Chopper was rustig aan het kaarten. “de harte 1 ging op een aparte plek boven de rest… de claver 6 moest op de… op de…  “ De bibliotheek mevrouw hielp hem even en zo ging hij verder met zijn spelletje. Na het een paar keer compleet te hebben uitgespeeld, schudden en opnieuw spelen keek hij tot een nieuwe stroom van mensen binnen kwamen en wie er naar buiten gingen. Hij vervolgde zijn spelletje weer en keek op toen er een grote schaduw over hem heen viel. Hij keek langzaam betrapt omhoog. Zijn ogen en hoofd hadden een onschuldig uiterlijk en keek hem als een soort puppy met oogjes omhoog naar hem. ‘Kan ik er bij aanschuiven?’ Vroeg de man. Hij had bruin haar dat achterover gestroken was, een pluk viel voor zijn gezicht en zijn bril deed hem doen slim lijken vond Chopper. Hij knikte ja terwijl hij hem voor zijn geest aan het halen was. Hij hield zn koppie iets scheef met armen over elkaar. Hij was aan het nadenken tot hij naar hem wees en aan now i know gezichtje trok. “ Jij bent die zanger!”  Chopper herkende hem enkel als de zanger… Hij had niet verwacht toen hij doorhad dat hij een leerlaar was. “HEAH?!”  Klonk hij verrast en was half opgestaan. Zijn mond was een paar centimeter naar beneden gegaan en stond met open mond terwijl hij armen en benen wijd had. “ Master?! “ Sprak hij nog vol in verbazing, hij liep langs opzij en poke’de hem even. Kijken of het geen val was. Hij had besloten dat het geen val was en keek hem aan met twinkeltjes in zijn ogen. Vele vragen stroomde naar binnen, vele en vele vragen. Maar voordat hij begon met de vragen stroom ging hij naast hem op de grond zitten en keek hem aan met die twinkel in zijn ogen. “Hontodeska?! Subarashī~”  Klonk chopper door het dollen heen van blijdschap. De kleine adviseur liet altijd zijn emoties zo goed zien dat je altijd kon zeggen hoe of wat, hij kende geen middenin met emoties, of hij was blij, vrolijk, hyper, boos. Maar hij zat nooit tussen blij en sad in ofzo. Hij merkte dat hij zich niet zo goed gedraagde en liep zijn eigen plekje toe. Hij keek hem weer onschuldig aan. “Wil je een potje spelen?”

Chopper keek hem al aan met grote ogen en open mond doordat hij een leraar was, en niet alleen een zanger. Hij had zich, naar zijn idee, niet zoals zijn titel behoorde. Hij zat weer op zn kleinekussentje. Zijn ogen twinkele nog lichtjes na en keek hem onschuldig aan. ‘Wil je een potje spelen?’ Vroeg hij met pure onschuld in zijn stem. Tot zijn verbazing stelde hij zich nog voor. Hij stond op en rekte zich wat naar boven uit om zijn hand te schudden. Hij legde zijn hoefje in zn hand, deze waren uiteraard schoon, nu verandreen in een mens was misschien niet gewenst en zou zeker een schrik reactie of in dien trant krijgen. “ Tony Tony Chopper. Adviseur Aarde.” Sprak hij vrolijk terug. Hij keek naar hoe Mr. Vavyendor de kaarten aan het schudden was, hij had het telkens anders gedaan. Doordat hij in het kleine vormpje bleef legde hij gewoon de stapel op het tafeltje en begon het al draaiend te husselen. Maar Mr. Vavyendor deed het heel behendig, hij moest het zeker vaak gedaan hebben. Hij kreeg zeven kaarten en hield deze tot net aan in zijn hoefjes vast. Hij bekeek de nummertjes en figuurtjes dat hij had. Hij had een kleurrijk spel aan kaarten. Rode harten, blauwe schoppen, groene klavers en oranje gele ruiten. Elke getal stond er vrolijk op, heet dik en vormig. Geen strakke strakke lijnen. Hij keek naar de kaart in het midden, een Rode 6, zijn blik gleed naar zijn kaarten en een vrolijke grijns viel op zijn gezicht. Hij legde een voor een de kaarten op, een rode 7. “Een rode 7 blijft kleven.” Sprak hij dan vrolijk. “ Met een rode 8 moet je wachten.” Sprak hij weer en giegelde kort. “ Een blauwe 8 moet je wachten. “ en weer legde hij er een kaart op. “En een blauw 2 moet u twee pakken.” Hij keek zo vrolijk als het maar kon. Hij had altijd mazzel met dit spelletje. Misschien kon Mr. Vavyendor nog wel winnen. “ Waar komt u vandaan Mr. Vavyendor?” Sprak hij beleefd maar de fonkeltjes in zijn ogen bleven zichtbaar.