Morning dawn.

Zalas stond alleen op het verlaten grasveld. Het was vroeg, amper zeven uur in de ochtend. Het gras was nog nat van de ochtend dauw. Zalas stond hier omdat hier vanacht gepraat was, over hem wist hij. De grond vertelde het hem. Er stond, ondanks dat het zomer was, een vrij sterke wind die ochtend die zelfs zijn lange vlecht aan het wapperen kreeg. Asb'el lag naast hem op de grond en siste zacht tegen Zalas. ''Ik weet het'' sprak hij met zijn eigen zware stem en in het oud-Shadraans. Nu er toch niemand in de buurt was kon hij meer zichzelf zijn dan anders. Zalas sloot voor een moment zijn ogen. Het was het geritsel van het gras dat voetstappen van iemand anders verrieden. Met een klap had Zalas zijn ogen geopende, de verticale pupillen versmald tot spleetjes.

Mizore was al vroeg op en was een ochtend wandeling aan het maken. Ze keek naar het gras en merkte dat het nog vochtig was. Ze liep zoals gewoonlijk bij haar ochtend wandelingen op blote voeten. Haar voeten werden nat. Ze bleef echter stil staan toen ze merkte dat er een slang in het gras lag. Ze zag twee voeten er naar staan en keek omhoog. 'Jij bent ook vroeg wakker' Ze keek hem met nog iets of wat slaperige ogen aan. Haar kleding zat een beetje slordig. Ze keek even naar haar kleding toen ze dat opmerkte, deed alles weer keurig recht en mooi en keek Zalas nu weer aan. 'Er zijn er sochtends niet zo veel wakker en al helemaal niet buiten.'

Zalas bleef een moment voor zich uitkijken toen hij een stem achter zich hoorde. Hij draaide zijn bovenlichaam een kwartslag zodat zijn amberkleurige slangenogen het meisje achter hem recht aankeken, maar zijn voeten bleven in dezelfde positie staan, al draaide ze wel een beetje mee. Hij herkende haar uit de les van Savador. ''Soms is het gewoon een gevoel dat zegt dat je ergens op een bepaald tijdstip moet zijn'' zei hij tegen haar. Nu waren de sporen nog vers en voor het oprapen. Zalas had nog een zwakke poging gedaan zijn stem nog een beetje te verdraaien maar zonder al te veel succes. Zijn stem klonk nog steeds zwaarder en volwassener dan bij zijn uiterlijk hoorde.

Mizore kon Zalas nu aan kijken en herkende hem meteen van de les. Ze luisterde naar zijn woorden en ze kon hem geen ongelijk geven. Haar blik bleef hangen in zijn ogen die ze nu goed kon zien. Ze wist niet goed wat er met zijn stem was, het was dat ze hem kon zien anders zou ze denken dat ze met een veel oudere kerel stond te praten. 'Al vroeg een goede baard in je keel?' Vroeg ze daarom ook maar op een sirieuze toon. Ze bevroor het gras rondom haar om die natte slierten van haar voeten af te krijgen. 'Ben je op zoek naar iets?' En ze keek even zoekend over de rond, maar het enigste wat ze zach was zijn slang. Ze ging door haar knieën waardoor ze nu op haar hurken zat en aaide de slang. Ook zij was slangen gewend en was er niet bang voor. Ze was inmuum voor slangen gif aangezien ze het gif er binnen 2 seconden uit kon halen door haar sterke watermagie.

Zalas bleef Mizore al die tijd aankijken. Zijn ogen schoten opzij toen hij zag dat de stevige ochtend wind zijn lange vlecht aan het uithalen was. Snel, als de gespleten tong van een slang schoot zijn arm opzij en greep zijn haren stevig vast. Zonder zijn lokken los te laten vlechtte hij ze weer tot een losse vlecht. De losse vlecht liet hij weer los en al gauw waaide die weer mee met de wind. Zalas keek Mizore weer aan toen hij haar wat vroeg over zijn stem. ''Zoiets'' zei hij een beetje ontwijkend. Eigenlijk was dat al een paar eeuwen terug toen hij de baard in de keel had. Maar nu deed hij niet eens meer de moeite zijn stem te verdraaien. Asb'el genoot in stilte van de aanrakingen van Mizore. Zalas trok even zijn wenkbrauw op. ''Asb'el'' zei hij kalm tegen de slang. Op het stemgeluid van zijn meester keek de slang direct alert naar hem op. Zalas maakte een kleine beweging met zijn hoofd en de slang gleed direct het gehele veld over alsof hij iets zocht. ''We zullen er gauw genoeg achter komen of ik hier iets zoek of niet'' zei hij tegen Mizore.

Mizore had het niet gemerkt van zijn vlecht, ze keek naar hoe Asb'el geniet van hoe zij hem "kroelde". Ze stopte daar echter mee toen de slang Zalas aan keek toen zij zijn naam zei. 'Maar hoezo weet je dat nog niet? Als je iets kwijd bent dan weet je tog wat je zoekt?' Onder tussen dat ze dit zei volgde haar ogen Asb'el. Ze ging weer recht staan en deed opnieuw haar kleding, vooral haar rokje, weer goed. 'Misschien kan ik helpen?' Vroeg ze maar om iets of wat beleeft te doen. Savador zou het waarschijnlijk niet goed vinden als ze alleen maar hem hier zou kennen en dus probeerde een soort van kennisen te krijgen. Ze had nooit echt veel vrienden gehad en had er nu ook niet echt behoefte aan. Meestal begon ze mensen die te vaak langs kwamen haar te irriteren. Ze zuchte even kort en vroeg daarna aan Zalas 'Hoe kom jij eigenlijk aan Asb'el?' en ze keek hem met een soort van vriendelijk vragende blik aan. Toen ze terug in het grasveld keek duurde het even voordat ze Asb'el gevonden had en volgde hem weer met haar ogen.

''Ik weet dat ik hier moet zijn. Ik weet dat hier vanacht iets belangrijks is gebeurd. Waar ik nu achter probeer te komen is wat precies'' zei Zalas maar direct. Ook zijn amberkleurige ogen volgde Asb'el terwijl die speurend over het veld gleed. Uiteindelijk kwam hij terug. Zalas knielde bij de witte slang neer en hield zijn hand op. Asb'el legde iets duns, en zwarts in zijn geopende handpalm. Het was een lange zwarte haar. Zalas hield hem vlak voor zijn gezicht. Daarna, maar een paar korte seconden lichtte zijn amberkleurige ogen fel op. Geel, bijna zelfs goud. Veel feller dan anders maar al snel was dat voorbij. Zalas' gezicht betrok bij de informatie die deze haar hem verschafte. Hij stond op en liet de haar weer los terwijl hij nu zelf speurend over het veld liep. ''Hier hebben ze gestaan, daar verwijderen zich lichtere voetstappen, dus ze moeten daarna hierheen gegaan zijn. Daar ergens heeft een kledingstuk gelegen, maar niet voor lang. Ze hebben hier even gezeten maar zijn dan gaan liggen, vermoeddelijk op hun rug. Ze zijn pas een paar uur geleden vertrokken'' mompelde hij half in zichzelf half tegen Asb'el. Hij streek de slang even over zijn kop. ''Orci, droistè'' zei hij zacht in het oud-Shadraans dat Deshas meestal sprak tegen de slang. Iets wat vrij vertaalt 'goed gedaan' zou betekenen. De slang kronkelde weer naar zijn vertrouwde plekje rond de schouders van Zalas die nu weer opstond en omkeek naar Mizore. ''Ik heb Asb'el niet gevonden als je dat bedoeld. Hij vond mij'' zei hij kalm tegen haar. Hij streek de slang zacht met een vinger langs zijn kop en lijf.

Mizore keek naar hoe de slang als een hond met iets terug kwam. Ze keek even vreemt op toen ze zag dat het een haar was. 'Van wie is die haar?' Vroeg ze een beetje zacht en niewschierig. Toen ze merkte dat Zalas zelf naar iets was gaan zoeken en vanalles zei wist ze niet goed wat ze moest doen. 'Ik bedoelde ook niet of je hem gevonden had. Eerder...' Ze was even stil en maakte haar zin ook niet verder af. 'hoe heeft hij jou gevonden dan?' Ze bleef nog steeds op het zelfde stukje bevroren grond staan en bewoog zich wijnig tot niet. Ze keek even om zich heen om te kijken of ze nog alleen waren. Ze keek naar hoe Zalas over het grasvelt zocht naar iets wat blijkbaar niet iets van materiaal was maar eerder een gedachte of zo.

