De eerste aanblik van het schoolgebouw maakte haar eerste indruk al negatief. Heel somber en oud, niet echt iets waar ze van hield. De gebouwen op Puffoon waren heel anders, veel moderner. Een klein gebouwd meisje liep het lanceringplatform af, sjouwend met een bruine koffer die hier en daar versleten was. Het werd wat beter toen ze binnen in het gebouw was. Veel lichter en iets meer vrolijker. Licht scheen door de ramen heen en maakten de vloer en de muren nog lichter dan ze al waren. De voetstappen van Shodana vulden de kille gang. Ze zou over een paar dagen beginnen met de lessen, ze was in de derde klas ingedeeld omdat ze al zo ver gevorderd was. Nou ja, als je het van de andere kant bekeek was ze gewoon een mislukkeling. Ze kon niet eens fatsoenlijk vleugels op haar rug toveren.

Shodana liep een paar trappen op en bleef, na een klein minuutje lopen, voor een grote deur staan. Er stond in grote letters op: ‘Slaapzaal Meisjes’. Ze was op de Air Magicans Etage, dus moest het wel kloppen. Voorzichtig deed ze de deur open. Er stonden heel veel bedden, maar voor de rest waren er geen andere mensen te bekennen. Waarschijnlijk ergens anders of zoiets. Ze pleurde haar koffer bij een bed waar geen koffer stond en keek even rond, waarna ze als een speer de etage begon te verkennen.

Binnen een paar minuten stond ze weer voor de deur van de meisjesslaapzaal. Voor sommigen was het zo snel misschien onnodig, maar Shodana had van haar vader geleerd hoe ze haar kracht kon gebruiken door snel te rennen. Ze deed de deur weer open, opnieuw was er niemand. Uit haar koffer haalde ze twee potjes met stof en liep ze naar de ‘woonkamer’, zoals ze dat hier noemden. Haar blik ging naar een grote fauteuil waar ze meteen op liep.Ze ging met haar rug op het zitkussen en haar voeten over de rugleuning heen zitten, zodat haar hoofd nog net op het randje van het zitkussen lag. Ze zette de potjes op tafel en schroefde ze los met middel van lucht, een erg handige techniek. In de potjes zaten witachtige en bruinachtige stof, die ze bij een techniek ging gebruiken die erg veel moeit koste. Ze stroopte haar mouwen op en bewoog met haar handen. De helft van de stof wat in de potjes zat, bewoog en kwam eruit. Het danste door de lucht en Shodana giechelde even. Je kon met lucht vreemde dingen doen, was ze achter gekomen. Dit soort dingen kon je ook in een gevecht gebruiken. Door middel van zand van de grond te scheiden, kon je het in je tegenstanders gezicht sturen waardoor die een poosje verblind was. Opeens klapte er een deur dicht en schoot de stof weer terug in hun eigen potje.

'Ik zie dat je je vermaakt?' klonk een stem vlak na het klappen van de deur. Hij behoorde toe aan een lange bleke man met steil zwart haar reikend tot halverwege zijn rug. Hij stond daar roerloos en met over elkaar geslagen armen naast de deur tegen de muur geleund, haast onzichtbaar door de donkere kleding die hij droeg. Zijn gouden slangachtige ogen namen het meisje al een langere tijd in zich op, maar richten zich toen op de armleuning van de fauteuil. 'Saethion..,' sprak hij zacht. Hij maakte een klein gebaar met zijn hoofd. 'Kom.' Nog geen seconde daarna verkleurde er een lange opgerolde massa op de armleuning van de gebruikelijke bekledingkleur naar paars. De roerloze massa, die nog het meest weghad van een dikke klos touwen, onthulde zijn ware gedaante pas toen het in beweging kwam. Er was nu duidelijk te zien dat er een flinke paarsgekleurde slang op de fauteuil lag, met heldere en opvallende turkooise ogen als aquamarijnen. In zijn bek hield hij een kleine pasgedode vogel, waar hij druk mee bezig was om het in zijn geheel door te slikken. Eéntje die per ongeluk binnen gevlogen was, maar het kon ook net zo goed een ontsnapt huisdier zijn van één van de Puffoonse leerlingen. Niet dat de man, Savador, leraar in vuurmagie, dat wat kon schelen. Dat was niet zijn probleem. Moesten ze er maar beter op letten. Zijn slang had in ieder geval gegeten.

Tijdens het verorberen van het arme dier, waren de felle ogen van Saethion strak gericht op het meisje dat vlak naast hem op de fauteuil lag. Het puntje van zijn staart begon langzaam heen en weer te bewegen, steeds sneller, zodat er een ratelend geluid uit voor kwam. Daarbij werd de venijnigheid in de ogen van de slang ook groter. Alsof hij daarmee wilde zeggen dat ze het niet moest wagen een hand naar hem durven uit te steken. Savador tikte kalm met een aantal vingers tegen de muur achter hem, waarop de slang zijn kop oprichtte en met de vogel nog in zijn bek op weg ging naar zijn meester. Zijn groteske slangenlijf gleed langzaam over de armleuning en kwam met een doffe plof op de grond terecht. Savador hoefde zelf niets meer te doen, want Saethion kronkelde via zijn been omhoog naar zijn schouders, waar het zijn lange lichaam over verdeelde.

Zwijgend en met zijn armen nog over elkaar heen geslagen, liep Savador naar het midden van de kamer toe om het meisje eens goed in zich op te kunnen nemen. Hij trok lichtelijk een wenkbrauw op bij het zien van de nogal vreemde houding waarin ze in de fauteuil lag. Dat zag je mensen ook niet iedere dag doen. Vooral niet binnen de muren van een school. Maar wat dat betreft had hij al wel vreemdere dingen hier meegemaakt. 'Nieuw en.. onfatsoenlijk,' concludeerde hij zacht tot zichzelf. Zoals de meerderheid hier, maakte hij zijn zin in gedachten af. Dat was fantastisch. Dus deze persoon hoorde ongetwijfeld ook bij die meerderheid. 'Ik heb je leerlingendossier vandaag binnengekregen,' sprak Savador nors alsof hij het meisje nu pas zag. 'En ik zet er vraagtekens achter. Tenzij je denkt al klaar te zijn direct door te stromen naar het derdejaar.' Zijn blik viel op de potjes met stof en betrok aanzienlijk. Wat dat nu weer mocht zijn was een raadsel waar hij niet eens achter wilde komen. Vast één of ander Puffoons speelgoed. 'Vertel me, je weet toevallig niet de meest effectiefste plaats om iemand te raken met een acupunctuur-steekvlam? Of de kortste weg in het lichaam om af te leggen met behulp van een Aestus-hittezoeker, waarvan enkele ingrediënten ook vermalen worden voor een derdegraads verbranding verzachtende Zensuszalf? ..Nee? Dat dacht ik al.' Savador leunde nonchalant tegen een kast aan terwijl hij Saethion zacht over zijn schubben streek, die inmiddels de vogel had opgegeten en nu tevreden siste. Hij had het meisje met opzet niet eens de kans gegeven om op zijn vragen te antwoorden. 'Logisch,' zei Savador zacht. 'Jammerlijk.. maar meer dan logisch.'

"Inderdaad is dat logisch...." zei een kalme stem ineens. Een gedaante zat in het raamkozijn. Hij keek naar Savador. "Op puffoon geven ze nadrukkelijk les in air-magie. Vuurmagie wordt niet zo enorm veel behandelt. Ik neem ook aan dat er vast dingen zijn over lucht magie, die jij vast en zeker niet weet, Savador..." zei Norwood. Een wat lang gebouwde man met rode haar en een bril keek de kamer in. "Wat heb jij met het pesten van leerlingen, het lijkt wel of je vroeger zelf de dupe was van persterijen..." zei hij en stond op en keek naar de slang. Hij schudde kort zijn hoofd. Eyolf was inmiddels aan het jagen in het bos. Die wist precies of een dier een huisdier was en hield zich in. "Savador, ik denk dat ze vast niet weet hoe ze met planten kan praten, maar dat wil nog niet zeggen dat ze kan instromen in de derde klas. Dat trucje is iets wat je zowat leert in het 1e jaar.." zei Norwood kalm. "Maar het kan gemakkelijk zijn dat zij het nooit heeft gehad op puffoon..." zei hij kalm. Hij wist dat hij Savador opnieuw tegensprak maar dat deerde hem niet. Savador mocht de macht hebben hem te ontslaan, maar wie zou het overnemen. Savador zou eerst een vervanging moeten regelen mocht hij Norwood willen ontslaan. Even keek Norwood naar het stof. Vergelijkbaar met zijn techniek om in beeld te brengen wat de planten waargenomen hebben.

Savador draaide zijn hoofd met een ruk om toen er iemand anders dan het meisje op zijn woorden reageerde. Tot zijn grootste ergernis zag hij Norwood in de vensterbank zitten. Hij wierp hem een hatelijke blik toe. Moest hij het nu altijd voor hem komen verpesten? 'Werkelijk? Dat meen je niet!' zei Savador op een quasi-verbaasde toon op zijn woorden. 'Voor jou is dat een prestatie te noemen, Norwood. Je weet al wat voor soort lessen er worden gegeven op de centrale planeten. Bravo, bravo.' Hij klapte zacht maar met een nors gezicht in zijn handen. 'Maar even ter informatie, als je me tenminste kunt volgen met dat minuscule uilenbrein; er wordt over heel Kovomaka in het basisonderwijs al een aantal dingen in de vuurmagie behandeld die ik net heb genoemd. Kleinschalig, ja, maar de stof komt centraal te staan, specifiek in het derde jaar. Wat kan ik dit kind bijbrengen als ze nu al haar schouders ophaalt als ik praat over acupunctuur-steekvlammen en Aestus-hittezoekers? Ik ben niet zo oerstom als jij dat ik mijn tijd ga verspillen aan kleuterbegeleiding, Norwood.' Savador wierp hooghartig een aantal lange zwarte lokken over zijn schouder. Zijn bleke hand bevoelde strelend Saethions kop toen de slang hysterisch begon te sissen en met zijn staart begon te ratelen bij het aanzicht van Norwood. Hij haatte hem evenveel als zijn meester. Norwoods volgende opmerking maakte hem ziedend. Savador richtte zich weer opnieuw tot hem, maar ditmaal met een furieuze blik in zijn ogen. 'Houd je mond!' schreeuwde hij hem toe. Hij priemde met een trillende vinger in zijn richting, die uit woede in vuur en vlam was gaan staan. 'Ik waarschuw je, probeer geen persoonlijke dingen over me waar te maken! Dwaas.' Hij haalde een aantal keer diep adem om wat te kalmeren. Norwood had hem zojuist op één van de gevoeligste punten uit zijn verleden geraakt, maar geen denken aan dat hij dat feit voor anderen behalve zichzelf bekend zou maken. Zodra hij weer wat rustiger was en het vuur rondom zijn hand doofde, staarde Savador zijn rivaal door een aantal doffe lokken loerend aan. 'Je faalt met je gespeelde intelligente gedrag. Zwijg. Je maakt het enkel erger voor jezelf.' Hij rolde met zijn ogen maar ging er niet verder op in. In plaats daarvan staarde Savador weer nors naar het meisje.

Norwood keek verbaasd op toen Savador goed tegen hem tekeer ging. "Dus het is waar..." zei hij kalm. "Ik neem aan dat het waar is anders was je wel niet zo defensief..." ging hij er toch verder op in. "Maar dat maakt niet uit. Dan heb ik tenminste een verklaring voor je soms wat vervelende gedrag tegenover de leerlingen." zei hij kalm. Hij glimlachte licht. Als het echt zo was dan kon hij begrijpen waarom Savador niemand mocht en iedereen toesnauwde. Norwood keek kort even naar het meisje. "Savador. Het is beter om te zwijgen en stom te lijken dan te praten en gelijk alle twijfel wegnemen." zei hij kalm. "Natuurlijk weet ze niet hoe ze een gigantische spin op moet roepen. Als jij kinderen gewoon een kans gaf zou je misschien nog het goede in ze zien. Zoals Madeline. Maar wie verdient er een kans. Jij hebt die immers nooit gehad of wel..." vroeg hij kalm. Norwood was opnieuw uit om meer van Savador te weten te komen. Dit deed hij meer voor zichzelf dan voor Savador. Norwood werd meestal boos als hij iets niet begreep. Zo begreep hij het gedrag van Savador ook niet en dat was meestal de bron van de woede die Savador bij hem opbracht. Maar nu voelde hij zich een stap dichterbij, alsof hij wat meer begrip voor Savador's gedrag kon tonen. Hij moest meer van Savador's verleden weten om hem te begrijpen. En daarvoor had hij maar een aanknopingspunt. Norwood stond op. "Savador, laat dit kind alsjeblieft een kans krijgen. Ze zal je vast versteld doen staan..." zei hij kalm. Daarna liep hij naar het raam en keek nog even om voor de reactie van Savador.

Het was een man, die een nogal eng uit zag. Misschien een leraar, ze hoopte van niet maar het was vast wel zo. 'Ik zie dat je je vermaakt?' zei de man. “Ja, nogal,” antwoordde ze rustig. Ze speelde even met haar vingers, waarna ze de man weer aan keek. Ze fronste toen er opeens een slang op de leuning van de fauteuil verscheen, die haar aanstaarde terwijl die een muis opat. Shodana keek even kort naar de slang, toen weer even naar de man waarna ze vervolgens weer naar het plafond staarde. Ze bleef rustig zitten, toen de slang op de grond belandde en naar de man kronkelde. Ze hield niet echt van huisslangen. Haar ogen gingen naar de man, die begon te lopen naar het midden van de kamer. Ze hoorde hem iets mompelen, maar ze kon het niet erg goed verstaan.

'Ik heb je leerlingendossier vandaag binnengekregen. En ik zet er vraagtekens achter. Tenzij je denkt al klaar te zijn direct door te stromen naar het derdejaar.' Shodana zei niets, wachtend totdat de man weer verder ging. Even zuchtte ze zacht. 'Vertel me, je weet toevallig niet de meest effectiefste plaats om iemand te raken met een acupunctuur-steekvlam? Of de kortste weg in het lichaam om af te leggen met behulp van een Aestus-hittezoeker, waarvan enkele ingrediënten ook vermalen worden voor een derdegraads verbranding verzachtende Zensuszalf? ..Nee? Dat dacht ik al.' Eh.. wat dat allemaal voor dingen waren wist ze niet. Haar blik was onder het praten al snel naar het plafond gegaan. Ze wist niks te zeggen. Dus volgens die enge man moest ze maar eerst met het eerde jaar beginnen, zoals anderen?

"Inderdaad is dat logisch...." hoorde ze een andere stem zeggen. Haar ogen gingen naar de plek waar het vandaan kwam. Een man die in het raamkozijn zat, deze zag er aardiger uit dan de andere man. Die had ze niet gezien. Een discussie volgde, over haar, waarbij ze stilletjes naar het plafond zat te staren. Ze luisterde naar de hele discussie. Waarschijnlijk waren die het niet erg met elkaar eens. Haar ogen gingen naar de potjes. Ze ging recht zitten en draaide ze dicht. "Savador, laat dit kind alsjeblieft een kans krijgen. Ze zal je vast versteld doen staan..." hoorde ze de vriendelijke man zeggen. Nouja, ze kon wel wat meerdere dingen dan kinderen die gewoon naar de Starshine Academy waren gegaan, ze had ook veel van haar familie en vrienden geleerd. Oude technieken met lucht waar je op een normale dag nooit op kon komen. Haar blik ging van de ene naar de andere man, waarna ze zuchtte. Achja, ze moesten het zelf weten of ze gingen discussiëren of niet.

Savador bleef strak voor zich uitstaren en probeerde niet naar Norwood te luisteren. Die idioot ging er alsmaar verder en verder op in. Mede dankzij hem kwamen er weer vage herinneringen uit zijn schooltijd naar boven, erge herinneringen die hij het liefst wilde vergeten. Hij had ze ook zo goed als achter zich gelaten, maar Norwood haalde ze weer terug. Hij staarde hem door een aantal sluike lokken vernietigend aan en voelde een grote drang die misselijkmakende glimlach van zijn smoel te meppen. Hij begreep het niet. Niemand behalve hijzelf kon het begrijpen. Het was ook geen informatie weggelegd voor anderen. 'Spreek niet over dingen die je zelf nooit hebt ervaren. Je drijft er de spot mee zonder dat je weet waar je het zelf over hebt!' siste Savador met een trillende stem terug. Hij geloofde immers niet dat iemand nóg erger gepest kon zijn tijdens zijn of haar jeugd dan hij had meegemaakt. Het kon gewoon haast niet erger. 'Ik bepaal zelf wel of ik haar een kans geef of niet,' sloeg hij Norwoods woorden koppig af. Savador liep naar de fauteuil tot hij vlak bij het meisje stond en hij met een nog norsere blik op haar neer kon kijken. Omdat ze met haar hoofd op de zitting lag, lag haar gezicht voor hem op z'n kop. 'Mijn naam is Savador, leraar in vuurmagie, je voornamelijke schoolhoofd en opvolger van de Heer der Duisternis. Maar jij spreekt me net zoals ieder ander onder de leerlingen aan met 'Master' of 'Master Savador',' stelde hij zich op een chagerijnige, zakelijke toon voor. Hij noemde er expres zijn reeks titels bij in de hoop voor meer respect. 'En jij moet Shodana zijn. Je gaat je maar allereerst bewijzen in het derdejaar, snoes. En ongein hoef ik niet te zien of ik stuur je direct door naar de eersteklas. Als het derdejaar toch op een wat te moeilijk niveau voor je ligt - wat waarschijnlijk wel meer dan logisch zou zijn - dan kun je eventueel geplaatst worden in een tweedejaarsgroep. Maar bedenk wel dat er een limiet bij me ligt wat betreft kansen geven.' Savador zweeg daarna maar keek nog altijd bars op Shodana neer.