter boeken zag je verblufte gezichten en zelfs de jaloezie. Zelfs Savador had deze jongen weg gestuurd.. en Norwood deed het alsof het kinderspel was? Dat was nou eenmaal het karakter van Drake. Als hij je niet moest, merkte je dat gelijk. Wanneer hij iets van je wilde of nodig had, kon hij poeslief zijn. Dit maakte de jongen alleenmaar enger en onvoorspelbaarder, omdat het ook kon omslaan wanneer hij had wat hij wilde. ‘Als niemand zoiets zou weten, Drake, waarom vraag je het mij?’ Drake haalde zijn schouders even op. ''Omdat U dat dus wel schijnt te weten.'' Maar Norwood negeerde de woorden van Drake en begon met het opsommen van cijfers.  ‘Noteer: pagina 256. 119. 318. 318. Heb je dat? Mooi. 378. 414. Pagina 199. 292. 204. 119. 96. 119. 237. Mooi, nu je dat genoteerd hebt,’ Drake keek vragend, maar tot opnieuw de verbazing van de leraren pakte hij een ander schrift uit zijn tas, waarna de jongen braafjes de cijfers opschreef. Drake was nieuwsgierig naar wat hij ermee moest doen. Norwood had een Grens woordenboek nu tevoorschijn getoverd. Drake keek er wat argwanend naar.  ‘Wil ik dat je de pagina’s exact over schrijft,’ het humeur van Norwood leek volledig te zijn omgeslagen. Een strenge stem waarbij Drake zijn nekharen even omhoog kwamen, de rebellie kwam in Drake weer omhoog. ‘Wij leren leerlingen niet aan om onze collega’s in de grond te boren, begrepen,’ Drake beet zijn tanden op elkaar, eindelijk denkend dat een docent het met hem eens was, gaf hij nu de verkeerde reactie. Drake keek met een duivels gemeen gezicht omhoog, keek de man aan. De andere leraren keken toe, maar zagen het gezicht van Norwood niet. Zodra Drake de grijns van Nor zag, schoot hij terug in de act die hij eerder door had moeten hebben. Op dat moment keek Drake alsof hij net een effectieve preek had gehad. Diep in de ogen lag het speelse wat deze situatie zo leuk dubbel maakte. Drake keek nu voor zich, naar zijn werk. ''Dat begrijp ik Master Norwood. Het zal niet meer gebeuren..mijn excuses.'' zelfs in het acteren voelde de woorden als kots in zijn mond. Docenten waren verbaasden ook deels teleurgesteld maar daar lette Drake niet meer op. ‘Wanneer jij het af hebt wil ik graag dat je het persoonlijk komt afleveren bij mijn kamer, begrepen?’ Drake zag de man weer normaal gaan zitten en werkte verder aan zijn nakijkwerk. ''Yes Master Norwood, I will.'' sprak Drake braaf. Hij begon met het noteren van het huiswerk in zijn agenda en keek naar de grote klok aan de muur met fronsend gezicht. ''Dan zal ik nu naar mijn volgende les gaan. U ziet mij spoedig voor het huiswerk.'' daarna pakte de jongen zijn spullen en liep langs de docenten die hem nu heel vreemd aankeken. Drake en Norwood, de enige twee die wisten wat er écht gaande was hadden er alleen maar lol om.