A Dragons Fury VvF les 5

"Sticks and stones could break my bones
But anything you say will only fuel my lungs
Don't mind us we're just spilling our guts
If this is love I don't wanna be loved"

De stoom sloeg haar in het gezicht, beperkte haar zicht. Het water was effectief, maar niet effectief genoeg. Aubree’s bewegingen waren inmiddels automatismen, herhaalden constant hetzelfde ritme. Op een gegeven moment moest het doorslaan en zou het de draak teveel worden. Zelfs wezens als dit hadden een limiet. Haar gezicht was van woedend naar verbeten gegaan. Maar zelfs die uitdrukking begon nu te vervagen. Haar gezicht begon steeds neutraler te zijn. Haar gedachten begonnen af te dwalen. Het was haar grote fout. De draak vormde een vuurkooi om haar heen. Het beetje water wat nog rond haar zweefde verdampte binnen een minuut. Daarna sloeg de hitte toe.
Bree was bepaald geen watje en gewend aan hoge temperaturen, maar deze snel stijgende, constante droge hitte was haar teveel. Ze voelde haar vingers opwarmen, daarna haar handen. De lucht werd onttrokken aan zuurstof en haar ademhaling werd gejaagd. Ze voelde de adrenaline van haar paniek door haar aderen jagen en bewoog voorzichtig. Het water had amper effect. Sterker nog, het verdampte voordat ze er iets nuttigs mee kon doen. Bovendien durfde ze niet al te veel te bewegen – vuur was nog steeds haar grote zwakte.
Voor een seconde was ze Summer eeuwig dankbaar, hoe erg het ook tegensprak. In een instinctieve beweging spatte ze water op haar onderarmen en nek, om af te koelen. Ze zweette inmiddels hevig. Voor een seconde had ze de tijd om te hijgen, daarna moest ze de omgeving weer bekijken. De draak was weg, er was een muur kapot en iedereen behalve Nate en zij waren hem kennelijk gevolgd. Het moest gezegd worden, de jongen was aardig goed met zijn luchtmagie. ‘Hey, hands off.’ wist ze, nog steeds buiten adem, te sputteren toen Nathan ineens zijn arm om haar heen sloeg. Haar woorden gingen echter verloren in de wind die hij creëerde. Slim, om zijn magie zo te gebruiken.
Haar hoofd rukte ze naar Shou, die een voor haar belachelijk voorstel deed. Ze keek hem even briesend aan. Haar gezicht zat besmeerd met zweet en roet en ze was half furieus, half buiten adem. ‘Ik heb genoeg vuur in mijn nabijheid gehad voorlopig.’ Zelfs als Nate hiermee akkoord zou gaan zou Aubree die tunnel niet ingaan. Vuur. Ugh. Gelukkig doorbraken Auru en Tsu het plan al door gewoon door de muur van vuur te vliegen. Auru was een draak, merkte ze op. Handig.
Ze wenste dat Nathan hen op z’n minst had gewaarschuwd dat hij weer touchy-feely ging worden, want ze had hem bijna een mep verkocht toen ze zijn arm weer rond haar voelde. Door de vuurmuur heen schold ze aan een stuk in haar eerste taal. Geloof me, geen enkel scheldwoord Ijslands wat haar lippen niet verliet. Maar ze kwamen er zonder al teveel moeite en tegen de tijd dat Nathan haar losliet en weer bevelen begon te blaffen had Bree haar eigen plan al getrokken.
Er liep een diepe goot water recht onder de draak door. Zo’n twee meter diep. Hoewel ze niet van plan was geweest van haar mutatie gebruik te maken, was dit een te perfecte situatie. ‘Zorg ervoor dat de draak blijft waar hij is.’ siste ze naar Shou, waarna ze op de goot afrende. Het water erin was verrassend helder. Mooi.
Ze liep gewoon het water in, zwom daarna naar de bodem. Het zou even duren, maar- ah, daar waren ze al. Bree voelde de zijkanten van haar nek openen en het bedrukkende gevoel wegvagen. Haar paarse ogen openden zich en ze zette zich af tegen de wand, zwom met haar rug naar de bodem toe naar onder de draak. Eenmaal in positie stak ze haar handen omhoog en stuwde een gigantische hoeveelheid water naar de buik van de draak. Hopend dat dat de genadeklap zou zijn, creëerde ze een draaikolk onder zich, die haar naar boven katapulteerde. Het water bleef rond haar onderlichaam kolken en ze rees ongeveer tot een meter van het plafond. ‘Zit je lekker daarboven?’ wist ze hem nog beledigend naar het hoofd te slingeren. Ze moest haar adem sparen. Haar longen begonnen langzaam weer te werken, trokken samen en daarna zonken haar kieuwen langzaam maar zeker weer terug in haar huid, om daarna helemaal te verdwijnen. Bree droop van het water, maar de roet en het zweet was inmiddels van haar lichaam verdwenen. Rond haar armen verzamelde ze water, wat haar verplichtte om weer wat naar beneden te gaan. Nu kolkte ze ongeveer een meter boven het water, rechts van de draak. Ze haalde uit en mikte haar water recht op het hoofd van de draak. Ze zou hem eens leren niet met Aubree Kingston te spotten.

Waterstuurgifs ftw.

Het branden aan zijn staart liet Auru even van pijn zijn ogen dichtknijpen. Maar na een paar seconde opende hij ze weer en schoot snel achter elkaar lichtbollen op de vuurdraak af. Daarna begon zijn lichaam zachtjes te gloeien. De schroeiplek verdween niet maar het brandende gevoel verdween. Later zou hij zichzelf beter genezen, dit was maar tijdelijk. Het was akelig irritant dat de vuurdraak een muur opwierp om hen tegen te houden. Erger was dat Auru er recht op af vloog. Hij zou het wel overleven. Maar hij kon niet dwars door die muur zolang hij Tsu op zijn rug had. Op dat moment verscheen Nathan naast hem samen met de andere twee leerlingen die in totaal vandaag het team vormde die de vuurdraak moest verslaan. Hij wilde nieuwe instructies geven maar Tsu was Nathan voor. Het harde geluid van zijn rug dat hij niet moest stoppen liet Auru schrikken met als gevolg dat hij er als een pijl vandoor schoot. Het besef dat hij dat dwars door de vurige muur heen vloog en daarmee Tsu levend zou verbranden kwam te laat, maar eenmaal door de muur heen merkte hij dat Tsu nog steeds op zijn rug zat, ongedeerd. Sterker nog, hij begon fel de aanval tegen de vuurdraak. Dat tot ongenoegen van Nathan die vreselijk tegen hen begon te schreeuwen.

Toen Nathan later tot hem sprak draaide hij zijn kop naar hem toe. Bestendig tegen vuur? Niet helemaal, dat was wel te zien geweest aan zijn staart. Maar er was een mogelijkheid waarop hij iets meer weerstand tegen de hitte kon creëren. Zijn ivoorwitte schubben kregen een rode glans over zich heen. Auru combineerde zijn lichtmagie met vuurmagie. Hierdoor was hij iets beter bestand tegen de hitte en het vuur waardoor hij vrij dichtbij kon komen. Er waren maar enkele ogenblikken voor nodig om de vuurdraak weer in te halen. Eerst doemde Auru vlak voor hem op om hem te dwingen om langzamer te vliegen. Om hem helemaal te desoriënteren schoot hij een lichtbol recht op de snuit van zijn tegenstander af. Hij bleef van schuin bovenaf de vuurdraak steeds bestoken met lichtbollen om hem gen kans te geven op een tegenaanval zoals de vorige keer en hem hopelijk wat meer naar de grond te werken. Daarbij bleef Auru de weg voor hem blokkeren. Hij mocht er onder geen beding langs.

De leerlingen waren nu fel in gevechten, aanvallen werden afgeslagen maar die van de draak zo onderhand ook. Je kon merken dat de groep goed samen kon werken, nadat eventuele vetes aan de kant werden gelegd. Die vetes begonnen bijna weer hun tol te eisen, toen Nathan Aubree wou verplaatsen, maar gelukkig was hij snel genoeg om haar mee te nemen voor ze haar mond kon openen. Verder ging het allemaal wel lekker, de leerlingen werden beter, en de draak kreeg klappen. Summer had nu nog niets op te merken, als ze nog even verder gingen was deze klus geklaard, kon de draak door haar verwijderd worden, en waren er leerlingen die een goede beoordeling kregen.

Ze hadden nu een vuur muur doorbreekt, een actie waar elke leerling een plusje voor kreeg, en daarna begon de actie weer van voor af aan. Alleen waren ze dit keer op de hoogte van de sterke, zwakke en aanvals punten van de draak.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 5 - Pagina 2 2w4k6ev

~~A Dragons Fury~~ VvF les 5 - Pagina 2 2w4k6ev

~~A Dragons Fury~~ VvF les 5 - Pagina 2 4ptxep

Het begon er op te lijken dat hij ten onder ging, ook hij had net als zijn broer verloren. Maar natuurlijk liet hij de huid duur verkopen. De kleine blonde Syo, die zou de eerste klap krijgen. Hij spuugde een heel klein vlammetje, recht op het draakje van de kleine man. Het maakte een tijdelijke verlamming van ongeveer een half uur, maar dan zou de kleine nog wel even ongerust zijn. Het vechtende tienermeisje wist hij zo nog even niet te drukken, ze was krachtig en had hem zwaar mishandelt. De suikerspin was makkelijk te stoppen, die gaf toch om zijn haar, dus een net zo klein vlammetje als hij op Spyro had gebruikt spuugde hij nu in het haar van Tsu. Meteen begon het haar van de jongen te roken. Weer kreeg de draak een klap van Aubree. Rotwijf. Auru sloeg hij dwars door ene muur met zijn staart. Die moest wel koppijn hebben, en dan die vent met zijn windbeentjes. Met zijn staart pakte hij Aubree op, en smeet haar al bowlende tegen Nate aan. Zijn broertje de waterdraak had dit al eerder geflikt, en Nate was een makkelijke pion om om te kegelen, dus ook de FireDragon kreeg het idee. Nu waren de aanvallers afgeleid, maar ook maar tijdelijk. De FireDragon was alleen nog maar aan het rekken, het zal niet lang meer duren.

Shou had een suggestie gedaan en Nate leek er wel naar te luisteren. Echter werd zijn plan geschrapt. Ach… Mochten ze zijn vuur kant nodig hebben moesten ze het maar zeggen. Hij zag Auru met tsu door de vuur muur heen gaan, en een gat bleef over. Voordat hij wat kon zeggen of doen had Nate hem al vast. Wat moest hij wel niet denken!? Eenmaal door het gat heen, stond hij weer met beide benen op de grond. Kort duizelde het hem, doordat Auru vloog was de gat hoger dan op de grond. Hij had een hekel op hoogtes, je kon hem dan ook gemakkelijk van slag maken ermee. Nu was hj dus ook van slag, hij had een rood hoofd, zn ogen open en enige wat je hem kon horen mompelen was 'so high' Een grote blos viel van zn wangen over zn neus naar zn andere wang. Hij had een trauma aan hoogtes. Syo hoorde Nathan en het idee van de hoogte verdween alweer snel. “ Yokai! “ Sprak hij in zijn oost-novaans. Hij wilde precies op dat moment aanvallen toen de draak zich heen hem draaide. “Shimataa….~” Hoorde je hem al. Hij zag wat lichtbollen op zn armband afgaan, had hij het op spyro gemunt?! Echter raakte het Spyro niet door Syo’s reflexen. Het scheelde echter niet veel en Shou was wel degelijk ongerust. Maar al snel hoorde hij de stem van Spyro als gefluister. Gelukkig kon hij Spyro verstaan, alles leek nog goed te gaan maar Spyro voelde zijn staart niet meer. Syo beet kort op zijn onderlip. Zodanig lang dat er kleine afdrukken in bleven. Hier zou deze draak dus nooit mee wegkomen. Niet ongestraft! Net voordat hij op de draak afrende zag hij hoe iedereen belaagt werd door de draak. Hij zag hoe Auru door de muur werd gegooid en snelde naar hem toe, zonder een delay persoon was aanvallen geen strak plan. Dan kon je rennend achter hem aangaan in plaats van dat hij stilstond. “ Auru, gaat het…?” Hij hield zn stem wat lager, zachter en zo dat het niet oversloeg. Hij zag de schroeiplek echter wel. “ Hou even kort stil. Vertrouw me…” Hij was beter in aanvallen dan genezen… dat was een punt. Hij blies in zn handen waardoor er een kleine lichtbal kwam, dit vouwde zich uit tot een barrier om de schroeiplek heen. Syo begon deze langzaam iets te genezen. Nadat de schroeiplek weg was, hief Syo de barrière op. “Nate! Aubree! Alles okay?! “ Riep hij naar hun kant. Ook was hij gaan omkijken naar ze, als hij hun ook moest helen zou het kort duren, maar wel vermoeiend. Hij gebruikte warmte van het vuur om de cellen te stimuleren om te vermenigvuldigen. Dit combineerde hij met licht wat pijn verzachte en de wond goed en schoon dichtmaakte. Hij maakte zich wat minder zorgen om Tsu doordat het haar alleen maar rookte en, dat hij een water magican was.

-x- Hoogte gif achtig iets, hebben jullie beter idee. klicky -x-

~~A Dragons Fury~~ VvF les 5 - Pagina 2 I3rpmv

_______________________________

''Imma be that nail in your coffin, sayin' that I softened.''

Vanaf de plek waar Nathan hing, had hij goed uitzicht over de draak en de omstandigheden eromheen. De draak had de kerkers zodanig verwoest dat er gaten in de muren zaten en hele pilaren waren ingestort, waardoor er nu heel wat speelruimte was voor de magiërs. Het was fijn dat de plafonden zo hoog waren, want Nate profiteerde daar erg van. Zowel op tactisch gebied als defensief gebied, sinds hij maar al te graag de lucht in vloog om aanvallen te ontwijken en verwarring te veroorzaken. Stiekem was dat waar hij het beste in was: verwarren en dan vanuit een nare hoek aanvallen. Hoewel het met draken niet zo werkte. Voor hij een rondje om de draak rende, zou de draak hem al door de lucht slingeren. Op mensen werkte het anders, beter. Het was makkelijk om uit hun gezichtsveld te verdwijnen en vervolgens vanuit andere hoeken aan te vallen, om dan opnieuw weg te schieten voor een aanval en weer aan te vallen. Dit zou dan ook echt zijn laatste keer draken bestrijden zijn. De eerste keer ging al niet lekker, nu ging het beter, maar deed hij geen ene ruk afgezien van commando's blaffen. Hij had zo'n zin om die draak een klap in zijn gezicht met een windstoot te geven, maar dat ging eventjes niet.

Nate bleef hangen op zijn plek en volgde zijn strijders. Shou viel de draak aan met lichtbollen terwijl Auru de draak zoveel mogelijk afleidde zodat de aanvallers hun werk beter konden doen. Aubree kwam met een indrukwekkende actie en schoot in een tornado van water omhoog na de draak een fikse klap te hebben uitgedeeld en kwam even dichtbij Nate door de hoogte van de waterbuis. 'Zit je lekker daarboven?' vroeg ze. Hij keek Aubree met een grijns aan. 'Wel, met jou zo in mijn gezicht...' mompelde hij en merkte iets raars op aan haar nek. Het leek wel alsof ze spleet-vormige gaten had, met stukken huid die ribbelachtig omhoog stonden. Waren dat... kieuwen? Hij kon het niet lang bekijken, want ze zakte al omlaag door haar volgende aanval. Hij probeerde nog wat te spotten, maar besloot dat hij beter op het gevecht kon letten. Aubree deelde rake klappen uit aan de draak. Ze was echt goed met watermagie, moest hij toegeven. De draak leek al af te zwakken, voor hij Auru door een muur smeet, de blondine Auru achterna ging en de draak het lef had om Aubree naar hem toe te smijten. Nate reageerde vlug en liet de pijpen los op het juiste moment. Voor een milliseconde voelde hij zich gewichtloos en viel hij een halve meter omlaag. Hij stak zijn armen uit en ving Aubree op in zijn armen, waarna hij door de kracht van de worp naar achteren werd gestuwt. Hij hield Aubree goed vast zodat ze niet uit zijn grip zou vallen en draaide zich met een stootje wind, zodat hij rechtop in de lucht zweefde. Hij liet zich gewoon vallen en net voor hij de grond zou raken, gaf hij nog een windstoot waardoor hij iets omhoog hopte en daarna op de grond landde. Zonder de laatste windstoot zou hij té hard op zijn voeten landen en zou hij moeten rollen, maar dat kon niet met Aubree vast. 'I'm not doin' this again, ya hear me? En alles oké, Shou!' Hij liet Aubree weer los en keek pissed off naar de draak. Dat ding moest neer, nu. Hij was het idiote beest zat. 'Ok, y'know what? You need to cool the fuck down!' Nu mocht hij eens cool doen met zijn krachten. Hij hief zijn voet in de lucht en ]trapte naar voren, waardoor er een harde en snijdende luchtstoot ontstond dat op de draak zijn gezicht af ging. Het zou als een flinke klap in het gezicht voelen, of dat hoopte Nate. Hij rende achter zijn aanval aan en sprong met een luchtstoot een paar meter de lucht in. Hij zweefde een heel stuk boven de kop van de draak en gaf eenzelfde trap midden in de lucht, de luchtstoot racend op het kruin van de draak af om daar nog een klap uit te delen. 'Kom op, jongens! Het duurt niet lang meer! LAATSTE AANVAL. En nu moeten we allemaal onze krachten bundelen! Op drie vallen we tegelijkertijd aan met al onze kracht! Capiche? Oke, één, twee, DRIE.'' Op één landde hij op de grond, op twee maakte hij een schouderrol en stond hij weer op. Gelijk op drie deelde hij zijn sterkste windstoot uit, hopend dat de draak ten onder ging.

''I'm gonna fight 'em all, a seven nation army couldn't hold me back.''
_______________________________

"Sticks and stones could break my bones
But anything you say will only fuel my lungs
Don't mind us we're just spilling our guts
If this is love I don't wanna be loved"

Ze was zeik. Haar kleding, haar haren, haar gezicht, alles was zeik en zeiknat. De warmte van de draak hielp weinig als ze constant in de stoom stond. Het klamme gevoel verkilde haar tot haar botten, zelfs al was de omgeving warm. Haar lichaam pompte als een gek bloed rond in haar systeem in een poging om zoveel mogelijk te verbranden en warmte te verkrijgen. Bree hijgde lichtjes. Haar hoofd voelde licht aan. Ze was in staat tot meer, maar moest haar energie gaan sparen. Haar magie was sterk, maar niet eindeloos sterk. Het kostte haar meer en meer energie en het laatste wat ze wilde was hier bewusteloos neervallen. Haar armen trilden nog niet, maar Bree was maar wat blij dat haar benen stevig in het water stonden.
Aubree had ondanks haar vermoeiing een grijnsje op haar gezicht. Haar aanvallen hadden meer dan het gewenste effect, wist ze. Hoewel dit niet bepaald een “verzorging van fabeldieren”-achtige instelling was, was ze er bijna zeker van dat ze hier wel een voldoende voor zou krijgen. Waarschijnlijk zelfs wel hoger, kijkende naar het werk wat ze had uitgevoerd. Hel, ze had zelfs Nathan’s bevelen uitgevoerd en zijn gezag erkend. Dat alleen al was een enorm teken van toewijding en dat verdiende volgens Bree al punten.
Hoogmoed komt echter áltijd voor de val. In dit geval letterlijk, want Bree werd keihard weggesmeten. De staart van de vuurdraak brandde de huid van haar armen en hals, wat vlekken voor haar ogen deed dansen. De pijn die ze voelde was een sensatie die ze nog nooit eerder had gevoeld en nooit meer zou willen voelen. Haar hoofd knakte even achterover en kort verloor ze haar bewustzijn, van zowel de pijn als de enorme hoeveelheid magie die ze al verbruikt had. Ze voelde niet hoe ze in Nathan’s armen werd gesmeten, noch hoe hij een vrije val maakte met haar in zijn armen. Pas zodra de jongen haar losliet werd ze weer wakker. Ze raakte de grond met een klap en schold zachtjes, waarna ze ineenkromp van de pijn die door haar hals schoot.
‘Fuck.’ kreunde ze, haar vuisten ballend. Voorzichtig probeerde ze zichzelf overeind te helpen, maar haar verbrandde huid scheurde en ze krijste het bijna uit van de pijn. Ze zat half, haar paarse ogen wanhopig zoekend naar water. Daar, een plasje. Ze reikte ernaar met haar hand, bijna alsof ze het wilde lokken. Langzaam zweefde er een straaltje op haar af, wat zich om haar arm klemde. Waar het water liep, leken de brandwonden in haar huid te zinken. Het water liep door naar haar hals, daarna naar haar andere arm.
Kreunend wist ze zichzelf toen op haar voeten te helpen. De wonden waren genezen, maar het had haar meer energie gekost dan ze had willen verspillen. De draak was nog niet klaar en ze had haar krachten moeten sparen, dat wist Bree best, maar ze had het beest ook niet kunnen bevechten als ze een hulpeloos slachtoffer was geweest.
Haar woede vlamde echter wel weer op en met de woede kwam haar adrenaline ook weer opzetten, die haar vermoeidheid tijdelijk wist te verminderen. Ze verzamelde zowel het laatste restje kracht als haar concentratie en haalde diep adem. Ze wist dat het er nu op aankwam, net zoals Nate dat wist. Tijdens zijn aftelling staarde ze met lege ogen naar de draak. Er liep een klein straaltje bloed langs haar slaap naar beneden, voelde ze. Het viel in het water waar ze opstond en verspreidde zijn donkerrode kleur. Op dat moment viel Nate aan. Met een tred soepeler dan een cheetah die een antilope achtervolgt sprintte ze over het water, met haar armen twee golven commanderend. Het moment nadat Nathan zijn laatste aanval had uitgevoerd sloeg ze het water tegen de zijkant van de draak. Daarna wist ze niet hoe snel ze van het water af moest komen, want ook erover heen lopen kostte haar veel energie, en zakte ze op de kant op haar knieën, hijgend en schokkend. De roodheid van de brandwonden begon terug te komen. Ze had de wonden slechts deels geheeld, had de energie noch de tijd gehad voor een volledige heelsessie.

Derpisch. Bree is moe + gewond.
Finish this dragon off, would ya?

Nate gooide nog eens een aanvoerders kreet er doorheen, de laatste loodjes wogen altijd het zwaarst. Summer wou ingrijpen om een heel-sessie te geven aan Aubree, maar ze kon al aardig wat zelf. Die meid had grote potentie in het offensief verzorging van fabeldieren. Shou had genoeg aan zijn hoofd, Aubree was zwaar verzwakt, en Nate werd wanhopig. Maar die wanhopigheid van Nate, maakt een doorslaggevende set.

Nate moest de draak klappen toedelen, maar Summer vergat de vorige poging tegen de waterdraak niet. Ze wou hem meteen stoppen, het was te gevaarlijk want op een vuurdraak die ziedend was, kon Nate geen plaats nemen, hij zou levend verbranden. Ze vloog er op af, maar stopte abrupt. Nate gebruikte zijn magie offensief. Hij sloeg de draak niet, hij stak de draak niet, nee de jongen gebruikte zijn magie. Trots als ze was, zette Summer gauw twee extra plusjes achter zijn naam. De jongen had zich ontpopt, meer kon Summer niet meer betekenen deze les. Hij schoot met lucht magie aardig wat gezondheid van de draak af.

De genade klap was bijna te prachtig voor woorden. Tot op het bot verkleumd, maar met een uitstraling van een doorgewinterde krijgster, verzamelde Aubree haar laatste magie, en lokte al het water wat er te zien was. twee grote golven vormden aan beide zijden van haar. En al klap kwamen ze samen, met de draak er tussen. Een enorme stoomcabine, daar was de kerker nu mee te vergelijken.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 5 - Pagina 2 2w4k6ev

Hij had in ieder geval zijn huid duur verkocht. Elke leerling zou hem nu haten, en dat was precies waar de draak het mee kon afsluiten. Zijn eer was dan wel aangetast door het verslagen worden door magiërs in opleiding, hij had die eer gered door zijn huid duur te verkopen. Hij had ze allemaal kritiek geraakt op hun eigen manier. De aanvoerdersjongen kon nu ook opeens aanvallen, een aantal rake klappen sneden over zijn huid. Lucht magie. Verdikke, lucht blies vuur uit. En tot slot kwamen er twee enorme golven over hem heen. Hij was verslagen. Zijn vlammende hoofd ruste op de grond, toen hij zich op een vuur draken manier over gaf. Hij ademde eens diep in, en blies een vlam op een tegel. De tegel smolt, en er kwamen 5 stenen kettingen uit, elk met een eeuwig vlammetje er in. Het vlammetje kon niet doven, en er zat een deel van zijn kracht in. Het was een overwinningspresentje, ofterwijl een teken van het verslaan van een vuurdraak. Elke ketting vloog naar een leerling heen, en sloot zich om de hals van de leerling heen. Ze hadden gewonnen.

Zoals Summer al verwachtte, creëerde de draak zijn overwinningskettingen. Alle leerlingen hadden hem verdiend, aangezien geen een negatieve beoordeling had. "Gefeliciteerd studenten. Jullie zijn allemaal geslaagd voor deze les, bravo! Jullie mogen nu terug naar je kamer, lap jezelf op en geniet van de dag. Ik heb de administratie mede gedeeld, dat jullie de rest van de dag vrij krijgen. "Om bij te komen". " Ze gaf ze een dikke knipoog, die al verrade dat het gewoon een gehele dag vrij was. "Wees trots op de ketting, deze verhoogt de aanvalskracht in een gevechtssituatie. Tot de volgende les!" Ze maakte met het vochtige mos en kruid wat hier groeide een groot ruim hok om de draak, het hok zou het een tijd volhouden. Na de lunch zou Summer de draak naar zijn huisvulkaan brengen, nu eerst lunch.

De volgende leerlingen zijn geslaagd voor deze les:

1. Nathan
2. Aubree
3. Tsunami
4. Auru
5. Shou

Jullie mogen het volgende in het spreukenboek van je karakter zetten:

Breathe of a FireDragon (aanvalskrachtverhogend in gevechtssituatie)

GEFELICITEERD Rainbow Jump

Er mag nog gejuicht worden door uw chara's, but Miss Summer is outta here.

_______________________________

''Imma be that nail in your coffin, sayin' that I softened.''

De laatste aanval moest het hem doen. Hij kon merken aan de draak dat hij uitgeput was, bijna niet meer kon vechten door alle schade die ze hem hadden aangebracht. Hij bewoog zich langzamer, keek vermoeider uit zijn ogen in plaats van die vurige blik van een paar minuten geleden te hebben. Hij kon aan zijn hele houding merken dat hij uitgeput was, maar dat waren zij ook. Auru lag nog in het gat in de muur, Shou maakte zich zorgen om Auru, Tsunami's haar was verbrand en Aubree leek ook niet meer te kunnen na die actie van de draak. Hij kon zien dat ze verbrand was en flink wat schade had, maar ze hielp zichzelf al voor hij dat kon doen. En uit de strijders was hij dan over. Nog geen enkele keer aangevallen, nog met redelijk wat energie in tegenstelling tot zijn team. Hij was half niet zo goed als de rest met magie, maar hij wist dat hij de draak nog verder moest verzwakken zodat de laatste klap zijn einde zou betekenen. Zijn windstoten leken de draak heel wat schade te doen: immers blies een harde wind vuur zo uit en voelden snijdende windvlagen als messen in het gezicht. Hij grijnsde zelfvoldaan, tevreden met wat hij eindelijk kon doen. Hij hoefde niet eens meer naar echte wapens te grijpen. Magie was zijn wapen nu. Iets wat hij een paar weken geleden niet eens had kunnen zeggen.

Soepel landde Nathan op zijn voeten na zijn hardste aanval te hebben gedaan, maar zakte gelijk door zijn benen uit vermoeidheid. Het was energievretend, magie gebruiken. Zeker omdat hij het nog niet honderd procent gewend was en meer aan zijn energielevels en gebruik moest werken. Zoveel had hij nog niet eens gebruikt en hij was al moe. Hoewel hij niet veel erger dan Aubree kon zijn. Aubree had het meeste gedaan, ze had brandwonden door de staart van de draak en ze deelde ook nog eens samen met hem de genadeklap uit, wat de vorm had van twee gigantische golven op de draak. Zijn windvlaag en haar golven raakten de draak fel van beide kanten en hij wist dat het voorbij was. De draak was verslagen en de opdracht was voltooid. De draak viel neer op zijn zij met een klap. Stof vloog op en mengde zich in de stoom die zich had gevormd door de klap van water tegen vuur. Nate hoestte licht, maar zijn grijns verdween niet van zijn gezicht, te blij met dat de draak verslagen was en hij deze opdracht met succes had voltooid. Hij had geen ragequit gedaan, hij had stug volgehouden en nu kreeg hij zijn beloning daarvoor. Een ketting, met een steen waarin een klein vlammetje brandde als een led-lampje. De ketting zweefde naar hem toe en viel over zijn hoofd om zijn nek. Nate keek omlaag, pakte de steen vast en bekeek hem even. Het was een mooi iets en het verhoogde zijn aanvalskracht in een gevechtssituatie. Perfect voor het bestrijden van nog meer wezens... Hoewel er voor een tijdje wel klaar mee was. HIj wou voor een tijdje geen draak of enig ander fabeldier meer zien. Hij stond op en glimlachte even naar Miss Summer. Hij mocht haar, ze was een fijne docente. Ze had hem niet verlinkt aan het schoolhoofd en was een goede aanmoediging geweest door het gevecht heen. Hij wist nu al wel dat hij haar niet opnieuw ging teleurstellen. Hij keerde zich om en zag Aubree op de grond zitten, helemaal uitgeput en waarschijnlijk in geen staat om op te staan. Ergens wou hij haar gewoon laten zitten, diep van binnen was hij namelijk nog steeds boos op haar, maar hij liep al naar haar toe om haar te helpen. Immers had zij veel bijgedragen aan het gevecht en besloot Nate voor even aardig te zijn. Even. Als ze hersteld was, zou hij weer keihard gaan bitchen, zoals ze altijd deden. Nate kwam tot stilstand voor Aubree en stak zijn hand naar haar uit om haar overeind te hijsen. 'Kom op, Kingston. Up you go.' zei hij kort.

''I'm gonna fight 'em all, a seven nation army couldn't hold me back.''
_______________________________

"Sticks and stones could break my bones
But anything you say will only fuel my lungs
Don't mind us we're just spilling our guts
If this is love I don't wanna be loved"

Stoom vulde de kerkers, haar zicht, haar neus en haar mond. Ze hoestte, kokhalsde, zoog lucht naar binnen. Haar longen schreeuwden om zuurstof. Iets zweefde naar haar toe, iets roods. Aubree zag het pas op het laatste moment, toen het nog maar op een meter afstand was. Wantrouwig staarde ze ernaar, maar toen haar lege lila ogen constateerden dat het een ketting was, liet ze haar verdedigende houding varen en ging ze verder met lucht in haar longen werken. Nooit meer, beloofde ze zichzelf. Ze ging nooit meer over haar eigen grenzen aan, zelfs al leverde het haar een overwinning op een draak op. De ketting sloot zich om haar nek, maar bleef daar niet lang. Ze trok het touwtje met een korte ruk van haar pols kapot en stak het juweel in haar zak, waar het zacht rood bleef nagloeien. De warmte van het steentje kwam door de zeiknatte stof van haar broek heen. Kettingen waren niets voor Aubree. Zelfs al gaven ze haar extra kracht. Ze weigerde die dingen te dragen.
De stoom begon af te zwakken en Bree kreeg weer wat meer adem, maar nu begon alles écht. Haar armen, hals en handen schrijnden. Ze wierp er een blik op, maar wendde die al vlug weer af toen ze de schade zag. Tweedegraads brandwonden die de vellen van haar huid deden hangen. Alleen de aanblik al maakte de pijn nog erger. Ze voelde de blaren vormen, voelde haar huid breken en zwellen en branden. En dan waren het haar blauwe plekken nog niet eens. Haar rug voelde beurs aan, haar benen voelden aan alsof een paard er overheen was gegaloppeerd en haar spieren schreeuwden, krijsten om meer zuurstof. Tranen schoten haar in de ogen, maar pas toen ze naar de grond staarde. Er drupte echter geen zout water van haar gezicht. Wel een klein beetje bloed. Er zat een wond aan de zijkant van haar hoofd die constant donkerrood bloed lekte.

Ze verbeet haar tranen echter. Nate’s stem schalde ineens in haar ogen en woedend keek ze op, de tranen niet verdwenen maar verborgen achter haar verachting. ‘Fuck off.’ beet ze hem toe, zichzelf grimassend overeind duwend. Haar armen en handen en benen protesteerden allemaal, maar ze ging géén hulp aannemen van dit joch. Haar lichaam trilde terwijl ze haar hoofd oprichtte en haar hoofd rechtte, een en al trots en woede. Woede jegens Nate, die dit maar had laten gebeuren, trots omdat ze die draak een koekje van eigen deeg had gegeven.
Haar shirt was gescheurd, waardoor er een stuk van haar zij en rug zichtbaar was, haar broek vertoonde brandvlekken en haar schoenen waren onherroepelijk verloren. De pijn verbijtend trok ze haar haren uit de staart en gebruikte daarna het laatste staaltje magie van vandaag: ze trok al het water van zich af en wikkelde het om haar wonden heen. Dat doorweekte had nu toch nog zijn voordelen. Langzaam werd de huid weer bleek en verdwenen de vellen, hoewel de huid nog wel even gevoelig zou zijn. Aan haar blauwe plekken kon ze niets doen, maar het water waste haar gezicht schoon en heelde toen ook de wond aan de zijkant van haar hoofd. ‘Het gaat prima. Ik heb je hulp niet nodig, fuckface.’ wierp ze Nathan in zijn gezicht, waarna ze naar de uitgang van de kerkers begon te lopen. Langzaam, rillend van de kou en het gebrek aan energie, maar de adrenaline die ze nu nog voelde hield haar op de been. Ze viel een aantal keer bijna, maar hield zichzelf overeind door tegen de muur aan te leunen. Haar hoofd duizelde, maar ze had gewonnen. Ze had een draak verslagen. Hah. Weet dat maar eens te verbeteren.

"What a cyanide surprise you have left for my eyes
If I had common sense I'd cut myself or curl up and die
You pollute the room with a filthy tongue
Watch me choke it down so I can throw it up"

- to be continued elsewhere

PROFILE MAGICIAN

» ~~A Dragons Fury~~ VvF les 4
» Ours is the fury [&Savador]

A Dragons Fury VvF les 5

A Dragons Fury VvF les 5

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen