New Beginnings [C]

“I'd learned that some things are best kept secret.”

current form: Bird
note: C staat voor Closed, dit topic is enkel bestemd voor Grim ~
Eh… Ik deed maar wat ^^’ ?

De zonnestralen die zijn vacht verwarmden, ervoor zorgden dat hij langzaam zijn ogen sloot en ervan genoot: de stralen met liefde met zijn vacht liet spelen. Niemand zou hem toch opmerken, hij was momenteel maar een kleine veldmuis. Toch kon het heel goed zijn dat er een punt kwam waarop een meisje hem zou spotten en misschien zou beginnen te schreeuwen, maar een betere vorm kon hij niet verzinnen. Als men hem zag zouden er vast vragen gesteld worden… In zijn menselijke vorm leek hij oud genoeg om door te gaan als docent en wie weet waren er hier wel zo’n studiebollen die docenten zelfs buiten de lessen nog lastig zouden vallen.
Toch zou hij zo zijn weg niet kunnen vinden, hij had een andere manier nodig.
Rustig wachtte hij af, buiten in het gras. Wachtend totdat alles voorbij was. Het geluid van die bel niet meer te horen was, waarop het geluid van duizenden voetstappen volgde. Hij zou wachten totdat de zon laag genoeg was, de kinderen vast allemaal wel klaar zouden zijn met hun lessen. Zodat hij rustig door de gangen kon dwalen opzoek naar de juiste plek.

Langzaam kwam hij overeind wanneer hij zeker wist dat de kust veilig was. Zijn ogen die oplichten, een branderig gevoel dat bezit nam over zijn spieren en langzaam zijn gehele lichaam. Hij werd groter, zijn gestalte veranderde. De kromme rug werd lichtelijk hol. De kale staart kreeg haar en werd iets korter in verhouding met het lichaam: dat groter was geworden. De oren werden puntiger, maar ook deze waren kleiner in verhouding met zijn hoofd.
Uiteindelijk was hij geen veldmuis meer, maar een wolf. Hij schudde zijn vacht even uit, wat aangaf dat alles goed werkte: transformatie compleet.
Met het beter ontwikkelde reukzintuig van een wolf kon hij vast wel een eind komen. Hij sloot zijn ogen en stak zijn neus in de lucht, opende ook zijn mond een beetje: proefde de lucht. Eerst bewoog hij zich langzaam voort in een bepaalde richting, was toen zeker van het spoor en begon te rennen met zijn ogen nog steeds gesloten: richtte zich volledig op de geur.
Zo kwam hij uiteindelijk aan bij een toren. Natuurlijk. Nog een keer proefde hij de lucht, om te bepalen welke verdieping hij moest hebben. Daarna veranderde hij opnieuw weer van gedaante, in een vogel. Een vink om precies te zijn. De kleuren klopten echter totaal niet deze keer. Er waren geen markeringen, alle veren hadden dezelfde crèmekleurige kleur. Zijn ogen die nog steeds groen waren. Het waren mutaties in het DNA, het enige wat hij echt kon veranderen in het uiterlijk van de wezens waar hij in veranderde. Gehele lichaamsdelen ging niet, vandaar dat hij nu dus ook niet kon praten zoals een mens zou kunnen.
Vlak langs de buitenmuur van de toren vloog hij omhoog, totdat hij aankwam bij de gewenste verdieping en vloog langs de wand opzoek naar een opening. Een echte opening kon hij niet vinden, maar wel een raam: dat kon er ook wel mee door. Hij plaatste zichzelf op de vensterbank en hipte naar het raam toe, tikte ertegen met zijn snavel. Het was gevaarlijk om nu in een ander organisme te veranderen, laat staan een echt mens: dan zou hij te groot zijn en meteen vallen. Dus hij kon maar beter wachten totdat de ander het raam opende zodat hij naar binnen kon.
Als extraatje tjilpte hij zachtjes, hopend dat er in de eerste plaats wel iemand was en op de tweede plaats dat hij deze zijn aandacht kon trekken. Kijkend naar het feit dat bewoners van Gren dierenvrienden waren en de fauna een rol speelde met de instandhouding van de flora, kon de persoon moeilijk onaardig gaan doen. Als hij dan ook nog de nieuwsgierigheid van de ander wist te prikkelen met zijn mutaties waardoor zijn kleuren niet klopten was hij binnen en kon hij zich pas echt goed voorstellen.
Nu kon hij dus eigenlijk alleen maar hopen.

» New beginnings ║ open

New Beginnings [C]

New Beginnings [C]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen