In stilte staarde Lilith voor zich uit. Haar hoofd leunde op haar ene hand terwijl de andere had een map met papieren vast had. Voor de zoveelste keer opende ze het mapje en staarde naar de foto dat op de eerste pagina staat. De frons dat ze eerst de hele dag had was verdwenen achter die foto te hebben gezien. En de naam die er bij stond. Zelf nu kon ze nog niet echt geloven dat hij het was. Dat hij hier als leerkracht op SSA zat. Opzich zou ze niet verbaasd mogen zijn. Maar met zijn geschiedenis verbaasd het haar toch. Lilith had niet gedacht dat de school hem zou aanvaarden met zijn verleden. Niet dat ze het erg vond. Helemaal niet. Ze is zelf lichtjes er tevreden mee. Hij was iemand waar ze nog goed mee overeen kwam. Hier op ssa had ze niet echt veel waar ze volledig me overeen kwam. Dus het zou haar goed doen dat hij hier was. Daarnaast had ze zijn humor wel gemist. Rustig draaide ze haar bureau stoel tot ze met haar rug naar haar kamer was gericht en juist zo het raam kon uitkijken waar ze buiten kon staan op een balkon.

"Het wordt tijd dat we elkaar nog eens zagen..." Ze grinnikte kort en schudde haar hoofd. De papieren van de persoon smeet ze op haar bureau "Aphra, kun jij hem voor me gaan halen?" De grote witte tijger zei niks, in plaats daar van trippelde ze weg. Wat al genoeg zei voor Lilith. Ondertussen terwijl ze wachtte ging ze naar haar piano en zette zich neer. Haar vingers legde ze teder op de toetsen. Haar ogen sloot ze langzaam en mettertijd dat ze in haar piano spel vorderde. Haar vingers gleden soepel over de toetsen. Hoe langer ze het lied speelde hoe sneller haar vingers iedere toets induwde. Haar gedachten waren volledig op de klanken van de piano gefocused waardoor ze zelf niet eens door had dat er op deur geklopt werd. Aphra zelf leek niet te wachtend. Weten dat Lilith te druk bezig was dus duwde de deur die al op een kier stond verder open zodat ze er volledig door kon en legde zich naast de vrouwe van het vuur neer. Meegenietend van de muziek. Pas vanaf dat het lied over was richtte ze zich op de bezoeker met een zachte grijns.


(Archer)


(le piano song https://www.youtube.com/watch?v=3dM2qCCg6GE)

Haar ogen hield ze gesloten. Focuste zich volledig op de piano dat ze zo behendig zat te bespelen. Richtte zich naar hoe de klanken weerklinkt in haar toren. Hoe de klanken haar deed voelen. Kalmte, dat was het sterkste dat ze er altijd van kreeg. Iets dat haar goed deed. Het liet haar ontspannen. Het was al een lange tijd geleden dat Lilith zich nog had weten te ontspannen. Sinds het sterfgeval van een van de draken had Lilith gezocht naar de reden. Een draak sterft namelijk niet zo snel. Het had nog vele jaren te leven. Het lukte haar om niet er teveel over na te denken zodat ze een fout ging begaan in haar lied. Langzaam kwam er wel een zachte glimlach op haar lippen tevoorschijn. de aura en magie dat een oude vriend uitstraalde kon ze al voelen aankomen sinds hij richting de toren kwam. Daarnaast wist ze precies waar haar tijger Aphra zat. De twee hadden een connectie vanaf hun eerste ontmoeting. Een connectie dat maar weinig konden hebben Haar lied bleef ze spelen. Zelf wanneer ze de deur hoorde open gaan en de aura van de man zich leek te verspreiden. De glimlach bij Lilith ging zelf iets breder, al was het niet veel. De laatste klanken eindigden al snel, waarbij Lilith zich dan grijnzend omdraaide om de bezoeker recht aan te kijken.

"Nog altijd even romantisch," begon Archer. Lichtjes grinnikte ze en keek naar het beest dat bij haar was komen zitten. Het dier was bijna even groot als een volwassen vrouw. "Het is dat ik geen man ben van manieren, anders had ik nu lopen fitten op het feit dat je lieveling ongevraagd kamers binnenstormt." Lachend keek ze naar Aphra en streelde de kop van het beest. "Dat betwijfel ik, je bent al te gehecht aan haar geworden. Je kon haar al niet weerstaan toen ze nog een pup was. "Het beest zelf leek erdoor te grinniken. Ego... "Niet verwacht jou weer te zien. Zeker niet hier, Lilith." Met een lichte awkward uitdrukking wreef ze aan haar nek onder haar lange bruine haren. haar gifgroene ogen gericht op de zijne. "nee... eigenlijk niet nee. Ik zie jou nou niet echt als een leerkracht " daarmee doelde ze dan vooral naar hun geschiedenis samen. "i have to admit" begon ze met een plagende grijns. "prison did you really good" Ze was blij dat hij er was. Al ging dat niet de leegte vullen dat de gestorven draak had achtergelaten. Het ging niet haar koud gedragen doen verdwijnen. Het was ze, het was voelbaar. Al hield Lilith het zo goed mogelijk verborgen. "Hoe heb je een baantje als leerkracht weten te scoren. en sinds wanneer hebben ze je vrijgelaten."

De piano was altijd haar ontsnapping geweest. Iedereen die het speelde kon weten waarover ze het had. Je gedachten ontsnapten samen met de noten ergens anders. De bestemming onbekend. Dat was een van de grootste redenen waarom ze de piano had leren spelen. Het was een prachtig instrument en kon perfect je gevoelens laten weerklinken. Nooit had Lilith gestopt voor een persoon met haar lied, ze zorgde er altijd voor dat ze helemaal uitgespeeld was voor ze zich zou richten op eender welke bezoeker. Ook nu was dit zo het geval. Archer was de enige die een grijns op haar lippen weet te krijgen zonder enige moeite te hoeven doen. Een grijns of glimlach dat wel haar ogen af en toe leek te kunnen bereiken. Hun ontmoeting was niet goed verlopen, maar achteraf kwam daar stilaan verandering in. Daar was Lilith blij om. De vrouwe van het vuur was blij om hem een vriend te kunnen noemen. Zijn geschiedenis kon haar dan ook niks schelen, al plaagde ze hem er wel eens mee.

Droogjes trok ze een wenkbrauw op wanneer zijn been over de stoelleuning werd gelegd. Hij voelde zich hier al blijkbaar thuis genoeg. Grinnikend schudde ze haar hoofd. De man voor haar was ook de enige die Aphra als pup had gezien. Ook hij was er verkocht voor geweest. Logisch, ze was het koddigste geweest dat je maar kon vinden. Al is ze nu 10 keer de grote. "Wellicht," Reageerde hij. Het zwaar Engelse accent duidelijk hoorbaar. Iets waar ze altijd de huiveringen van had gekregen. Engels accent was voor iedereen nu eenmaal een zwakheid. De man wist dat ook maar even goed. "Ze is nu niet bepaald pup meer. De schattigheid is er nou wel vanaf.' Een zachte lach zorgde ervoor dat ze haar hoofd, om dan geamuseerd met samengeknepen ogen hem grijnzend aan te kijken. Aphra zelf daarin tegen leek niet veel te caren dat haar schattigheid er vanaf was. De zwiep met de staart van de tijger liet Lilith wel ontdekken dat de tijger lichtjes ontdaan was. Het zorgde voor een bredere grijns op de vrouw haar gezicht. "Wat zeg je nu Archie" vroeg ze fake ontdaan. "Aphra blijft altijd een en al pluizebol." De reactie van het dier was geniaal. Het grote beest snoof geïrriteerd en ging haar slaapkamer in. Met gevolg een luid gelach van Lilith. "Pas maar op dat ze je niet gaat stalken, je hebt haar ego gekwetst" Al had Lilith dat nu eigenlijk ook wel zelf gedaan.

De vrouwe van het vuur zeg hem echt niet als een leerkracht. Het is niet slecht bedoeld, maar zijn karakter was niet gemaakt om leerkracht te zijn. Hij was roekeloos, iets waar Lilith vanaf het begin al voor aangetrokken was geweest. Daarnaast was het Lilith natuurlijk ook opgevallen hoe hij veranderd was. Breder en gespierder, de gespannen shirt liet haar dat wel goed genoeg merken, hij was dat vroeger ook wel alleen nu nog meer. Het weerhield haar er dan ook niet van om er iets over te zeggen. . 'You're such a flirt.' Onschuldig trok ze haar schouders er voor op. " Don't deny it Archie, you like it" Lichtjes hield ze liefjes haar hoofd wat scheef. Plukjes bruine haren vielen van achter haar oor voor haar ogen bij de beweging. Langer haar nieuwsgierigheid inhouden was voor haar onmogelijk. Dus vroeg ze maar naar hetgeen dat ze benieuwd voor was. Het verbaasde haar dat ze niks van zijn vrijlating had gehoord, en het feit dat hij hier een baan als leerkracht had gekregen. Het liet een frons voor enkele seconden op haar voorhoofd verschijnen. Ze zal dan maar eens er voor moeten rond gaan vragen.

"Hmn... Ik wist niet dat dit een ondervraging werd." Hij wendde zijn blik af, daarmee de kamer eens afspeurend. "Want als dat zo is, dan hebben we wel recht op wat drinken, of niet?" Ach dit had ze wel verwacht van Archer. Het is een ding dat ze gewend is geraakt geweest door vaak met hem om te gaan in het verleden. Zelf dronk ze ook wel eens sterke drank. Grinnikend schudde ze haar hoofd. "Jij bent de enige die het als een ondervraging ziet" antwoordde ze simpel met een glimlach. In stilte luisterde ze naar zijn antwoorden, uit te leggen hoe hij vrij gelaten was. "Het is je dus goed gelukt om iedereen daar te misleiden" Het is niet dat ze teleurgesteld was dat hij dat had gedaan. Verre van, Lilith had hem al geaccepteerd voor hij in het gevang terecht was gekomen. Dus het verbaasde haar niet dat hij zichzelf daar uit had weten te lullen. Ze zou meer verbaasd zijn geweest, moest hem dat niet gelukt hebben. Dan zou Lilith gezegd hebben dat hij zijn touch aan het verliezen was, of dat hij te oud werd. Niet dat ze veel over dat laatste mag zeggen. Achter haar woorden stond ze recht en ging naar de kast met nogal redelijk sterke drank. Het is niet de bedoeling dat beide zich ziek gingen drinken.

In plaats van terug naar haar piano te gaan, ging ze naar het midden van de kamer. Daar zat er een ronde put van 2 treden diep met aan de randen van de cirkels de zetels. In het midden van die cirkel stond er dan een tafeltje. Daar zette ze de drank dan op. "hm... Ik ben hier al lang" sprak ze. "Heel in het begin had men bedacht dat alle legendarische magiërs beter met elkaar moeten opschieten. Dus besloten ze die allemaal hier te verzamelen. Vraag me niet waarom op een school. Waarschijnlijk zien ze dit als neutraal gebied." Nonchalant haalde ze haar schouders op en goot de drank in twee glaasjes. "Hier kunnen we namelijk onze volle kracht niet gebruiken, of de school staat er niet meer, en de leerlingen jah die sterven." Lichtjes draaide ze met haar ogen. " Nu we kunnen wel nog naar onze planeet wanneer we zelf willen." Haar focus richtte ze weer naar de man achter dat ze een grote slok van de drank had genomen. "oh..?" Vroeg ze nieuwsgierig, haar houding boog zich naar hem toe. "En wat bedoel je dan met zoveel beter? Som eens wat op" Nu was zij degene dat hem zat te lokken, uit te dagen.

Lilith genoot van het gesprek dat gaande was tussen de twee. Hoe lang was het niet al geleden dat ze elkaar gezien hadden? Wat hadden ze beide meegemaakt. Het gebeurde niet vaak voor Lilith dat ze met iemand bevriend is dat haar eerst kwaad wou doen. Het was niks voor Lilith om voor die persoon medelijden te krijgen, achter dat men besefte wie ze werkelijk was. De jonge vrouw zou meteen in de aanval geschoten zijn geweest, degene naar wie het gericht was kon het onmogelijk overleven. Het was dan ook verbazingwekkend geweest dat Lilith Archer niet had aangevallen. De reden... dat wist ze tot de dag van vandaag nog steeds niet. Daarnaast heeft ze er geen enkel spijt van. De  man was de enigste waar de jonge vrouw het best mee overweg kon. Het was ook nog eens dat hij haast de enige was waar Lilith nog steeds goed mee overweg kan, en het langst mee overweg kon. Het gebeurde wel eens dat Lilith ineens interesse in een van haar vrienden verloor. Iets dat vaker gebeurde dan ze wou toegeven. Bij master archer had ze dat niet. Iets dat ook niet zou gebeuren, dat kon ze nu al vertellen.

Een zachte glimlach speelde over haar lippen bij zijn onschuldig gedrag. Iets dat hij totaal niet was. "Dit maal ben jij de schuldige. Al kan ik een stalkende fan ook wel gebruiken." Terwijl Lilith stilletjes zat te lagen stak ze enkele losse plukjes haar weer voor de zoveelste keer achter haar oor. "Ga me nou niet vertellen dat je nog geen fans of stalkers hebt" was haar plagend antwoord. Het was voor haar moeilijk te geloven. Vanaf het begon had ze archer al een aangenaam voor het oog gevonden. Met de jaren is dat niet veranderd, het is nu zelf veel beter. Lilith mag dan wel al heel oud zijn, zelf zij zou nog over de man voor haar passionele gedachten krijgen. Niet dat ze hem dat gaat vertellen, zijn ego is al groot genoeg. "Nu, geen zorgen Archie" begon ze, haar glimlach veranderd in iets geheimzinniger. " hier op school ga je er genoeg achter je krijgen" De vrouw nam het niemand kwalijk.
Oja, hun geflirt was onschuldig. Het zorgde er altijd voor dat het nooit saai tussen hen werd. Verder dan dat was het ook nooit gekomen tussen de twee. Haar lichaam had ze ondertussen wat naar voren gebogen, haar grijns daagde hem uit. "I wasn't denying anything, darling,' reageerde Archer, zo neutraal als mogelijk. "Never did. Never will. I'm  simply loving this too much.' Lachend leunde ze weer tegen de leuning van haar stoel. Natuurlijk zou hij dat niet doen. "awhn, your almost making me blush" Dat was het geval natuurlijk niet, maar ook nu was ze het weer aan het uitlokken.

Tot dat hun gesprek een serieuzer werd. Wat was er gebeurd wanneer ze elkaar niet zagen. Hij begon over de gevangenis. Hoe dat hij vrij was gekomen. Zijn uitleg was logisch. Ze kende hoe dit zou kunnen werken. Wanneer je er zelf in gelooft, kan je het geloofwaardig genoeg maken voor anderen. Een zeer efficiënte manier. "Wel, het is je gelukt, je bent er uit. Dat is het enige wat telt" Ze was natuurlijk blij dat hij uit het gevang was. In haar ogen maakte het niet zozeer uit op welke manier het gelukt was.

Het werd tijd voor de drank op tafel te zetten. Achter de drank op tafel te hebben geplaatst begon ze maar aan haar eigen verhaal. Zelf zat ze liever op haar thuisplaneet. Het was daar altijd warmer dan hier op SSA, waardoor ze haar eigen lichaamstemperatuur niet moest verhogen, op Razen was het er niet eens nodig. 'Kom op, Lilith,'  Verward keek ze hem nieuwsgierig aan. Aan zijn uitdrukking alleen al kon Lilith raden dat hij iets in gedachten had.  'Als je zelf nadenkt weet je het ook. Wat we eerder hadden- wat we eerder konden, dat was toch ideaal? Je had níets wat je tegen werkte. Niets wat je binnen de lijntjes hield. Je was vrij. En met die levenswijze van jou, gepaard met je krachten... Oef.'

Wetend waar hij op doelde zuchtte Lilith zachtjes. Hetgeen wat hij vertelde was waar. Een zwakke glimlach verscheen op de vrouw haar gezicht. Herinneringen van die tijd waren geweldig. Ze had er niks slechts over. Tenslotte ging hij verder, waarschijnlijk wist hij zelf al dat hij Lilith bijna te pakken had. Hun tijd samen op dat moment... daar waren ze inderdaad vrij geweest. Haar groene kijkers richtte zich weer op naar de man wanneer die dichter naar haar schoof. "Archie..." zachtjes beet ze op haar onderlip. Zijn voorstel... Het was zo verleidelijk, het machtsgevoel trok haar natuurlijk wel wat aan. Haar lichaam had ze weer meer naar hem toegebogen. Haar hand legde ze op zijn wang. Haar ogen twinkelde vol amusement. "Jij weet ook altijd zo makkelijk iemand snel over te halen. " Haar hand trok ze weer terug. "Het gaat niet zo makkelijk als vroeger tho, vooral hier niet. als we het zouden doen, en het is een grote 'als' dan gaan we zeer langzaam aan moeten doen" sprak ze huffend. Het klonk bijna alsof ze al overgehaald was. toch twijfelde ze lichtjes. Iets was haar nog aan het tegenhouden. "Daarnaast lijk je hier al goed over nagedacht te hebben"