toen ik in het duistere bos aankwam ging de zon onder. het werd koud en donker. ik voelde een hoop duistere magie. dit had ik eerder gevoeld het was zo bekend. maar hoe hard ik me ook probeerde te herinneren er kwam niks allen een zwarte leegte. na dat ik een tijdje een leegte in staarde besloot ik het bos in te gaan. ik weet niet hoe maar ik rende en rende tot ik op een open plek in het bos was. het licht van de volle maan verlichten een gedaante. het zag er uit als een wolf en duistere zwarte wolf. ik wouw gillen maar ik maakte geen geluid. ik wouw me omdraaien maar voor ik de kans kreeg veranderde de wolf in een man. het eerste wat ie zij was wacht ga niet. maar voor de man was uitgesproken was ik al weg gerend. net voor ik het bos uit was boste ik tegen een boom aan. uit paniek had ik de boom vast niet zien staan. toen voelde ik gespierde armen om me heen. het voelde zo veilig hoe ze me optilde. en toen een zwart licht. toen ik weer bij kwam lag ik op de open plek in het bos. het was overduidelijk ochtend ik keek om me heen maar nergens was die man. ik stonde op tot mijn schrik stond hij nu achter mij. ik draaide me om ik keek recht in twee rode ogen. ze leken op die van mij maar voor ik iets kon zeggen zei hij:sorry voor vannacht maar ik moest je gewoon zien. ik wist totaal niet waar die het over had maar ik knikte en vroeg met een verluister toon wie ben jij. de man keek me verbaast aan. ik keek snel naar de grond en beantwoorde zijn blik. ik kan me niks meer herinneren ik weet allen dat ik waker werd in de zieke zal van de starshine academy. voor ik het wist rolde de tranen over mijn wangen. ik zij op snikkende toon ik weet niet wie ik ben of wat mijn krachten zijn ik weet allen dat ik geen familie meer heb. de man trok me naar zich toe en omhelsde me. toen tot mijn verbazing zij de man:dat is niet waar je hebt wel familie want ik ben je vader en je heet alex shadows. ik stopte met huilen en keek hem nu recht aan. toen ik mijn mond open deed kwamen er zoveel vragen en woorden in me op dat ik niet wist waar ik moest beginnen.toen vroeg ik eindelijk WAT IS ER MET ME GEBEURT ??. er viel een lange stilte toen zij hij eindelijk : alles op zijn tijd. hij pakte mijn hand en verdween. toen voelde ik iets in mijn hand toen ik er naar keek zag ik dat het een zwart met Silveren ketting was.

Ze zag een meisje staan. "Shadowsoul stop even." zei ze in het dragiaans tegen haar draak. Ze keek naar het meisje. "Jij wacht hier." zei ze en liep naar het meisje. "Hey." zei ze tegen het meisje. Ze bekeek haar, ze had wit haar en rode ogen ,het was zo te zien een dark magicain ,net als zij. Haar ogen veranderde in haar rode drakenogen. Ze zou het wel grappig vinden als het meisje zou schrikken. Waarschijnlijk zou ze dat niet.


Shadowsoul keek naar Liv wie naar het meisje liep. Hij verveelde zich nu al. Hij negeerde wat Liv had gezegd en liep naar hun toe.

alex keek geschokt en antwoordde vluchtig: sorry ik moet echt gaan. alex rende zo snel als ze kon . maar voor ze het door had struikelde ze. alex probeerde haar dolk uit haar laars te pakken maar ze kon er net niet bij. uit paniek veranderde haar ogen van rood naar zwart zonder dat ze het door had. en voor ze het door had werd alles zwart.