''Dat is niet van belang'' zei Zalas kalm op Mizore's vraag van het dat haar was. Zalas wist wiens DNA hieraan vast zat, dat was genoeg. Hij wierp nog een blik op het grasveld maar besloot toen dat hij meer dan genoeg wist. Hij zweeg even voordat hij antwoord gaf op Mizore's volgende vraag. ''Ik was een tijd geleden op Shadra. Ik maakte die dag eigenlijk gewoon een wandeling. Je weet wel, gedachtes leegmaken enzo. Op een open plek was ik gestopte en had mijn jas even uitgetrokken omdat het die dag nogal warm was. Ik was een stukje verdergelopen en toen ik terug kwam lag Asb'el op mijn jas. We hebben erom gevochten met z'n tweeën. Vandaar zijn naam. Asb'el betekend witte furie. Na dat gevecht wou hij bij me blijven dus ik liet hem zijn gang maar gaan. Na verloop van tijd zijn we goede vrienden geworden hoewel hij in het begin niks van me moest hebben. In het begin ging het hem alleen maar om mijn jas'' zei Zalas met een zwakke glimlach als hij terug dacht aan die herinnering.

Mizore keek even vreemd toen hij geen antwoord wilde geven over van wie die haar was. Ze besloot het maar te rusten en luisterde naar het verhaal van Zalas haar vertelde. Tijdens dat Zalas aan het praten was keek ze naar asb'el. 'Jullie hebben dus al een geschiedenisje samen.' Zei ze rustig toen hij was uitgepraat. Ze keek naar haar voeten die vreemt genoeg koud waren geworden. Het was al een tijd gelden dat ze kou had gevoeld. Het beviel haar wel. Ze keek naar Zalas. 'Hoe vind jij het hier op school?' Vroeg ze maar om van onderwerp te veranderen en het geprek op gang te houden.

''Het is anders dan de scholen waar ik vroeger op heb gezeten'' zei Zalas kalm. Maar ja, dat was logisch. In zijn tijd waren de lijfstraffen erg veel van toepassing en stamde hun schoolspullen uit het jaar nul of zoiets. Vergeleken met de laatste school waar Zalas jaren geleden op zat was deze harstikke modern. ''Het is dus wel even gewennen. En jij?'' vroeg Zalas en keek Mizore recht aan. Praten vond hij niet erg, zolang hij maar uitkeek met zijn antwoorden. Daarom vestigde hij liever de aandacht even niet op zichzelf en was naar Mizore gaan vragen wat zij van de school vond.

Mizore luisterde naar zijn verhaal. Best interesant verhaal vond ze. Ze dacht even na. Het was een hele tijd geleden geweest dat ze op school had gezeten. 'Ik weet niet, ik denk dat het net zo is als alle andere scholen. Ook voor mij is het nog wennen. Ze dacht terug aan toen ze gevangen zat in het ijsblok. Ze hadden haar daar toen geen lessen durven te geven wegens haar sterke ijskrachten. Ze kreeg een naar gevoel bij het terug denken aan haar verleden. Er ging een duidelijke rilling over haar rug. 'Ik heb er nooit van gehouden op school te zitten. Ik ben hier eerder voor Savador als hier men schooljaren door te brengen.' Ook zij keek Zalas recht in zijn ogen aan. Ze besturdeerde ze goed. Het was een appart kleurtje. 'Mooie ogen heb je trouwens.' Ze frumelde met een plukje haar bij haar rechter oor.

Zalas trok even licht een wenkbrauw op toen Mizore zei dat ze hier meer voor Savador was dan om te leren. ''Zou ik je mogen vragen wat voor band jij dan hebt met Savador'' vroeg hij kalm. Hij kende Savador uitsluitend als Deshas' opvolger. En als leraar natuurlijk. Hij voelde zijn bleke wangen extreem licht verkleuren toen hij Mizore's compliment hoorde. Hij had veel magische krachten. Hij was goed met slangen maar absoluut niet met sociale vaardigheden. Het ongemak was uit zijn ogen af te lezen terwijl zijn brein piekerde over wat hij nou terug moest reageren. Wat betrefd complimenten krijgen en geven was Zalas net zo jong als zijn uiterlijk. ''Dank je. Jij ook'' zei hij met een iets zachtere stem dan normaal.

Mizore had de vraag van Zalas over Savador al wel aan zien komen. 'Hij is mijn neefje, Je zou het niet zeggen maar ik ben ouder als hem' En ze kreeg een brede grijns op haar gezicht. 'Hij is de enige famililid die nog leeft en waar ik goed mee kan opschieten.' Ze merkte de verkleurig van Zalas op. Ook zij begon licht te blozen van zijn compliment. Ze was het niet meer gewent. Jaren lang hadden mensen haar vuil aan zitten kijken. Ze was meer gewent aan te horen, ga dood of ga naar de hell of andere haterlijke dingen. Ze stopte met het gefrunnik met haar haren en vouwde haar handen acher haar rug in elkaar en keek naar haar voeten.

