Vreemde gevoelens & vervloekt

Savador keek verrukt op toen Felicia's vraag de doodse stilte plotseling verbrak. Door de rust was hij zo in gedachten verzonken, dat hij haast schrok van haar stem. Hij staarde haar even aan om haar vraag over te denken, die in eerste instantie niet eens tot hem was doorgedrongen. 'Genoeg,' antwoordde hij simpel. Want wat had hij eigenlijk in het verleden gedaan? Niet veel anders dan slechte dingen. 'In de tijd dat we elkaar niet meer hebben gezien ben ik afgestudeerd aan een opleiding in vuurmagie. Dat is alweer vijfentwintig jaar geleden, maar dat is de reden dus waarom ik hier in het eerste geval aangenomen was als leraar vuurmagie,' legde Savador zacht uit om zijn antwoord toch maar wat te detailleren. 'Verder ben ik aangewezen als de opvolger van de Heer van het Duister.' Zijn slangachtige ogen lichtten even felgeel op terwijl hij Felicia zijdelings een plagende blik toewierp. Hij sprak expres Deshas' naam niet uit. Niet veel later namen zijn ogen hun gebruikelijke gouden kleur weer aan en richtten zich op de nachthemel. 'En laatst ben ik ook vader geworden,' eindigde Savador zacht terwijl hij zijn blik op Shadra vestigde, die tussen een aantal felle sterren duidelijk te zien was als de zwartpaarse planeet. Dat was nu ook de plaats waar zijn kinderen verbleven.

Felicia keek naar hem toen hij geschrokken was, en om eerlijk te zijn vond ze het wel een grappig zicht. Daarna hoorde ze zijn korte antwoord op haar vraag, waarna ze dan haar blik op de struiken gericht hield. Toch kreeg ze niet veel later een ander antwoord te horen, en ze keek hem even kort aan. "Leuk dat jij nog dingen gedaan hebt." Zei ze dan zachtjes, waarna ze dan zijn volgende woorden hoorde over Deshas. Ze merkte zijn plagende blik op, en ze gaf hem dan een zacht duwtje. "Plaagbeest." Zei ze dan ook al grinnikend naar hem keek. "Wauw dat jij het zo ver geschopt hebt is wel fijn om te horen. En proficiat met je kinderen." Zei ze er nog vlug achter, waarna ze dan wat naar de grond keek. Haar ogen sloot ze dan ook even voor een tijdje, en ze probeerde dan zich vanalles te herinneren. Ze wist totaal niet hoe ze in een coma was beland, maargoed ze hoopte ooit erachter te komen. Of wil ze dat misschien juist niet weten door wie of wat ze daarin beland was? Nouja het waren allemaal vragen waar ze op dit moment aan dacht. Kalm keek ze van Savador naar de omgeving, waarna ze dan aan het brandmerk van de vloek kwam.

Savador steunde met zijn onderarmen op zijn bovenbenen en vouwde zijn handen in elkaar terwijl hij nadenkend naar de bosgrond staarde. Een schuldig gevoel bekroop hem. Hij had van alles kunnen doen, zelfs na de moord op zijn oom. Ze waren hem nooit op het spoor gekomen om hem te arresteren. Daardoor had hij zijn leven rustig verder kunnen lijden, al had hij een groot aantal jaar verbruikt om zijn zonden en verdriet weg te werken. Ergens had hij het gevoel door Felicia's toon dat zij er niet zo van had kunnen genieten als hij. Het baarde hem lichtelijk zorgen, die hij toch wel verborgen hield. Savadors mondhoeken krulden om tot een brede grijns toen Felicia hem zacht duwde om hem terug te plagen. 'Het spijt me. Het is alleen overduidelijk,' glimlachte hij zacht om haar grinnikende woorden, waarmee hij bedoelde dat het niet moeilijk te zien was dat haar voorkeur op Deshas viel. Hij hoorde Felicia's verdere woorden. 'Dank je,' antwoordde hij kalm op haar felicitatie. Savador streek ondertussen zacht over Saethions schubben. Hij tuurde een moment in de verte, naar het duistere silhouet van de school. Toen stond hij op en klopte de viezigheid van zijn broek. 'Het word tijd dat ik je nu echt naar je bed breng. Je hebt je rust nodig, en die wil ik niet wegnemen.' Hij keek even op Felicia neer. 'Kom je?' vroeg Savador daarna zacht terwijl hij glimlachend een hand naar haar reikte om haar overeind te helpen.

Felicia keek wat voorzich, en ze dacht dan ook aan allerlei dingen. Nouja ze probeerde zich zoveel te herinneren, maargoed ze vond enkel een groot zwart gat in haar geheugen. Ze sloot na een tijdje even de ogen, en ze hoorde dan zijn woorden over het feit van Deshas. "Nou je bent echt een plaagbeest." Zei ze dan ook tegen hem, en ze stak haar tong dan ook even uit. Daarna keek ze weer naar voren, om wat verder te zoeken naar enkele herinneringen. Dan hoorde zijn bedankje, en dat deed haar dan even terug naar de aardbol brengen. Ze zat zo diep in gedachten dat ze zijn voorlaatste woorden niet gehoord had. Als ze merkte dat hij opstond keek ze naar hem, en automatisch deed ze gewoon het zelfde via zijn hand die hij uitreikte. "Ok ik kom." Zei ze dan ook met een glimlach, en ze rekte zich dan kort uit. Algauw deed ze haar kleren goed, en ze aaide zijn slang dan ook even. "Ik wou dat ik een dier bij me had." Zei ze dan luidop, al was het meer als een gedachte bedoelt. Ze keek even naar hem, maar dan ging haar blik even naar de school.

Savador hielp Felicia elegant overeind en glimlachte licht om haar woorden. 'Excuses, dan zal ik me wat inhouden,' zei hij zacht. Hij richtte zijn blik even op Saethion, die tevreden siste en duidelijk genoot van Felicia's aanrakingen. 'Je zult gauw genoeg een dier vinden dat bij je past,' antwoordde Savador wat geruststellend op haar gedachten die ze hardop uitte. Hij ging haar voor door het laatste beboste stuk en hield rekeninghoudend met haar wat takken voor haar opzij gebogen. Op het grasveld hield hij even halt om te wachten tot Felicia weer bij hem was. Daarna liep hij rustig verder richting de school. 'Wat heb je liever? Dat ik je naar je slaapzaal begeleid of dat we eerder van elkaar afscheid nemen?' vroeg Savador zonder Felicia aan te kijken.

Felicia keek naar hem, en ze grinnikte dan ook even kort. "Tenzij je een goed woordje doet, dan pas vergeef ik het je." Zei ze dan ook plagerig, maar ook om te zien wat zijn reactie hierop zou worden. Daarna hoorde ze zijn woorden over wat ze net luidop gezegd had, en ze richt haar blik even op hem. Voor even dacht ze kort na, maar toch wist ze niet welk dier bij haar kon passen. Dan volgde ze hem gewoon tot op het grasveld, en ze merkte dat hij stilstond. Voor even ging haar blik naar het bos, en ze zou hier wel vaker komen tijdens de nacht. Dan hoorde ze zijn vraag, en ze dacht kort na. "Erg als je me zou begeleiden? Ik bedoel ik ben de weg naar de etage alweer vergeten." Zei ze dan ook 'onschuldig', en ze keek hem héél even kort aan. Nog steeds was ze zijn slang aan het strelen, en ze merkte dan ook dat hij het graag had. Dat deed haar even glimlachen, waarna ze de slang dan een kusje gaf op zijn kop.

