5 uur in de ochtend. De meesten op Starshine Academy slapen nu nog of zitten nog binnen, op één iemand na: Florence Scarlett. Ze stond op om vijf uur om anderhalf uur te joggen rond de school. Niet langer, niet korter, 90 minuten. En daarna nog 30 minuten strekoefeningen. Nauwkeurig op de minuut - het leek een obsessie van Florence, dat strakke schema.
Om stipt zeven uur kroop ze in de douche, poetste haar tanden en borstelde haar gladde zwarte haren in een sportieve hoge staart. Ze trok een training aan, en haalde ook haar badpak speciaal voor watersport. Want dat was het onderwerp van haar eerste les op deze school: wakeboarden. Ze had al vijf boten en het nodige materiaal geregeld op Cassia, die klaarstonden voor haar les in Cassia.
Ze had de leerlingen die ingeschreven waren voor deze les gewaarschuwd dat ze om stipt 9 uur zeker aan het lanceringsplatform moesten staan, anders ging de shuttle zonder hen vertrekken en ze zou geen uitzonderingen maken. Ze wou het vertrek naar Cassia snel laten verlopen zodat er meer tijd was voor de leerlingen om te oefenen, want wakeboarden leren kost veel tijd en ze wou ze die tijd ook geven.
Ze stak een zwarte rugzak vol spullen die ze ging nodig hebben: haar badpak, ehbo-pakket, haar lesblaadjes, een flesje water en een paar stukjes fruit. Eten voor de leerlingen moest niet, ze gingen slechts een voormiddag weg en ze moesten dus niet lunchen op Cassia.
Met de rugzak op haar rug, wandelde Florence naar het lanceringsplatform in de buurt van de school. Ze had 5 tickets naar Cassia gekocht en daar stond ze nu mee in haar  handen, te wachten op de leerlingen. Toen er 4 leerlingen bij haar stonden, controleerde ze of iedereen er was, en dat was het geval. Daarna gaf ze de tickets en  stapte in de shuttle. Als die opgestegen was, schraapte ze even haar keel om iets te zeggen.
‘Goeiemorgen iedereen. Ik ben Florence Scarlett, Miss Scarlett voor jullie. We zijn nu, zoals jullie al weten, onderweg naar Cassia, waar we gaan wakeboarden op zee. We gaan eerst ons zwemgerei aandoen en daarna gaan we naar het stuk waar de boten staan. Dan gaan we beginnen. Er zijn natuurlijk ook regels. Je luistert naar mij en houd je niet bezig met andere dingen als ik uitleg. Je praat dus niet met de anderen, anders word je afgeleid. We gaan pas over naar de tricks als je goed kan blijven staan. Als je de regels niet volgt, zet ik je met plezier even aan de kant.’ Daarna draaide ze zich weer weg van de leerlingen en nam haar lesblaadjes, om ze een laatste keer door te lezen.
Met een lichte klap hield de shuttle halt. ‘Neem jullie tas en stap uit! Volg mij!’ riep Florence als de deuren opengingen. Ze liep uit de shuttle en vertraagde haar pas een beetje als ze buiten waren. Ze wist haar weg hier - met Mia was ze hier geweest toen zij watersporten had geleerd. Ze had dan ook via Mia de boten voor een goedkoop prijsje kunnen huren, want het waren kennissen van haar. ‘Ha, Florence!’ riep de eigenaar van het verhuurbedrijf, een slanke, gebruinde man met lang donkerblond, licht grijzend haar dat in een staartje zat. ‘Hallo, ik ben hier voor die vijf gehuurde boten, op naam van Scarlett?’
‘Natuurlijk. Kom mee!’
Florence volgde de man en gebaarde de leerlingen dat ze het zelfde mochten doen. ‘Zo, hier zijn ze. Ik haal even 5 van m’n mannen voor het sturen en het beschermend materiaal.’ Hij verdween even en keerde terug met 5 mannen achter hem, en een zak. ‘Zij gaan sturen. ’t Is voor wakeboarden, hè?’ Florence knikte. De mannen gingen aan boord. ‘Jij leert ze hoe het moet, hè Florence? Hier is trouwens de zak met het beschermend materiaal. Verplicht aan te trekken.’ riep de man. Hij gaf Florence de zak aan en ging weer weg.
Ze deelde de helmen en reddingsvesten uit. ‘Oke. Nu mogen jullie je gaan omkleden. Er zijn hier hokjes, volg mij maar. Vergeet vooral niet om de helmen en reddingsvesten aan te trekken - zonder mag ik jullie niet laten wakeboarden. Neem jullie gewone kledij weer mee.’ Ze leed de leerlingen naar de hokjes en ging zelf ook in een. Ze trok het badpak aan, de reddingsvest erover heen en zette de helm op.
Na het omkleden liep ze weer naar de oever, waar de wakeboards al klaarlagen, net zoals de touwen. ‘Oké, nu beginnen we eraan. Iedereen, kies maar een van de boards. Niet dat het verschil maakt, maar toch.’ Zelf liep ze naar de middelste en wachtte tot iedereen één had gekozen. Dan legde ze uit terwijl ze het zelf deed. ‘Zet nu je voeten op het bord, op de plekken waar ze in moeten. Hou het touw vast. Niet aan trekken, gewoon nemen! Terwijl de boten nu naar voor gaan, draai je je voet die je meest gebruikt naar voor en je gaat staan alsof je op een stoel zit. Probeer dat nu maar eerst, en daarna kunnen we beginnen vooruit gaan. Als je hulp nodig hebt, roep dan even, maar probeer het eerst zelfstandig: ik ga niet constant jullie handje vasthouden.’ Ze ging opstaan en zette haar kritische blik op, waarna ze wachtte tot de leerlingen het zelf zouden proberen.

DEZE LES IS VOOR:
•Nathan
•Owen
•Earia
•Elveria

Hou de rest niet op door op je post te laten wachten, want ik ga pas weer posten als iedereen dat ook heeft gedaan ^^