Het is nu al enkele dagen dat Aviana, Ryan ontwijkt. Opzicht was haar reden niet goed genoeg om hem te ontwijken. na haar eerste ontmoeting met Ryan had het even geduurd voor ze besefte waarom haar emoties zo raar deden. Eindelijk besefte Avi dat ze gewoon op hem crusht. Ze had het dan nog maar juist aanvaard toen ze nog geen dag later te horen kreeg dat hij heeft gekust met een meisje... Het had haar ongewild zwaar gekwetst. Alleen... wie was zei om daar iets op te zeggen? Het is niet dat hij van haar was, ze waren niet samen. Hij mag doen wat hij wilt. Al heeft ze het wel moeilijk met die gedachten.
Aviana kan hem niet onder ogen komen... Wanneer ze hem tussen de lesuren zag kreeg ze meteen het beeld van hem en dat meisjes samen kussend. Het maakte haar jaloers en kwaad. Dus haar enigste optie was zich zoveel mogelijk bezig houden en ondertussen hem ontwijken. wanneer er een kans was dat ze elkaar tegen het lijf zouden lopen. En wanneer ze beide in de zelfde klas zaten, zorgde Avi ervoor dat ze altijd als laatste in de klas is en als eerste weer weg ging. Alles om hem maar niet onder ogen te moeten komen. Al vraagt ze zich af hoelang het geluk nog aan haar kant blijft. Hem voor eeuwig ontwijken is dus ook weer geen optie.
"Aviana.. leef je nog?" Iemand van Aviana haar klasgenoten trok haar uit haar warhoop van gedachten. " O sorry, ben nogal moe.. Ik ga maar naar men kamer om te gaan  leren, en daarna ga ik gaan slapen.. Ik zie je morgen wel" Nog voor er iets kon op worden gezegd, was Aviana al weg. Eenmaal in haar kamer aangekomen legde ze haar gerief op haar bureau. Het onnodige legde ze in haar kast; met een plof ging ze op een stoel zitten om dan al aan haar huiswerk te gaan beginnen. Niet dat ze van huiswerk hield, maar zolang het haar afleiden en haar van ryan kon afhouden maakte het haar niet uit.

(Ryan)

Het irriteerde haar matig dat ze zo vaak aan hem dacht. Waarom kon ze niet aan andere jongens denken. Nee, ze moet weer aan Ryan denken. Ryan dit, Ryan dat. Hij was maar niet uit haar hoofd te krijgen. Alles wat ze deed... of dat probeerde ze toch alsinds. Zonder veel succes. Het lukte voor even, maar snel genoeg dwaalde haar gedachten weer naar hem. Het frustreerde haar hoe vaak ze zichzelf erop betrapte. Vermoeid wreef ze in haar ogen. De laatste twee dagen heeft ze ook slecht geslapen. Misschien komt dat omdat ze tot midden in de nacht gewoon zit te werken om zo proberend n slaap te vallen. Meestal lukte dat, maar ze sliep dan wel gewoon op haar bureau in slaap. Wat dus betekend dat ze mega slecht ligt, of in haar geval zit. Het was slecht voor haar rug en gaf haar een stijve nek. Misschien ging ze vandaag meer geluk hebben en op haar gemak in slaap vallen. Anders gaat ze maar eens moeten kijken voor slaappillen.

Aviana had haar muziek deze keer redelijk stil gezet. Ze wou haar oren niet teveel gaan beschadigen, dus af en toe de volume op een stillere stand zetten kon geen kwaad. Het huiswerk was nog redelijk makkelijk. Ze ging er dan ook niet lang aan zitten. Jammer genoeg. . “En wat is exact de rede waarom je me al drie dagen aan het negeren slash ontlopen bent?” geschrokken keek ze op. Ze had Ryan helemaal niet horen binnen komen. verdorrie, ze had haar deur gewoon op slot moeten doen. Kort beet ze op haar onderlip. Waarom was ze zo onvoorzichtig! “Verwacht niet dat ik wegga tot ik een duidelijke rede heb gehoord van je,” Ze beet nog harder op haar onderlip. "Ryan..." sprak ze zachtjes. “Ik dacht dat je zo graag door mijn muren wilde heen gaan? Daar komt ook niet veel van in huis, he?” "Ryan!" deze keer verheft ze haar stem. " Ik had het gewoon druk met school Ryan. Ik heb de laatste tijd gewoon slapeloze nachten " Ze kon het hem nooit zeggen. Dat was trouwens ook geen onderwerp om over te beginnen. he ik heb je zien zoenen met een meisje, is ze je vriendin. Nee zoiets kon ze hem niet vertellen. "Waarom wind je je zo op? Hoor je niet blij te zijn als ik het op zou geven en je gewoon met rust laat? Niet dat ik dat doe... maar heb gewoon even nog geen tijd gehad."

Waarom liet hij haar gewoon niet met rust. Ryan was degene geweest die vond dat ze geen moeite moest doen voor hem, omdat het toch niet ging lukken. Alleen is niets onmogelijk. Er is altijd wel een manier. Al kan het soms wel eens dagen of manden duren. Het lukt je altijd wel. Aviana had ook helemaal niet verwacht dat Ryan haar zou volgen. Ze had hem zelf helemaal niet gezien. Al kwam dat doordat hij eigenlijk nog in de les hoorde te zitten. Hij had namelijk langer les dan zij. Dus het was ook veel gemakkelijker voor haar om hem te kunnen ontwijken. Hoe dat hij opeens hier staat en niet in de les zat verbaasde haar dan ook. Bedenkelijk keek ze hem aan. Al gleden haar ogen even naar de deur. Vergeten de deur op slot te doen... haar geluk was dus blijkbaar op. Aviana slaakt een onhoorbare zachte zucht. Waarom nu al? Normaal gezien zou ze een luidere zucht hebben gelaten. Maar ze wou niet beleefd overkomen dus hield ze die maar in. Avi moest haar stem verheffen om tussen zijn pissige woorden te kunnen komen.

“Vorige keer stond je te popelen om te beginnen, maar whatever. Ugh, ik zit nu constant met een vreselijke gedachte opgescheept weet je? En ik wilde het ergens kwijt, ”ze Opende nog maar juist haar mond om er op te reageren of ze werd al afgekapt. “Ik had een drankje gedronken en meteen bij de eerste meid die ik zie, krijg ik zo’n vreemd gevoel in mijn maag en kreeg ik vlinders. Ik kuste haar en ik vond haar prachtig toen. Dan een dag erna werkt het uit en nu, wil ik echt die gedachte van dat vies mens uit me bannen, urgh... heb zelfs nog net over mijn nek moeten gaan vanwege haar, ugh. Ze is niet eens knap! Kussen met jou zou nog duizend keer geweldiger geweest zijn tegenover haar... Urgh...”

het was stil. even leek het alsof Avi het niet eens had gehoord. haar de spanning in haar lichaam en haar diep gefronsde blik sprak boekdelen. " Ten eerste. Hoe stom denk je wel niet dat ik ben? Wat is dat voor een excuus zeg. Geef nou toch gewoon simpel weg toe dat je gekust hebt. Moet je er niet zo'n drama over maken" sprak ze kwaad. Ze was jaloers, maar dat was niet te zien door de woede " En ten tweede. Je hebt me verdomme gewoon beledigt! Dus dat wilt gewoon zeggen dat ik ook niet knap ben?! " snauwde ze en keek hem woedend aan " ga weg" siste ze. Ze trok de deur wagenwijd open " ga men kamer uit!" Waar haalde hij het lef vandaan. Ze moest zich echt inhouden om niet te gaan huilen. Toch al niet waar hij bij was. Ze wou hem dat plezier niet gunnen.

Waarom kon hij haar voor nu gewoon niet met rust laten. Ze was echt nog moe van die slapeloze nachten. Aviana had slaap nodig, en veel. Anders was de kans groot dat ze midden in de les nog in slaap zou gaan vallen. Ze had gehoopt om na haar huiswerk meteen te gaan slapen. Behalve dat Ryan die plannen weer heeft verpest. Nu hij hier was kon ze niet haar huiswerk afmaken, als gevolg kon ze dus ook niet meteen erna gaan slapen. Voorzichtig haalde Aviana adem. Haar lichaam was gespannen nu hij hier was. Vooral omdat ze niet tegen hem kan uitvliegen, ze had daar geen recht op. En hij mocht trouwens niet weten dat ze gevoelsn voor hem heeft. Hij zou er mee lachen of haar daardoor ontwijken... en geen van de twee waren een optie voor haar. De spanning was te voelen in de kamer, alsof beide ieder moment zou kunnen ontploffen. Er was een kans dat, dat ook ging gebeuren; het maakte Aviana niet veel uit. Waarom begreep hij niet de hint dat ze het druk had, wat eigenlijk wel waar is. Alleen zorgde ze er zelf wel voor dat ze et druk had. Maar dat klein detail moest hij niet weten.

