Antony staarde voorzich uit en ademde even diep in, tot hij opeens bijna gevloerd werd door iemand die hem om zijn hals vloog. Celedë! Hij legde zijn armen om haar heen en nam haar even stevig in zijn armen maar liet haar dan los. 'Celedë je kan niet geloven hoe blij ik ben om jou weer te zien.' Zei hij zacht tegen haar en plaatste zijn hand even op haar wang en streek daar zachtjes over. Maakte het hem wat uit wie er nu bij stond. Eindelijk was hij herenigd met haar en dat deed hem meer dan goed. ''Waarom heb je niks gezegd toen je weg ging?" Kort keek hij naar de grond maar dan legde hij een hand op haar schouder en keek haar een lange tijd aan in haar ogen. 'Ik moest gauw vertrekken. Ik sprak met mijn ouders over Zelkor en wat hij gedaan had, en ik moest mijn broer helpen. Ik moest gewoon meteen vertrekken, het spijt me dat ik weg was.' Fluisterde hij. Kort keek hij naar Diva en dan weer naar Celedë. 'Ik moest ook zeggen van mijn ouders dat ze jullie hard missen, jullie zijn altijd welkom bij ons.' Zei hij tegen beide.

Savador was weer gaan zitten op de steen en gunde iedereen onbewust wat tijd om bij te praten en een beschuit te eten doordat hij de inhoud van de flinke map van Diva kort aan het doorkijken was. Hij had Celedë ook al zien naderen. De griezelige gelijkenis aan haar en Diva deed het hem door de vingers zien dat ze te laat kwam. Ook omdat ze een zus van haar was. Zijn blik betrok even toen hij Antony en Celedë in een omhelzing zag. Daar waren zijn lessen niet voor. 'Stilte, dan kan ik eindelijk beginnen!' riep Savador iedereen snauwend tot zwijgend toe terwijl hij opstond. Hij maakte een ruw gebaar naar het gras. 'Zitten,' zei hij tegen iedereen in het algemeen. 'De liefde bedrijven kan na de les.' Hij wierp Antony na die woorden met opzet een geniepige blik toe, maar keerde zich toen om om zich over één van de wapens op de grond te ontfermen. Met een lange sabel in zijn handen zeeg Savador weer neer op zijn gebruikelijke plaats op de steen. 'Ik hoop dat iedereen ervan op de hoogte is dat ik alle werkstukken en projecten voor het Midzomerfeest, en dus tegen het einde van het schooljaar, ingeleverd wil hebben? Tenzij je een vette nul op je eindrapport wilt hebben staan. Gelukkig dat er nog leerlingen bestaan die zich wél de handen uit de mouwen willen steken voor een goede schoolprestatie.' Savadors gouden ogen gingen even met een lieflijke blik richting Diva, maar hij ging al snel weer verder met dezelfde norse stem en kille houding. 'Nu we toch een hoop tijd hebben verloren aan een aantal treuzelaars onder ons, kunnen we net zo goed meteen met de les beginnen. Dat het einde van het schooljaar nadert en dit één van de laatste lessen zal zijn, betekent dat nog niet dat we het rustig aan gaan doen. Ik wil de moeite zien die jullie amper in mijn lessen hebben gestoken. Zweet! Het mag nu wel eens tevoorschijn komen na dat luizenleventje van dit schooljaar. En dat gaan jullie in deze les tonen, of je nu wilt of niet.'

Savador streek even over de dunne kling van de sabel voor hij verdersprak. 'Agon Ignis is een typische vorm van magie met twee kanten; aanvallen en afweren. Het is de spreuk die we vandaag gaan behandelen en die jullie in het vervolg kunnen gebruiken om een dodelijk voorval met iets of iemand te overleven,' kwam hij meteen mee voor de dag. Zijn hand ontvlamde zich in een fractie van een seconde, en gaf zo het vuur over aan het wapen, zodat het eveneens in vlammen stond. 'Het is een doodsimpele kwestie van een wapen laten ontvlammen met vuurmagie, máár..!' Savador staarde zijn leerlingen streng aan. 'Het is té belangrijk te weten dat het niet een wapen-op-wapen gevecht wordt. Dat zorgt voor erge brandwonden met een onmenselijke pijn dan wanneer je bij een gewoon gevecht gewond zal raken. En ik heb geen zin om doktertje te spelen. Je huppelt maar gewoon naar de ziekenzaal als de naïeve angsthaas die je bent als je deze belangrijke regel toch overschrijdt, hoe slecht je er ook aan toe bent.' Hij hield de vlammende sabel wat voor zich uit om geen dingen in de buurt in de fik te zetten en wierp een blik op de overige wapens. Er lagen nog een hoop verschillende andere soorten, van zwaarden en bijlen tot lasso's en pinnen. Er lag zelf een ijzeren boksbeugel met lange grote naalden op de plaats waar de knokkels kwamen te zitten, of een reusachtige waaier die was opgevouwen en nog veel groter was wanneer het was uitgeklapt. Keus genoeg.

'Tijdens een aanvalspositie zet je magie in je rechterhand om in vuurkracht om het wapen te doen ontvlammen. Nu zal dat nog niet meteen geweldig gaan, maar je bent hier om te leren. Bij een verdediging stuur je vuurkracht naar het wapen toe vanuit je linkerhand. Aan het kleuronderscheid kun je duidelijk zien wie in welke positie staat. Vuur in aanvalsvorm is altijd donkerder, terwijl het in verdedigingsvorm haast geel is. Als jij en je tegenstander gereed staan, kan het gevecht beginnen. Zie het als een soort badmintonspel. De aanvaller slaat een zweep van vuur naar de tegenstander, de verdediger weert dit af. Het kan met vrijwel ieder wapen. Dit gaat net zo lang door tot iemand geraakt wordt door concentratieverlies of een te langzame reactie. Nu is het zo dat jullie in vuurmagie nog in de leer zijn, en dus niet al te schadelijke aanvallen verrichten. Het kan geen kwaad, maar een eerste tot tweedegraads verbranding is hiermee gemakkelijk op te lopen als je je niet aan de regels houdt. Een derdegraads onder de vergevordenden.' Savador liet de vlammen om de sabel doven en legde het wapen terug neer in het gras. 'Kies een oefenpartner en zoek een plek met wat ruimte voor jullie beiden uit. Denk aan de belangrijkste regel: de wapens mogen niet in contact met elkaar komen. Ik kan je een oprechte uitdaging garanderen wie met mij wilt oefenen, maar ik kan je zeggen dat het een prestatie zal zijn om van me te kunnen winnen.' Savador grijnsde even zwak in zichzelf en gaf de leerlingen daarna het teken om aan de slag te gaan.

Diva had Celedë ook al gezien. Ze glimlachte licht om de hereniging tussen haar en Antony te zien. Maar ze richtte haar blik weer op Savador toen hij begon met zijn uitleg voor wat ze in deze les gingen doen. Maar ze voelde een beetje de aandacht op zich gevestigd toen Savador zijn blik even op haar wierp na zijn woorden over de werkstukken. Ze was blij toen hij verder ging. Haar belangstelling was al gewekt toen hij de wapens had gepakt maar groeide nog meer toen hij vertelde wat ze ermee gingen doen. Ze wist al precies welk wapen ze zou gebruiken. Uiteraard haar eigen zwaard die ze nog van Savador had gekregen voor haar 17de verjaardag. En ze wist ook al precies met wie ze wou oefenen. Toen Savador zei dat ze aan de slag mochten gaan knipte ze in haar vingers en liet de schede met haar zwaard in zwarte rook in haar hand verschijnen. Met een snel sissend geluid trok ze het zwaard uit de schede. De kling ervan glinsterde in het zonlicht. Diva liep naar Savador toe en keek hem aan. ''Ik zou wel met u willen oefenen als u het niet erg vind Master. Ik ben wel toe aan weer eens wat uitdaging'' zei ze met een snelle valse blik om Imeth om aan te geven dat hij voor haar geen enkele uitdaging vormde. Haar blik ging daarna weer terug naar Savador.

Savador vouwde na zijn uitleg zijn handen ineen en staarde naar zijn vage spiegelbeeld in het schoongepoetste blad van één van de wapens. Hij zou hier blijven toekijken tot iemand zo slim was naar hem toe te komen en hem als oefenpartner uit te kiezen. Hij liet die gedachte beschaamd varen toen hij opkeek na Diva's stem te hebben gehoord. Zijn mondhoeken krulden om tot een geamuseerde glimlach bij het horen van haar woorden, en werd enkel breder toen hij het zwaard in haar hand zag dat hij nog voor haar laatste verjaardag gegeven had. Al had hij haar dan nog zo lief, hij zou zich niet inhouden tegenover haar. Hij wist hoe goed Diva was, dus was dat haast ook niet nodig. Hij zou zich aan zijn woord houden en zijn tegenstanders, wie dat ook mochten zijn, een uitdaging geven. 'Uiteraard,' antwoordde Savador glimlachend terwijl hij langzaam overeind kwam. 'Als je erop staat.' Hij bukte zich om zijn wapen uit te kiezen. Zijn bleke hand omsloot zich als vanzelf om het gevest van een slanke rapier, waarna hij weer overeind kwam en het wapen even kieskeurig in een hand woog. Savador richtte zijn blik nog kort glimlachend op Diva voor hij al naar een uitgekozen plek vlakbij de ruïnes begon te lopen, met opzet waar het veel bezaaid was met kleine tot middelmatige zwerfkeien en eeuwenoude brokstukken.

Mizore was zo als gewoonlijk in iedere les te laat. Helaas ook deze ondanks het van haar eigen neefje was. Ze liep rustig naar de oude ruines en schopte af en toe een steentje weg die op haar pad lag. De zon brande fel en haar huid vond dat helemaal niet prettig, met haar ijsmagie had ze een dun laagje ijs over haar huid gedaan zodat ze er geen last van zou hebben en ook niet zou verbranden want ze had zich ook nog gouw met zonafwerende crame ingesmeerd. Af en toe keek ze op om te kijken waar ze liep om vervolgens weer naar de grond te kijken. Ze hoorde in de verte wat stemmen en keek toen ook op. Ze zag verschillende leerlingen staan en natuurlijk haar neefje. Om Savador niet erg te storen hoopte ze dat het wel zou lukken de les mee te doen met kijken wat de andere leerlingen deden. Een maal aan gekomen zag ze een schaal met beschuit met muisjes staan die van kleur veranderde. dan Savador maar wel storen zei ze in haar hoofd. Ze liep verder door naar Savador en ging half achter hem staan. Niet te dicht bij omdat hij een wapen vast had. "Is het een jonge of een meisje of onzeidig" zei ze nog al plagerig in zijn oor vooral het woord onzeidig. Ze wachte met een brede grijns op zijn antwoord af.

Savador had zijn plaats al ingenomen. Hij schoof met zijn voet wat brokstukken aan de kant zodat hij nog wel fatsoenlijk kon staan. Met zijn voeten wat uit elkaar, zijn vrije hand in een vuist op zijn rug en de rapier verticaal in een hand, liet hij de smalle kling van het wapen al ontvlammen. Hij wachtte nu enkel nog tot Diva ook haar positie had ingenomen zodat ze konden beginnen. In die roerloze positie bleef hij zwijgend stilstaan, van binnen verrast door het feit dat een plotselinge bekende stem vlak bij zijn oor zacht iets bij hem insprak. Zijn onbewogen blik was nog steeds op Diva gericht, en alleen aan de nauwelijks opmerkbare vernauwing van zijn dunne pupillen was zichtbaar dat hij dit niet verwacht had. Maar zijn mondhoeken krulden even later om in een kleine glimlach toen het tot hem doordrong dat de stem, die iets over zijn kinderen vroeg, toebehoorde aan Mizore. Savador liet de likkende vlammen om het staal van het wapen doven en draaide zijn hoofd glimlachend om zodat hij zich vanover zijn schouder tot zijn nicht kon richten. 'Als de verwisselende kleur van de versiersels op de beschuiten je nog niet is opgevallen, is dat voor jou een raad en voor mij een weet,' reageerde hij met een plagende grijns. 'Gefeliciteerd. Je hebt er een achternicht en achterneef bij. Deze keer zat er geen onzijdige tussen. Wie weet de volgende keer wellicht, als ik er nog een paar bij neem.' Hij tikte de punt van de rapier tegen zijn voetzool. Immers stond hij nog in een gevechtspositie. Daarna keek hij Mizore weer glimlachend aan. 'En wanneer komen die van jou? Op dat gebied heb je me nog niet trots gemaakt, maar dat kun je heel misschien rechtzetten om de volgende keer wel op tijd te komen? Maak een juiste keuze bij het kiezen van een oefenpartner die de moeite wil nemen de bedoeling van deze les uit te leggen, Mizore. Wellicht komt daar nog wel meer van dan alleen trainers-partnerschap, denk je ook niet?' Savador grijnsde zijn nicht breed toe voor hij zijn hoofd terugdraaide en zich weer op Diva focuste.

Zalas sprintte over het terein heen. Hij was heftig te laat. Asb'el hing om zijn schouders en deed zijn best te blijven hangen. Hij siste nijdig in Zalas' oor. ''Jij zei dat we naar het lokaal moesten'' snauwde Zalas nijdig terug tegen de witte slang. In de verte zag Zalas al de rest van de klas. Toen hij bij de rest was hijgde hij even uit. Daarna rechtte hij zijn rug en liep naar Master Savador toe. ''Sorry dat ik te laat ben. Ik was vergeten dat we buiten les hadden vandaag'' zei hij verontschuldigend tegen hem. Hij nam de schuld wel op zich. Eigenlijk was het Asb'el geweest die had gezegd tegen hem dat ze naar het klaslokaal moesten. Zalas was er niet helemaal zeker van geweest.

Mizore had gekeken hoe Savador zijn hoofd om had gedraait en haar het goede nieuws vertelde. Ze had het eigenlijk niet verwacht omdat Savador ook niks gezecht had. "Jij dan ook gefeliciteerd is het niet?" Zei ze met een klein glimlachtje. Aangezien ze niet wist wie de moeder van haar achternichtje en achterneefje was wist ze ook niet wie ze nog meer er voor moest feliceteren om het niet blunderend over te laten komen hield ze daar haar mond maar over. "Ach ja, had je het verwacht dan dat ik optijd was. Je weet hoe ik ben, maar ik zal proberen de volgende keer op tijd te komen." Ze kneep haar ogen even dicht. "maar ik kan je niks beloven" Na haar woorden hoorde ze iemand haast haar en ze herkende de stem. Ze deed haar ogen weer open en zag Zalas naast haar staan. Ze keek hem even met grote ogen aan maar zei verder niks. Na zijn verontschulding keek ze even op zij waar de wapens en zo lagen. Ze had een mooie goede dolk er tussen zien liggen. Ze draaide zich om en pakte hem op. De dolk lag goed in haar hand en ze zwaaide lichterlijk er mee rond. Ze keek even hoe scherp de dolk was maar dat viel haar wat tegen. Maar met haar ijsmagie was dat zo verholpen.