Les: Auramantie || Lea, Zack en Thayeline

Het klaslokaal voelde leeg en verlaten aan. Dat was logisch. Er waren niet veel mensen meer geweest sinds de laatste docent waarzeggerij. Het was koud. Oriël keek de donkere ruimte even rond. Het eerste wat ze deed was de gordijnen open trekken en de kamer in licht hullen. Ze sloot haar ogen even en liet de waterige winterzon haar vullen met licht. Ze kwam van Nova, oorspronkelijk dan. En licht had haar altijd mateloos geboeid. Maar hoe lang ze ook voor het raam zou blijven staan vandaag. Het zou nooit als vertrouwd voelen. Shadra was haar thuis. De magie die ze bezat voelde niet als die van haar. Daarom besteedde ze al haar energie aan alternatieve magie. Ze geloofde er dan ook in dat dat de reden was waarom ze haar ''gave'' had.
Ze liep weg van het raam. Met een simpele handbeweging stak er een frisse wind op en blies ze al het stof het lokaal uit door de open deur. Het lokaal was al een stuk schoner en frisser, maar het voelde nog steeds kil en onpersoonlijk aan. Dat zou mettertijd hopelijk wel goed komen. Dat was niet iets waar ze zich nu op zou moeten concentreren. Ze zou vandaag haar eerste les geven. Veel aanmelding was er niet geweest. Maar dat was logisch. Mensen waren vaak aftastend naar het nieuwe, het onbekende. En het was haar taak om hen van zoveel mogelijk juiste informatie te voorzien. Daarna konden ze zelf kiezen wat hun pad zou worden. Oriël hoopte alleen maar dat ze zichzelf een beetje in de hand kon houden. Sommige gaven brachten vreemde bijwerkingen met zich mee. De laatste tijd had ze het redelijk onder controle. Als dat ook maar zo kon blijven tijdens de lessen. Het was nu alleen nog maar wachten op de leerlingen.

Spanning en enthousiasme gierden door het tengere lijfje van het jonge meisje, maar dat kon je niet aan haar zien. Met haar boekentas om, die bij elke stap tegen haar heup ketste, een dik boek in haar armen tegen haar borst aan gedrukt, liep ze met opgetrokken schouders en blik naar de grond gericht door de gangen. Ze vermeed elk oogcontact met andere leerlingen en perste zichzelf tussen de verschillende mensen door. Het was druk op de gang en daar baalde Lea een beetje van. De reden dat ze zo gespannen en enthousiast was, was omdat ze vandaag haar eerste les waarzeggerij had. ‘Auramantie’ om wel te verstaan. Aura’s lezen. Met andere woorden, super interessant! Het was weer eens iets heel anders dan haar gewone vakken, en leergierig dat ze was had ze zich meteen aangemeld. De rede dat ze baalde was, omdat ze niet precies wist waar ze moest zijn. Ze had weer eens in diepe gedachte gezeten en was haar rooster vergeten. Ze wist in welke vleugel ze moest wezen, maar al die leerlingen maakte het haar niet echt gemakkelijk.

Er botste iemand tegen haar op, die haar lachend aankeek bij wijze van verontschuldiging. Haar ogen flitste even zijn kant op, maar ze liep meteen weer door. Door de botsing voelde ze de kleine rat in haar vest even kronkelen van schrik. Hij klauterde meteen, over haar rug, naar boven en keek vanonder het vest vandaan even rond. Ze zal vast niet de enige zijn die nu met een huisdier over de gangen liep, maar ze wist dat het eigenlijk niet mocht. En toch nam ze het dier elke keer weer mee. Naar elke les. Ze bleef het ook doen, omdat ze er nog geen problemen mee gehad heeft. Daar lette ze wel op. De rat was weer haar vest in gekropen en had zich in een van haar zakken genesteld. Niet veel later kwam Lea bij de juiste hal aan. Ze zag verschillende lokalen, waar allemaal leerlingen in stroomde. Welk lokaal moest ze nou hebben? Achteraan, recht tegen over Lea bevond zich nog een deur, die gesloten was. Ze liep naar de deur toe, om hem voorzichtig te openen. Ze spiekte om het hoekje en zag een klein donker gangetje die naar nog een deur leidde. Deze stond wel open waardoor het gangetje een beetje verlicht werd. Ze liep langzaam het gangetje in en keek om het hoekje bij de open deur. “Hallo?” sprak ze zachtjes en zag iemand staan. “Wordt hier de waarzeggerij les gegeven?”vroeg ze vervolgens, iets harder.

Langzaamaan werd het ochtend, de zon kwam op en scheen langzaam op het bed van de jongen genaamd Zack, die rustig en vredig lag te slapen. De laatste tijden sliep hij veel rustiger en had hij steeds betere en betere dromen die hem weer helemaal vulden met vrolijkheid. Het was eindelijk allemaal voorbij, al het gedoe was eindelijk achter de rug. Met een glimlach deed hij langzaam zijn helderblauwe ogen open en keek hij naar hoe de zon heel de kamer verlichtte met zijn heldere stralen. Vandaag zou een geweldige dag worden en dat stond gewoon vast. Hij had een les van een vak waar hij al tijden les van wilde hebben: waarzeggerij. Het leek hem een enorm leuk vak dus hij had zich ervoor aangemeldt. Deze keer hadden ze les over auramantie, hij dacht dat het wel iets met auras was, maar meer kon hij er zich eigenlijk niet bij voorstellen. Een gloed van nieuwsgierigheid ging door zich heen terwijl hij zijn medicatie innam en dan vertrok naar de les.

Hij haastte zich naar het lokaal, kijkend naar zijn klok om de paar seconden, om te zien dat hij zeker niet te laat zou komen. Hij raasde zo snel hij kon naar het lokaal, alle mensen een beetje ontwijkend, zodat hij niet tegen iemand zou opbotsen. Dat zou maar pas een hele vernedering zijn. Eindelijk stond hij aan het lokaal waar hij moest zijn. Nu stond hij achter een meisje dat vroeg of dit het waarzeggerij lokaal was. “Ik ben er zeker van dat dit inderdaad het waarzeggerij lokaal is.”zei hij met een vriendelijke glimlach terwijl hij langs het meisje heen liep, naar de leerkracht toe: “Zack Fair meldt zich”. Uiteindelijk na dit gedaan te hebben ging hij zitten. Wachtend tot de les van start zou gaan, want hij had er vreselijke zin in.
Langzaamaan werd het ochtend, de zon kwam op en scheen langzaam op het bed van de jongen genaamd Zack, die rustig en vredig lag te slapen. De laatste tijden sliep hij veel rustiger en had hij steeds betere en betere dromen die hem weer helemaal vulden met vrolijkheid. Het was eindelijk allemaal voorbij, al het gedoe was eindelijk achter de rug. Met een glimlach deed hij langzaam zijn helderblauwe ogen open en keek hij naar hoe de zon heel de kamer verlichtte met zijn heldere stralen. Vandaag zou een geweldige dag worden en dat stond gewoon vast. Hij had een les van een vak waar hij al tijden les van wilde hebben: waarzeggerij. Het leek hem een enorm leuk vak dus hij had zich ervoor aangemeldt. Deze keer hadden ze les over auramantie, hij dacht dat het wel iets met auras was, maar meer kon hij er zich eigenlijk niet bij voorstellen. Een gloed van nieuwsgierigheid ging door zich heen terwijl hij zijn medicatie innam en dan vertrok naar de les.

Hij haastte zich naar het lokaal, kijkend naar zijn klok om de paar seconden, om te zien dat hij zeker niet te laat zou komen. Hij raasde zo snel hij kon naar het lokaal, alle mensen een beetje ontwijkend, zodat hij niet tegen iemand zou opbotsen. Dat zou maar pas een hele vernedering zijn. Eindelijk stond hij aan het lokaal waar hij moest zijn. Nu stond hij achter een meisje dat vroeg of dit het waarzeggerij lokaal was. “Ik ben er zeker van dat dit inderdaad het waarzeggerij lokaal is.”zei hij met een vriendelijke glimlach terwijl hij langs het meisje heen liep, naar de leerkracht toe: “Zack Fair meldt zich”. Uiteindelijk na dit gedaan te hebben ging hij zitten. Wachtend tot de les van start zou gaan, want hij had er vreselijke zin in.

(ziezo, sorry voor het late antwoord ><")

THAYELINE
Dear whoever who invented school - I hate you. Sincerely, girl who needs more sleep.

Words: 546
Notes: Sorry, laat D:
Mood: Okay

"Slaap is goed voor de hersenen, daarom zullen we je voor school om 6 uur 's ochtends laten opstaan." Oké, ten eerste, degene die school uitgevonden heeft, sukkel. Ten tweede, degene die school zo vroeg heeft laten starten, grotere sukkel. Ja, daarover dacht ik de minuut dat ik uit bed kwam. De zon was nog niet helemaal op dus ik stond half in het donker.
Voorzichtig zocht ik mijn weg naar de badkamer, waar ik snel douchte en de kleren aantrok voor vandaag. Het was een losse hemelsblauwe trui en een skinny jeans. Om mijn hals deed ik een leren touwtje met een donkerblauwe maanvormige steen eraan. Snel borstelde ik mijn lokken en bond ze samen in een strakke staart boven op mijn hoofd, waarna ik terugging naar mijn kamer.
Ik overliep snel mijn lessenrooster. Uur 1: waarzeggerij. Ik hield nog net een 'yes' in. Ik had al altijd waarzeggerij willen doen. Vreemd genoeg had ik nooit eerder zo'n les bijgewoond, terwijl het vast ergens in mijn top 3 favoriete lessen ging komen als ik een les meegemaakt had. Tenzij de leerkracht verschrikkelijk was - dan had het al geen kans om erbij te komen, hoe leuk de inhoud van het vak was. De leerkracht maakt of kraakt het vak.
Ik gooide snel al mijn boeken in de schoudertas samen met mijn pennenzak, een blok papier en een snack. Ik kreeg snel honger dus ik had maar beter altijd iets bij voor noodgevallen. Ik wierp snel een blik op de klok in de hoek van de kamer en OH MYY - ik had nog maar 5 minuten om naar mijn lokaal te komen. Misschien als ik me een beetje haastte raakte ik er nog net.
Met de tas om mijn schouder geslaan sprong ik over de trappen, sprintte ik door de gangen en sloeg bochten in, mensen ontwijkend (al miste ik soms eentje, waardoor ik 10 seconden moest weggeven aan sorry zeggen) mijn ogen aandachtig langs de bordjes op de deuren glijdend, de geluiden analyserend. Ik was erachter gekomen dat het een nieuwe lerares was die waarzeggerij kwam geven, dus ik lette op nieuwe stemmen, keek of ik een glimp van nieuwe gezichten door kieren in deuren kon zien.
Ergens meende ik het woord 'waarzeggerij' te horen. 3 lokalen verder of zoiets. Het korte eindje stapte ik nog en dan kwam ik aan een deur die net gesloten was. '..er zeker van dat dit inderdaad het waarzeggerij lokaal is.' hoorde ik nog net iemand zeggen, gevolgd door 'Zack Fair meldt zich' Wel, ergens was ik hier wel blij om, had ik tenminste een reden om niet helemaal alleen aan het raam te zitten. Ik kende hem dus ik denk dat ik wel naast hem mocht gaan zitten... Wel, dat zou denk ik sowieso al mogen, maar random naast iemand zitten kwam volgens mij vaak vreemd over.
Ik gaf een klopje op de deur en ging binnen. 'Goeiemorgen, Miss. Thayeline Goldlock meldt zich aanwezig,' zei ik tegen de leerkracht, waarna ik aan het tafeltje naast dat van Zack ging zitten. Ik viste mijn pennenzak en de cursusblok uit de tas die ik neergegooid had naast de tafelpoot, en draaide me dan naar Zack met een glimlach. 'Hallo,' fluisterde ik, terwijl ik wachtte tot de les van start ging gaan.

Iets zei haar dat er iemand aankwam. Een soort waarschuwing sensor kon je het noemen. Maar als het iemand was, dan waarschijnlijk een leerling die de les kwam volgen. Even later bleek die gedachte te kloppen aangezien Oriël achter zich de stem van een meisje hoorde. Ze draaide zich om, een blaadje tussen haar vingers en keek het meisje aan. Alle kleuren blauw en groen die in haar irissen rond leken te kolken bekeken haar even kort. Maar net toen antwoord wilde geven kwam er een andere jongen binnen. Hij bevestigde voor het meisje dat ze in het waarzeggerij lokaal stond en stelde zichzelf voor als Zack Fair. Oriël knikte hem een begroeting. Ook hem bekeek ze een paar seconden zorgvuldig. Daarna liep ze naar het bruinharige meisje. 'Zolang hij jouw concentratie of die van je klasgenoten niet verstoord mag hij blijven Lea,' sprak ze kalm en overhandigde het meisje het blaadje wat ze vast had gehouden. Met vloeibare lijm en een penseel had ze geheel op intuïtie lijnen getrokken. Omdat de lijm niet zichtbaar was op het papier kon Oriël zelf niet zien wat ze had getekend. Daarom had ze daarna een zwart poeder over het papier heen gegooid. Waar de lijm zat bleef het poeder zitten waardoor er op het blaadje dat ze Lea gegeven had nu drie woorden zichtbaar waren: Lea, rat, Roefus. Oriël had zich ondertussen alweer omgedraaid. 'Je bent te laat,' zei ze plotseling. Twee seconden later hoorde ze dat er op de deur geklopt werd en een derde persoon binnenkwam. Ze hoorde hoe het meisje na zichzelf te hebben voorgesteld ging zitten. 'Ik zou morgen een wekker proberen,' sprak Oriël enkel tegen haar. Ze wees even kort naar het bord. Er stond een tijd op geschreven. De tijd waarop Thayeline wakker geworden was. Eén ding had ze in elk geval duidelijk gemaakt hiermee. Spieken zou in haar les erg moeilijk worden.

Oriël was doorgelopen naar het bureau vooraan de klas en leunde er nu tegenaan zodat ze de leerlingen kon zien. 'Welkom bij jullie eerste les waarzeggerij van mij. Ik ben Oriël Tá Súil. Voor jullie Miss of Miss Oriël. Ik ben geboren op Nova en ik studeer al jaren de gave van het waarzeggen, ofwel divinatie. Als ik uitleg stel ik het op prijs dat jullie stil zijn. Of je met de informatie die ik jullie geef ook echt wat doe moet je zelf weten. Vragen kun je natuurlijk wel altijd stellen zolang ze maar over de lesstof gaan,' hield ze kort een openingspraatje. Na een stilte van een paar seconden ging ze verder. 'Vandaag ga ik Auramantie behandelen. Een aura is een energieveld dat een ieder van ons om zich heen draagt. Je kunt ze zien en zelfs voelen als je leert hoe je moet kijken. Mensen kunnen ermee genezen worden. Je leert jezelf er beter door begrijpen en het kan zelfs gebruikt worden om in de toekomst te kunnen kijken. Een aura is een krachtig iets. Hoewel het door de meeste mensen niet gezien kan worden kan vrijwel iedereen het voelen. Denk maar aan een persoon met zo'n krachtige uitstraling dat je al snel een stap naar achteren zet. Dat is de aura die je ervaart. De energie van deze aura's wordt ook wel Prana genoemd. Het betekend blijven bewegen of ademhalen. Het belangrijkste wat je moet weten is dat Prana het leven zelf is. Het is overal, het leeft in de lucht maar kan niet ingeademd worden. Toch kan je het zien. Het zit namelijk ook in levende wezens. Ieder levend wezen heeft geleiders voor deze Pranadische energie. Ze worden Nadi's genoemd. Het lichaam heeft honderden Nadi's. Maar op een paar punten kruisen deze geleiders. Deze punten noemen we Chakra's. Ondanks wat veel mensen beweren zijn er veertien belangrijkste Chakra's. Vandaag gaan wij er zeven maar echt behandelen. Dit zijn Muladhara, Swadhisthana, Manipura, Anahata, Vishuddhi, Ajna en Sahasrara. Kan iemand mij wat vertellen over deze Chakra's?,' eindigde Oriël haar verhaal met een vraag en keek de klas in.

De persoon draaide zich om, een mervouw, waarschijnlijk de lerares, met een stuk perkament in haar handen. De vrouw wilde net haar mond openen, om te antwoorden, toen Lea met een piep op schrok en zich omdraaide. Ze had het helemaal niet door gehad, maar blijkbaar was deze jongen, achter haar, ook de gang in gekomen. “Ik ben er zeker van dat dit inderdaad het waarzeggerij lokaal is.” zei hij met een glimlach, voor hij haar passeerde en zich melde bij de lerares. Ze bleef even beduusd staan. De vrouw kwam op haar aflopen en Lea wilde zich ook melden door haar naam te zeggen. De lerares, die haar een blaadje gaf, was haar blijkbaar al voor geweest. “Zolang hij jou concentratie of die van je klasgenoten niet verstoord mag hij blijven Lea,” Verbaast keek ze de eigenaardige vrouw aan. Haar groene ogen keken even vlug richting Zack, al begreep ze nog steeds niet waar de vrouw op doelde. Die zich inmiddels al had omgedraaid. “Wat bedoelt…u..?” Dat laatste sprak ze in een zucht van verbazing toen Lea de drie woorden op het blaadje zag staan. Haar ogen werden nog groter van verbazing en keken even op naar de lerares. Hoe wist ze van Roefus?! Ze voelde de rat nog steeds diep in slaap, in haar zak, dus kon ze hem niet hebben gezien. Lea was meteen helemaal van haar à propos. Ze vouwde het blaadje dubbel, waar nog wat zwart poeder af viel.

Lea liep maar vlug naar een tafeltje voor in de klas. Opeens sprak de lerares weer. “Je bent te laat,” verschrikt keek Lea weer naar de vrouw. Dat kon toch niet?! Lea was nooit te laat! Maar op dat moment werd er op de deur geklopt en kwam er een blond meisje binnen. Ze glimlachte even kort naar haar en nam plaats aan haar tafel. Met een plof liet ze haar tas, naast zich, op de grond vallen. Ze pakte vlug haar spulletjes voor de les. Een schrijfveer, een schrijfblok en een potje inkt. Ze had ook een boek geleend uit de bieb, over waarzeggerij, die ze ook op de hoek van haar tafeltje legde. De lerares was ondertussen vooraan de klas gaan staan en begon haar welkoms praatje. Miss Oriël herhaalde Lea, voor haar zelf, in haar hoofd. Vervolgens bleef het een paar seconde stil in de klas. Roefus begon te bewegen, maar ze negeerde het. Dat deed hij wel vaker. Miss Oriël begon haar les. Lea doopte vlug haar veer in de inkt en begon belangrijke steekwoorden, voor haarzelf, op te schrijven. Tijdens het schrijven en luisteren kroop Roefus opeens naar boven en klom uit haar vest, het kleine tafeltje op. Vlug zette ze de capuchon van haar vest op in de hoop dat de rat daar in ging zitten. Maar hij bleef nog even rond neuzen op haar tafeltje. Dus pakte ze hem zelf maar op en zette hem op haar arm, zodat hij naar haar capuchon zou klimmen.

Miss Oriël eindigde haar verhaal met een vraag over Chakra’s. Lea wist maar iets over drie van de zeven die Miss Oriël zojuist had opgenoemd. Toch stak ze aarzelend haar hand op. “Swadhisthana staat voor zoetheid, liefelijkheid en bekoorlijkheid. Deze chakra bevind zich op het staartbeentje, geloof ik. Uhm Vishuddhi staat voor reinheid en bevind zich ter hoogte van de keel. Omdat het iets te maken heeft met spreken en de klanken van je stem? En ik weet dat Ajna een vrijbekende is. Deze Chakra bevindt zich midden op het voorhoofd, net boven de wenkbrauwen en staat voor oplettendheid en bewustzijn,” Ze sprak alles maar net hoorbaar uit en klonk erg twijfelachtig bij sommige dingen. Ze kreeg ook een kleur, omdat opeens alle aandacht op haar gevestigd was. Ze hoopte ook heel erg dat ze het goed had. Wat voor mega blunder zou dat anders zijn!

“Zack fair meldt zich” waren de woorden die Zack uitsprak toen hij zich voorstelde aan de leerkracht. Zo te zien de tweede die hier les zou volgen. Het meisje genaamd Lea had een rat bij, een huisdier, wat eigenlijk hier niet thuishoorde, maar het zou vast zijn aandacht niet trekken tijdens de lessen. Alleszins dat hoopte hij toch sinds hij vaak zijn aandacht snel verloor bij de meest pietluttige dingen. Hij ging zitten, had er enorme zin in. Het enthousiasme droop haast van zijn gezicht af. Er kwam nog iemand binnen, iemand die hij al wat beter kende dan de andere, Thayeline. Ze kwam meteen naast hem zitten had hem herkent, “Hey” zei hij op een zachte toon met een glimlach terwijl hij naar de leerkracht keek sinds het nu onderhand tijd begon te worden voor de les.

De leerkracht was naar haar bureau gelopen, leunde er tegenaan en begon met haar les. 'Welkom bij jullie eerste les waarzeggerij van mij. Ik ben Oriël Tá Súil. Voor jullie Miss of Miss Oriël. Ik ben geboren op Nova en ik studeer al jaren de gave van het waarzeggen, ofwel divinatie. Als ik uitleg stel ik het op prijs dat jullie stil zijn. Of je met de informatie die ik jullie geef ook echt wat doe moet je zelf weten. Vragen kun je natuurlijk wel altijd stellen zolang ze maar over de lesstof gaan,' het was even helemaal stil in het lokaal, en vervolgens ging Miss Oriël meteen verder met haar uitleg. 'Vandaag ga ik Auramantie behandelen. Een aura is een energieveld dat een ieder van ons om zich heen draagt. Je kunt ze zien en zelfs voelen als je leert hoe je moet kijken. Mensen kunnen ermee genezen worden. Je leert jezelf er beter door begrijpen en het kan zelfs gebruikt worden om in de toekomst te kunnen kijken. Een aura is een krachtig iets. Hoewel het door de meeste mensen niet gezien kan worden kan vrijwel iedereen het voelen. Denk maar aan een persoon met zo'n krachtige uitstraling dat je al snel een stap naar achteren zet. Dat is de aura die je ervaart. De energie van deze aura's wordt ook wel Prana genoemd. Het betekend blijven bewegen of ademhalen. Het belangrijkste wat je moet weten is dat Prana het leven zelf is. Het is overal, het leeft in de lucht maar kan niet ingeademd worden. Toch kan je het zien. Het zit namelijk ook in levende wezens. Ieder levend wezen heeft geleiders voor deze Pranadische energie. Ze worden Nadi's genoemd. Het lichaam heeft honderden Nadi's. Maar op een paar punten kruisen deze geleiders. Deze punten noemen we Chakra's. Ondanks wat veel mensen beweren zijn er veertien belangrijkste Chakra's. Vandaag gaan wij er zeven maar echt behandelen. Dit zijn Muladhara, Swadhisthana, Manipura, Anahata, Vishuddhi, Ajna en Sahasrara. Kan iemand mij wat vertellen over deze Chakra's?,' Zijn blik ging naar Thayeline en Lea, hij had ooit wel eens gehoord dat Chakrapunten de energiepunten van het lichaam waren, als je deze punten met bepaalde slagen raakte, dan geraakte de persoon energie kwijt op de bepaalde delen waarvan de chakra stroomde naar dat bepaalde punt. Iemand was hem voor, zijn gezicht draaide zich naar Lea, luisterde naar wat ze te zeggen had: “Swadhisthana staat voor zoetheid, liefelijkheid en bekoorlijkheid. Deze chakra bevind zich op het staartbeentje, geloof ik. Uhm Vishuddhi staat voor reinheid en bevind zich ter hoogte van de keel. Omdat het iets te maken heeft met spreken en de klanken van je stem? En ik weet dat Ajna een vrijbekende is. Deze Chakra bevindt zich midden op het voorhoofd, net boven de wenkbrauwen en staat voor oplettendheid en bewustzijn,”
Zack stak daarna meteen zijn vinger op: “Ik heb er nog twee bij te voegen: Manipura. Bevindt zich in de plexus, de navel en het verteerstelsel. Het controleerd het verteren van voedsel in het lichaam.. En dan van Anahata weet ik nog dat het ligt in het centrale gedeelte in de rug vlakbij het hart.” Meer wist hij er niet van eigenlijk. Dus hield hij zich voor de rest stil.

THAYELINE
You can't change the world, can you? You can't change anything. The only option left? Accept it.

Words: 863
Notes: Dat derpness
Mood: Insecure

'Je bent te laat,' hoorde ik nog voor ik het lokaal binnenstapte en me voorstelde. Ik keek even achter me, en er was niemand meer. Oké, ik was dus te laat. Te verwachten - maar hoe wist ze dat ik zou binnenkomen? Oh ja; waarzeggerijleerkracht. Best logisch dat ze kon voorspellen dat ik te laat binnen zou komen.
Nadat ik was gaan zitten, hoorde ik haar zeggen: 'Ik zou morgen een wekker proberen.' Ze wees naar het bord en mijn ogen werden een beetje groter. Op het bord stond de tijd geschreven die ik had gezien het moment dat ik wakker werd. Interesse gewekt.
Voor Oriël begon met uitleggen, hoorde ik Zack nog net 'Hey' zeggen met een glimlach. Ik wierp nog even snel een blik naar hem met een slap glimlachje en lette dan op. 'Welkom bij jullie eerste les waarzeggerij van mij. Ik ben Oriël Tá Súil. Voor jullie Miss of Miss Oriël. Ik ben geboren op Nova en ik studeer al jaren de gave van het waarzeggen, ofwel divinatie. Als ik uitleg stel ik het op prijs dat jullie stil zijn. Of je met de informatie die ik jullie geef ook echt wat doe moet je zelf weten. Vragen kun je natuurlijk wel altijd stellen zolang ze maar over de lesstof gaan,' sprak ze even, waarna er enkele seconden een stilte over de klas rustte.
'Vandaag ga ik Auramantie behandelen. Een aura is een energieveld dat een ieder van ons om zich heen draagt. Je kunt ze zien en zelfs voelen als je leert hoe je moet kijken. Mensen kunnen ermee genezen worden. Je leert jezelf er beter door begrijpen en het kan zelfs gebruikt worden om in de toekomst te kunnen kijken. Een aura is een krachtig iets. Hoewel het door de meeste mensen niet gezien kan worden kan vrijwel iedereen het voelen. Denk maar aan een persoon met zo'n krachtige uitstraling dat je al snel een stap naar achteren zet. Dat is de aura die je ervaart. De energie van deze aura's wordt ook wel Prana genoemd. Het betekend blijven bewegen of ademhalen. Het belangrijkste wat je moet weten is dat Prana het leven zelf is. Het is overal, het leeft in de lucht maar kan niet ingeademd worden. Toch kan je het zien. Het zit namelijk ook in levende wezens. Ieder levend wezen heeft geleiders voor deze Pranadische energie. Ze worden Nadi's genoemd. Het lichaam heeft honderden Nadi's. Maar op een paar punten kruisen deze geleiders. Deze punten noemen we Chakra's. Ondanks wat veel mensen beweren zijn er veertien belangrijkste Chakra's. Vandaag gaan wij er zeven maar echt behandelen. Dit zijn Muladhara, Swadhisthana, Manipura, Anahata, Vishuddhi, Ajna en Sahasrara. Kan iemand mij wat vertellen over deze Chakra's?'
Mijn ogen gleden eerst naar het andere meisje in de klas - Lea heette ze denk ik. 'Swadhisthana staat voor zoetheid, liefelijkheid en bekoorlijkheid. Deze chakra bevind zich op het staartbeentje, geloof ik. Uhm Vishuddhi staat voor reinheid en bevind zich ter hoogte van de keel. Omdat het iets te maken heeft met spreken en de klanken van je stem? En ik weet dat Ajna een vrijbekende is. Deze Chakra bevindt zich midden op het voorhoofd, net boven de wenkbrauwen en staat voor oplettendheid en bewustzijn,' zei ze. Ze sprak niet enorm luid en ook kreeg ze een kleur. Dit was duidelijk ook iemand zoals ik.
Daarna keek ik naar Zack die een antwoord gaf. 'Ik heb er nog twee bij te voegen: Manipura. Bevindt zich in de plexus, de navel en het verteerstelsel. Het controleerd het verteren van voedsel in het lichaam.. En dan van Anahata weet ik nog dat het ligt in het centrale gedeelte in de rug vlakbij het hart.'
Oké, nu was het waarschijnlijk mijn beurt om een antwoord te geven, nam ik aan. Of ik bleef gewoon stil en speelde op veilig voor iedereen me uit zat te lachen met een hoogstwaarschijnlijk fout antwoord dat ik ietsje te zelfzeker uit had gesproken omdat ik dacht dat het wel klopte. Maar als ik niet antwoordde, dan zou ik nog vreemder overkomen. Dus ik zocht even diep in mijn gedachten naar een ander antwoord.
Plots schoot het me te binnen - Sahasrara kende ik wel. Ik stak mijn hand omhoog. 'Euh, Sahasrara bevindt zich boven de kruin en heeft e maken met spiritualiteit en verlichting..' zei ik. Stil mompelend voegde ik er nog aan toe: 'Denk ik.'
Ik was ongeveer 250% zeker dat het er iets niet aan ging kloppen. Ergens zei iets me wel dat het juist was, maar dan was er toch dat ene deel dat me vertelde dat ik iets meer in mezelf moest geloven en achter mijn antwoord moest staan, al stond ik alles behalve achter mijn antwoord. Ik wou gewoon niet stil blijven tijdens de les voor ik ook deze leerkracht kon toevoegen aan het lijstje van leerkrachten die me haatte.
Dat was een hele lijst, denk ik. 99% van mijn wiskundeleerkrachten omdat ik het niet goed kon, 80% van de andere leerkrachten omdat ik te stil was, en van de andere had ik amper les. Leven is niet eerlijk. Leven is nooit eerlijk. Maar we moesten er maar mee leven, zeker?

De stilte duurde maar even voordat de eerste leerling haar hand opstak. Oriëls felle blauwe ogen focuste zich op haar en ze knikte bijna onmerkbaar dat ze mocht spreken. Oriël luisterde naar haar zonder dat er enige emotie zichtbaar was op haar gelaat. Het was demotiverend voor een leerling als de docent afkeurend keek elke keer als een antwoord fout was. Uiteindelijk zou de student geen antwoord meer durven geven. Toen Lea was uitgesproken viel de tweede student, Zack, haar bij. Ze knikte toen hij was uitgesproken en keek eigenlijk automatisch al naar Thayeline. Na een korte stilte wist ook zij iets aan de les toe te voegen. 'Niet slecht. Van jullie alle drie,' sprak ze goedkeurend. 'De reden dat jullie deze Chakra's moeten weten is omdat ze ook heel veel met magie te maken hebben. Elke Chakra is verbonden aan een kleur en een element. Muladhara is rood. Het betekend basis of stam en zit vlak bij je stuitje. Svadhisthana is oranje. Het betekend iemands eigen ik en bevind zich bij het heiligbeen. Manipura is geel. Het betekend stad der juwelen. Het is de navelchakra en de plek waar 101 kanalen van pranische energie samenkomen. Het is tevens verbonden met de alvleesklier. Anahata is groen en betekend ongeslagen geluid. Het is het geluid van de stilte waar het goddelijk bewustzijn zich bevind. Deze Chakra is verbonden met het hart. Vishuddha is blauw en betekend zuivering. Het bevind zich zoals jullie al zeiden inderdaad in de keel. Ajna betekend besturingscentrum en is indigo van kleur. Het is je derdeoogchakra. Ten slotte Sahasrara. Deze is paars van kleur en betekend duizendvoudig. Het is het centrum van goddelijke verbintenis, de plek waar alle magische energie in onze wereld door naar binnen stroomt. Het bevind zich bij je kruin of net iets daarboven. Wie opgelet heeft, heeft gemerkt dat dit ook de kleuren zijn die bijvoorbeeld in de regenboog zitten. Dit is een voorbeeld van het feit dat deze energie zich overal om ons heen bevind. Deze kleuren zijn ook te zien als aura rondom een levend wezen. Daarom gaan we nu verder met het ervaren van deze energie. Het is goed dat jullie met z'n drieën zijn aangezien deze oefening voor drie personen is bedoeld. Ehhh Lea, jij mag zo gaan staan. Zack, jij moet Lea observeren dus moet je voor haar gaan staan. Thayeline, jij moet achter haar staan. Jij strekt je armen uit en stelt je voor alsof Lea in een groot ei zit. Dit ei ga je proberen om te duwen. Je mag haar niet echt aanraken. Je moet de aura die om haar heen zit proberen te voelen en die van je weg te duwen. Lea gaat hierdoor heen en weer bewegen alsof je echt tegen haar aanduwt. Zack, jij moet kijken of dit gebeurt en bijzondere dingen noteren. Wissel dit een paar keer. Zorg ervoor dat je weet waar je eigen energie ophoud en waar die van je klasgenoten begint. Dit gevoel heb je nodig voor de volgende opdracht waarin we elkaars aura gaan proberen te zien,' vertelde ze.

Godzijdank bleek ze niet de enige te zijn die er iets over wist te zeggen. Sterker nog, de hele klas was even aan het woord gekomen. Ook al waren ze maar met drie leerlingen, Lea was allang blij dat ze niet de enige was en nerderig over zou komen ofzo. Zack had meteen na haar verteld over Manipura en Anahata. Lea had zich al weer naar Miss Oriël gericht toen Thayeline begon te spreken. Het blonde meisje vertelde nog wat over Sahasrara. “Niet slecht. Van jullie alle drie,” sprak Miss Oriël goedkeurend. Lea voelde een soort last van haar schouders glijden. Wat ze altijd had in de eerste les. Ze was nog geen complete ramp. Een zweem van een glimlach gleed over haar lippen terwijl Miss Oriël de les vervolgde. Lea begon vlug weer mee te schrijven met de leerkracht. Nieuwsgierig keek ze op toen Miss Oriël het had over een oefening. Ze gingen meteen al iets doen! Spannend! Ze had geen idee wat ze verwachten kon en keek haar een tel met grote ogen aan toen ze haar naam hoorde. Even bleef ze niet begrijpend zitten. Ze legde vlug haar veer neer en stond vervolgens toch wat twijfelachtig op. Ze boog zich even over haar tas, haalde Roefus uit haar capuchon om hem in haar tas te zetten en liep toen naar Miss Oriël. Ze keek haar vragend aan toen ze midden in de klas ging staan en wachtte geduldig af op wat er komen ging. Met toch wel iets van zenuwen in haar buik. Spannend!

[ooc: Sorry dat ie wat kort is :S]

De eerste leerling gaf antwoord, de stilte was verbroken. Mijn blik ging naar de leerkracht haar felle blauwe ogen die haast zo fel waren als die van mij. Ze leek geen emotie te tonen dus ik wendde mijn blik weer af, keek naar het meisje dat aan het woord was, ze leek er veel van te kennen, dat was altijd fijn toch? Eenmaal het meisje was uitgesproken, begon ik te spreken, misschien onbeleefd maar toch had ik min vinger opgestoken voor ik mijn mond open deed om te spreken: “Ik heb er nog twee bij te voegen: Manipura. Bevindt zich in de plexus, de navel en het verteerstelsel. Het controleerd het verteren van voedsel in het lichaam.. En dan van Anahata weet ik nog dat het ligt in het centrale gedeelte in de rug vlakbij het hart.”
Veel meer wist ik er niet van, dus ik hield me voor de rest mooi stil, mijn blik ging naar Thayeline en ik glimlachte toen zij begon te spreken, haar stem deed me automatisch breder glimlachen. 'Euh, Sahasrara bevindt zich boven de kruin en heeft e maken met spiritualiteit en verlichting..' zei ik. Stil mompelend voegde ik er nog aan toe: 'Denk ik.'

Haar stem klonk onzeker, maar toen ik er over nadacht, had ze inderdaad gelijk. 'Niet slecht. Van jullie alle drie,' sprak ze goedkeurend. Natuurlijk voelde ik een vlaag van trotsheid door me heen gieren en ik glimlachte naar Miss Oriël, alsof ik enorm blij was met haar complimentje, maar mijn blik werd weer aandachtig toen zij begon met praten. Haar hele uitleg werd gedaan, ze zei dat ik voor Lea moest gaan staan, Thayeline moest achter gaan staan en haar proberen om te duwen met haar aura, ik moest bijzondere dingen noteren dus ik nam mijn schrift bij me en een pen. Zo bleef ik staan voor Lea, wachtend tot Thayeline achter haar ging staan en ging starten met de oefening. Best spannend eigenlijk, ik keek glimlachend naar Lea en grijnsde daarbij ook lichtjes, puur uit nieuwsgierigheid van wat er ging gebeuren.

(Crappy sorry Dx)

Les: Auramantie || Lea, Zack en Thayeline Thay_postplaatje

Words 400
Mood Sad, hopeless
Notes Sorry voor de kortheid ._.

'Niet slecht. Van jullie alle drie,' zei Miss Oriël goedkeurend. Een stille, opgeluchte zucht ontsnapte uit mijn mond. Wow, ik had eens iets gezegd dat niet fout was. Ik was aangenaam verrast van mezelf, maar toen ook een beetje gestresseerd, want dat zou vast nog komen. Ik kende mezelf.
Miss Oriël gaf eerst een hele uitleg van elke Chakra en ik deed een poging om te luisteren, maar al snel raakte ik afgeleid door een bij die probeerde binnen te komen. Al snel lette ik toch weer op. Ik had geen zin in een vernedering voor de klas als ze een opmerking zou maken dat ik beter oplette dan me bezig houden met bijen te observeren.
Ik merkte dat ze een oefening aan het uitleggen was. Zack moest Lea observeren terwijl ik achter haar moest staan. Het was de bedoeling dat ik m'n armen uitstrekte en me voorstelde dat Lea in een ei zat dat ik moest omduwen. Alleen mocht ik haar niet aanraken, maar moest ik haar aura zien te vinden en dat wegduwen. Het klonk onmogelijk en ik voelde de mislukking al aankomen. Oh kijk: ik kon de toekomst al zien en moest dus geen waarzeggerijlessen meer volgen, mag ik dan nu weggaan?
Zuchtend stond ik uiteindelijk toch als laatste op en ging achter haar staan. Waarom moest ík dit nu weer doen? Leerkrachten leken wel te weten dat ik dit haatte. Natuurlijk, ze was een waarzeggerijleerkracht, ze zou het wel weten. Typisch leerkrachten weer...
Ik haalde diep adem en ging op een redelijke afstand staan, waarna ik mijn armen uitstrekte en mijn best deed om me voor te stellen dat Lea in een groot ei zat - wat er in mijn gedachten belachelijk uitzag.
Het was moeilijk om te voelen waar Lea's aura zat. Ik had geen idee wat een aura precies was, ik wist het ongeveer - maar de details niet, en leek dus totaal verloren. Ik had zin om ergens mee te gooien. Natúúrlijk lukte het weer niet. Ik kon niets. Fijn, ik was weer de sukkel van de groep, geen verrassing, ik was het al gewoon.
Met een lichtjes geïrriteerde blik liet ik mijn armen langs mijn lichaam vallen.
'Miss, ik denk dat het niet echt lukt,' zuchtte ik stilletjes. Hopeloos liet ik mijn schouders zakken en staarde beschaamd naar de grond, mijn wangen gloeiden. Wat moesten ze nu wel niet van me denken?

PROFILE MAGICIAN

» You're the better half of me, you're the only half I need [Letters between Zack & Thayeline]
» Bijles Auramantie || Melina
» Bijles Auramantie || Lea en Lillian
» Bijles Auramantie || Penny
» Bijles Auramantie // Miss Oriël

Les: Auramantie || Lea, Zack en Thayeline

Les: Auramantie || Lea, Zack en Thayeline

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen