Red lips, High heels. [ Yoshiki]

Knarsetandend baande June zich een weg tussen de dansende en zwetende mensen door. Het gehijg, gejoel en gegil gaf haar een ongemakkelijk gevoel. Iets wat haar eerst een intens machtig gevoel gaf liet haar nu wankelen. Het was zo lang geleden geweest voor haar. En ze had zich al in geen tijden meer zoveel aandacht besteedt aan haar uiterlijk. Haar haar hing losjes en nonchalant net boven haar schouders, haar lippen waren rood gestift, en haar ogen waren opvallend, toch chique, zwart opgemaakt. De perfecte smokey eyes. Ze wrong zich tussen de mensen om haar heen door, en haalde af een toe een hand door haar haren, om zeker te weten dat ze nog goed zouden zitten. Ze was altijd ijdel geweest, iets wat nooit kon veranderen. Ook aan haar kleding had ze een hoop tijd besteedt. Uren had ze voor de spiegel gestaan. Meiden waren de slaapzaal in en uitgekomen en hadden haar vreemd aangekeken als ze zagen dat ze nog steeds voor de spiegel stond. Na veel getwijfel had ze uiteindelijk een keuze kunnen maken. Haar schoenen waren werkelijke killer heels, desondanks had ze er jaren geleden al goed op leren lopen. Het was een zachtgekookt eitje voor haar. De bar kwam in zicht, en snakkend naar een drankje nam ze plaats op een van de krukken, en streek ze haar zwarte, korte rokje recht. Haar shirtje was opvallend rood, net als haar lippen, en was simpel, maar toch elegant. Het omhelsde haar figuur en showde aardig wat decolleté. Nogal ongemakkelijk wenkte ze de man achter de bar en bestelde een drankje. [/i]'Verras me,'[/i] Wist ze ietwat verlegen uit de brengen. Het was lang geleden geweest voor haar. Ze was in geen tijden meer uit geweest, maar ze kon haar leven niet meer verdragen zoals het was. Er moest verandering in komen. Een leuk leven kon weliswaar gecombineerd worden met een succesvol leven, niet waar? Aarzelend nam ze het drankje aan wat de man haar gaf. Het was gifgroen en rook erg sterk naar alcohol, maar tevens zoet. Ze gooide het drankje in een keer achterover en voelde de alcohol branden in haar keel. Mooi. Hoe sneller ze dronken werd, hoe sneller ze los kon gaan. Hoe sneller ze alles om haar heen kon vergeten. Ze wenkte hem nog eens, vroeg hetzelfde en knipoogde. Wachtende op haar drankje tuurde ze wat rond. Overal om haar heen waren mensen, dansend of druk in gesprek. Lachend of misselijk van de alcohol. Enkele leken ver van deze wereld te zijn. Het uitgaansleven was zelfs hier niet makkelijk. Ze moest moeite doen om niet te grijnzen, een warm gevoel verspreidde zich door haar lichaam. Ze had zich in geen tijden zo goed gevoeld. Ze schrok op toen de man achter de bar haar aantikte en haar drankje aanbood, en met een warme glimlach ontving ze deze. Ze nam een slok en baande zich een weg naar de dansvoer met het drankje in haar hand. Tussendoor nam ze gulzige slokken van het drankje en wist het glas onderweg op een tafel achter te laten. Ze grijnsde breed toen ze op de dansvloer aankwam. Na een paar moeizame heupbewegingen begon ze het ritme te voelen en liet haar heupen soepel mee bewegen op de muziek. Haar hart ging steeds sneller kloppen, en de adrenaline gierde door haar lichaam. Het was een heerlijk gevoel om weg te zijn van alle ellende en eindelijk weer los te kunnen gaan. Eventjes liet ze alle problemen los. Ze was vrij. Na ongeveer drie kwartier aan wild gedans, met een hoop vreemde mensen verliet ze de dansvloer. Ze snakte naar een drankje, ze snakte naar alcohol. Ze wist met een beetje moeite de bar te vinden. 'Een Bacardi Cola alstjeblieft, ' bestelde ze glimlachend, om vervolgens naar het tasje dat om haar schouder hing te grijpen en de voorgaande drankjes ook af te rekenen. Ze telde het geld en overhandigde het aan de man, terwijl ze haar cola aanpakte. Ze gooide alles in een keer achterover en voelde na een paar minuten de alcohol steeds beter inwerken. Ze voelde zich los, vrij. Ze had zin in een feestje. Langzaam verliet ze haar kruk langs de bar om weer op weg te gaan naar de dansvloer. Onoplettend en nogal wild wrong ze zich tussen de mensen door toen ze plotseling hard tegen iemand opbotste. 'Sorry! was het eerste wat ze kon uitbrengen.

