Hij liep over een zwarte lijn van ongeveer een meter breed. Naast de lijn was een soort afgrond te zien van allemaal verschillende kleuren. Hij voelde angst en was verward. Voor hem strekte de het zwarte pad uit en hij zag een licht aan het einde. Hij liep voorzichtig vooruit, maar zag nu iets vreemds gebeuren. Uit het pad kronkelde allemaal zwarte tentakels, maar pakte hem niet. Het waren eerder anderen paden die hij kon kiezen, een andere weg in plaats van naar het licht. Hij zag de andere paden verder lopen maar kon niet zien waar ze eindigde. Tussen de paden in waren nog steeds de kleuren te zien, Drake schrok. Opeens herkende hij dingen in de massa, gezichten en plekken die hij kende en eerder had gezien. Celia, daar zag hij Dayé. Hij liep verder en slikte, maar kon er niet achter komen wat dit was. Hij voelde zich erg zweverig. Nu zag hij het gezicht van Hayden, vlak bij een van de zijpaden hem flirterig aankijken. Drake liep het pad in. Maar doordat hij haar zo zag voelde hij opeens een schok door zijn borst, alsof er iets uit werd gerukt. Hij snakte naar adem, greep naar zijn borst en voelde hoe hij naar achteren werd geduwd, bij haar weg. Je zag het gezicht van haar schrikken en vervagen. Hij liep terug naar het hoofd pad en zette zijn stappen verder. Hij zag meerdere mensen bij de paden hangen, maar durfde nu niet meer de paden op. Hij was bang voor opnieuw die pijn. Daarom hield hij zijn armen voor zijn borst, liep verder en zag zoveel mensen die hij kende maar ook vreemden.. wat hij niet begreep. Opeens zag hij Autumn, het meisje wat hij eerder had gezien in de kerkers, Drake keek verward en wilde naar haar toe lopen. Alleen voordat hij wat kon doen, hoorde hij iets in de verte, verdween alles en viel hij in de zwarte leegte.

De zachtheid van zijn dekens en de warmte erin kwam terug terwijl hij zich langzaam realiseerde dat
hij weer terug was in zijn kamer, rustig en veilig hier. Hij genoot van de warmte en lag echt heerlijk. Uit het niets hoorde hij toen opeens het geluid van iemand die viel, en een gil slaakte. Hij was opeens in de war en wreef in zijn gezicht. Drake lag op zijn buik en draaide zich toen om, terwijl de jongen ging zitten en keek wie er zijn kamer was binnen gelopen. Misschien Kriss of Lightning, die hem zocht. Alleen tot zijn verafschuwing bleek dat dus niet zo te zijn en lag op zijn kamervloer de persoon waar hij nu het minst trek in had van allemaal. Natuurlijk was zij het weer, hoe had hij ook anders kunnen denken? Het was al een aantal dagen terug sinds hij haar weer sinds een jaar had gezien, maar Drake zat niet op Hayden te wachten, zijn boodschap was duidelijk geweest. Hij voelde al gelijk een rothumeur omhoog komen, keek met vervloekende ogen naar Hayden. ''Wat doe jij hier nouweer?! Beetje in mijn kamer rondsluipen!'' Drake gromde en veegde het haar voor zijn ogen weg. Hij gooide de dekens van zich af en stapte het bed uit, het boeide hem niet dat hij alleen zijn zwarte boxer aan had, zoals altijd. Verder was alles bloot, inclusief zijn buik en getrainde lichaam. Best ironisch was het eigenlijk, want nu waren de rollen omgedraaid. Hij zag wat ze vast had en Drake keek gelijk weg. Het was het kleine rode drakenbeeldje wat hij ooit van haar had gekregen, omdat ze hem altijd draakje noemde. Opeens besefte hij zich iets, zag dat zijn spullen waren verplaatst, proppen papier waren open gevouwen. ''Wat kom je doen?! Wat moet je met mijn spullen? Je wilde mij toch helemaal niet zien of spreken? Waarom kom je hier dan!!''   schreeuwde Drake. Zijn ogen spoten vuur terwijl hij naar zijn buerau liep om het op te ruimen, all papier weer terug de vuilnisbak in. Waarom had hij het niet verbrand?

Het was compleet leeg in de leerlingenkamer. Erg vroeg was het niet maar de meesten waren of al aan het ontbijten, of naar buiten of lagen gewoon nog te slapen. Hijzelf leunde wat op de bank en bladerde door wat kranten. Nieuws was een van de dingen waar hij zich op richtte de laatste dagen. Hij had geen idee hoe het met de wereld stond, of werelden, of planeten, wat dan ook, dus hij wilde wel bij de tijd blijven. Met een zucht legde hij de krant weg en staarde wat in het vuur. Hij vroeg zich af waar Drake was, sliep die gast zo laat uit? Zean zelf kon nauwelijks slapen. Hij had last van slapeloosheid en als hij wel goed sliep had hij last van nachtmerries. Slapen was dus niet een van zijn beste hobby's. Doordat hij zo weinig slaap kreeg ging hij vaak 's nachts het kasteel onderzoeken. Hij leerde zo zijn weg en een keer was hij bij het zwembad aan gekomen en had zich verbaasd dat deze niet op slot was. Dus had hij maar gewoon gedaan wat kon en had een duik genomen. Het water was verfrissend geweest en hij had er zeker wel een paar uur rond gehangen, totdat hij zich toch wel moe begon te voelen en was toen maar weer terug gegaan.
Zean en Drake deelde een kamer en tot nu toe was Zean het er wel mee eens geweest, maar toch vond hij Drake niet de beste kamermaat die je had. Ja, het was zijn broer, nou en, soms vond hij Drake gewoon uitermate irritant en daarnaast ook nog rommelig maar hij moest er nu maar mee leven. Zijn broer was op dit moment de enige die hem een beetje op weg kon helpen, daarna had hij hem niet meer nodig. Hij hoorde een deur open en dicht gaan maar besteedde er geen aandacht aan. Vast iemand die eindelijk zijn nest uit kon komen en nu op weg was naar de grote zaal om te eten. Hijzelf had geen trek, maar de zin naar een sigaret was er wel. Zijn pakje had hij wel in zijn broekzak zitten, hij kon alleen zijn aansteker niet vinden. Waar had hij dat verdomde ding nou gelaten? Hij zocht zijn zakken af maar kon hem niet vinden. Dan lag het waarschijnlijk nog op zijn kamer, waar Drake nu was. Met een zucht stond hij op en liep richting de slaapkamers. Toen hij zijn deur naderde hoorde hij kort geschreeuw en toen een stilte. Had Drake een nachtmerrie? Kon hem weinig schelen, hij zou niet zijn handje vast gaan houden, geen denken aan.
Hij deed de deur open. 'Bro heb jij mijn...' Zijn woorden vervaagden stilletjes. Drake stond in zijn boxershort tegen een meisje met rood haar te schreeuwen. 'Bro. The fuck?' Zei Zean en hij keek zijn broer met een opgetrokken wenkbrauw aan. Vervolgens liep hij tussen de twee door en liep naar zijn eigen bed om daar de lades van zijn kastje af te zoeken op zoek naar de aansteker. 'Let maar niet op mij. Ik ben er niet.' Sprak hij zonder naar hen om te kijken. Hij deed er extra langzaam over zodat Drake en het meisje met het rode haar gewoon door konden gaan en hij nog extra mee kon smullen van de ruzie.

Drake keek naar Hayden, terwijl ze op de grond lag. Het irriteerde hem, waarom was ze hier? Ze had toch zo'n hekel aan alles wat hij deed? Hij moest weg gaan de vorige keer, nu zocht ze hem zelf op. ''Dan sluip ik nogal slecht rond het licht aandoen. Mij snijden aan glas van kapot gesmeten potjes en de inktvlek op de muur suggereert een inktpotje.'' Nu viel hem inderdaad op dat het licht aan was, wat hij niet had aangedaan, hij trok er een nors gezicht van. Hij luisterde naar haar andere woorden en zijn blik leek even te verzachten toen hij het bloed aan haar hand zag. Drake liep langs haar heen en pakte de stoel. ''Ga zitten Heidi.'' zei Drake al rustiger. Daarna liep hij naar zijn bureau om in wat laatjes te rommelen. Hij vond een doekje en een pleister, toen liep hij terug en gaf het aan Hayden. Alleen zijn ogen zeiden genoeg. `denk maar niet dat ik niet meer boos op je ben` Daarna ging hij tegen de rand van het bed staan en hoorde de opmerking over zijn onderbroek. Iets waar hij vroeger erg om had kunnen lachen. Het enige wat ze nu kon ontvangen was een death-stare. ''Als je klaar bent met je kleine wondje, kun je het beste maar gaan.'' zei Drake bot. Hij vroeg zich ondertussen af wat ze gezien had van de dingen in zijn kamer, wat ze gelezen had, of de tekeningen waren opgemerkt. Hij keek naar de inktvlek op zijn muur, die hij uit pure woedde en frustratie er tegenaan had gegooid.

Uit het niets kwam toen een blonde jongen binnen lopen. 'Bro heb jij mijn...' Drake beet zijn kaken op elkaar, nee he.. precies nu Fenix? Nu?! Drake keek zijn broer aan like: `U kidding me?` Maar voordat hij wat kon zeggen was doortastend Hayden er natuurlijk al achter. Iternal rage bij Drake, maar hij mocht Zean niet laten merken wat hij ervan dacht. ''Wait Zean?'' ''Ja, dat is Zean. Zean, dit is Heidi, wat is er brother?'' Drake keek even vragend. 'Bro. The fuck?' Drake deed zijn handen omhoog. ''Ze kwam mijn kamer binnelopen oke? Ik heb hier niet om gevraagd.'' Zean liep naar de andere kamer, duidelijk dat hij naar wat zocht. 'Let maar niet op mij. Ik ben er niet.' Drake sloeg zijn armen over elkaar met een zucht. ''Je bent er wel en je zoekt langzaam, schiet maar op'' Drake keek heel even naar Hay. ''Well, dan zijn we het in iedergeval over een ding eens.'' zei Drake. ''Wat moet je hebben Zean?'' sprak Drake ongeduldig.

-igh, geen insp voor vandaag denk ik >.<
*schraapt laatste beetje uit de inspketel*

Beiden waren niet blij met zijn plotselinge opkomst. Ondanks zijn verbazing dat er een meisje in hun kamer stond en Drake in zijn boxer stond vond hij het wel komisch. Dit zag je ook niet elke dag. Terwijl hij langs de twee liep grijnsde hij, rustig begon hij met zoeken naar de aansteker toen het roodharige meisje er eindelijk achterkwam wie hij was. ''Wait Zean?'' Zei ze zachtjes, maar voor Zean was het wel verstaanbaar. Voordat Zean antwoord kon geven en vragen wie zei was, kwam Drake al tussenbeide. ''Ja, dat is Zean. Zean, dit is Heidi, wat is er brother?'' Drake keek even vragend. Heidi, hij kende haar niet. Drake blijkbaar wel. 'Bro. The fuck?' Zei hij vervolgens omdat hij nog steeds niet begreep wat Heidi hier dan kwam doen. Drake deed zijn handen omhoog. ''Ze kwam mijn kamer binnen lopen oke? Ik heb hier niet om gevraagd.'' Zean haalde vervolgens zijn schouders op en ging door met zoeken. Die aansteker moest hier toch ergens liggen. Maar hij deed alles rustig. Echter waren de twee daar niet van gediend. Heidi vooral niet. ''Je bent er wel en je zoekt langzaam, schiet maar op'' Zei de roodharige. Zean negeerde haar en ging verder. Ergens kwam het idee dat hij het gewoon met zijn vuurmagie kon doen maar hij negeerde de gedachte. Hij ging zoiets simpels toch niet zo oplossen? Straks zou hij zijn magie voor alles gebruiken, en wat dan als hij zijn magie op een dag kwijtraakte? Dan moest hij van alles weer aanleren. ''Well, dan zijn we het in ieder geval over een ding eens.'' zei Drake. ''Wat moet je hebben Zean?'' sprak Drake ongeduldig. Zean draaide zich kalmpjes om en keek naar de twee. 'Allereerst, dag Heidi leuk je te ontmoeten, ten tweede, mijn aansteker, zeg alsjeblieft niet dat je hem verstopt hebt want dan wordt ik pissig. En ten derde, waar ken je haar van? Lang verloren liefde?' Het laatste grapte hij alleen maar, hopend dat Drake alleen nog maar geïrriteerder raakte. Ook hij sloeg zijn armen over elkaar en keek naar de twee. Hopelijk was het duidelijk dat hij niet weg zou gaan voordat hij een antwoord har gekregen. Daarnaast, die Heidi was wel mooi om aan te zien.

De discussie liep voort en Zean genoot. Om de een of andere reden deed het hem goed om andere mensen ruzie te zien maken. het gaf hem een fijn gevoel. Hij had het namelijk goed, terwijl de anderen zich langzaam in het verderf stortte. Hij was de koning en vertelde de rest wat ze moesten doen. In zijn fantasie dan. Maar hij verlangde ernaar om dat werkelijkheid te maken. Terwijl hij naar de twee keek grabbelde Heidi in haar zakken en liet een aansteker zien. Dankbaar liep hij naar haar toe en pakte het ding. Het had een oranje kleur. Leuk, het was niet zijn favoriete kleur maar het kon er mee door. Hij was haar al dankbaar dat ze de aansteker aan hem wilde uitlenen.'bedankt.' Zei hij en hij pakte zijn pakje sigaretten, haalde er eentje uit en stak hem aan. het boeide hem niet wat Drake ervan vond of Heidi, al zou hij, als ze het zou vragen, de sigaret eerder voor haar uit doen dan voor Drake. 'Nu maar hopen dat het brand alarm niet afgaat he broer.' grapte hij. 'Zeg, zou je niet eens wat aan moeten doen?' Merkte hij daarna nog op. Ze waren dan wel broers en ze deelde een kamer, maar daar bleef het bij. Het liefst zag hij zijn broer niet halfnaakt, het maakte hem ongemakkelijk. ''Hier neem de mijne maar enne dus een knap koppie en kan gokken'' Zei Heidi grijnzend en keek hem aan. Zean gaf haar een knipoog en blies wat rook boven hen uit. ''Zin om wat te gaan drinken, mits dat kan hier ergens ik ben hier net'' Op dit moment begon ook Zean weer te grijnzen. 'Maar natuurlijk, ik ken nog wel aan paar goede plekjes waar je goed kan drinken. Ik zou het leuk vinden om je de plekken te laten zien.' De grijns op zijn gezicht was breder geworden. Hij was niet geweldig geinterseerd in het roodharige meisje dat voor hem zat, maar ze zag er leuk uit en aangezien ze beiden Drake niet al te graag mochten leek ze een goede optie voor hem. Hoe ging dat gezegde ook al weer? Oh ja, de vijand van mijn vijand is mijn beste vriend. En zoals het er nu uitzag, leek dat gezegde goed van pas te komen.