Lay down.

Diva sloot zachtjes de deur van de meisjes slaapzaal achter zich. Ze had haar hand tegen haar buik gelegd en oefende er lichte druk op uit. De verdoving begon uit te werken en de hechting deed pijn en begon te kloppen. Ze zou straks wel een aspirientje innemen. Ze liep naar haar bed toe en ging er voorzichtig op zitten. Elke beweging die ze maakte veroorzaakte een nieuwe pijnscheut die door haar maagstreek gevoerd werd. Met veel pijn bukte Diva zich voorover en trok haar schoenen uit waarna ze, met haar rug naar de deur gekeerd, op haar bed ging liggen. Haar hand bleef ze licht tegen de wond op haar buik drukken. Ze voelde er kleverige bloed door haar kleding heen. Maar ze was te moe en te futloos om weer op te staan en er wat aan te doen. Diva's ogen zakte half dicht van vermoeidheid. Ze lette niet eens op de deur die open ging toen er iemand binnen kwam. Ze dacht dat het een ander meisje van haar etage was.

Savador was vanuit de woonkamer uiteindelijk zelf maar naar de slaapzalen gegaan. Voor één keer was het niet op vechten uitgelopen na een confrontatie met Viktor. Integendeel; hij had juist iets interessants, haast schokkends uit hem gekregen. Voor de deur van de meisjesslaapzalen bleef hij even aarzelend staan met zijn hand op de deurklink. Want wat wilde hij eigenlijk komen doen? Hij besloot dat hij gewoon even langskwam met de reden om wat te praten met Diva. Na een klein moment peinzend naar het hout te hebben gestaard, opende hij uiteindelijk toch de deur en liet zijn gouden ogen zwijgend door de zaal gaan om enig kenmerk van Diva te ontdekken. De andere meisjes in de slaapzaal konden hem niks schelen, of wat ze van hem zouden denken dat hij zomaar de ruimte binnenkwam. Hij zag Diva al gauw schuin op haar bed liggen. Savador liep zacht naar haar toe, zodat ze hem op de kop kon opmerken. 'Dag lieverd,' begroette hij haar zacht. Hij keek even op haar neer alsof ze op haar sterfbed lag. Hij toverde al snel een kleine wat droevige glimlach op zijn gezicht terwijl hij voorzichtig naast Diva's hoofd neerzeeg op haar bed. Savador ging met een bleke hand langzaam door haar gitzwarte lokken. Op zijn gezicht stond een peinzende uitdrukking alsof hij haar iets wilde vertellen en het op het puntje van zijn tong lag, maar het gewoonweg niet kon.

Diva keek niet op of om toen Savador haar begroette. Ze leek niet eens verbaasd. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij de meisjesslaapzaal binnen kwam wandelen. Ze wist dat het Savador was want dat kon ze horen aan zijn stem, al praatte hij nog zo zacht. Ze keek een tijdje later pas over haar schouder, toen ze zijn vingers door haar sluike haar voelde gaan. ''Hoi'' zei ze al even zacht als hem al klonk er bij haar een zweem vermoeidheid doorheen die goed paste bij de vermoeide blik in haar ogen. Ze draaide zich iets meer naar Savador om, om hem beter aan te kunnen kijken, en negeerde daarbij de pijn bij haar hechting. Ze hield haar hand er wel tegenaan. Alsof dat de pijn zou kunnen verzachten. ''Is er iets?'' vroeg ze, nog steeds zacht, toen ze de peinzende uitdrukking op Savadors gezicht zag. Zij was nog steeds in de wetenschap dat Savador niet wist dat zij Viktor had geholpen. Ze kon het ook moeilijk weten omdat ze dacht dat hij kwaad zou worden als hij het wist. En nu zag er niet bepaald kwaad uit vond ze.

Savador bleef Diva met dezelfde zwakke glimlach aanstaren toen ze hem aankeek en terug begroette. Hij kon meteen horen dat ze vermoeid was en nam het haar alles behalve kwalijk. Zo tegen het einde van het schooljaar was ook een vermoeiende periode. Net zoals dat Diva niet wist dat hij wist dat ze Viktors armband gedemonteerd had, wist hij van niks dat ze ook samen met hem naar Nova was geweest. Hij ging zwijgend van haar haar over naar haar vrije hand, waar hij met zijn duim liefkozend over heen streek. Zijn ogen zochten de felblauwe van Diva weer op toen ze vroeg of er iets was. 'Snoes, ik..,' begon Savador zacht, maar meer dan dat kwam er ook niet over zijn lippen. 'Nee.. er is niets,' voegde hij er uiteindelijk nog zachter aan toe. Hij merkte Diva's hand op die ze tegen haar buik geklemd hield. Met zijn andere hand gleed hij onder de hare door om zacht over haar buik te strijken. Hij wist niet dat ze een hechting had, maar zat met het idee dat ze waarschijnlijk hevig last had van een maandelijks probleem. 'Ik wilde alleen even met je praten. Een klein gesprek tussen het drukke werk door op zijn tijd kan geen kwaad, wel dan?' Savadors glimlach werd wat breder terwijl hij dat zei.

(excuses,ik was even eten)

Diva bleef Savador aankijken, gevangen door zijn blik. Ze bleef recht in zijn gouden ogen staren. Ze keek hem even bedenkelijk aan toen hij eerst iets wou zeggen maar daarna toch zijn mond hield en zei dat er niks was. ''Er is wel iets aan de hand. U kunt het me gerust zeggen'' zei ze tegen hem. Ergens klonk ze bezorgd. Ze wist niet goed wat er was maar het kon niet goed zijn. Als schrikreactie toen Savador over haar hechting streek schoot Diva overeind. Een beweging die ze beter niet had kunnen maken. Ze klemde haar tanden op elkaar terwijl ze een pijnlijke kreun onderdrukte. Ze drukte nu beide handen tegen de wond en voelde het bloed door haar kleding heen vloeien. Ze reikte met een hand naar haar nachtkastje waar een klein mesje op lag en sneed de stof van haar kleding open en zag dat het verband alweer met bloed doordrenkt was. Waarschijnlijk was door het zo snel overeind komen haar hechting losgeraakt. Diva kromp een beetje in elkaar van de pijn.

Savador staarde met een zachte blik terug in Diva's ogen, maar keek ongemakkelijk van haar weg toen ze hem erop betrapte dat er wel iets aan de hand was. Echter stelde haar woorden hem genoeg gerust om haar blik weer op te zoeken. Hij kon het haar gerust zeggen, dat was waar. Ze moesten niets geheim houden voor elkaar. Er gleed een kalme glimlach over zijn gezicht en hij deed al zijn mond open om haar eerlijk te zeggen waar hij mee zat, toen Diva plotseling overeind schoot door zijn aanrakingen. 'Wat is er, lieverd?' vroeg Savador geschrokken toen ze een pijnlijke kreun onderdrukte. Terwijl hij toekeek hoe ze haar beide handen tegen haar maag gedrukt hield met een van pijn betrokken gezicht, verscheen er een lichte frons in zijn voorhoofd. Zoveel pijn kon dat toch ook weer niet doen? Ze zat er haast bij alsof iemand haar buik open had gereten. Pas nadat Diva een stuk van haar kleding open had gesneden en er met bloed doordrenkt verband om haar buik onthuld werd, was alles klaarhelder. Savador legde een hand op haar rug en schoot half overeind met het idee snel te handelen, maar hij wist niet hoe. 'Mijn god,' stamelde hij zacht terwijl hij het bloed dat er doorheen kwam tevergeefs probeerde op te vangen. 'Bij Medusa, Diva! Wat heb je in hemelsnaam gedaan?' Zonder er nog verder woorden of vragen aan te verspillen, drukte Savador zacht spreuken prevelend zijn hand steviger tegen Diva's hechting. Dat zou nog meer pijn doen, maar het moest even om de spreuken, die een poging zouden doen de pijn te verzachten, succesvol in hun werk te laten gaan.

De tranen sprongen in Diva's ogen, zoveel pijn deed het. Terwijl Savador zijn hand tegen haar buik drukte en kennelijk een spreuk uitsprak boog Diva zich wat naar achteren en trok de lade van het nachtkastje naast haar bed open. Ze haalde er een klosje garen uit waar een naald doorheen zat die ze meestal gebruikte om kleine gaten in kleding te repareren. Het handvat van het mesje klemde ze tussen haar tanden en beet er hard op. Ze haalde het verband los en had gelijk. Haar hechting was los gegaan en de wond was weer open gescheurd. Tijd om naar de ziekenzaal te gaan had ze nu niet. Met trillende handen en ademhaling haalde ze de draad door het oog van de naald. Met al net zulke trillende handen trok ze de oude hechting eruit en drukte de naald door het vlees van haar buik heen. Ze beet keihard op het handvat van het mesje terwijl ze een gesmoorde kreet onderdrukte. Haperend ging ze door zodat het er een beetje slordig uitzag. Later zou ze het in de ziekenzaal opnieuw goed laten doen. Diva trok de huid die ze gehecht had stevig aan en legde er een knoop in. Ze haalde het mesje weer uit haar mond terwijl ze zacht snikte. ''Er ligt noodverband in het kastje in de badkamer. Kunt u dat halen?'' vroeg ze met trillende stem aan Savador.

Savador liet Diva doen toen ze iets pakte. Hij moest zijn volle concentratie bij de spreuken houden. Hij haalde zijn trillende hand, die nu helemaal onder het bloed zat, voorzichtig van het verband toen ze het eraf haalde. Met een aantal vingers tegen zijn lippen gedrukt bekeek hij met afschuw de wond die nu zichtbaar werd. Waarschijnlijk was het gehecht, maar was het weer losgegaan. Erg smakelijk zag het er in ieder geval niet uit. 'Diva, dat is niet goed. Je infecteert jezelf nog eens,' wees hij haar er met een bezorgde, hese stem op toen ze de oude hechting eruit trok en met de naald in haar huid een nieuwe hechting probeerde te naaien. Op het moment dat Diva hard op het gevest van het mesje beet, beet hij tegelijkertijd hard op zijn tong alsof hij haar pijn ook kon voelen. Savador hief zijn armen een stukje op toen Diva daarna tot hem sprak, om al voor haar klaar te kunnen staan. Hij beantwoordde haar vraag met een haastige kus op haar voorhoofd en verdween toen de badkamer van de slaapzaal in. Hij moest even in het kastje zoeken tussen alle meisjesattributen voor hij het noodverband uiteindelijk gevonden had. Met het pak nieuwe verband kwam Savador even later weer met een moeilijk gezicht terug. Hij zeeg naast Diva neer op het bed en overhandigde haar het verband, waarna hij zijn bebloede hand aan zijn broek afveegde.

Diva kwam nu weer een beetje op adem nu ze het ergste achter de rug had. Terwijl Savador het verband ging halen trok Diva haar kapot gesneden kleren uit. Ze hield alleen haar onderkleding aan. Toen Savador weer naast haar kwam zitten ontweek ze zijn blik terwijl ze het verband om zich heen wikkelde. ''Het is nog altijd beter dan doodbloeden'' zei ze zachtjes. Nog als reactie bedoeld op Savadors eerdere woorden. Als ze niets had gedaan was ze zoveel bloed verloren dat ze dood was geweest. Ze had niet anders gekund dan dit. Nadat ze alles weer goed verbonden had pakte ze een ruim vallend shirt en trok dat voorzichtig aan. ''Wat wou u zeggen?'' vroeg ze daarna zachtjes. Ze wou het nog steeds weten ondanks wat er net gebeurd was. En ze begon daarover om Savadors vraag over hoe ze aan die wond gekomen was te ontwijken.

Savador bleef zwijgend maar bovenal bezorgd toekijken hoe Diva zich van haar kleding had ontdaan, op haar onderkleding na, en het gebied net onder haar middenrif opnieuw verbond. Hij wreef haar zacht over haar ontblootte schouder om aan te tonen dat hij er met haar mee in zat. Hij knikte enkel even nauwelijks zichtbaar met gesloten ogen toen ze zei dat het beter was dan doodbloeden. Dat was waar. Voorzichtig hielp hij haar een beetje mee toen ze een shirt aantrok. 'Ik wil eerst zeggen dat ik wil dat je straks langs de ziekenzaal gaat,' zei Savador zacht waarna hij een zacht plagend tikje tegen haar wang gaf. 'Maar de eigenlijke reden waarom ik hier kwam..' Hij scheurde peinzend zijn blik van Diva's ogen los om voor zich uit te turen. Het volgende moment sloeg hij met beleid een arm om haar schouders om haar niet weer toevallig pijn te doen en haalde even diep adem. 'Ik ben het feit wijzer geworden dat je Viktor van zijn armband hebt verlost,' bracht hij uiteindelijk eerlijk naar boven. Savador keek Diva daarna weer aan, maar het was geen bestraffende blik te noemen die nu in zijn gouden ogen lag.

Diva glimlachte even kort. ''Dat beloof ik'' zei ze zachtjes. Maar de glimlach werd van haar gezicht geveegd toen Savador zei waarom hij hier kwam. Diva staarde even stil voor zich uit. Ze keek Savador niet meer aan. Viktor had het verteld. Waarschijnlijk had hij geen andere keuze gehad. Dus ontkennen had ook geen zin. Daarbij, Savador was haar partner. Ze kon niet tegen hem liegen. Diva zuchtte even licht en sloot haar ogen. ''Ja, ik heb inderdaad Viktors armband gedemonteerd. Hij moest weg. En als hij langer met dat ding had rondgelopen dan had hij zichzelf geheid de vernieling in geholpen met die bevliegingen van hem. En ik wou daar niet doelloos bij staan kijken'' gaf ze toe terwijl ze haar ogen weer opende. Maar ze keek Savador nog altijd niet aan.

Savador keek Diva nog afwachtend vanuit zijn ooghoeken aan om haar blik op te vangen, maar scheurde zijn blik van haar los toen ze hem niet aankeek en bij het idee dat ze zich daardoor ongemakkelijk kon gaan voelen. Net als zij staarde hij een tijd lang in de korte stilte die toen volgde voor zich uit. Er veranderde niets aan zijn houding toen Diva uiteindelijk toegaf. 'Ik ben niet boos,' begon hij zacht. 'Alleen wat ongelovig. Viktor is geen joch om op vrije voeten rond te laten scharrelen. Hij had van alles kunnen doen zonder die armband; van een moordpoging op mij tot het wegvluchten van zijn begeleiders.' Savador slaakte een zachte zucht toen hij uitgesproken was en streek zijn lange lokken achter zijn schouders. 'Wat had hij te zoeken, vermomd als Novaan op Nova?' voegde hij er plotseling aan toe, want ook dat feit was hem niet ontgaan.

Het voelde voor Diva als een hele opluchting toen Savador zei dat hij niet boos op haar was. ''Maar hij heeft niks gedaan. Niks hier op school in elk geval'' zei Diva zachtjes. Viktor had inderdaad van alles kunnen doen toen hij verlost was van zijn armband. Maar het feit dat hij niks had gedaan gaf Diva hoop. ''Nee, ik deel deze mening niet met u'' zei ze plotseling. ''Viktor is niet zo'n monster als u denkt. Hij heeft veel foute dingen gedaan dat is waar. Maar hij kan zijn leven beteren, als hij maar de kans krijgt. En die wordt hem nu niet gegeven. Ze hebben hem al zoveel afgenomen. Zijn hele leven al. Hij heeft toe moeten kijken hoe zijn eigen moeder vermoord werd. Door zijn vader nog wel. Maar als u een beest in een kooi gaat prikken en opfokken. Dan zal hij uiteindelijk toch ook gaan bijten? Juist door Viktor zoveel vrijheid af te nemen raakt hij door het lint en vernietigd zichzelf en anderen in zijn omgeving'' zei Diva zachtjes. Ze zweeg daarna een tijdje op de tweede vraag van Savador. Diva keek nu naar haar schoot. ''Viktor had op Nova afgesproken met een vriend. Die vriend had een opdracht en wou Viktor erbij hebben om hem te helpen. Geen idee wat hij ervoor gekregen heeft om het te doen. Het ging om een aantal zeldzame Novaanse kristallen en een wraak actie. De leider van de bende van die vriend had al smeergeld voor die kristallen betaald maar nooit gekregen. Dus Viktor en ik zijn ze op gaan halen'' zei ze zachtjes waarmee ze ook verried dat zij erbij hoorde.

Savador liet Diva uitspreken toen ze tegen zijn mening was. Als zij het zei wilde hij het best geloven, het enige probleem was dat hij het gewoon niet kon geloven. Zijn beeld dat hij over Viktor had, was er één van een moeilijk joch met gedragsproblemen en de drang om alles tegen hem in te laten werken. Wijzer dan dat was hij dit schooljaar niet echt over Viktor geworden. Viktor had hem uitgedaagd in zijn lessen, hem vernederd en zelfs met hem gevochten. Dan kon hij hem moeilijk een kans geven als hij er zelf ook geen gegund kreeg. 'Maar Viktor uit zijn kooi laten kan ook een gigantisch probleem voor de school veroorzaken. Dat wil ik niet, Diva. Teveel vrijheid is ook niet goed,' reageerde Savador zacht. Hij zweeg weer even toen Diva de reden begon te vertellen waarom Viktor naar Nova was gegaan. Maar hij draaide zijn hoofd met een ruk naar haar toe toen hij opeens te horen kreeg dat zijzelf ook was meegegaan. 'Jij?' bracht hij op een wat bestraffende manier uit. Maar hij kalmeerde daarna al weer en zweeg. Hij staarde met een afwezige, bedenkelijke blik uit zijn gouden ogen voor zich uit. 'Als het een vriend van jou is, dan accepteer ik dat,' ging Savador zacht verder. 'Ik ga niemand hiervoor straffen. En ik zal.. ik zal Viktor een kans geven.' Hij nam een korte pauze tussen zijn woorden door om zijn tegenzin en afgunst verborgen te houden. Savador toverde een geforceerde glimlach tevoorschijn en wreef Diva zacht over haar schouder.

''Maar u kunt het toch proberen. Als Viktor iets wil, dan kan hij dat echt wel bereiken. Er moet alleen iemand in hem geloven. En ik wil dat ook voor hem doen, maar dat ziet hij niet. En dat is wat ik hem aan zijn verstand probeer te brengen. Als dit lukt, dan zal Viktor veel minder bevliegingen hebben. Dat is ook weer een probleem minder voor u en minder onkosten voor de school als Viktor niks meer sloopt vanwege zijn boze buien'' zei Diva. Ze bleef Savador aankijken maar sloeg haar ogen neer toen ze zijn bestraffende woorden hoorde. ''Het spijt me, ik had het meteen moeten vertellen'' zei ze zachtjes. In elk geval had ze de school niet zomaar mogen verlaten. Maar Diva keek weer verbaasd op naar Savador toen ze zijn woorden hoorde. Dit was iets wat ze nooit van hem verwacht had. Een grote glimlach sierde haar gezicht. ''Dank u wel. Ik beloof u dat geen spijt van deze beslissing zal krijgen'' zei ze zacht terwijl ze hem voorzichtig een kus op zijn wang drukte. Voorzichtig, omdat ze nog steeds een beetje last van haar hechting had. Ze zou alles op alles zetten om Viktor om te vormen en die muur van haat om hem heen te breken.

'Goed dan, maar Viktor moet het ook zelf willen,' antwoordde Savador op Diva's woorden. Hij keek haar even aan toen ze zich tegenover hem verontschuldigde. Hij schudde al licht zijn hoofd terwijl ze dat deed. 'Het is niet erg en het is al gebeurd. Ik had toch gezegd dat ik niet boos ben?' zei hij met een zachte grinnik terwijl hij haar met de arm om haar schouders plagend wat heen en weer schudde. Zachtjes, hij wilde haar immers geen tweede keer pijn aan haar hechting bezorgen. Savador glimlachte zacht toen hij een moment later de brede glimlach op Diva's gezicht zag en ze hem een kus op zijn wang drukte. Het deed hem goed haar zo blij om zijn beslissing te zien, al was het voor hem zelf wel totaal tegen zijn zinnen in. 'Ik zal mijn best doen. Maar dan moet Viktor ook tot het uiterste willen gaan. En dat volhouden,' voegde hij er nog aan toe. Hij boog zich wat naar rechts om Diva een zachte kus terug te geven.

PROFILE MAGICIAN