Drake liep rustig bij de ruïnes, keek naar de oude muren en hoe ze helemaal begroeit waren. Nu ze vol begroeit waren met mooie planten en bloemen, zag het er heel anders uit. Het was fascinerend om te zien dat de sfeer van het gebouw nu heel anders moest zijn. Het dak was weg, enkel nog op sommige plekken waren er delen van de te zien. Elke keer dat Drake hier kwam, bleef hij zich afvragen wat hier vroeger geweest was, wat hier was geweest. Het gerucht ging dat dit het oude gebouw was geweest waar de school ooit had gezeten. Dat hier leerlingen hadden gelopen, net zou oud als hijin een heel normaal leven. Alleen nu dat slechts een herinnering was gaven de oude muren, gebroken ramen en vervallen trappen een mysterieuze sfeer aan de plek. Drake liep een binnenplaats op wat vroeger een zaal moest zijn geweest, tot hij iets hoorde. Hij hoorde iemand rennen en voordat Drake kon reageren voelde hij hoe er iemand op zijn rug gesprongen was. "Boeh!" hoorde hij, Drake greep op zo'n manier het meisje vast dat ze niet van zijn rug zou vallen, nu zat ze op zijn rug. ''Hey, Faye!'' riep Drake verast terug, hij had haar stem gelijk herkend en nu hij haar handen en kleding met bijpassende roze haar zag, kon het ook niet anders. Maar voordat hij iets anders kon zeggen hoorde hij opeens een luid gekraak. Onder hem had verdort hout gezeten, wat hij niet had gezien. Hij alleen was nog te houden, maar nu Faye op zijn rug gesprongen was begaf het hout. Ze keilde naar beneden, Drake schreeuwde verschrikt terwijl ze naar beneden vielen. Het was niet meer dan anderhalve meter, maar toch voelde Drake wat blauwe plekken zitten. ''Oehhff.'' Hij lag op de grond en in de schemer zag hij Faye even verderop. ''FAye, ben je okey?!'' Drake wreef over zijn hoofd en keek al snel nieuwsgierig om zich heen. Waarscheinlijk was dit een soort luik naar een trap van de oude kerkers geweest.

Drake viel naar beneden en voelde de harde grond waar hij tegen aan was geklapt. In de val was Faye verderweg gestuiterd, dus Drake zag haar nu liggen. Hij ging bezorgd overeind zitten terwijl hij fronste. Hij riep door het half duister heen, of het wel ging met Faye. Hopelijk had ze zichzelf niet bezeerd, want dat zou Drake niet leuk vinden. Als ze zwaar gewond was, dan konden ze ook niet naar de schooldokter. Die gast was weg gegaan, maar natuurlijk had Safje nog geen vervanging voor de man kunnen regelen. "Of het gaat?" hoorde hij haar stem zeggen, Drake haalde opgelucht adem toen hij haar stem hoorde. Ze was dus bij bewustzijn en aan haar toon, leek ze ook niet veel veel pijn te hebben. Hij zag haar omhoog springen vol energie en enthousiasme. "Dat was awesome!" klonk er door de ruimte heen. Drake grinnikte en schudde zijn hoofd terwijl hij rustig op stond. De jongen klopte zijn broek af en zette zijn handen in zijn rug toen hij even naar achteren boog, jup zijn lichaam deed het ook nog. ''Het is maar wat je awsome noemt, ik ben allangal blij dat je niks hebt.'' sprak Drake terwijl zijn ogen aan het donker begonnen te wennen. Hij kneep ze even samen zodat hij wat beter kon focussen. "Gaat het wel, met jou?" Drake stapte door de halve gang of grot heen en keek een moment naar Faye. ''Ja, het gaat met mij, misschien wat blauwe plekken, maar als dat het ergste is.'' sprak de jongen. Hij liep langs haar heen en haalde onderweg even zijn hand over haar hoofd, door het roze haar heen. Toen hij doorliep zette hij zijn hand tegen de wand van de oude aan, zijn ogen blonken nieuwsgierig in het daglicht dat via het gat naar binnen kwam. ''Dit moet wel heel erg oud zijn, een plek waar mensen in geen jaren meer zijn geweest..'' klonk de stem van Drake opgewonden. Hij rook nu namelijk een sterke vleug avontuur, een gang naar een plek die niemand wist, iets onbekends. Hij keek Faye met een grijs aan. ''Wil je terug, of heb je zin om te bekijken waar deze gang op uit komt?'' zei hij, al liep Drake al in de richting van het donkere onbekende.

Het was donker, maar de ruimte was ook ondergronds dus dat was ook best logisch. Hij wist het en het was spannend.  "Aw, arme Drakie krijgt blauwe plekken." hoorde hij Faye zeggen. Drake grinnikte en keek even naar het meisje met de roze lokken. Haar hoge vermogen van enthousiasme wat hem kon opvrolijken en dat ze altijd lief was. Hij had haar lang niet gezien, druk met school andere vrienden en dingen en lang had hij haar niet gesproken. Het maakte hem echter niet zoveel uit, natuurlijk had hij haar gemist. Alleen hij wist dat als je mensen teveel onnder druk zette, het gezelschap forceerde, dat daar ook vanzelf scheuren in vielen. Als je de band los en soepel hield en het was goed wanneer je je elkaar wel zag, dan was dat voor Drake goed genoeg en daarom nam hij het haar ook niet kwalijk. "Tuurlijk wil ik dat zien!" gelijk kreeg Drake een grijns op zijn gezicht.''Mooi!'' Hij zag hoe ze vuur maakte in haar hand waardoor de ruimte beter velicht werd, iets waar Drake ook al wel aan had gedacht maar nog niet had gedaan. "Maar wel echt zien" Drake knikte en liep met haar mee. ''Prachtige plek dit, ik heb nooit geweten dat er ook nog van dit soort gangen waren onder de ruïnes. Misschien vinden we wel oude gangen die de school in leiden en dan hebben we ons eigen gangen stelsel, waarbij we ons sneller door de school kunnen bewegen.'' zei de jongen met avontuurlijke toon.