~~-Open voor iedereen die zin heeft in een wild avondje met Junie c=~~
Reserved for Yoshiki

Yoshiki had geen idee wat hem hier bracht. Hij keek met grote ogen naar de luidruchtige plek voor hem. Er was hem verteld dat dit na tienen een discotheek werd. Het was nog waar ook. Hij had het vage vermoeden dat hij hier was omdat hij even zijn huiswerk wilde vergeten en wat lol wilde maken. Wanneer had hij dat nu voor de laatste keer gedaan? Hij had zich de afgelopen maanden netjes aan alle regels gehouden en was niet in de problemen gekomen zoals in vechtpartijen belanden of zo, toch? Dan mocht hij toch ook best wel wat lol hebben? Hij liep nu wat zelfverzekerder naar de bar toe. Hij legde zijn hand op zijn achterzak om te voelen of hij zijn portemonnee bij had. Hier zou hij de komende uren een goed oogje op moeten houden, anders werd deze gestolen. Op deze momenten wenste hij dat hij een meisje was en dat hij gewoon een tasje kon meenemen, maar een tasje meenemen om je spullen in te doen was iets wat meisjes vaak deden. Als jongen was hij er eerder aan gewend om alles gewoon in zijn zak te proppen en te hopen dat het bleef zitten. Zijn weg banen naar de bar leek nog niet zo makkelijk te zijn met al die dansende jongeren om zich heen. Uiteindelijk bereikte hij de bar. Hij had zichzelf voorgenomen om niet te veel te drinken zodat hij zeker geen dingen zou doen waar hij later spijt van zou krijgen. Hij was zeer zeker geen flirt en de drank kon hem laten ingaan op verleidelijke meisjes, wat hij absoluut niet wilde. Hij wilde er geen een kwetsen door er in mee te gaan. Bovendien kreeg hij dadelijk nog problemen ook als hij dat deed. Dadelijk was er een van hun met iemand samen en dan had hij daar weer ruzie mee. Nee, het beste was om gewoon wat aangeschoten te zijn. 'Een biertje graag,' zei hij tegen de barman. Deze knikte naar hem en liep weg. Hij kwam algauw weer terug en gaf Yoshiki zijn biertje. Yoshiki nam deze maar al te graag aan en zette het glas aan zijn lippen, waarna hij onmiddellijk de helft van de inhoud van het glas al naar binnen kiepte. Ondertussen baande hij zich een weg tussen de dansende mensen om ergens even rustig te gaan zitten of eventueel mee te dansen met hun.

De botsing was onvermijdelijk en Yoshiki kon nog net de inhoud van zijn biertje in zijn glas houden. Met zijn hand greep hij de arm van het meisje vast zodat ze al zeker niet zou omvallen, want het leek hem dat ze aardig wat alcohol opgedronken had. Oh nee. Dadelijk had hij een Nina-kopie voor zich. Heel het meisje haar uiterlijk deed hem een beetje aan Nina denken. Maar goed, dat ze op Nina leek wilde nog niet zeggen dat ze Nina wàs, right? 'Alles in orde?' vroeg hij vriendelijk aan haar, zijn stem verhardend om boven de muziek uit te komen. 'En het geeft trouwens niks. Het is echt moeilijk om hier wat te zien met al die dansende mensen,' zei hij vriendelijk, waarna hij een paar stappen achteruit deed toen een dansend koppel voorbijkwam. Hij liet gauw even een blik over haar heen glijden en trok zijn wenkbrauw op bij wat hij zag. Ze had kort haar, een weinig verhullend shirtje en een kort rokje. Hij wilde niet weten hoeveel hormonen er in deze buurt wel niet op hol geslagen werden door alleen maar de aanblik van het meisje. Die van hem in elk geval niet gelukkig. 'Wild aan het feesten, zie ik?' vroeg hij een tikkeltje grinnikend omdat haar haren bezweet waren en ze naar alcohol rook. Ze zag er echter nog niet extreem dronken uit, dus het zou wel mee vallen. Hij nam ondertussen zelf een nipje van zijn biertje en wachtte af op wat ze zou gaan zeggen.

_{De onverwachte greep naar haar arm deed haar meteen opkijken. Nogal verbaasd staarde ze de jongen waar ze zojuist tegenaan was gebotst aan, maar uiteindelijk glimlachte ze nogal ongemakkelijk toen hij vroeg of ze in orde was. 'Uh ja, natuurlijk. Jij? Heb ik je niet bezeerd?' antwoordde ze. Slim June, erg slim. Ze knarstte haar tanden en balde haar vuisten. Met moeite wist ze weer een glimlach op haar gezich te toveren toen hij zei dat het niet erg was. Ze leek in een klap weer in het heden te zijn beland. Waarom was ze in hemels naam zo lomp? Ze streek haar rokje glad, en staarde even naar de jongen. Hij leek niet echt het type voor een wild night out, maar schijn bedriegt vaak. Het tengere figuur wat June zelf nu had zag er ook niet echt schokbestendig uit. Het zag er niet uit als het lichaam van een wild feestende tiener. Ze was mager geworden en had een licht ingevallen gezicht gekregen. Wat stress allemaal niet met je doet.. Ondanks dat alles, had ze vandaag zo goed mogelijk haar best gedaan om er weer fatsoenlijk uit te zien. Haar rondingen werden geaccentueerd door haar kleding, en haar sluike haar leek een glanzende volle bos te zijn. Kom op June, verman jezelf! Nouja, verman.. Doe gewoon relaxed! Enjoy yourself, be wild! Bij de jongen zijn woorden grijnsde ze lichtjes. 'Nouja wild..' bracht ze uit, na hem een paar seconden grijnzend te hebben bekeken. 'It could become wilder,' zei ze, met een zelfverzekerde glimlach. 'Just kidding' Ze knipoogde en stak haar hand uit. 'Juniper, maar je mag me June noemen..En jij bent?' Nogal nieuwsgierig keek ze hem aan. Het was geen lelijke jongen, dat zeker niet. Maar van hem zou ze waarschijnlijk niet veel kunnen verwachten. Hij zag er redelijk onbezonnen uit, niet het type om op vrouwenjacht te gaan. Je had de grote gespierde blokes en de ietwat verlegen, kat-uit-de-boom-kijkende jongens. En hij was waarschijnlijk een van de laatste types. Met een beetje moeite kon ze hem ook uit zijn schulp laten kruipen, maar ze zou niks gaan doen als hij liet merken dat hij niet geïnteresseerd was. Niet iedereen was hier op zoek naar een one night stand, of wilde vrijpartijen in donkere hoekjes langs de dansvloer. Sommige waren hier puur voor de lol, en als vreemdeling moest je daar maar respect voor hebben. Meiden konden jongens ook in het nauw drijven. Het was niet altijd andersom. Vaak waren meiden nog verschrikkelijker, alleen waren er minder meiden die zo waren. En deze jongen was waarschijnlijk het verkeerde meisje tegengekomen.}

Yoshiki grinnikte lichtelijk om de woordkeuze van het meisje. Als ze zich ergens geen zorgen om hoefde te maken, dan was het wel om het feit of zij hem nu pijn had gedaan of niet. Hij had liever dat hij zichzelf pijn deed dan dat hij iemand anders pijn deed. Want als hij zichzelf pijn deed, bleef hij ook zoveel mogelijk uit van die lastige problemen. Maar goed, aan de andere kant moest hij ook toegeven dat hij om het leed van een ander gaf. Ongeveer. Niet helemaal. Toch niet als hij niet goed van vertrouwen was in elk geval. Hij keek in het begin liever een beetje de kat uit de boom en sprak dan pas over eventuele vriendschapsbanden. Hij moest zeggen dat hij alleen met Nina echt nog een beetje lol had gehad. Dan had hij nog die survivaltocht waarbij hij een jongen had leren kennen, maar dat was nu ook niet bepaald een friendship for life geworden. Hij verwachtte van dit meisje al evenmin een friendship for life. Het leek eerder alsof ze op een wild nachtje uit was, iets wat ze bij hem in elk geval al niet kon krijgen. Hij was niet het type voor de onenightstands en dat zou ze gauw genoeg weten. Hij schudde echter zijn hoofd maar op de vraag of hij zich bezeerd had, ook al was het nu een tikkeltje laat om daar nog op te reageren. Ach, ze zou er toch wel vanuit zijn gegaan dat hij niet zo'n pijn had geleden onder de botsing, toch? Zolang hij er maar niet mee onder een trein kwam was het goed. Hij negeerde de flirtpoging en de knipoog en glimlachte daar even wrang op. Hij was echter meer geïnteresseerd in het feit hoe ze heette dan hoe ze met hem flirtte en hij knikte aandachtig om de naam te kunnen onthouden. Goed, ze heette dus June. Hij had de wederkerende vraag al verwacht en nam nog een nipje van zijn biertje voordat hij antwoord ging geven. 'Yoshiki. Niet echt een naam om afkortingen van te maken,' zei hij glimlachend, waarna hij om zich heen keek. De dansende menigte trok zich niets van hun aan en zo nu en dan voelde Yoshiki een elleboog tegen zijn schouder. Ze leken hun niet echt op te merken en ze leken zich ook niet aan hun te irriteren, dus Yoshiki besloot om gewoon te blijven staan waar hij nu was.

'Wat een drukte, hè?' vroeg Yoshiki aan June, eerder omdat hij niet wist wat hij moest zeggen dan dat hij zich er echt druk om maakte. Hij was nooit echt goed in contact geweest met meisjes en al zeker niet met meisjes die op meer uit waren dan hij kon schenken. Hij wilde een beetje de braverik blijven van de school en niet te veel keet schoppen. Dit had immers ook niet gewerkt op zijn vorige school, hoewel dat meer door de leerkrachten kwam dan door hemzelf. De leerkrachten die hem altijd verkeerd beoordeelden. Gelukkig deden de leerkrachten van hier dit niet en Yoshiki moest toegeven dat hij zich voor het eerst in zijn leven een beetje op zijn plaats voelde. Ook de leerlingen waren nog redelijk om mee op te trekken. Hij kende er dan ook nog niet zoveel en zou er zelf niet te veel over willen oordelen voordat hij een goed zicht over hun had. Hij keek naar June. 'Ben jij hier ook om een beetje te ontsnappen aan het dagelijkse schoolleven?' Hiermee doelde hij vooral op huiswerk. Huiswerk dat hem nu de oren uit begon te komen, maar hij klaagde niet en deed goed zijn best om goede cijfers te halen. Hij wilde het absoluut niet verprutsen hier op school. Alleen zo nu en dan even uitgaan was wel eens leuk. Alleen hoopte hij dat het meisje niet van hem verwachtte dat hij één of andere flirt was, want dat was hij dus écht niet. Verre van zelfs. Ach, hij zou wel zien hoe de avond zou lopen. Nina was uiteindelijk toch ook meegevallen. Dan zou dat bij June ook wel zo zijn, dacht hij zo.

_{Yoshiki, aha. Ze knikte ter bevestiging. Een naam die ze nooit eerder had gehoord. Niet in haar leefomgeving in ieder geval, en iets gaf haar dus ook het idee dat hij duidelijk geen Shadraan was. Achja, je hoefde niet van dezelfde planeet te komen om vrienden te kunnen worden. Al zag June er op het moment niet uit als iemand om vrienden mee te worden en waren ze niet op de juiste plek om vrienden te maken. Even zuchtte ze, niet wetend wat ze moest zeggen. Alle adrenaline die zojuist door haar lichaam had gegierd was verdwenen en had plaats gemaakt voor een drukkend gevoel. De rode gloed was van haar gezicht verdwenen, en ze rook de alcohol in haar eigen adem. Gadverdamme. Ze had dorst. Ze wilde iets fatsoenlijks te drinken. Water, Cola, Fanta. Iets zonder alcohol om de vieze na smaak weg te spoelen. De roes die ze zojuist even had gehad was weggevaagd, en had plaats gemaakt voor hetzelfde ellendige gevoel als wat ze eerst had. Ze keek even rond, maar richtte haar blik weer op Yoshiki toen hij weer begon te spreken. Druk? Druk was het zeker, en niet zo'n beetje ook, en ze knikte bij zijn woorden. Het leek alsof er steeds meer mensen om hen heen kwamen staan en June kreeg het er lichtjes benauwd van. Ze werd steeds dichter richting Yoshiki geduwt, en uiteindelijk werd ze door een lompe duw vanachter bijna tegen hem aan geworpen. Ze greep zich vast aan zijn schouders, knarste haar tanden, mompelde sorry tegen hem om vervolgens om te draaien en de jongen die haar zojuist geduwd recht met haar vuist in zijn gezicht te slaan. De jongen wankelde en keek haar verbaast aan, om vervolgens nogal beangstigend weg te schuifelen. De mensen om hen heen staarde June nogal ongeloofwaardig aan, en sommige van hen begonnen te mompelen. June ademde een keer diep in en uit om zich vervolgens weer richting Yoshiki te keren. 'Zullen we wat te drinken gaan halen? Ik ben uitgedroogd..' Ze keek hem even nogal verlegen aan. 'Ik trakteer?}

Yoshiki haalde zijn wenkbrauwen op toen het om hun heen steeds drukker werd. Hij kreeg een beetje een benauwd gevoel van heel de menigte om hem heen en hij voelde zo nu en dan dat hij geduwd werd. Normaal zou hij daar op reageren, maar hij had beloofd om niet meer tegen de anderen te vechten en niet zo opvliegend te reageren. Hij was sinds hij op deze school gekomen was eindelijk een beetje kalmer geworden en dat wilde hij graag zo houden. Hij kon echter nog steeds opvliegend zijn en er hoefde maar één iemand vervelend tegen hem te doen en die had het al te pakken, dat zou hij altijd houden. Hij wilde echter niet uitvliegen tegen die mensen waar June bij in de buurt was. Hij wilde geen slechte indruk op haar maken en vooral niet laten zien wat voor een heethoofd hij soms wel niet kon zijn. Yoshiki wierp een blik op June en moest toegeven dat ze er niet geweldig uitzag. De alcohol begon waarschijnlijk een beetje naar haar hoofd te tollen. Hij zou moeten ingrijpen en snel voor er iets gebeurde. Dat was echter al te laat. Dankzij een duw tegen haar rug werd ze tegen hem geworpen. Hij hield zijn ene hand met het flesje bier afzijdig zodat hij haar zeker niet zou nat maken met het goedje en met zijn andere arm klemde hij haar aan haar heup tegen zich aan zodat ze in elk geval niet om zou vallen. De druk op zijn schouders werd zwaarder en Yoshiki haalde opgelucht adem toen bleek dat het meisje zich al overeind had weten te houden zonder zijn hulp. Hij liet zijn arm naar beneden zakken en haalde zijn wenkbrauw op toen June de jongen vol op zijn gezicht sloeg. Hmm. Het bleek dat hij niet de enige was die opvliegend kon zijn. Of was het de alcohol die parten speelde bij haar? Misschien een beetje van allebei. Hij besloot dat ze wel genoeg in een hoekje gedreven werden. Hij wierp de jongen een dreigende blik toe zodat hij zich niet nog een keer naar June zou bewegen, maar de jongen was al geschrokken genoeg van het feit dat June uitgehaald had. 'Goed idee,' zei hij tegen haar toen ze over drinken begon. Hij grinnikte even op het feit dat zij hem wilde trakteren, maar besloot dat het verstandiger zou zijn als hij haar eerst hier weg zou halen.

Voorzichtig klemde Yoshiki zijn hand rond haar pols. Hij trok haar mee door de menigte en zorgde behendig dat ze niet tegen iemand aanbotste. Hij hoopte dat hij hier geen klap voor zou krijgen van haar, want van wat hij net had meegemaakt kon ze blijkbaar best hard slaan. Hij bleef net zo lang doorlopen tot ze bij de bar stonden. Het was hier een stuk rustiger en Yoshiki wierp een blik over zijn schouder. De meesten keken nog verbaasd richting June. Oké, ze had misschien niet zo agressief mogen reageren, maar moesten ze haar daar nu echt de hele tijd voor nastaren? Yoshiki keek een tikkeltje dreigend toen ze bleven kijken en de meesten dropen hierbij wel af. En zuchtte en draaide zich weer naar voren. 'Voor mij nog een biertje en voor deze dame een cola met een paar ijsklontjes,' bestelde hij voor June, want hij nam aan dat ze geen alcohol meer wilde. De barman knikte naar hun, nam Yoshiki's lege biertje over en ging weg om deze bij te vullen en de cola voor June te halen. 'Ik denk dat je wel wat afkoeling nodig hebt,' zei hij tegen June. Uit zijn stem klonk geen enkel teken van spot of sarcasme, het klonk eerder een tikkeltje bezorgd en behulpzaam. De barman kwam algauw terug en Yoshiki nam met een bedankje zijn biertje en Junes cola over. Hij gaf de cola aan June en nam zelf een nipje van zijn biertje. 'Gaat het?' vroeg hij daarna behoedzaam aan het meisje. Hij hoopte dat hij goed had gedaan aan het feit om een cola met extra ijsklontjes voor haar te bestellen, want hij wilde geen vuist in zijn gezicht hebben. Dan zou hij zelf zeker zijn kalmte verliezen en van zich afbijten en dat was iets wat hij niet wilde. Hij wilde eigenlijk alleen maar goed doen.

_{Zijn hand omklemde haar pezige polsje en voorzichtig trok Yoshiki haar mee. Behendig liep ze achter hem aan, en volgde ze hem naar de bar. Ze was wat afgekoeld, maar de vuist waarmee ze had geslagen zag rood en was beurs. Waarschijnlijk zou ze dat nog lang voelen. Ze had geen idee waar de agressie vandaan was gekomen, aan de alcohol lag het in ieder geval niet. Ze was lichtjes aangeschoten geweest, en om haar dronken te krijgen had je een hoop sterke drank nodig. Afkoeling had ze inderdaad nodig, een koud drankje klonk maar al te goed in haar oren. Yoshiki bestelde uiteindelijk voor hen beide, een biertje en een cola met extra ijs. Well, that sounded good! Ze nam de cola aan en nam een paar gulzige slokken, en antwoordde vervolgens op Yoshiki's vraag door te knikken. Ze likte haar lippen af en zuchtte even voldaan. Ze staarde even naar de ijsklontjes in haar glas om vervolgens het glas weer aan haar lippen te zetten en er een in haar mond te laten glijden. Langzaam smolt het ijsklontje op haar tong, en toen deze klein genoeg was slikte ze hem in een keer door. 'Ahh, I needed that..' Ze glimlachte onschuldig naar Yoshiki terwijl ze haar glas op de bar zette en haar vuist bekeek. Deze vertoonde rode en paarse vlekken en voelde pijnlijk als ze haar knokkels aanraakte. Ze had waarschijnlijk harder geslagen dan dat ze dacht. Waarschijnlijk liep de jongen nu rond met een blauw gezicht. 'Sorry van die actie, waarschijnlijk heb ik niet bepaald een goede eerste indruk bij je achtergelaten..' Ze glimlachte als iemand met kiespijn en bleef met haar ene hand haar knokkel vasthouden, terwijl ze Yoshiki aanstaarde.

~a bit short tho,}

Yoshiki keek met opgetrokken wenkbrauw toe hoe June de inhoud van het glas bijna in één keer naar binnen klokte. Oké, hij had er dus goed aan gedaan om cola te pakken voor haar in plaats van een ander drankje. En hij vermoedde dat de ijsklontjes ook wel hun steentje zouden bijdragen. Hij nam zelf een paar slokjes van zijn pintje. Hij kon zelf goed tegen alcohol, maar hij ging hierna toch maar over naar cola. Hij was het niet meer gewend om veel biertjes achter elkaar naar binnen te klokken. Dat was misschien iets voor zijn leeftijdsgenoten, maar niet voor hem. Je kon zien waar het toe leidde als je al op de reactie van June gelet had. Hij had vroeger helemaal geen alcohol nodig om iemand zo neer te slaan. Hij herinnerde zich nog dat hij aan het begin van het jaar ook een jongen had neergeslagen, maar die had echt irritant gedaan. Hij zou nu geen jongen meer slaan als deze zoiets deed zoals daarnet, maar hij besloot om het maar af te schuiven op de alcohol. June zag er voor ze die cola op had ook niet echt goed uit en nu leek ze toch iets rustiger. Hij keek haar aan toen ze iets zei. 'Je moet geen sorry tegen mij zeggen,' grinnikte hij, waarna hij een hoofdknik deed naar de menigte. Hij doelde op de jongen die daar nu waarschijnlijk ergens aan de kant zat met een gezicht dat zo blauw zag als iets, want June had zich niet ingehouden toen ze de jongen geslagen had. Hij hoopte dat hij niet zoiets zou meemaken als hij per ongeluk iets te hard zou duwen tegen een meisje. Ze hadden dan ook wel heel erg in de weg en ongelukkig gestaan, dus veel kon de jongen er niet aan beginnen. Maar June voelde zich zo te zien al rot genoeg dus dat zou hij niet opmerken naar haar. Bovendien was het zijn schuld dat ze daar waren blijven slaan, maar wist hij dan ook veel dat ze zou zou reageren. 'Ik ben vroeger ook zo geweest, weet je. Maar het is beter als je ermee stopt en zulke dingen zoals daarnet gewoon meteen korreltje zout neemt. Dat voorkomt een hoop problemen en schuldgevoel, geloof me,' zei hij serieus tegen haar, waarna hij naar haar knokkels keek. 'En ook een hoop pijn,' mompelde hij terwijl hij haar knokkels bestudeerde.

Voorzichtig, een tikkeltje schrik hebbend om ook een vuist tegen zijn gezicht te krijgen, nam hij haar hand vast. Hij wist een trucje met zijn lichtmagie waardoor de pijn verzacht kon worden. Het zou net voelen alsof er een warme olie op haar huid gesmeerd werd, behalve dan het feit dat haar huid niet echt vet zou worden en dat er ook niet echt een geur ontstond. Hij legde zijn platte hand voorzichtig tegen haar knokkels en concentreerde zich. Kleine lichtbolletjes verschenen er gedempt onder zijn platte hand. Het zou de huid normaal gezien moeten verzachten en verwarmen. Het zou waarschijnlijk niet echt een genezend effect hebben, maar het zou de huid iets minder geïrriteerd moeten laten voelen. Na een tijdje haalde Yoshiki zijn hand weg. 'Zo,' zei hij glimlachend. 'Je hand is nog niet genezen, maar ik hoop wel dat de pijn minder aanwezig is als daarnet?' Bij het laatste deel van zijn zin ging zijn stem een beetje omhoog zodat het een vraag werd. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en vroeg zich af of June nu boos op hem zou worden omdat hij haar zomaar had aangeraakt. Ach, hij had haar in ieder geval een beetje kunnen helpen. Dan maar een boze afwijzing, maar hij had liever dat ze niet meer zo'n pijn had dan dat ze de hele avond op haar kiezen moest bijten. En met pijn werd je bovendien ook nog eens sneller geïrriteerd door je omgeving. Het liefste wat hij wilde was het nu leuk houden tussen hun. Dat was goed voor de sfeer tussen hun én voor de sfeer van de omgeving om hun heen.

OOC: Yoshiki's like: Don't worry, gurl, I got this ^^

PROFILE MAGICIAN

» Les: Healing Voice [Maryce - Wren - Yoshiki]
» High in the air [OPEN]
» [rpg] Magic High
» [RPG] Hogwarts High
» >> High In The Sky & Open <<

Red lips, High heels. [ Yoshiki]

Red lips, High heels. [ Yoshiki]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen