Let's try! Again.. {Open}

Met een diepe, lange zucht opende Caresse de kasdeuren. Ze had de kassen zo veel mogelijk vermeden, aangezien deze haar aan haar thuis deed denken. Maar ooit moest ze wel wat oefenen met natuurmagie. Helaas was dit de beste plek daarvoor. Het meisje haalde diep adem, sloot de deur en draaide zich om. Langzaam stapte ze op het eerste beste plantje af, het had paarse blaadjes en lieve, gele bloemetjes. Als eerste probeerde ze de bloemblaadjes te sluiten, wat prima ging. Ze ontspande en de bloemen gingen weer open, hunkerend naar het zonlicht.
Nu ze haar 'warming up' had gehad kon Caresse naar de wat moeilijkere dingen, die ze thuis had geleerd. Met alle moeite wist ze een beetje roze op de bladeren te toveren.
"Hé, wat denk jij wel niet!? Ik vind mijn blaadjes zo goed hoor!" Het meisje gilde kort toen ze de stem hoorde, die ze juist nu niet had verwacht. Na even rond te hebben gekeken besefte ze dat het de plant was geweest. "Oh, sorry.. Moet ik je weer paars maken?.." Stamelde de leerling.
"Ja graag, en schiet een beetje op." Klonk het pissige plantje. Nogmaals probeerde ze de kleur te veranderen, maar ze was behoorlijk afgeleid, waardoor er amper iets veranderde.
"Ehm, ja, sorry, maar eeh.. Het lukt niet echt, dus, ja.." Het zachte gepiep van de deur onderbrak haar, waarop het meisje zich gretig omdraaide naar de bezoeker. "Kan je hem weer paars maken?!" Vroeg ze íéts te enthousiast.

Met flink veel tegenzin liep Liam door de gangen heen. Hij had wat boeken vast terwijl hij door de gangen slofte. Hij had zijn huiswerk zitten verslonzen en te veel vakken gespijbeld waardoor hij nu een flinke berg werk achter liep, maar ook van de stof miste hij een groot gedeelte. Met aantekeningen van leerlingen her en der, die voornamelijk van Shou kwamen, kreeg hij het wel een beetje bij gespijkerd, maar nu moest hij helaas toch naar de kassen toe om wat plantjes te bestuderen en er vragen over te antwoorden.

Met een hongerige maag en slaperige ogen en een kater waarbij leek alsof er iemand met een hamer op zijn hoofd aan het bonken was ging hij naar de kassen toe. Het was gelukkig geen slecht weer wat voor hem wel een plus punt was. Als het regende had hij nog minder zin on zijn schoolwerk te doen. Met zijn vrije hand krapte hij door zijn warrige doffe zwarte haren heen.
Eenmaal bij de kas aangekomen zuchten hij een keer voordat hij de deur opendeed. Hij had niet echt iemand gezien en ook eigenlijk niemand in de kas verwacht, dus toen hij de deur open deed en een meisje gelijk een vraag naar hem af vuurde stond hij even beduusd in de deuropening."Eh... wat??" klonk hij niet begrijpend. Hij hervatten zichzelf weer en liep verder de kas in. "Wat moet er paars gemaakt worden?" vroeg hij wat verwart en probeerde een tweede persoon te zoeken in de kas, maar zag niemand naast hun twee.

De jongen leek een beetje verward, wat ze hem ook niet kwalijk nam. "Wat moet er paars gemaakt worden?" Meteen wees Caresse naar het plantje. "Die." Ze hoopte maar dat hij het zou kunnen, anders stond ze flink voor schut. Snel zette ze een stap naar achteren, om haar gezelschap ruimte te geven. Hij zag er niet echt uit als een Grenaan, maar het was dan niet zo dat dit niet werd geleerd. Misschien had hij kleuren veranderen al gehad, ook al waren de meeste planten daar niet blij mee. Dat was tenminste haar ervaring. Het kon er ook aan liggen dat ze als het ware was gevlucht van de natuurplaneet, waardoor ze nu in een niet zo goed plaatje stond bij het grootste deel van de bevolking.

Liam volgde de vinger van het meisje en zag een plantje. Ze deed een stap achteruit om hem meer ruimte te geven. Rustig en met een wat vragende blik keek hij naar het paarse plantje met verkeurde topjes. Voorzichtig pakte hij een zo'n blaadje tussen zijn vingers en streek er zachtjes over. "Ik ben bang dat ik je niet kan helpen." Sprak Liam en keek het meisje terug aan. "Ik ben een volledig Raziaan en ik-... " Hij kapte zijn woorden half af en keek terug naar het plantje. "Ik kan geen andere magie dan vuur..." zei hij maar. Hij had het er bijna uit gefloept dat hij al heel lang geen school had gehad en meer dan de helft van de normale schooljaren nooit gehad had. De dingen die hij kon had hij geleerd van zijn ouder en de basisschool. De rest had hij in de gevangenis geleerd of van Alba en mensen op het schip.
De grip op zijn boeken werd steviger. Doordat hij ze steviger vast pakte herinnerde hij zich dat hij ze bij had. "Misschien staat er iets over in in mijn woudmagie boeken?" stelde hij vragend voor. Al was Liam dol op boeken en lezen, schoolboeken waren zijn minst favoriete boeken, waardoor hij ze misschien met een beetje hoop 3 keer open had gehad (wat in de lessen was geweest waar hij wèl aan had meegedaan).

"Ik ben bang dat ik je niet kan helpen." Een teleurgestelde kreun verliet haar mond. "Ik ben een volledig Raziaan en ik... Ik kan geen andere magie dan vuur..." Geweldig.. Leerde hij dan helemaal niks op school? De jongen zag er al behoorlijk uit, als iemand die al bijna van school ging.
"Misschien staat er iets over in in mijn woudmagie boeken?" Caresse knikte goedkeurend. "Goed plan." De stapel boeken in zijn armen waren haar nog niet echt opgevallen, maar nu kwamen ze goed van pas. Misschien dat er een andere, makkelijkere manier was om de kleur terug te veranderen. Onhandig schoof het meisje wat potjes opzij, zodat er ruimte was voor het boek. Nieuwsgierig keek ze mee toen de Raziaan zijn boek open sloeg. Misschien kon ze nog wat interessants meepikken. Het was altijd leuk om iets al te kunnen.

Liam merkte tijdens dat hij praten dat het meisje niet blij was met zijn antwoord. Al kon hij er weinig aan doen, hij vond het wel vervelend. Hij bood aan om in zijn boeken te gaan kijken of er daar iets over in stond. Liam kende de boeken eigenlijk helemaal niet en wist niet eens èèn onderwerp dat in het boek stond.
Het meisje schoof wat potjes weg en Liam pakte her en der ook een potje en zetten die op de hoeken van de andere plantjes zodat de plantjes niet beschadigt raakte. Nadat er plek was op de tafel moest Liam kijken welke nu het werk boek was en welke het tekst boek. Eenmaal gevonden legde hij die op tafel en gooide zijn tekstboek op de grond neer zodat hij beide handen vrij had. Hij had dit keer namelijk zijn tas op de slaapzaal gelaten omdat hij toch maar een pen en twee boeken nodig zou hebben gehad. Als eerste pakte hij de legende er bij van het boek, maar daar stonden alleen de hoofdstuktitels in. Met een zucht pakte hij de andere kant van het boek en bekeek de steekwoorden die achter in het boek stonden. Zijn ogen gleden over de woorden heen, maar hij had eigenlijk geen flauw idee wat hij moest zoeken. Iets met kleurverandering, dat wist hij wel, maar hoe zo iets daadwerkelijk heten in een spreuk vorm of iets had hij geen idee van. Dat was zijn nadeel van 9 jaar school missen. "Staat er iets tussen wat je kunt gebruiken?' vroeg hij na een klein tijdje. Hij keek haar rustig aan en had zijn aandacht al niet meer bij het boek. Woudmagie had af en toe zulke moeilijke lange vreemde namen waar hij niet eens aan wilde denken dat hij die moest gaan onthouden. Niet eens voor toetsen of proefwerken.

Als eerste keek hij bij de legenda, waar Caresse al meteen het goede hoofdstuk dacht te zien. Toch zag hij het over het hoofd, want hij sloeg het boek om en keek naar steekwoorden op de achterkant. Na een tijdje te hebben gekeken leek hij tot de conclusie te komen dat hij het niet wist. "Staat er iets tussen wat je kunt gebruiken?" Hij had écht niks geleerd. Wat had hij tijdens al die jaren school uitgevoerd?
"Ja hoor.." Snel bladerde ze terug naar de beginpagina, om de pagina van hoofdstuk drie op te zoeken. Nadat ze die had gevonden duurde het niet lang of ze had de goede bladzijde gevonden. Er stond inderdaad een betere manier tussen, waar ze wel een beetje van baalde. Als ze deze manier eerst had geleerd was dit haar een stuk gemakkelijker afgegaan.
Het meisje draaide zich weer om naar de plant, die zachtjes begon te mopperen. Ze stelde zich een zilveren draad voor, die langzaam paars werd. In haar hoofd wikkelde ze het om de blaadjes heen, en ja hoor. Langzaam werden de blaadjes weer vrij paars. In ieder geval paars genoeg voor de plant.
"Bedankt" Glimlachte ze naar gezelschap.

~Ik denk dat hij nu wel klaar is?

Liam lied het meisje bij het boek toen ze antwoordde dat zij de oplossing wel gezien had. Een wat verbaasde blik kwam op zijn gezicht toen ze terug naar voren bladerde en een hoofdstuk opzocht. Nieuwsgierig keek hij mee en begon te volgen met wat het meisje ging doen en deed. In stilte wachten hij af en bekeek hij plantje afwachtend. De verkleurde topjes van het plantje werden daadwerkelijk weer paars. Nadat ze klaar was bedankte ze hem waar hij vriendelijk op terug glimlachte. " Geen probleem. Ik ben blij dat mijn boek je wel kon helpen." Zijn ogen gingen terug naar het plantje en voelde voorzichtig over een blaadje heen. "Waarom had je het eigenlijk verkleurd?" vroeg hij nieuwsgierig. "Ik zie niet echt het nut in om kleuren in een plant te veranderen." gaf hij eerlijk toe.

~x~ Als je wilt kunnen we stoppen, maar een topic loopt meestal pas af als een van de twee, of allemaal, weg zijn/gaan. Ik vind het ook niet erg om door te gaan ^w^ ~x~

"Waarom had je het eigenlijk verkleurd? Ik zie niet echt het nut in om kleuren in een plant te veranderen." Nee, daar had hij gelijk in. "Lang verhaal.. Ik ben opgegroeid op Grenn, en daar heb ik niet al te beste ervaringen gehad." Ze hoopte maar dat dit antwoord goed genoeg was. Ze voelde niet echt de behoefte om heel haar levensverhaal aan een vreemde te vertellen. Zeker als ze zijn naam nog niet eens wist. "Wat is je naam eigenlijk? Ik heet Caresse"
Hij vertelde zijn naam en Carrie knikte langzaam. Precies op het goede moment hoorde ze het geklapper van vleugels en kwam een mus door een open raampje in de kas vliegen. "Adelio, ben je nou wéér uit mijn slaapkamer ontsnapt?" Vroeg ze bestraffend aan haar huisdier, je zag echter de pretlichtjes in haar ogen, dus erg serieus nam het meisje het niet.

Liam luisterde naar haar woorden en keek haar neutraal aan. "Uhm... okay..." antwoordde hij wat twijfelend. Het was niet echt een antwoord op zijn vraag, maar hij lied het maar doen. Wat ze niet wilde vertellen hoefde ze niet te vertellen. Het was niet dat ze beste vrienden waren of zo. Daarbij wist ze ook helemaal niks van hem. Ook niet zijn naam, die realisatie kwam toen ze er naar vroeg." Mijn naam is Liam." Zei hij weer met een brede glimlach. "Aangenaam Caresse." zei hij met een knik en een heel klein soort van buiginkje. Bij het kleine stukje terug omhoog kijken kon hij gelijk door naar boven kijken waar het geluid van wat vleugels vandaan kwam. Hij bekeek het vogeltje en volgde het. Een zachte grinnik klonk van hem terwijl ze hem op zijn kop gaf, soort van dan, want hij zag hoe haar ogen twinkelde. "Slim beestje." Merkte hij op.

PROFILE MAGICIAN

» [open] Lets swim
» Lets take a swim, Mister Nice Guy
» [Mature Content] Lets talk {Eli}
» Hello there! (OPEN)
» It would be fun, they said || Open

Let's try! Again.. {Open}

Let's try! Again.. {Open}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen