Vloek opheffen

Savador was kalm voor Felicia uitgelopen tot aan de Toren. Omdat ze hoogstwaarschijnlijk de weg niet wist, had hij af en toe even gewacht tot ze weer bij was. Voor de grote zware en effen zwarte deur van Dorchadas bleef hij weer even staan tot Felicia naast hem stond. 'Zit alles fatsoenlijk genoeg om Deshas onder ogen te komen?' vroeg hij plagend. Savador wachtte niet op Felicia's antwoord, maar klopte driemaal op de deur voor hij binnenkwam. In de deuropening bleef hij staan en wachtte uit beleefdheid eerst tot Deshas zich had laten zien voor hij de kamer binnentrad.

Felicia was hem rustig gevolgd, en ze keek dan aandachtig rond naar elke detail van de weg. Ja, ze wilde niet nog eens verdwalen, en dus nam ze maar elke detail in haar op om zeker te zijn. Kalm keek ze naar hem, en ze had gemerkt dat hij speciaal voor haar af en toe zat te wachten. Na een tijdje merkte ze een zwarte deur op, en stond dan stil naast Savador. Toen ze zijn plagende vraag hoorde keek ze hem droogjes aan, en ze grinnikte dan even kort. "Nee mijn haren liggen niet goed, en ik moet mijn make-up bijwerken." Zei ze dan ook droogjes maar plagend tegen hem, waarna ze dan al grinnikend haar haren goed deed. Ook werkte ze haar make-up nog wat bij, vooraleer ze zelf ook in de deuropening zou staan. "Waag het niet mij te plagen waar Deshas bij zit hé." Zei ze dan ook streng tegen hem, al kon je geen strenge blik opmerken bij haar. Kalm keek ze de kamer in, en voor even voelde ze haar hart een sprongetje maken. Wat haar een vreemd gevoel gaf, terwijl ze niet eens wist wat dit kon betekenen. Ze aaide dan zijn slang weer zachtjes, en ze glimlachte dan ook voor even.

Marina stond in de studeerkamer van Deshas. Die zat gebogen over een boek met enkel een kaars om de letters te verlichten. ''Heer, u moet echt even rusten en iets eten. Dit is niet langer gezond meer'' zei ze zacht tegen hem maar Deshas wuifde die stelling weg. ''Dit is de weg die ik koos toen ik Delahin opvolgde. En leven lang studeren, spreuken perfectioneren, de balans tussen de planeten behouden en uit te komen voor Shadra als het nodig acht'' zei hij tegen en kleine dienstertje. Marina zuchtte even zacht maar verliet toen de studeerkamer. Toen ze de algemene ruimte betrad zag ze Savador en Felicia staan. Het lijkbleke meisje met de zwarte ogen, het bloedrode haar en de zwarte middeleeuwse jurk keek de twee even aan waarna ze haar rok een beetje optilde en een elegante buiging maakte. ''Ik zal de Heer der Duisternis uw komst vertellen. Wacht hier alstublieft'' zei ze zacht en verdween de studeerkamer weer in. ''De Heer Savador en Juffrouw Felicia staan bij de deur Heer. Moet ik ze wegsturen omdat u wilt studeren?'' vroeg ze kalm aan Deshas. Deshas keek haar even aan. ''Nee, zeg maar dat ik eraan kom Marina'' zei hij. Dat ging vast over die vloek van Felicia.

Marina was terug naar Savador en Felicia gegaan. ''Heer Deshas kan u nu ontvangen. Neemt u alstublieft plaats'' zei ze tegen de twee. Ze keerde zich even naar Felicia. ''Mijn naam is Marina. Ik ben verantwoordelijk voor het huishouden van de kamer van Heer Deshas''. Tegen beide sprak ze weer. ''Kan ik u iets te drinken aanbieden?''
Op dat moment kwam Deshas de zijkamer uit en glimlachte even kort. ''Savador en Felicia, ik verwachtte jullie al'' zei hij kalm. Om Marina's woorden kracht bij te zetten maakte Deshas eengebaar naar de zachte zwarte stoelen dat de twee konden gaan zitten waarna hij zelf in zijn eigen stoel plaatsnam.

Savador staarde Marina afwachtend aan toen zij in plaats van Deshas hun komst ontving. Hij gaf haar een kort knikje toen ze een buiging voor hen maakte en even later weer een andere kamer binnenin Dorchadas verdween. Terwijl ze op Deshas zelf wachtten, legde Savador even een hand op Felicia's schouder en kneep er bemoedigend in. Hij grinnikte zacht binnensmonds terwijl hij dat deed. Hij trok zijn hand weer terug toen Marina uiteindelijk weer terug in de ruimte verscheen, niet veel later gevolgd door Deshas zelf. 'Wijn,' zei Savador kort toen Marina hen om iets te drinken aanbood. Daarna zeeg hij neer op één van de stoelen. 'Ik heb gehoord dat je snoes zelf al met haar probleem naar je toe is gekomen,' begon hij al na Deshas' woorden te spreken. Hij wierp Felicia schuin een onschuldige blik toe. Daarna keek hij Deshas weer aan. 'En ik vroeg me af hoe ik hier van pas kan komen, aangezien ik geen benul heb hoe ik enige hulp vorm om die vloek ongedaan te maken.' Savador leunde achterover en sloeg kalm zijn armen over elkaar.

Deshas knikte even instemmend op Savadors korte antwoord op Marina's vraag dat dat er bij hem ook wel in ging. Marina ging er maar vanuit dat Felicia ook wijn mocht en verdween in de zijkamer die naar de kleine keuken leidde. Deshas blik was gevestigd op Savador toen die meteen het woord nam. Hij voelde zijn wangen vuurrood verkleuren na Savadors woorden. Deshas slikte even om het ongemakkelijke gevoel weg te krijgen en wreef over zijn nek. ''Ze is niet mijn.....ik bedoel dat wij niet....'' probeerde hij zich eruit te redden maar voor het eerst sinds jaren zat hij erbij als een stotterend jochie. Hij kreeg het gewoonweg zijn strot niet eens uit. Hij herstelde zich en kreeg een zakelijke uitdrukking en probeerde de verkleuring die nu nog maar licht op zijn wangen lag te negeren. ''Amuserend hoor. En nu terug naar waarom jullie twee hier zijn. Kijk Savador, om de vloek van Felicia ongedaan te maken moet ik bij de bron ervan zijn. Ik kan bij dit soort spreuken niks zonder dat ik de veroorzaker ervan heb. En in dit geval ben jij dat'' zei hij tegen hem. Op dat moment kwam Marina binnen met drie glazen wijn. Ze gaf aan alledrie de aanwezigen een glas en verdween weer. Deshas nam een slok wijn. ''Trouwens is die gelijk een mooie kans om eens je nieuwgeleerde spreuken in praktijk te brengen. Je kan wel van alles leren maar wat heb je eraan als je er niets mee kan doen'' vervolgde hij nuchter.

Felicia keek naar Savador, maar dan richt ze zich even kort op een vrouw die binnen kwam. Ze had enkel geluistert naar de vrouw haar woorden, en ze keek dan kort in het rond. De kamer zag er nogal schitterend uit, en ze keek dan even naar Savador. Nog voordat ze wat kon zeggen wat ze wilde was de vrouw al weg, maargoed dan keek ze op bij het merken van Deshas. Kalm ging ook zij zitten op een stoel, en ze keek dan naar Savador toen hij haar plaagde. "Savador ik waarschuw je, plaag een ander wil je." Zei ze dan ook met een knalrood hoofd, en ze wend dan haar blik van hen af. Daarna hoorde ze de woorden van Deshas, en ze richt haar blik weer op hem. Ze luisterde naar wat hij te zeggen had, en algauw kreeg ze plots een glas wijn. Verbaasd keek ze ernaar, maar dan nam ze een klein slokje wijn. Ze sloot heel even kort de ogen, en ze ging zonder erop te letten met haar hand op haar linkerschouderblad. Dan keek ze van Savador naar Deshas, en zo weer terug. Al bleef ze gewoon rustig zitten, en ze zou niets zeggen totdat het haar gevraagd werd. Wacht jij maar Savador mij zomaar plagen in het bijzijn van hem hmpf Dacht ze dan ook even inzichzelf, en ze was al blij dat haar normale kleur weer terug was.

Savador grijnsde breed toen Deshas begon te stotteren. Hij hield een bleke hand tegen zijn lippen gedrukt nadat Felicia hem er ook nog eens op wees. Diva plagen was al leuk. Mensen in verlegenheid brengen was voor hem pure amusatie. Om nog een beetje fatsoen te tonen, lachte hij zacht binnensmonds. Zijn schouders schudden er een beetje van op en neer. Savador probeerde weer een serieuze houding aan te nemen toen Deshas begon uit te leggen waarom hij dan noodzakelijk was om de vloek op te heffen, al lukte dat niet echt. Hij grinnikte nog zacht na terwijl hij het wijnglas aannam dat Marina hem toereikte. 'Je bedoelt dat ik Zalas' aangeleerde spreuk uit moet voeren en dat het enige vooruitgang zal bieden om de vloek ongedaan te maken?' vroeg hij zodra hij wat was bijgekomen van zijn binnenpretje. Savador nam een slok van zijn wijn en richtte zijn blik even op Felicia. Hij zag niet in hoe dodelijke mistflarden een vloek konden opheffen.

''Je hebt toch wel meer geleerd dan dat Savador? Of ben je mijn lessen ondertussen allemaal vergeten?'' vroeg Deshas kalm. ''Maar nee ik heb het niet over Zalas' spreuk. Je kunt spreuken in verschillende catagorieën verdelen. Zoals aanvalsspreuken en verdedigingsspreuken. Maar je hebt ook spreuken die je informatie vergaren. Dat zijn vooral de spreuken waar Zalas veel mee werkt. Wat betrefd vloeken is een vervelende catagorie. De meeste vloeken kunnen enkel ongedaan worden gemaakt door degene die ze heeft uitgesproken. Het zijn de vervelenste spreuken om mee te werken als je ze ongedaan moet maken'' zei Deshas en nam nog een slok wijn. Hij zette zijn glas op tafel en liep de studeerkamer weer in. Een paar tellen later kwam hij naar buiten met het boek waar hij net nog in zat te studeren. ''Ik heb, nadat ik dat teken van jou heb gezien Felicia, meteen gekeken of ik zelf geen boeken had hierover. Toen vind ik dit'' zei hij en legde het boek zo op tafel dat Felicia en Savador het goed konden lezen.

(Vullen jullie maar in wat er staat wat daar schoot mijn inspiratie dus tekort xD)

Felicia keek beide aan toen ze in een discussie waren, en ze nam nog een slokje van de wijn. Daarna sloot ze heel even de ogen terwijl ze aandachtig zat te luisteren. Hoewel ze nog steeds gewoon zweeg hield ze Savador goed in de gaten. Hierdoor hield ze haar blik de hele tijd op hem gericht, aangezien ze hem niet vertrouwde met zijn plagerijen. Niet dat ze het zo erg vond, maargoed dan schud ze even het hoofd. Kalm richt ze zich even op Deshas, en ze volgde hem dan ook even met haar blik. Als hij even weg was richt ze zich weer op Savador, en ze keek hem dan aan. "Waag het niet nog eens." Zei ze dan zacht tegen hem, maar wel hoorbaar voor hem. Algauw zette ze zich beter op de stoel, en ze merkte dan dat hij terug kwam met een boek. Algauw hoorde ze de woorden van hem, en ze richt zich even op het boek. "Voor zover ik weet herinner ik me niet dat onze oom zo'n boek bij zich had. Nouja ookal probeer ik het me allemaal te herinneren, maar dit is wel het teken dat op mijn linkerschouderblad staat." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze ging even over de kaft van het boek. Ze zucht dan ook even diep, en ze wou dat ook zij hun oom had kunnen aanpakken voor zijn daden. Even beet ze op haar onderlip bij die herinneringen, en ze kneep dan voor een tijdje de ogen dicht.

'Natuurlijk niet,' zei Savador wat verontwaardigd toen Deshas' vroeg of hij alle aangeleerde spreuken al was vergeten. De jolige houding die hij had meegekregen van zijn binnenpretje, leek langzaam plaats te maken voor zijn gebruikelijke serieuze houding. Hij probeerde naar Deshas' uitleg te luisteren en knikte kalm op zijn woorden. Toen hij hoorde dat Felicia haar teken aan Deshas had getoond, kon hij het niet laten. 'Wat heb je nog meer laten zien behalve je teken?' vroeg Savador breed grijnzend. Hij stond weer op het punt in lachen uit te barsten, toen hij merkte dat hij nu iets te ver kon zijn gegaan. 'Het spijt me,' vervolgde hij zacht en nog nagrijnzend. Zijn mondhoeken zakten uiteindelijk naar beneden terwijl hij zich over zijn bovenbenen streek, en deed alsof hij ter zake bleef. Hij nam kalm een slok van zijn wijn om het laatste beetje sarcasme weg te spoelen. 'Goed, hoe dan ook zal ik kijken wat ik kan doen,' zei hij op een zakelijke toon. Savador wierp even een korte blik op het boek dat Deshas aan hen liet zien. Hij bekeek fronsend de kaft even. Het was ook hem opgevallen dat het teken op de kaft dezelfde was als op Felicia's schouderblad. Maar verder ging er geen lichtje bij hem branden, of het moest hem allemaal ontgaan zijn.

Deshas verslikte zich zowat in zijn wijn toen hij Savadors woorden hoorde. En net toen hij dacht die rode kleur op zijn wangen eindelijk kwijt te zijn voelde hij zijn wangen weer gloeien. Maar ditmaal ook een beetje van woede. ''Goden Savador, wat denk je wel niet van me?'' riep hij tegen hem uit. ''Zo onbeschoft ben ik nou ook weer niet'' zei hij tegen hem toen hij iets gekalmeerd was. Hij zei niets toen Savador zijn excuses aanbood. ''In dit hele boek staan allemaal dingen over deze spreuk en dingen die verband houden met deze spreuk. Dus hoe je hem uitspreekt maar ook wat de gevolgen en bijwerkingen zijn voor zowel de magiër als het slachtoffer. Natuurlijk niet hoe je hem ongedaan maakt. Nee, dat zou te makkelijk zijn'' sprak Deshas zijn laatste zin een beetje sarcastisch mopperend op het boek. ''Waar ik achter kwam was interesant. Het blijkt dat als je de spreuk uitspreekt de magiër en het slachtoffer een soort onzichtbare band met elkaar krijgen. Dit houd in dat jullie bijvoorbeeld van elkaar kunnen aanvoelen als de een moeilijkheden heeft of zoiets dergelijks. Maar dit kan ook helpen om de spreuk ongedaan te maken. Al denk ik dat jullie die telepatische band wel houden'' zei Deshas.

Felicia keek nijdig naar Savador bij het horen van zijn vraag, en ze voelde haar wangen warm worden. Daarna schrok ze wel even van Deshas, en ze besloot dan ook maar even te zwijgen totdat hij gekalmeerd was. "Hij heeft enkel mijn teken gezien Savador voor de rest ga ik echt niets anders laten tonen." Zei ze dan ook droogjes tegen hem, en ze keek dan naar Deshas met een blik van 'ik weet niet wat hem nu juist bezield.' Daarna richt ze zich op hem als hij zich verontschuldigde, en toen ze dan de woorden hoorde van Deshas over het boek keek ze naar hem. Ze luisterde aandachtig om zijn woorden, en ze keek dan even naar Savador toen Deshas over een onzichtbare band sprak. "Met hem? Nee hoor dat kan niet, anders zou ik toch niet zijn uitgevlogen tegen hem? Nouja ik bedoel ik wou hem hier zowat vermoorden omdat hij me vervloekt had, en dus stond mijn gevoel voor wraak hoger dan anders. Maar nu ik er over nadenk zou ik dat nu ook wel willen doen, aangezien meneer hier niet kan stoppen met me te plagen. Ohja en dat na 2 waarschuwingen." Zei ze dan ook droogjes, maar deels ook serieus op de laatste zin na natuurlijk. Daarna nam ze nog een slokje van de wijn, en ze herstelde dan gauw weer van haar rode wangen.

Savador streek met een bedenkelijke blik op het boek door een haarlok terwijl hij naar Deshas luisterde. Hij kon zich niets herinneren dat hij ooit moeilijkheden voor Felicia had aangevoeld. Dat nam echter niet het feit weg dat er mogelijk wel een band kon zijn tussen hem en Felicia. 'Het kan wel zo zijn dat we een onzichtbare band hebben, maar dan wel eentje die onder het stof is verzwolgen. Ik heb in ieder geval geen activiteit van ons verbond gemerkt,' zei Savador. 'Wellicht speelt het nog op nu we weer met elkaar zijn herenigd.' Savador wuifde Felicia's beschuldigende woorden glimlachend weg. Daarna sloot hij zijn ogen en nam kalm een slok van zijn wijn. Hij probeerde zijn gedachten te ordenen, eventuele vergeten kenmerken van een onzichtbare connectie te boven te halen. Maar er kwam niets in hem op. Misschien was het inderdaad wel vergeten. Toen hij zijn ogen openden, staarden ze Deshas recht aan. 'Wat als die onzichtbare band niet met mij maar tussen Felicia en onze oom is ontstaan?' vroeg Savador opeens. 'Ik mag dan wel de vloek hebben uitgesproken, maar hij heeft mij ertoe gedwongen.' Zijn blik ging even ernstig richting Felicia.

Felicia bleef rustig zitten, en ze keek dan naar hem. "Als we dan een band hadden dan weet ik niet of die nog wel bestaat Savador." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze keek dan kort naar Deshas. Voor even dacht ze diep na, en ze sloot dan een tijdje de ogen. Zij kon enkel maar de ergste dingen herinneren die haar werden aangedaan, en dus probeerde ze maar haar gedachten leeg te houden. Ze keek dan op toen ze een vraag hoorde van Savador, en ze schrok er dan ook even van. "Ik zou nooit met....met hem een band hebben, niet na wat....wat hij me heeft aangedaan. Nooit niet." Zei ze dan ook vluchtig tegen hem, en ze probeerde niet toe te geven aan de angst die ze vroeger had gevoeld. Ze kon elke pijn nog goed herinneren, en ze kroop dan zowat op de stoel in elkaar. Dit waardoor haar voeten ook op de stoel zaten, en ze begroef haar gezicht dan ook even. Ze moest er niet aan denken van wat hij allemaal met haar gedaan had, en ze trilde dan ook even toen ze een herinnering zag. "K-kunnen we alstublieft beginnen?" Vroeg ze dan ook aan hen, en ze bleef toch nog in deze positie zitten.

Deshas keek even bedenkelijk op de vraag van Savador. ''Als dat zo is. Dan is het wellicht een mogelijkheid dat jullie in een driehoek verbonden zitten. Dat zou wel meteen verklaren waarom jullie elkaar nooit aangevoeld hebben. Jouw oom Savador houd dat in balans. Maar aangezien hij dood is of tenminste lichamelijk niet meer in staat is tot dingen is er een theorie, en ik zeg niet dat deze klopt, dat zijn ziel en geest om het zo grofweg te zeggen in jullie voortleeft. Als ik de spreuk ongedaan maak vallen de gevolgen niet te overzien. Er is een mogelijkheid dat hij weg gaat. Maar er is ook een mogelijkheid dat zijn geest alleen maar sterker wordt. In dat geval gaat hij op zoek naar een lichaam. En wie hij overmeesterd zal tussen twee vuren gevangen zitten bij wijze van spreken. Zijn of haar eigen geest, en die van jullie oom'' zei Deshas zacht, elk woord goed uitgekozen.

Savador plukte nadenkend aan zijn paarse oorbel en staarde met een doodse blik voor zich uit. Hij leek zich pas weer in het gesprek te mengen toen hij Felicia's stotterende woorden hoorde en haar even met een zijdelingse blik aankeek. Dat kind was nog hartstikke getraumatiseerd. Savador liet zijn wijnglas op de armleuning van zijn stoel rusten en boog zich wat voorover om Felicia even geruststellend over haar schouders te strijken. Daarbij kwamen geen geruststellende woorden van te pas. Die kwamen niet in hem op. Zowiezo was hij daar al niet goed in. Terwijl hij dat deed, luisterde hij zwijgend naar Deshas' woorden. Savador scheurde zijn slangachtige ogen van Felicia los en staarde hem recht aan. 'Ik laat die schoft niet in mijn ziel kruipen! Bij mij niet en bij Felicia niet,' siste hij met argwaan. 'Al mocht het dan enkel zijn geest zijn. Hij is morsdood dus behoort hij zich morsdood te gedragen.' Savador griste nijdig naar zijn glas en goot alles in één teug achterover in zijn keel.

Felicia bleef zo zitten, en ze keek dan naar Deshas als hij begon te spreken. Ze hoopte maar dat het niet zo was, aangezien ze dan nog liever in een coma lag. Algauw kalmeerde ze een beetje dankzij Savador, en ze keek hem dan een paar tellen aan. Ze sloot voor een lange tijd de ogen, waarna ze dan weer naar Deshas keek. "M-maar hoe weet je nu eigenlijk of zijn ziel bij ons zit?" Vroeg ze dan zacht aan hem, en ze bleef in zijn richting kijken. Ze wou het weten, maar ook wist ze dat het misschien onmogelijk was dat te achterhalen. Het liefste van al hoopte ze dat hun oom niet bij hun zat, maargoed je wist maar nooit. Voor even keek ze naar haar glas wijn, en ze dronk deze dan gewoon helemaal leeg. Vervolgens plaatste ze haar glas op de tafel, en ze keek beide mannen weer even kort aan. "Ik hoop enkel dat als het zo is dat zijn ziel bij ons zit hij weg zou gaan, en ons met rust zou laten." Zei ze dan zachtjes tegen beide, al was het meer gefluister. Hoewel het wel goed hoorbaar was voor hun.

Deshas keek Felicia weer aan. ''Dat weet ik niet zeker. Ik heb een theorie maar geen bewijzen'' zei hij. Daarom was dit hele gedoe zo gevaarlijk en vaag. Deshas dronk zijn glas ook leeg en keek van Savador naar Felicia. ''Goed, hier komt het nu op neer: Vrij waarschijnlijk, al weet ik het niet helemaal zeker zit de geest van jullie oom in die van jullie verstrengelt. Momenteel is dat geen ramp want hij kan zo geen schade aanrichten. Als ik Felicia van de vloek ontdoe geeft dat drie mogelijkheden'' zei Deshas en stopte even een paar tellen. ''Je hebt bij optie èèn voor vijftig procent kans dat er niks gebeurd. Dat hij met het verwijderen van de vloek zelf verdwijnd. Bij optie twee heb je voor vijfentwintig procent kans dat hij het lichaam van een van jullie grijpt al lijkt me dit erg onwaarschijnlijk want jullie zijn op magisch gebied beide sterk genoeg om hem te weerstaan. En optie drie, je hebt vijfentwintig procent kans dat de geest van jullie oom vrijkomt en het lichaam van iemand anders te grazen neemt. Nu weten jullie hoe de zaken ervoor staan en wat de gebonden risico's eraan zijn. Willen jullie nog steeds deze spreuk bij Felicia laten verwijderen?'' vroeg Deshas en keek van de een naar de ander.

Savador speelde wat met zijn lege glas en liet de laatste rode wijndruppels over de bodem rollen. Hij kapte zijn bewegingen af zodra Deshas was uitgesproken. Hij hield zijn glas nu in een schuine positie beet terwijl hij zijn vriend doordringend bleef aanstaren, alsof hij ter plekke bevroren was. 'Ja,' zei hij loom. 'Ik laat me niet overnemen. Ik heb hem al eerder overwonnen en dat lukt me ook een tweede keer. Hou maar een glazen fles gereed om zijn geest in te proppen,' slingerde Savador daarna op een giftige toon een sarcastische opmerking rond. Zijn blik ging even naar Felicia om te zien of zij er net zo over dacht. Hij was in ieder geval bereid zich niet nog een keer te laten doen. Hij was nu ouder, wijzer en gevordender. De langteisterende angst zou in grote hoeveelheden terugkeren, maar deze keer gemengd met een grotere woede dan Savador had gevoeld sinds hij hem vermoord had. En dat was nou precies een handig middel om zich opnieuw tegen de daden van zijn oom te verweren.

Felicia luisterde aandachtig naar Deshas, en ze keek hem dan ook gewoon de hele tijd aan toen hij sprak. Ze kon niet gelove dat haar hart sneller sloeg voor hem, maargoed dat negeerde ze dan ook de hele tijd. Toen ze dan de woorden van Savador hoorde op de vraag die Deshas stelde dacht ze weliswaar even kort na. "Liever dat het verdwijnt dan dat ik dood val in de klas." Zei ze dan ook tegen hem, maar het kwam wel er grofjes uit. Iets wat niet haar bedoeling was geweest. "Ja, en zoals Savador zegt is er geen manier om zijn geest ergens in op te sluiten?" Vroeg ze dan zachtjes aan hem, en ze keek dan kort naar haar leeg glas dat op tafel stond. Ze deed dan een haarlok naar achteren, waarna ze dan voor even kort in het rond keek naar de kamer. Toch richt ze al vlug haar aandacht weer op Deshas, en ze bleef geduldig afwachten op zijn antwoord.

Deshas stond nadenkend op. ''Misschien is er een manier om hem op te sluiten'' mompelde hij zachtjes. Hij liep naar een van zijn kasten en pakte er een zilveren kistje uit. Hij blies het stof ervanaf. ''Ik weet niet hoe sterk hij is maar wellicht kan ik hem hierin opsluiten als hij al vrij komt'' zei hij en zette het kistje op de tafel neer. Deshas liep de studeer kamer weer in en kwam terug met nog twee boeken. Hij stapelde het eerste boek en het kistje erbovenop. ''Als jullie me dan willen volgen'' zei hij tegen de twee. Hij liep naar het stuk muur naast de boekenkast en klopte er tweemaal op. Het stuk muur schoof opzij en onthulde een doorgang die uit kwam op de achthoekige kamer die volstond met zwarte en rode kaarsen en de oud- Shadraanse tekens op de muren. Deshas legde de spullen naast hem neer en hing zijn rode jas aan de zilveren haak die in de muur naast de uitgang was geslagen. Hij liep naar het midden van de kamer waar een houten kom stond en pakte zijn dolk. Hij sneed in zijn handpalm en liet het zwarte bloed dat uit de wond sijpelde in de kom vallen. Daarmee ontstak hij de kaarsen en stelde hij de wachters tevreden. Toen alle voorbereidingen waren getroffen creeërde Deshas een laag bed. ''Je mag op het bed gaan liggen, op je buik en je teken zichtbaar voor ons Felicia'' zei hij tegen haar.

Savador zette zijn glas neer op tafel en liet het eindelijk voor wat het was toen Deshas dacht wel een manier te hebben om de geest van zijn oom ergens in op te sluiten. 'In een kistje?' vroeg hij op een ongelovige, en ergens ook spottende toon zodra hij het kistje zag dat Deshas tevoorschijn haalde. De zenuwen die toch wel al wat opspeelden bij het idee dat hij zijn oom weer opnieuw moest doorstaan, zorgden ervoor dat hij uit nerveusiteit veel sarcastische en bijtende opmerkingen maakte. Voor Deshas en Felicia probeerde hij het nog wel grotendeels tegen te gaan. Savador stond op en volgde Deshas toen hij hen dat opdroeg naar de achthoekige kamer, verborgen achter de gebruikelijke boekenkast. Hij snoof de eigenaardige geur kort op toen hij de kamer binnentrad. Deze plaats was niet nieuw meer voor hem. Wel vertrouwd. Hij keek zwijgend toe hoe Deshas zijn zwarte bloed door een verse wond in de kom liet lopen die op de grond stond. Een handeling die hij hem wel vaker zag verrichten wanneer hij zich in deze kamer bevond. Savador stapte opzij om Felicia langs te laten toen er een laag bed voor haar werd gecreëerd en bleef met zijn rug leunend tegen de muur kalm afwachten.

Felicia luisterde aandachtig naar Deshas' woorden, en ze keek dan ook even naar Savador. Algauw ging haar blik weer naar hem, en ze keek toe hoe hij terug kwam met 2 boeken. Kalm stond ze dan ook op, om vervolgens dan met hen mee te gaan naar een kamer die onlangs geopend werd. Ze keek even in het rond, waarna ze dan naar savador keek. Ze merkte hoe Deshas zijn bloed in een kom liet vallen, en ze wist even niet waarom hij dat deed. Toch spraken de tekens in het oud-shadraans haar wel aan, en ze keek er dan ook gefascineerd naar. Toen Deshas weer begon te spreken keek ze naar hem, en ze liep dan naar het bed toe. Even sloot ze kort de ogen. Vervolgens ging haar blik even naar Savador, maar dan weer naar Deshas. Al snel deed ze haar bovenkleding gewoon helemaal uit, en ze ging dan halfnaakt op het bed liggen. Natuurlijk op haar buik, en ze deed haar lange blonde haren ook opzij.

(Lekker sexy hoor xD)

Deshas grijnsde even kort toen Savador zo verontwaardigd over het kistje had geklonken. ''Dat is wat ze willen dat je denkt. Maar deze kist is van het sterkste materiaal gemaakt dat er in dit sterrenstelsel te vinden is. Niets kan het ook maar een deukje toebrengen, zelfs geen magie'' zei hij. Toen Felicia gewoon haar bovenkleding uittrok wende hij gauw met een rood hoofd zijn gezicht af. ''Je had me wel mogen waarschuwen'' zei hij kleintjes en zacht. Toen ze op het bed lag pakte Deshas het kistje en de boeken erbij en bladerde ze door. Daarna wenkte hij Savador dichterbij. ''Ik wil dat jij je handen plat op dat teken legt en je erop concentreert dat het in een soort zwarte rook van haar lichaam losweekt'' zei hij tegen hem. ''Dan zeg ik de spreuk, maar daar heb ik al mijn concentratie bij nodig'' zei hij.

Savador keek Deshas even fronsend aan toen hij hem de ware aard van het doodnormaal lijkende kistje uitlegde. Een tel later verscheen er een brede grijns op zijn gezicht. Hij kwam ook altijd met verassingen aanzetten. Hij sloeg zijn armen over elkaar en richtte zich weer tot Felicia. In tegenstelling tot Deshas, had Savador zijn blik in het eerste geval niet afgewend toen Felicia haar bovenkleding uittrok. Dat deed hij pas later toen hij besefte waar hij naar zat te staren. Hij moest zijn gedachten weer op het rechte pad helpen toen Deshas hem instructies begon te geven. Savador bleef even verstrooid tegen de muur staan, maar liep toen op Felicia af. Zoals het hem werd opgedragen, legde hij zijn klamme handen op het teken op Felicia's ontblootte rug en sloot zijn ogen. In opperste concentratie probeerde Savador zich voor zijn geest te halen hoe het teken van haar huid als zwarte kringelende rooksliertjes oprees.

PROFILE MAGICIAN