Zalas keek op toen Mizore zei dat Savador haar neefje was. Zijn blik was scherp. Zijn blik kreeg iets van herkenning toen ze zei dat ze ouder was dan Savador. Toen ze haar blik afwendde naar haar voeten bleef Zalas staan. Onzeker deed hij daarna een stap naar voren. ''Ik snap wat je bedoeld. Ik heb ook zoiets'' zei hij rustig maar wel nog wat ontwijkend over het feit dat Mizore ouder was dan Savador. ''Ik ben ook een par jaar ouder dan ik me voor doe'' vervolgde hij daarna zonder zijn blik van Mizore los te scheuren.

Mizore keek weer op van haar voeten. Ze merkte dat Zalas dichter bij was gaan staan. 'Hoe oud ben jij dan?' Vroeg ze met enige onzekerheid in haar stem. Pas nu ze er eigenlijk met iemand over prate mekte ze dat ze eigenlijk al heel oud was. Haar hele leven was voorbijgegaan in een ijsblok. Ze had had geluk dat haar lichaam ook stil had gestaan in het ijsblok zodat ze als een ouder persoon haar jeucht over kon doen. Ze keek Zalas aan met een iets wat onzekere blik. 'Ik voel me eigenlijk nog niet helemaal thuis op deze school. Het is zo vreemt nu zo veel jonger te zijn als mijn neefje, die mij nog niet eens herkende' Het laatste wat ze zei kwam er zachter uit als de rest van haar zin, maar ze bleef dit keer Zalas aankijken.

Zalas moest nu een beetje op Mizore neerkijken nu hij wat dichter bij haar stond. Hij was zeker een halve kop groter. ''Reken maar zeker op een paar eeuwen. Ik leef zogezegd van anderen. Ik ben een geestenverwisselaar. Op die manier leef ik al minstens drie en een halve eeuw'' zei Zalas. Nu hij dichtbij Mizore stond was hij automatisch ook zachter gaan praten. ''Ik snap wat je bedoeld met thuisvoelen. Ik weet nooit zeker of ik leraren met u of met je aan moet spreken terwijl ik toch zeker minstens vijf keer hun leeftijd ben zo niet meer. Een beetje alsof ik er lichamelijk wel bij hoor, maar geestelijk nog steeds dood ben'' zei hij nog iets zachter. Ook Zalas wende zijn blik niet van Mizore af.

Mizore moest nu omhoog kijken naar Zalas. Ze luisterde aandachig naar zijn woorden. 'Het lijkt me geweldig om van lichaam te kunnen veranderen om langer te kunnen leven.' Zei ze redelijk zacht maar wel dat hij het kon horen. Ze zonk even in gedachte weg, maar ze bleef hem wel aankijken. Vroeger had ze er boeken over gelezen over mensen die dat konden en hoe het moest, maar het was zelf nooit in haar opgekomen om het te doen. Ze vond het wel interesand om nu iemand voor haar te hebben staan die het al een paar keer gedaan had. 'heb je ooit spijt gehad toen je in een ander lichaam ging?' Zei ze wat dromerig, want ze was nog half aan het dagdromen.

''Het heeft inderdaad ook voordelen'' gaf Zalas toe. Onbewust was hij nu voor Mizore gaan staan met maar een paar centimeter afstand tussen hun lichamen. Hij voelde de kou die haar sterke ijsmagie van haar huid af met de wind meegevoerd werd. Ze rook naar pas vallende sneeuwvlokken of een bevroren meer. Ze rook naar de winter. Zalas besefte dat hij Mizore nu al een aantal minuten schaamteloos stond aan te staren terwijl ze hem iets gevraagd had. Hij sloot zijn ogen even om zich terug te roepen naar deze wereld. ''Nee. Tot nu toe is dit zelfs het beste lichaam waar ik in terecht gekomen ben. En ik heb nu een manier gevonden om hem te kunen behouden. Het is alleen wel jammer dat ik me niet meer kan herinneren hoe ik eruit zag. Van geboorte bedoel ik'' zei hij.

Mizore merkte nu pas hoe dicht bij Zalas wel niet was gekomen toen ze een vreemde gloed voelde. Het was de magie uitstoot van Zalas. Zonder haar blik van zijn ogen af te wenden keek ze naar zijn haar. Het viel nog al op aangezien het buiten nog niet zo heel licht was en zijn haren spier wit waren. Zijn haren gingen als mooie witte slierten door de wind. 'Heb je ook nergens meer foto's liggen van je zelf?' Zei ze een beetje afwezig en met een redelijk zachte stem. Ze voelde dat ze wat roder werd, maar verborg het met haar ijsmagie, waardoor haar wangen nu meer een soort van heel licht blauw was geworden. De zelfde wind die Zalas haar liet glijden over de wind deed haar haren juist in haar gezicht. Met haar rechter hand probeerde ze het achter haar oor te doen. Het hielp alleen niet veel omdat haar haren in normale staat heel zacht waren en dus niet achter haar oor bleef zitten. Ze was zelf nu half in de ogen van Zalas verzonken, het is zo'n apparte kleur dat ze haar blik gewoon niet er van af kon wenden.

Zalas glimlachte even kort. ''In mijn tijd bestond het fototoestel nog niet'' grinnikte hij zachtjes, bijna fluisterend. Hij kwam ongeveer uit dezelfde tijd vandaan als Deshas. Kortom haast de middeleeuwen. Langzaam en zacht streek Zalas met zijn hand ook langs de lok haar van Mizore en probeerde die achter haar oor te houden maar ook hem lukte het niet. Niettemin blijven zijn vingertoppen wel even bij haar wang zweven zodat ze haar bijna aanraakte maar toen trok Zalas zijn hand weer terug. Zijn blik was ook gevangen door de ogen van Mizore.

Mizore kreeg een gevoel van stomheid in zich toen ze de woorden van Zalas hoorde. 'Sorry, niet aan gedacht.' zei ze zo zachtjes dat het nog maar net te horen was. Er kwam een klein glimlachtje op haar gezicht, om de poging van Zalas, om haar haren achter haar oor te strijken. Ze werd een beetje zenuwachig. Ze zou haar blik van de zenuwen willen afschudden, maar het lukte haar gewoon niet. Haar linkerhand die rustig langs haar zijde hing begon een beetje te trillen. Ze kreeg een oud gevoel terug, maar ze kon het niet plaatsen, omdat het te lang geleden was dat ze dat gevoeld had. Met haar ijsmagie moest ze steeds meer bijwerken om haar blozen weg te houden. Er ontglipte haar een klein grinkikje van de zenuwen en ze hoopte dat Zalas het niet gehoord had.

Zalas glimlachte even licht. ''Je ziet er schattig uit als je bloost Mizore'' zei hij zachtjes tegen haar. Ze probeerde het te verbergen maar Zalas had het wel al opgemerkt. Maar Mizore was niet de enige die zenuwachtig was. Ook Zalas had er moeite mee zijn stem onder controle te houden zodat die niet zou trillen. Iets aan Mizore zorgde ervoor dat Zalas' hart sneller sloeg dan anders. Iets wat hij niet voor mogelijk had gehouden. In al die eeuwen dat hij al leefde kende hij dit nog niet. Hij voelde de begeerte zijn armen om haar heen te slaan en moest ertegen vechten op deze paar centimeter afstand te blijven.

Mizore begon nog harder te blozen toen ze merkte dat hij het al had opgemerkt. Om haar krachten niet te verspillen hield ze maar op het te verbergen waardoor ze nu heel mooi zacht rode wangen kreeg. Normaal gesproken lied ze het aan niemand zien of merken, maar er was iets wat die dwang had weg gehaald. Mizore, die nog steeds naar boven moest kijken, probeerde te kijken hoe ver ze van elkaar af stonden, maar haar ogen kwamen nog steeds niet van de zijne af. Zijn magie uitstoot was redelijk sterk en dus wist ze dat nog maar een paar centimeter bij elkaar vandaan stonden. Ze beet even op haar onderlip. Haar hoofd was zo verward en haar lichaam was zo warm geworden dat ze haar koude voeten niet eens meer voelde. Ze wist totaal niks meer om te zeggen en bleef hem dus maar aan kijken, zoals ze al een tijdje stonden. Zou dit nu liefde zijn? ging er door haar hoofd. Ze kreeg de drang om met haar hoofd tegen de borst van Zalas aan te gaan om zijn hardslag te horen.

Zalas kon die innerlijke strijd tegen zichzelf niet winnen. Voorzichtig en misschien een beetje houterig legde Zalas zijn hand op Mizore's middel. Maar daarna ging het bijna vanzelf. Met zijn andere hand streek hij zachtjes langs haar wang. Hij boog zich nog iets naar voren zodat zijn lippen bijna de hare raakte. Maar in plaats van haar op haar mond te kussen draaide hij haar hoofd een beetje en kuste haar zachtjes op haar wang. Daarna nam hij direct afstand. Zijn wangen waren licht rood. ''Sorry, ik liet me teveel gaan'' zei hij met een licht onvaste stem.

PROFILE MAGICIAN

» A new dawn
» The Morning After~
» The Morning After~
» When the morning sings.
» Dawn Kuroame

Morning dawn.

Morning dawn.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen