G E N E R A L

Naam: Grimbold Draugon Gabriel Rýnor
Bij-/roepnaam:  Grim
Leeftijd: 17 jaar
Geslacht: Mannelijk
P.O.B: Shadra
Woonplaats: Razen

Magiesoort: Duister en vuur
Dierlijke vorm:  wilde hond

O U T S I D E

Lengte: 1.90
Bouw: Grim is lang en redelijk gespierd
Haarkleur: Donkerbruin
Haarstijl: Los en tot net boven de schouders
Oogkleur: Grijsblauw

I N S I D E

Grim heeft de neiging om op alles zo achteloos mogelijk te reageren. Zijn nonchalance kan aantrekkelijk zijn, maar komt in de meeste gevallen als zeer ongeïnteresseerd over. Hij is vrij slim, maar interesseert zich niet voor de meeste schoolvakken en is te lui om zijn huiswerk te maken. Hij ziet niet in dat hij hierdoor veel talenten niet benut. Verder is vriendelijk en kan met de meeste mensen goed opschieten, maar vindt het moeilijk om hechte vriendschappen met meerdere mensen te sluiten. Hij heeft daarom een aantal hechte vriendschappen naast een grotere groep van oppervlakkige vriendschappen. Grim is zeer snel verveeld, niet alleen op het gebied van school, maar ook door gesprekken en door meisjes. En vooral gesprekken met meisjes. De reden dat hij geen relaties begint is niet omdat hij zich niet aan iemand durft te binden of omdat hij op de ware wacht, maar omdat hij het na twee dagen wel weer gezien heeft. Zijn verveling zorgt er ook voor dat hij niet stil kan zitten. Hij moet altijd ergens mee bezig zijn of bewegen en er zijn maar weinig dingen waar hij lang mee bezig kan zijn.

H I S T O R Y

“Magie is iets waar je, schijnbaar, mee wordt geboren. Zo gold dat ook voor mij toen mijn moeder me met moeite op de aarde zette. Mijn ouders waren, als het om namen ging, niet de meest creatieve mensen op Shadra en besloten me naar mijn grootvader te noemen: Grimbold. Samen vormden we niet bepaald een warme familie en net als veel families op onze planeet waren mijn ouders erg gericht op discipline en traditie. Er werd dan ook van ieder lid van de familie verwacht dat ze zich precies gedroegen als er al generaties lang werd gedaan: beschaafd en ietwat snobistisch. Ik had een jongere broer Randolph. Hij was een betere versie van mij, vooral in het opzicht van mijn ouders. Dat betekende dat hij hoge cijfers haalde en zichzelf boven anderen plaatste, al was ik door mijn leeftijd meestal de dominante van ons twee. Ik kon het niet goed met hem vinden, niet omdat hij het perfecte kind was, maar omdat hij zich veel afzonderde in zijn kamer en weinig contact maakte met anderen, tenzij onze ouders iets anders van hem verwachtten. Ik verbaasde me er altijd over hoe hij twee personen kon spelen en ik wist nooit helemaal wie de echte Randolph was. Mijn vader had, net zoals zijn voorvaderen, een hoge functie op het ministerie. Hij deed iets met strafrecht, iets waar ik nu wel om kan lachen aangezien hij zelf niet bepaald een brave burger bleek te zijn. Mijn moeder was een soort socialite. Ook zij kwam uit een voorname, natuurlijk magische, familie. Haar taak was vooral om onze familie te promoten en naar verschillende gelegenheden te gaan. Ze was een zeurend, vervelend kreng dat meestal maar wat zat te klagen over de gang van zaken. Er ging geen dag voorbij waarop ze niet iemand de huid vol schold.
Duistere magie was een van de belangrijkste factoren in onze familie. De kinderen waren van kleins af aan er in getraind, wie niet aan de eisen voldeed moest maar harder werken en werd niet met rust gelaten tot de magie was geperfectioneerd. Er werden dan ook niet altijd zachtzinnige technieken gebruikt. Gelukkig waren mijn broertje en ik natuurtalenten, nog voordat we naar school gingen konden we al korte illusies en andere simpele spreuken vormen. Mensen die geen duistere magie beheersten deden er volgens mijn ouders niet toe. Wij Shadranen waren superieur tegenover de andere magiërs en mensen zonder magie werden amper aangekeken. Ik zou het mijn ouders niet kwalijk kunnen nemen, zo zijn de meeste Shadranen nou eenmaal opgevoed.
Toen ik elf was werd ik, volgens de familietraditie, naar Starshine Academy gestuurd. Mijn ouders dachten dat ik wel zou zien dat ik beter was dan anderen als ik werd omringd door magiërs van andere planeten. Helaas voor hun pakte dit compleet anders uit. Al snel werd ik bevriend met magiërs van Gren en Razen. Ook bleek dat ik niet volledig Shadraans bloed had toen ik een aanleg voor vuurmagie ontdekte. Na een jaar kwam Randolph naar de Academy en wist mij, het probleemkind, enigszins te compenseren. Hij blonk uit in ieder vak dat de school aanbood en met duistere magie was hij haast onverslaanbaar. Al zijn vrienden kwamen uit de aristocratische,  Shadraanse klasse en gedroegen zich precies zoals het hoorde. Tenminste… voor een buitenstaander.
Pas op latere leeftijd kwam ik er achter dat mijn vader met een beweging van zijn pink mensen kon laten “verdwijnen” als diegene hem in de weg stond. Eigenlijk wist ik dit al, maar als je je hele leven niets anders ziet dan lijkt alles vanzelfsprekend. Zoals ik al zei was hij niet bepaald een brave burger, maar hij was niet zo dom om dat van de daken af te schreeuwen.
De enige reden waarom mijn moeder met mijn vader is getrouwd is voor het geld. Verder interesseert ze zich niet in de man. Over de jaren heen heeft ze een aantal affaires gehad, voor zover ik weet. Natuurlijk vertelt ze dat soort dingen niet aan mij, we praten überhaupt nauwelijks. De meeste dingen die ik over mijn familie weet heb ik via via vernomen. Soms vraag ik me af of ik eigenlijk een afstammeling van een van mijn moeders Raziaanse vlammen ben, maar eerlijk gezegd kan het me weinig schelen. Het verandert niets voor me. Ook Randolph, mijn o zo onschuldige, perfecte broertje, had geheimen. Dat krijg je nou eenmaal als je met zijn vrienden gaat. Het begon met een aantal dode ratten, maar zodra de mensen om hem heen doorkregen welke potentie Randolph had werd het erger. Ineens kroop mijn eerst zo teruggetrokken broertje uit zijn schulp. Zijn groep vrienden was blijkbaar precies wat hij nodig had. Hij was intelligent, vrij knap en vooral zijn imago was blijkbaar erg aantrekkelijk. Helaas ben ik de oudste zoon die de familie-eer in stand moet houden, maar mijn ouders vinden vast wel een manier om me te onterven.”