Ze zat nog niet eens een dag op school en was nu al in de war geraakt. Ze had op haar eerste dag gelijk les gekregen wat voor veel verwarring had gezorgd. Na het dagje school was ze uitgeput en liep met een zucht naar de douches toe. Het werd al vroeg donker buiten waardoor ze toch een nieuwe zucht liet. Eenmaal dat zij eronder stond rekte ze zich uit en ontspande toch wel weer wat. Eventjes ontspannen en relaxen. Dit soort scholing was ze toch niet geheel meer gewend, ze was gewend het altijd in een kamer te krijgen en niet met een stuk of 30 in de schoolbanken. Haar klas voor algemene vakken waren rommelig naar haar idee, ze waren allemaal zo luid geweest.
Na het douchen was het al snel bedtijd aan het worden en met een handdoek in het haar liep ze verder haar afdeling op om door te lopen naar haar kamer. “Gelukkig… heb ik geen huiswerk..” Zei ze rekkend en keek kort de kamer rond. Het stond nog gevuld met haar twee koffers, een daarvan was open en ontbraken precies de spullen die ze voor het douchen gebruikt had.
Al snel had ze de routine gevonden en had van alles een plekje gegeven. Even later keek ze toch naar het tweede bed wat er stond. “Kamergenootjes dus hea..” Vroeg ze zichzelf een beetje af en keek even naar het lege naambordje naast de deur. “Dat dus…” Had ze zacht geklonken en keek kort even rond. Al snel ging ze in bed liggen en zocht het heerlijke dromeland op. Na even slapen werd ze toch wakker van iets, wat wist ze niet maar ze was wel gelijk klaar wakker. Ze checkte haar deur voor ze zekerheid die op slot had gezeten.  Ze keek op haar klok, half 2 in de nacht… “Geweldig… “ Ze probeerde weer in bed te liggen, was aan het draaien geweest tot het twee uur in de nacht was en gaf het maar op. “Kan net zo goed een kijkje nemen in de school toch..?” Vroeg ze haarzelf af. Zo gek als ze was, of stom het was maar net hoe je het zag, ging ze in haar korte pyjama broek, een shirt met een teddy voering trui en een paar super zachte maar warme pantoffels de school door. Haar boeide het niet of ze haar nu zagen in welke kleding ook. Zolang het maar niet naakt was, dan vond het ze het best.

Ze liep rustig door de school heen tot ze een paar fakkels zag branden van de vele overdag. “A-we-some! Het is alsof je in een verlaten geheime gebied zit! “ Een klein geluidje kwam van achter haar vandaan en ze schrok er toch van. Was achter een van de waterspuwers gaan staan. Al snel werd het kleine meisje nieuwsgierig en begon door te lopen en begon op onderzoek uit te gaan. Eenmaal dat ze binnen gesneakt was hoorde ze voetstappen naar buiten gaan. “Tks… net gemist..” Zei ze al snel en ging sneaky sneaky oh zo sneaky met een face plant op de gang door het vergeten afstapje.
Buiten probeerde ze de andere persoon te volgen maar had geen idee waar ze nu naar toe aan het lopen was. Ze liep door totdat ze redelijk diep in het bos beland was en niets meer zag of hoorde van de persoon. “W-hea?”  “Wat? Hea?!” Klonk ze al snel verrast maar ook verbaast en stond midden in een paadje wat verdwaald lag. “Hoe dan?!”  Ze zag of hoorde niemand meer en keek kort rond. Op den duur dacht ze wat te horen en ging terug dicht tegen een boom staan. “H-hnn!” Klonk ze toch gespannen en ook bang, was dit wel een slim idee of niet? Ze had geen idee op het moment meer. Ze keek om een hoekje, hopend iets of iemand te zien wie ze ook aan het achtervolgen was, of ze überhaupt iemand aan het volgen was geweest.