“Jammer dat je mijn verhaal bullshit vind, want ik heb toch wel exact het flesje bij waarvan ik gedronken had, niet genoeg bewijs? Jouw probleem. Plus, ik ga niet weg, want ik vind jou verhaal even grote bullshit. Je meed me dus exact voor dat, je hebt me zien kussen met een lelijk kind en ik was onder invloed. En oh sorry dat ik je nou niet bepaald aantrekkelijk vind. Als je dat wilt veranderen, kan je natuurlijk opties overwegen...” Geschokt keek ze hem aan. Zijn woorden kwamen als messteken in haar hart. Avi kon het niet langer meer volhouden. Tranen rolden al snel over haar wangen. Ze had nog zo gehoopt om niet te huilen. Maar ze kon het niet meer tegen houden. "Hoe... je bent een asshole weet je dat?!" sprak ze vol woede. Hoe kon hij zoiets op zijn gemakjes zonder probleem en zonder gedacht zeggen. "Ik ga echt niet weg, je bed ligt lekker," zei hij lachend op een spottende toon. Haar tranen bleven maar komen. Zonder nog een woord draaide ze zich razend snel om en rende al huilend de gang op. Ver ging ze niet. Gewoon in een hoek, een plek waar niemand op lette. Daar ging zitten om in stilte verder te huilen.

Aviana had gehoopt dat het maar een stomme crush was. Dat het haar niet zou kwetsen wanneer ze hem had zien kussen met een ander, of dat had gehoord. Blijkbaar had ze een zwaardere crush dan ze had gedacht. Dat was de enige reden waarom ze hem ontweek. Aviana kon er niets aan doen. Haar kamer was de enige plaats waar ze veilig was, ze verstopte zich meestal daar. Alleen leek het deze keer niet zo veilig te zijn als had gehoopt, al kwam dat waarschijnlijk doordat ze de deur deze keer niet op slot had gedaan. Nu had ze er grote spijt van. Want juist toevallig nu dat ze haar slot niet had gebruikt kwam ryan haar kamer binnen. Meteen leek hij te ontploffen. Het was wel vreemde, hoorde hij niet blij te zijn dat ze hem nog met rust had gelaten? Haar excuus was simpel, maar voor grotendeels waar. Hoe dat het komt dat ze het zo druk had, hoefde hij wel niet te weten. Toch bleek het dat hij haar niet geloofde. Net zoals zij zijn verhaal niet volledig wou geloven. Er waren helemaal geen liefdes drankjes. En dan nog. wie zou er zo stom zijn om zo'n drankje dat je niet kent te drinken.

Wat haar het meest shockeerde waren zijn woorden. Hoe hij haar lelijk noemde... Als het iemand anders zou zijn geweest, die haar dat vertelde had ze hem gewoon een goeie slag verkocht. Bij Ryan kon ze dat gewoon niet doen. Omdat hij het zei kwam het ook nog eens dubbel zo hard aan. En het eerste waar ze aan dacht was dat ze moest rennen, weg van hem aangezien hij maar niet uit haar wou kamer wou gaan. Dus dat deed ze. hopend dat hij weg zou gaan. In plaats dat hij wel degelijk wegging, kwam hij naar haar toe. “Kom op, wees niet zo’n crybaby, zo erg waren mijn woorden toch niet? Als je nou je haar voor je linkeroog weg doet..” Kwaad kijkt Aviana hem aan. Dacht hij nu echt dat hij het goed kon maken door haar zo'n zwak compliment te geven. Kon je dat eigenlijk wel een compliment noemen? “Kom je nog mee?” zei hij voor hij langzaamaan naar haar kamer liep. “Ik wil je verklaring van het mijden nog horen, de echte verklaring..” Koppig bleef ze gewoon zitten. Haar armen over elkaar geslagen. " Ga toch weg Ryan" blijkbaar waren hun rollen nu opgedraait nu ze terug dacht aan hun eerste ontmoetting. Daar was ryan degene geweest die zei dat ze weg moest.

