Ontsteld had Razina gerageerd toen ze het te horen had gekregen. Maar, het moest nou eenmaal, ze had zich opgegeven en moest het dus maar doen. Daarom stond ze nu ook voor de spiegel. Ze mocht het dan eigenlijk niks vinden, uitgaan en haarzelf leuk opmaken en kleren uitkiezen was het leukste wat ze kon vinden nu. Ze was aan het twijfelen tussen twee jurkjes. Het eerste jurkje was zwart, tot ongeveer iets boven de knieën en bescheiden, dus geen lage uitsnede waar iedereen in zou kunnen kijken. Ondanks dat, had ze ook nog een andere keuze. Een ander, vrolijker. Het jurkje was lichtroze, lang en had een bedekte hals. Best bescheiden maar zo toch ook nog wel speels.Ze koos voor de lichtroze. Ze stak haar zwarte haren op, normaal. Enkel een sliertje haar hing langs haar gezicht naar beneden. Haar make-up was normaal, naturel. Enkel wat mascara en lipgloss. Voor ze wegging keek ze nogmaals in de spiegel, deed haar jas aan en liep naar beneden. Sommige keken naar haar, maar ze deed er niks tegen. Ze had er ook niks tegen op dat ze keken. Ze liep verder tot naar het dorp, tot aan het restaurant waar ze afgesproken hadden. Hij heette Adrian, en nee, ze had hem eigenlijk nog nooit gezien. Diep zuchtte ze, ze deed dit alleen maar om Lie te vergeten, en ze hoopte dat het zou lukken ook. Anders zou ze nooit met iemand samen kunnen zijn.

// sorry dattie zo kort is x.x

De zoveelste sigaret werd opgestoken en stopte ik in mijn mond. Geen reden tot haasten, ik had nog tijd genoeg. Met mijn das los rond mijn nek liep ik de kamer rond terwijl ik de rook uitblies richting de venster. Vandaag had ik die zogenaamde Blind date.. waarom had ik me er ook alweer voor ingeschreven? Oh ja, ik moest. Een stomme weddenschap die ik had verloren en nu hadden ze mijn naam opgegeven voor een blind date. Langzaam ging ik met mijn hand over mijn voorhoofd en liet ik de opgerookte sigaret uit mijn mond vallen, mooi recht in de asbak. Ik deed langzaamaan mijn wit hemd aan en deed de zwarte gekleedde broek die ik op mijn bed had gelegd aan. Nadat ik deze twee dingen aanhad deed ik mijn zwarte gekleedde schoenen aan en strikte ze vast. Mijn vest hing ik over mijn schouder en hield deze vast. Zo verliet ik de kamer en wandelde verder, iedereen negerend.

We hadden afgesproken aan een restaurant, al had ik liever zelf gekookt. Tijdens mijn wandeling naar de bestemming dacht ik na. Ik was dom geweest om op de uitdaging in te gaan want ik had erbij sterk verloren. En nu ging op een date met iemand die ik nog nooit had gezien. Haar naam was Razina, ik had het op een papiertje geschreven zodat ik het niet zou vergeten. Weer kwam er een lichte zucht uit mijn mond en wandelde ik verder tot ik uiteindelijk aan het restaurant stond. Er stond nog iemand, vast het meisje waar hij op date mee was. Ik ging voor haar staan en vroeg: “Ben jij Razina?”
“Adrian Nessuno” zei ik dan vervolgens na een korte pauze. “Laten we binnen gaan.”
Eenmaal we binnen waren reserveerde ik een tafeltje voor twee en begeleidde haar mee naar de tafel waar ze werden naar toegewezen. Ik schoof haar stoel naar achter zodat ze kon gaan zitten en ging dan zelf rechtover haar zitten. Ik wist echt niet wat ik moest zeggen want echt veel sociaal contact had ik niet gehad, zeker niet met zo’n schoonheid. Ik bloosde lichtjes en vroeg dan “Hoe gaat het m-met je?” Ik hing mijn vest aan de stoel waar ik op zat. Dit ging uitdraaien op een regelrechte ramp, puur omdat ik niet wist hoe ik degelijk met mensen moest omgaan...

(ziezo, ook best kort maar de volgende keer wordt het beter ^^)

Met haar altijd vriendelijke ogen rondscannend was ze op zoek naar die ene persoon waarmee ze had afgesproken. Ze wist hoe hij eruit zag, puur omdat ze zijn dossier opgezocht had. Ze had alleen daarnaar gekeken en niet naar iets anders, dat zou ze puur schending van zijn privacy vinden, en daar kon ze niet tegen, als iemand zomaar iets over een ander las zonder dat - dat mocht van de desbetreffende persoon. Dit keer was het Adrian, zoals ze had opgemaakt had hij blonde haren, een vrij lichte huid en blauwe ogen. Het was niet moeilijk hem te vinden, zijn blonde haren vielen zeker op in de schemering vanwaar die nacht al begon te vallen.

Met een vriendelijk glimlach bevestigde ze zijn vraag of ze Razina was. " Inderdaad ja, Razina, al hoor ik herderdaags meer Zina dan Razina." Haar toon was zacht en ze glimlachte. Waarna hij zich voorstelde, en zei dat ze beter naar binnen konden gaan. Ze accepteerde zijn voorstel en liep mee. Eenmaal binnen liepen ze samen naar de gereserveerde tafel van de twee. Nogsteeds was het haar niet echt duidelijk waarom ze dit deed en bedankte hem toen ze zat. Zelf nam hij plaats tegenover haar, haar jas had ze op haar stoelleuning gehangen. Nu werd haar jurk pas zichtbaar, en ze keek blozend naar haar handen in haar schoot. Hij had natuurlijk een meisje verwacht die in een kort jurkje zou lopen met enorme inkijk zo dat hij zich de hele avond zou kunnen vermaken.

Misschien had ze toch de zwarte beter maar aan kunnen doen, bedacht ze zich even. Mee dat hij begon te spreken keken haar nu groene ogen op. Ze had kleurlenzen in gedaan zo dat haar volledig zwarte ogen met rode rand niet te zien waren en hem niet af zouden schrikken. Hij vroeg hoe het ging, en eigenlijk wou ze zeggen dat het helemaal niet ging, maar verdraaide alles en gooide er een halve leugen in. " Zeer goed, juist terug van een kleine reis naar Puffoon. Al ben ik wel blij hier weer terug te zijn." Waren haar kalme, maar vrolijk woorden die ze benadrukte met een gemeende glimlach die straalde. Ze ging over naar een andere strategie, om de stilte die er zou hangen weg te vagen. " En wat doet een jongeman zoals jij zonder vriendin? Dat zou je ook niet zeggen met jouw charmante uiterlijk, Darling." Ze bleef wel vriendelijk, dus niet opdringerig flirterig, maar eerder flirterig dat het er goed uitkwam en dat ze niet op een meisje leek die elke jongen om haar vinger wou winden, het bed mee zou delen voor een enkele keer en hem daarna alleen achterlatende alsof ze hem nooit gekend had. Nee, zo was ze niet. De enige keer dat er echt iets in bed had afgespeeld was met Lie, maar meerdere mensen waren er nooit geweest voor haar. En die zouden er ook niet zomaar zijn moch dit aan haar liggen.

// zo, wat langer, haha.

Koken deed ik al een tijdje zelf, ik maakte dingen klaar voor mijn ouders als ze weer eens geen tijd hadden, kookte een voer voor mijn voormalige huisdier en hiervoor was ik best goed geworden. Ook was ik hierbij best kritisch geworden op voorbereid voedsel dat soms helemaal niet op de juiste manier was bereid. Tijdens mijn wandeling richting het restaurant waar ik Razina zou ontmoeten, dacht ik na over de uitdaging die ik had aangegaan. Het was een stomme keuze geweest en dat wist ik nu maar al te goed.  Nu had ik een date met een of ander onbekend meisje en moest ik op restaurant met haar, ze wisten maar al te goed hoe kritisch ik kon zijn op bereid voedsel.
 
Eindelijk was ik aan het restaurant waar ik moest zijn, zag ik een meisje met zwart haar aan de inkomhal staan en vroeg haar ter bevestiging of zij Razina was. Ze beantwoordde mijn vraag positief: " Inderdaad ja, Razina, al hoor ik herderdaags meer Zina dan Razina."
Ik stelde me natuurlijk ook voor, dat was wel het minste dat ik kon doen. “laten we binnen gaan” zei ik uiteindelijk en ik begeleidde haar naar een tafeltje, trok haar stoel naar achter zodat ze kon gaan zitten voor ik eindelijk op mijn plek ging zitten. Het was hier een mooi net en best wel romantisch restaurant, geweldig om je eerste date op te doen, dat wel. Ik vond wel dat ik bofte, ja zo’n mooie dame voor me. ik had meer een ander persoon in gedachte gehad, zo’n lelijk ‘foreveralone’-typetje. Maar dat was zij helemaal niet. Ik moest er van blozen en ik vroeg hoe het met haar ging, lichtjes stamelend. Natuurlijk was ik wel een beetje nerveus, ja hoe zou je anders zijn niet? " En wat doet een jongeman zoals jij zonder vriendin? Dat zou je ook niet zeggen met jouw charmante uiterlijk, Darling."
Natuurlijk keek ik bij deze woorden op, het was een vraag waar ik wel eventjes bij moest nadenken, zorgvuldig mijn woorden uitkiezen. “Ik had me ingeschreven bij de blind date omdat ik nieuwe mensen wilde leren kennen en inderdaad ik ben nog single, niet echt naar iemand gezocht eigenlijk.” Zei ik dan maar tenslotte. Niet echt wetend of dit antwoord bij Razina in de smaak zou vallen. “En hoe zit het bij jou?” was mijn tegenvraag, om toch nog een gesprek aan de gang te houden.
 
De ober kwam, vroeg naar wat we gingen bestellen en ik nam de menukaart vast. “Doe maar een fles water en voor mij de vol-au-vent met frietjes.”

Een simpel gerecht, dat perfect moest bereid worden, de saus lichtjes dikker dan alle andere sauzen maar ook weer niet té, de frietjes goudbruin en het deegwaar waar de saus met vlees zich in bevond lekker krokant. “En wat bestel jij.. Zina?” Een lichte glimlach speelde op mijn lippen, een tikkeltje nieuwsgierig wat zij zou bestellen. Natuurlijk zoals een echte gentleman zou hij hier alles betalen, zoals het ook hoorde. Maar dat hoefde ze nu nog niet te weten.

(hell yeah, he's turning out great )