Hij blies even een dikke, krullende lok zwart haar uit zijn gezicht terwijl hij het groepje lachende meisjes nakeek. Een halve grijns bleef op zijn gezicht. Hunter was hier nog maar een paar dagen. Hij had nog niet eens al zijn spullen uitgepakt. Zijn tas lag nog met de halve inhoud ergens in de hoek van de kamer. Maar hij had naar buiten gewild. De frisse lucht inademen. Die kamer was veel te benauwd. De huizen in Assam, zijn thuisstad, hadden wel luiken tegen de kou, maar overdag stond alles open. Angst voor criminaliteit was er niet, iedereen kende elkaar in de kleine stad. Het maakte zo'n dichte kamer waar de ramen amper open konden erg verstikkend.
En natuurlijk, zodra hij voet buiten had gezet was hem het scala aan vrouwelijk gezelschap opgevallen. En wat nog belangrijker was, hij viel voor hen op. Het was blijkbaar een zeldzaam fenomeen om een donker gekleurde huid te hebben hier op school. Er waren er maar weinigen zoals hij. Witte huidskleuren had hij van doorschijnend wit naar zachtroze gezien. Maar donkerder dan dat was er amper. Dus Hunter, met zijn koffie kleurige huid en zwarte haar sprong daar natuurlijk uit. Niet dat hij het erg vond. De aandacht die hij kreeg was zeker niet onplezierig.

De meisjes waren ondertussen de hoek om dus met zijn handen in zijn zakken liep hij in tegengestelde richting ook weer verder. Waar zij weer lekker warm naar binnen gingen besloot Hunter om het buitenterrein eens te verkennen. De wind woei flink en trok aan zijn kleren en haar, maar het maakte hem niets uit. Hij vond het wel even lekker zo. Dus met de wind als enige gezelschap struinde hij verder over het terrein. Hij had eigenlijk verwacht dat iedereen nu wel naar binnen zou zijn, maar na ongeveer twintig minuten lopen merkte hij iemand anders op. Lang golvend bruin haar wapperde in de wind. Ze stond met haar rug naar hem toe. Maar er was iets met haar. Ondanks dat Hunter haar gezicht niet kon zien kreeg hij de impressie dat ze erg ver weg was in haar gedachten. Misschien zou wat gezelschap haar goeddoen. Met hernieuwde zekerheid liep hij op het meisje af en naderde haar voorzichtig van opzij. Hij boog zich, toen hij naast haar stond, een stukje naar voren om haar gezicht te kunnen zien. 'Sorry als ik dingen vraag die me niets aangaan. Maar gaat alles wel goed?' vroeg hij kalm met een brede glimlach op zijn gezicht.