//Ryan's so sweet *kuch*

Het is de eerste keer dat Aviana nu gewoon alleen wou zijn. Alleen met haar gedachten. Hij besefte gewoon niet, hoe zwaar hij haar had gekwetst. De roodharige had nu gewoon tijd nodig voor zichzelf om te kunnen kalmeren. En dat betekende dat ze weg moest van de oorzaak, en in dit geval was dat Ryan. Waarom begreep hij gewoon niet dat ze van hem weg wou gaan. Dat hij haar tijd moest geven. Ze gaf duidelijke signalen dat hij erbij haar voor het moment niet gewild is. Uh hij liet haar maar niet met rust. Nu begreep ze hoe hij zich voelde bij hun eerste ontmoeting, en zij hem maar bleef irriteren. En aangezien hij in haar kamer bleef, zelf het lef had om nog zich gemakkelijker te maken en ging op haar bed liggen alsof dit zijn kamer was! Avi kon het niet meer aan. De tranen rolden over haar wangen en dat was al beschamend genoeg, met nog eens zijn beledigingen... Meteen rende ze haar kamer uit de gang door. naar een plekje dat niemand haast zag.

Hierbij had ze gehoopt dat hij haar nu met rust ging laten. En in de eerste seconden had ze gejuicht in haar gedachten dat hij haar wel degelijk met rust ging laten. Jammer genoeg had ze te vroeg gejuicht en had hij haar gevonden. Om het nog erger te maken had hij nog het lef om haar nog eens te beledigen. Te kwetsten. Heeft hij dat al niet genoeg gedaan. Dus negeerde ze hem gewoon nadat ze had gezegd dat hij weg moest, dat hij haar met rust moest laten. Tot hij opeens haar door elkaar begon te schudden. What the hell? Haar verdriet was weg en woede was in de plaats. gefrustreerd stond ze recht en zonder ook maar nog lang over na te denken mepte ze hem volop in het gezicht " FUCK YOU RYAN" schreeuwde ze bijna " Je hebt het recht niet om kwaad te zijn!! Waarom ben je kwaad?! hm?! gewoon omdat je ik je even niet irriteerde omdat ik het druk had met school?! dat is zelf niet eens een fucking reden om kwaad voor te zijn!! " haar handen waren tot vuisten geballen "ik moet hier degene zijn dat kwaad is! Je zit me hier fucking te beledigen zonder fucking reden!!" ze duwt hem zo hard als ze maar kon " Avi merkte al op dat zijn wang een handafdruk kreeg. Maar het kon geen barst schelen, ze was zo woedend dat het haar helemaal niet meer kon schelen.

Hij moest weg, haar met rust laten zodat ze kon afkoelen. In plaats daarvan bleef hij gewoon bij haar, haar irriteren. En het nog erger te maken door kwaad op haar te reageren en haar verder te beledigen. Snapt hij dan niet als iemand van je wegloopt - vooral een meisje- dat ze niet meer met je wilt praten? Dat moet hij toch wel begrijpen? Zijn woorden hadden haar gekwetst. Die bleven maar in haar hoofd opnieuw en opnieuw spelen. Hoe kan hij zo gemeen zijn... Zelf nadat ze huilend weg was gegaan ging hij haar nog achterna. In het begin had ze gehoopt dat hij zich zou verontschuldigen, dat hij zou beseffen dat hij niet het recht had om grof te doen tegen haar. Maar opnieuw zat Aviana verkeerd. Hij had haar gewoon gevolgd om haar dan nog meer te beledigen. Het gebeurde maar zelden dat ze huilde. Het is ook al jaren geleden dat ze nog heeft gehuild.

Opeens werd het haar teveel. Ze ontplofte. Nouja lichtjes dan. Ze zou anders wel erger reageren dan dat ze nu deed. “Ik heb al het recht om kwaad te zijn, je maakte een belofte, een belofte die je niet kan houden overduidelijk. Geef me de fucking volgende keer geen valse hoop kind..” Is hij nu echt zo dom? Normaal zou ze nooit zo over hem denken, maar nu waren haar emoties in de war en dacht ze niet meer helder na. "Denk na voor je met je stomme hoofd beloftes gaat maken tegen iemand zoals ik," Aviana kreeg al weer om hem voor een tweede keer te slaan, gelukkig kon ze zich juist inhouden. Hij zou het waarschijnlijk geen tweede keer aanvaarden. " Hou toch op Ryan! Denk je nou echt dat we vrienden komen in gewoon een week?! zo gaat dat niet! Je snapt het gewoon niet!" Verwoed schud ze haar hoofd " Je hebt me genoeg beledigt. Als je nog meer dingen wilt zeggen dat je niet hoort te zeggen bespaar je de moeite en gaat weg" snauwde ze naar hem, om dan weer richting haar kamer te gaan. Ze had nog huiswerk te doen

Ryan kon niet ontkennen dat mensen irriteren niet leuk was hij vond het zelfs heel aangenaam eigenlijk. Het was leuk om mensen op stang te jagen, eigenlijk een heel slechte eigenschap van hem maar het was wel geinig. Hij kon niet anders dan dat toe te geven. Hij had door dat zijn woorden haar hadden gekwetst, maar ze overdreef wel enorm met haar reactie, jasses deze meid was gevoelig. Hij had net nog een klap van haar in zijn gezicht gekregen en de rode afdruk op zijn kaak brandde enorm. Zelf had hij toch helemaal niets verkeerd gedaan, toch? Hij was haar gewoon gevolgd om haar te vertellen hoe kinderachtig ze bezig was en hij werd bedankt met een slag in zijn gezicht, geweldig. Zijn goudkleurige ogen richtte zich op de meid voor zich, een blik van woede en razernij en moordende intentie lag in zijn ogen. Hij recupereerde zich en in zijn volle lengte richtte hij zich op voor hij zijn vuist in de muur plantte, zijn knokels barstende onder de impact, de muur deukte in en zijn kaken klemde hij op elkaar. Eerst wilde hij zijn vuist op haar gezicht afvuren, maar daar deed hij niet aan. Haar gezicht, hij kon het niet ontkennen voor zichzelf, was te mooi om te slaan, ze had geluk.

“Ik heb al het recht om kwaad te zijn, je maakte een belofte, een belofte die je niet kan houden overduidelijk. Geef me de fucking volgende keer geen valse hoop kind..” zei hij met een gesmoorde stem voor hij zijn vuist van de muur weghaalde en met een zakdoek uit zijn broekzak de wonde depte om het dan dicht te schroeien met vuurmagie. Hij wist goed genoeg dat het ongezond was, maar wie zou hem er van tegenhouden om het niet te doen? Juist ja, niemand. " Hou toch op Ryan! Denk je nou echt dat we vrienden komen in gewoon een week?! zo gaat dat niet! Je snapt het gewoon niet!" Verwoed schud ze haar hoofd " Je hebt me genoeg beledigt. Als je nog meer dingen wilt zeggen dat je niet hoort te zeggen bespaar je de moeite en gaat weg" snauwde ze en hij ging voor haar weg, hij wilde zijn spullen nog nemen, hij had dorst en greep in haar kamer dat kleine flesje, niet lettend op wat hij vast had om het dan op te drinken, hij smeet het in de vuilbak en keek ernaar, zijn ogen werden groot bij het lezen van het o zo bekende label: drink me. “Oh shit...” hij besefte dat hij net dat kleine residu liefdesdrank had opgedronken... fan-fucking-tastic.

//Prut D:

De gevoelens voor hem maakte haar onstabiel. Daar hield ze niet van. Waarom had ze toch een crush op hem. Hij kwetst haar nu toch alleen maar. kon ze het maar gewoon uitschakelen. Was dat maar zo simpel. Alleen is er niet zo'n aan en uit knop en moet ze er maar door lijden. Misschien moest ze nog meer tijd voor zichzelf nemen...? Gewoon niet meer aan hem denken... Zou dat helpen? Ze hoopte het echt. Het was niet goed voor hen beide dat ze zo zwaar op hem crusht. Wanneer Ryan weg is gaat ze maar eens op zoek gaan naar haar vrienden en om hulp vragen. Die zouden haar met alle plezier helpen. Aangezien ze Ryan niet echt mogen. Niet dat ze hun kon begrijpen... Ach swat. Hier zat ze dan in een hoekje te huilen omdat haar crush haar beledigd. Hoe zielig wordt ze wel niet? In stilte keek ze toe hoe hij weg ging naar haar kamer. Hopelijk pakte hij gewoon zijn spullen en ging hij er vandoor. Vermoeid wreef ze in haar ogen, om dan har vingers verder door haar lange roe haren te glijden. Ze had echt wat afleiding nodig. Het zou hun beide deugt doen. Hun beide laten relaxen. een lichte frons verscheen op haar gezicht. Zat Ryan nog steeds in haar kamer? Brommend staat ze recht en gaat naar haar kamer om te zien of hij er nog was. "Ryan? Moet jij niet weggaan?" Sprak ze lichtjes geïrriteerd dat hij nog steeds in haar kamer zit "Of wil je me nog meer irriteren?"

-sorry nogal flut DX volgende beter

Spoiler:

Ze had een belofte gemaakt, dat ze hem ging doorgronden, maar voorlopig kwam daar helemaal niets van in huis, helemaal niets en op de een of andere manier maakte hem dat kwaad, geïrriteerd en wat nog allemaal. Hij had in zijn ogen al het recht om kwaad te zijn, zij hield zich niet aan de belofte die ze had gemaakt aan hem en hij duwde haar gewoonweg met de neus op de feiten. Als ze dat al niet aankon, dan wist hij niet hoe lang ze dit zou volhouden, dit was nog maar het begin van zijn eerste schil als hij toch moest uitleggen. Ryan was net zoals een ajuin, iemand met veel lagen die je langzaam moet pellen. Er zouden tranen vallen, er zullen veel ruzies komen maar eenmaal je zijn kern kon bereiken, had je een vriend voor het leven. " Je hebt me genoeg beledigt. Als je nog meer dingen wilt zeggen dat je niet hoort te zeggen bespaar je de moeite en gaat weg" snauwde ze en hij ging voor haar weg, hij wilde zijn spullen nog nemen, hij had dorst en greep in haar kamer dat kleine flesje, niet lettend op wat hij vast had om het dan op te drinken, hij smeet het in de vuilbak en keek ernaar, zijn ogen werden groot bij het lezen van het o zo bekende label: drink me. “Oh shit...” hij besefte dat hij net dat kleine residu liefdesdrank had opgedronken... fan-fucking-tastic.

Ryan stond als verstijfd voor zich uit te staren, zichzelf uitscheldend vanwege zijn stommiteit sinds hij dus een echte idioot was geweest. Wie was er nu zo slim om zijn eigen drankje leeg te drinken en weer hetzelfde mee te maken als met die ene meid? Hij kon zichzelf nu wel knock-out slaan, serieus. Hij knipperde met zijn ogen toen hij haar stem hoorde. "Ryan? Moet jij niet weggaan?" hij draaide zich automatisch naar haar toe en een halve blik was al genoeg om zijn hartslag sneller te laten doen slaan, zijn amberkleurige ogen werden groot en zijn gezicht was meteen vijftig tinten rozer geworden. Nee nee nee, dit kon niet waar zijn! Hij wilde zijn hand over haar gezicht laten gaan, maar hij hield het tegen, met alle macht die hij had. "Of wil je me nog meer irriteren?"
Automatisch beet hij ongemakkelijk op zijn lip, zijn hart klopte als een trein voo haar nu en hij kon zichzelf haast niet bedwingen, dus hij besloot zichzelf dit ene ding te gunnen. Ryan wandelde stilzwijgend naar haar toe en hij besloot haar te knuffelen. Zijn armen om haar heen slaande zodat ze zijn warmte kon voelen en... zijn hartslag.
“Aviana... Het spijt me...” zei hij zachtjes met een trillerige stem waarvan het leek dat het niet eens zijn stem was. “Ik had niet zo mogen doen tegen je... je bent prachtig, een kleine diamant die het verdiend om geliefd te worden... “ Waar was hij mee bezig? Hij zou nooit zo’n dingen zeggen, hij was daar te koppig voor! Verdomde liefdesdrank... Hij was gewoon een incompetente idioot.

Nog steeds kon Aviana niet echt begrijpen waarom hij zo kwaad is. Het is niet dat het zo erg was... Het is niet alsof de wereld gaat vergaan erdoor ofzo. Even sloot Aviana haar ogen en haalde eens goed diep adem. Ze moest gewoon kalmeren. Dat is jammer genoeg moelijker dan ze had gedacht. Vooral omdat hij haar woedend en gekwetst had. Door zoiets is het lastig om weer rustig te worden. Ach het lukt haar wel, als ze maar hard genoeg probeert. In stilte staarde ze uit het raam naar buiten. Het zag er rustig en vredig uit. Er zaten buiten nog enkele leerlingen, waarschijnlijk hadden ze een vrij uur. En omdat het nog mooi weer was zaten de meeste gewoon buiten. Dat had ze beter eigenlijk ook gedaan. Misschien had ze dit alles dan gewoon kunnen vermijden. Of er relaxter op gaan zitten reageren. al was zijn reden niet goed genoeg om haar zo te kwetsen. En om eerlijk te zijn was ze deze keer voor ene keer opgelucht dat hij eindelijk besloot om weg te gaan. Zo kon ze op haar gemakjes alles overdenken. en had ze weer tijd voor zichzelf.

Na een tijdje ging ze dan maar naar haar kamer aangezien ze dacht dat Ryan nu wel weg zou zijn. Verrassend genoeg niet. En daarbij begon ze te fronsen en vroeg hem waarom hij nog niet weg was. De frons werd er alleen maar erger op wanneer hij zwijgend op haar stapte. wat te hell is hij van plan? “Aviana... Het spijt me...” zei hij zachtjes met een trillerige stem waarvan het leek dat het niet eens zijn stem was. “Ik had niet zo mogen doen tegen je... je bent prachtig, een kleine diamant die het verdiend om geliefd te worden... “ Ongemakkelijk en met een grote achterdocht keek ze hem aan. Was dit een zieke grap? Hoopte hij haar hierdoor nog meer in de war te brengen of te kwetsen? " Ryan what the hell are you saying."Het klopte helemaal niet. Is hij gek geworden ofzo? Terwijl ze haar hoofd schudde zette ze een stap achteruit, uit de buurt van hem " Ben je zojuist met je hoofd ergens tegen gelopen?" Het was onmogelijk om zo snel van gedrag te veranderen.

Ryan had het flesje waarin het residu liefdesdrank in had gezeten laten vallen in de prullenbak van Aviana’s kamer. Hij kon zichzelf wel doodmeppen op dit moment, hij was zo’n godverdomse idioot, nu was dit ook alweer naar de sjokkedeizen. Wie was er nu zo slim om zijn eigen drankje leeg te drinken en weer hetzelfde mee te maken als met die ene meid? Hij dus, bravo Ryan, een dikke pluim voor jezelf. Zijn ogen begonnen sneller te knipperen toen hij haar stem hoorde, ze was duidelijk niet al te blij dat hij nog steeds hier was, in haar kamer. Dus ze vroeg of hij niet moest weggaan, hij was al half vergeten dat hij dat drankje had gedronken en hij draaide zich automatisch naar haar toe om dan het liefdesdrankje dus ongewild in werking te stellen. Automatisch beet hij ongemakkelijk op zijn lip, zijn hart klopte als een trein voo haar nu en hij kon zichzelf haast niet bedwingen, dus hij besloot zichzelf dit ene ding te gunnen. Ryan wandelde stilzwijgend naar haar toe en hij besloot haar te knuffelen. Zijn armen om haar heen slaande zodat ze zijn warmte kon voelen en... zijn hartslag.
“Aviana... Het spijt me...” zei hij zachtjes met een trillerige stem waarvan het leek dat het niet eens zijn stem was. “Ik had niet zo mogen doen tegen je... je bent prachtig, een kleine diamant die het verdiend om geliefd te worden... “

Waar sloeg dit op? Zoiets zou hij nooit of te nimmer tegen haar zeggen, maar ugh, hij kon het niet bedwingen, alsof zijn lichaam een eigen willetje had gekregen. " Ryan what the hell are you saying,” zei ze en hij wist meteen dat ze het niet geloofde. " Ben je zojuist met je hoofd ergens tegen gelopen?" Ze nam afstand van hem en hij keek haar aan met een zachte, liefdevolle blik terwijl hij de afstand tussen hen beiden weer verkleinde. “Nee, ik ben tot de conclusie gekomen... dat ik je leuk vind..” zei hij zachtjes terwijl hij zijn lippen op de hare drukte, zijn ogen sloot hij terwijl hij zich bukte om haar nog passievoller te zoenen. Alsof hij het inderdaad echt meende, alleen was hij een beetje in trance van een liefdesdrank en dat zou ze alleen maar te weten komen als ze het flesje vond dat in de vuilbak lag.