Clear my mind.

Madeline deed vermoeid de deur van haar kamer dicht. Ze had een paar kaarsen aangestoken die door de wind van de dichtslaande deur even flakkerde. Terwijl ze naar haar tweepersoonsbed liep trapte ze haar hakken uit in een hoek van de kamer en haalde de klem uit haar haren. Die legde ze op haar nachtkastje terwijl ze met een hand even door haar lokken streek. Ze maakte zich steeds meer zorgen om Hatori naarmate ze geen bericht van hem kreeg. Ze trok haar kleding uit en verwisselde dat voor een witte nachtjapon met spaghetti bandjes die bij haar benen licht door scheen. Ze ging in bed liggen en draaide zich met een droeve zucht op haar zij.

Savador beende door de gangen op weg naar de ziekenzaal. Saethion had hij voor de verandering niet meegenomen. Nu Hatori en Kale vertrokken waren, moest Madeline zich vast eenzaam voelen. Een uitstekende gelegenheid om haar weer eens een bezoekje te brengen. Eigenlijk een soort smoes om haar weer even te kunnen zien en grof gezegd voor zichzelf te hebben. Toen hij de ziekenzaal binnentreed merkte hij meteen dat het een stuk leger aanvoelde nu Hatori niet meer aanwezig was, zeker nu Mèadraid ook nergens was te bekennen. Dat werkte voor nu alleen in zijn voordeel. Savador liep de trap op die naar de vertrekken leidde en liep allereerst door naar de badkamer, waar hij haar de laatste keer had gevonden toen ze hier zat. Daar was ze ergens tot zijn teleurstelling niet aanwezig. Hij sloot zacht de deur en probeerde een andere. In een oogopslag kon hij zien dat het een slaapkamer was. Hij voelde zijn hart opspringen toen hij Madeline in het bed zag liggen, maar hij hield zich in. 'Wat lig je er weer droevig bij,' zei Savador zacht. Hij bleef met een brede grijns kalm in de deuropening staan en liep langzaam verder de kamer in. De deur sloot hij zacht achter zich. Hij scheurde zijn begerige blik niet van Madeline los terwijl hij met zachte passen naar het raam liep en er met over elkaar geslagen armen voor bleef staan.

Madeline keek op toen de deur open ging en ze Savador zag maar het lukt haar nu zelfs niet zwak te glimlachen. Ze ging even rechtop in bed zitten en keek naar Savador die voor het raam stond. ''Ik ben gewoon bezorgd, vooral om Hatori. Ik weet wel dat jij hem niet mag maar hij blijft mijn broer'' ze ze zacht en staarde triest naar haar schoot. Een van de bandjes van haar nachtjapon was van haar schouder afgezakt maar Madeline had het niet eens gevoeld.

Savador had zijn blik even van Madeline afgewend en nors naar buiten gestaard toen ze over Hatori begon. Het was al wel te verwachten. Het eerste moment zweeg hij en duurde het een aantal seconden voor hij zich weer naar haar omdraaide. Hij hield zijn eigen harde mening - dat hij het alles behalve erg zou vinden als Kale noch Hatori het niet zouden overleven - rotsvast voor zich en zeeg met een geruststellende glimlach op de rand van het bed neer. 'Maak je er toch niet zo druk om,' zei hij terwijl hij het afgezakte bandje van haar nachtjapon weer goed deed. Savador legde twee vingers onder Madeline's kin en hief die een stukje op zodat ze hem wel moest aankijken. Daarna staarde hij weer met een afwezige blik voor zich uit. 'Het is ook niet niks, een oorlog,' vervolgde hij op neutrale toon. Hij probeerde het wat bezorgd te laten klinken, al was dat moeilijk als je dat helemaal niet was. Het volgende moment keerde Savador zich weer naar Madeline toe en streek glimlachend een blonde lok achter haar oor. 'Maar het komt goed, vertrouw op me,' eindigde hij zacht.

Madeline probeerde de kippevel op haar huid te verbergen toen ze Savadors vingers voelde die haar bandje weer goed deden. Ze kon het ook nog steeds niet voorkomen dat er een lichte huivering over haar rug ging als hij zijn vingers onder haar kin legde zodat ze genoodzaakt was hem aan te kijken. Ze glimlachte Savador na het horen van zijn woorden zwakjes toe. ''Dank je Savador'' zei ze zacht. Ze omhelsde hem daarna. ''Hou me gewoon lasjeblieft even vast'' fluisterde ze zacht in zijn oor. Ze had nu gewoon even iemand nodig die haar vasthield voor een moment. En Madeline had er totaal geen problemen mee dat dat Savador was.

Savador glimlachte beminnelijk terug. Hij wilde net zeggen dat ze hem niet hoefde te bedanken, toen Madeline hem opeens omhelsde. Als reactie daarop versnelde het ritme van zijn hart automatisch. De kriebels in zijn buik werden er ook spontaan heviger op, vooral toen hij haar fluisterende stem in zijn oor hoorde. Vlinders, volgens men. Maar hij vond het eerder ongetemde slangen die in een warboel wild over en onder elkaar heen kronkelden. Savador staarde even onbeweeglijk in Madeline's ogen en sloeg kort daarna zijn armen om haar heen. Met een zachte druk duwde hij haar tegen zich aan en streek zwijgend door haar blonde lokken. 'Wat je wilt,' fluisterde hij op zijn beurt in haar oor.

Madeline bleef nog een tijdlang zo zitten. Ze luisterde naar de vlammetjes van de kaarsen die lichtjes flakkerde, naar Savadors ademhaling. Ze voelde dat hij door haar haren streelde. Na een tijd liet Madeline Savador weer los. ''Sorry. Ik had even behoefte aan een stel armne om me heen'' zei ze zacht. Daar had ze ook nog twee andere redenen voor maar die zei ze niet. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen een om haar knieen.

Savador was wat van zijn stuk geslagen zodra Madeline hem na een lange fijne tijd in een omhelzing gezeten te hebben weer jammerlijk genoeg losliet. 'Daar heeft iedereen wel eens behoefte aan,' suste hij haar verontschuldiging weg. Hij keek haar met een warme glimlach aan, maar in zijn gouden ogen lag iets van teleurstelling. In de langdurig lijkende stilte die volgde, bleef hij stil voor zich uitkijken. Hij wilde haar zoveel zeggen en zich gewoon laten gaan, maar hij wist niet waar te beginnen. Na een tijd keek Savador Madeline vanuit zijn ooghoeken weer aan. 'Laat die somberheid voor nu even van je afglijden, Madeline,' zei hij zacht. 'Je bent veel mooier als je glimlacht, weet je dat?' Toevoegend op die woorden schonk hij haar een kleine grijns.

Madeline liet zich na een tijdje achterover in de kussens vallen. Ze keek naar het plafon en glimlachte licht toen ze Savadors woorden hoorde. Ze keek even weg van het plafon en recht in Savadors ogen. Nu ze ze eens goed bekeek zag ze pas hoe goudkleurig ze waren. Ze had er nooit echt zo op gelet maar nu kon ze haar bik er maar niet vanaf wenden. Uiteindelijk lukte het haar om haar blik los te scheuren van Savadors ogen door weer naar het plafon te kijken.

Savador bleef Madeline glimlachend aankijken, ook toen ze zich achterover in de kussens liet vallen en ze hem langdurig in de ogen aanstaarde. De vlinders - in zijn geval slangen - in zijn buik leken zich plotseling te vermenigvuldigen. Maar hij kon niets beginnen om die gevoelens waar te maken, want ook hij kon zijn blik niet van Madeline's ogen afwenden. Toen ze uiteindelijk haar blik van hem losscheurde en naar het plafond keek, dacht hij aan haar zorgen - Hatori en Kale wiens levens letterlijk op een schaakbord werden gezet, alsof ze levende schaakstukken waren - en zijn eigen zorgen - het in de hand houden van de school waar meer dan de helft van de leerlingen en leraren zich massaal tegen hem keerden. Ieders hadden ze zo hun eigen tragische problemen te verwerken. Savador wendde uiteindelijk ook zijn blik van Madeline af en staarde nu wat droevig naar de grond.

Madeline zag vanuit haar ooghoeken de droeve blik van Savador. Ze draaide haar zich op haar zij zodat ze hem vanonder een paar lokken haar en haar wimpers aankeek. ''Heb ik je in een droeve stemming gebracht? Sorry'' zei ze zacht en met een licht vermoeide stem. Ze pakte zijn hand even beet en gaf er een kort zacht kneepje in. ''Waar zit je mee?'' vroeg ze zacht. Savador had haar net moed in gepraat, nu was wel het minste wat ze kon doen hetzelfde voor hem.

Savador schrok lichtelijk uit gedachten op toen Madeline's zachte stem de stilte verbrak. Hij keek haar vanuit zijn ooghoeken glimlachend aan. 'Welnee,' antwoordde hij zacht op haar verontschuldiging, bijna fluisterend. De slangen gierden nu, in plaats van alleen in zijn buik, door heel zijn lijf toen ze zijn hand beetpakte. 'Niets. Ik dacht gewoon ergens aan,' zei hij met een onschuldig grijnsje. Opeens trok Savador Madeline aan haar hand in een ruk naar zich toe en legde haar hand op zijn schouder. Zelf ondersteunde hij haar bij haar middel waarna hij haar weer terug in het kussen liet zakken en plaatste zijn knieën aan weerzijden van haar heupen, zodat hij nu over haar heengebogen zat. 'Het is alleen dat, nu je binnenkort toch trouwt, we samen wat tijd moeten delen in je ongehuwelijkte status, vind je ook niet?' siste hij grijnzend. Zijn lange zwarte lokken hingen in Madeline's gezicht terwijl Savador met fonkelende ogen op haar neer staarde.

Madeline glimlachte zelf even terug toen Savador naar haar grijnsde. Die glimlach maakte plaats voor een verbaasde uitdrukking toen Savador haar ineens overeind en tegen hem aantrok. Haar hart was in een klap van 50 keer naar 120 keer per minuut gaan kloppen. Ze keek op naar Savador, duidelijke twijfeling in haar ogen te zien of ze wel of niet met hem zou meegaan hierin. Ze wilde wel, iets in haar brandde en schreeuwde zich gewoon over te geven. Maar een ander deel van haar dacht aan Norwood, ze kon hem niet nogmaals veraaden. Dat zou hij haar nooit vergeven. ''Norwood flipt als hij erachter komt'' fluisterde Madeline met trillende stem. Ze had moeite haar stem goed onder controle te houden.

Savador grijnsde voldaan om Madeline's verbaasde blik en de twijfeling in haar ogen. Hij leek even voor kort kwaad op haar neer te kijken toen ze over Norwood begon. Daar lagen haar aarzelingen dus. 'Ach, Norwood,' zei hij op een argwanende toon. Niet veel later krulden zijn mondhoeken om tot een smalende grijns. 'Als het er nu niet van komt, komt het er misschien nooit meer van. Dat begrijp je toch wel?' vervolgde hij met een poeslief stemmetje. Met zijn bleke vingers volgde Savador de slanke lijnen van Madeline's lichaam. Zijn hele jeugd had hij alleen liefde ontvangen van zijn ouders en Mizore. Nu was er Diva en Madeline en vast nog meer vrouwen die hem liefde en comfort wilden schenken. Hij zag niet in waarom hij die liefde mis zou laten lopen. Dat was ook een reden waarom hij er weinig van begreep; omdat hij al veel langer gehaat werd dan geliefd was.

Een lichte huivering ging over Madeline's rug toen Savador langs haar lichaam streek. Ze kon er gewoon niks aan doen. Ze zweeg op zijn woorden. Omdat ze zichzelf niet vertrouwde. Maar haar weerstand brak. Ze had daarnet helemaal gespannen gelegen maar stukje bij beetje ontspande haar ledematen zich nu iets. Waarom kon ze geen verzet bieden aan Savador. Waarom zou je verzet willen bieden aan hem klonk er een stem in haar achterhoofd.

Savador kon een zachte lach niet onderdrukken toen hij zag hoe stijfjes Madeline erbij lag en hoe ze langzaam maar zeker meer ontspande. 'Al hebben we nu ieders onze eigen relatie, het kan er wellicht nooit meer van komen. Is dat wat je wilt?' Savador bedoelde het niet op een botte toon. Hij zei het dan ook met een lichte grijns. Zijn strelingen stopten en zijn handen rustten op Madeline's dijen. Hij hield zijn hoofd wat schuin terwijl hij glimlachend op haar neerkeek. 'We kunnen er zo niet langer meer omheen draaien. Hier hebben jij en ik al te lang op gewacht, en nu het moment daar is gedraag je je als een stijve plank,' zei hij zacht. Het was meer bedoeld om haar te plagen dan de spot met haar te drijven. Savador streek wat haren uit zijn bleke gezicht en grijnsde licht.

Madeline wende haar blik even af toen ze Savadors woorden hoorde. Ze had van momenten als dit wel al vaker gedroomd maar waarom, als het erop aan kwam, was ze zo twijfelachtig. Ze keek Savador weer aan. Ze gleed met een hand zachtjes langs zijn arm naar zijn schouder en vervolgens naar zijn nek waar ze haar hand liet rusten. Ze trok zich, een beetje steunend op Savadors schouders wat overeind en ging met haar lippen vlak langs zijn wang, alsof ze hem wilde proeven maar een echte kus was het niet te noemen.

Savador genoot zichtbaar van Madeline's aanrakingen en liet de huiveringen en het gloeiendhete gevoel in zijn borst gewoon over zich heen komen. Hij bereidde zich voor op een eerste kus, maar streek met zijn wang langs de hare toen ze met haar lippen enkel vlak over zijn huid ging. Hij hield Madeline bij haar taille stevig vast en rustte met zijn hoofd op haar schouder. Hij sloot zijn ogen even om van dit moment te genieten. 'Hoe we het ook gaan wenden of keren, kan ik niet ontkennen dat ik van je hou,' zei Savador zacht in Madeline's oor. Hij streek wat blonde lokken achter haar oor en keek haar met een vurige blik aan.