Ze keek naar het meisje die nu op de grond lag. wat? Wat heeft zij nou weer? Dacht ze en liep naar het meisje en zette haar tegen een boom."Wat nu?" vroeg Shadowsoul aan haar. "Ik heb echt geen idee.." zei ze terug en zat te twijfelen of ze het meisje hier alleen zou laten of zou blijven. Ze probeerde het meisje wakker te krrijgen. "Hey jij! Wordt wakker!" Ze zuchtte en ging zitten. Shadowsoul ging naast haar liggen.

toen ze eindelijk haar ogen opende zag ze als eerst een draak. alex sprong op en trok een dolk uit haar laars. toen ze de dolk voor zich uit stak naar de draak. zag ze het meisje dat bij de draak stond pas. ze deed snel een stap naar achter. ik heb nog geen andere magician gezien sinds ik hier ben. ze liet haar dolk meteen zaken. wie ben jij en wat doe jij hier

"Wie ben jij en wat doe jij hier?" vroeg het meisje die dus wakker was geworden, ze had een dolk in haar hand. Liv maakte een zwarte vuurbal in haar hand. "Ik ben Liv Darkheart en ik help je alleen hoor! Je hoef niet gelijk je wapen te trekken!" Ze deed dreigend een stap in haar richting, haar ogen waren weer haar bloedrode drakenogen en ze gromde naar haar als een draak. Shadowsoul gromde ook naar haar.

alex deed snel een stap naar achteren. en liet haar dolk zakken. sorry ik ben alex shadows. en ik trok mijn wapen omdat die uit de pan gegroeide hagedis van jou niet bepaald lief is naar mijn gevoel. en ik heb geen hulp nodig v an jouw niet van niemand niet hoor je me . ik red me prima en het was ook jouw schuld dat ik viel hoor.

ze grinnikte terwijl ze toe keek vanaf een boom. Ze sprong behendig, als een kat, uit de boom en lande voor het meisje. "Hey,liv" zei ze terwijl ze zich omdraait maar er stond geen glimlach op der gezicht. Als ze zonder yoki was, was ze nog steeds onaaridg tegen der. Ze bekeek nu het andere meisje en glimlachte toen. "Ook hoi tegen jou, ik ben yuno" zei ze rustig en glimlachde


(volgende keer een langere post van mij hoor x)

alex nam het meisje dat nu voor haar neus stond goed in zich op. ze probeerde zo behendig mogelijk overeind te komen. na dat ze had gezien hoe sierlijk en behendig dat meisje uit de boom was gesprongen. voelde ze zich klungelig en niet bepaald sierlijk. met een mislukte poging om op te staan. probeerde alex met een zo min mogelijke sarcastische toon zich voor te stellen "hoi ik ben alex shadows"
alex probeerde nog eens op te staan. nu ze voor het meisje stond wist ze niet echt wat ze moest zeggen. ze voelde zich de laatste tijd zo stom. ze durfde minder en was erg verleggen. ze keek het meisje even aan en toen snel weer naar de grond hopend. dat ze genegeerd zou worden.

Ze zag hoe het meisje moeite had met opstaan maar ze vondt het niet erg. Ze was zelf nou eenmaal turnster en was als dierlijke vorm een kat, niet iedereen kon die dingen. Ze glimlachde en had bijna de neiging om haar te helpen maar deed het niet. ze wachte rustig tot het meisje opstond. "hoi ik ben alex shadows" zei het meisje, die blijkbaar Alex heette tegen haar. Yuno knikte en bleef glimlachde. Toen ze zag dat het meisje helemaal opgestaan was begon ze aan een nieuwe zin. "Ik heb je nog nooit op SSA gezien, ik zeg dus maar ff welkom voor als je hier nieuw bent." zei ze op haar gemak. Ze was niet snel bang voor het onbekende.

alex keek het meisje even aan voor ze antwoorde '"ja dat klopt ik ben hier net nieuw".alex keek snel naar de grond want nu ze rustig was konden haar ogen ieder moment van zwart naar rood trug veranderen. en ja hoor nog geen minut latter veranderde haar ogen van zwart naar rood. hopelijk zou het meisje met het roze haar niet te erg schrikken. al ziet ze er niet uit als iemand die zou schrikken. maar toch je weet maar nooit. en alex moest eerlijk toe geven dat ze het meisje ook we mocht. ze leek haar wel aardig.en als nieuwe ling op zo'n grote school is het moeilijk vriende maken. en je moet ergens beginne toch ???

Ze zag wel dat het meisje naar de grond keek toen haar ogen veranderde. Ze wist wel waarom zij dat deed. Zij was bang dat iemand dat niet normaal zou vinden maar tegenwoordig wist ze zelf wel dat op Ssa niets meer normaals was. Zelf kan ze ook haar ogen laten veranderen. Aan de ene kant rood door haar medaillon , aan de andere kant geel door haar dierlijke vorm. Ze bekeek het meisje goed. Ze had gehoord wat zij zei en ze knikte. Het was altijd moelijk vrienden te maken als je nieuw bent. Zelf had ze daar ook moeite mee gehad, maar ze had zich er door heen gewurmd. Ze was hier ook met een rede heen gegaan. Om als eerste haar krachten te beheersen, als tweede om te kijken welke nieuwe oude clans ze kon vinden. Wat ze echter toen nog niet wist, want ze kon dat niet voorspellen, was dat haar achterneefje naar deze school was gegaan om haar te zoeken. Ze had hem als een dief gezien de eerste keer toen ze het medaillon om zijn nek zag met haar familiesymbool er op.

Plotselings bedacht ze zich dat ze te lang in gedachte had gezeten. Ze keek weer naar het meisje en glimlachde. “Leuk dat je hier op school bent gekomen” zei ze op een rustige maar vertrouwbare manier. Ze was niet iemand die anderen snel kwaad zou doen. Alleen als ze echt boos was, maar een zoete suikerspin boos maken gaat lastig. Toch als het om liefde ging werd ze snel boos. Ze keek even naar Liv en toen weer terug. Ze snapte niet waarom Liv zo stil was en niks zei. Okeeh, ze hadden het de laaste tijd best wel druk met school maar ze was de laaste tijd ook wel stil geworden. Ze keek weer naar Liv. “Wat is er toch Liv?” zei ze in het dragiaans zodat alleen zei het kon horen. Het klonk vriendelijk hoe ze het zei en dat had ze expres gedaan, ze wou niet dat Alex het gevoel kreeg dat ze roddelde over haar.

De wind ging harde door de bomen waaien en ze keek omhoog. Er was een klein beetje lucht door de bomen te zien en het zag er donker uit. “Mischien moeten we even naar mijn zelf gemaakte huisje in dit bos gaan.” Zei ze rustig. Ze grinnikte zachtjes. “of willen jullie nat worden ofzo?” zei ze plagerig. Ze liet een klein vuurtje op haar handen branden om het bos te verlichten..


(vraag ff morgen of Liv reageerd, she is my bff in real)

toen alex door kreeg dat yuno niet zou schrikken van haar afwijking (dat vond ze zelf in ieder geval). keek ze snel weer op . toen ze yuno recht aan keek lachte ze vriendelijk en zij iets over dat het leuk was dat ze hier op school was gekomen. alex luisterde maar half. en haar gedachte dwaalde af. zonder dat ze het door had greep ze naar de ketting in haar zak. ze voelde het tikken (als een klok) maar ze trok zich er niet te veel van aan. ze was meer geintreseerd in de geel ogen die ze in een van haar oog hoeken zag. toen ze haar hoofd draaide om er goed naar te kijken zach ze niets biezonders . ze had zich het vast verbeeld. ze was zo in gedachte dat ze nu pas door had dat het donker der werd toen ze weer yuno's kant op keek merkte alex op dat ze iets had gefraagd. ze had het niet mee gekregen en zij maar gewoon ja.

Uit de pan gegroeide Hagedis?! dacht liv. Echt waar meende ze dit nou? Dacht ze nou echt haar en shadowsoul te beledigen. Ze keek naar Yuno die er ook bij was gekomen. "Dus jij bent hier ook Yuno?" zei ze geïrriteerd en keek Yuno aan met haar rode drakenogen. Shadowsoul gromde nog steeds naar het meisje. "Shadowsoul.." zei ze op een dreigende toon in het dragiaans. "Het is genoeg..." Ondanks dat ze vond dat het meisje, die blijkbaar Alex heette , hier niet mee weg kon komen ,vond ze toch dat het genoeg was. Ze kreeg haar nog wel. Yuno leek haar wel aardig te vinden en Alex haar ook. Heel fijn dacht ze geïrriteerd. Ze worden dus vrienden. Opeens zag ze Kirito eraan komen met Shadow,zijn panter. Heel fijn kom hij er ook nog aan! Dacht ze en zuchtte.

