~VvF examen~ (Ike) Part 2

De uur pauze was voorbij, en Summer had voorbereidingen getroffen in de Arena. Zelf stond ze vol focus het fabeldier in bedwang te houden met takken en gehele lianenstronken die uit de grond waren getoverd. Het fabeldier was een nieuweling, ééntje die nog niet in de encyclopedie voorkwam. Zelfs Summer had moeite het beest in bedwang te houden, dus goed examenmateriaal was het wel. De opdracht voor de leerlingen was heel eenvoudig te omschrijven. Sla het beest voor minstens 10 seconden buiten westen. De beoordeling ging om het proces er naartoe, en het feit of ze het resultaat wel zouden behalen. Ike moest nou niet lang meer op zich laten wachten, als het beest losbrak moest ze het verlammen met haar crystal-kruisboog. Dan zal het beest een uur buitenwesten zijn, en zouden ze het moeten uitstellen met nog een uur.

~VvF examen~ (Ike) Part 2 2z68si8

"Ugh, de DoomDozer probeerde zich met alle macht te verzetten. Vrijheid was wat hij wou! Hij was zomaar uit zijn middagdutje gehaald om vastgezet te worden. Hij was woest, en zal alles wat hij kon gebruiken om alles wat hij tegen kwam te vernietigen. Degene die het tegen hem op zou nemen had echt de grootste pech van zijn dag. Echt geen twijfel mogelijk!

{Geen Dices, benoem je actie tot een aanval en ik zal namens de DoomDozer posten of er geraakt wordt of niet, en of hij terugaanvalt of niet}

_{In slaap gevallen. Ik was, bovenop het boek, hopsaké in slaap gevallen. Onprettige dromen hadden door mijn hoofd gespookt. Dromen waarin ik in de prullenbak geschoven werd. Tien minuten voordat ik me in de arena moest melden schrok ik wakker, maar erg uitgerust was ik niet. Eerder nog vermoeider, en verward doordat ik zo'n onrustig dutje gehad had. En ik had amper twee bladzijden gelezen. Shit, lekker dan. Dit zou ik sowieso gaan verkloten.

Ik haalde mijn hand door mijn warrige witte haar terwijl ik me naar de arena haastte. Sinds de arena geopend was, was ik er eigenlijk maar één of twee keer geweest. Vóór de ingang van het kolossale ding bleef ik even stil staan om met geheven wenkbrauw de arena te bekijken. Wat zou ze in godsnaam voor me gepland hebben? Met een zucht liep ik de deuren door en betrad ik de enorme ring. Daar stond Miss Summer, met haar rug naar mij gekeerd om een enorme worm in bedwang te houden. Oh god. Een. Enorme. W o r m. Een groot, roze beest dat zo te zien niet kon wachten totdat het los kon komen. Het zag er ontzettend chagrijnig uit.

Met mijn mond open bleef ik daar staan, op een goede afstand van het beest vandaan. Miss Summer leek flink haar best te doen om dit beest in bedwang te houden. Wat moest ik nu doen? "I-Ike Hiyori, present," kreeg ik mezelf uiteindelijk zo ver om te zeggen. Mijn stem was rasperig en ik kuchte even. En nu?

; {{ Sorry voor dit flutje >.<}

Met een laatste krachtinspanning hield Summer de DoomDozer nog even in bedwang. Ze zou haar uitleg geven, en daarna meteen opvliegen. Dan kon Ike laten zien hoe hij een DoomDozer zou bevechten. "Geen tijdslimiet. Sla het beest 10 sec KO, geslaagd. Zelf te veel verwonding, gezakt. SUCCES!" Daarna liet ze alle kracht los, en het beest trok de ketenen los. Summer klapte haar vlindervleugels uit, en vloog over het vier meter hoge beest heen. Haar kruisboog hield ze gericht met twee handen op de DoomDozer. Als het te verkeer zou dreigen af te lopen, kon Summer de rode crystal door het lichaam van het enorme insect knallen. Het zou dan een uur buiten westen zijn.

De woede gierde door het lijf van de Dozer. En het eerste doelwit was de kleine jongen die vlak voor hem stond. Geen enkele twijfel was mogelijk, hij zou meteen goed aanvallen. De ogen werden wit, van de withete woede die het beest bezat. En met alle angels ramde hij de grond in. Een enorme dark-magic barrière vloog op, en bewoog in een razende rotgang richting Ike. Hoe ging de jongen dit tegenhouden? RoarPulse!

RoarPulse:

Gebeurtenissen:

-Het beest is los
-Er komt een RoarPulse met volle vaart op Ike af

_{Was dit wel veilig? Mocht dit wel? Ik kreeg een haastige uitleg over wat ik moest doen met dit beest, en toen liet Miss Summer het vrij. Zelf klapte ze een set vleugels uit en vloog ze de lucht in. Op veilige afstand van deze gigantische worm, wiens ogen wit kleurde. Angels boorde zich in de grond en alles wat ik kon doen was toekijken in schok. Rondom hem leek een barrière van Duistere Magie uit de grond te stijgen en kwam met een rotvaart op mij af. Nu pas was ik in staat te bewegen, en dus rende ik naar voren. Ik hief mijn armen en kruiste ze voor mijn lichaam, hoog in de lucht geheven zodat ze mijn hoofd beschermde en over mijn onderarmen leek een soort laag Duistere Magie te komen. Het beest bezat Dark Magic, maar ik ook. Ik zou in staat moeten zijn zijn aanvallen te stoppen met mijn magie en vervolgens met Light Magic het ding aan te vallen. Maar was mijn Light Magic wel sterk genoeg?

Veel tijd om erover te piekeren had ik echter niet, want een -- ding gemaakt van Duistere Magie raasde mijn kant op. Hoe moest ik dit tegenhouden? Niet dus. Met lichte magie creëerde ik onder mijn voeten kleine explosies, waardoor ik de lucht ingeschoten werd. Steeds weer, totdat ik onder mij de aanval, hoe die dan ook mocht heten, voorbij voelde razen. Zelfs vanaf hierboven voelde ik de windstoot die de aanval gecreëerd had aan mijn haar trekken. Ik landde dichtbij de worm weer op de grond, door mijn benen gezakt en met één hand op de grond. Cyaankleurige ogen keken omhoog, op zoek naar zwakke plekken. Op zijn rug had het beest een stevig pantser dat ik nooit zou kunnen doorboren, maar zijn buik leek zacht en kwetsbaar. Ik moest dus een manier vinden om het beest van onder te raken en het zo misschien te verlammen, maar door die scherp gepunte poten betwijfelde ik of me dat zou lukken. Het beest, hoe het dan ook mocht heten, gebruikte Dark Magic. Aha, dan moest ik dus vooral aanvallen met Light Magic. Dat was balen, want mijn duistere magie was sterker dan zijn tegenpool, maar veel keuze had ik niet.

En zucht verliet mijn lichaam en ik kwam vliegensvlug overeind om een paar stappen naar achter te doen. Ik hief mijn handen en meerdere lichtgevende bellen verschenen, zweefde rond mijn hoofd en borst totdat ik ze met een zwaai van mijn hand op mijn tegenstander afstuurde. Ik had een strategie. Soort van. Dat beest op zijn zij krijgen en dan vervolgens de buik aanvallen, en dan maar hopen dat ik het zo knock-out kon slaan.}

Summer had de RoarPulse aan zien komen. Dit beest was echt fascinerend! Ondanks dat Summer veel wist over dit fabeldier, wist ze niet alles en was het fijn om dingen te leren. Maar voor zover Summer wist had ze alleen nog maar mensen een roarpulse zien doen. Ike wist de aanval met moeite te ontwijken. Summer zette haar vleugels schrap om de windstoten die mee kwamen met de aanval te weerstaan. Als Ik niet snel wat deed had hij echt een probleem, het was aan de kracht van de aanval te voelen dat de DoomDozer en namelijk vrijwel klaar mee was. Hij wou dit zo snel mogelijk afmaken, en Ike zou daar het slachtoffer van zijn.

En daar verdween zijn RoarPulse, nutteloos in de lucht. Het was dan ook wel dat de zon vrij fel scheen dat de Dozer zijn aanvallen niet op volle kracht kon uitvoeren. Was het maar donker, dan had hij het rotkind wel in één keer af kunnen maken. De aanval was nog niet lang ontweken of het kind begon nu aan te vallen. Lichtmagie bellen vlogen zijn kant op, klaar om schade aan te richten. Die wist hij wel af te ketsen. Donkere ballen begonnen te groeien aan zijn angels, en met een zwiep gooide hij ze richting de lichtbellen. Het waren er een stuk of acht. Genoeg om alle lichtbellen te laten knappen. SchaduwBal!

Schaduwbal:

Daar was het reddingsteam, of.. normaal waren ze een team. Anglia had ingestemd met de hulp voor Ike. Greenie had hem de omelet nog steeds niet vergeven. Anglia kwam op een goed moment zag ze alweer. Grote schaduwballen vlogen over het veld in de arena. Ze zou Ike helpen het beest aan te vallen. Of wacht! Ze kon ook de schaduwballen aanvallen! Anglia bewoog haar armpjes heen en weer en meteen kwam er een kracht veld voor haar. Uit het krachtveld begon langzaam een beetje licht magie te schijnen, en uiteindelijk ontstond er een bol. Anglia had niet veel aanvalskracht, maar zo nu en dan kon ze wel een aanval loslaten als deze. De bal ging over in een straal, en in haar beweging met de straal liet ze 2 schaduwballen knappen. Hierdoor schoten twee van Ike's Lichtbollen door naar de DoomDozer HyperBeam!

Hyperbeam:

Dat stomme engeltje was de jongen komen helpen. Rotbeest, met een HyperBeam schoot het twee van de Dozer's schaduwballen kapot. Nu waren de rest van zijn bollen geen partij voor die van Ike. En er vlogen er zelfs twee door. De bollen knapten tegen zijn zei, en een stekende pijn was te voelen! De Doomdozer was met overvloed een dark fabeldier. De lichtmagie was dan ook zeer pijnlijk. Hij kon nog net zijn evenwicht houden. Hoe kon het dat die lichtmagie zo extreem in het voordeel was?! Ah! Dat was het probleem. Er was te veel licht. Dat zou hij eerst eens oplossen. De Dozer nam eens diep adem, en begon een groot rookgordijn uit te spuwen. Dit zou de lichtmagie in het nadeel maken. Smokescreen!

Smokescreen:

Gebeurtenissen:
-De Dozer schiet schaduwballen af om de lichtbollen af te ketsen
-Anglia komt helpen, en schiet twee schaduwballen kapot
-De twee doorgeschoten lichtbollen doen zware schade tegen de Dozer
-De dozer covert het veld in een rookgordijn. Dichte dikke zwarte mist zorgt er voor dat er geen schijntje licht op het veld valt.

_{Adrenaline raasde door mijn lichaam. Jezus fuck, hoe ging ik dit enorme ding ooit verslaan? Mijn lichtmagie was altijd al zwakker geweest dan het duistere, en of het gelijk stond aan de kracht die dit monster bezat...? Ik zou waarschijnlijk te uitgeput raken voordat ik dit beest knock-out kon slaan. Shit. Ondertussen groeide er donkere ballen aan de angels van de worm en met een zwaai werden die richting mijn aanval geworpen. Ik moest die duistere ballen tegenhouden!! Maar hoewel ik daar geen tijd meer voor had, had een bondgenoot zich op het strijdveld vertoond. De Petit Angel! Deze leek in staat met een hele awesome aanval twee van de duistere bellen te verwoesten en daardoor wisten twee van mijn bellen de worm te raken. Helaas was het niet genoeg om de worm om te doen vallen, maar de aanval leek wel super effectief te zijn! Yes!

Heel lang had ik echter niet om hierover feest te vieren, want na diep adem gehaald te hebben, spat de worm dikke wolken rook uit die al snel al het licht verdreven en mij achterlieten in een duisternis. Ik probeerde op te lichten, mijn hand als zaklamp te gebruiken, maar er gebeurde niks. De rook was te dicht... Well, fuck. Ik keek geschrokken en angstig rond. Ik had geen idee waar de worm was, misschien stond het afschuwelijke beest wel achter me! "Anglia!" riep ik daarom, mijn stem een paar octaven hoger door de spanning. Dat was dom van me, want hoewel ik me dit nog niet realiseerde, had ik de DoomDozer nu aanwijzingen gegeven naar waar ik me bevond.

Ik was echter te druk met pijnsen om me hier zorgen over te maken. Ik moest van deze rook afkomen, maar hoe? Het beeld van een enorme stofzuiger verscheen in mijn hoofd en hoewel ik die niet had, had ik wel... Mezelf! Oh, ik ging hier spijt van krijgen. Ik zette mijn benen wat wijder uit elkaar, zuchtte en spreidde toen mijn armen. Absorberen maar! Mijn duistere magie begon aan de rook te likken en slokte deze beetje bij beetje op. Het voelde niet goed; de magie van de worm was anders dan mijn magie en eigenlijk klikte het helemaal niet zo goed, maar ik had niet echt een andere keus... Zodra er een opening kwam, een klein sprankje licht, maakte ik hier direct gebruik van. Mijn hand lichtte op en met felle lichtflitsen begon ik de opening in dit dikke rookgordijn groter te maken. Meer licht, meer meer meer!

Maar doordat ik zo bezig was met de rook, had ik helemaal niet op de DoomDozer gelet...}

Summer moest snel kijken tussen de flarden van rook door, haar leerling mocht ze niet uit het oog raken! Ike had heel goed georiënteerd door lichte aanvallen te schieten, die niet veel schade zouden geven normaal. Hierdoor was de jongen achter het feit gekomen dat lichtmagie en catastrofe was in combinatie met de Doomdozer. Het beest zag dit als een enorme trap die je gaf in het gezicht van een katje, pijnlijk maar niet dodelijk. Ike zou nu zijn gegeven kennis moeten omslaan in een genadeklap. Maar voor Ike dit had kunnen doen schoot het beest dus de rook over het veld. Ike begon meteen de rook weg te halen. Hij absobeerde de rook van het beest, en bij het eerste kleine gaatje schoot de jongen een bult licht in het rondte. Het werkte zeker, alleen was er een bijwerking. Het absorberen van de donkere rook, blokkeerde de poriën voor darkmagic. Ike zou na het gevecht eerst zijn poriën moeten laten openen door de schooldokter. Geen zware ingreep, alleen een beetje stomen. Maar het betekende wel dat zijn dark-magic in dit gevecht niet meer gebruikt kon worden.

Rook. Donkere ruimtes. Precies waar Anglia angst voor had. Blackafobie. Angst voor donkere magie. Het omhulde haar even, en het beknijpende idee alsof ze geen adem meer kon halen was overweldigend. Bijna stikte Anglia in haar angst, maar toen zag ze een lichtflits. Het was afkomstig van de jongen, die er de rook mee doorbrak. Meteen absorbeerde Anglia het licht, om het daarna in te zetten in de vorm van een puls. De pulserende cirkels verdunde de rook met elke pulsatie. Na drie pulsaties was de rook weg. Alleen had de jongen bij het oplossen van de rook niet meer gelet op de Doomdozer. Daar kon Anglia nu de gevolgen van zien...

Het kind was precies getrapt in de afleiding die de Dozer had gelegd. De rook had diegene's volledige aandacht gekregen. Met verschillende formules nam de jongen de rook in zich op. Nog een voordeel, zwarte magie kon niet meer tegen hem gebruikt worden. Zijn giftige rook had een chemische reactie opgeroepen die korstjes over de magische poriën had gelegd waarmee magie vrij kwamen. Ze waren onzichtbaar, maar toch afgesloten. Nu was het de Dozer's kans om aan te vallen. Hij was achter de jongen gaan staan, nadat deze door middel van een overslaande gil had verraden waar hij stond. Z'n kaken gingen open, en er spoot een drapperig goedje uit zijn mond. Het goedje plakte over Ike's schoenen en benen, en plakte hem vast aan de grond. Vastgenagelde prooi. Easy peasy. StringShot!

StringShot:

Gebeurtenissen:
-De rook is weer weg
-Anglia versterkte de straal om de rook weg te halen
-Ike zit aan de grond geplakt met spinrag

_{Oh, het werkte! Mijn lichtstraal vulde de donkerte op, en toen zag ik vanuit mijn ooghoeken hoe het kleine wondertje mijn lichtmagie absorbeerde en me meehielp de rook weg te krijgen. En, hoewel wat langzaam, verdween hij eindelijk. Ik moest even knipperen door de zon, die momenteel feller dan ooit was. Oh bah.

En toen zag ik de DoomDozer. De worm torende boven me uit, hoog en roze en angstaanjagend, en geschrokken probeerde ik weg te springen. Het gigantische, duistere beest haalde zijn kaken van elkaar en een plakkerig spul verliet zijn bek. Ik had geen tijd om weg te springen, en werd dus vol geraakt door het viezige spul. Geschrokken viel ik door de kracht waarmee het spinnenweb-achtige spul zich aan mijn benen en schoenen bevestigde achterover. Ik begon wild met mijn benen te schoppen, lichtelijk in paniek. Oh shit. Dat ding kon zo over me heen walsen nu, ik moest vrijkomen. Nu nu nu! Maar het web dat mijn benen aan de grond plakte was te sterk, en met mijn weinige spieren kon ik mezelf niet loskrijgen. Dus moest de worm maar weg. Ik sloeg wild met mijn armen, waardoor scherpe 'vlagen' lichtmagie op de DoomDozer af als lemmets van vlijmscherpe wapens. Hopelijk zou mijn magie de DoomDozer ook nog wat pijn doen...

Ik bleef echter niet wachten om te zien of mijn wilde aanval raak was of niet. Nee, mijn ogen schoten rond. Ik zag de stomme omelet verwoester, die niet van plan leek te zijn iets te gaan doen. Nou ja zeg. In elk geval hielp Angela nog wat. Wat een schatje. Ik had altijd al een zwakte gehad voor schattige licht magie wezentjes en mijn eigen Cherry was daar het bewijs van. Maar zij was er nu niet en sowieso had zij me niet echt kunnen helpen. Nee, ik had iets scherps nodig. Een mes of een stuk glas. Maar dat had ik niet bij me. Dus begon ik wild aan het witte spul te trekken, wat niet mijn beste actie was. Eventjes keek ik om me heen om te zien waar de DoomDozer was, maar het echt zien deed ik niet. Loskomen was nu mijn prioriteit, die DoomDozer zou later wel komen.

Een zucht om me te kalmeren verliet mijn lippen. Oké, een plan. Ik had een plan nodig. Het spul was te sterk om me los te rukken, dus moest ik iets anders gebruiken. Mijn magie was niet echt iets waarmee ik schade aan kon richten, behalve dan iemand flink in zijn ogen schijnen. Hé, wacht eens even... Mensen konden met behulp van zonlicht een vuurtje starten. Zij gebruikte daarvoor een vergrootglas, maar ik zou toch in staat moeten zijn het licht zo te manipuleren dat ik hetzelfde effect zou creëren? Ik wist niet echt iets anders om te doen, dus probeerde ik dat maar. Ik drukte mijn ene duim tegen de ander en mijn ene wijsvinger tegen de ander. In het rondje dat ik hiermee creëerde, ving ik wat van het felle zonlicht op en richtte ik het met een fronsje op mijn vastgekleefde benen. En ja! Het web begon bijna direct te roken, totdat er een klein vuurtje ontstond. Oh shit. Ik begon wild met mijn benen te schoppen, en dit keer kreeg ik ze los. Eén van mijn schoenen bleef vast zitten, maar dat kon me echt niet schelen. Ik was los! Het vuurtje had een kleine, zwarte vlek op mijn broek achtergelaten, maar ik had geen last gehad. Nee, niet van het vuur. De hoeveelheid magie die ik gebruikte echter...

Een vermoeide zucht verliet mijn lippen terwijl ik wat naar achter trippelde en oplettend om me heen keek. Oké. Ik moest opschieten. Die DoomDozer uitschakelen. Hij was zwak tegen lichtmagie. Zijn buik was zijn zwakke plek. De buik aanvallen, dus. Even schoten mijn ogen omhoog, naar Miss Summer die daar met haar pijl en boog in de lucht hing. Hmmm... Ik richtte mijn blik op de DoomDozer en hield hem daar. Zo snel ik kon schoot ik op het gigantische ding af, steeds dichterbij en dichterbij. Ik was echt gek...

Eenmaal dichtbij genoeg maakte ik een sprong en klemde ik me stevig vast aan het pantser van de worm. Ik klom behendig omhoog, zo snel ik kon. Dit ding zou het niet leuk vinden dat ik op hem zat, maar ik moest het gewoon uitschakelen. Ik had die verdorie voldoende nodig. En dus bleef ik klimmen, half vallend maar niet opgevend. Toen ik vond dat ik wel hoog genoeg was, klemde ik mijn benen stevig rond het pantser en liet ik voorzichtig los. Zo snel ik kon creëerde ik een felle straal licht in de vorm van een pijl, die ik vervolgens aan de schacht vastpakte en met een geweldige zwaai naar het zachte onderlichaam van de worm wierp. Was ik snel genoeg geweest? Als ik mijn lichtmagie eenmaal in de DoomDozer kon krijgen, zou het echte werk pas beginnen. Ik kon het van buitenaf niet uitschakelen, dus moest ik mijn magie maar binnenin het beest krijgen om hem zo uit te schakelen...}

PROFILE MAGICIAN

» ~VvF examen~ (Adrian) part 2
» ~VvF examen~ (Aubree) part 2
» ~VvF examen~ (Xavier) part 2
» ~VvF examen~ (Kevan) part 2
» ~VvF examen~ (Dominic) Part 2

~VvF examen~ (Ike) Part 2

~VvF examen~ (Ike) Part 2

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen