Vloek opheffen

felicia hoorde de woorden van Deshas, en ze keek hem dan ook even kort aan. "Sorry hoor, ik kan er niet aan doen als jij me zegt dat het teken goed zichtbaar moet zijn." Zei ze dan zacht terug, maar ook zat ze hem een beetje te plagen. Al merkte je dat niet aan haar, en dat terwijl ze alles goed kon verbergen. Kalm keek ze om naar Savador, en ze voelde dan opeens zijn handen op het teken. Voor even keek ze nog naar beide, maar dan sloot ze gewoon de ogen. Ze hoopte maar dat dit snel voorbij ging, aangezien ze niet al te lang zonder haar bovenkleding wilde zitten. Natuurlijk ontspande ze zich wel goed, en ze ademde rustig in en uit. Haar gedachten gingen naar de dag van toen ze vervloekt werd. Daar na die vervloeking was ze zelfs nog eens misbruikt door hun oom, waarna ze dan nadien niets meer kon herinneren doordat er dan een zwart gat achter was. Ze schudde dan ook even het hoofd, en ze keek dan weer naar Deshas.

Deshas liet zijn ogen nog snel even over de regels glijden. Daarna sprak hij de spreuk uit. ''Cleanse an anam. Déan cinnte go raibh siad ar ais riamh. Agus é seo spiorad na fórsaí olc. Mar sin, go mbeidh ar ais riamh'' bleef hij maar herhalen. Langzaamaan vervaagde het teken en veranderde het in zwarte rook dat een beete doelloos in de kamer bleef zweven. Toen Felicia's rug weer normaal was nam de rook een meer geestenverschijning aan. Langzaam stond Deshas op, zijn blik gericht op de geest. In zijn hand hield hij het kistje dat hij voorzichtig open maakte. Hij sprong op de geest af. Het gekke was dat ondanks dat hij nu met een geest vocht hij hem wel kon aanraken. Deshas werd tegen de muur geworpen maar stortte zich opnieuw op de geest. Hij had hem bijna in het kistje gekregen toen de geest dwars door de muur vloog. Deshas vloekte luid en in het oud- Shadraans. ''Die zijn we kwijt. Maar hij zal nu iemand anders opzoeken'' zei hij zacht.

Savador hield zijn ogen stijf dicht terwijl hij zich probeerde te concentreren op wat hij moest doen. Tijdens het concentreren fronste hij even toen hij Deshas keer op keer dezelfde spreuk hoorde prevelen. Hij hoopte vurig dat het werkte. Zijn ogen waren in een flits opengeschoten. Zijn pupillen hadden zich tot kleine spleetjes versmald toen hij zag dat de rook een geestachtige gedaante had aangenomen. Een akelig gevoel bekroop hem. Hij deinsde langzaam achteruit, zijn blik als vastgepind op de rookachtige gedaante gericht. Al was het dan nog een geest zonder echt een vaste vorm, hij voelde wel de aanwezigheid van iemand wiens aanwezigheid hij nooit meer wilde voelen. Savador bleef versteend toekijken hoe Deshas de geest probeerde te vangen. Allemaal voor niets, want de geest vluchtte al weg dwars door de muur. Savador volgde het met zijn ogen tot het helemaal verdwenen was en verbleekte nog erger. Hij haalde zijn trillende handen van Felicia's rug en zocht zijn plek op tegen de muur. Als een priester in een leven-op-doodsituatie begon hij een hoop zachte zinnen in het Shadraans te mompelen, alsof hij tot God bad. 'Ik voel me niet goed,' was het enige te onderscheiden in de normale internationaal gesproken taal van Kovomaka, amper te verstaan omdat het zo zacht geklonken had.

Felicia bleef ontspannen liggen, en ze had haar blik op Deshas gericht. Ze keek toe hoe hij de spreuk herhaalde, maar dat ze de geest van haar oom zag deed haar even trillen. Lang had ze wraak gewild, maar nu leek dat om te zijn gezet in angst voor weer diezelfde dingen te moeten doorstaan. Ze schudde even het hoofd, waarna ze dan keek hoe Deshas de geest wilde vangen. Wat tevergeefs was want deze ontsnapte via de muur, en ze hoorde dan ook de woorden van Deshas. Daarna zette ze zich halfrecht, en haar haren vielen langs haar lichaam naar beneden. Ze keek de hele tijd met haar gezicht naar het bed, en ze deed de moeite niet om naar Savador of Deshas te kijken. "Dan hoop ik dat die persoon sterk genoeg is om hem tegen te werken, aangezien ik dan hoop dat het verleden zich niet herhaalt." Zei ze dan ook zacht tegen Deshas, en ze bleef toch nog altijd naar het bed kijken. Haar ogen sloot ze dan ook even kort. Vervolgens greep ze naar haar arm, en ze drukte haar beide armen tegen zich aan.

Deshas was ondertussen opgestaan en wreef vermoeid in zijn ogen. Deze uitdrijvings spreuk had hem erg veel van zijn krachten gekost. Je kon zien dat hij wankelde alsof hij een dronkenman was. ''MARINA!'' schreeuwde hij daarna. Zijn stem klonk schor en gefrustreerd. Snel kwam het meisje, met angst in haar ogen aansnellen. Deshas greep haar even bij de schouder om niet omver te vallen. ''Open de verboden boekenkast'' mompelde hij zacht tegen haar. Marina twijfelde even. ''Maar Heer, die boeken zijn erg gevaarlijk. En u heeft er nu de kracht niet voor. U moet rusten'' zei ze kleintjes. ''DAT KAN ME HELEMAAL NIKS SCHELEN. JE DOET GEWOON WAT IK ZEG. DAT IS EEN BEVEL'' snauwde hij haar af. Marina schrok en holde meteen weer weg. Het was heel erg lang geleden dat Deshas tegen haar gezegd was dat het een bevel was. Dat was het altijd wel maar nooit op zo'n kleinerende manier.

Savador zakte langs de muur op de grond naar beneden en bleef er doodstil zitten, alsof hij in trance was geraakt. Hij hoorde vage woorden, te zacht en te onduidelijk om op het moment tot hem door te dringen. Daarna geschreeuw. Het was een mannelijke stem geweest. Waarschijnlijk van Deshas. Zodra de naam Deshas in zijn hoofd opkwam, richtte Savador loom zijn hoofd op en staarde naar de houten kom met het zwarte bloed. Met trillende en bevende bewegingen, kroop hij erop af. Hij moest zich aansterken op de één of andere manier. Zijn angst verzachten. Zijn handen trilden zo erg toen hij de kom oppakte, dat wat bloed over de randen klotste en langs zijn polsen naar zijn ellebogen naar beneden droop. Savador zette de kom aan zijn lippen en dronk de helft van het bloed op. De kom kwam weer kletterend neer op de stenen vloer. Als een zak aardappelen bleef Savador op de grond zitten, zijn armen slap hangend langs zijn lichaam, terwijl er uit zijn mondhoeken straaltjes zwart bloed over zijn kin gleden.

Felicia bleef zo de hele tijd zitten, en ze dacht dan ook steeds aan vroeger. Daarna schrok ze uit haar gedachten van Deshas zijn gegil, en ze stond dan uiteindelijk op. Ze deed dan haar bovenkleren weer aan, en ze liep op Deshas af. Nouja ze keek dan toe hoe Marina naar binnen was gekomen, maar daarna richt ze haar blik op Deshas. Voor even keek ze naar Savador, en ze beet dan op haar onderlip. "Deshas?" Vroeg ze dan ook zachtjes, en enkel hoorbaar voor hem. Zonder er echt bij na te denken omhelsde ze hem, en ze drukte dan een kus op zijn wang. "Dankje voor de vloek te stoppen." Fluisterde ze in zijn oor, en ze keek hem dan in de ogen aan. Toch bleef ze hem nog steeds vasthouden, aangezien het haar even niet kon schelen dat Savador in de buurt was. Ze was Deshas erg dankbaar hierom. Dit omdat ze nu eindelijk weer gewoon haar magie kon beoefenen, en dus ook zo dat ze in de lessen kon meevolgen.

Deshas keek om naar Felicia toen hij haar stem hoorde. Hij sloeg zijn armen loom om haar middel. ''Het is al goed'' fluisterde hij zacht en streelde haar even door haar haren. Hij was ook nog wel langer zo blijven staan als hij niet had gezien wat Savador deed. Hij maakte zich los uit Felicia's omhelsing en liep op Savador af. ''Mijn bloed helpt je in dit geval niet Savador'' zei hij tegen hem terwijl hij het van zijn kin veegde en de kom bij hem wegpakte. ''Blijf hier even zitten'' zei hij tegen hem. Hij schoof de kom naar de wachters in de hoek die meteen op het overgebleven bloed aanvielen en ging de kamer uit. Even later kwam hij terug met een glas met het amberkleurige drankje dat hij Savador een keer eerder had gegeven. ''Drink op'' zei hij zacht tegen hem reikte hem het drankje aan.

Savador was zich er niet van bewust wat er gaande was in de kamer, of wat er gezegd werd. Hij leek alleen als een lijk voor zich uit te staren. Hij hoorde voetstappen en even later een hand die het bloed van zijn kin veegde. Hij scheurde zijn blik los van de muur en keek loom naar Deshas op. Savador pakte het glas aan dat vervolgens voor zijn neus werd gehouden. De geur van de amberkleurige substantie in het glas prikkelden zijn zintuigen. Dit had hij al een keer eerder op, en het effect was uitermate geweest. Met langzame slokken dronk Savador het glas leeg. Even leek het erop alsof het niets had uitgehaald, maar toen kwam er weer leven terug in zijn lege ogen. Hij zette het lege glas voor zich op de grond neer. 'Het spijt me,' verontschuldigde Savador zich daarna zacht.

Felicia keek naar hem toen hij zei dat het al goed was, waarna ze dan haar ogen heel even sloot. Ze voelde zijn hand door haar haren gaan. Kort daarna keek ze op als hij naar Savador liep, en ze keek even verbaasd naar Savador. Kalm volgde ze gewoon hun bewegingen, en ze ging dan neerzitten op het bed. Haar blik ging even naar beide mannen, en ze sloot daarna even de ogen. Ze dacht de hele tijd weer na, en ze richt dan haar blik een lange tijd op Deshas. Alweer voelde ze hoe haar hart een sprongetje maakte, en zoals ze eerder gedaan had negeerde ze het gewoon. Ze haatte het als dit gebeurde, omdat ze de betekenis ervan niet eens kende. "Wat gaan we nu doen?" Vroeg ze dan zachtjes aan beide, en ze keek hen dan ook aan. Ze hoopte maar dat ze veilig was in de school, maar ze wist goed genoeg dat het verleden zich zou herhalen.

Deshas legde even zijn hand op Savadors schouder. ''Jij hoeft je nergens voor te verontschuldigen. Naar wat ik in je herinneringen en van je verhalen weet is het ook wel iemand om gevreesd te worden'' zei hij tegen Savador. Hij keek even om naar Felica toen hij haar vraag hoorde. ''Momenteel kunnen we niet veel doen. Ik heb niet veel ervaring met geesten als dit. Ik ga de verboden boeken die ik in mijn bezit heb raadplegen wat die erover zeggen. Desnoods reis ik af naar Shadra om in die bieb te zoeken. Tot dan moeten jullie hem niet teveel opjagen. Wie weet wat er dan gebeurd. Terug vechten mag maar zorg ervoor dat je geen grote gevechten ontketend. Als hij merkt hoeveel macht hij heeft zijn we verder van huis'' zei hij.

Savador knikte langzaam op Deshas' woorden. 'Iemand om te vrezen is het zeker,' zei hij schor. Zijn stem klonk door het drankje in ieder geval al wat zekerder en energieker. Zo voelde hij zich ook. Zijn gezicht betrok onmiddellijk zodra Deshas antwoordde op Felicia wat ze nu konden doen. Savador schoot verontwaardigd overeind en tikte Deshas' hand van zijn schouder. 'Ben jij gek! Alsof terugvechten helpt! Het is al een gevaar hem uit te dagen, laat staan een gevecht met hem aan te gaan. Hij is in staat je krankzinnig te laten worden. Dat wil je echt niet meemaken,' riep Savador op een ongelovige toon uit. Het was niet zijn bedoeling geweest boos op Deshas te worden, maar zijn angst maakte het er wel naar.

Felicia keek hen even aan, en ze sloot dan kort de ogen. Daarna toen ze Deshas zijn antwoord hoorde knikte ze even kort. Hoewel ze wist dat ze niet tegen haar oom op kon, aangezien ze zoveel angst zou hebben in plaats van wraakgevoelens. Daarna hoorde ze de woorden van Savador, en ze keek hem even rustig aan. "Het spijt me Deshas maar ik denk niet dat ik een gevecht zal aankunnen. Ik bedoel ik mag dan wel wraakgevoelens hebben voor hem, maar het zit namelijk zo dat ik nog steeds erg veel angst heb om wat er vroeger gebeurd is. Ik wil niet nog eens sexueel en lichamelijk misbruikt worden, ik heb er al genoeg een trauma over gelopen. Ik vrees zelfs dat als ik hem zou tegen komen de angst groter word." Zei Felicia dan zacht tegen hem, en ze liep dan naar hem toe. Ze twijfelde even kort, maar daarna gaf ze hem een kus op de lippen. "Als je geen keus hebt om naar de bibliotheek te gaan, dan is dat zo. Maar ik zal dan proberen mezelf te verdedigen tegen hem als ik hem zou tegen komen." Zei ze dan zachtjes tegen hem, waarna ze dan naar Savador liep. Ze sloeg even haar armen om hem heen, en ze gaf hem een korte knuffel. "Savador beloof me dat we in elkaars buurt blijven als hij ons wilt pijn doen?" Vroeg ze dan zachtjes in zijn oor, en ze keek hem dan met een angstige blik in de ogen aan.

Deshas week wat achteruit toen Savador zijn hand van zijn schouder sloeg. Toen hij ook Felicia's woorden hoorde keek hij om naar haar. Hij deed niets toen ze hem kuste. Hij keek van de een naar de ander. Zijn irissen verschoten van bijna zwart naar felrood. Langzaam kwam hij overeind zonder zijn blik van de twee af te wenden ''VERDOMME MAN GEDRAAG JE NIET ALS EEN LAFAARD. ZO BEN JIJ NIET SAVADOR. JE BENT NIET LAF'' tierde Deshas razned. Hij hijgde gejaagd en had een waanzinnige blik in zijn kille ogen. Pas nu was goed zijn Shadraanse aard te zien. ''Iedereen heeft een zwakke plek. En ik zal die van Marcus vinden. Koste wat het kost. En het maakt me niet uit wie ik ervoor zal moeten omleggen. NU BEN IK HET ZAT'' schreeuwde hij woest uit. Buiten sloeg de donder en de bliksem in en kwam de regen met bakken uit de hemel vallen. De lucht was ongewoon grauw en zwart. De kleur van de regen was eveneens zo. Alsof er een dodelijk beest uit zijn kooi was ontsnapt beende Deshas met grote stappen de kamer uit. Zijn huid was grauwer en hij was wat gegroeid in die uitbarsting. Toen hij wegliep klonk er een dodelijk soort gegrom uit zijn keel.

Savador had Deshas en Felicia de rug toegekeerd en stond nu alleen maar met een ernstige, bedenkelijke blik in zijn ogen naar de muur te staren. Hij schrok licht op toen Felicia plots voor hem opdoemde en hem een knuffel gaf. 'Ik beloof het,' antwoordde hij zacht. Hij sloeg zijn armen even stevig om zijn nicht heen. 'We zitten samen in dezelfde put. En samen moeten we er ook weer uitkomen. Als dat ooit lukt,' voegde hij er zacht aan toe. Savador had Felicia nog maar net losgelaten, of hij veerde weer lichtelijk van schrik op toen Deshas plotseling in woede uitbarstte. Hij bleef hem met een peinigende blik aanstaren, maar wendde zich toen beschamend van hem af. Als het op zijn oom neerkwam, was hij wel laf, hoe erg hij zijn best ook wilde doen om er flink onder te blijven. Het haalde niets uit. Hij durfde pas de kamer weer in te kijken toen Deshas wegliep. 'Dat hoop ik maar, Deshas,' zei Savador zacht, maar Deshas zou al buiten hoorbereik moeten zijn om dat te kunnen horen.

Felicia keek naar haar neef, en ze hoorde dan ook zijn woorden. Voor even kon ze niet glimlachen naar hem, aangezien ze diep in gedachten angst had om hem te verliezen. Iets wat ze niet wilde, en ze keek hem dan ook aan. Opeens schrok ze zich rot van Deshas, waarna ze hem dan even aankeek. Dit had ze niet verwacht van Deshas, maargoed daarna keek ze even naar Savador. Ze zucht dan ook even diep, maar dan sluit ze even de ogen. Felicia wilde wat zeggen, hoewel ze besloot gewoon te zwijgen. Haar blik ging even nog naar de richting waar Deshas verdween. Dan besloot ze om in een hoekje te gaan zitten, omdat ze toch niets anders wist. Voor een moment kreeg ze weer haar herinneringen en toch hoopte ze die nooit meer te moeten bekijken. Ze sloot dan ook even de ogen, totdat ze dan rustig rechtstond. "Ga je mee naar Deshas?" Vroeg ze dan ook aan Savador.

Savador liep weer terug naar de muur om daar met gesloten ogen en over elkaar geslagen armen tegen aan te leunen. Hij wilde deze kamer liever niet verlaten om twee redenen: Deshas die net in woede tegen hem was uitgebarsten, maar grotendeels omdat hij Marcus niet opnieuw tegen het lijf wilde lopen. Hij kon ook niet voor eeuwig binnenin deze vier muren blijven. Savador opende langzaam zijn ogen weer toen hij Felicia's vraag hoorde. Hij staarde haar met een zwakke glimlach aan, maar schudde licht zijn hoofd. 'Ik denk dat ik Deshas even met rust laat. Hij is nu niet in de vrolijkste bui en hem kennende is hij op het moment al druk op zoek naar een mogelijke zwakke plek van onze oom.' Zijn glimlach werd iets breder. 'Ga jij maar. Wie weet komt er nog iets van terecht,' zei hij op een eigenaardige toon. Hij knipoogde, nauwelijks zichtbaar. Daarna liep Savador richting de uitgang van de kamer en verliet Dorchadas.

Felicia keek naar hem en ze bleef dan ook voor een tijdje staan totdat ze een antwoord had. Dan keek ze naar hem als hij zwak begon te glimlachen. Aandachtig begon ze naar hem te luisteren en ze keek dan even in het rond. "Uhm ok dan." Zei ze dan ook zacht tegen hem. Dan merkte ze dat zijn glimlach breder werd, wat ze wel een beetje verdacht vond. Toen ze zijn woorden hoorde moest ze blozen, aangezien ze niet wist wat ze hierop moest reageren. Als hij wegliep uit Dorchadas keek ze hem na, om vervolgens dan naar Deshas te stappen. Kalm liep ze de kamer uit en zocht ze Deshas. "Deshas waar ben je?" Vroeg ze dan ook in het wilde weg, nadat ze dat gevraagd had keek ze natuurlijk even in het rond. Dit deed ze dan in afwachting op Deshas' antwoord. Ze hoopte maar dat hij hier nog in Dorchadas was, want voor nu had ze even geen zin om naar buiten te gaan.

PROFILE MAGICIAN