Your The One Who Ruïned My Life...Or Not? [ Gabriëll <3 ]

Zo bang als ze was, was ze naar de waterval gevlucht. Het enige punt waar ze zich veilig voelde en dacht dat ze kon ontsnappen aan het helse wat ze had meegemaakt. Haar tranen waren zoutig en ze proefde duidelijk de smaak. Maar ze trok zich er niks van aan, vroeg of laat zouden haar tranen op zijn. De tranen die ze had gehuild toen haar ouders voor haar ogen werden vermoord. Waar ze naar moest kijken, en ze keek alsof ze toen haar ziel hadden meegenomen. Het deed haar gruwelijk veel pijn, om er aan terug te denken. Maar ze kon er zelf niet zo heel veel aan doen. Het kwam elke avond terug. Slapeloze nachten had ze altijd, ze had de nachtmerrie keer op keer gehad. Alsof dat het enige was wat haar achtervolgde.
Maar zelf wist ze natuurlijk wel beter. Ze wist wat HIJ had gedaan met haar. Niemand wist er iets vanaf, niemand wist iets van Delas af, alleen zij. Ze zat ineengedoken tegen een rots, snikkend en proberend adem te halen, te kalmeren of gewoon zichzelf dood te huilen. Het zou haar helemaal niks meer deren, wat er met haar zou gebeuren maakte haar niks uit. Maar over andere gesproken, had ze wel degelijk zwakte's. Haar oudere broer en zus, waarvan ze niet wist waar die waren. Of ze uberhaubt nog leefde. Ze wou eigenlijk het liefste dat ze hier waren,
om haar te kunnen troosten. Om haar vast te houden en te zeggen dat ze eroverheen moet stappen, het los moet laten. Maar dat gebeurde niet, geen warme en vertrouwde armen om haar heen, geen woorden die haar moed gaven. Alleen maar die vreselijke herinnering die haar keer op keer liet huilen. Het deed haar verrekt veel zeer. Ze hoorde voetstappen, haar tranen waren gedroogt en haar blond-bruine haren hingen in natte slierten langs haar gezicht.
Ze herkende zijn gezicht, het was hém. Eigenlijk niet, maar hij leek zo veel op hem dat ze angstig omhoog krabbelde en achteruit begon te lopen. Haar grote blauw-gele-roze ogen keken hem verschrikt aan, het liefste zou ze wegrennen. Ze dacht dat hij haar nooit zou vinden. Maar ze had het fout. Hij had haar gevonden en daardoor was ze verdoemd. "W-wat doe je hier G-Gaston.." Haar stem droop over van de zenuwen, verdriet en een gedeelte woede.

- My dear Noells / Gabriëll.

Note: Ze denkt dat hij iemand anders is.

Kort zuchtte Gabriëll even diep. Waarom was hij ook naar school gekomen? Ach omdat zijn vader dat had gewild. En omdat Gabriëll had gehoopt zijn moeder tegen te komen. Maar tot nu toe was dat nog niet gelukt. Ach hij heeft wel enkele jaren de tijd, maar toch zal hij zijn best doen om het zo snel mogenlijk achter de rug te hebben. Hoe zou ze trouwens op zijn rode haren reageren? Waarschijnlijk net zoals zijn vader er op had gereageerd. Niet blij, maar Gabe had niet voor die kleur gekozen, dan zou hij eerder voor zwart hebben gekozen zoals zijn vader dat eens had gedaan al heeft hij nu wel weer zijn blonde haren terug. Nee Gabriëll had niet voor de rode haren gekozen, dat was voor een ontgroening geweest dat wat verkeerd was gelopen. Maar het is nu eenmaal gebeurd, en je kan er niks meer aan veranderen. En de wereld vergaat er niet door. Als die rode haren hem echt de keel zouden uithangen zal hij wel zijn haren weer opnieuw gaan kleuren, simpeler kon het toch niet zijn. Maar voor nu maakte het niet uit. Onbewust was Gabe richting de waterval gaan stappen. En nu terug keren was gewoon te lastig dus bleef hij maar die richting op gaan. Daar zag hij een jong meisje. Automatisch verscheen er een grijns op zijn gezicht. O dit kan nog leuk worden. Al snel had ze hem opgemerkt, mooi zo, moet hij haar aandacht niet meer proberen te trekken. "W-wat doe je hier G-Gaston.." Hoorde hij haar zenuwachtig vragen, al hoorde hij ook dat er een lichte woede in zat. Daar trok Gabe zich niets van aan, ach heel even het spel meespelen kon toch geen kwaad? Dan was zijn verveling toch verdwenen. "Ik mag toch gaan naar waar ik wil" Vroeg hij spottend en geamuseerd tegenlijk. Gabe zal wel zien hoe snel ze door heeft dat hij helemaal die Gaston kerel is. In die tussen tijd hoor je hem zichzelf niet voorstellen. "Ben jij degene die me iets kan verbieden?" Vroeg hij en zette een stap dichter naar haar toe.

Mee dat ze de jongen zag voor wie ze angst droeg, waar ze haat voor koesterde stond nu voor haar. "Ik mag toch gaan naar waar ik wil" Vroeg hij spottend en geamuseerd tegenlijk. De blik in haar ogen veranderde naar onzeker. "Ben jij degene die me iets kan verbieden?" Vroeg hij en zette een stap dichter naar haar toe. Zelf zette ze een stap achteruit. "Niet dichterbij!" riep ze, bang, maar met een beetje vertrouwen in zichzelf. Ze stond tegen een steen, met hém tegenover haar en kon geen kant op door de rotsen die aan weerzijden van haar stonden, "Wat moet je?" Klonk het fel van haar kant toen ze hem recht aan keek. Haar ogen schitterde pure angst uit, maar ergens was haat te bespeuren. Ze haalde haar handen door haar lichtblonde natte haren, ze was bang, maar tegelijk voelde ze zich op de een of andere manier veilig. Ze gilde zowaar in haar hoofd, ze voelde zich veilig. Geweldig zeg, degene die haar leven had verziekt, daar voelde ze zich veilig bij. Ze bekeek hem nog eens goed, zijn ogen waren anders.. toen realiseerde ze het eigenlijk pas. Het was Gaston niet! Ze kon zich wel voor haar hoofd slaan. “Sorry.. ik dacht dat je iemand anders was, Vergeef me.” Ze sprak als een of ander slaafje. Bang om geslagen te worden. Echter was ze dit ook wel. “Ik ehh.. voorzichtig zette ze een aantal stappen naar voren. “ Daenerys..” Ze slikte even en herpakte zich. “Daenerys Targaryen. “ Haar wat kleinere hand, met lange pianovinger staken zich naar hem uit, een vrolijk stralende glimlach benadrukte dat ze geen kwaad in het geschiet had. Echter was dit een van haar ik-ben-niet-bang toneelstukken. Want eigenlijk was ze wel bang.

PROFILE MAGICIAN

» A precious moment ruined..
» Life is pain, life's not fair
» Life - Fuck My Life
» Life is over....again
» It's my life

Your The One Who Ruïned My Life...Or Not? [ Gabriëll <3 ]

Your The One Who Ruïned My Life...Or Not? [ Gabriëll <3 ]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen