Shong zette de deur van zijn lokaal alvast open voor zijn leerlingen die ieder moment konden binnenstromen. Hij keek zijn lokaal even rond, maar alles zag er uit zoals het eruit hoorde te zien. Het borrelende aquarium met allerlei exotische vissen achter zijn bureau, de zwevende luchtbellen bij het plafond en de grote brede ramen die allemaal een onheilspellend blauw licht in het lokaal wierpen. Hij had de ramen zo betoverd dat het leek alsof ze onder water zaten en er zo nu en dan een vreemd waterdier voorbij kwam zwemmen, die steeds verschilde van grootte. Soms was het een watergriffioen, andere keren een reusachtige zeedraak, maar ze waren allen even bijzonder. Op iedere tafel had hij een kleine spiegel neergelegd. Het was benodigd voor deze les. Shong liep met een tevreden glimlach terug naar zijn bureau en klom op zijn stoel. Omdat hij nog steeds geen enkele centimeter van zijn kleine lengte gegroeid was, moest hij nog altijd op een flinke stapel boeken zitten om boven zijn bureau uit te komen.

Arthion kwam het lokaal binnen en keek even rond. Dit was voor hem de eerste keer dat hij het lokaal voor water magie kon bekijken. Hij keek even met een brede grijns naar het aquarium. Het was echt gigantisch en bedekte de hele achterwand waardoor het lokaal in een blauwachtig schijnsel werd gezet. Maar niet onaangenaam vond Arthion. De meeste waterdieren die in het water rondzwommen kende hij van naam maar sommige soorten waren ook voor Arthion onbekend. Zijn blik ging vervolgens naar de leraar die hij vriendelijk toeknikte. ''Volgensmij heb ik nog nooit les gehad van u. Mijn naam is Arthion Leacla'' stelde hij zichzelf voor.

Direct na Arthion kwam Enma het lokaal binnenlopen. Ze knikte even kalm naar Master Shong maar niets op haar emotieloze blik veranderde. Enma sprak zowiezo weinig. Haar licht roodgloeiende blik ging even naar de jongen naast haar en bleef even hangen bij zijn blauwe haar. Ondanks dat Enma een duister type was had ze blauw altijd een erg mooie kleur gevonden. Zwijgdend liep ze naar een tafeltje en ging daar achter zitten. Haar blik op de deur gevestigd alsof ze wachtte op iemand.

Ineens verscheen Kataro's hoofd om de hoek van het klaslokaal. Hij was nog nooit eerder naar school geweest dus keek hij het hele lokaal rond. Zijn blik bleef staren naar het grote auqarium. Zoiets kende Kataro niet. Hij was maar heel kort op Cassia geweest en daarvoor had hij aquariums nog nooit gezien. Met glinsteringen in zijn ogen volgde Kataro de watergriffioen die voorbij zwom.

Mizore liep nog over de gang. Ze had haar armen over elkaar en liep naar het watermagie lokaal. Savador had gezecht dat ze wat lessen moest gaan volgen. Ach sterker worden is nooit geen slecht punt dacht ze. Ze deed de deur met een klap open en deed die meteen weer met een knal dicht toen ze binnen was. Ze liep naar een tafel acheraan bij het glas. Ze had niet het lokaan rong gekenen of wat dan ook. Toen ze zat deed ze haar ogen dicht en wachte totdat er iets gezecht zou worden.

Bij de allereerste leerling die zijn lokaal binnenkwam, merkte Shong direct op dat hij de jongen nog niet kende. Het werd nog eens dubbel bevestigd zodra de voor hem nog onbekende leerling zich voorstelde als Arthion, waar hij nooit eerder van gehoord had. Uit één enkele blik kon hij opmaken dat Arthion water alles behalve haatte. 'Aangenaam, meneer Leacla. Ik ben Master Shong, uw voormalige leraar in watermagie. Neemt u vooral plaats,' zei Shong vriendelijk. Hij glimlachte hem met een tevreden blik toe. Iedereen die water liefhad, daar had hij automatisch hoge verwachtingen voor. Shong veerde wat overeind toen Enma binnenkwam. Het was niet zo dat hij haar niet mocht, maar hij had zich altijd al ongemakkelijk gevoeld wanneer hij haar zag of haar aanwezigheid voelde. Toch knikte hij haar vriendelijk toe. Iedere leerling telde, en daar hoorde voortrekkerij helemaal niet bij. Shongs glimlach werd nog iets breder toen hij een blonde jongen binnen zag komen. Ook hem kende hij nog niet, maar hij kon al zo zien dat hij jong en bovendien onder de indruk was. 'Vind u het mooi?' vroeg hij glimlachend. Ondertussen was er nog een nieuw gezicht present. Een meisje waarbij hij een soort vreemde watermagie voelde en een hoop negatieve energie. Shong hoopte maar dat het geen onruststoker was. Daar had hij een hekel aan, vooral tijdens zijn lessen. Hij toonde zowel de blonde jongen als het meisje een glimlach. Omdat ze zich beide nog niet hadden voorgesteld, besloot hij zelf maar een stap te nemen. 'Twee nieuwe gezichten, twee nieuwe jonge en frisse breinen die ik vol kan stoppen met de wijsheid van het water. Mijn naam is Shong, gelieve me Master Shong te noemen,' zei hij op een behoorlijk positieve toon. Hij keek even kort naar beide leerlingen. 'En jullie zijn?' vervolgde Shong vragend.

Kataro keek naar de man die achter het bureau zat. Waarschijnlijk was het een leraar. Eigenlijk mocht hij niet hier zijn van Deshas. Kataro was duidelijk aan het overwegen of hij hier zou blijven en zijn naam zou vertellen, of gewoon weg zou rennen. Aan de andere kant, als Kataro iets in deze les kon leren dan zou hij Deshas eindelijk kunnen laten zien dat hij niet waardeloos was. Hij kon zich de blik van zijn broer al voorstellen als Kataro zou laten zien dat hij iets kon. ''Mijn naam is Kataro'' stelde hij zichzelf daarna voor aan de man met een brede grijns op zijn gezicht.

Aigavlov stond ook inde deuropening van het lokaal. Net als Enma had hij dezelfde ijskoude emotieloze blik en houding. Hij droeg een lange zwarte jas maar nog was zijn haar langer. De vuurrode lokken reikte tot zijn enkels. Zijn grijze 'blind lijkende' ogen keken het lokaal even rond en bleven rusten bij Enma. Hij knikte even kort naar haar en keek daarna naar de leraar. Van wat hij gehoord had heette die man Master Shong en had hij al twee boeken geschreven. ''Mijn naam is Aigavlov Jacaltvo'' stelde hij zich kort voor met toonloze stem. Daarna ging hij aan de tafel naast Enma zitten.

'Gaat u zitten, gaat u zitten!' riep Shong de leerlingen glimlachend toe die pas binnen waren gekomen. 'Ik weet niet waar uw zus is, juffrouw Lockhart, maar wees gerust. U bent nog niet te laat,' suste hij Kara toe. Shong knikte Kataro vriendelijk toe toen hij zichzelf voorstelde. Ondanks dat hij nog in het eerste leerjaar zat, was hij meer dan welkom. Hij keek op toen er een jongen binnenkwam die hij ook nog niet kende. Het was bijzonder om te zien hoe rood en hoe lang het haar van hem was. Uit één oogopslag zou hij denken dat hij van Razen kwam, maar zijn blindlijkende ogen vertelden iets anders. Zijn twijfels hingen tussen een vuur of duistere magie gebruiker. Shong glimlachte hem zwakjes toe. Daar zou hij snel genoeg achter komen.

'Ik wilde mijn les beginnen door me eerst kort maar fatsoenlijk voor te stellen. Er komen immers iedere les weer nieuwe leerlingen bij,' begon Shong. 'Mijn naam is Shong, uiteraard kom ik van de planeet Cassia. Mijn krachten liggen daarom al vanaf mijn geboorte bij het water. Sommige kennen me misschien al van naam of gezicht; ik ben momenteel druk in de weer met een boekenreeks over de magie van het water. De eerste twee delen kunt u in de bibliotheek vinden.' Hij glimlachte even kort en keek de klas rond. 'Verder hoop ik dat u en ik het goed met elkaar kunnen vinden voor een prettige les.' Die zin was gericht op iedereen in het algemeen. Shong hief zijn hand op en liet een straal water als een vloeibare slang boven de hoofden van de leerlingen naar de andere kant van het lokaal zweven. Vlak voor de deur zette hij er kracht achter en spoot met de straal plotseling met de kracht van een hogedrukspuit de deur dicht. 'Water is een bron van controle en energie,' zei hij toevoegend op deze actie.