Voor de zoveelste keer keek ze rond om te zien of er iemand was dichtbij. Niemand leek in de buurt te zijn want wanneer ze keek waar ze keek het maakte allemaal niets uit. “Hnn..” Klonk ze toch moeizaam en stond weer op. “Damnit..” Met een flinke uithaal trapte ze tegen de kleine, maar dikke tak aan. Kort waren haar bewegingen opgehouden en nog geen tel later was ze aan het hinken met krokodillen tranen in haar ogen stekend. “DAT DOET PIJN!”  Schreeuwde ze uit, bij nadenken dat niemand haar kon horen. Na wat springen op een been, haar voet vasthoudend ging het op den duur weer wat. De ergst stekende pijn was opgehouden en ze verzuchte zich. Ze wilde alweer terug gaan tot ze vuurvliegjes zag. “Vuurvliegjes..?” Klonk ze zacht haar gedachtes weer eens uit te spreken. Eerst keek ze gewoon rond waar ze vandaan kwamen maar toen ze eenmaal midden in de vuurvliegjes zat keek ze  verwonderd op. De kleine vliegjes gaven wat vaag licht af wat enkele delen van het bos leken te belichten, net zoals haar. Uit voorzorg om de diertjes niet te beschadigde liet ze deze eerst met rust maar haar nieuwsgierigheid groeide enkel meer en meer. Ze bekeek hoe het voorbij dwarrelde en ze rijkte op den duur haar hand wat meer omhoog, nieuwsgierig tikte ze er een van aan terwijl ze toekeek.
Een grote vergissing.
Het kleine vuurvliegje ontpopte zichzelf tot een felle licht. Een enkele knal klonk eerst, maar waren gevolgd door meerdere. Van de ene kant naar een ander werd ze geslingerd tot een punt dat ze uit de rookplaats werd geschoten. Ze had in een poging water uit wat gras gehaald als iets van bescherming, maar de explosies van de ‘vuurvliegjes’ waren toch groter geweest. Haar shirt had wat verbrand plekken erin en haar huid zag rood op die punten, het deerde haar niet op moment, samen met de kleine sneetjes van takjes en rondvliegende dingetjes. Ze was op moment te bezig om te achterhalen wat er gebeurde en nu ze niet wist waar de andere persoon zich bevond zag ze maar een ding erop. Ze had haar handen omhoog gedaan waar een plaatselijk wolkje kwam, eerst sneeuwde het en vervolgens kwamen er ijspunten naar beneden geraasd. “BLIZZARD! “ Riep ze als aankondiging van haar aanval, deze aanval zou een seconde of 4 duren en in een matige hoeveelheid ijs geven. In de tussentijd hoopte ze een ruimte te creëren en rende een kant in de hoop weg te komen van die vuurvliegjes. Ze rende een kant in en ging achter een boom staan hijgen, nu pas kreeg ze door wat er aan de hand was met haar schouder en haar zij. Twee van de drie vuurvliegjes hadden haar beet gehad, maar de andere vuurvliegjes die nabij waren hadden enkel rook gemaakt.

Nu dat ze zo rustig zat tegen de boom, haar adem weer op te pakken. Merkte ze goed wat er gebeurd was terwijl haar gedachten al snel terug gingen naar de gebeurtenis.
Haar hand over haar schouder heen als een soort goed gevoel, ze kreeg het gevoel dat ze het beschermde. Dit deed ze terwijl ze voorzichtig om het hoekje keek of er iemand was. Haar ademhaling was hees en behoorlijk snel. Ze twijfelde kort even waarna ze nog een keer om het hoekje keek om te zien hoe of wat. Ze zag niets en begon zich druk te maken om de verwondingen. Het was rood en deed flink zeer als zij eraan kwam en verdoemde zichzelf dat ze niet beter had opgelet voor enige magie of andere soorten. Ze had de lichtjes erg mooi gevonden en dacht gewoon echt even dat het vuurvliegjes waren. Het was wonderbaarlijk naar haar gehele idee dat het niet tweedegraads of zelfs erger was geworden. Wéér keek ze of er niemand zag waardoor de boom een dooie punt voor haar geworden was. Eenmaal dat ze terug zat, zag ze iemand voor haar en schrok zich rot. Haar pupillen vergrootte zich en ze even niet wat ze moest doen. Ze zag de zogenaamde ‘vuurvliegjes’ verdwalen als het waren, ook gloeide ze minder. Haar blik gleed al snel naar waar de balletjes heen gingen voordat haar blik daadwerkelijk naar hem terug ging. Ze bekeek zijn bouw kort, gespierd, breed in de schouders. Zijn gezicht leek vriendelijk en jolly op dezelfde timing, maar zijn ogen spraken eerlijkheid. Ze had kort niet gereageerd op de vragen die de ander aan het stellen was. Pas later deed ze haar mond open, maar haar houding was defensief geworden door de rond vliegende ‘vuurvliegjes’. “M-met mij gaat het wel.” Klonk haar stem nog ergens hees terwijl ze in haar pyjama stond te rillen. Ze had geprobeerd groot te lijken, maar op het moment leek dat er niet echt van te komen. “ W-wat zijn dat?” Vroeg ze gelijk en hield een in de gaten die al meer hun kant in kwam, onbedoeld deed ze een paar stappen opzij.