roddelen.

Mizore liep nog een beetje moeilijk naar de kamer van Savador. Ze liep een beetje te dagdromen nog over het gevecht van haar en de woodmagic leraar, misschien had ze beter haar andere technieken kunnen gebuiken. Ze wilde weer een praatje maken met hem vooral omdat ze nu dat gevechtje had gehad met de leraar van woodmagic, wilde ze even weten hoe goed hij hem kende en of ze vrienden waren. Eenmaal aangekomen deed ze de deur weer open zonder te kloppen. Het was een oude gewoonte voor haar die ze nooit afgeleerd had. 'En hoe gaat het met jou Savador? Nog wat spannends gebeurt voor jou.' Zei ze kalm, nadat ze dit gezecht had leude ze tegen de deurstel aan zodat Savador niet zou merken dat ze wat mank liep, hij zou dan meteen achterdochtig worden als hij dit meteen zou zien. Ze deed haar handen over elkaar heen en wachte op een antwoord van hem.

Savador zat half op de vensterbank van zijn kantoor en tuurde door het raam naar buiten. Er lag op het moment geen werk meer op hem te wachten. Het kantoor was brandschoon en de meeste administratieve dingen had Madeline al voor hem afgehandeld. Hij had alle tijd van de wereld. Terwijl hij zichzelf tevreden stelde met rode wijn, keek hij ongezien met een minachtende blik op iedereen neer die het buitenterrein betreedde. Vooral als het een leerling was, was de minachting in zijn ogen groot. Saethion hing op zijn gewoonlijke plek om Savadors hals en ook in de gifgroene slangenogen was iets van minachting te zien. Savador keek met een ruk op toen de doodse stilte in de ruimte verbroken werd door een stem. Hij richtte zijn blik nors op de deuropening en was al bereid die persoon die hem zonder pardon stoorde af te blaffen, toen hij zag dat het Mizore was. Als vanzelf verscheen er een brede grijns op zijn gezicht. 'Niets bijzonders. Het gebruikelijke,' antwoordde hij kalm op haar vraag. 'En wat brengt jou hier naar mijn kantoor?' vroeg hij daarna. Savador keek Mizore glimlachend aan terwijl hij Saethion over zijn kop aaide.

Mizore zag dat hij een beetje kwaad om keek maar toen hij zag dat zij het was, hij een lach op zijn gezicht kreeg. Ze ging weer recht staan en liep wat mank naar het bureau van Savador en ging er onhandig op zitten wegens de pijn die ze nog had. 'Gewoon een klein gevechtje gehad om dat iemand zijn planten beschermde. Hij had trouwens echt geen humor en een slecht humeur ook trouwens.' Ze speelde met een pen die ze op zijn bureau had gevonden. 'Verder ben ik nog naar de bieb gegaan voor een huisdier voor me. Ik heb men keuze gemaakt. Het klijkt me alleen verstandiger om hem niet alleen te maken maar dat iemand me een beetje meer kracht geeft en dat iemand kan ingrijpen als het fout gaat.' Ze keek even op van de pen en keek Savador aan.

Savador keek toe hoe Mizore plaats nam op zijn bureau en aan een pen begon te frunniken. 'Ooh? Een gevecht? Meen je dat nu?' vroeg hij op een achteloze toon terwijl hij zijn hoofd weer richting het raam draaide. Hij wist heus wel dat Norwood en Mizore gevochten hadden. Dat was als een brandend vuurtje door de school gegaan en had uiteraard ook zijn oren bereikt. Hij had alleen gedaan of hij van niets wist. Dat was ook de reden geweest waarom hij niet had ingegrepen. 'Ik begrijp ook echt niet waarom die man zo snel al een oplossing zoekt door erop los te slaan. Onbegrijpelijk, die dwaas,' voegde hij er loom aan toe, alsof het allemaal alleen aan Norwood had gelegen. Savador nam een slok van zijn wijn terwijl hij luisterde naar Mizore's verdere woorden. Hij keek haar vanover zijn schouder voor kort aan. Niet veel later verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht. 'Kom je daarvoor naar me toe? Om je te helpen met je huisdier?' vroeg hij op een lichte spottende, maar ongemeende toon. Hij draaide zich weer om en richtte zijn blik op het buitenterrein. 'Wat heb je eigenlijk uitgezocht?' vroeg Savador vervolgens op een serieuze toon.

Mizore keek weer naar de pen waar ze mee zat te frunniken toen Savador antwoord gaf. 'Wie was die man eigenlijk waar ik mee gevochten had? Ik neem aan als schoolhoofd dat jij dat wel weet.' Toen Savador een slok van zijn wijn nam legde ze de pen weer terug. 'Ik heb een ijsbeer uitgezocht. Als je er zelf een maakt van ijs dan kun je zelf bepalen hoe groot hij is. Bijvoorbeeld als ik hem ergens mee neem is het een kleine ijsbeer en als ik in gevecht ben kan ik hem zo groot maken als ik wil. Omdat ik hem dan zelf heb gemaakt luistert hij ook alleen naar mij.' Ze keek Savador nu aan voor zijn reactie hier op.

Savador liet een schampere lach horen toen Mizore vroeg wie ze bevochten had. 'Die spriet waar je mee gestoeid hebt was Norwood, leraar woudmagie hier. Hij en ik zijn al sinds mijn eerste werkdag hier gezworen vijanden geweest. Behalve dat hij ook een met bomenkletsend schlemiel is, is hij ongepast ook aangewezen tot opvolger van Ferost. Een positie die hij niet waardig is, al zeg ik het zelf,' zei hij honend. Hij liet de wijn in het glas met een geamuseerde grijns tegen de randen klotsen. 'Hoe dan ook, zal ik hem ooit nog vele malen verduidelijken dat hij niet gezind is als Legendarische Magican,' voegde hij er zacht aan toe. Savador scheurde zijn blik van zijn glas los en nam een grote slok wijn. 'Een ijsbeer van ijs?' beaamde hij met een afwezige blik op Mizore's woorden. 'Klinkt logisch. Al lijkt het me wat koud om een huisdier van ijs te hebben.' Savador keek Mizore over zijn glas glimlachend aan.

Mizore luisterde naar hoe Savador Norwood half zat uit te schelden. 'Ik heb niet echt terug gevochten. Iemand die planten beschermt is al zwak genoeg. Het leek wel dat hij kwader werd toen ik zei dat wij familie waren, zal hij vast blij geweest me zijn.' Er ontglipte haar een klein lachtje. 'Ijsberen zijn voor mij makkelijk aan gezien ik heel goed ijsmagie kan beheersen en hem zo groot en klein maken als ik wil.' Zijn laatste opmerking vond ze een beetje vreemd. 'Weet je dan niet meer als ik helemaal kwaad word dat ik dan zelf half in ijs verander, Savador?' En ze keek hem nu met een vreemde blik aan.

Savador liet met een afwezige blik een bleke vinger over de randen van het wijnglas gaan, zodat er een laag geluid door de ruimte weerklonk. 'Het is ook beter als je als leerlinge geen leraren bevecht, Mizore,' zei hij op een al net zo dromerige toon als de blik in zijn ogen, die nu op de helderblauwe lucht buiten was gericht. Ellendig lenteweer. Hij wendde gauw zijn blik af toen het lente-achtige beeld versterkt werd toen er een zwerm zwaluwen vlak voor het raam voorbij schoot. 'Ik wil niet verantwoordelijk gesteld worden voor jouw gedrag en je eventuele afzichtelijke streken, begrepen?' Zijn stem klonk nu plots een stuk strenger als daarnet. Hij keek Mizore even strak aan om zijn woorden te benadrukken. Daarna nam hij kalm een slok van het kleine beetje wijn en krulden zijn mondhoeken weer om tot een kleine glimlach. 'Na zoveel jaar begin ik kenmerken, hoe groot of klein ze ook mogen zijn, te vergeten. Vergeef me,' zei Savador glimlachend op Mizore's vraag.

Mizore luisterde naar het geluid wat Savador maakte. 'Waarom zou jij dan aansprakelijk voor mijn daden worden gesteld?' en ze trok een vreemd vragend gezicht. 'Eigenlijk zou ik het wel erg vinden dat je het vergeten bent en zo, maar aangezien je leeftijd vergeef ik het je' Zei ze plagerig, alsof zij nog zo jong was. Ze liep naar het raam toe en ging naast Savador staan. 'Wist je dat Norwood trouwens een huisdier heeft?' Zei ze maar om over te beginnen waarvoor ze hier was en wachtte rustig zijn antwoord af.

Savador scheurde zijn blik los van het kleine bodempje wijn en dronk het glas leeg. 'Omdat jij nu eenmaal mijn nicht bent en men ervan uitgaat dat ik je daden door de vingers zie, enkel omdat ik het nog wel goed met je kan vinden. Daarom,' antwoordde hij met een bedenkelijke blik op het zonovergoten buitenterrein. Enkele leerlingen lagen in het gras te studeren of genoten van hun vrije tijd. Nietswetende dwazen. Er verscheen een kleine grijns op Savadors gelaat bij het horen van Mizore's plagerige woorden. 'In vergelijking met die Legendarische bende ben ik nog super jong,' zei hij triomfantelijk terwijl hij zich weer tot Mizore wendde. Hij snoof minachtend toen ze over Norwoods huisdier begon. 'Ja, dat mormel stond op het punt mijn broekspijp te bewateren. En dat beest moet zijn huisdier voorstellen? Norwood mag hem eerst maar eens zinderlijk maken,' spotte hij smalend. Hij streek zelfvoldaan over Saethions lijf en schonk de slang liefkozingen door het dier zacht onder zijn onderkaak te kriebelen. 'Sai'vore, Saethion,' siste Savador hem zacht in het Shadraans toe, wat iets betekende dat hij waardevol was - in dit geval waardevoller dan Norwoods wolvenpup.

Mizore begreep het wel toen Savador het uitlegde. 'Ik weet niet wat voor dier het is, het enige wat ik weet is dat het wit is. Ik was nog even terug naar het lokaal gegaan en zag het mandje naast zijn bureau staan. Beesten die niet zinderlijk zijn moet je zelf tegen aan plassen. Weten zij ook hoe het voelt' Ze kreeg een brede grijns toen ze de gedachte erbij kreeg. 'Ik mag die vent niet, eigenlijk viel hij me onnodig aan.' En ze kreeg al snel en felle blik op haar gezicht. 'Welke magie heb jij eigenlijk allemaal?' Zelf had ze nooit echt gezocht naar welke andere magie ze nog meer had. Ze wist dat ze water magie had, die ze onnozel had gevonden totdat ze er achter kwam dat je er ook ijs van kon maken. Misschien had Savador gedeeltelijk de zelfde magie als zij heeft en dat kon nog in haar voordeel werken.

Savador zette zijn lege wijnglas in de vensterbank neer en wierp Mizore een zachte blik toe. 'Let op je woorden,' zei hij grijnzend over haar kritische opmerking over niet-zinderlijke huisdieren. 'Voor jouw informatie: het was een wolfachtig beest, wit inderdaad. Zogezegd een vlooienbaal met schurft en geen hygiëne. Ongetwijfeld een parasietenmagneet.' Hij wendde zijn blik af en liet zijn goudkleurige ogen weer over het schoolterrein glijden. 'Dan zijn we het er allebei overeens dat we hem niet mogen,' reageerde hij afwezig. Savador streek een haarlok achter zijn oor en glimlachte licht om Mizore's laatste vraag. 'Dat je dat niet weet. Duistere magie ligt al van jongs af aan in mijn aard, dat weet je zelf waarschijnlijk ook. In vijfentwintig jaar ben ik ook vuurmagie gaan studeren. Mijn oorspronkelijke baan voor ik schoolhoofd werd was ook leraar in vuurmagie hier,' antwoordde hij kalm.

Mizore keek Savador vragend aan. Hoezo moest ze op haar woorden letten. Een onzindelijk beest blijft een onzindelijk beest maakt niet uit van welk soort of ras, het moet gewoon afgeleerd worden. Ze luisterde verder naar wat Savador haar vertelde. 'Ik wil namelijk magie lessen gaan volgen en ik wilde eigenlijk weten bij welke ik een goede kans zou hebben.' Ze keek naar het lege wijnglas dat hij net had weg gezet. 'Vind je je baan hier leuk?' Vroeg ze uiteindelijk maar om even de stilte te onderbreken.

Savador keek Mizore niet aan toen ze verdersprak, maar luisterde wel aandachtig naar haar woorden. 'Als je je ijsmagie wil vordenen, denk ik dat je bij Shong terecht kan voor je basis watermagie en bij de Vrouwe van het Water voor eventuele ijsmagie. Ik raad je dan wel aan een sjaal mee te nemen. Dat mens kan temperaturen aanzienlijk doen laten dalen,' antwoordde hij op een norse toon. Hij sprak niet graag over mensen die hij niet mocht, en al helemaal niet als zij Mizore enkel konden helpen. Savador streek voldaan even zijn zwarte trui glad bij het horen van haar laatste vraag. 'De bengels hier komen me de strot uit, maar bovenal kan ik niet zeggen dat het me niet zint. Vooral niet nu ik het hoofd ben van deze academie,' zei hij met een tevreden glimlach. Savador tikte wat verveeld tegen het wijnglas en aaide met zijn andere hand Saethion liefdevol over zijn geschubde kop.

PROFILE MAGICIAN