PROFILE
Onderwerp: » Isaiah. 
za dec 28 2013, 18:17
GENERAL
Volledige naam: Isaiah
Roepnaam: Isaiah, Isa
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 15 jaar
Geboortedatum 20 juni
Moedertaal: Engels
Afkomst: Puffoon
Magie: Lucht & Woud
Dierlijke vorm: Lieveheersbeestje
Geaardheid: Hetero
Magie gebruik:
Hoewel zijn magie niet erg krachtig is, kent de jongen wel veel spreuken en kan hij dus toch, mocht hij dat willen, veel schade aanrichten. Hij gebruikt vooral zijn luchtmagie, omdat die sterker is, maar gebruikt het dan alleen als hulpmiddel. Bijvoorbeeld om een stoot extra krachtig te maken of om extra hard te rennen. Isaiah gebruikt zijn luchtmagie vooral om planten te maken. Hij kan plantjes uit zijn hand laten groeien door zijn eigen energie als 'zaadjes' te gebruiken, hoewel dit alleen maar met kleine plantjes kan en toch wel wat energie vergt. Hij is ook in staat planten extra hard te laten groeien, zowel de planten die hij zelf creëert als planten die al bestaan. Hij kan onkruid bijvoorbeeld zo laten groeien dat het in enkele seconden lange zwepen worden. De jongen wilt zijn magie echter alleen voor positieve dingen gebruiken en wilt eigenlijk helemaal niemand pijn doen. Ook is hij meer geneigd dingen op te lossen zonder magie, simpelweg omdat hij dat gewend is.
Roepnaam: Isaiah, Isa
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 15 jaar
Geboortedatum 20 juni
Moedertaal: Engels
Afkomst: Puffoon
Magie: Lucht & Woud
Dierlijke vorm: Lieveheersbeestje
Geaardheid: Hetero
Magie gebruik:
Hoewel zijn magie niet erg krachtig is, kent de jongen wel veel spreuken en kan hij dus toch, mocht hij dat willen, veel schade aanrichten. Hij gebruikt vooral zijn luchtmagie, omdat die sterker is, maar gebruikt het dan alleen als hulpmiddel. Bijvoorbeeld om een stoot extra krachtig te maken of om extra hard te rennen. Isaiah gebruikt zijn luchtmagie vooral om planten te maken. Hij kan plantjes uit zijn hand laten groeien door zijn eigen energie als 'zaadjes' te gebruiken, hoewel dit alleen maar met kleine plantjes kan en toch wel wat energie vergt. Hij is ook in staat planten extra hard te laten groeien, zowel de planten die hij zelf creëert als planten die al bestaan. Hij kan onkruid bijvoorbeeld zo laten groeien dat het in enkele seconden lange zwepen worden. De jongen wilt zijn magie echter alleen voor positieve dingen gebruiken en wilt eigenlijk helemaal niemand pijn doen. Ook is hij meer geneigd dingen op te lossen zonder magie, simpelweg omdat hij dat gewend is.
PERSONALITY
Isaiah is een zeer vriendelijke jongen. Hij heeft altijd het beste voor mensen over en geeft iedereen altijd een tweede kans, wat hem soms nogal wel eens te duur komt te staan. Hij is van naturen zeer rustig, maar is graag in het gezelschap van drukkere mensen. De jongen is dankbaar voor weinig en geeft al snel veel om anderen, wat er soms toe leidt dat hij gekwests wordt. De jongen is echter gemaakt van staal en laat zich niet zomaar uit het veld slaan.
Hoewel hij het liever niet toegeeft, is Isaiah mentaal gezien nogal instabiel. Hij heeft vaak last van slapeloosheid en als hij dan in slaap weet te komen, wordt hij vaak geteisterd door nachtmerries. Hij heeft ontzettend veel schuldgevoel en heeft verliezen geleden die hij nooit heeft weten te verwerken. Hij is zeer gesloten en praat niet graag over wat hij allemaal gezien en meegemaakt heeft. Hij geeft weinig om zichzelf en veel om anderen. Hij heeft het gevoel dat hij zichzelf moet straffen voor ieder klein dingetje dat hij verkeerd doet, simpelweg omdat er niemand anders is die hem zou kunnen straffen. De jongen belast zichzelf met vele zorgen en nare gevoelens die hij helemaal niet zou hoeven voelen, maar de jongen weet simpelweg niet wat hij anders moet doen. In plaats van dit alles echter toe te geven, drukte hij het weg en verbergt hij alles achter een glimlach.
Isaiah is echter niet bang zwakte te tonen. Je zou het niet van hem verwachten, maar hij ziet zwaktes niet als iets negatiefs. Of nou ja, tot op zekere hoogte wel, maar zwaktes maken je menselijk en dat is iets goeds. Door je zwaktes te tonen, laat je anderen weten dat je ze een soort van vertrouwt, dat je geen kwade bedoelingen hebt. Hoewel Isaiah niet alles toegeeft en ook heel koppig een aantal van zijn eigen zwaktes weigert te geloven, weet hij wel dat hij niet sterk is en dat zijn magie niet krachtig is. Hij vertelt dit, laat zien dat zijn zwaktes (of in elk geval deze) hem niet een minder persoon maken. Ja, hij is zwak, maar hij laat zich er niet door uit het veld slaan. Isaiah vindt dat dat op zichzelf al heel veel kracht toont…
Verder houdt Isaiah zeer veel van leren, rust en muziek. Hij is dol op dieren, hoewel deze niet zo dol op hem lijken te zijn. Hij vindt het prettig om vroeg op te staan en wandelingen te maken. Zijn favoriete geur is die van net gemaaid of nat gras en zijn lievelingskleur is die van de lucht bij zonsopgang. Hij vindt oprecht glimlachende mensen het mooiste iets in de wereld en wilt later iets worden waarmee hij kinderen kan helpen. De jongen heeft een baantje in Oak’s Field. Met het geld dat hij verdient met zijn werk daar, hoopt hij ooit een huisdier of iets te kopen. Zijn favoriete gezegde is ‘try not to become a man of success, but rather try to become a man of value”.
Hoewel hij het liever niet toegeeft, is Isaiah mentaal gezien nogal instabiel. Hij heeft vaak last van slapeloosheid en als hij dan in slaap weet te komen, wordt hij vaak geteisterd door nachtmerries. Hij heeft ontzettend veel schuldgevoel en heeft verliezen geleden die hij nooit heeft weten te verwerken. Hij is zeer gesloten en praat niet graag over wat hij allemaal gezien en meegemaakt heeft. Hij geeft weinig om zichzelf en veel om anderen. Hij heeft het gevoel dat hij zichzelf moet straffen voor ieder klein dingetje dat hij verkeerd doet, simpelweg omdat er niemand anders is die hem zou kunnen straffen. De jongen belast zichzelf met vele zorgen en nare gevoelens die hij helemaal niet zou hoeven voelen, maar de jongen weet simpelweg niet wat hij anders moet doen. In plaats van dit alles echter toe te geven, drukte hij het weg en verbergt hij alles achter een glimlach.
Isaiah is echter niet bang zwakte te tonen. Je zou het niet van hem verwachten, maar hij ziet zwaktes niet als iets negatiefs. Of nou ja, tot op zekere hoogte wel, maar zwaktes maken je menselijk en dat is iets goeds. Door je zwaktes te tonen, laat je anderen weten dat je ze een soort van vertrouwt, dat je geen kwade bedoelingen hebt. Hoewel Isaiah niet alles toegeeft en ook heel koppig een aantal van zijn eigen zwaktes weigert te geloven, weet hij wel dat hij niet sterk is en dat zijn magie niet krachtig is. Hij vertelt dit, laat zien dat zijn zwaktes (of in elk geval deze) hem niet een minder persoon maken. Ja, hij is zwak, maar hij laat zich er niet door uit het veld slaan. Isaiah vindt dat dat op zichzelf al heel veel kracht toont…
Verder houdt Isaiah zeer veel van leren, rust en muziek. Hij is dol op dieren, hoewel deze niet zo dol op hem lijken te zijn. Hij vindt het prettig om vroeg op te staan en wandelingen te maken. Zijn favoriete geur is die van net gemaaid of nat gras en zijn lievelingskleur is die van de lucht bij zonsopgang. Hij vindt oprecht glimlachende mensen het mooiste iets in de wereld en wilt later iets worden waarmee hij kinderen kan helpen. De jongen heeft een baantje in Oak’s Field. Met het geld dat hij verdient met zijn werk daar, hoopt hij ooit een huisdier of iets te kopen. Zijn favoriete gezegde is ‘try not to become a man of success, but rather try to become a man of value”.
APPEARANCE
Bouw: Door te kort aan eten in de afgelopen jaren, is Isaiah een nogal mager mannetje. Hoewel hij, nu hij in het kasteel woont, meer dan voldoende eet, lijkt het hem maar niet te lukken om weer op een normaal gewicht te komen en hoewel het niet zo erg als eerst was, is de jongen toch wat aan de magere kant. Om dezelfde redenen is de jongen ook te klein voor zijn leeftijd. Hij hoopt nog op een groeispurt, maar denkt niet dat dat nog veel uit zou maken. Isaiah is slank gebouwd en heeft weinig zichtbare spiermassa.
Haar: Dikke plukken sneeuwwit haar hangen langs zijn gezicht en over zijn voorhoofd. Isaiah heeft ontembaar haar en heeft het al lang geleden opgegeven om er een model in te krijgen. Hij houdt niet zo van kappers, omdat die zijn haar altijd net iets te kort lijken te knippen en kort haar hem aan minder prettige tijden doet denken.
Ogen: De jongen heeft grote, roodbruine ogen omlijst door volle wimpers die, sinds hij op Starshine zit, altijd twinkelen. Zijn ogen lijken erg onschuldig, maar ze hebben verschrikkelijke dingen gezien. Men kan gemakkelijk zien wat Isaiah denkt of voelt, omdat zijn ogen het allemaal laten zien.
Huid: Isaiah heeft van naturen een bleke huid. Over zijn hele lichaam heeft hij meerdere littekens die of door de brand of door de tijd die hij op straat doorgebracht heeft veroorzaakt zijn. Hij zorgt er altijd voor dat de littekens goed bedekt zijn, maar één littekentje kan hij helaas niet verbergen: Net onder zijn linkeroog heeft hij een litteken dat lijkt op een wazige soort vlek. Het valt echter veel minder op dan Isaiah zelf denkt.
Kleding: De jonge luchtmagiër gaat vaak gekleed in oude, versleten kleding. Dit komt omdat hij zijn kleding vaak uit tweedehands winkels haalt en er heel lang mee doet. Ook heeft hij maar weinig kledingstukken, waardoor hij vaak hetzelfde draagt. Zelf vindt Isaiah het allemaal echter niet zo erg: Hij is gewoon blij dat hij niet in vodden rond hoeft te lopen.
Haar: Dikke plukken sneeuwwit haar hangen langs zijn gezicht en over zijn voorhoofd. Isaiah heeft ontembaar haar en heeft het al lang geleden opgegeven om er een model in te krijgen. Hij houdt niet zo van kappers, omdat die zijn haar altijd net iets te kort lijken te knippen en kort haar hem aan minder prettige tijden doet denken.
Ogen: De jongen heeft grote, roodbruine ogen omlijst door volle wimpers die, sinds hij op Starshine zit, altijd twinkelen. Zijn ogen lijken erg onschuldig, maar ze hebben verschrikkelijke dingen gezien. Men kan gemakkelijk zien wat Isaiah denkt of voelt, omdat zijn ogen het allemaal laten zien.
Huid: Isaiah heeft van naturen een bleke huid. Over zijn hele lichaam heeft hij meerdere littekens die of door de brand of door de tijd die hij op straat doorgebracht heeft veroorzaakt zijn. Hij zorgt er altijd voor dat de littekens goed bedekt zijn, maar één littekentje kan hij helaas niet verbergen: Net onder zijn linkeroog heeft hij een litteken dat lijkt op een wazige soort vlek. Het valt echter veel minder op dan Isaiah zelf denkt.
Kleding: De jonge luchtmagiër gaat vaak gekleed in oude, versleten kleding. Dit komt omdat hij zijn kleding vaak uit tweedehands winkels haalt en er heel lang mee doet. Ook heeft hij maar weinig kledingstukken, waardoor hij vaak hetzelfde draagt. Zelf vindt Isaiah het allemaal echter niet zo erg: Hij is gewoon blij dat hij niet in vodden rond hoeft te lopen.
HISTORY
Isaiah kan zich weinig herinneren van zijn leven vóór zijn vierde levensjaar. Hij weet dat hij in het zuiden van Puffoon opgroeide, samen met zijn ouders, broertje en zusje. Ook wist hij dat hij gelukkig was. Hij hield zielsveel van zijn gezin en zij hielden van hem. Dit geluk duurde echter niet lang, want toen de jongen vier jaar was, verloor hij zijn ouders. Het gebeurde toen ze op de terugweg waren van een feestje. Het was midden in de winter en de wegen waren spekglad. Het was maar een half uurtje rijden, maar toch ging het mis. Toen de auto een scherpe bocht om kwam, werden ze geraakt door een vrachtwagen die het stuur verloren was. De auto met de vijf inzittende schoot over de rand van de weg en in een, weliswaar ondiep, ravijn. Maar één van de inzittenden wist de val te overleven: Isaiah. Hij was echter zijn ouders, broertje en zusje verloren en had hevige verwondingen. Het was ook een wonder dat hij de val overleefd had en velen zeiden dat het beter geweest zou zijn als hij met zijn ouders omgekomen was.
Dat was echter niet het geval, en toen de jongen weer hersteld was van zijn lichamelijke verwondingen, werd hij in een adoptie gezin geplaatst. Omdat Isaiah geen andere familie had naast zijn overleden gezin, werd hij in een wildvreemd gezin geplaatst niet ver van waar hij eerst woonde. Hoewel hij weer gezond was, had de jongen het heel moeilijk met het verwerken van zijn verlies. Hij was zich absurd goed bewust van wat er gebeurd was die ongelukkige avond en kon de haarscherpe beelden die in zijn herinneringen gegrift zaten maar niet van zich afschudden. De tijd die hij bij het adoptie gezin doorbracht was dus ook niet goed. Niet omdat de mensen gemeen waren, maar simpelweg omdat ze niet wisten hoe ze met Isaiah om moesten gaan, die weigerde te spreken over zijn nachtmerries.
Vandaar dat hij anderhalf jaar later weer terug naar het weeshuis ging. Daar waren specialisten die hem hielpen zijn verlies te verwerken, wat met deze mensen veel beter ging dan in het adoptie gezin. De jonge Isaiah was echter wel veel veranderd; Het creatieve, luidruchtige kind dat hij was, was compleet verdwenen. Nu was hij een stil kind dat te veel mee gemaakt had voor iemand van zijn leeftijd. Ook weigerde de jongen dingen zoals lezen en schrijven te leren, omdat hij zich volledig teruggetrokken had en nauwelijks contact had met de buitenwereld. Hij reageerde vaak als er iets tegen hem gezegd werd, en werd al snel agressief als mensen hem ergens mee naartoe probeerden te nemen (zoals bijvoorbeeld een andere kamer of naar buiten).
Na een paar maanden in het weeshuis doorgebracht te hebben onder toezicht van getalenteerde psychologen, keerde de oude Isaiah stukje bij beetje terug. Hij was zich weer bewuster van zijn omgeving en hoewel hij meer een luisteraar dan een prater was, begon hij weer meer te spreken. Ook accepteerde hij de hulp meer en leerde hij, hoewel wat aan de late kant, te lezen en te schrijven. Toen de psychologen er zeker van waren dat hij niet weer dicht zou klappen, werd hij weer in een adoptie gezin geplaatst. Dit gezin bestond uit twee ontzettend lieve vrouwen die allebei te oud waren om kinderen te krijgen. Ze waren geduldig en luisterden goed naar Isaiah, en de jongen zag de twee al snel als zijn moeders.
Het was een grote verrassing voor alle drie toen ze er achter kwamen dat Isaiah een luchtmagiër was. Zijn moeders, die geen magiërs waren maar er wel veel over wisten, gingen hem trainen. Ze leerden hem allerlei technieken, hoewel deze allemaal defensief waren. Ze lieten Isaiah beloven dat hij zijn magie nooit zou gebruiken om anderen pijn te doen, wat de jongen ook helemaal niet wilde. Hoewel de jongen niet zo sterk was, leerde hij toch snel en kende hij al gauw allerlei verschillende technieken; van defensieve tot helende tot vermakende, hij kende er allerlei.
Naarmate de jongen langer bij de twee vrouwen woonde, des te gelukkiger hij werd. Ze wisten alle drie dat Isaiah bij hen zou blijven en hij wilde ook niets anders. Naast magie gaven de twee hun adoptieve zoon ook les, omdat er in het noorden, waar zij woonden, weinig scholen in de buurt waren. Zijn magie mocht dan niet zo sterk zijn, hij had een geweldig brein. Hij had nog altijd last met lezen en schrijven, maar dit weerhield hem er niet van zo veel mogelijk verschillende boeken te lezen en zo veel mogelijk informatie in zijn brein te pompen. Hij was een natuurtalent in bijna alle theoretische vakken die hij had en leek het nog leuk te vinden ook. Eindelijk was de jongen weer gelukkig…
Iets minder dan vier jaar nadat hij in het gezin geplaatst was, ging het echter mis. Er ontstond brand in de keuken en in paniek probeerde de jonge luchtmagiër het te doven met lucht magie, maar in plaats van het vuur te stoppen, maakte hij het juist erger en al snel stond het hele huis in de fik. Tegen de tijd dat de brandweer bij het huis kwam, was het al helemaal plat gebrand. Zijn moeders waren in het vuur omgekomen en iedereen dacht dat het voor Isaiah hetzelfde afgelopen was, maar niks was minder waar: Isaiah wist de brand wonder boven wonder te overleven. Toen hij eindelijk onder het puin vandaan wist te komen, was iedereen weg. Wederom was Isaiah een wees geworden, en dit keer leek het nog pijnlijker te zijn dan de vorige keer…
Zijn eerste instinct was om naar een ziekenhuis te gaan, omdat hij er niet zonder wonden vanaf gekomen was: Grote delen van zijn haar waren verschroeid en hij had meerdere brandwonden, waarvan één op zijn gezicht en meerderen onder zijn oog. Toen hij weer ontslagen was uit het ziekenhuis, ging hij naar het politiebureau om te laten weten dat hij nog leefden, maar de mensen in het politiebureau hadden weinig talent. Ze stuurden hem weg en zeiden dat ‘een straatschoffie zoals hij het niet verdiende van de straat geplukt te worden’. Dus ging Isaiah op straat leven, wat moeilijker was dan verwacht.
In het noorden was het veel kouder dan in het zuiden en alles en iedereen was feller. De straathonden blafte naar hem en de anderen daklozen gooiden met stenen om hem weg te houden. Het was moeilijk, maar Isaiah leerde al snel hoe hij moest overleven op straat. Hij leerde hoe hij moest stelen en hoe hij zichzelf moest verdedigen en moest aanvallen, maar hij gebruikte hier zijn magie niet voor. Hij had nou eenmaal beloofd zijn magie niet te gebruiken om anderen pijn te doen…
In de tijd dat Isaiah op straat doorbracht, ontdekte hij dat hij niet alleen een luchtmagiër was, maar ook over enigszins sterke woudmagie beschikte. Hoewel hij nu geen moeders had om hem te leren, wist de jongen al snel meerdere technieken onder de knie te krijgen. Door middel van stiekeme bezoekjes aan de bibliotheek (ze tolereerde geen straatkinderen daar), wist hij zichzelf de theorie ook een beetje bij te brengen. Hij oefende steeds meer, maar weigerde zijn magie echt te gebruiken tijdens het stelen of verdedigen.
Op een regenachtige nacht, terwijl de jongen bij een kroegje stond te schuilen, hoorde hij een paar mensen over een school spreken. Een kostschool die bereid was kinderen van alle planeten, magiesoorten en afkomst les te geven. Het klonk als een geweldige plek om te zijn en Isaiah merkte dat hij steeds vaker aan de school begon te denken. Hoewel hij niet dacht ooit geaccepteerd te worden daar, besloot hij het uiteindelijk toch te proberen. Met moeite wist hij aan papieren en de nodige informatie te komen en met het kleine beetje geld dat hij geërfd had en waar hij nog bij kon, betaalde hij de kosten die hij moest betalen om aangenomen te worden op de school. En toen, na hard werken en zenuwachtig afwachten, werd hij wonder boven wonder geaccepteerd op Starshine Academy.
Zodra hij het nieuws kreeg, reisde hij direct (en nogal stiekem en illegaal) naar de school af. De lessen waren zwaar, net als het huiswerk, maar het was vele malen beter dan de straten in noord Puffoon en Isaiah genoot ontzettend van zijn tijd op de school. Hij kwam al snel aan een baantje in Oak’s Field om wat geld te verdienen (aangezien hij helemaal niks meer had) zodat hij kleding en schoolspullen kon betalen. In de vakanties verbleef hij of op de school of in Oak’s Field, wat veel prettiger was van Puffoon. Ookal was het allemaal niet ideaal en waren er nog vele vragen over wat hij zou doen na zijn examen jaar, was de jongen toch, voor het eerst in een hele lange tijd, weer gelukkig.
Dat was echter niet het geval, en toen de jongen weer hersteld was van zijn lichamelijke verwondingen, werd hij in een adoptie gezin geplaatst. Omdat Isaiah geen andere familie had naast zijn overleden gezin, werd hij in een wildvreemd gezin geplaatst niet ver van waar hij eerst woonde. Hoewel hij weer gezond was, had de jongen het heel moeilijk met het verwerken van zijn verlies. Hij was zich absurd goed bewust van wat er gebeurd was die ongelukkige avond en kon de haarscherpe beelden die in zijn herinneringen gegrift zaten maar niet van zich afschudden. De tijd die hij bij het adoptie gezin doorbracht was dus ook niet goed. Niet omdat de mensen gemeen waren, maar simpelweg omdat ze niet wisten hoe ze met Isaiah om moesten gaan, die weigerde te spreken over zijn nachtmerries.
Vandaar dat hij anderhalf jaar later weer terug naar het weeshuis ging. Daar waren specialisten die hem hielpen zijn verlies te verwerken, wat met deze mensen veel beter ging dan in het adoptie gezin. De jonge Isaiah was echter wel veel veranderd; Het creatieve, luidruchtige kind dat hij was, was compleet verdwenen. Nu was hij een stil kind dat te veel mee gemaakt had voor iemand van zijn leeftijd. Ook weigerde de jongen dingen zoals lezen en schrijven te leren, omdat hij zich volledig teruggetrokken had en nauwelijks contact had met de buitenwereld. Hij reageerde vaak als er iets tegen hem gezegd werd, en werd al snel agressief als mensen hem ergens mee naartoe probeerden te nemen (zoals bijvoorbeeld een andere kamer of naar buiten).
Na een paar maanden in het weeshuis doorgebracht te hebben onder toezicht van getalenteerde psychologen, keerde de oude Isaiah stukje bij beetje terug. Hij was zich weer bewuster van zijn omgeving en hoewel hij meer een luisteraar dan een prater was, begon hij weer meer te spreken. Ook accepteerde hij de hulp meer en leerde hij, hoewel wat aan de late kant, te lezen en te schrijven. Toen de psychologen er zeker van waren dat hij niet weer dicht zou klappen, werd hij weer in een adoptie gezin geplaatst. Dit gezin bestond uit twee ontzettend lieve vrouwen die allebei te oud waren om kinderen te krijgen. Ze waren geduldig en luisterden goed naar Isaiah, en de jongen zag de twee al snel als zijn moeders.
Het was een grote verrassing voor alle drie toen ze er achter kwamen dat Isaiah een luchtmagiër was. Zijn moeders, die geen magiërs waren maar er wel veel over wisten, gingen hem trainen. Ze leerden hem allerlei technieken, hoewel deze allemaal defensief waren. Ze lieten Isaiah beloven dat hij zijn magie nooit zou gebruiken om anderen pijn te doen, wat de jongen ook helemaal niet wilde. Hoewel de jongen niet zo sterk was, leerde hij toch snel en kende hij al gauw allerlei verschillende technieken; van defensieve tot helende tot vermakende, hij kende er allerlei.
Naarmate de jongen langer bij de twee vrouwen woonde, des te gelukkiger hij werd. Ze wisten alle drie dat Isaiah bij hen zou blijven en hij wilde ook niets anders. Naast magie gaven de twee hun adoptieve zoon ook les, omdat er in het noorden, waar zij woonden, weinig scholen in de buurt waren. Zijn magie mocht dan niet zo sterk zijn, hij had een geweldig brein. Hij had nog altijd last met lezen en schrijven, maar dit weerhield hem er niet van zo veel mogelijk verschillende boeken te lezen en zo veel mogelijk informatie in zijn brein te pompen. Hij was een natuurtalent in bijna alle theoretische vakken die hij had en leek het nog leuk te vinden ook. Eindelijk was de jongen weer gelukkig…
Iets minder dan vier jaar nadat hij in het gezin geplaatst was, ging het echter mis. Er ontstond brand in de keuken en in paniek probeerde de jonge luchtmagiër het te doven met lucht magie, maar in plaats van het vuur te stoppen, maakte hij het juist erger en al snel stond het hele huis in de fik. Tegen de tijd dat de brandweer bij het huis kwam, was het al helemaal plat gebrand. Zijn moeders waren in het vuur omgekomen en iedereen dacht dat het voor Isaiah hetzelfde afgelopen was, maar niks was minder waar: Isaiah wist de brand wonder boven wonder te overleven. Toen hij eindelijk onder het puin vandaan wist te komen, was iedereen weg. Wederom was Isaiah een wees geworden, en dit keer leek het nog pijnlijker te zijn dan de vorige keer…
Zijn eerste instinct was om naar een ziekenhuis te gaan, omdat hij er niet zonder wonden vanaf gekomen was: Grote delen van zijn haar waren verschroeid en hij had meerdere brandwonden, waarvan één op zijn gezicht en meerderen onder zijn oog. Toen hij weer ontslagen was uit het ziekenhuis, ging hij naar het politiebureau om te laten weten dat hij nog leefden, maar de mensen in het politiebureau hadden weinig talent. Ze stuurden hem weg en zeiden dat ‘een straatschoffie zoals hij het niet verdiende van de straat geplukt te worden’. Dus ging Isaiah op straat leven, wat moeilijker was dan verwacht.
In het noorden was het veel kouder dan in het zuiden en alles en iedereen was feller. De straathonden blafte naar hem en de anderen daklozen gooiden met stenen om hem weg te houden. Het was moeilijk, maar Isaiah leerde al snel hoe hij moest overleven op straat. Hij leerde hoe hij moest stelen en hoe hij zichzelf moest verdedigen en moest aanvallen, maar hij gebruikte hier zijn magie niet voor. Hij had nou eenmaal beloofd zijn magie niet te gebruiken om anderen pijn te doen…
In de tijd dat Isaiah op straat doorbracht, ontdekte hij dat hij niet alleen een luchtmagiër was, maar ook over enigszins sterke woudmagie beschikte. Hoewel hij nu geen moeders had om hem te leren, wist de jongen al snel meerdere technieken onder de knie te krijgen. Door middel van stiekeme bezoekjes aan de bibliotheek (ze tolereerde geen straatkinderen daar), wist hij zichzelf de theorie ook een beetje bij te brengen. Hij oefende steeds meer, maar weigerde zijn magie echt te gebruiken tijdens het stelen of verdedigen.
Op een regenachtige nacht, terwijl de jongen bij een kroegje stond te schuilen, hoorde hij een paar mensen over een school spreken. Een kostschool die bereid was kinderen van alle planeten, magiesoorten en afkomst les te geven. Het klonk als een geweldige plek om te zijn en Isaiah merkte dat hij steeds vaker aan de school begon te denken. Hoewel hij niet dacht ooit geaccepteerd te worden daar, besloot hij het uiteindelijk toch te proberen. Met moeite wist hij aan papieren en de nodige informatie te komen en met het kleine beetje geld dat hij geërfd had en waar hij nog bij kon, betaalde hij de kosten die hij moest betalen om aangenomen te worden op de school. En toen, na hard werken en zenuwachtig afwachten, werd hij wonder boven wonder geaccepteerd op Starshine Academy.
Zodra hij het nieuws kreeg, reisde hij direct (en nogal stiekem en illegaal) naar de school af. De lessen waren zwaar, net als het huiswerk, maar het was vele malen beter dan de straten in noord Puffoon en Isaiah genoot ontzettend van zijn tijd op de school. Hij kwam al snel aan een baantje in Oak’s Field om wat geld te verdienen (aangezien hij helemaal niks meer had) zodat hij kleding en schoolspullen kon betalen. In de vakanties verbleef hij of op de school of in Oak’s Field, wat veel prettiger was van Puffoon. Ookal was het allemaal niet ideaal en waren er nog vele vragen over wat hij zou doen na zijn examen jaar, was de jongen toch, voor het eerst in een hele lange tijd, weer gelukkig.
