Hoi, mijn naam is Marshall. Marshall Lee Kosra. In een normale huiskamer kan ik je op duizend verschillende manieren elimineren, zoals dat netjes genoemd wordt. Verder kan ik je op nog zo'n duizend (dikwijls pijnlijke) verschillende manieren aan het praten krijgen, of je nou wil of niet.
Maak je niet ongerust, dat zal niet zo snel gebeuren. Tenzij ik bijvoorbeeld écht moet weten waar je m'n sokken hebt verstopt. Dan vraag je er ook wel een beetje om, nietwaar?
Ondervragingen dus.

Die ondervragingen kan ik in een groot aantal talen houden, ik spreek uiteraard algemeen Kovomakaans, maar ook 3 Novaanse dialecten, klassiek en modern Shadraans, Grenaans, halfbakken Puffoons, ik kan met Cassiaans prima uit de voeten en Raziaans spreek ook, doch met moeite, de tongval ligt me niet echt. Dus als wij niet met elkaar kunnen communiceren mogen we wel de conclusie trekken dat het aan jou ligt. Kan gebeuren.

Schrijven is een ander verhaal, waar ik naast een aantal standaard talen ook wat code-schriften onder de knie heb. Maar hey, daarover kan ik je echt niet meer verklappen. Als ik dat doe kun je straks in mijn geheime dagboek vol staatsgeheimen lezen..

Ok. We gaan verder met wat lijstjes, want wie houdt er nou niet van lijstjes?
Precies.

Algemeen
Naam: Marshall Lee
Leeftijd: 18
Place of birth: Erd
Aangeboren magie: Licht
Huidig magiegebruik:
Aarde = Marmer x Stofdeeltjes x Modder
Woud = Klimop planten x Micro-organismen x Fungi x  Natuurlijke giffen x Dier-communicatie (vogels)
Licht = N.v.t

Dierlijke vorm: Sugar glider, wit, met lichtgrijze en romige accenten. Mogelijkheid tot zweefduiken, scherpe tanden en klauwen.
Huisdier: Grote sneeuwwitte duif Deus, gemiddelde roomwitte duif Piccolo.
Bezittingen: Speciaal vogelfluitje waarmee hij met Piccolo en Deus kan communiceren op zeer grote afstand, een lange donkerbruine houten stok met aan weerseinden stukken wit marmer met rode aderen die hij van vorm kan veranderen. Handvat in het midden is eveneens van marmer.
Een ketting met een gloeiend blokje eraan.

Familie:
x [afstammeling van] Eodan Verdimont Kosra
x [kleinzoon van] Ferdimonde Lee Kosra
x [kleinzoon van] Kaitlyn Margaretha Kosra
x [zoon van] Thomas Ferdinand Kosra
x [zoon van] Ingvar Börgen-Kosra

Uiterlijk:
‘’Jeez, well… Just use your eyes, idiot.’’
Haar: Romig witte lokken, die piekerig rond zijn hoofd staan. Een kapsel dat rebelsheid uitstraalt. Meestal dan. Het raakt snel statisch en knettert nogal vreemd als je er snel een metalen kam doorheen haalt. Als het statisch is wordt zijn haar nogal fluffy.
Oogkleur: Zijn linkeroog is lichtgrijzig-geel, maar in de nacht gloeit het ietwat op. Dit is alleen zo als hij genoeg zonlicht heeft opgevangen. Hoe meer hij licht opvangt, hoe geler zijn oog wordt. Dan kan Marshall ook zeer goed in het donker zien. Zijn rechteroog is simpelweg rood.
Bouw: Marshall is lenig, érg lenig. Te lenig eigenlijk, hij is hypermobiel. Meestal heeft hij er geen last van, maar soms kan het spierpijn veroorzaken, omdat zijn spieren de taak van zijn pezen moeten overnemen. Om dit tegen te gaan traint hij veel en is dus best gespierd. De jongen is redelijk lang. Hij is geen reus, maar voor een man is hij toch zeker niet klein.
Kledingstijl: Marshall draagt meestal shirts met een opdruk, tekst of bijvoorbeeld een doodshoofd, een vreemd vest of een bloesje met bv zwart-wit patroon. Een beetje punk-achtig is hij wel, met gaatjes in beide oren. In zijn ene heeft hij meestal een knopje, de ander een ringetje. Hij draagt vaak afgetrapte sneakers of allstars. Nette kleding draagt hij niet graag. Bij het sporten zie je hem vaak in een oud camouflagebroek met een wit hemd en combatboots.

Innerlijk
Marshall is vrij open en eerlijk. Als je hem een vraag stelt zal hij niet zo snel liegen, of hij moet een hele goede reden hebben. Toch betekent dit niet dat je in één simpel verhoor alles over zijn verleden te weten kan komen. Marsh houdt dan gewoon informatie achter of hij vertelt je simpelweg dat hij liever geen antwoord wenst te geven. Het is geen kwestie van braaf zijn, hij is absoluut geen moraalridder wat dat betreft. Maar hij ziet over het algemeen geen reden om te liegen en vindt het een zwakke oplossing voor mensen die niet uit durven te komen voor hun gevoelens en ideeën.

Als je respect hebt voor Marshall zal hij dat ook voor jou hebben. Het is een geven en nemen, je kan niet van hem verwachten dat hij allerlei rotgedrag over zich heen laat komen zonder terug te slaan.

Respect is voor hem sowieso belangrijk, hij kan er slecht tegen als mensen hardnekkig, onzinnige, kwetsende vooroordelen hebben, vooral wanneer ze die dan aan de hele wereld kenbaar willen maken. Ook wanneer mensen hun idealen aan hem op willen dringen raakt hij gauw geïrriteerd. Marshall's gevoelige punt is zijn geaardheid. Hij vindt zelf dat hij normaal is, kom op, hij danst niet rond in een jurk, hij weet nauwelijks iets van make-up.. Hij valt alleen op jongens en meiden.

Marshalls type is niet echt eenduidig. Hij houdt van mensen die een beetje anders zijn, opvallen. Maar dan zonder te schreeuwen en dramatisch te zijn om niets. Gewoon, iemand die opvalt door wie hij of zij is. Tegenover jongens is Marshall nog wel eens onzeker of verlegen, omdat hij niet zo goed openlijk durft te flirten, voordat hij zeker weet dat dit in elk geval geen homofobe jerk is. Met wat meer alcohol in zijn lijf verandert dit wel snel, hij heeft dan minder remmingen. Marshall kan wel tegen alcohol, hij vindt het ook lekker (na een tijdlang met enkel fruitige mixdrankjes zijn avond te hebben gevuld) maar hij is geen type dat na acht biertjes nog onaangedaan rondwandelt. Als hij aangeschoten is bloost Marshall sneller en is hij best aanhankelijk, als hij een leuk persoon vindt om tegenaan te hangen. Maar als hij wordt geprovoceerd zal hij sneller uit zijn slof schieten. Wel heeft de jongen een stuk minder last van de lichamelijke effecten op zijn coördinatie, mede doordat hij een goed evenwichtsgevoel heeft.
Likes; Eerlijkheid, muziek, sporten, zelfverzekerde mensen.
Dislikes; Vooroordelen, chocolade, paraplu’s, regenbogen. Betweters. Mode.

Vaardigheden:
-Close-combat, met hand of slagwapen. Beheerst een paar vechtsporten en kan goed overweg met het klassiek Erdse dubbelhandige stok-zwaard met twee messen aan weerszijde van de stok.
-Ranged combat, met schietwapen. Pijl&boog, kruisboog, magische projectielen, normale vuurwapens. Kan uitzonderlijk goed mikken.
-Spreekt verscheiden aantal talen.
-Geheimschriften/codes schrijven, lezen en indien nodig onbekende codes ontcijferen. O.a oud-erds, morse, Skrilleens.
-Morse
-Spijkerschrift
-Erdse Folk: Kennis van de verhalen, uitvoering in zowel dans als vertelling als zang.
-Dierencommunicatie: Marshall kan met vogels 'praten', hij begrijpt ze en zij begrijpen hem. Andere dieren kan hij bij vlagen wel verstaan, maar ze lijken hem niet echt te mogen.. Al is dit met wat lessen diercommunicatie van Sugar vast wel op te lossen.

Hobby's:
-Aikido: een verdedigingssport waarin men leert om bijvoorbeeld met één kleine beweging van de pink van de tegenstander diegene te neutraliseren.
-Karate: Eveneens een vechtsport, die hij een tijdlang heeft beoefend. Vraag hem aub niet om plankjes doormidden te slaan...
-Voetbal: Marshall heeft goed spel inzicht, wat nodig is bij teamsport, hij weet goed samen te spelen met anderen, maar ook een solo actie kan hij wel maken, vooral als hij erg gemotiveerd is. Hij is tweebenig en zijn schot is knoerthard. Zijn standaard positie is laatste man, maar hij kan ook prima op het middenveld spelen. Keepen vindt hij wel leuk, maar hij is niet de beste.
-Parcours/freerunning: Met zijn lenige en sterke lichaam is Marshall niet alleen heel goed in salto's, zichzelf in bochten wringen of muurtjes beklimmen, hij vindt het ook nog eens heel leuk, waardoor freerunning een hobby van hem is geworden.

Geschiedenis:
De jongen is geboren op een stille nacht in februari, in een stadje op Erd. Het stadje stond bekend om zijn handelspositie, als belangrijkste importeur vanuit Nova en Cassia en grote exporteur naar Nova. Daar woonde de familie Kosra, als bewoners van een handelspost van een Novaans bedrijfje. Het bedrijf is gesticht door Marshall’s opa en wordt nu door zijn ouders beheert. Zijn vader had de leiding over de inkopen en de prijzen, terwijl zijn moeder nauwkeurig de boekhouding bijhield. Ze hadden geen groot bedrijf, ze waren niet rijk. Maar het was genoeg om goed voor hun familie te zorgen. De witharige jongen groeide dan ook vredig op, met prachtig speelgoed en een kantoor als speelterrein. In het magazijn kon je bijvoorbeeld heerlijk verstoppertje spelen en er was altijd wel een doos te vinden om tot kasteel om te toveren. Hij leerde gauw stempelen en mocht de dozen die klaar waren voor export met een rode datumstamp versieren. Dat vond het jochie geweldig, hij voelde zich nuttig en werd uitbetaald in een handjevol snoepjes. Ook in de wijk kon hij lekker buiten spelen en ravotten in de modder. Zo groeide hij dus op zoals elke jongen zou wensen, modderig, maar volkomen gelukkig.

Van oorsprong is Marshalls familie Novaans. Zijn opa en oma van vaders kant zijn allebei puur Novaans, net als dus zijn vader en zijn moeder is iets meer gemixt, met een Novaanse vader en een onbekende moeder.
Dit betekent uiteraard dat de kleine Marshall ook aanleg had voor lichtmagie, véél aanleg zelfs. Hij vertoonde op jonge leeftijd al tekenen van hoge magische vaardigheid en ook was hij altijd erg geïnteresseerd als zijn ouders hem trucjes lieten zien.
Lichtmagie zat duidelijk in zijn bloed en al had hij nog geen perfecte controle, hij had wel potentie. Helaas ging de ontwikkeling van zijn controle niet gelijk op met zijn kracht.

Toen Marshall 6 jaar oud was werd het te veel. Lichtstralen schoten in het rond als Marshall enthousiast was, de lampen flikkerden en dimden als hij verdriet had, knapten zelfs als hij boos was. Het trok de aandacht van onwelwillende buren en die waren absoluut niet blij als de straatlantaarns weer eens met een 'stroomstoring' te maken hadden. De ouders van Marshall wisten zich echt geen raad en lieten met pijn in hun hart zijn lichtmagie opsluiten. Een groot deel ervan belandde in zijn oog, dat als reactie van rood naar lichtgrijzig-geel verkleurde. Een restje wisten zij op te vangen in een hanger, die glanst in het donker en warm aanvoelt, nadat het in de zon heeft opgeladen. Een soort glow-in-the-dark dus.

Sinds de dag dat zij deze zware beslissing hebben genomen hebben zijn ouders geen enkele lichtmagie meer gebruikt in de buurt van hun zoon. Hij groeide voorspoedig op, maar tot zijn 9e vertoonde Marshall geen enkel teken van magie gebruik of kennis meer, waardoor zijn ouders zich een beetje zorgen begonnen te maken. Hij moest toch nog wel iéts kunnen?

Ze bezochten adviseurs en raadsmannen, maar niemand kon ook maar een spoortje vinden. Totdat een dame het plan opperde hem van zijn normale basisschool naar een magische basis school over te plaatsen. Daar ontwikkelde hij spontaan met verloop van tijd een redelijke beheersing over woudmagie (enkel bepaalde aspecten beheerst hij, planten weigeren vaak dienst) en hetzelfde gold voor aardmagie. Alsof hij de magische invloeden aanvoelde en die opnam. Het was nooit echt zijn magie en dat is merkbaar bij zijn talent, wat beduidend onder gemiddeld ligt. Toch zijn zijn ouders dolblij en ze besluiten hem op te voedden met het idee dat hij half aard-half woud magiër is. Zo geschiedde. Hij wordt erg gestimuleerd hard aan zijn magie te werken, waardoor Marshall met zijn verminderde (lees: officieel geen) aanleg tóch een redelijk sterke aard en woudmagier wordt.

Zijn oogkleur legde vader op deze manier uit: een deel genetica en een deel een agressieve infectie die gelukkig grotendeels kon worden gestopt, maar wel zijn oog aantaste sinds de ontsteking daar begon. Dankzij hevige medicatie is hij gered. Dat verklaarde volgens hem ook waarom Marshall met zijn gele oog uitzonderlijk goed in het donker kon zien en het soms een beetje leek te gloeien (glow in the dark wederom). Tot op de dag van vandaag gelooft Marsh dit volledig.

Op school werd Marshall eerst gewoon als normaal gezien, maar toen de woudmagie lessen geavanceerder werden kon hij niet goed meekomen. Planten leken meestal te weigeren om zijn wil te volgen, enkel klimop wilde soms nog wel eens lukken, merkte hij na lange tijd wanhopig uitproberen. Maar het kwaad was al geschied, hij was de kneus die enkel vieze onkruid planten kon besturen. Hij werd gepest en was te terughoudend om iets terug te doen. Dat beviel zijn vader absoluut niet, aangezien hij zelf erg sterk en bars was. Niemand spotte met hem of met zijn zoon.
Maar Thomas wilde het probleem niet voor zijn zoon oplossen, die moest zelf zijn moed verzamelen en er iets aan doen. Dit lukte deels, de jongen werd nog steeds niet als gelijke geaccepteerd, maar hij was wel minder het eeuwige pispaaltje. Hij werd langzaam een beetje alternatief in kledingkeuze en gedrag. Daarom werd Marshall naar een oom gestuurd, die een militaire privéschool beheerde. Deze school leidde jongeren op tot militairen, danwel beveiligers, bodyguards of bewakers. Geen plek voor slappelingen dus. Daar kwam hij terecht tussen jongens die vele malen sterker en langer waren dan hijzelf.

Maar deze keer vormde dat geen probleem, Marsh vond een vriend die hem begeleidde en hielp. Daardoor kwam hij gauw bij te lopen qua conditie. Sterker nog: Marshall bleek een aantal onmiskenbare talenten te hebben. Hij kon erg goed mikken, was een uitstekende strategische teamspeler en vechtsporten beoefende hij op zijn eigen manier uitstekend. Hij had wat moeite met talen leren, maar ook dat was gauw voorbij toen zijn vriend Ragna hem ermee hielp. De twee hadden samen het grootste plezier in het leren van bijvoorbeeld morse en ontwikkelden zelfs een eigen codetaal. Ragna en Marsh, twee handen op één buik.

Ze waren beste vrienden, maar er groeiden gevoelens. Op een feest werden ze allebei erg dronken, maar Ragna nog een beetje meer dan Marsh. Daar hadden ze een romantisch samenkomen, waarbij Ragna hem kuste en aangaf meer dan vrienden te willen zijn. Wanneer ze allebei de volgende dag met een kater en koppijn wakker werden was het echter omgekeerde wereld. Ragna beweerde dat Marshall hem in de val had gelokt en dat hij nooit zomaar een mán zou kussen. Twee weken spraken ze elkaar niet, tot ze op een survivalkamp moesten. Midden in de wildernis gaf Marshall toe het incident niet te kunnen vergeten en bekende zijn gevoelens voor Ragna. Even leek het alsof dit wederzijds was en er toch een happy end kwam, maar toen kwamen er wat groepsgenoten langs, die het gesprek hadden gevolgd. Toen maakte Ragna de beslissing: Hij vertelde Marsh dat hij hem nooit, maar dan ook nooit zou willen, dat hij maar lekker een andere vieze homo moest zoeken. De groepsgenoten stemden volmondig in en lieten Marshall achter met een rode kop, tranen in zijn ogen en een intens miserabel gevoel in zijn maag. Hij voelde zich ziek. De eerste keer dat hij voor zijn gevoelens uit was gekomen en het effect was dat zijn beste vriend hem haatte.

Snel werd het nieuwtje over Marshalls geaardheid bekend en hij kreeg het er niet makkelijker op. Hij werd door het slijk gehaald, letterlijk en figuurlijk. De begeleiders zagen het maar staken geen poot uit. Hij werd geduwd, in zijn eten werden dode ratten gestopt, Dit soort incidenten bleven voorkomen en hoewel Marshall hardnekkig bleef proberen vol te houden. Hij was niet van plan om op te geven, weigerde zich door Ragna weg te laten jagen. Hij was wie hij was en daar kon hij niets aan veranderen. Wilde hij ook niet trouwens.

Op een morgen na de ochtendtraining stond Marshall onder de douche, toen er een drietal binnenkwam, bestaande uit Ragna en twee van zijn vrienden. Ze begonnen hem te bespotten en duwden hem hardhandig rond. Ze beschuldigden hem ervan een vieze gluurder te zijn, die het lekker vond naar hen te kijken als ze douchten. De daden deden pijn, maar de woorden nog veel meer. Een van de drie duwde hem te hard, hij gleed uit en viel hard met zijn hoofd tegen een  randje. Terwijl straaltjes bloed van Marshall’s gezicht dropen en zich vermengden met de natte vloer, vluchtte Ragna weg.
Aan de val heeft Marshall een litteken overgehouden net boven zijn wenkbrauw. Hij lag enkele dagen op de ziekenzaal toen zijn oom langskwam en aan hem uitlegde dat hij weg moest. Hij werd geschorst. Waarom? Omdat andere mensen hem hadden verwond. De onrechtvaardigheid stuitte hem tegen de borst, maar hij had geen keuze.

Na enkele maanden ongemakkelijk thuis te zitten (zijn vader was ook niet bepaald blij met zijn zogenaamde ‘abnormale’ zoon) is Marshall uiteindelijk maar naar Starshine vertrokken voor zijn laatste jaar, in verwarring over zijn gevoelens, maar toch ook vol verwachting.