Zoveel mensen, zoveel dingen die gebeurde! Gekte! Drukte! Whoohoo, het leven was een feest! Gebitch van de ene, dronken gelummel van de ander en meer gasten die van die kant kwamen, zoveel! TEVEEL! ENERGIE! En dan deelde ze ook nog eens een schaal vol suikerzalige zachtheid uit, wat alleen maar voor meer energie kon zorgen. Ho boy, wat een avond dit zou worden!
Jammer dat voor de avond de cake een beetje… aangepast was, maar ja, je kon niet alles hebben. Maar, ze had de boosdoener er in elk geval iets voor terug gegeven. Het was een vorm van wraak die –zeker voor Aislin haar doen- wat magertjes was, maar, het was een begin. “Je hebt gewoon… zo een bekladbaar gezicht. Ik blijf het zeggen, het is gewoon een verbetering!”
Er volgde nog wat overbodige drama van Miss giant stick up her ass, wat Aislin verder maar een beetje negeerde. Want in haar ogen klonk haar verhaal… raar… zo even over persoonlijke levenszaken beginnen, alsof het verhaal gewoon maar lucht was. Ze wist niet zo goed wat ze daar van moest vinden, dus liet ze het gewoon maar voor wat het was.
Meer mensen sloten zich aan bij de groep, waarvan één persoon haar hele speciale aandacht gaf. Een bekend gezicht, die zeker niet te blij leek te zijn om haar, -maar vooral haar mét de cake- te zien. Haar bijnaam werd geroepen, gevolgd door wat woorden die Aislin enkel als bullshit op kon vatten. Met grote ogen staarde het meisje voor even naar beneden, waar ze het bord met cake had, waarna ze weer omhoog keek, naar de dramatische Nathan. “Jóuw cake?” Opnieuw keek ze naar beneden, waarna ze een stukje van de aangetaste goddelijkheid haalde en hem met een simpel gebaar tegen de dramakoning z’n kop gooide, waarbij ze zelf een ‘Ploep’ geluidje maakte toen het raak was. “Ya snooze, ya lose, buddyboy. Moet je maar beter zijn, tis moeilijk, ik weet het, maar tja, das de harde waarheid.”
Van alle aparte dingen die het meisje deze avond in zo een korte tijd gezien had, was het volgende toch wel het meest merkwaardige. Een gek ding, (waar ze niet eens een naam voor had, een zwart spook, gemaakt van drop en kerstlichtjes of zo?) sloot zich bij het groepie aan, vlak voor haar neus. Eén of andere oorlogskreet waarin te vaak het woord ‘apples’ herhaald werd was zijn eerste geluid, voordat het monster een ware moord pleegde. Hij richtte zich op haar grote prijs en… en… hap slik… en de cake was weg. Gewoon, poef, alsof het niks was geweest. Ze had werkelijk nog nooit zo iets tragisch moeten aanschouwen. “Wa… ne… NEEEEEEEEE! Jij… Dik… dom… motherfucking…!” Wat was het eigenlijk überhaupt waar ze tegen wilde schelden en schreeuwen!? Zoekend naar woorden die haar woede en terreur op een juiste manier zoude omschrijven, werd de kwade emotie door het zwarte wezen weer gesust. Een gloed nieuwe cake, zo uit het niets verscheen weer op de lege plek. Even voelde Aislin zich opgelucht, tot ze het brokstuk op het bord wat beter begon te bestuderen. Was dit… cake? Het zag er wel uit als cake, soort van, niet echt, totaal niet. En… snel boog het meisje zich wat naar voren, om een paar keer een aan het ‘ding’ wat nu op het bord lag te ruiken. Een paar keer nam ze wat sterke halen, waarna ze met een vies getrokken gezicht haar hoofd weer terug trok. En het rook zo… apart. Hmm… opeens had ze geen trek meer.
Haar blik hief zich weer op naar Nathan, terwijl ze met een doodse blik op hem af liep. “Hieeeeer, neem maar, hijs vast… heerlijk.” Met haar ene hand hield ze het bord voor hem uit, zodat hij het aan kon nemen. Met haar hand graaide in het goedje wat zogenaamd cake moest voorstellen, wat het meisje vervolgens in het gezicht van de jongen smeerde, met de neutraalste blik die ze op kon zetten. Daarna liet ze het zooitje voor wat het was en zette ze haar ‘ontsnapping’ in. In een seconde legde Aislin de afstand tussen haar en Riku af, dook ze achter hem, greep ze hem vast bij de schouders en hield ze hem zo voor zich. “Go my meatshield!” Ze wilde nog niet dood.

---
And karma has you hanging on by a string
No one owes you anything

Er waren zoveel mensen in de kamer en er kwamen zoveel mensen weer bij dat Nate het nauwelijks nog bij kon houden. Op een gegeven moment gaf hij het ook op om bij te houden wie er wel en niet was, immers had hij verder geen business met hen. Hij had wél business met de donkerharige stuiterbal voor zich. Want ondanks dat hij misschien zelf te traag of te laat was geweest: hij wou die cake! Hij had nog zo gedacht dat hij op het juiste tijdstip naar de keukens toe was geglipt, maar blijkbaar moest hij nog vééél vroeger gaan om zeker te maken dat Aislin de cake niet kreeg. Het was niet eens dat hij nu prima een stuk kon pakken, want feestje, het was meer dat hij de cake voor zichzelf had gewild en Aislin's frustratie had willen zien.
Nu had hij alleen... een faillissement.
En een stuk cake in zijn gezicht. Hij had het niet op tijd kunnen ontwijken, waardoor een stuk van de heerlijke smeuïge goddelijkheid tegen zijn gezicht spette, de chocolade druipend van zijn gezicht en de brokken kruimelend over zijn kleding. Hij stond er even in stilte, ogen gesloten, wenkbrauwen omhoog, maar daarna begon plots zijn getier en gevloek. 'GOD DAMN IT, YOU LITTLE FUCK.' bracht hij uit terwijl hij de cake van de rechterhelft van zijn gezicht veegde, zijn hand helemaal klevend en besmeurd door de chocolade en cake-brokken. Hij opende zijn rechteroog pas toen de cake ongeveer weg was en smeet een paar zielige kruimels naar Aislin, omdat hij nu even geen ammunitie had. Hij was echter op weg, liep in een vlugge pas naar de zwartharige toe om een stuk van de cake te scheuren, tot er plots een... zwart... alien-achtig ding met kerstlichten verscheen. Na een maniakale kreet, wat klonk als ''APPLES APPLES APPLES'', slokte hij de hele taart op. Voor zijn ogen.
'NEEEEEEEEEE.' bracht hij met Aislin in koor uit. Weg cake. Weg chocolade-dromen. Hij liep naar voren en wou het geval bij iets als een kledingstuk vastgrijpen, maar hij vond niks dus stond hij uiteindelijk met een kwade blik voor het ding. 'Hoe durf je, jij lelijk... H-Halloween-achtig alien d-ding..?' Zijn ''belediging'' klonk meer als een vraag dan als een echte belediging. Hoe moest hij dit geval nou weer uitschelden? Hij wist niet eens wat het was! Hij wou zijn mond net weer open trekken, tot het ding plotseling een nieuwe taart tevoorschijn ''poefde''. Nate keek met een frons naar het ding, nieuwsgierig. Was dit een echte taart? Kon hij zomaar -poef- een taart tevoorschijn halen? Wat handig, had je altijd cake binnen hand bereik! Zo'n soort kracht zou hij ook wel willen.
Hoewel... Iets was niet goed. De taart zag er misschien uit als een echte taart, maar hij rook niet als een taart en hij ''voelde'' niet als een taart. Klonk vreemd, maar het opgewonden gevoel dat Nate kreeg bij een taart was er gewoon niet in dit geval. Aislin leek hetzelfde te denken en durfde het om een stuk van de taart te grijpen.
'Ais, I'm not sure--' Fuck. Fuck. Fuck. Ze ging het doen. Hij wou nog uitwijken voor haar met taart-besmeurde hand, maar hij was al te laat. Hij kreeg de taart over zijn mond gesmeerd als een prachtige joker-smile en hij proefde hoe de taart... absoluut geen taart was. 'EUGH, WHAT THE FUCK--' Hij spoog de stukjes taart die hij in zijn mond had gekregen uit en wreef meerdere malen over zijn mond om de resten weg te krijgen. Gatver. Nee, dat was geen taart.
Met een pissige blik greep hij een stuk van de taart en zag hoe Aislin zich verschool achter Riku, gebruikte hem als een soort schild. 'Oh, it's delicious! You wanna taste?' Hij overbrugde de afstand tussen hem en Riku en Aislin en schoot langs Riku heen, niet van plan om de jongen met taart te bekogelen - leek hem gevaarlijk, gezien het feit dat hij adviseur was. 'Dude, aan de kant!' riep hij uit terwijl hij het stuk taart welgericht naar Aislin smeet. Hij grijnsde licht en smeerde zijn besmeurde hand af aan zijn broek - zijn kleding was toch al vies - en veegde nog wat taart van zijn gezicht. Man, dit zou nog eens wat worden.
In zijn ooghoeken zag hij iets interessants gebeuren: de jongen genaamd Allen - de grapjas - duwde een van de meisjes tegen een random jongen aan, waardoor ze lip op lip contact maakten. Nate moest er in eerste instantie om lachen, zeker toen het meisje begon te gillen. Hij grijnsde even naar Allen, maar zag toen nog een random dude aan komen lopen die Allen even ging rondzwieren met zwarte slierten. 'Ais Ais, kom!' Hij pakte haar pols en sleepte haar mee naar de plek waar de witharige - nog één oh my god - Allen lastig viel. Hij leek wel wat op een party-pooper, iemand die het feest finaal zou proberen te verpesten zoals tumor-oog. 'Pssht. We should totally kick his ass.' Hij rende terug naar de smerige taart en scheurde een heel stuk van de taart af. Vervolgens rende hij terug naar de witharige en smeet zo het grote stuk taart recht op zijn gezicht af. Take that, party-pooper en Allen-martelaar.

De chaos die Romance in eerste instantie voor haar ogen had zien ontstaan, werd met de seconde groter en om het werkelijk allemaal bij te houden zou ze zoals bij een tennismatch haar hoofd van de ene kant naar de andere kant moeten gooien. Zodra ze met haar hand een stuk van de cake had genomen en van plan was deze op te eten, kwam er een gedaante aan. Ze wist niet precies wat dit voor wezen was, maar het belangrijkste was dat de cake ontplofte om vervolgens weer heel in het meisjes handen terecht te komen. Voor de zekerheid liet Romance haar deel van de cake ook maar vallen op de grond, het leek er niet op dat het nog geweldig zou zijn. Misschien was haar deel ook wel vervangen?! Haar ogen gingen even richting een van de witharige jongens en knikte licht. Zij was inderdaad ook op het geluid afgegaan. Dat ze erdoor uit bed was gevallen hoefde ze er dan niet per se bij te vertellen, waren zo haar gedachten. Romance was meer gericht op het gevecht tussen het wezen en de mensen die daarbij stonden dan de mensen die iets verderop stonden en waar vervloekingen en gelach vandaan leek te komen. Langzaam zouden zij ook vast wel in haar gezichtsveld terecht komen. Gelukkig kon ze hierdoor ook precies zien wat er tussen de cake-liefhebbers gebeurde. De nieuwe cake die het wezen had voorzien werd vakkundig en bijna in slow motion in het gezicht van de jongen gedrukt voordat het meisje haar weg maakte naar de persoon die in eerste instantie op haar vraag had gereageerd en gebruikte hem als menselijk schild en hoofdschuddend grinnikte Romance voordat ze enkele stappen naar achteren zette. Dit zou niet goed af gaan lopen voor een ieder die in de buurt zou staan van deze twee mensen op het zoete oorlogspad.
Romance grinnikte en gaf Erza even een knuffel. ‘Erza. Je hebt niet al te veel gemist. Muziek, drank, cake en complete chaos, je kent het wel.’ Grijnsde Romance naar de meid terug. Door de korte respijt van de cakeoorlog voor haar, kon Romance haar aandacht richting op het andere deel van de groep en zag daarbij het belangrijkste voor wat haar door deze rare nacht heen zou helpen. DRANK! Als in veel drank, drank dat stond te wachten om opgedronken te worden door de populatie mensen die hier aanwezig waren. Romance greep Erza bij de hand en sleurde haar door het midden van de groep heen op weg naar de eindbestemming, die bestond uit een, je raad het al, witharige jongen die de controle had over de drankvoorraad. Ze greep twee flessen van hem af, niet echt uitmakend wat ze precies pakte en gooide er een over naar Erza voor zelf al een slok naar binnen te gieten. Ze wist niet precies wat het was, maar het was niet zoetig en niet bitter en daarnaast leek het ook niet te branden in haar keel. Toch was ze er zeker van dat er alcohol in zou moeten zitten. Het duurde even enkele seconden voordat haar ogen begonnen te branden en ze dan eindelijk de werkelijke kracht voelde van het spul dat ze naar binnen had gegoten.
In de tussentijd was er blijkbaar iets gebeurd tussen de lange Allen – wie kende die prankster nou niet? – en een van de witharige meisjes, die hem achterna rende en ondertussen tegen mensen opbotste die niet snel genoeg uit haar weg konden komen. Ze wist niet precies wat er gebeurde, maar een andere jongen besloot om in te grijpen en iets van zwarte slierten naar Allen te smijten met de bedoeling hem op de grond te krijgen.
Het cakegevecht dat ze had ontweken door drank te pakken – wat ze nog steeds niet doorhad wat het precies was- was ondertussen in volle vaart aanbeland bij het meisje dat zich verschool achter haar menselijk schild. Had ze hem eigenlijk ooit eerder gezien? Geen idee, en wat maakte het uit? Ze hield nog even haar fles omhoog en schreeuwde over het lawaai heen. ‘Wie wil zich compleet verzakken?’ Haar hand schudde met de fles voordat ze het zelf weer aan haar mond zette om van te drinken.

Haar speculaties waren correct geweest; die cake was niet te vreten. Pfoe, goddank dat ze een uitstekend proefkonijn (dat is grappig want zijn dierlijke vorm is een konijn) had om haar zeer intelligente speculaties me te bevestigen. Alleen vond het konijn het zelf natuurlijk niet zo geslaagd. Maar eh, die moest niet zo zeiken.
‘Veilig’ achter haar vleesschild, hoorde het meisje interessante woorden voorbij komen. Oh ja hoor, zij wilde zich best wel ‘verzakken’. Haar blik gleed naar de dame die het voorstelde, waarna haar ogen direct op de fles die ze in haar handen hield. Yay, bacillen van haar medestudentjes! Hopelijk zou ze hierdoor de volgende ochtend niet wakker worden met een koortslip of zo. Maar fuck it, het was drank en drank was lekker. De meeste drank dan, in ieder geval. “Sta mij toe.” Met een stap zette zich wat dichterbij de aanbieder, maar hield ze zich dicht genoeg bij Riku dat ze nog met één hand op zijn schouder kon blijven. Charmant als ze was, nam het meisje de fles uit de handen van de witharige dame (één van de vele), om daarna een teug van de vloeistof te nemen. Even wachtte het meisje vol verwachting af, tot het spul eindelijk in leek te slaan. “Whoowhie! Gracias!” Grijnzend gaf ze de fles weer terug, voordat ze haar eerdere verstoppositie weer aannam.
Stevig hield Aislin Riku zijn schouders vast, zodat ze hem altijd een beetje bij kon draaien als dat nodig was. “Bescherm mij alsjeblieft, oh machtige witkop!” Maar dat ging niet door, zoals hij haar dat al vertelde. Hoe had ze eigenlijk iets anders kunnen verwachten? Haar polsen kwamen terecht in een stevige greep, onmogelijk gemaakt om zich op een andere plek te verschuilen tegen de caketerreur. “Nee! Jij DICK! LOS! NEEEEEH!” Wat een waardeloos schild! En pam pam paaaaam, there was Johnny! “Fuuuuuuuck!” Ze probeerde weg te duiken, maar het schot was te snel afgevuurd en rappe Aislin was te langzaam. Via haar kruin rolde het over haar hoofd, zo door naar haar rug. Gad-ver-damme. GADVERDAMME! IEEEEEW! HET ZAT IN D’R SHIRT! De kleverige kruimels en brokken rolde over haar rug naar beneden, wat absoluut geen fijn gevoel gaf. Het gaf haar kippenvel en zeker niet op een goeie manier. In een spastische beweging schoot het meisje naar achteren, grijpend naar haar shirt, proberend het gore spul eruit te schudden. Wat smerig! Dat was geen plek waar cake hoorde te zitten! Ugh, wacht maar, Collins, die zou je nog wel terug krijgen. En fucking Riku ook! “Jij motherfucker,” gericht op zowel Nathan, als Riku. Tijd voor wraak, eerste slachtoffer; Nathan. Maar die leek andere plannen te hebben. Plannen om een andere stumper het slachtoffer te maken. En dat klonk eigenlijk niet eens zo heel erg verkeerd. Party-poopers het leven zuur maken was een belangrijke taak! “Oké!” riep ze vrolijk, bijna de gore kruimels in haar shirt alweer vergeten. Samen met Nathan graaide ze een groot brok gore goedheid van het bord, klaar voor de worp van die gozer z’n leven! Alsof ze een honkbal in haar hand had, trok ze haar arm ver naar achteren. Overdreven en diep haalde het meisje in, bleef hangen in haar beweging voordat ze het brokstuk cake gooide en fluisterde op haar zachts “cake fight”, voordat ze haar beweging eindelijk voort zette en het stuk zwarte derrie richting de Allen-assaulter gooide(en als Yoki de Allen-assaulter zowel de worp van Nathan, als die van Aislin ontwijkt, is ie heel erg lame en stupid bezig).
Trots op zichzelf veegde ze de restanten van de cake met klappende handen weg, wat uiteindelijk niet erg veel nut bleek te hebben. De wonderen waren de wereld nog niet uit, want Aislin haar droom leek na al die jaren eindelijk uit te komen; een regen van cakes. Wat was… wat was dit nou weer! Niet dat ze het erg vond, kom op, het regende cake, best thing ever! Maar, het viel hooguit een beetje vreemd te noemen, zelfs volgens iemand als Aislin. Maar fuck, het regende cakes! Hoe perfect wilde je het hebben!? Oh ja… dit was perfect zo… Snode plannetjes schoten alweer op in haar hoofd. En… daar had je het, het perfecte idee voor deze perfecte situatie. “Ik denk, Nate… dat je beter even kan bukken.” Tijd voor een leuk luchttrucje. Haar armen vouwde zich tegen haar lichaam op, klaar voor de aanval. Met haarzelf als middelpunt dienend, duwde ze haar armen weer weid uit elkaar, waarbij ze de nodige luchtdruk aanzette om vanaf haar punt alles alle kanten op te blazen. Cakebrokken en spetters vlogen alle kanten op en raakte iedereen, niemand werd gespaard tegen haar terreur. Haar grijns was in tijden nog meer zo breed geweest.

---
And karma has you hanging on by a string
No one owes you anything

Zijn handen plakten, zijn gezicht plakte en rook naar chocolade, zijn kleding was vies geworden door stukjes cake en hij had ook een smerige smaak in zijn mond. Hij was vies, nog viezer dan hij ooit was geweest - met alle drama in zijn delinquente achterwijk maakte je wel wat broeken en shirts vies of kapot - maar hij vond het niet erg.
Nee, hij vond het absoluut niet erg. Voor zijn doen waren zijn kleren te lang schoon geweest en had hij te lang geen vuile handen gehad. Zijn knieën waren brandschoon in plaats van onder de modder en het bloed van zijn kapotte huid te zitten, zijn handen waren voor de verandering zacht en niet ruw en vies van zand, grind en schaafwonden. Oké, het was misschien plakkerig, maar het was vuil en zijn handen waren bruin van alles. Het leek bijna alsof hij weer vuil onder zijn nagels had zitten en hij zijn handen vies had gemaakt door het uithalen van capriolen tijdens het freerunnen.
Aislin had ook een heerlijke smak van een cake op haar hoofd gekregen, waardoor zij nu ook onder de zwarte brokken zat. Ze begon wat spastisch rond te springen en aan haar shirt te trekken om de brokken uit haar shirt te krijgen. Nate kon het niet helpen om in lachen uit te barsten om haar gejoel. Het aanzicht was gewoon té komisch. Hij kon niet stoppen met lachen, zelfs niet toen ze hem uitschold voor ''motherfucker''. Vlak daarna had hij gezien hoe een witharige grump Allen onderuit probeerde te halen en dat deugde gewoon niet. Niet Allen. Hij kende Allen misschien niet heel goed, maar hij wist dat Allen één van de geweldige grappenmakers was en daar moest Yoki even niet aan zitten. Hij trok Aislin mee in zijn plannetje, waarna ze beiden een stuk cake pakten en deze naar Yoki's hoofd smeten.

Hij gaf geen reactie. Nate had gehoopt op een uitbarsting, een woedende blik, een tegenaanval. Maar nee, de jongen keek wat dom rond, alsof hij aangevallen was door twee spoken. 'Halló?' riep Nate uit, zijn armen wat gespreid en keek ietwat verbaasd naar Aislin. 'Is hij gewoon blind of dom of...?' Hij keerde zich weg van de witharige en zag de drank inmiddels rond gaan. Damn, hij moest ook wat gaan halen, het was lang geleden sinds hij voor het laatst drank had gehad en drank was altijd goed. Hij was net van plan om een fles te halen, tot hij zag wat de zwarte verschijning met blauwe neon-lichten deed: hij haalde taarten tevoorschijn... ZE WAREN OVERAL. Nate wou onder een tafel duiken bij de armageddon aan taarten, maar hij was al te laat toen de taarten omlaag vielen. Hij kreeg een hele taart op zich, waardoor hij nu van top tot teen plakkerig en bruinig was. 'Oh my god.' sprak hij bijna ademloos uit, zijn schouders geheven en zijn ogen nog gesloten. Hij hoorde verscheidene mensen vloeken in de kamer om de taarten-armageddon en wreef de taart uit zijn ogen om te kijken naar de schade. God, overal taart... Iedereen zat onder. Hij hoorde een waarschuwing van Aislin's kant, waarna hij vlug bukte voor haar lucht truukje. Cake spetters en chocolade vlogen alle kanten op door haar magie en raakten nog meer mensen. Goed idee, dan kreeg hij ook gelijk alle taart van zich af. 'Nu mag jij bukken.' Hij hield zijn handen half in de lucht, schuifelde met zijn voeten over de grond en maakte een draai van 360 graden, waarbij een flinke windstoot ontstond en alle cake van zich af vloog, recht op anderen af. Hij stopte met zijn draai en bleef gebalanceerd staan, niet veel schoner, maar de cakebrokken en chocolade was tenminste van hem af. Hij grinnikte zacht en liep naar een van de witharigen toe (wie had de drank ook al weer? xD), waar hij een fles drank bij weg pakte. Hij kreeg de dop los met zijn tanden en nam een slok van het spul. Party~

Romance had nog maar net Lightning met haar meegesleurd naar de andere kant van de gang voordat er achter haar van alles gebeurde. Van mensen die werden gekust, zoals een van de iets jongere witharige meiden, tot aan het stelletje dat probeerde de party op de gang te verpesten. Tenminste daar leek het duidelijk op. Een van de poopers probeerde de mensen die aanwezig waren op te fokken, een ander was gewoon een chagrijnig mensenkind en dan was er nog een ander bij waar ze niet veel vanaf wist.
Romance hield haar hand omhoog met een fles alcohol en riep in de ruimte omver wie zich nog meer geheel vol wilde drinken. Zelfs al hadden ze de volgende dag les, wat maakte het uit? De meeste docenten letten toch niet zo super op, dus het was niet alsof je heel erg in de problemen zou zitten als je met een kater de les in zou komen. Op het zelfde moment verschenen er meerdere dingen en werd onder andere vlak bij haar een volle lading nieuw drank geplaatst.
Voordat ze het wist, werd er een cake in haar gezicht geschoten en door de onverwachte beweging viel ze achterop op de grond en belandde op haar kont. Bedruipt veegde Romance de cakeresten van haar gezicht en keek even beteuterd in het rond. Iets daarna stond ze op om mee te doen met het gevecht dat nu gaande leek te zijn. Vlakbij haar werd Erza geraakt door een cake en Romance grijnsde even licht voordat ze meedeed met het gevecht en enkele cake in het rond gooide, waarbij ze zelf ook door meerdere werd geraakt. Door de cakes die in het rond vlogen had Romance niet door dat er een bubbel boven haar hoofd hing en werd daardoor vol geraakt. Oh nu was het menens. Met een zwieper nam Romance controle over twee flessen en liet die uitstromen boven het hoofd van de aanstichter van de alcoholbubbel.

Drake liep door de gangen van de school, het was al laat in de avond. In zijn ene hand hield hij een joint vast. Hij keek een beetje wazig voor zich uit over de gang en glimlachte een beetje vreemd. Hij kon deze nacht niet slapen en was dus zijn bed uitgekomen om maar wat in het kasteel te spoken. De jongen liep daarom rond door de gangen, verveelt en zijn hoofd vol gedachten. Hij was naar buiten gegaan, een frisse heldere nacht lag over het kasteel en alle medeleerlingen sliepen. Tenminste, dat dacht hij. Terwijl hij een tijdje in een open raam kozijn had gezeten, kijkend naar de maan, was hij een joint gaan roken met wat meer rotzooi er in. Daarom liep hij nu rond alsof hij niet goed snik was. Halverwege had hij maar besloten om weer naar zijn kamer te gaan, maar de arme schat kon het niet meer terug vinden. Hij dwaalde daarom een beetje rond. Het viel hem wel op dat er opeens veel planten om hem heen waren. Hij waggelde langs duren en kwam nu wel ergens vlakbij het middelpunt van de etage. Er waren zoveel mensen, veel meer dan hij verwacht. Er hing een grote feesstemming, wat Drake gelijk super vrolijk maakte. Hij zag wat mensen die hij herkende, sommige had hij nog nooit gezien. Daar zag hij Aubree, Mei,.. wat anderen en.. oehw.. Lightning. Drake kreeg een grijns op zijn gezicht en wreef in zijn ogen om wat helderder te worden. Toen hij onderweg was naar Light, hoorde hij opeens een hels gelach dat ook voor Light was. Opeens werd Drake nog vrolijker. Hij zag een demon achtig firguur, die hij eerst heel anders kende, maar zijn stem en manier van doen kon maar van een 'persoon' komen. Nocte. ''NOCTE!! Oude demonische, spiritus zuipschuit! Jeez, waar ben jij al die tijd geweest?!'' Hij gaf Nocte -door de joint- een instant hug en keek hem met een grote grijns aan. Hij had de demon al maanden niet gezien en had zelfs vernomen in de gangen dat hij naar de hel was gestuurd. Drake vond dat erg jammer want hij had altijd erg met de pompoenhoofd kunnen lachen. Natuurlijk zag hij er nu natuurlijk anders uit, maar nog steeds was het Nocte. Daarna keek hij naar Light, en kinpoogde. ''Hello girl, never tought to see you here.'' hij gaf haar ook een knuffel. Het was een geweldige nacht geweest, de laatste keer dat hij haar had gezien.

-Drake joint op het laatste moment in, omdat hij van feestjes houd.
Dan komt de leraar met donderpreek. Hij krijgt straf terwijl hij niks heeft gedaan xP-

Een leuker groepje had het meisje bijna niet kunnen treffen. Ze hadden humor, lieten zich lekker gaan, deden lekker mee en waren net als zij; gek. Gek op hun eigen manier, die heerlijk met haar eigen gedrag leek te mengen. En dat was dan allemaal bij elkaar gekomen door stom toeval, random op een gang. Als ze nog wat meer drank op had gehad, was ze hierdoor misschien wel in het lot gaan geloven!
Een anticlimax trof haar wel, nadat ze samen met Nathan nog zo leuk met cake naar die gare gozer had gegooid. Zijn reactie was gewoon zwaar minder. Geen geschreeuw, geen gescheld, niet eens een boze blik, hij keek gewoon wat om zich heen, alsof er niks gebeurt was. “Wauw…” Ze had hem aan staan gapen alsof ze een nieuw diersoort ontdekt had. “Die guy is echt gewoon achterlijk…” Maar, het had geen zin om over één domme guy in te zitten, daarvoor was dit feestje veel te leuk! Er was een overvloed aan cake! Drank dat van alle kanten op je af kwam! Muziek! Barmannen die de gang hun spawnpoint hadden gemaakt! Teveel geweldige dingen om te laten verpesten door een stelletje partypoopers! Ze had een cakegevecht te houden, met veel leukere mensen!
Een cakegevecht waar drank als tegenaanval bij gebruikt werd. Oehoehoe, dit was gewoon een oorlogsverklaring! En soldaat Aislin was klaar om de frontlijnen op te trekken. “All hail the princess!” en met die oorlogskreet trok de soldate verder haar strijd in. Cake werd met luchtstoten naar alles en iedereen toe gesmeten, drank werd op haar gegooid, wat functioneerde als een falende douche waar je alleen maar meer van ging stinken. Maar ze had er plezier om. Alle chaos en bende om haar heen had een cafeïne-effect op d’r. Van alle gekke zooi die er gebeurde, kreeg ze alleen maar meer energie en rare ideeën, die ze tussen deze net zo gekke mensen maar al te graag uitwerkte, natuurlijk.

Haar strot was dik en deed pijn van al haar gelach en geschreeuw, maar, als de groep gewoon met rust gelaten was, had Aislin nog wel een paar uurtjes door kunnen trekken. Ze had de nacht dan wel door moeten komen met een hoge piepstem, die eerder wat weg leek te hebben van een slechte chipmunk-imitatie, maar ze had verder zonder problemen nog makkelijk wat mensen kunnen ‘caken’. En dan had ze ondertussen misschien nog wat meer drank mee kunnen trekken. Want door alle drukte en vliegende cakebrokken waar ze zich mee bezig had gehouden, had ze nauwelijks nog een druppel binnen gekregen. Haar kléding had meer alcohol in zich opgenomen dan zij. Dat was toch wel schandalig.
Maar helaas, aan alles dat mooi was moest een einde komen. En dit zou geen happy ending worden. De kóning der partypoopers was gearriveerd, om alles wat ze lief hadden te vernietigen en uit het raam te gooien, letterlijk! Even stond Aislin in een tweestrijd om een stuk cake naar meneer rechtvaardige leraar te gooien, maar het kleine beetje verstand dat ze had, hield haar tegen, goddank. De straf die ze voorgeschoteld kregen was nog redelijk mild, dus mocht ze dat niet voor de hele groep gaan verpesten. Dat zou pas de ultieme dick-move zijn.
Grommend en mokkend gleed het meisje met haar hand door haar haren, wat cakeresten erbij wegschuivend. “Nou… dat was leuk, voor zolang het duurde. Tot morgen dan maar.” Enkele mensen die ze voorbij liep kregen een vriendschappelijke klap op de schouder van het donkerharige meisje, die met lichtelijke tegenzin naar de douches van haar afdeling slofte. Daar zou ze een gevecht tegen het cakedrama en de stinkdrank aangaan, voordat ze onder de dekens zou kruipen.

---
And karma has you hanging on by a string
No one owes you anything