Euuhhmm....hoofdmeester?

Gabriëls stappen weerkaatste door de gang. Zijn tas hing over een schouder. Hij keek naar de sollicitatie brief in zijn handen. Hij las hem voor waarschijnlijk de tiende keer over. Zijn bruine, bijna stroop kleurige, ogen gleden keer op keer over de regels. Toen hij voor de dubbele eikenhouten deur stond hield hij halt. De brief in zijn hand kneep hij samen in zijn vuist en stopte hem toen in zijn broekzak. Gabriël wou net aankloppen toen hij iets op zijn schouder voelde. Een raaf met zwarte glanzende veren keek hem met zijn pientere ogen aan. ''Ik denk dat het beter is als jij niet mee gaat naar binnen Feishin. Dat maakt niet zo'n beste indruk'' zei hij zacht tegen de raaf. De raaf leek even beteuterd te kijken maar vloog toen weg. Het leek Gabriël beter om maar een goede indruk te wekken. Hij had genoeg verhalen over Savador gehoord om te weten dat hij zich geen fouten kon veroorloven. Gabriël keek de zwarte raaf even na maar klopte toen drie keer op de deur.

Hij was niet in een opperbeste bui, dat was al overduidelijk te horen aan het gestommel en het Shadraanse gevloek vanachter de deur. Het kantoor was een puinhoop; overal lagen papiersnippers en propjes en brandplekken waren overal zichtbaar over de vloer en de muur. De bureaustoel was omgevallen en lag op zijn kant. Savador stond zwaar hijgend over zijn bureau heengebogen en had geërgerd zijn ogen gesloten in de hoop zichzelf wat te kalmeren en de razernij in hem uit te drijven. Hij had zich al verscheidende keren in moeten houden om niet alle meubels aan gort te slaan. En dat om het hele voorval tussen Madeline en hem. Eigenlijk moest hij niet dat hele probleem de schuld ervan geven, maar de alcohol. Het had behoorlijk negatieve bijwerkingen bij hem, zoals hij in het eerste geval al te weten gekomen was. En nu gebeurde het voor een tweede keer. Zijn poging om Madeline voor zichzelf te winnen was weer mislukt door die dwaas van een Norwood. Als ze niets meer voor hem voelde zou hij niet weten wat hij iemand kon aandoen. Diva was voor hem genoeg, maar zijn slechtste eigenschap van verlanging naar macht riep naar méér. Savador scheurde een papier in tweeën en frommelde een stapel van overige gescheurde en half afgebrande papieren in zijn armen. Hij nam een diepe zucht toen hij voor de deur stond en probeerde een neutraal gezicht op te zetten. Toen de rust eenmaal werd verstoord door driemalig geklop op de deur, keerde de furieusheid terug. Hij duwde met een ruk de klink omlaag en smeet de deur met een klap open. Direct daarna keek hij in een nieuw, onbekend gezicht. 'Wat moet je!' snauwde hij de jongeman onhartelijk toe. Hij streek nors een aantal zwarte lokken achter zijn oren. 'Nou?' Savador ging breed in de deuropening staan en bleef de jongeman bars aanstaren. Het zou hem niks kunnen schelen als hij hier nieuw was of de puinhoop in zijn kantoor onder ogen zou komen.

Gabriël voelde de moed in zijn schoenen zinken toen hij achter de deur al agressieve verwensingen en geluiden hoorde. Hij schrok toen de deur open knalde en zette gauw een stap achteruit. ''Pardon meneer. Als ik stoor wil ik best op een ander tijdstip terug komen wanneer het u beter uitkomt. Mijn naam is Gabriël Ó Bhraonáin. Ik ben hier vanwege mijn stage plek als stagiaire voor de gymnastiek vakken'' zei hij kalm zonder oogcontact met Savador te verbreken. Hij kon maar beter zo beleefd mogelijk blijven en het beste ervan hopen. Gabriël had er moeite mee zijn blik niet van Savador af te wenden. Hij had er nooit zo goed tegen gekund als mensen hem zo de hele tijd bleven aanstaren. Vooral de slangachtige ogen van de man gaven hem de kriebels. Hij had niks tegen slangen maar de ogen van Savador leken dwars door hem heen te kijken.

Savador bekeek de jongen, die zich als Gabriël voorstelde, op zijn gemak van top tot teen. Er lag grote afkeur in zijn ogen, maar dat kon ook komen doordat hij nu in een ziedende bui was. Deze jongen had Shadraans bloed in zich, hij voelde een aanwezigheid aan duistere magie en zijn naam klonk ook puur Shadraans. Dat kon alleen maar des te meer in voordeel voor Gabriël werken, maar Savador was niet de makkelijkste man. Al waren ze nog zo Shadraans, ze moesten zich eerst maar tegenover hem bewijzen. Hij zou direct zijn twijfels trekken als deze knul ook een brutaal ongemanierd nest blijkt te zijn, zoals alle anderen hier. Hij bleef Gabriël nog een lange tijd onbewogen aanstaren, als een slang die wachtte op het juiste moment om zijn prooi te belagen. Daarna liet hij de stapel papieren in zijn armen achteloos op de grond vallen en draaide zich met een ruk om, de jongen met een ruw gebaar wenkend dat hij binnen kon komen. Liever gezegd moest. Als hij het waagde zijn tijd te komen verspillen, moest het ook niet voor niets zijn. Savador schoof zonder er blikken aan te verspillen een willekeurige stoel naar het midden van het kantoor voor Gabriël en zette zelf zijn bureaustoel weer overeind. Zonder zijn blik van hem af te scheuren zeeg hij erop neer en ondersteunde zijn kin met een vuist, zijn lippen wat samengeknepen waaraan te zien was dat hij nog steeds met ingehouden woede te kampen had. 'Vertel,' sprak Savador kil. Hij zei er niet bij wat Gabriël eigenlijk precies moest vertellen, maar het was voor hem meer dan logisch dat hij op niets anders doelde dan meer van zijn persoonlijke gegevens, misschien redenen waarom hij zich wilde aanstellen als stagiaire van de gymnastiek, zijn diploma's en voormalige opleidingen en zelfs wel zijn ambities. De keuze wat hij aan hem wilde loslaten en wat niet, liet hij geheel aan Gabriël zelf over.

Toen Savador zich had omgedraaid en hem ruw gewenkt had verder te komen haalde Gabriël opgelucht en onhoorbaar adem achter zijn rug. Hij stapte direct over de papier stapel achter Savador aan om hem niet te laten wachten. Hij trok de deur zacht achter zich dicht. De confrontatie had hij achter de rug en gelukkig was dat goed gegaan. Gabriël moest Savador nou jammer genoeg net treffen in een pest humeur. Gabriël ging op de stoel zitten die voor hem was klaar gezet en zette zijn tas naast zich op de grond bij zijn voeten. ''Zoals ik al zei meneer, zou ik graag de functie van stagiaire gymnastiek hier bekleden. Ik heb mijn cv en mijn diploma's die ik tot nu toe heb gehaald meegenomen. Net als een kopie van mijn indentiteits bewijs mocht u die ook willen hebben'' begon Gabriël kalm. Op al die papieren had hij het feit dat hij over woud magie beheerste maar verzwegen. Iemand had hem gelukkig net op tijd verteld dat Savador een hekel had aan water en woud magiërs. De enige reden dat Gabriël een studie woud magie had doorgelopen was omdat het kon helpen bij blessures. En omdat licht en water magie verder zijn slechtste vakken waren had hij het maar op woud magie gehouden. Trouwens was dat ook handig voor de verzorging van Feishin.

De verticale pupillen in Savadors ogen versmalden zich wat tot dunne streepjes terwijl hij iedere beweging van Gabriël in zich opnam. Hij bleef het eerste moment zwijgen toen Gabriël was uitgesproken. 'Werkelijk?' zei hij uiteindelijk op een ongeïnteresseerde toon. Zijn bleke hand liet verveeld een pen tussen zijn vingers door draaien, waar hij nu zijn aandacht op vestigde alsof dat veel interessanter was dan Gabriëls sollicitatiegesprekje. Het draaien van de pen stopte na een kleine tijd en Savadors slangachtige ogen priemden weer in die van Gabriël. 'Zoals je vast al wel is bijgebracht voor je het waagde hier een voet over de drempel te zetten, is mijn naam Savador en heb ik de functie als het voormalige schoolhoofd hier. Naast dat ben ik ook leraar in vuurmagie en een opvolger in training, dus al mocht je hier een stageplek tot je beschikking krijgen verwacht ik discipline en respect. De regels zijn hier wat aangepast sinds het aftreden van.. van..' Een plotselinge woedeaanval zorgde ervoor dat Savador zich met een ruk oprichtte en de pen in zijn hand ruw kapot kneep. De inkt spatte op zijn kleding en gleed langs zijn pols naar beneden. De gitzwarte inkt stak fel af tegen zijn lijkbleke huid. Hij probeerde zich het volgende moment weer te bedaren en schraapte zacht zijn keel terwijl hij een tevergeefse poging deed de inkt van zijn kleding te vegen. 'Van het vorige schoolhoofd,' maakte hij zijn zin voor de uitbarsting een stuk kalmer af. Savador richtte zich weer op. 'Wel dan, Ó Bhraonáin. Laat me eerst dan maar eens die papieren van je zien.' Hij sprak zijn naam op een nadrukkelijke, haast spottende toon uit. Savador deed een poging kalm over te komen door zijn armen over elkaar heen te slaan en achterover in zijn stoel te leunen.

Gabriël slikte even ongemakkelijk toen Savador een woede uitbarsting had. Zijn ogen volgde even de gitzwarte inkt. Hij stak fel af tegen de lijkbleke Shadraanse huid die Gabriël ook had. ''Uiteraard meneer'' zei hij op Savadors eisen dat hij respect verlangde van Gabriël. Terwijl hij dat zei sloeg hij even zijn ogen neer. Had hij een andere keuze dan? Als hij deze stage plek kreeg, dan was Savador immers wel zijn baas. Hij haalde de papieren uit zijn tas waar Savador om vroeg en overhandigde ze zwijgend. Hij wist niet precies wat het vorige schoolhoofd had gedaan. En Gabriël was ook niet van plan dat te vragen, maar het moest vast iets ergs zijn als hij zo kwaad werd ervan. Gabriël staarde zwijgend naar zijn handen terwijl hij zijn misschien een beetje zenuwachtig in elkaar verstrengelde.

Savador ondersteunde met zijn vrije hand nog altijd zijn kin, zijn andere hand liet de pen - of wat daar nog van over was - op je zenuwen werkend op het bureau tikken. Het lekte nog waardoor het bureaublad bezaaid werd met zwarte vlekken, maar dat maakte hem weinig uit. Hij moest iets hebben om mee op zijn bureau te tikken en daarmee zijn ongetemde woede wat onder controle te houden. Zijn gouden ogen waren roerloos en starend gefixeerd op Gabriël toen hij een braaf antwoord als reactie kreeg. Zo zag hij het graag. Savador pakte de papieren waar hij om had gevraagd aan toen die hem werden toegereikt en bekeek ze om ze niet met inkt te besmeuren op zijn schoot in plaats van op zijn bureau. 'Ooh?' verbrak hij de stilte na een tijdje. 'Wat zie ik hier? Woud.. magie?' Hij richtte zijn hoofd op en staarde Gabriël met een afkeurende blik aan alsof dat een regelrechte ramp was. Nog een stronkkop erbij. Een Shadraanse stronkkop nog wel. Kan Norwood weer volop vriendjes maken. Wat een lachertje en wat een nieuwe teleurstelling voor de school. Achja. 'Geaccepteerd. Uiteraard zal ik je baas zijn. Je onderbegeleider is Rude, leraar in gymnastiek hier. Laat me je er niet op betrappen iets tegen mijn wensen in uit te vreten, ik weet je te vinden. Nog vragen?' Savador kwakte Gabriëls papieren achteloos voor zijn voeten op de grond neer en vouwde zijn handen op zijn buik ineen.

Gabriël staarde Savador niet aan toen hij zijn afkeurende stem over het woud magie deel hoorde. ''Ik moest er een vak bijnemen van mijn mentor en het leek me wel handig voor het geval een leerling een blessure kreeg. Dan wist ik in elk geval de basis van genezing'' probeerde hij het zacht goed te praten maar veel zou het wel niet uithalen. Gabriël hield zijn mond weer toen Savador hem toch aannam. ''Natuurlijk niet meneer. Nee meneer'' zei hij daarna op zowel de stelling als de vraag van Savador. Nu keek Gabriël hem wel weer aan. ''Het is duidelijk'' zei hij waarna hij de brieven weer opraapte en opstond. ''Als u verder niets toe te voegen, te vragen of te zeggen hebt dan zal ik u niet langer storen'' zei hij met een beleefde hoofdknik.

Savador kneep zijn lippen even smal samen toen hij Gabriëls excuus hoorde over zijn woudmagie-vaardigheid. 'Ja.. het is walgelijk maar immers nog altijd beter dan watermagie,' zei hij loom op zijn woorden. Hij draaide op zijn stoel wat zacht heen en weer terwijl hij met een lege blik toekeek hoe Gabriël zijn papieren weer opraapte. Hij richtte zijn blik weer op de ogen van de jongeman toen hij hem nog iets zei waarna hij kennelijk op het punt stond al te vertrekken. De beleefde hoofdknik deed hem goed te zien. 'Nee, je kunt gaan en jezelf nuttig maken,' reageerde Savador kalm. Hij gaf het niet graag toe, en al was het nauwelijks aan hem te merken door zijn gebruikelijke spottende opmerkingen, deze jongen wist wat respect en beleefdheid voor je meerderen inhield.

Gabriël wachtte kalm af tot Savador hem had geantwoord. Zijn eerdere woorden namen het beknelde gevoel iets meer weg. Zo ongelofelijk verschrikkelijk was het dus ook weer niet dat hij over woud magie beschikte. Toen Savador zei dat hij kon gaan zette Gabriël zichzelf weer in beweging. Voorzichtig, om nergens op de trappen, liep hij naar de uitgang en deed de deur open. ''Een prettige dag nog verder meneer'' zei hij als afscheid tegen Savador waarna hij de deur uitstapte en die zachtjes weer achter zich dicht trok. Toen hij de deur achter zich had gesloten liet Gabriël zijn ingehouden adem ontsnappen in de vorm van een zucht. Dat ging niet al te belabberd. En belangrijker, hij was aangenomen. De hemel zij geprezen want makkelijk was het niet geweest. Nu had hij in elk geval het moeilijkste achter de rug. Als hij Savador nou tevreden kon houden dan zou deze stageplek vast wel goed staan op zijn cv voor als hij later een baan zocht. Met zelfverzekerde passen liep Gabriël weg van het kantoor van Savador.

Savadors gouden ogen volgden Gabriël tot aan de deur. Zijn kalme beleefde gedrag en zijn behoedzaamheid waren twee eigenschappen die hij graag bij anderen zag. Als iedereen op deze school toch eens zo'n instelling kon hebben. Hij slaakte een zachte zucht, want iedereen hier was gewoon te verschillend om dat waar te kunnen maken. Behalve dat ook hatelijk naar hem toe. Niet dat hij dat niet gewend was. Onbewust werd er automatisch gespeeld met zijn oogaccommodatie. Zijn dunne pupillen vergrootten en versmalden zich wat als bij het scherpstellen van een lens terwijl Savador Gabriël met zijn blik bleef volgen tot hij zijn kantoor uit was. Er werd hem nog een prettige dag toegewenst. Beleefd van dat joch, maar erg veel prettiger met deze inktvlekken in zijn kleding zou het niet gaan worden. En geen denken aan dat hij een poging zou wagen dat zelf met water eruit te gaan boenen.

PROFILE MAGICIAN