Met wat gel deed Dice een poging om zijn bruine haren omhoog te houden. Gelukkig werkte dat ook wel en een tikkeltje onwennig keek hij naar het eindresultaat. Hij had een nette jeans aan, een zwart shirt dat in tegenstelling tot zijn vele shirts deze keer wél rond zijn borstkas spande en een los zwart vestje aan in plaats van zijn jas. Zijn rode sjaal deed hij echter wel weer om omdat dat gewoon een deel van hem bleef. Hij zei Blaze gedag, liep naar buiten en stak zijn handen in zijn zakken. Hij had zichzelf beloofd dat hij naar Oak’s Field zou gaan om even weg te zijn van al dat huiswerk. In tegenstelling tot wat men dacht was hij heus niet altijd zo wantrouwig en wist hij heus wel wat feesten was. Ongeveer. Oké, misschien juist helemaal niet, maar hij zou het op zijn minst toch kunnen leren? Hij zuchtte. Met een conversatie tegen zichzelf zou hij ook niet veel verder komen. Nonchalant liep hij door de straten van Oak’s Field waar hij op minstens tien minuten loopafstand van de academie kwam. Hij keek om zich heen naar de vrolijke mensen, dacht aan zijn vader en voelde zich een tikkeltje alleen. Blaze zou zich nu ook wel alleen voelen, besefte hij zich, maar het vosje kon onmogelijk mee naar zo’n disco gaan. De kans dat hij omvergelopen werd en Dice dan weer in een meningsverschil zou belanden was te groot. Het duurde niet lang voordat Dice bij de discotheek aankwam. Hij liep direct naar de bar toe, bestelde een pilsje en wachtte terwijl hij wat geld neerlegde. Het duurde niet lang voordat hij zijn drinken had. Hij draaide zich om en leunde daarna met zijn rug tegen de bar. Hij had geen zin om te gaan dansen. En hij zou ook zijn best moeten doen om niet in een vechtpartij te belanden met zijn wantrouwige gedrag. Niet dat hij veel in vechtpartijen belandde, maar goed. Het risico was er bij dit soort feesten altijd, toch? Zijn lichtbruine blik gleed naar de dansvloer en twijfelend nam hij een slok. Daarna deed hij, zonder echt om zich heen te kijken, een stap vooruit en stootte tegen iemand aan waardoor de inhoud van zijn drank met enkele druppeltjes over de rand van zijn glas spatte. ‘Sorry,’ mompelde hij een verontschuldiging, wachtend op de verwijten die hij nu waarschijnlijk naar zijn hoofd zou krijgen.

Het was later in de avond toen Drake als een schaduw door de straten van Oak's Field scheerde. Je zag dat de sfeer in de straten was veranderd naar het uitgaansleven. Vooral de Jolly Jester was erg populair in dit dorpje. Je kon er de meeste jongeren vinden rond dit uur. Het dansen, drinken drugs en zoveel meer. Het was er allemaal te vinden en Drake was er een die er zeker weten van kon genieten. Hij verscheen uit een steegje, het was een afsnijd weggetje voor het café, dat savond's in een club veranderde. Drake liep met een hand in zijn zak, in de andere hand een sigaret die af en toe in een smalende sluwe smoel werd geplaatst. Sommige mensen zagen hem komen aanlopen, ze weken weg voor hem. Drake was de wolf tussen de schapen soms. Hij hield van zijn reputatie en het hoog houden was zijn grootste hobby. In zijn zwarte jas met witte bontkraag in een soort huppend loopje liep hij naar de Jolly Jester, een plek waar de jongen graag kwam. Meiden versieren, bier zuipen met vrienden, dansen op de dansvloer, een meisje 'stelen' voor de achterste kamertjes. Drake grijnsde naar de uitsmijter, die hem met zijn grote lijf en armen over elkaar aan keek. ''Francis, fijne avond nog.'' sprak de jongen smalend. ''Probeer het vanavond normaal te houden jongen. Ik wil niet weer mot met het schoolhoofd.'' Drake lachte even alsof hij een hele leuke grap gemaakt had. ''Ach, Saffie zal me met alle vreugde willen komen ophalen.'' zei Drake met elk woord ondergedompeld in sarcasme. Hij gooide zijn jas even later op een haakje in het jassen hok. Paars overhemd, zwarte stropdas, witte broek en zwarte schoenen. Het zag er samen casual maar ook netjes uit. Een hand ging door zijn halflange zwarte haar waar hij wat wax en gel in gedaan had zodat het dit keer goed in model zat. Met handen in zijn zakken liep hij zelfverzekerd langs de bar, waar hij een gebaar maakte naar de barman. De man knikte en schonk een sterk biertje in, Drake nam het aan en nam er een heerlijke slok van. Ondertussen hoorde hij het harde ritme van de muziek door het gebouw gaan en genoot hij van iedereen die stond te dansen. De jongen ging op een kruk zitten en al snel liepen er wat gasten op hem af waar hij een praatje mee maakte, het waren wat vrienden van hem die hier altijd kwamen. Drake lachte en praatte mee. Nu viel zijn oog op een jongen die hij hier nog niet eerder had gezien. Een mooie rode sjaal rond zijn nek en zwart opgeschoren haar. Drake zag hoe hij een biertje bestelde en de aandacht van Drake was getrokken. Hij kende bijna iedereen die op deze school en als dat niet zo was, dan kwam hij er wel achter. Zo te zien ging de jongen de dans vloer op, Drake glimlachte even en stapte van zijn kruk. Hij gebaarde zijn vrienden dat hij even naar de WC ging. Natuurlijk niet dus. Drake liep door de mensen, half dansend op de muziek en danste een paar seconden met de gene die hij kende. Hij liep door en zag nu de jongen weer tussen de mensen lopen. Drake liep door en zo te zien stond sjaaltje te dromen. Hij stootte nu tegen een jongen aan met de naam Kailee. Drake kende hem van afstand, maar niet persoonlijk. zo te zien leek de jongen behoorlijk opgefokt, Drake zag het gesprek van een afstandje met een geniepig grijnsje. Dit kon nog leuk worden. Drank morsen, Kai nam een paar slokken van wat over was. Drake liep er naar toe. ''Gaat het hier wel?'' Drake keek naar Kailee. ''Gast, je hele shirt zit onder het bier.'' Drake wendde zijn hoofd naar de vreemde. ''En wie ben jij? kun je hem niet even je sjaal geven zodat hij op zijn minst die nattigheid weg kan halen?'' zei Drake met gespleten ogen.

-Ik was wat laat, mag ik er ook nog bij? x3

outfit:

De jongen waar hij tegen was gebotst, was op zijn zachtst gezegd not amused. Oké, hij kon zich voorstellen dat bier over je shirt krijgen nu niet bepaald fijn was, maar moest daar nu echt weer zo op gereageerd worden? Het maakte zijn wantrouwen voor Starshine er niet bepaald kleiner op. Of voor Oak’s Field kon hij beter zeggen. Of voor allebei. Nah. Het meeste voor Starshine, want in Oak’s Field ging hij juist proberen om een job te krijgen. Dan was het niet echt fantastisch dat hij nu al heibel had met één van de jongens hier, maar hij was niet iemand die zich zomaar liet kennen en zich zomaar liet berispen door een ander. De toon waarop de jongen tegen hem sprak was dan ook allesbehalve fijn. In het licht van de dansvloer kon hij zien dat hij blauw haar had en dat kort geschoren haar aan de zijkanten. Als hij eerlijk moest zijn, zag het er niet echt uit als een type waar je ruzie mee wilde hebben. Maar goed, dat vond hij van zichzelf ook wel. Gezien hij van Razen kwam, kon hij wel flink kwaad worden en was daarbij vaak genoodzaakt om zijn magie te gebruiken. Maar een vuist op vuistgevecht ging ook prima omdat hij wel redelijk gespierd was én hard kon slaan. ‘Hé, als jij dat wilt denken, moet je dat vooral doen,’ antwoordde hij nonchalant. Kon het hem wat schelen dat de jongen ’s nachts wakker zou liggen over de kwestie of Dice nu wel of niet met opzet tegen hem opgelopen was? Nee. Helemaal niet zelfs. Wat hem wel kon schelen – en hem ook behoorlijk ergerde – was dat de jongen zomaar zijn drankje van hem af nam en vervolgens de inhoud dronk. Met een harde ruk trok Dice het weer uit zijn hand. ‘Ga je eigen drankje halen. Of ben je soms blut?’ Zijn toon klonk uitdagend. Het was algemeen bekend dat de meeste jongeren niet veel geld hadden omdat ze buiten school toch niks anders deden en het vooral op hun ouders aan moest komen. ‘En die heb je al gekregen, dus zeur niet zo.’ Hij bekeek de inhoud van zijn glas en trok een gezicht. Verdomme. Hij zou eigenlijk de rest van de inhoud tegen de jongen moeten smijten. Hij was net van plan om dat te doen toen een andere jongen zijn aandacht trok. De jongen besloot om zich met het gesprek te moeien en geïrriteerd keek Dice opzij. ‘Van die sjaal blijven jullie met je poten af,’ sprak hij. Zijn stem klonk kil, maar er klonk ook een zekere onheilspellende toon. Hij meende het. Als de jongen ook maar één uitval naar zijn sjaal zou doen, zou hij echt kwaad worden. Die sjaal was van belang voor hem. Het was het laatste wat hij had van zijn vader. En de jas natuurlijk ook. En Blaze. Ze waren allen van belang voor hem en dus zou geen enkele kerel hier in Oak’s Field het in zijn stomme kop moeten halen om het aan te raken. Hij observeerde de jongen wat beter. Hij had donker haar, dat was alvast iets dat zeker was. ‘En waar bemoei je je trouwens mee?’ vroeg hij geïrriteerd. ‘Dit gaat tussen mij en hem.’ Hij keek daarbij de blauwharige jongen nijdig aan. Hij had zin om die jongen bij zijn kraag te grijpen en hem eens goed door elkaar te schudden, maar dan had hij daar weer heibel mee. ‘En heb jij verder nog problemen? Want anders ga ik er vandoor, hoor.’ Zijn stem werd weer wat nonchalanter en draaide zijn lichaam lichtelijk zodat het er ook echt op leek dat hij dadelijk zou vertrekken als geen van beiden hem nog iets te melden had. Wat een gedoe, zeg. En dit enkel omdat hij per ongeluk tegen iemand gebotst was. Stelletje dramaqueens hier allemaal.

OOC: Mag ik even zeggen dat jullie echt geweldig zijn om mee te posten? ;D It's good to be back here! <3

Hij was al redelijk slechtgehumeurd en de botsing waardoor er bier over zijn shirt kwam maakte het er niet beter op. De jongeman zei dan wel sorry maar het betekende niet erg veel voor Kailee vermits het helemaal niet gemeend klonk in zijn oren. Kai vroeg hem of hij met opzet tegen hem op gelopen was of gewoon achterlijk was. Het was een retorische vraag maar toch kreeg hij er een soort van antwoord op. ‘Hé, als jij dat wilt denken, moet je dat vooral doen,’ zei de kerel. Hij nam de pils van de jongen af en nam er een paar slokken uit. Het werd uit zijn hand gerukt en Kailee keek met licht samengeknepen ogen naar de persoon voor hem. Wie was hij zelfs? Hij kende niet iedereen maar deze met de rode sjaal had hij nog nooit ergens gezien. ‘Ga je eigen drankje halen. Of ben je soms blut?’ De jongeman met het blauwe haar haalde een schouder op. "Natuurlijk ben ik blut, zie ik eruit alsof ik genoeg geld heb?" kaatste hij pissig terug. Hij had wel wat geld op zak maar niet genoeg om een hele avond door te komen. Plus hij had een deel van zijn geld al reeds uitgegeven aan sigaretten. Kai wou nog de jongen zijn excuses maar die kreeg hij niet. Hij had ze al gehad, zei hij. Nog een persoon kwam het toneel op en Kailee keek opzij. ''Gast, je hele shirt zit onder het bier.'' Hij dacht even na en herkende hem als Drake. "Je meent het", zei hij zonder het echt sarcastisch of gemeen te bedoelen met een halve grimas. Hij wreef over zijn shirt waardoor zijn hand natuurlijk ook plakkerig aanvoelde. De zwartharige jongen wendde zich tot de kerel die zo dom was om niet uit zijn doppen te kijken. ''En wie ben jij? kun je hem niet even je sjaal geven zodat hij op zijn minst die nattigheid weg kan halen?'' vroeg Drake hem. De kerel die de oorzaak was van dit gedoe zei dat ze van zijn sjaal af moesten blijven. Iets in zijn stem vertelde Kai dat de sjaal veel voor hem betekende maar dat was nog geen reden om hem niet af te kunnen geven. Het was lente, wie heeft er en sjaal nodig in de lente, en een sjaal kon je toch zeker wel wassen?  Toen hij vroeg waar Drake zich mee bemoeide, dat dit tussen hem en Kailee ging deed die laatste zijn mond weer open. "Als je niet zo dom was om je drinken deels over me heen te kappen dan ging er niets tussen niemand", zei hij geïrriteerd en keek naar de natte vlek op zijn shirt. Hij had het zo gehad met natte shirts. Er kwam alleen maar herrie van. Hij had zijn hand afgewreven aan zijn broek maar nog steeds voelde die onaangenaam plakkerig aan. Dat was echt wel een van de grootste nadelen aan bier. Het plakte zo degoutant. "Ja ik heb verder nog problemen", antwoorde hij nijdig toen de sjaal-man het vroeg? "Jouw stomme excuses en je vervelend gedrag zorgen er niet voor dat mijn shirt stopt met plakken en nat zijn!"

Drake vond dat deze situatie steeds interessanter werd terwijl hij bij de andere stond. Je kon het niet van zijn gezicht aflezen dit keer, dat hij weer eens stonde te genieten van de menselijke reacties en sociale handelingen. Hij haalde een hand langs zijn neus en keek tussen de twee jongens, de een nog gefrustreerder dan de ander. ‘Van die sjaal blijven jullie met je poten af,’ Drake trok zijn wenkbrauw op en draaide arrogant zijn ogen. Dan niet, als deze nieuwe gast ruzie wilde moest hij het zelf weten. Alleen Drake hoorde wel gelijk dat hij daar een gevoelige snaar had geraakt bij de jongen, waardoor zijn mondhoek bijna onzichtbaar krulde van vermaak. De rode sjaal had zoals hij ergens al had verwacht dus een diepere betekenis. Dat was een kneedbaar en manipuleerbaar element. Drake overwoog in zijn achterhoofd wat hij er mee zou doen. ‘En waar bemoei je je trouwens mee?’ vroeg de jongen geïrriteerd. ‘Dit gaat tussen mij en hem.’ Drake wilde zijn mond open doen om te antwoorden, maar Kailee was hem al snel voor.  "Als je niet zo dom was om je drinken deels over me heen te kappen dan ging er niets tussen niemand" Drake keek even naar Kailee en knikte, waarna hij weer naar de onbekende jongen zijn blik gunde. ''Als ik jou was zou ik niet zo'n grote smoel open trekken, groentje. Als ik mij in een situatie wil bemoeien dan doe ik dat. En inderdaad, wat Kailee zegt is waar. Als jij uit je doppen had gekeken hadden we dit hele probleem niet gehad.'' het gezicht van Drake stond hard en sluw. Met Drake hoefde je geen ruzie te maken, want hij had twee verschillende tactieken. Óf hij sloeg je nog op hetzelfde moment in elkaar met of zonder magie, of hij verziekte je leven in het dagelijks leven door alle te saboteren.  ‘En heb jij verder nog problemen? Want anders ga ik er vandoor, hoor.’ Drake versmalde zijn ogen en voelde aan hoe Kailee het hier dus niet mee eens was. De jongen liet dus daarom al snel van zich horen. "Ja ik heb verder nog problemen. Jouw stomme excuses en je vervelend gedrag zorgen er niet voor dat mijn shirt stopt met plakken en nat zijn!" Drake zag hoe de jongen wilde weglopen, alleen in een paar seconde had Drake gefixed dat dat niet kon. Want op hetzelfde moment was hij als een slang om hem heen gesneaked en stond nu voor zijn neus. Hij keek de jongen recht aan met zijn vuurkleurige ogen, over zijn hele gezicht stond hetzelfde te lezen; niet te vertrouwen. ''Je wilt toch geen problemen hier? Je kent bijna niemand en zo te zien ben je emotioneel niet heel stabiel. Denk je nu echt dat je hier zomaar mee weg komt?'' Drake keek even naar Kailee. ''Kai, vind je ook niet dat deze 'heer' hier als excuses ons op een goeie wiskey kan trakteren?'' sprak Drake.

Dice had enkel kort zijn schouders opgehaald op de vraag of hij soms dacht dat de jongen genoeg geld had. Hé, daar had hij niks mee van doen. Iedereen moest zijn geld zelf verdienen en regelde zijn financiële zaken maar zelf. Het enige wat hij duidelijk had willen maken was dat hij absoluut niet ging betalen voor de jongen en hij kon fluiten naar een extra drankje. En als ze hem gingen dreigen, kon hij zichzelf heus wel fysiek verdedigen. Dice merkte dat de jongens elkaar leken te kennen. Dat merkte hij gewoon aan de manier van doen. Misschien zaten ze dan toch op Starshine en waren ze vrienden. Dan zou het dus twee tegen één worden, tenzij één van die meiden op kwam dagen die hij laatst had leren kennen. Maar nee, die waren ook niet al te vriendelijk tegen hem geweest en als hij het bij zichzelf naging, kwam dat ook deels door zijn nonchalante en wantrouwende gedrag. ‘Ben je daar nu niet steeds over bezig? Ik heb me al verontschuldigd,’ siste de donkerharige jongen geërgerd. Serieus, wat hadden die dramaqueens hier allemaal, zeg? Van een meisje had hij nog wel verwacht dat ze de hele tijd zou doorzeuren over haar kledij die hij nat had gemaakt met zijn biertje, maar van een jongen niet. ‘Jouw urenlange gezeik anders ook niet,’ antwoordde hij bot op wat de jongen zei. Hij kneep zijn ogen samen tot spleetjes toen de donkerharige jongen besloot om voor hem op te duiken en hem de weg te versperren. Domme zet, jochie, heel domme zet. Hij was een vechtersbaas en als het hem te bont werd, had de jongen maar beter gewenst dat hij nooit voor hem was komen staan en verder was gegaan over dit onderwerp. Toch was Dice benieuwd naar wat de jongen te zeggen had. Hij had het dreigement wel gehoord en had ook gehoord dat hij een groentje werd genoemd, maar had er verder niet zo veel aandacht aan besteed en dat zou waarschijnlijk iets zijn dat de gast voor hem niet leuk zou vinden. ‘Ja, dat denk ik wel,’ siste hij de jongen toe. ‘En emotioneel niet stabiel?’ Hij begon te lachen. ‘Moet jij nodig zeggen. Moet je eens naar hem kijken, dan. Precies een meid. Enkel en alleen omdat ik zijn shirt heb natgemaakt. Kom op zeg. Er zijn ergere dingen die gebeuren op deze wereld, dames.’ Dat laatste liet hij er uitdagend op volgen. Nee, het kon hem niks schelen dat ze op het punt stonden om hem te grazen te nemen. Ze mochten gerust weten dat hij zichzelf niet liet doen. Niet tegenover dit stelletje sukkels. Er was hem geleerd dat je altijd voor jezelf op moest komen, of je nu in het nadeel was of niet. ‘En naar die whisky kunnen jullie fluiten,’ liet hij er op volgen. ‘En als jullie me nu willen excuseren.’ Zijn toon werd scherper en zonder waarschuwing ramde hij zijn schouder tegen die van de jongen aan. Als de jongen niet opzij wilde gaan, moest hij maar opzij gedwongen worden. Nonchalant stak de donkerharige jongen zijn hand ter begroeting op naar hun zonder zich om te draaien en liep vervolgens naar de bar toe. Hij zette zijn glas met een klap neer op de bar zodat de barman zich omdraaide en hem vragend aankeek. Dice schudde kort zijn hoofd, ging op één van de krukken zitten en keek de jongens vervolgens aan. Wat zou hun volgende zet zijn? Waarschijnlijk hem in elkaar slagen omdat hij de grote God aka donkerharige kerel opzij had geramd met zijn schouder en geen drankje voor hun wilde betalen. Stelletje meiden.

Er werd gedreigd dat ze met hun poten van zijn sjaal af moesten blijven. De bruinharige jongen zei dat het tussen Kai en hem ging waarop Kai antwoorde dat als hij niet tegen hem aan gebotst was er niets aan de hand zou zijn. Drake keek hem aan en knikte. ''Als ik jou was zou ik niet zo'n grote smoel open trekken, groentje. Als ik mij in een situatie wil bemoeien dan doe ik dat. En inderdaad, wat Kailee zegt is waar. Als jij uit je doppen had gekeken hadden we dit hele probleem niet gehad.'' Nu knikte Kailee waarbij er een lok van zijn blauwe haar in zijn gezichtsveld kwam. De sjaal kerel vroeg of er nog problemen waren waarop de jongen met het vuile shirt ja zei en zijn uitleg deed. Als reactie kreeg hij dat zijn urelnage gezeik ook niet hielp. Voor de rest leek de kerel er niets om te geven want hij draaide zich al om. Drake had dat duidelijk ook opgemerkt. Hij zorgde dat hij niet weg kon. ''Je wilt toch geen problemen hier? Je kent bijna niemand en zo te zien ben je emotioneel niet heel stabiel. Denk je nu echt dat je hier zomaar mee weg komt?'' vroeg Drake en hij keek naar de jongen met het blauwe haar. ''Kai, vind je ook niet dat deze 'heer' hier als excuses ons op een goeie wiskey kan trakteren?'' Een grijns vormde zich op het gezicht van de aangesproken jongen en hij knikte. "Dat vind ik zeker, Drake", antwoorde hij. "Dat is wel het minste dat hij kan doen." Hij had echt wel gehoord dat hij geen excuses meer kreeg omdat hij die al gehad had dus hij verwachtte ook niet echt dat de kerel hen op ging trakteren. Echter zou Kailee er wel wat voor doen om toch een whiskey te krijgen. ‘Moet jij nodig zeggen. Moet je eens naar hem kijken, dan. Precies een meid. Enkel en alleen omdat ik zijn shirt heb natgemaakt. Kom op zeg. Er zijn ergere dingen die gebeuren op deze wereld, dames,' reageerde de jongen op Drake die hem emotioneel instabiel genoemd had. Kai grimaste even. "Maar ik zou wel een knappe meid zijn, en ik heb geen sjaaltje nodig om er knap uit te zien", zei Kai. De sjaal zou zowieso iets blijven waarmee de jongen getreiterd kon worden. ‘En naar die whisky kunnen jullie fluiten.’ Zie ,dat viel te verwachten. ‘En als jullie me nu willen excuseren.’ De jongeman beukte tegen Drakes schouder op. Kai beet even op zijn lip. Dat was niet echt slim van hem. De kerel leek wel een vechtersbaas maar hij had genoeg gehoord over Drake. Hij stak zijn hand in de lucht als 'afscheid'. Kai keek Drake even. "Ik weet niet wat jij maar ik wil wel nog steeds mijn whiskey", zei hij en ging daarna achter de weggelopen kerel aan. Zonder iets te zeggen ging hij naast de kerel zitten en keek hem aan. Hij leunde een beetje achterover tegen de leuning van de barkruk. "Deze meid is er weer", zei hij.

OOC: Rot post maar ik kan niet posten met andere mensen hun PC xD

Drake keek naar het tafereel en was voor de vreemdeling opgedoemd. Hij genoot hiervan ondanks dat het hem heel erg irriteerde op hetzelfde moment dat de jongen niet deed wat hem werd gevraagd.  "Dat vind ik zeker, Drake", zei Kailee toen Drake het voorstelde dat ze op een wiskey werden getrakteerd. "Dat is wel het minste dat hij kan doen." Drake knikte met een grijns naar Kai. Het samenspel met de jongen beviel Drake. Ze waren geen goede vrienden, hadden elkaar wel eens zien lopen. Drake was wel een keer door Kai uitgescholden toen hij een regenboogharig meisje had geplaagd. Later hadden ze het daar een keer over gehad, waarna Drake had gezegd dat het enkel een grapje was en Dat Drake Skyler kende, dat het nu wel goed zat. Dus nu ze samenspande tegen de vreemdeling vond Drake al helemaal interesant.‘Ja, dat denk ik wel,’ siste groentje Drake toe. ‘En emotioneel niet stabiel?’ Drake grijnsde vals door zijn vragen, hij zette zijn hoofd een beetje schuin en keek met een gemene blik naar zijn tegenstander. De jongen begon te lachen door wat Drake had gezegd, maar de zwartharige snoof snoof enkel. ‘Moet jij nodig zeggen. Moet je eens naar hem kijken, dan. Precies een meid. Enkel en alleen omdat ik zijn shirt heb natgemaakt. Kom op zeg. Er zijn ergere dingen die gebeuren op deze wereld, dames.’ Drake versmalde strak zijn ogen, haalde een hand door zijn zwarte haar. Al snel hoorde hij een antwoord van Kailee waardoor Drake nu moest lachen. "Maar ik zou wel een knappe meid zijn, en ik heb geen sjaaltje nodig om er knap uit te zien" het was een leuke en gaf Drake inspiratie om op verder te gaan. Het was wel leuk dit. ''Ik een dame? Áls ik ooit een dame zou zijn...'' Drake zijn ogen glinsterde en zwaaide met zijn hand. ''Dan zou ik geweldig een geweldig knappe schoonheid zijn. Jij daar in tegen groentje, bent nog maar een kind dat nog nooit manieren heeft geleerd en op zijn speentje zuigt.'' zei Drake met een smalende grijns op zijn smoel.

‘En naar die whisky kunnen jullie fluiten,’ liet hij er op volgen. ‘En als jullie me nu willen excuseren.’ Drake zag hoe hij op hem af kwam lopen, hoe hij aan de kant werd gebeukt en dat werd gedaan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Drake kon niet snel genoeg reageren voordat hij al weg was. Alleen dit was geen goede zet van hem, dat was zeker, hij keek Kailee aan en het gezicht van Drake zei genoeg. "Ik weet niet wat jij maar ik wil wel nog steeds mijn whiskey" Drake knikte. ''This boy, just made the wrong step.'' sprak Drake met ingehouden woedde in zijn stem. Drake zag hoe Kailee achter de jongen aan liep en op de barkruk ging zitten naast de ander. Een leuke begroeting van de 'meid' erbij. Drake had zijn ogen versmald, er schoten dingen door zijn hoofd totdat hij zijn jasje even goed trok en met benige stappen er ook naar toe liep. Je zag de mensen om hem heen terug stappen. Een boze Drake, is een 'wegwezen' Drake. Met gebalde vuist stond hij al snel naast hem, maar niet van plan om iets te zeggen. In een fractie van een seconde had hij de onderkant van de kruk gepakt waar de gast op zat, trok de kruk met bruut geweld onder zijn kont vandaan. De kruk zelf kwam een paar meter verder terecht. De jongen kwam op de grond terecht, Drake keek met hatelijk ogen op hem neer. Drake zette zijn voet op de jongen zijn borstkas en greep de rode sjaal terwijl hij naar beneden stond gebogen. Zijn ogen stonden duivels, ergens zag je ook vermaak want Drake had al zo lang niet iemand op deze manier bedreigd. ''Stupid ugly idiot. There are some people at this school, you don't wanto mess with. I am one of them. So you better pay that wiskey for us, or I will personly make your life a hell in that castle. Don't make me, your enemy.''

OOC: I love this topic <3
Freedje, het is ook heerlijk om weer met jou te posten x3

Dice had kort met zijn ogen gerold toen de jongens zeiden dat ze knappe meiden zouden zijn in tegenstelling hoe hij, in hun opinie, er uit zou zien. Dice wist zeker dat als hij een meid was, hij een heel andere persoonlijkheid had en dat hij alle jongens zou kunnen strikken voor een date. Not. Hij zou waarschijnlijk één of andere bitch zijn die de jongens zo ver mogelijk van zich probeerde te houden en helemaal gek zou worden als één van hun hem ook maar één keer aan probeerde te raken. Hij vond het al niet prettig als een dame intiem met hem werd en hem vaker aan probeerde te raken dan hij lief had, dus hoe zou hij dan wel niet reageren als hij een meid was geweest? Hij zuchtte geïrriteerd toen hij de blauwharige jongen weer zag naderen. ‘Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? Je krijgt je whisky n…’ Voor hij zijn zin af kon maken, voelde hij dat de barkruk onder hem uit geschoven werd. Hij probeerde zich vast te houden aan de bar, maar was te traag en landde met een misselijkmakende klap op de grond. Zijn rug botste niet al te zacht tegen de achterkant van de bar, gevolgd door zijn achterhoofd die er met een harde klap tegen knalde. ‘Fuck,’ vloekte Dice geïrriteerd. Hij hoefde geen expert te zijn om te weten wie het was. Hij durfde te wedden dat het die Drake was. Hij had de naam van de jongen toevallig opgevangen toen de blauwharige jongen tegen hem had gesproken in verband met de whisky. Drake klonk als een gevaarlijke naam, maar Dice voelde zich, zelfs nu, niet echt geïntimideerd door de jongen. Momenteel was hij gewoon woedend. Hij wist zeker dat als hij die zware jongens van Razen bij hem in de buurt had gehad, dat Drake wel anders zou piepen. Er werd een voet op zijn borstkas gezet en Dice opende zijn ogen om zijn vijand vol haat aan te kijken. Als de jongen dacht dat Dice voor hem onder zou doen, had hij het helemaal mis. Toen de jongen daarbij ook nog eens zijn sjaal aanraakte, had hij het helemaal gehad. Zijn sjaal was een deel van hem, een deel dat zijn vader voor zijn dood had achtergelaten aan hem en geen enkele gast zou er met zijn vuile poten aan zitten. Dice lachte schamper op wat Drake zei. ‘Go fuck yourself,’ sprak hij uit. Vervolgens ondernam hij zo snel actie dat hij het zelf niet echt meer in de gaten had. Je zou eerder verwachten dat hij nog een tijdje stil zou blijven liggen vanwege de enorme klap die hij op had moeten vangen, maar dat was niet het geval omdat de bruinharige jongen vervuld was met woede. Hij kwam lichtelijk overeind door zich met zijn arm van de bar te duwen, spuugde vol in de jongen zijn gezicht en haalde daarna uit met zijn vuist. Hij richtte voor de neus van de jongen en greep daarna zijn voet. Hij kneep zijn vingers in de holtes van Drake’s achillespees zodat hij zeker zijn voet zou terugtrekken aangezien het daar best gevoelig en pijnlijk was als je maar hard genoeg kneep. Hij greep de barkruk die zich naast hem bevond en probeerde zo om overeind te komen. Vervolgens zette hij zijn handen bij elkaar, richtte die naar Drake en creëerde een heuse, agressieve vlam die zich snel een weg vond naar de jongen. Vervolgens greep hij het glas dat zich op de bar bevond en twijfelde even of hij deze er achteraan zou gooien. Hij besloot om het niet te doen en de barman gebruikte zijn aarzeling om het glas weg te grissen en weg te zetten. ‘Hier wil je geen spijt van krijgen, jongen,’ sprak hij en in zijn toon klonk iets… medelijdends. Dit maakte Dice nog woedender. ‘En jij krijgt je whisky ook niet!’ schreeuwde hij woest naar de jongen. Hij hield een vlam omhoog voor als de blauwharige jongen zo dom zou zijn om een poging te doen hem aan te vallen. Hij was die types hier helemaal zat. En hij was verdomme echt blij dat hij Blaze niet had meegenomen in deze hel.

Drake was ontzettend op dreef vandaag, hij was nog niet eens een half uurtje in de kroeg en hij had nu al stennis lopen maken. Wat was zijn leven toch heerlijk, zó veel drama. Hoe of waarom wist hij niet, het werd werd altijd door hem aangetrokken. Met zijn kwaaie kop liep hij nu op de jongen af, die ook Kailee al in de gaten had gehad en nu tegen hem sprak. ‘Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? Je krijgt je whisky n…’ Drake had andere plannen en trok met geweld de kruk onder de kont van Redscarf vandaan. Daar lag hij dan, met zijn rug op de grond, maar Drake was nog niet klaar en greep naar de rode stof, zodat hij met doordringende ogen naar de jongen keek, hem een bedreiging toe stuurde. Redscarf lachte schamper op wat Drake zei. ‘Go fuck yourself,’ Drake draaide met zijn ogen en grauwde wat. Drake zag hoe de jongen nu half opstond, maar wat Drake niet had verwacht was het speeksel dat zijn kant opgeschoten werd. Drake was half verbijsterd door die beledigende actie, die werd vervolgd door een punch in the face. Drake voelde de pijn door zijn gezicht trekken en zijn eigen hand schoot er heen toen hij naar achteren stapte. Alleen toen hij dat wilde doen, verblind doordat het spuug in zijn ogen was gekomen, voelde hij een pijn in zijn achillespees door de vingers van de jongen. That bastard! Drake schreeuwde het uit, maar zeker niet van de pijn. Nu was het spelletje echt uit. Hij wreef in zijn ogen tot hij weer kon zien, al snel stond de jonegn weer, Drake keek hem kwaad aan terwijl hij een vlam zag ontstaan. De aanval van de vlam kon Drake ontwijken door zelf een soort vuurschild op te trekken van zijn eigen magie. Ondertussen hadden heel wat mensen de kroeg al verlaten, in paniek en angst terwijl de jongen alles op hun kop hadden gezet.  ‘Hier wil je geen spijt van krijgen, jongen,’ hoorde hij de barman zeggen, maar Drake sloeg hem gade en het boeide hem niks wat de man te zeggen had. Nu zag hij Kailee naar een fles whiskey grijpen en een glas vullen, Drake kon daar ergens nog wel de lol van inzien. Drake greep het glas en dronk er wat van, heerlijk dat spul. "Vuur kan niet op tegen water, huh" mompelde Kai, Drake keek even naar hem en zag hoe hij een bak ijswater onder de bar vandaan had getoverd. Er verscheen een grijns op het gezicht van de jongen, omdat hij meteen wist wat Kailee van plan was. Op dat moment werd de bak met ijs en water over Redscarf heen gegooid en Drake keek met een grijns naar Kailee. ''Ga jij maar even afkoelen, Redscarfje.'' Drake zag Kailee in zijn ooghoek. Hij was de jongen in deze avond echt een stuk meer gaan mogen en stond bij de gast in het krijt. Als hij een keer problemen zou hebben, zou Drake hem helpen inplaats van tegenwerken. "Ben je oke?" hoorde hij Kailee vragen. Drake knikte. ''Zit wel Savasnor, I know worser than this.''Hij haalde het mes uit zijn broekzak, dat hij altijd bij zich had en klapte het in een seconde uit. ''En beter verlaat je nu deze kroeg. Ik word kots misselijk van je, uitschot, al krijgen we nog steeds die whiskey van je.'' Drake keek hem hatelijk aan. Opeens kwam de bar man weer tussenbeide. ''Jongens, die wiskey is gratis, kunnen jullie nu dit pand verlaten?!'' Drake keek de man giftig aan, maar haalde uiteindelijk zijn schouders op. Okey dan, Drake was bereid om weg te gaan, the show was over.

Dice trok verbaasd zijnde zijn beide wenkbrauwen op toen hij zag dat de jongen tegenover hem een vuurschild creëerde en daarmee Dice’ aanval blokkeerde. Dus hij was ook een Raziaan, hmm. Of misschien kon hij de krachten van een vuurmagiër deels beheersen, maar was hij in werkelijkheid van een andere planeet. Die mensen had je ook nog natuurlijk. Dice moest wel eerlijk toegeven dat de jongen wel de eigenschappen van een echte Raziaan had, evenals Dice. De jongen was ook zo opgefokt en zo snel woedend te krijgen, want Dice had hem wel redelijk snel kwaad gekregen. En dat was enkel nog maar door zijn schouder tegen de zijne te beuken. Zijn achterhoofd deed nog steeds pijn van de klap die de jongen had veroorzaakt, maar hij probeerde om die pijn zo goed mogelijk te verbergen. Hij mocht niet onderdoen voor deze gasten, want anders had hij het pas echt zitten. Hij was geen watje. Het water dat over hem heen kwam had hij niet zien aankomen en hij siste van woede. Op de volgende aanval van de jongen reageerde hij iets sneller door zijn hand uit te steken. Hij wist de vuist van de jongen te grijpen, maar in plaats van daar iets mee te doen, smeet hij deze gewoon de andere kant op zodat de aanval praktisch gezien gewoon miste. Hij sprong naar achteren voordat die Drake nog iets van plan was. Hij had geen zin om nog een keer zo hard aangepakt te worden. Hij moest op zijn hoede zijn. Hij kneep zijn ogen samen toen hij hoorde dat Drake hem een bijnaam had gegeven. ‘De naam is Dice,’ sprak hij geagiteerd op wat Drake zei. Redscarf. Hij snoof. Als dat zijn vaste bijnaam ging worden, had hij nog geluk gehad. Er waren ergere bijnamen. Als je bijvoorbeeld constant wangen had die wel leken te blozen en Redcheeks werd genoemd, zou dat net iets erger zijn dan een bijnaam krijgen op basis van een kledingstuk dat je droeg. Als hij zijn sjaal uit zou doen – waarvan de mogelijkheid dat hij dat zou doen erg klein was – dan zou Drake geen goede bijnaam meer hebben voor hem. Natuurlijk was Dice natuurlijk de naam waarmee hij het liefste aangesproken wilde worden, maar hij betwijfelde of Drake dat ging doen. Zijn wenkbrauwen fronsten zich kort toen hij het zakmesje in Drake’s handen zag. ‘Dus omdat je het gevecht niet aankan met je blote vuisten ga je zoiets gebruiken? Zielig, zeg,’ zei hij schamper op wat Drake zei. Drake’s woorden deden hem niks, maakten hem niet eens bang. Naar die whisky kon hij fluiten en dat hij ging hij niet nog eens duidelijk maken. Zijn blik gleed even waarschuwend naar de blauwharige jongen, maar hij had het gevoel dat deze meer een uitval naar hem gedaan had om iets om handen te hebben dan dat hij het echt gemeend had. Of hij wilde in een goed blaadje komen bij Drake, dat kon ook natuurlijk. ‘Sure,’ sprak hij op de woorden van de barman. Hij trok zijn rode sjaal goed, keek de jongens één laatste keer aan en draaide zich vervolgens om. Hij stak zijn hand begroetend uit naar Drake en de blauwharige jongen zoals hij dat eerder had gedaan, stak zijn handen in zijn zakken en liep vervolgens weg. Hij had geen zin meer in dit gedoe. Hij was er echt helemaal klaar mee. Natuurlijk was hij niet dom en met zijn hand creëerde hij een lichtelijk schild om zich heen dat voor anderen onzichtbaar was. Mocht één van de jongens toch besluiten om hem opnieuw aan te vallen, dan zouden ze wel eens de hele nacht geplaagd kunnen worden door vreselijke brandwonden. Hij had deze truc geleerd van één van zijn collega’s waarmee hij werkte op Razen en het had tot nu toe wel goed gewerkt. Dice’ felle blik richtte zich in de verte en kalm bewoog hij zich naar het kasteel toe, naar Blaze.