Kirito zag Yuno en Liv bij een meisje staan en liep naar hun toe. Toen hij dichter bij kwam en beter kon zien hoe het meisje eruit zag,had hij het gevoel dat hij haar ergens van kende. "Hey Yuno." zei hij en glimlachte naar Yuno. "Hoi Liv." Liv leek geïrriteerd,en dat was geen goed teken. Hij keek toen weer naar het meisje. "Hoi ik ben Kirito en jij bent?" vroeg hij en glimlachte naar haar. Shadow liep naar Shadowsoul en leek het zo te zien wel grappig te vinden dat Shadowsoul geïrriteerd was. Hij keek weer naar het meisje ,maar had niet door dat zijn ogen veranderden naar zijn geel groene panterogen.

"Hoi liv." Zei Kirito die er nu ook bij was gaan staan. "Hoi Kirito." zei ze terug en keek naar shadow die bij shadowsoul stond. Hij leek het heel erg grappig te vinden en dat irriteerde zo te zien shadowsoul. Ze keek weer terug naar Alex ,ze voelde woede in zich omhoog komen,maar hield zich in. Ze wist dat als ze nu iets zou doen tegen Alex ,dat Yuno haar iets aan zou doen en het leek haar niet zo fijn. "Dus waarom ben jij hier ook Kirito?" vroeg ze geïrriteerd. Ze had niet echt zin om hier nog langer te staan. Ze begon zich ook te vervelen en daarom maakte ze een bal van dark magic en begon er mee te spelen in haar handen.

Alex keek naar de jongen en zag hoe zijn ogen veranderde. Ze wachte even en stelde zich voor "ik ben Alex shadows " . Alex keek naar liv die er nu erg geïrriteerd uit zag. Ze kon zien dat kirito het wel grappig vond. Het was nu zo donker dat het leek of het ieder moment kon omweren. Alex ging op een boom stam zitten. Ze haalde de ketting uit haar zak . Ze keek yuno's kant op en hoopte dat yuno dit ongemakkelijk moment zou onderbreken. Alex deed de ketting om en voelde weer dat getik . Ze begon zich net als liv te vervelen . Alex ging op de boom stam liggen. Hopend dat ze zouden vergeten dat zij er was.

Liv keek naar de lucht en zag een bliksemflits de lucht verlichten. Ze glimlachte, ze hield wel van onweer. Ze keek naar Yuno en glimlachte gemeen, ze wist dat Yuno bang was voor onweer en bliksem. Zo te zien was Alex zich ook aan het vervelen. Ze maakte een bal van dark magic in haar hand en gooide het omhoog ,de bliksem raakte het en het explodeerde. Het zag er heel gaaf uit. Shadowsoul keek op en zag dat het onweerde. Hij keek naar Liv en liep naar haar.

"Liv kunnen we gaan vliegen nu?" vroeg Shadowsoul aan Liv in het dragiaans. "Ja hoor."zei ze terug in dezelfde taal. Ze wist dat Shadowsoul hield van vliegen als het onweerde. Shadowsoul ging liggen zodat Liv op zijn rug kon klimmen. Liv klom op shadowsoul's rug. "Nou dan zie ik jullie later,doei." zei ze en ze vloog weg met Shadowsoul.

Alex zag hoe liv weg vloog op haar draak. Ze vond het zelf ook een goed idee om te gaan. Ook al genoot ze van het slechte weer het gaf een duister en onhel spelende sluier over het bos . Alex ging recht op zitten en keek naar de lucht hopend dat er binnen nu en 5 minuten iets zou gebeuren. Er kwam allen maar regen en bliksem vlitsen veder niet dus de hoop was te vergeefs.ze kon maar beter gaan ze had wel wat beters te doendan zitte niksen en wachte op een wonder. Alex stond op " he ik moet echt gaan ". Ze draaide zich om en liep weg.

Zo liep iedereen zo beetje van haar weg. Zij stond alleen in het grote bos. Toen ze zich pas goed besefde dat iedereen weg was, liep ze er zelf ook vandoor. Soms verlichte een flits het pad. Ze zuchte diep. "Waarom moet iedereen dan ook gaan" zei ze tegen het niets. Ze liep snel door. Na een tijdje lopen was ze uit het bos en kon ze de toren van de academy al zien. Ze begon sneller te rennen tot ze daar was.


(yuno out)