''Ik vrees dat ik wat dat betrefd hetzelfde voel'' fluisterde Madeline terug tegen Savador. Ze hield ook nog steeds van Norwood maar te gelijk ook van Savador. Waarschijnlijk voelde hij hetzelfde met Diva. Madeline keek Savador met een zijlingse steelse blik aan toen ze voelde dat hij haar aankeek. Ze volgde met haar lippen nu de contouren van zijn nek en pas helemaal bij zijn schouder gaf ze hem een klein kusje. Haar andere arm lag nu op zijn schouder om zichzelf omhoog te houden want ze hing half aan zijn nek en schouder.

Savador glimlachte licht toen hij Madeline's reactie op zijn woorden hoorde. Hij keek zwijgend toe hoe ze met haar lippen zijn nek afging en bij zijn schouder een kleine kus gaf. 'Dat is ook overduidelijk,' zei hij grijnzend terwijl hij door Madeline's haren streek en met een hand haar achterhoofd ondersteunde. Omdat ze nu helemaal aan hem hing, duwde hij haar zacht terug in het kussen. Hij strekte zijn benen uit zodat hij nu over haar heen lag. Om te zorgen dat ze niet heel zijn gewicht op zich kreeg, steunde hij nog wel op zijn ellebogen. Savador boog zich voorover tot hun neuzen elkaar raakten. Voor een kort moment bleef hij in Madeline's ogen staren. Daarna hield hij zijn hoofd schuin en kuste haar voorzichtig op haar lippen. Savador had Diva beloofd dat hij geen andere vrouwen meer zou kussen, maar de drang was veel te groot om het tegen te gaan.

Madeline liet zich gedwee terug in het kussen duwen. Dit alles zonder haar blik van Savador los te scheuren. Toen ze Savadors lippen op de hare voelde sloot Madeline als vanzelf haar ogen. Verader. Je had belooft het nooit meer te doen. En nu lig je hier maar toch weer omdat je te zwak was weerstand te bieden ging er een stem vol schuld door haar hoofd. Ze had het gevoel alsof die stem met een schulbewuste vinger naar Madeline wees en telkens maar opnieuw 'verader' fluisterde.

Savador liet Madeline na de zoen weer los en staarde met een liefkozende blik op haar neer. Terwijl hij haar door haar haren bleef strelen, gleden zijn gouden slangachtige ogen over haar lichaam. Zijn verticale pupillen vernauwden zich uit amusantie tot dunne spleetjes. 'Je bent beeldschoon. Nog mooier dan in mijn dromen,' zei Savador zacht. Hij wist niet wat er ondertussen in Madeline's hoofd omging, omdat hijzelf wel even alle zorgen aan de kant had gezet om puur van dit moment te genieten. Hij pakte zwijgend haar hand en streek met zijn duim zacht over haar vingers.

(Even eten)

(Smakelijk)

Madeline opende haar ogen weer toen Savador los liet. Ze voelde licht de blosjes op haar wangen toen ze zijn woorden hoorde. Ze pakte met haar vrije hand de zijne die haar andere hand vasthad en drukte die even zacht tegen haar wang aan. Ze gaf zacht kusjes op zijn vingers en vingertoppen. Ze wou niet denken aan later, ze wou alleen maar denken aan nu. Maar dat werd steeds moeilijker naarmate het schuldgevoel telkens sterker terug kwam.

Savador keek met een tevreden glimlach toe hoe Madeline zijn strelingen beantwoordde door zijn hand te pakken en die tegen haar wang te plaatsen terwijl ze er kusjes op drukte. 'Goed zo. Laat je gaan,' moedigde hij haar zacht toe. Met zijn vrije hand trok hij zijn schoenen uit en ging naast Madeline op het bed liggen. Hij ging wat hoger liggen zodat Madeline's hoofd onder zijn onderkaak en tegen zijn hals rustte. Zoals ze op zijn vingers kleine kusjes gaf, deed Savador zacht hetzelfde bij haar oor.

(Oke die zin die je zegt, die klinkt echt heel fout xD)

Madeline verstrengelde haar vingers met die van Savador. Ze boog zich naar zijn schouder en trok zachtjes zijn kleding daar een beetje opzij. Eerst beet ze hem zachtjes in zijn schouder, daarna gaf ze hem op dezelfde plaats een klein kusje. Daarna gaf ze hem een kusje halverwege zijn hals.

(Sorry, heb totaal geen inspiratie momenteel)

PROFILE MAGICIAN

» To lift the fog is to clear the mind
» It's all so clear now
» Clear blue sky [art]
» Les: The siren's call || Clear
» {Open} Clear as water

Clear my mind.

Clear my mind.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen