Het kasteel was rustig, de leerlingen liepen naar hun lessen en iedereen was in de weer met hun dagelijkse bezigheden. Drake stond tegen een muur aan geleund met zijn armen over elkaar, capuchon op en een sigaret die verveeld uit zijn mond hing. Hij had het idee dat hij altijd wel naar deze mensen kon kijken, maar dat er eigenlijk nooit echt iets bijzonders ging gebeuren. Elk persoon liep in gedachten, met een ander te praten of zelfs sommige liepen te lezen op kleine schermpjes of boeken. De ogen van de jongen observeerde alles en eigenlijk was hij ook zo'n type dat ongetwijfeld snel iets van je te weten kwam, zonder dat je het in de gaten had. Hij snoof de rook in en dacht aan het woedende gezicht van Savador al zou hij het zien, de mondhoeken van Drake krulde hierdoor geamuseerd. Het was voor de jongen zo standaard om in te gaan tegen de dingen die normaal waren, het was voor hem heerlijk om een ander dwars te zitten. Je kon het zien als een negatieve en positieve eigenschap van Drake, want de jongen was nou eenmaal anders. Het positieve van Drake in dat opzicht was dat hij snel mensen uit hun comfort zone trok, iets wat vele soms nodig hadden. Het negatieve van Drake, was dat hij het tegen die mensen gebruikte en ze ermee de grond in boorde. Het was voor hem de normaalste zaak van de wereld. Hij zag nu een groepje mensen die op hem af kwam lopen, ze begroette hem op een vriendschappelijke manier met de standaard grappen en grollen. Drake deelde zijn sigaret en lachte om de flauwe grappen van de anderen. Hij was een soort van populair, vond dat zelf ook maar al te interessant. Opeens zag hij een meisje lopen met felle kleuren in d'r haar, allemaal kleuren bij elkaar als een grote regenboog. Drake moest moeite doen om het niet uit te schateren. Tot overmaat van ramp stapte ze ook nog op hun af, zijn vrienden keken het meisje onderzoekend aan. Ze had duidelijk alle moed bij elkaar geschraapt. Drake leunde nog altijd tegen de muur en begon al te verzinnen hoe hij haar het beste van het voetstuk kon gooien. Zijn gemene oogjes priemde zich in die van haar. Ze wilde vrienden worden, met hun?! had ze gedacht. Vette weerdo, ga toch weg. Met een gemene opmerking joeg Drake haar weg als een vervelende vlieg. Het was gemeen van hem, maar dat was het stomme, dat boeide Drake vrijwel niet. Opeens liep er toen een jongen achter het meisje aan en schold Drake uit. Het enige wat de Drake deed was even zijn wenkbrauw optrekken en hem bespottend aankijken. Nog zo'n vreemd figuur. Hij hoorde zijn vrienden lachen en ze hadden het er over om naar Oak's Field te gaan, dat trok Drake echter niet erg. Hij was moe en te lui om daar helemaal naartoe te lopen en daarbij ook nog het domme gepraat van zijn 'vrienden' moeten horen was het teveel. Daarom zei hij simpel dat hij op school bleef, hoofd en buikpijn, de smoes van elke puber. Hij zag ze door dezelfde deur lopen waardoor het meisje was gerend en Drake haalde zijn schouders op, snoof de lucht in zijn longen en vroeg zich af wat hij nu zou kunnen gaan doen. Toen hij onderweg was naar de grote zaal om zich vol te gooien met eten uit verveling, kwam hij langs het bordje van de kerkers. Hey, daar was hij eigenlijk nog nooit geweest. Misschien enkel in een les, maar nog nooit op eigen houtje, waar de jongen toch wel erg van hield. Het was erg grappig om dingen zelf te gaan onderzoeken om te bestuderen. Het bestuderen van gebouwen tot mensen was erg interessant. Drake luisterde soms naar meisjes, niet om het gekakel wat ze konden maken, maar om de interessante verhalen en roddels die tussen het gepraat over haar en make-up en haar tussen zaten. Zoetsappige weetjes die hij kon gebruiken en zijn voordeel aan kon doen. Op dit moment verveelde hij zich zwaar en liep daarom te trap af naar de kerkers. Hij dacht met een glimlach aan de dingen die zich hier in ver verleden hadden afgespeeld. Sommige beweerde dat het er spookte, dus het was geen leuke plek om les te hebben, lieve meisjes bleven er weg.

Toen Drake beneden was gingen de toortsen automatisch aan en Drake keek onderzoekend rond. Het was een gewoon lokaal, alleen wat donkerder. Tot zijn verbazing viel hem op dat er iets in het midden van het lokaal lag. Het was zwart en ter grote van een groot kussen, je kon alleen niet zien wat het was. Drake kwam dichterbij en keek geconcentreerd naar het 'iets'. Opeens bewoog het en stapte Drake achteruit. Was dit gevaarlijk, of leek het maar zo?

Drake keek de kerker rond met nieuwsgierig ogen, behoedzaam zette hij stappen door het lokaal dat toch ook wel iets engs had. Opeens dacht wat te horen vallen, Drake draaide zijn hoofd om en zag iets op de grond liggen, hij fronste zijn wenkbrauwen en liep er voorzichtig naartoe. Het lag in het midden van de kamer en doordat het zo donker was kon Drake het niet goed zien, hij vroeg zich af wat het was. Even dacht hij nog eens wat te horen, het was een beetje griezelig dit. Drake wist ook niet of hij het moest vrezen want misschien was het gevaarlijk. Bij de schaduw bleek niets interessants te vinden, enkel lucht. Wantrouwend keek de jongen rond in het lokaal, iemand hier speelde een spelletje met hem. Drake wist niet wat hij ervan moest vinden dus daarom bleef hij op zijn hoedde. Even doofde de toortsen, een kort moment, Drake bracht ze gelijk weer aan met een knip van zijn vingers. Dit keer een groter licht omdat zijn geduld op begon te raken. Bij het licht van het vuur zag hij nu eindelijk met wie hij te maken had. Zijn geërgerde blik veranderde slinks in een vermakelijk klein grijnsje. Hij zette zijn rechterhand op een van de tafeltjes en keek naar de persoon die niet veel verder, nu tegenover hem stond. Het was een meisje, of een vrouw was ook bijpassend. Bij het licht van het vuur stonden er pretlichtjes in zijn vurige ogen. Ze leek nog erg jong, Drake schatte haar op 17? Maar haar looks, uitstraling en kleding maakte haar ouder. Als een echte jongen keek Drake naar haar, wie..was..dit. Soms was hij blij met de paden die hij nam naar het onbekende, ze brachten hem naar de meest leuke situaties.  'Ik dacht dat ik de enige was hier,' zei ze kalm. Drake grijnsde even, ''Dat blijkt dus van niet, dearie.'' sprak Drake rustig. Ze had lang blond golvend haar, wat bij het vuur wat meer oranje kleurde. zo te zien was de jurk die ze aanhad, blauw? of zwart. Drake kon het niet goed zien in dit licht. Hij grinnikte even en leunde tegen het tafeltje. ''Nu zijn we nog vreemde van elkaar, zielen die elkaar slechts zien.. maar niks van elkaar weten. Weetje, ik zet wel de eerste stap in dit bekende tafereeltje. Je kunt me aanspreken op de naam Drake, ik heet Drake Burned.' Hij glimlachte even en haalde zijn hand door halflange zwarte haar. ''Zit je hier al lang op school? Iemand als jij moet ik toch eerder gezien hebben?'' hij keek haar aan. Ergens boven hen hoorde hij kinderen op de gangen lopen en praten. Het dagelijkse leven ging daar gewoon door, niemand had door dat ze hier zaten en het maakte Drake ook vrijwel niks uit. Misschien dat er een leeraar naar beneden kwam om een les voor te berijden, maar ij hoopte dat dat niet het geval zou zijn. Want voor zover de leraren die dat konden doen, dat waren Swain of Savador en hij mocht geen van beide. Hij mocht sowieso geen enkele leraar hier op school, maar dat was mede door zijn eigen gedrag. Door zijn eigen gedrag hadden de leraren ook een hekel aan hem, maar dat was iets wat Drake niet boeide, hij kon er alleen om lachen. Vele kende hij die slijmde bij die volwassene die dachten dat ze alles beter wisten, wat kon hij zich daar aan irriteren. Alleen bij Kriss vond hij het grappig, maar dat was dan ook een vriendin van hem. Hij vroeg zich af hoe dit meisje daar tegenover stond. Was ze er ook eentje die vooraan ging zitten, om als eerste de vragen te beantwoorden plus grote twinkel ogen? Of was ze totaal anders dan dat? Was ze iemand die hij leuk kon vinden en wie weet, een vriendschap mee kon opbouwen? Het waren razendsnelle gedachten die bij hem opkwamen, maar niet hardop uitsprak. Het was grappig om over na te denken, want als hij nu vals tegen haar was zoals hij vaak kon doen.. dat gemene met botte opmerkingen, dan zou hij iets kunnen verpesten wat nooit was geweest. Drake besloot haar de kans te geven, besloot zijn goede kant te laten zien. Alleen hij was zichzelf niet als hij niet de sinistere opmerkingen er tussendoor gooide. Hoe zou het lopen?

Drake keek naar het meisje dat voor hem stond, deze situatie beviel hem zeer zeker nu. Hij grijnsde even en haalde een hand door zijn haar, zijn ogen die zich de kost deden terwijl hij zich af vroeg wie ze was, wat ze hier deed waarom en zoveel meer dingen. Zijn nieuwsgierigheid kenmerkte Drake ten zeerste, hij wist alles van iedereen en alles in de school. Hij had een demon soortvan aan zijn kant die hem als plezier de nieuwste dingen vertelde. Drake wist altijd op een bepaalde manier naar mensen te luisteren dat hij enkel de nuttige en bruikbare dingen er uit pakte. Een jongen met een gecompliceerd karakter, vele kanten en maskers. Hij was een stoere bink die vol ego door de gangen kon banjeren, mensen in zijn weg enkel hooghartig aankijkend. Aan de leiding van een groepje vrienden, kon hij je gemakkelijk uitkafferen zonder daar spijt van te hebben. Hij was de brutale aap in de klas die elke leraar, bij zijn binnenkomst al alleen maar de deur werd gewezen. Een vlijmscherp glimlachje en die gemene oogjes van hem die de onderwijzer dan duivels aankeken. Misschien leek de jongen snel in te schatten, of niet? Drake was een figuur wat op elke school rond liep. Een pester, een stoere jongen die dacht dat hij heel wat was. Maar natuurlijk was die jongen beschadigd en deed hij die dingen om zichzelf beter te voelen, af te leiden van de dingen die anders in zijn gedachten opkwamen.'Maar ik ben erg goed in het niet opvallen als ik wil Drake Burned,' Drake grinnikte zachtjes en toverde een smalend grijnsje tevoorschijn. ''Niet opvallen? Dame, een mooi meisje zal nooit aan mijn oog voorbij gaan als ik er een zie.'' zei Drake op een gladde manier die wat sinister en tóch flirterig was. Hij stopte zijn hand in een van zijn broekzakken en luisterde naar haar woorden, hij voelde zich al zoveel beter dan dat hij hier binnen kwam. 'Autumn L'Estrange,' Drake knikte subtiel. ''Autumn L'Estrange. A very nice name dearie.'' hij sprak haar naam uit alsof hij het proefde. Een nieuwe naam, nieuw contact, nieuwe wegen die hij op het sociale pad kon bewandelen.

Hij ging op een tafeltje zitten en hield zijn hoofd wat schuin toen hij haar zag voorbereiden op het feit dat ze wat ging zeggen. Je kon dat altijd bij mensen zien wanneer ze wilde gaan praten, alleen Drake vond het daarbij ook leukl om precies op dat moment wat te zeggen, of geluid te maken. Hij herkende het moment om het voor de lol te verstoren en iemand er pissig mee te maken, erg plezierig. Alleen dame Lestrange liet hij rustig praten terwijl hij even aan zijn kin voelde. Hm, hij moest hier binnenkort maar eens zijn scheermachine langs halen. Het was een beginnend baardje, maar het maakte hem ook wat ouder en dat maakte het voor hem wel leuk. 'Dus, wat brengt jou naar dit vochtige, donkere hol?' Drake grinnikte en keek haar even. ''Dat is een goed vraag.'' terwijl hij met zijn hiel tegen de tafelpoot tikte en Autumn met een geheimzinnig gezichtje aankeek. Hij vond dit een fascinerend gesprek en de situatie, geniaal. Als mensen straks zouden horen ohw, wat een roddels wat zouden de andere leerlingen denken. Drake en het bloedmooie meisje Autumn samen alleen in de donkere kerkers van Savador, wat hadden ze gedaan? Waarom en hoe? Hij als jongen zou de roddel vergroten, want deze zou hij in dit geval leuk vinden. Wat een drama, net een theater was het hier af en toe. Van Savador die zijn Villian serenade begon te zingen in de gangen terwijl Drake er midden in sprong als de joker, Autumn als het prinsesje in het hoge kasteel en Nocte het monster die.. okey we dwalen af. Drake keek Autumn aan en hij luisterde naar haar vervolg op haar vraag. 'Ik kan me niet voorstellen dat je hier graag ver van tevoren voor de les aanwezig wil zijn. Daar lijk je me niet het type voor,' Drake knikte. ''Dat heb je dan goed geraden Autumn. Ik zal je zeggen, ik ben hier eerder, puur om de volgende les van Saf te saboteren. Maar ik denk niet dat het jou wat zal boeien.'' Drake beet aan zijn nagel en zuchte eventje kort. ''Maar dat kan ik jou vast vertellen right? Want jij lijkt me niet echt een verklikker.''

Hij zag er niet verkeerd uit, dat moest ze toegeven. Maar hij was geen jongen die je mee naar huis nam. Hij was dat rebelse type waar je eigenlijk alleen maar mee gaat om je eens goed af te zetten tegen het ouderlijk gezag. Iemand met wie je lol kunt maken in de tussentijd terwijl je op zoek bent naar iemand met wie je echt verder wil. Maar voor gezelschap waren dat soort jongens nooit verkeerd vond ze. In die korte tijd dat Autumn de jongen, Drake Burned, voor haar bekeken had, had ze een volledig uittreksel over hem in haar hoofd gemaakt. Met een prijskaartje eraan wat ze er nou uiteindelijk aan had. Hij wilde van haar weten of ze hier al lang was. Autumn ontweek de vraag door verder te gaan op de opmerking die hij erachteraan geplakt had. Het leek hem niet eens te boeien dat ze hem geen echt antwoord had gegeven. Haar wenkbrauw ging omhoog bij het horen van zijn reactie. Ze was al een tijdje op de school aanwezig. De enige reden dat hij haar nu opmerkte was omdat ze samen alleen in een ruimte waren. Er was niet zoveel ander vrouwelijk schoon om je hoofd naar om te draaien hier beneden. Maar ze liet het begaan en ging er verder niet op in. In plaats daarvan stelde ze zichzelf voor, aangezien hij dat ook gedaan had. Er zat geen kwaad in als hij haar naam wist. Hij maakte het zichzelf wat gemakkelijker door op een van de tafels te gaan zitten. Zelf liet Autumn haar gewicht tegen de rand van een van die tafels leunen, haar armen nog altijd over elkaar geslagen. Ze wilde iets meer weten van hem. Dus ze had besloten om te beginnen met de vraag wat hij hier eigenlijk deed. Ze poetste die vraag wat glanzender en aanlokkelijker door zijn ego als bad boy een beetje te strelen. Dan zou ze zeker antwoord van hem krijgen. En het antwoord liet niet lang op zich wachten. Saf? Ze zocht haar brein af naar een leraar, want het ging duidelijk om een docent, met de naam Saf. Niemand kwam in haar op. Tenzij het misschien een afkorting was. Dan kon het over Meneer Sathandiai gaan. Hmm, ja, ze had al enkele geruchten gehoord in de school dat hij zeker niet bij iedereen even geliefd was. Of juist wel, dat lag er maar net aan tegen welke persoon je het had. Verklikker? Zij? Ze noemde het liever informatie handelaar. Een verklikker was iemand die het gratis deed. En alleen voor niets kwam de zon op. Maar als ze daar belasting over konden heffen zouden ze dat ook doen. Maar nee, ze voelde niet de noodzaak om deze informatie door te spelen voor de juiste prijs. Misschien leverde het haar meer op als ze dit voorlopig nog even voor zichzelf hield. 'Sabotage?' herhaalde ze met een lichtelijk smalende ondertoon in haar stem. 'Wat heerlijk kinderlijk. En wat had je dan eigenlijk in gedachten om te saboteren?' vroeg ze met een kleine glimlach.