_{Het was een typische grimmigheid die in de geordende kamer hing, afstralend van één enkel persoon. De lange man wierp een stapel proefwerken op zijn bureau en liet zijn aktetas op de vloer glijden. Een paar minuten later volgde hij met de punt van zijn schrijfveer meewarig de regels van het eerste na te kijken proefwerk, wrang en ongunstig. Een grote twee komma vijf sierde een ogenblik later de onderzijde van het perkament, het zoveelste drieste resultaat. Onvoldaan staarde hij er met half gesloten ogen op neer, intussen afwezig plukkend aan zijn sik. Hij had er net een les op zitten, eentje met een lijn van strakke norm, al werd die lijn soms gecasseerd. Zoals dat een welbekend gebeuren was op een school met honderden opstandige leerlingen. Het was altijd oorlog tussen de leraar Vuurmagie en zijn leerlingen. Het was een algemeen bekend feit dat hij moeiteloos orde kon houden, maar een blik op iemand hoefde te werpen om ze stil te krijgen. Zelfs een agressieve hond kroop jankend weg met zijn staart tussen zijn benen als de twee goudgele ogen recht in zijn ziel blikte. Dat was hoe het gevoel werd omschreven als Savador je überhaupt waardig genoeg vond om een blik toe te werpen. Het moest zijn intimiderende uitstraling zijn. Toch werd het lesgeven er geen peulenschil door. Iedere dag werd hij opnieuw getest, hardleers en onbezonnen als de jeugd was. Ingaand op zijn theorieën gebaseerd op vuurmagie en zijn uitleg onderbrekend, onderling fluisterend terwijl hij stilte maande of zijn waarschuwingen negerend, achter zijn rug om lullend en zonder twijfel ook belachelijk makend. Vervolgens was hij wel genoodzaakt om het over een andere boeg te gooien. Detention. Having your grades slashed. En dan kwam de verontwaardiging en was het huilen, grienen, vloeken, schreeuwen, dan was hij weer de zondebok, een klootzak, en wilden ze hem iets aandoen. Hij was lang genoeg zo attent gebleven om ze opties te geven, om bereid te zijn ze te leren waar hij voor gestudeerd had - maar als kansen vergooid werden en ze zich nog zo verschrikkelijk kinderachtig gedroegen, kon hij het ook niet helpen. Voor zijn part verhuisden ze dan maar naar een andere school. Kom maar weer terug als je geleerd hebt je te gedragen. Spijtig dan.
Nu al halfslachtig trok hij een volgend proefwerk naar zich toe. Zijn slang genaamd Saethion, een reusachtige Raziaanse Reuzencobra van een aantal meter lang, gleed over de poten van de stoel omhoog, langs de rand van het bureau om zijn meester te begroeten. Hij legde bekoorlijk een hand onder de slangenkaak en trok de kop van de cobra naar zich toe, juist op het moment dat de deur zonder enige aankondiging open zwaaide. Nijdig liet Savador zijn dienaar weer los, zijn hoofd in een ruk richting de deuropening gedraaid. Wie in wezen al het lef had om zijn persoonlijke ruimte maniakaal binnen te stormen. Meteen gleed er een cynische trek over zijn gelaat toen hij het roodharige meisje daar zag staan. Weer zo'n vurige Raziaan. Zwijgend keek hij toe hoe ze met grote stappen door zijn kantoor beende en zich oneerbiedig in een stoel voor zijn desk liet vallen. Zijn ogen volgden iedere beweging terwijl hij daar roerloos achter zijn bureau zat en het allemaal maar kalmpjes liet gebeuren. Dat was ook iets wat zijn leerlingen zo grappig schenen te vinden om mee te dollen en op te rakelen; zijn sarcasme. Hij scheurde zijn blik van haar af toen ze de reden voor haar komst verklaarde, leunde met een zachte klak van zijn tong naar achteren tegen de rugleuning en vouwde zijn handen over zijn onderbuik in elkaar. Natuurlijk was het om die reden.
'Feitelijk is dat wel het geval, inderdaad,' antwoordde hij koeltjes na een korte pauze voor hij sprak, alsof hij nu al wilde beduiden dat hij zijn handen niet uit zijn mouwen zou schudden voor haar, maar zijn tijd en zijn tempo zou nemen. 'Hoewel we het allemaal maar net zo goed negeren om ons vermetele allure elders voort te zetten. Daarin ben je een piepkleine uitzondering. Gefeliciteerd.' Het sarcasme spatte er uitbundig van af, ondanks dat zijn houding kil en kalm bleef. Een schril contrast waarmee hij haar in zijn kantoor verwelkomde.}

_{Vanzelfsprekend had hij niet beter kunnen verwachten dan dat deze griet, onwetend grut van haar generatie, geen woord begreep van wat hij tegen haar zei. Ieder woord dat hij sprak met de ernst en de gewichtigheid die ze niet eens waard was. De moeite die hij had genomen om zijn longen voor haar te vullen. De last die hij op zich had genomen om zijn zuurstof naar feiten om te zetten. Het had zijn waarde al verloren zodra het over zijn lippen was gekomen. Onomstotelijk. Totaal in de wind geslagen. Flegmatiek zat Savador achter zijn bureau, zijn ene been over het andere geslagen, een vuist onder zijn kin geplaatst, een zowel koude als peinzende blik in zijn goudgele ogen en, hoewel ook iets onderuitgezakt, zijn houding nog steeds doorspekt door fierheid. Met een zacht, gedesinteresseerd 'hmja' dat als een zucht in zichzelf kon doorgaan haalde hij zijn vingers bij zijn lippen vandaan. 'Ik denk niet dat het noodzakelijk is om in herhaling te vallen. Ik denk eerder dat het van belang is om hersencellen onder die rossige kruin te kweken - niettemin zal ik geen te hoge verwachtingen hebben.' Het laatste voegde hij er zacht in zichzelf prevelend aan toe terwijl zijn jammerlijke blik haar van top tot teen bekeek, alsof ze een zwak pasgeboren lammetje was waarvan hij al wist dat het het niet zou halen, peinzend bijtend op de nagel van zijn pink. Nu was het aan hem om haar woorden straal te negeren. Hij staarde recht, bijna treiterend langs haar heen in het niets alsof hij haar niet eens gehoord had en ze nooit was binnengekomen. Op stupide vragen gaf hij geen antwoord. Ze ging de deur hier niet uit totdat hij klaar met haar was en dat wist ze. Zijn attentie werd echter onmiddellijk weer opgezweept op het moment dat het brutale wicht haar benen met een bons over de desk van zijn bureau gooide, en het was alsof de eerste tekenen van een titanische storm opwaaiden. Opeens oogde hij grimmig, doodserieus, maar bovenal waarschuwend. Zijn arm zakte in een langzame tred naar omlaag en zijn uit verontwaardiging iets verwijde ogen boorden zich nijdig in de hare.      
'Saethion, please.'
Zonder twijfel - zonder wikken of wegen; want waarom zou hij? Hij had het nog nauwelijks gezegd of de reusachtige cobra schoot in een flits rakelings langs zijn borst. Het was pas merkbaar dat de slang met wijd opengesperde bek had toegeslagen op het moment dat hij stil hing, zijn tanden diep in één van de schoenen van het meisje geboord. 'Schept dat wellicht wat duidelijkheid voor je, miss de Payens?' vroeg Savador zacht, zijn stem bijna zijdeachtig. 'De volgende keer zal het iets anders zijn. Laten we de atmosfeer aangenaam houden, shall we? Er ligt een duidelijke grens tussen leerling en leraar, en jij komt niet over die grens tenzij ik twee vingers in je neus steek en je aan je snotkoker meesleur. Dat lijkt me toch op zijn minst bevattelijk genoeg voor iemand van jouw kaliber.'}

_{Het was wederom een verbluffende manifestatie dat de jonge leerlinge voor zijn neus een brede grijns kon opbrengen nadat zijn indirecte steken onder water kennelijk tot haar door waren gedrongen. En opnieuw een duizelingwekkende aangelegenheid dat ze er zich zelf ook bewust van moest zijn hoe ongelofelijk intelligent ze er nu uit zag met die grijns van oor tot oor. Insert sarcasm everywhere.
Eén van zijn wenkbrauwen rees schamper de hoogte in toen ze hem er kennelijk op wilde wijzen dat hij het was die ongepast gedrag vertoonde hier. 'Ik zet mijn beste beentje voor,' luidde zijn laconieke, niet bepaald gemeende antwoord. Dat kon hij haar in alle omstandigheden verzekeren, hand op zijn hart. 'Evenwel is het erg deugdelijk om te weten dat je mijn woorden als denigrerend ervaart en ze zodoende het gewenste effect hebben. Mijn dag kan niet meer stuk.'
De vlaag van ontstemming zorgde ervoor dat hij Saethion zich in een fractie van een seconde liet betonen, en in een flits hing de reusachtige cobra in de schoen van het meisje - iets wat haar blijkbaar niet leek te deren. Hem net zomin. Zijn mondhoeken krulden zich lichtjes om tot iets wat als een minuscule glimp van een glimlachje door kon gaan terwijl Saethion zich lostrok. 'Werkelijk, je onnozelheid charmeert me,' zei hij zacht, zijn stem als pure, vloeibare chocolade bijna een fluistering nu. 'Het spijt me om je mede te delen dat je schoen dan over meer verstand beschikt dan jij, en dat moet al wel wat zeggen, niet waar? Misschien genoeg om je mijn kantoor uit te schoppen voor je grenzen overschrijdt die je niet wenst te overschrijden.' Tot dan bleef ze vanzelfsprekend hier, tot hij met haar klaar was. Was ze nu echt zo stom of was dat één van haar ongetwijfeld vele façades? En had hij niet specifiek aangegeven dat een simpele waarschuwing nu zijn bedoening was, en hij het een tweede keer menens zou laten zijn? Hij kon het heel eenvoudig afschuiven op een betwisting dat zijn slang in de aanval was geschoten, van slag door de bons veroorzaakt door haar voeten op zijn desk. Er was niemand anders in het kantoor om dat na te kunnen gaan. Welke ingenieuze reden had zij?
Het brutale wicht besloot het blijkbaar over een andere boeg te gooien en kwam van haar plaats overeind, haar handen verspreid geplaatst op de hoeken van zijn desk. Savador staarde haar over zijn in elkaar gevouwen handen een lange tijd doordringend aan. Met zekere spot gleed zijn blik in een langzame baan over haar assertieve gestalte heen, alsof hij er zijn vinger maar niet op kon leggen hoeveel impertinente schimpscheut paste in dat slanke lichaam. Er gleed een vervaarlijke fonkeling over de schatkamers van zijn iets verwijde goudgele ogen toen de Raziaanse de naam van Drake Burned liet vallen, maar hij herpakte zich al snel weer en zat er net zo statig en stijfjes bij als voorheen. 'Dat fleurt me bijzonder op,' luidde zijn met ironie doorspekte reactie, zijn ene mondhoek iets opgetrokken door de schuine, wrevelige grimas die op zijn gelaat verschenen was. 'Wellicht heeft Mister Burned ook gelijk in de andere, meer.. vermanende vertelsels die hij over me verspreidt? Of wellicht treft het je de voorkeur meer om daar zelf achter te komen?'}