Het nieuwe jaar was begonnen. Het nieuwe jaar waar iedereen goede voornemens had. Voornemens die je na een week toch maar weer verzaakte en niet tot stand kwamen omdat mensen niet de wil hadden het door te zetten. Ze zagen te langzaam resultaat of niets. De voornemens die mensen hadden waren ook vaak te onrealistisch of onhaalbaar. Die kleine wensen die toch niet uit zouden komen. Dan kon je nog beter wensen voor een miljoen als je een goede voornemen had. Om na een paar maanden te realiseren dat het nonsense was. Ik? Nee, ik heb er maar een. Ik duwde me overeind in mijn gedachtengang en keek voor me uit. Mijn enigste goede voornemen is dat ik er dit jaar geen ga hebben. En dat was mooi, want deze paradoxicale onmogelijke zin zorgde er voor dat ik er dan toch stiekem een op nam. Ik ging wekelijk schrijven. Schrijven in dat boekje dat een paar maanden al in het lade van mijn nachtkastje zat. De lade die, in tegenstelling tot anderen wel een slot had. Ze konden geen ander nachtkastje vinden voor mij, dus werd deze snel neergezet. Ik keek even naar mijn hand. Vandaag leek mijn motivatie minder hard om die lach op te zetten. Het schrijven had zo zijn positieve werkingen, maar tevens zijn nadelen. Ik schudde mijn hoofd. Wat vertel ik me nu, tuurlijk had ik de motivatie. Ik duwde mezelf uit het bed en rende naar de douche. Ik gleed bijna uit over de gladde natte tegels, en hield me net staande. Ik douchte snel wat. Trok een simpele spijkerbroek en shirt aan. Vervolgens rende ik de trap af. Het was weekend en tegen de middag. Het was een mooi dagje om het terrein nog eens af te speuren. Helemaal het onbekende interessante geval dat ik had gezien met een wandeling samen met Liam. Het was een arena situatie. Misschien een perfecte plek om eens wat energie en stoom af te blazen, letterlijk. Ik liep met snelle passen over de met wit bedekte grasvelden. Ik had een winterse jas aan en liep niet veel later al over de tribunes van de arena. Af en toe kwam er een grof geluid uit. Het trok mijn aandacht en liep de trap af. Iedere stap die ik zette kraakte de sneeuw licht en zachtjes onder de druk van mijn gehele lichaam. Mijn ogen zagen een jongen die leek alsof hij intensief bezig was met een training. Ik legde mijn ene arm vlak op de tribune, de andere ondersteunde mijn kin en ik keek nieuwschierig naar het gestalte. Hij leek iets te oefenen. Iets vurigs kwam te voorschijn. Een grijns speelde op, in een gevecht leek mijn element in het voordeel, hoe dan ook. Ik was misschien de meest vervelende weerstand die hij kon hebben met mijn water en aardemagie. Ik zag dat zijn vlammen een of andere vorm aan leken te nemen. Ik slikte even moeizaam toen ik iets ouds en krachtigs voelde. Het leek verdorie wel een draak zo warm en machtig kwam zijn magie ook mijn richting in geslagen. Ik slikte even moeizaam. Deze kerel mocht dan vuurmagiër zijn, hij mocht niet onderschat worden. Met een hard geluid leek de warmte te verdwijnen en begon de kou weer vat op me te krijgen. Ik keek bestuderend naar het figuur die opnieuw zijn ritueel uitvoerde. Wacht heel even, dacht ik kalm en haalde een zak marshmallows uit mijn tas. Ik reeg ze aan een spiesje en ging op de rand zitten. De vlammen kwamen weer, zoals ik vermoedde en ik rekte mijn spies zo dicht mogelijk bij het vuur. En weer de klap. Ik keek naar mijn goudbruine spekjes en grinnikte. Rustig nam ik er een hap van en keek naar de kerel. Hoe lang zou het duren voor hij mijn aanwezigheid doorhad? Of was hij er zich al van bewust?

Het was koud, de gure wind liet de bomen wiegen en mensen in hun winterjassen kruipen. Ik had een hekel aan die verschrikkelijke kou, liever de lente of zomer. Waarom moest alles in dit seizoen zo nat en vies worden? Echt, niet te snappen hoe mensen water magican konden zijn. Maar ach, daar was ik dan ook Fire magican voor. De gene met water zou mij waarscheinlijk niet begrijpen. Terwijl ik over het schoolterrein liep met snelle passen viel ik enkel wel op met mijn donkere kleur. Gelukkig zouden mensen denken dat er misschien gewoon een hond over het wit bedekte grasveld liep, dat was niet zo vreemd. In mijn animal form, vier krachtige zwarte wolven poten bewogen zich voort. De schijn bedriegt want ik was geen mens en hoefde dat nu ook even niet te zijn, want mensen zouden me aanspreken of iets van me willen, altijd hetzelfde verhaal. Daarbij was de dikke wolven vacht zoveel comfortabeler dan een winterjas of zoiets. Vandaag wilde ik het liefst alleen zijn, om even mijn gedachten leeg te maken over alles wat er de afgelopen dagen was gebeurd hier, het was als een sneltrein gegaan. Hayden, Zean, al die dingen bij elkaar en het zat me meer dwars dan ik wilde toegeven. Ik besloot een stuk te gaan sprinten want de weg naar de arena, waar ik vandaag mijn dag zou gaan vertoeven was nog een eindje weg van de school.

Toen ik daar aankwam, ging k op mijn achterpoten staan, waarna ik gelijk weer in de herkenbare menselijke gedaante veranderde van mijn karakteristieke zelf. Een hand door mijn haar gaf me het volledige zicht weer over de arena heen en ik dacht aan de momenten dat ik hier had gestaan op de momenten dat het helemaal vol gezeten had met mensen. Mijn eerste gevecht met Xavier, wat was dat machtig mooi geweest, een echte strijd. Maar ik kon die jongen wel wurgen op dat moment, we weten het van elkaar. Daarna met Yoshino en Evangeline, waren ook geweldige battles geweest. Nu ik stoom wilde afblazen.. was het misschien maar een idee om dit te gebruiken voor het trainen van mijn vecht skills. Nu liep ik naar het midden van de arena en keek om mij heen. Okey Drake, concentreer je, eerst je innerlijk vuur, check. De handen tegen elkaar en ogen gesloten, diepe teug lucht in en uit. Langzaam voelde ik hoe mijn hele lichaam zichzelf verwarmde, het was altijd een heerlijk gevoel. Toen er een warme basis was, bewoog ik mijn handen in bepaalde cirkels in de lucht, ze werden gevolgd door het vuur dat ik creëerde. Toen ik het vuur zag, verscheen er een glimlach op mijn lippen. Het was een tijd terug dat ik gewoon op deze manier met mijn magie was omgegaan, gewoon oefenen zoals vroeger op Razen. Ik zette mij meer schrap en bewoog mijn handen gelijkmatig met elkaar, als een soort dans, speelde ik met mijn eigen vlammen. Even stopte ik en pakte de muziek speler uit mijn broekzak, eentje die ik had gekocht via de meest technologische planeet van Kovomoka. Ik zette het aan en het liedje my Demons begon te spelen. Daarna ging ik verder met de oefeningen met meer power en hardere stoten in mijn vuur stralen. Even later gooide ik de zwarte jas met wit bond uit, waardoor ik nog een bordeaux rood shirt aan had, met de gothic achtige armbanden, zwarte broek en sneakers. Het was hier warm geworden en gosh het was heerlijk met deze kou van de winter.

Nu ik volledig in magie en spieren was opgewarmd dacht ik na over de spreuk die ik had zien staan in een van de boeken uit de bieb. Ik had gelezen dat als je je een figuur inbeeld, in je hoofd, heel sterk met goed verbeeldingsvermogen, dat je je eigen figuren kon maken in je magie. Het was een spreuk in gradaties. Nummer een begon bij normal, dan kon je enkel het figuur even oproepen en zichtbaar maken. De tweede, expert dan kon je het magische figuur laten bewegen voor even in simpele dingetjes. Daar had je nog wat tussen stages bij. Als laatste had ik zien staan, professional expert master, dat je het figuur tot vaste figuur kon maken en op jou bevel aanvallen kon laten uitvoeren. Daarbij ook meerdere tegelijk of heel erg groot. Ik had met veel interesse over de spreuk zitten lezen, dus ook gelijk bedacht om het te oefenen. Nu stond ik sterk met beide voeten op de grond, concentreerde me zo ver mogelijk met ogen gesloten. Ik dacht aan het figuur van een draak. Daarna liet ik vuur uit mijn handen komen, maar als een zak aardappelen viel het op de grond en loste toen op. Oke, dit was dus inderdaad moeilijker dan ik had verwacht. Opnieuw dezelfde spreuk en deed ik nog harder mijn best, zelfde resultaat. Een uur ging ik door, maar het enige wat er uit kwam is dat een van de laatste er misschien op leek, alleen ik dacht wel een soort nekje gezien te hebben. Nog eens, nog eens. Nu maar even uitrusten ik zuchtte en veegde het zweet van mijn voorhoofd. Ik dacht even aan de mensen op school, dat niemand wist dat hij hier was, en zeker zij niet. Zij die mijn bloed liet koken en frustratie over alles gaf. Als ze nou gewoon nooit gekomen was! Natuurlijk nu ik weer daar aan dacht, kon ik het even niet los laten en ging er te ver in door. Resultaat, met mijn korte lontje was ik nu weer woedend op haar. Uit frustratie liet ik schreeuwend vuur uit zijn mond komen, een spreuk die ik al langer kende. Okey, nu was het moment ik voelde alle adrenaline en balde mijn vuisten, spoot het vuur uit zijn krachtbron en concentreerde zich op de draak in zijn hoofd. Eindelijk! ik zag tot mijn verbazing wat gebeuren! Alleen door die verbazing, hield ik nu op. Gelijk deed ik het opnieuw, nu dat ik dus de kracht had gevoeld die op mijn eigen magie kwam, de kracht van verbeelding, wist ik beter wat te doen. Met zware ademhaling wist ik het eventjes vol te houden, maar liet het toen gelijk weer los.

Trots op mijzelf keek ik toen even rustend de arena rond. Tot mijn verbazing zag ik nu een jongen op de rand zitten, ik fronste verbaast, die had ik niet verwacht. De muziekoortjes haalde ik uit mijn oren en ik keek naar de jongen die daar zat, blond haar, ik denk net zo oud als dat ik ben en een nonchalante vriendelijke houding. Ik schoot in de lach toen ik te spies met gebrande marshmello´s zag die hij vast had. Lachend liep ik naar de jongen toe, want het was een onverwacht en originele manier om jezelf weer te geven. Ik had nog nooit iemand meegemaakt die dat had gedaan met mijn magie. Toen ik een paar meter voor hem stond, keek ik de vreemdeling aan. ''Zijn ze lekker?'' ik grijnsde en draaide met zijn ogen. ''Ik zie het door de vingers dat je mij als kampvuur hebt gebruikt, als je mij ook wat marshmello's doorpaast.'' Want ik voelde nu ook echt mijn maag knorren.

De kerel leek te oefenen met een bepaalde spreuk die ik totaal niet herkende. Het was niet vreemd, vuurmagie was grotendeels onbekend terrein voor me. Ik ging ook enkel naar de lessen om met Liam Savador te stangen. Dus, zo verre wist ik op te letten in de lessen, totaal niet. Hij leek zelfs met zijn magie een vorm aan te nemen. Vuur was net als aarde, zo lossig en vluchtig als maar zijn kan, en toch wist hij er een vorm van te maken. Ik nam een hap van mijn marshmallows en slikte hem moeizaam door. Het was een drakenkop, deze kerel is zeker niet om mee te sollen. Ik had een drietal spiesjes in de oude steen geslagen die op hun gemak warm werden. Het was een grappig gezicht. Een kerel die van warme mashmallows at, drie naast hem in de reling van de arena gedrukt en een kerel die intens vuurmagie oefende. Ik genoot er wel van. In de kille winter was dit een aardig mooi kampvuur.
Spijtig had de kerel me snel genoeg door dat ik er was. Hij stopte, vond zijn training vast genoeg. Ik keek even beduusd naar de kerel toen hij zijn muziek uit deed. Vandaar dat hij hem niet had gehoord. De verbaasde blik deed hem opkijken en ik zwaaide even droogjes naar de beste kerel. ‘Allo!’ riep ik in een halve begroeting. Hij kwam naar me toe gelopen en vroeg of ze lekker waren. ‘Oh zeer zeker, beste vrind,’ sprak ik grinnikend. ‘Ik zou zeggen, tast toe,’ en rustig wees ik naar de spiesjes in de reling. ‘Het was zo dood zonde om die warmte te verspillen. Het kader van duurzaamheid hou ik hoog in het vaandel....’ even stopte ik en proeste het toen uit. ‘Nee, laat maar, dat duurzaamheid is me iets te veel zweverig gedoe,’ sprak ik met een een grinnikende stem. ‘Druk bezig zo op een vroege ochtend, zie ik?’ sprak ik met een kalme toon. ‘Zag er hartverwarmend uit,’ sprak ik. ‘Als je begrijpt wat ik bedoel,’ voegde ik er aan toe. ‘Zet een stel dames hier op de rand en je zult vast een concert van ene JB hebben,’ sprak ik met een grappende toon. ‘Fangirling much,’ verklaarde ik daarna grinnikend. Rustig nam ik nog een hap van mijn spies en keek opzij. ‘Laat ik me netjes voorstelen. Lexis is mijn naam, en ik heb totaal geen faam,’ zei ik toen ik mijn hand uitstak tijdens mijn rijmende voorstel. Ik grinnikte. ‘En jij bent...?’ was mijn vragende toon toen kalm en vriendelijk.

De jongen keek naar de vreemdeling die op de rand van de arena zat, zo te zien had hij marshmello's zitten roosteren, wat Drake liet grinniken. Hij liep naar de vreemdeling toe, Drake had zelf ooit ook wel eens iets gebrand met zijn eigen magie. Het was veel handiger dan prutsen in de keuken, alles aan laten branden en uiteindelijk zwart vlees eten. Drake voelde de wind door zijn haren gaan en zag de jongen smakelijk eten van zijn snack. Drake glimlachte toen hij ook een marshmello mocht pakken, het was gul van de vreemdeling, hij kende Drake niet eens.‘Het was zo dood zonde om die warmte te verspillen. Het kader van duurzaamheid hou ik hoog in het vaandel....’ Drake nam een hap van het zoete witte spul dat was gebrand, precies goed. Voordat hij er op kon reageren wat de jongen had gezegd over duurzaamheid, wat Drake sowieso niet zoveel mee te maken had omdat hij zijn eigen magie voor dat soort dingen kon gebruiken.  ‘Nee, laat maar, dat duurzaamheid is me iets te veel zweverig gedoe,’ Drake schoot in de lach, hield zijn hand voor zijn mond en knikte naar de blinde jongen. Het was leuk dat hij opeens totaal van mening veranderde in super kleine tijd. ‘Druk bezig zo op een vroege ochtend, zie ik?’ Drake knikte en slikte door. ''Yeah, eventjes wat stoom afblazen kan heerlijk zijn, wanneer je het voor trainingen gebruikt. Schoolleven even in een training, met wat nieuwe dingen erbij leren, nooit verkeerd.'' zei Drake, hij stopte zijn rechter hand in zijn zak en bewoog met zijn hoofd het haar voor zijn ogen weg. ‘Zag er hartverwarmend uit,’ Drake grinnikte. ''Realy?'' ‘Als je begrijpt wat ik bedoel,’ Drake fronste zijn gezicht een beetje en keek hem schuin aan. ‘Zet een stel dames hier op de rand en je zult vast een concert van ene JB hebben,’ Vuur ontspoot zich in zijn vrije hand. ''Als ik jou was zou ik snel je smoel houden over die ene Jb.'' Drake keek strak naar de jongen, maar je zag ook in zijn ogen dat hij de vreemdeling niet zou aanvallen, eerder een waarschuwing om niet met hem te spotten. Drake hield er niet van dat de spot met hem gedreven werd, al was het wel iets wat soms gebeurde, met name Xavier die het met alle plezier deed. Drake dacht aan het feit dat ze samen de kerst hadden gevierd de eerste dag, wat achteraf tot zijn verbazing nog best grappig was, omdat ze beide dronken waren geworden. ‘Fangirling much,’ Drake draaide met zijn ogen. ''Yeah, sure boy.'' hij voelde de wind door zijn haar en shirt gaan, maar voelde nu duidelijk de kou die weer terug kwam want buiten de arena vroor het nog gewoon en nu Drake was gestopt. Drake rilde even en liep terug om zijn winterjas te pakken, die hij snel aandeed. Hij had niet het idee dat hij zichzelf de hele tijd met het vuur wilde warm houden, daarbij was de jas iets wat bij hem hoorde en langzamerhand iets waar mensen hem aan herkende. ‘Laat ik me netjes voorstellen. Lexis is mijn naam, en ik heb totaal geen faam,’ Drake trok zijn wenkbrauw op en grinnikte. ''En nog rijmen kan hij ook?'' ‘En jij bent...?’ ''Drake is de naam.'' zei hij vriendelijk en glimlachte. Hij had hier wel lol in en vroeg zich af of Lexis misschien ook mee wilde trainen. Hij gooide nog een vlam over de marshmello's heen die op de spiesjes zaten, waarna hij er nog een pakte. ''Doe je mee? Wie weet kunnen we nog dingen van elkaar magie leren.''

Mijn ogen keken naar de jongen toen hij tevens een marshmallow pakte. Ik was lekker willekeurig aan het brabbelen over duurzaamheid en dat iedere verspilde magie, een magie teveel was. Dus de warmte van zijn training kon gebruikt worden. Echter was ik te veel met beide benen op de grond en haakte al snel af met het duurzaamheid. Hij leek te lachen om zijn reacties. Hij hoorde de reactie van Drake. ‘Inderdaad,’ sprak hij. De vergelijking met justin bieber viel echter in het verkeerde keelgat. De kribbige woorden deden hem even moeizaam slikken. ‘Erhm,’ sprak hij moeizaam en reageerde op het fangirling. Zijn reactie was onverschilling. ‘Oh, comeon! Je zegt toch niet dat deze overweldigende magie de harten van enkele dames best kan smelten,’ sprak Lexis grinnikend. ‘Rijmen? Oh verrek!’ sprak ik lachend op de woorden van Drake en grijnsde breed. ‘Aangenaam Drake!’ sprak ik opgewekt. ‘Meedoen?’ sprak ik ineens vragend. Vroeg hij me om te trainen. ‘Misschien geen gek idee,’ sprak ik met een gegrinnik. Ik rende wat naar de andere kant van de arena, mijn schoenen waren net niet goed gestrikt waardoor ik in het rennen er achter bleven hangen door er op te staan. Mijn lichaam viel voor over, maar de onverwachte handeling ving ik op door mezelf te laten rollen naar mijn plek. Ik strikte mijn veters, terwijl mijn haar mijn gezicht verborg. Ik mocht een willekeurige idioot blijven, wanneer het op vechten aankwam, was het bloed serieus. De laatste handeling was krachtig en fiers. Ik kwam overeind en met een klein grijnsje en serieuze blik keek ik op mijn trainingspartner. ‘So,’ sprak ik terwijl ik even wat vuil wegklopte. Het was een zanderige bedoeling hier, maar met mijn magie zou daar snel verandering in komen. Mijn lichaam voelde de waanzinnige tinteling. ‘We beginnen wanneer het muntje in het midden op de grond beland. Ik knipte in mijn vingers waardoor het muntje dat ik zelf had neergelegd omhoog schoot. Er onder was een klein vierkantig metalen plaatje wardoor het een duidelijke kling gaf. Ik rolde mijn mouwen zorgvuldig op, en maakte tijdens deze handelingen onzichtbare zegels. Het was net alsof ik licht danste tijdens het oprollen van mijn mouw. Mijn vingers duwde ik onder de mouw mijn wijs- en middelvinger. Daarna maakte ik een duwende beweging met mijn pink en wijsvinger. Het leek alsof ik gewoon moeilijk deed, maar niets was minder waar. Mijn ogen negeerde Drake die zijn eerste voorbereidingen trof. Het geluid van metaal tegen metaal deden mijn ogen nog niet op Drake richten die zijn eerste spreuk begon uit te spreken. Ik was er bijna, hij redde het toch niet op tijd. Mijn tweede mouw was nu halfweg. Rustig wachtte ik op de impact van Drake’s eerste aanval.

Drake keek naar Lexis en zag dat de jongen erg spontaan was, dat beviel hem.  ‘Oh, comeon! Je zegt toch niet dat deze overweldigende magie de harten van enkele dames best kan smelten,’ Drake grijnsde sluw en zijn ogen keken speels. Daar had de jongen meer dan gelijk in, hij wond meisjes om zijn vinger als hobby. Drake was op zich een best knappe jongen met een hoog charisma gehalte. Het vervelende hieraan was alleen dat hij het dus ook van zichzelf wist, wat hem nog wel eens arrogant kon laten overkomen. Niet dat dat hem tegenhield, als het ene meisje Drake niet wilde liep hij wel naar de volgende toe. ''Oh, meisjes zijn altijd erg leuk om indruk op te maken ja. Ze zijn soms zo makkenlijk en vallen voor de meest simpele trucjes, vooral als ze wat alcohol gehad hebben.'' grinnikte Drake terwijl hij zich even uitrekte. Het rijmen was de jongen dus niet opgevallen, Drake draaide even met zijn ogen. ‘Aangenaam Drake!’ Drake haalde zijn schouders op. ''Insgelijks joh.'' Drake vroeg aan Lexis of hij wilde mee doen met de training, want het leek Drake wel leuk om even te oefenen met iemand die een hele andere magie beheerste. ‘Meedoen? Misschien geen gek idee,’ Drake grijnsde en knikte ''Mooi, laten we wat gaan doen.'' Drake liep rustig meer naar het midden van de arena tot hij Lexis langs zich heen zag stuiven. Hij zag daarom ook hoe hij mis stapte en daarna behoorlijk op zijn plaat ging, maar het opving in een rol. Drake kon het niet laten om in de lach te schieten, Drake had er het liefst een filmpje van gemaakt hoe Lexis had gestunteld. ''Kijk je uit Lex. Een training kun je het best heel beginnen.'' grinnikte Drake. Hij zag hoe de jongen een muntje tevoorschijn haalde, Drake sloeg even zijn armen over elkaar. ‘We beginnen wanneer het muntje in het midden op de grond beland.' Drake haalde zijn schouders op. ''Sure.'' Drake zag Lexis wat vreemde bewegingen maken met zijn mauw en kon er niet echt achterkomen wat nu precies zijn bedoeling was, maar daar zou hij vast later achter komen. Hij zelf zette zijn handen tegen elkaar en snoof diep zijn zuurstof in. Hij zette zich schrap en maakte zijn rechterhand los van zijn andere, hij zwaaide die arm naar voren toe alsof hij iemand weg duuwde. Door die actie ontstond er een grote vuur straal die op Lexis af raasde.

Mijn ogen gingen rustig naar Drake, ik bestudeerde zijn houding en zijn sluwe grijns. Hij had de juiste plek geraakt, geen twijfel over mogelijk. Lexis was minder bezig met de dames, maar dat had ook zo zijn redenen, nietwaar. Ik glimlachte toen Drake het had over dat meisjes zo makkelijk waren. ‘Tsja, ik ken er een aantal die toch wat meer moeite nodig hebben,’ klonk mijn stem wat afwezig. Ik grinnikte om het alcohol verhaal en knikte. ‘Sommige wel ja,’ was mijn reactie bevestigend. Drake liet er tevens geen gras over groeien toen ik inging op zijn voorstel. Dit was al mijn tweede gevecht toen ik hier aankwam. En allebei waren gewoon vriendschappelijk. De kerels hier, inclusief mezelf, hadden echt hun stoom nodig om af te blazen. Ik rende langs Drake heen en viel half stuntelend op mijn huidige plek. ‘Ik snap het!’ sprak ik met een opgewekte toon. ‘Geen zorgen, ik ga je wat plezier bezorgen,’ sprak mijn stem verder. ‘At least, I would kill your boredom,’ was mijn stem fluisterend. Ik grijnsde toen ik het metalen muntje omhoog gooide en begon met mijn mouw te klungelen. Ik zag Drake even verbaasd kijken, maar zich al net zo klaar maken door diep in te ademen. Vuurmagiër, spreid zijn armen. Ik kon hier best op inspelen. Op het moment dat het muntje klaar was sloot ik mijn ogen en focuste me op het geluid er van. Ik was klaar met mijn mouwen en hoorde een duidelijk geklingel. Mijn ogen schoten open en ik zag Drake naar me uithalen van een afstand. De straal aanvuur omarmde me en ik klapte uiteen in een dichte stoom. Ik herstelde mezelf weer en haalde diep adem. Het was altijd intensief om uitelkaar te klappen, maar tijd om mezelf rust te gunnen gaf ik niet. Het stoffige zand dat er lag begon zich om Drake’s zijn voeten te wikkelen, hielden hem vast op zijn plek. Ik rende vervolgens richting Drake, terwijl mijn handen een dun laagje ijs vormde, om meer kracht achter mijn slagen te zetten. Ik sloeg vervolgens mijn arm met een draai richting zijn zij, maar iets hield me tegen.