Savador draaide zijn hoofd half om zodat hij Felicia nu wel over zijn schouder kon aankijken. Er stond een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. 'Ik zou niet weten hoe ik een goed woordje tegenover je kan doen. Er is immers niets om goed te praten nu het allemaal al goed is tussen ons. Dat hebben we te danken aan onze ontmoeting deze nacht,' antwoordde hij kalm. Hij richtte zijn blik weer op de school en liep zwijgend verder. Hij kon een zachte lach niet onderdrukken toen hij Felicia's keus hoorde, of hij haar tot aan de slaapzaal zou vergezellen of niet. Zo'n antwoord had hij al wel verwacht. 'Natuurlijk niet. Maar als ik je daar heb gebracht ga je echt slapen, goed? Geen geklets of geknoei meer met zaalgenoten.' Savador keek Felicia weer even aan. In zijn ogen lag een strenge blik, maar zijn glimlach verraadde dat hij het niet zo bedoelde. Saethion sloot in stilte zijn ogen toen hij een kleine kus van Felicia op zijn kop kreeg. Of beter gezegd: er schoof een doorzichtig vlies over zijn ogen waardoor het leek alsof hij ze uit genoegdoening sloot. Savador liet het toe, want zolang Saethion het toeliet was het allemaal prima. Hij ontgrendelde de grote voordeur van de school, en ging Felicia in stilte om niemand wakker te maken kalm voor, door de gangen die naar de slaapzalen van de etage van de Shadra magiërs leidde.

Felicia keek naar hem, en ze luisterde aandachtig naar zijn woorden. "Je kan toch wel iets doen?" Vroeg ze dan nieuwsgierig aan hem, en ze keek dan naar de slang. Een glimlach kwam weer tevoorschijn, en ze dacht dan even na. "Nou ik weet zeker dat je iets kunt doen, ohja en ik wil hem wel eens beter leren kennen." Vertelde ze dan rustig, waarna ze dan kort dacht aan de kus die ze Deshas had gegeven. Dit deed haar weer eens grinniken, maar ze liet niet merken aan wat ze net dacht. "Ja ik beloof het dat ik ga slapen hoor, ik praat nooit echt met anderen die ik niet ken. Nouja ik bedoel ik ben niet zo sociaal ingericht." Zei ze dan als antwoord op zijn vraag. Daarna volgde ze hem gewoon naar binnen, en ze keek dan wat rond om toch nog de weg goed te onthouden. Voor even kraakte ze haar nek, en ze liep dan naast Savador verder. "Sorry dat ik zo laat nog buiten was, maar ik had het daarnet even nodig." Vertelde ze dan nog vlug, en ze geeuwde dan ook voor een moment. Nu voelde ze echt wel dat ze moe werd, maar dat probeerde ze ook nog eens te verbergen. Haar armen hingen ontspannen naast haar lichaam, en algauw deed ze een haarlok naar achteren. Al had dat niet veel zin omdat de haarlok weer terug voor haar ogen viel.

'Je zult hem snel genoeg beter leren kennen,' reageerde Savador glimlachend op Felicia's woorden. Hij wachtte zwijgend tot ze was uitgesproken terwijl hij verderliep. 'Het is beter een bron van rust te zijn dan een drukte van jewelste,' sprak hij daarna zacht. Hijzelf was ook niet behoorlijk sociaal ingesteld. Hij ging liever zijn weg zonder gezien of gehoord te worden, al van jongs af aan al. Maar helaas lukte dit niet altijd; grotendeels doordat anderen gemakkelijk zijn woede opwekte en zijn oncontroleerbare hebzucht voor macht. Ondanks de duisternis op de gangen naar de etages, gunde Savador Felicia een kleine glimlach. 'Het is al goed, al heb ik liever niet dat je je 's nachts op een gevaarlijke plek als het bos bevind,' zei hij kalm. Ondertussen hadden ze de juiste etage bereikt. Savador deed zo zacht als hij kon de deur naar de rustruimte van de Dark Magicans etage open om de leerlingen in de aanliggende slaapzalen niet te wekken. 'Dan nemen we hier afscheid van elkaar,' zei hij half fluisterend. Hij schonk Felicia nog een laatste sinistere glimlach. 'Wees stil als je de slaapzaal betreed. Een goedenacht.' Na die woorden gezegd te hebben, draaide Savador zich om en maakte aanstalten om weg te lopen. In de deuropening echter bleef hij staan, om te wachten tot Felicia geheel in de meisjesslaapzaal verdwenen was.

"Ohja?" Vroeg ze dan op zijn woorden, en ze keek dan naar hem. Toen hij over dat van sociaal bezig was keek Felicia hem rustig aan. Ze dacht dan ook na over vanalles, maar toch hield ze het voorlopig rstig in haar hoofd. Nouja voor zover ze rustig kon zijn, aangezien ze te druk bezig was om zich iets te herinneren. "Ik zal niet meer in het bos rondlopen tijdens de nacht, maar wat als ik niet kan slapen mag ik dan nog wel naar buiten?" Vroeg Felicia zacht aan hem, en ze keek hem rustig aan. Alweer moest ze even geeuwen, waarna ze dan kort naar de omgeving keek. Ze had al die tijd zijn tempo aangenomen, maar dan nog was hij vaak te snel voor haar. Als ze bij de etage zijn keek ze naar de deur, en ze hoorde dan zijn woorden. "Ok dan wens ik je een goede nacht Savador." Zei ze dan met een glimlach, en ze gaf hem een korte knuffel. Daarna draaide ze zich om, en ze liep dan richting de slaapkamer. Natuurlijk liep ze zo stil als een muis, en ze sloot héél even kort de ogen toen het maanlicht via het raam erdoor kwam. Een glimlach was te bespeuren om haar lippen, en ze ging dan ook gewoon verder totdat ze de slaapkamer reikte. Kalm keek ze nog even om naar hem, maar dan verdween ze gewoon de slaapkamer in. Voorzichtig en stil ging ze naar haar bed toe, en ze ging dan kalm neerliggen. Ze dacht na over het gesprek, en ze sloot dan ook de ogen om een poging te doen voor te slapen.

Savador had weggekeken toen Felicia hem vroeg of ze als ze de slaap niet kon vatten wel even naar buiten mocht. Het stond in de schriftelijke regels ingesteld dat alle leerlingen op een bepaalde tijd in hun desbetreffende slaapzalen moesten zijn. Hij kon het zich niet veroorloven één enkele leerling toestemming te geven 's nachts rond te dwalen. Daarom zweeg hij liever. Savador liet het toe dat Felicia hem een korte goedenacht-knuffel gaf, al probeerde hij de ongemakkelijke gevoelens die het opwekte in stilte weg te werken. Hij streek even over haar blonde haren om de afscheidsgroet toch maar te beantwoorden. 'Dank je. Jij ook. Je hebt het nodig,' zei hij zacht terug op haar woorden. Savador keek zwijgend toe hoe Felicia hem losliet en richting de slaapzaal liep. Hij glimlachte haar nog even zwak toe toen ze nog even naar hem keek voor ze de slaapzaal in verdwenen was. Toen hij er zeker van was dat ze de deur achter haar gesloten had, draaide Savador zich om en verliet zo stil als een slang op jacht de etage.

Nadat ze weg was gegaan, en in bed was gaan liggen. Had Felicia toch nog steeds geen slaap, ookal zat ze hier te geeuwen als een gek. Een diepe zucht ontglipte haar lippen, en ze keek dan ook kort in het rond. Algauw ging ze naar het raam toe, en ze keek rustig naar de maan. Het was zo lastig nu ze juist rust nodig had, maar inslaap vallen lukte niet. Haar ogen bleven dan ook gericht op de maan, en ze dacht dan even aan het gesprek met haar en Savador. Ze was blij dat het goed gemaakt was, maar toch gingen haar gedachten weer naar die dag van toen het gebeurd was. Ze kneep haar ogen dicht, en ze probeerde ergens anders aan te denken. Daarna richt ze haar blik weer op de maan, waarna ze dan diep nadacht. Ze kon ofwel naar de bibliotheek gaan, of naar Deshas. Alleen wist ze niet hoe ze hem kon vinden, en ze zucht dan weer eens diep.

PROFILE MAGICIAN

» Vreemde schaduw
» Een vreemde bezoeker.
» De vreemde gedaantes

Vreemde gevoelens & vervloekt

Vreemde gevoelens & vervloekt

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen