Idris was er nog steeds niet over uit over dat ze ochtenden nou fijn vond of niet. Bij warme dagen wel, er was minder dauw en al vrij warm dan, maar in de herfst en winter vond ze het verschrikkelijk, overal nat, sneeuw en plekken waar ze niet eens wist waar water kon liggen. Ze had al eens mee gemaakt dat ze in een plas water ging staan met haar voet, en dat deze toen helemaal gevoelloos en koud was geworden. Ze was verschrikkelijk geschrokken en had zich toen twee dagen niet meer buiten vertoont. En nu, in de ochtend met de warme zonnestralen die over haar gelaat kropen, liep ze rustig en voorzichtig in de richting van de ruïnes. Een warme glimlach sierde haar mond en haar vuurrode jurk, met een kleine sleep, ruiste achter haar aan. Het was duidelijk dat ze geen leraar of leerling was. Ze leek er te oud voor, en toch ook weer niet. De ruïnes waren een fijne plek, ondanks de vochtigheid die vroeg in de schaduwen bleef hangen. Maar deze keer was ze niet alleen. Ze voelde het al van ver af. De glimlach trok even weg maar kwam even later weer. Ze liep een hoek om en zag daar een jongen zitten. Zwart haar, voor zich uitkijkend en een witte bandana van verband om zijn mond. Was hij soms verbrand? 'Een goede ochtend gewenst,' Sprak Idris kalm. Ze bleef staan en keek hem een tijdje onderzoekend aan. 'Hoor jij niet in de les te zitten?' Vroeg ze zich hardop af. Vragend keek ze hem aan.

Idris keek hem vragend aan. Vanuit haar ooghoeken zag ze twee roodborstjes op een afgebrokkelde steen zitten. Het waren duidelijk liefjes, ze zaten dicht tegen elkaar aan en ze leken wel te knuffelen. Idris keek er een korte tijd naar, totdat de stem van de jongen met de gezichtsbedekking haar weer naar het nu haalde. "Ja.. Eigenlijk wel, maar de les die ik nu zou moeten volgen is uitgevallen.. dus..." Hij stond op en liep wat door de ruïnes heen en bekeek de vele overblijfselen van het oude gebouw. Idris keek hem aan, haar hoofd ietwat schuin gedraaid. Ze had het gevoel dat de jongen niet helemaal honderd procent was. Dat hij iets met zich meedroeg, wat anderen niet mochten weten. Hij leek even in gedachten te zijn verzonken toen hij zich weer naar haar wendde. Hij vroeg op een rustige, kalme toon: "En.. Moet u dan niet ergens zijn?" Idris was diep vanbinnen een beetje beledigt. Het leek alsof hij haar weg wilde hebben. Misschien was de les wel niet uitgevallen en had ze nu een spijbelaar betrapt. Maar die zou heel anders reageren als deze jongen. Hij leek eerder op rust uit te zijn. Ze glimlachte alleen, een wat vage glimlach. 'Ik mag dan als Adviseur van de heer van het vuur, dan vele taken hebben. Ik heb ook vrije tijd. En ik vind het wel fijn om 's ochtends even te wandelen. Ondanks alle...dauw.' Het leek alsof ze het woord dauw met een afkeuring uitsprak, alsof het een giftige, dodelijke stof was. 'Mijn naam Is Idris, adviseuse van de heer van het vuur, Eragon. En jij bent..?' Ze keek hem vragend aan. De grond om haar heen was droog en de lucht was niet meer vochtig. Dat was wel fijn, een vuurnimf liet al het water drogen. Toch maakte het haar niet minder bang voor water.

De jongen leek niet heel erg onder de indruk te zijn van haar status. Dat hoefde voor haar ook niet. Ze vond eerder dat ze best gelijk behandelt mocht worden. Behalve als er kleinerend naar haar gehoond werd, dan was ze er klaar mee en dan kwam de dame van stand naar boven. En dan moest je oppassen. "Revon, een watermagician in de leer op de Academy.." Oh..Een watermagican. haar hoofd schreeuwde al om uit de buurt van hem te blijven maar ze vroeg dapper: 'En ik hoop dat je je water goed onder controle kan houden?' Heel voorzichtig deed ze toch een stapje achteruit. Hij had het zelf waarschijnlijk niet eens gemerkt aangezien hij meer geïnteresseerd was in de ruïnes. Misschien moest Idris hem gewoon met rust laten, waarschijnlijk vond hij dat ook wel fijner. Ze wilde zich omdraaien om hem alleen te laten, maar bedacht zich. Ze draaide terug en aarzelde even. 'Hoe kan ik er op vertrouwen dat jij niet spijbelt? Welke les zou je nu moeten hebben?' Ze was dan geen rector, maar ze vond het een beetje vervelend als ze gewoon spijbelende mensen tegenkwam. Die stuurde ze gewoon weer terug naar de les. En waarschijnlijk liep ze zelf dan ook nog eens mee om er zeker van te zijn dat de leerlingen wel degelijk naar de les gingen. Idris trok een wenkbrauw op en veegde een stofje van haar rode jurk. Revon was blijkbaar iemand die liever zijn mond hield en niet erg aanspreekbaar was. Misschien daar ook verandering in laten brengen?