Het is dan daadwerkelijk begonnen, mijn rooster is ingegaan en het begon gelijk goed met een test in de kassen. Ik moest gaan uitzoeken in mijn vrije dag wat de samenstelling was van de bodemmineralen van de kas. Om het daarnaast nog leuker te maken kwam er voor mijn watermagie nog een luchtvochtigheid en de vochtgehalte van de kassen er boven op. Heerlijk, zo’n dag in een snikhete glazen huis dingen te gaan monitoren. Ik had er niet bepaald een goed gevoel bij, het leek me dodelijk saai. Hoewel techniek me vaak interresseerde had het ook raakvlakken met mijn desinteresses. En dit was er hoogst waarschijnlijk een van. Ik mocht niet klagen, het was uiteindelijk de basis van de basis die ik kreeg, beter dan helemaal niets. Mijn lichaam kwam moeizaam overeind, het was nog donker en ik sloeg mijn wekker rustig uit. Ik krabte even over mijn achterhoofd en stond langzaam met twee benen naast mijn bed op om mezelf loom naar de badkamer te heisen. En weldra, iemand had weer eens de douche niet gedroogd toen ik binnen kwam waardoor mijn been onverwacht uitschoof en ik weer in de meest onmogelijke houding lag. Als ik de dader ooit te pakken zou krijgen, zou hij moeten rennen voor mijn bogen. Rustig hield ik me gedeist en hees me op aan de wastafel en keek even in de spiegel om de schade te peilen. Alles was nog heel, geen grote smakkerd op een vervelend punt. Ik haalde opgelucht adem en ging verder met mijn ochtendroutine.
Het feit dat ik geen ochtendmens was kwam duidelijk naar voren toen ik met lome ogen in de rij van de kantine stond. Ik pakte een paar broodjes en at ze op mijn dooie gemakkie op. Het was tijd zat die ik bezat, en een uur was voldoende voor ontbijt en de wandeling naar de kassen. Ik geeuwde even en wreef het slaap uit mijn ogen. Ik bestudeerde mijn formulieren en keek naar de vroege vogels die nog meer op waren gestaan. Geen die echt mijn interesse wekte. Of wacht, eentje. Een dame met witte haren was actief haar bladeren aan het doorlezen. Ik grinnikte even en bestudeerde de tabellen verder. ‘Let op, denk aan de spreuk van de barometer,’ mompelde ik met een namaakstemmetje. De barometerspreuk was een spreuk die ik al jaren gebruikte om te voorspellen of het ging regen of niet. Ze deden net alsof ik er nog nooit van gehoord had. Ik pakte mijn dienblad op en besloot dat het tijd was om te vertrekken. Met mijn formulieren in mijn hand liep richting de ingang van de grote zaal en kwam daarbij langs de dame met haar witte haren. Ik spiekte even in mijn ooghoeken op het formulier dat ze had. Vergelijkbaar met die van hem. Het waren echt een selectie van monitors die het moesten checken. Er waren vast andere zaken die gecontroleerd werden. Ik had mijn schouders even opgehaald toen het me leek was wat ze met de informatie moesten, maar er werd gezegd dat dit een goede oefening was.
Rustig kwam ik de bedompte sfeer van de kassen binnen. Urg, wat was het hier warm in de winter. Het was gelukkig nog niet benauwd te noemen. Ik was de kou van Cassia inmiddels zo gewend dat deze aangename warmte me niet eens aangenaam meer was, maar akelig verstikkend leek. Ik had gelijk mijn vest uitgetrokken en in mijn tas gedaan en had nog enkel een zwarte hemd aan. De tattoages op mijn armen waren hierdoor overduidelijk zichtbaar, maar ik schaamde me er niet voor. Zwijgzaam liep ik door de kassen. De hoeveelheid planten waren overweldigend. Het was prachtig om te zien, gezien ik dit niet gewend was in het witte en winterse beeld dat Cassia kende. Starshine bleef me keer op keer verrassen met nieuwe mooie situaties. Ik mocht de school nu al. Uit mijn tas kwam een klein semi-transparant bolletje gekomen. Het was net de kleur van lijm die je kende van de basisschool die je met kwastjes overal opsmeerde. Ik grinnikte toen het even opgloeide. ‘Goedenmorgen,’ sprak ik het toe. ‘Toch hier om me te helpen?’ sprak ik tegen het wezentje. Het blinkte twee maal snel. Ik grinnikte. ‘Mooi,’ was mijn reactie. Mijn sterkst ontwikkelde magie was aarde, en dat zorgde er voor dat ik de luchtvochtigheid iets wat van hulp nodig had. Ik zag dat het knipperde. Drie maal snel, Twee maal snel, een halve seconde bleef het gloeien. Daarna vijf snelle flitsen en nogmaals vijf snelle flitsen. In mijn eerste tabel van luchtvochtigheid noteerde ik dan ook 32,55 als notatie. Ik glimlachte en draaide me om om rustig door de kassen te dwalen. Op het moment dat ik een scherpe hoek om moest en een struik mijn zicht half weg had genomen in de bocht botste ik tegen een persoon op. Haar witte haren waren me een bekend gezicht. Ik keek even beduusd naar haar. ‘Oh, sorry. Neem me niet kwalijk,’ waren mijn woorden toen ineens kalm en vriendelijk. ‘Ik had je niet zien naderen,’ sprak ik toen en bood netjes mijn hand aan ter excuses.

Romance only

De lessen waren dan eindelijk weer begonnen, moeilijker dan ze voor het eerst had meegemaakt, maar misschien kwam dat door het feit dat Romance voor de eerste keer lessen had opgenomen waar ze verder nog nooit iets in had gedaan. Alles was nieuw en het was leuk geweest totdat ze gisterenavond haar opdracht had bekeken. Nu, moe van een slapeloze nacht, bekeek ze het formulier opnieuw en probeerde ze de woorden goed te lezen zodat ze misschien deze keer de woorden wel woorden wel zou begrijpen. Het enige wat ze ervan echt begreep, was dat ze enkele monitors moest ontdekken en de gegevens daarvan moest noteren op het daarbij gegeven antwoordformulier. Dat leek haar nog wel te doen. Simpel de juiste gegevens noteren. Maar de andere opdracht, degene die voor iedere soort magiër anders was, dat was de opdracht waar ze de meeste moeite meehad. Het kwam er op neer dat ze een van de voor deze opdracht uitgekozen oefenplanten uit de kas moest kiezen en samen met een monitor naar een locatie van keuze moest nemen. Daar moest ze de plant een uur laten staan en dan opnieuw de gegevens noteren. Dit moest ze dan zo’n vijf keer over doen op verschillende plaatsen rondom de academie voordat ze de plant terug mocht zetten in de kas en aan het tweede deel van de geweldige taak kon beginnen. Dit was om vervolgens alle gegevens schematisch te noteren en conclusies te trekken uit de bevindingen die er waren opgedaan. Simpel gezegd, ze moest een essay schrijven over de geweldige veranderingen van een plant. Romance hield van planten hoor daar is geen twijfel over mogelijk. Ze houdt van boompjes, bloemetjes, struikjes en ga zo maar verder, maar zodra ze er dingen mee moest gaan doen die de meest saaie dingen waren die er bestonden dan was het over en gedaan met de liefde tussen haar en het groene spul.
Met een zucht hief ze haar hand op om een van de broodjes, die nu nog werden uitgedeeld in de grote zaal, op te tillen en voor haar mond te houden zodat ze die afwezig kon openen en een hap uit het verrukkelijk uitziende chocoding te nemen. Zelfs het genot dat een persoon normaal gezien van een chocoladebroodje kreeg, wist haar niet te verblijden met het vooruitzicht van de massieve opdracht. De papieren in haar schoudertas droppend pakte Romance haar dienblad op en bracht die weg voordat ze lange tocht door het ijskoude weer naar de warme kassen zou gaan doen. Ze sloeg haar sjaal nogmaals om haar keel heen en stapte de vrieskou in, die haar niet echt leek te deren. Ze was nog dicht genoeg bij het kasteel en had voldoende warmte daarvan meegenomen om dat vervolgens om haar lichaam te wikkelen zodat de koude haar niet kon bereiken. Na enkele minuutjes stevig doorwandelen, kwam ze dan ook eindelijk aan in de kassen waar de warme lucht haar opnam. Heerlijk. Het gevoel alsof je in een sauna stapte, kwam dan ook meteen in haar op en met een lichte glimlach pakte ze de papieren uit haar tas om met een iets beter humeur de plantjes op te zoeken waarvan ze de monitoren af moest lezen.
Haar handen hadden dan een monitor gevonden na enige tijd en ze leunde naar voren om alle kleine tekentjes precies over te nemen op haar formulier toen er iemand tegen haar aanstapte. De schok dat een persoon tegen haar aanbotste was groter dan de duw die ze dan ook werkelijk kreeg, maar Romance herstelde zich en veerde overeind om naar haar belager te kijken. De blonde jongeman voor haar excuseerde zich voor wat hij had gedaan en Romance pakte zijn hand om die even een keer te pompen voordat ze het weer losliet. ‘Het maakt niets uit, ik stond precies om het hoekje.’, glimlachte ze naar hem. Haar blik gleed even over hem heen voor ze formulieren in zijn handen zag die aardig veel leken op die van haar. ‘Je zou wel niet toevallig alles al hebben gecheckt en dat ik dat van je over mag nemen of wel? Dit is nou niet bepaald een opdracht waar ik van houd en er moet nog veel anders worden gedaan.’ Romance richtte haar blik weer naar de jongen zijn gezicht en probeerde al zijn willigheid op te roepen zodat hij haar met de akelige opdracht zou helpen. En misschien had ze geluk en was hij ook wel een luchtmagiër. Al zag hij er niet zo uit, maar tegenwoordig zag je zoveel kruisingen rondlopen dat hij er misschien ook wel een zou kunnen zijn.