'Laten we nu met de les beginnen. Laatkomers kunnen nog altijd in de les inspringen.' Shong ging in een kleermakerszit op zijn stoel zitten en hield een spiegel tussen zijn handen geklemd. Dezelfde kleine spiegels lagen ook op ieder tafeltje. Op de hoek van iedere tafel stond ook een kom met water. 'Deze les gaan we ons bezighouden met waterspiegels. De originele spiegels zijn bijzonder en onvervangbaar, maar wij gaan er vandaag een met simpele watermagie zelf creëren. In echte waterspiegels huizen watergeesten, dit zijn kleine wezens opgesloten in de spiegel, meestal in een bepaalde dierenvorm. Men roept ze op om hulp of advies te vragen, wat in sommige gevallen erg handig kan zijn. Met zelfgecreëerde waterspiegels kunnen we geen echte watergeesten oproepen met dezelfde vaste vorm en ongelimiteerde hulpbieding. De watergeesten die wij gaan proberen op te roepen komen wel in een dierlijke vorm, maar bestaan geheel uit water. Grote dingen zullen ze ook niet voor je uitvoeren, enkel kleine handelingen. Wel nu.. Exus.' Nog geen seconde later verscheen er een kleine salamander in de spiegel die Shong vasthield, die in het kleine oppervlakte van de spiegel verveeld rondjes zwom. De watergeest die verscheen als hij ze opriep was nooit anders geweest dan een salamander. Bij ieder persoon zou er ook een ander dier in de spiegel verschijnen.

'Controle is belangrijk. Gebruik de kom met water op de hoek van uw tafel om de spiegelplaat te bevochtigen. Kunt u geen watersturen, dan giet u een klein beetje op de spiegel. Vervolgens concentreert u zich - erg belangrijk - en zegt u duidelijk de bijbehorende spreuk 'Exus'. Als alles goed verloopt, zal er ongetwijfeld een watergeest verschijnen. Kijkt u vooral niet op als uw buurman of buurvrouw een schildpad weet op te roepen, terwijl uzelf een vis in uw spiegel krijgt. Iedere watergeest verschilt met elkaar. De spreuk om de watergeest weer te laten verdwijnen is 'Nox'. Gaat u alstublieft serieus te werk. Een watergeest uitdagen - in een zelfgecreëerde waterspiegel of niet - is hetzelfde als een Saffierschildpad in bronstijd te treiteren; en geloof me, die zijn erg agressief. Uw watergeest kan in een agressieve bui vijandig gedrag vertonen, of in het ergste geval: vrijkomen en u in hun plaats in de spiegel opsluiten. Gelukkig zal dit niet zo gauw voorkomen met kleinere spiegels als deze, maar wees toch voorzichtig.' Shong legde zijn spiegel neer en nodigde de leerlingen uit om het zelf te proberen.

Enma luisterde naar de uitleg van Master Shong. Ondertussen ging haar blik even naar de spiegel voor haar op tafel. Ze keek daarna naar het bakje water en concentreerde zich erop. Haar ogen gloeide felrood op en een klein straaltje water ging in een klein boogje naar de spiegelplaat. Daarna tilde ze de spiegel op met haar mentale krachten en liet hem op een afstandje voor zich zweven. Ze concentreerde zich enkel op de spiegelplaat. In haar gedachte bleef ze het woord 'Exus' herhalen. Ineens was er een felle flits te zien en werd Enma tegen de vlakte geslagen. De spiegel viel terug op de tafel. Enma kwam half overeind van de grond en wreef even over haar rug. Ze begreep niet wat ze fout had gedaan maar de spiegel had haar tegengewerkt. Alsof die aanvoelde met welke geesten Enma normaal gesproken mee te maken kreeg.

Aigavlov bleef zijn blik op de man gericht die zich voorstelde als Master Shong. Wat hij met die waterslang deed was interesant maar wat hij uitlegde over die spiegels kom Aigavlov maar bar weinig schelen. Dat kwam voor hem niet aan de orde. Dat was meer iets voor Enma. Hij keek met een ruk opzij toen Enma door de spiegel tegen de grond werd geslagen. Aigavlov sprong van zijn stoel en knielde bij haar neer. ''Alles goed met je?'' vroeg hij zo zacht dat enkel Enma hem kon horen. Hij streek een paar lokken uit haar gezicht om te zien of het goed ging met haar. Aigavlov hielp haar voorzichtig overeind. Zijn blik gleed naar de spiegels. Wat nou als hij de spiegel ook niet kon gebruiken? Hij streek met zijn vinger langs de spiegel maar trok zijn hand direct terug toen hij een pijnlijke stroomschok kreeg. Als dienaren van de onderwereld konden Aigavlov en Enma de spiegels niet eens aanraken.

Mudly liep met snelle passen door de gang en keek strak voor zich uit. Weer een les van Shong. En hij heeft zich verslapen ook nog. Dan was Shong wel niet de persoon die daar zich erg druk over maakte. Maar toch was het niet netjes om halverwege de les binnen te komen.

Mudly kwam binnen op het moment dat Shong klaar was. Hij liep naar het bureau. "Sorry, ik heb me wat verslapen..." zei hij vriendelijk tegen Shong en liep toen naar een nog lege tafel. Hij wist wel wat hij ongeveer moest doen. Althans dat gokte hij maar. Toch zag hij het van enkele leerlingen. Met behulp van zijn magie liet hij een slang tevoorschijn komen uit die naar de spiegel kroop. Mudly liet de slang zich gelijk verdelen over de spiegel en glimlachte. Hij legde zijn vinger op de spiegel. Wat was ookal weer de spreuk...komop denk denk. Nexus...nee. Het was Exus en Nox...en voor het oproepen ik Exus gebruiken... dacht Sorax. "Exus..." zei hij. En binnen enkele tellen kwam een felgekleurde vis tevoorschijn. Sorax glimlachte. "Goedendag..." zei hij met een vriendelijke stem. Zijn blik ging naar Shong en stak zijn vinger op als een vraag.

Mizore keek even duf naar Master Shong die zich net had voorgesteld. Ze stond op het punt zich voor te stellen maar Shong begon al met de les. Toen ze pas de kom met water opmerkte om dat Master Shong dat zei bevroor ze het meteen. Shong was nu klaar met praten en uitleggen. Ze pakte de spiegel voorzichtig op een keek even naar zichzelf, ze legede deze na een paar tellen weer neer en keek nar het kommetje met befroren water. Ze liet een klein ijsblokje zweven en die boven de spiegel pas weer vloeibaar worden. 'Exus' Zei ze met een normale toon. De spiegel kleurde een beetje groen, ze wenkte haar blik niet af en bleef er goed naar kijken. Er kwam een kikker naar de voorkand van de spiegel gezwommen. Ze keek de kikker aan en gaf even een glimlach. Ze keek op toen er op dat moment van Enma een ligtflits kwam en ze op de grond viel. Haar glimlach werd even groter maar omdat ze in de les zat had ze tog maar zo iets dat ze hem weer weg moest werken. Haar gezicht stond nu weer op neutraal. 'Master Shong, ik heb een kikker voor mijn neus en nu?' Ze had geen zin om te wachten dus ze vroeg hat maar meteen.

Arthion was gaan zitten en had gewacht tot de les zou gaan beginnen. Hij had even een wenkbrauw opgetrokken toen de jongen binnenkwam die zich voorstelde als Aigavlov. Arthion voelde een sterke duistere magie van hem af komen. Net zoals bij Enma trouwens. Dat werd ook wel duidelijk toen, na de uitleg van Master Shong, zowel Aigavlov als Enma de spiegels niet konden aanraken. Was hun magie te duister? Arthion had in principe nog nooit zo iets gehoord dat een magie soort de ander kon overtreffen waardoor hij niet te leren of te gebruiken was. Met een sierlijke beweging van zijn hand bevochtigde Arthion de spiegelplaat met wat water uit het bakje en pakte de spiegel op. ''Exus'' fluisterde hij zachtjes. Niet veel later kwam er een krokodil aanzwemmen maar hij zag er niet bepaald onvriendelijk uit. Niet echt een water wezen maar een reptiel. Vanwege Arthions achtergrond van Gren verbaasde hem dat niet echt. Hij was meer iemand die half om half was. Zijn vader kwam van Gren maar zijn moeder van Cassia. Vandaar dat Arthion zich voor beide magiesoorten altijd had geintereseert. Arthion keek nog een keer om naar Enma en Aigavlov.

Shong wuifde Mudly's verontschuldiging vriendelijk weg. Hij vond het geen ramp dat leerlingen te laat in zijn les kwamen, als het maar niet iedere keer gebeurde. Hij schrok wat op van de bons toen Enma plotseling tegen de grond werd geslagen. Hij liet zich van zijn stoel glijden en snelde er zo gauw als zijn korte benen hem konden dragen erop af. Toen hij bij Enma's tafel aankwam hielp Aigavlov haar al overeind. Hij keek vragend naar de roodharige jongen op. 'Wat is er gebeurd?' vroeg hij bezorgd. Zijn blik ging even naar Enma. 'Juffrouw Ai, lukte het u al om een watergeest op te roepen? Of was er nog geen in uw spiegel verschenen?' Shong pakte de spiegel op die op Enma's tafel lag en streek er met een vlakke hand ongerust over heen. Voor hem voelde het doodnormaal aan en waren er geen bijzonderheden te ontdekken. Oorspronkelijk waren watergeesten vredige wezens, die hun oproeper niet zomaar aanvielen. Daar moesten ze een hele goede reden voor hebben, bijvoorbeeld als ze op stang werden gejaagd. Hij legde de spiegel weer neer. 'Gaat u zitten. Doe het rustig aan,' zei Shong terwijl hij Enma met beleid bij haar schouders beetpakte en haar voorzichtig weer terug op haar stoel zette. 'Als u iets nodig hebt, een glaasje water voor de schrik of wat dan ook, dan moet u het maar zeggen.'

Shong krabde zich verward in zijn bleke hanenkam en liep peinzend terug naar zijn bureau. Oproepers die door spiegels tegen de vlakte werden gesmeten, dat had hij nog nooit meegemaakt. Hij werd weer terug naar de realiteit geroepen door een vraag van Mizore. Vriendelijk zette hij een glimlach op en zette voor nu de zorgen aan de kant. Hij keek met een tevreden blik naar de kikker in de spiegel die Mizore het was gelukt om op te roepen. 'Heel goed, juffrouw, uitstekend,' prees hij haar. 'Nu mag u uw watergeest een kleine handeling laten verrichten. U kunt hem bijvoorbeeld een vraag stellen of een aantal toekomstbeelden in de spiegel aan u laten zien. Deze wezens kunnen ook praten, vergeet dat niet.' Shong liep na zijn uitleg weer langs de tafels en kwam bij Arthion aan. Hij wierp een goedkeurende blik in de spiegel en legde even een hand op de schouder van de jongen. 'Wees voorzichtig met deze kerel, hij ziet eruit alsof hij zijn dag niet heeft,' zei hij zacht. Hij liep langzaam weer terug naar zijn bureau. Als er vragen waren, hoorde hij het vanzelf.

Enma had zich overeind laten helpen door Aigavlov en schudde zwijgend haar hoofd op zijn vraag. Ze liet zich ook gewoon door Master Shong terug op haar stoel duwen terwijl ze onafgebroken naar de spiegel staarde. Met moeite wist ze haar emotieloze blik los te rukken en keek Aigavlov aan. Jij kan hem ook niet aanraken hè? Waarom weigeren die spiegels ons? stuurde ze in gedachte aan hem door, door middel van oogcontact en dat niet te doorbreken met knipperen of weg te kijken. Daarna keek Enma weer naar de spiegels. Zij wist net zo goed als Aigavlov wat hier aan de hand was. Ze stond op en liep naar het bureau waar Master Shong aan zat. Ze keek hem recht aan zonder ook maar een keer te knipperen en met een emotieloze blik en houding om gevoelens te verbergen achter een muur van emotieloosheid. ''Het spijt ons Master, maar Aigavlov en ik kunnen niet langer deel nemen aan deze les. We kunnen de spiegels niet aanraken laat staan een watergeest oproepen'' zei ze tegen hem met een helder zuivere stem die niet bij haar uiterlijk paste. ''We kunnen u helaas pas na de les uitleggen waarom''. Na deze woorden te hebben gezegd draaide Enma zich weer om en liep terug naar haar tafel. Daar bleef ze zitten wachten tot het einde van de les.

Mizore probeerde een klein lachtje uit te beelden als dank voor het complimentje van Master Shong. Ze keek de kikker aan. Hallo, mijn naam is Kaya. Ze hoorde dit voor haar maar wist even niet van wie. Shong had haar net verteld dat ze ook konden praten. Ze keek in de spiegel en wachte eventjes. Na eventjes denken moest het wel de kikker voor haar zijn geweest. 'Hoi, ik ben Mizore' zei ze een beetje kortaf. Dit is de eerste keer dat wij elkaar ontmoeten. Mizore keek de kikker een beetje nors aan, ze was veel te vriendelijk. Ze zuchte even zacht. 'Dit is inderdaat de eerste keer dat wij elkaar ontmoeten. Heb je eigenlijk nog meer mensen waar je de watergeest van bent?' Mizore wilde meteen alles van de kikker weten zodat ze zeker wist of ze hem kon vertrouwen. Je bent de eerste die mij oproept. Niet veel mensen krijgen een kikker om eerlijk te zijn. Mizore moest even lachen. Gelukkig had niemand anders hem ook nog opgeroepen en waren er ook niet veel die kikkers opriepen. 'Goed, dat is mooi.' Ze moest even nadenken omdat ze nu iets van de kikker moest vragen wat er in de toekoms zou gebeuren. 'Hoe eindigt deze les eigenlijk?' Vroeg ze daarom maar aan de kikker voor haar in de spiegel. De kikker knikte en liet een soort van filmpje zien. Ze zag een huilende Shong en haar neefje Master Savador. Toen stopte het filmpje. 'Wat was dat nou?' Vroeg ze verbaast toen de kikker weer terug was gekomen. 'Wat is er gebeurt?' Het spijt me maar dat kanik niet vertellen. Mizore keek Master Shong aan. Wie zou hem laten huilen? Zal ik wel zijn aangezien ik dat vroeg aan Kaya en Savador mij aan keek. 'Is alles wat de spiegel laat zien,ook echt wat er gaat gebeuren? En kun je ook dingen uit het verleden vragen?' Vroeg ze maar voor de zekerheid aan Master Shong.

Arthion keek even over zijn schouder naar Master Shong toen hij zijn stem vlakbij hoorde. Daarna keek hij weer naar de krokodil in de spiegel. ''Een goede dag'' sprak Arthion kalm maar met een vriendelijke glimlach tegen de krokodil. Die snoof even maar besloot wel beleefd te antwoorden. Wederzijds knul. Mijn naam is Vexen. Wat mag de jouwe wezen? Het klonk wat nors maar waarschijnlijk had hij inderdaad zijn dag niet. ''Mijn naam is Arthion'' stelde hij zichzelf voor aan het reptiel. ''Ik had een vraag. Kun je me misschien laten zien wat er vanavond gaat gebeuren?'' vroeg Arthion beleefd. Vexen haalde zijn schouders op, voor zover een krokodil dat kan tenminste, en willigde Arthions vraag in. Daarna toonde hij zichzelf weer. Nu blij? vroeg Vexen wat kortaf. Arthion grinnikte kort. ''Dank je wel'' zei hij tegen de krokodil. Hij keek even om toen er tegen hem gesproken werd. Hij glimlachte even naar haar. ''Dank je'' zei hij met dezelfde vriendelijke glimlach. Hij keek even naar haar ogen. Zwart, maar allerminst niet lelijk. ''Je hebt zelf ook mooie ogen'' zei hij tegen haar.

Shong was achter zijn bureau gekrabbeld en had weer plaats genomen op de stapel boeken op het zitvlak van zijn stoel. Hij zat ook op zijn knieën om een goed overzicht over de leerlingen te hebben. Hij glimlachte licht toen hij Enma naar hem toe zag komen. De starende en emotieloze blik in haar rode ogen bezorgden hem echter wel een ongemakkelijk gevoel. Een spijtig gevoel bekroop hem zodra hij Enma's woorden hoorde. 'Dat is erg zonde, juffrouw. U en meneer Jacaltvo missen een hele leerzame praktijkles. Omdat er binnenkort een kamp komt en er nog geen vaste keuze is op welke planeet, wilde ik aan het einde van de les een opstel opgeven over het water op Gren of Shadra. Daar mogen u en meneer Jacaltvo alvast aan beginnen, maar u mag ook kiezen uit werken uit het leerboek of uw waterkunsten beoefenen,' zei Shong Enma na toen ze weer terug naar haar tafel liep. Hij scheurde zijn blik van het mysterieuze meisje af en richtte zich tot Kara toen ze een vraag stelde. 'Ik heb geen flauw benul, juffrouw Lockhart. Het is uw zusje. Probeer voor nu maar toch de les mee te doen. Dit is stof die u moet kennen,' beantwoordde hij haar vraag kalm. Shong besteedde er verder niet veel aandacht meer aan, tenzij erop doorgevraagd werd, en bladerde wat in het lesboek voor zijn neus. Niet veel later werd hij opnieuw gestoord door een vraag van één van de leerlingen. Niet dat hij het erg vond; het was zijn werk. 'Jazeker, jazeker,' zei Shong glimlachend tegen Mizore. 'Het is geen poespas wat de spiegel laat zien, juffrouw. Watergeesten liegen niet. Het zijn zuivere en reine schepsels. Alles wat er in die spiegel verschijnt is pure realiteit.' Shong knikte Arthion vriendelijk toe zodra hij zag dat het oproepen bij hem gelukt was. Daarna vouwde hij zijn handen op zijn schoot en ging met een zwakke glimlach verder met zijn eigen handelingen.

Kataro had de spreuk Excus inmiddels ookal uitgeprobeerd. Bij hem was er een dolfijn aan komen zwemmen. Kataro grijnsde even kort. Ja, dat was echt wel iets dat bij hem paste. Vaak waren dolfijnen ook hyper net als hij. De dolfijn had zich voorgestelt als Zovar. ''Zovar, kun je me ook het verleden laten zien?'' vroeg Kataro nieuwschierig. Jazeker wel klonk de opgewekte stem uit de spiegel. ''Kun je me dan Shadra van driehonderd jaar geleden tonen. Ik zou het graag nog een keer willen zien'' zei Kataro zachtjes. De dolfijn toonde hem het beeld dat hij wenste te zien. Kataro glimlachte breed toen hij merkte dat het er nog net zo uitzag als in zijn herinnering.

Mizore kreeg een brede glimlach op haar gezicht dat de geesten niet logen. Ze had dus nog vermaak voor bij het einde van de les. Hoe of wat ze zou doen wist ze nog niet, maar het was iets waarbij ze vermaak bij kreeg dat wist ze zeker. Nog verdere vragen? klonk de stem uit de spiegel weer. Mizore keek de kikker even vaag aan. 'Wil jij nog iets van mij weten?' Vroeg ze daarom maar uit beleeftheid. De kikker zwom weg na haar woorden. Ze wilde de spiegel weer terug op de tafel leggen maar toen herinnerde ze zich dat ze nog geen "nox" had gezecht. Ze hield de spiegel weer recht, alleen had geen zin om het vast te houden en maakte een standaard van ijs, daar zette ze de spiegel heel voorzichtig op. Ze bleef maar wachten. Nadat er een paar minuten verstreken waren en Kaya nog niet terug was keek ze even vreemt. 'Master Shong, mijn kikker is verdwenen zonder dat ik dat woord had gezecht dat de geest weer weg ging.' Ze wist niet zeker of het ook zou werken als ze het woord tegen Shong zij dat de water geest dan ook weg zou zijn, dus het leek beter om het maar niet uit te spreken. Ze bleef wachten op antwoord van Shong. Ze keek even vlug rond en zag dat er nog een paar waren die het gelukt waren.

Shong keek van zijn boek op en keek Mizore een aantal minuten verbaasd aan. Een watergeest die er vandoor ging, dat was toch wel heel vreemd. Hij legde zijn boek te rusten en liet zich opnieuw van zijn stoel glijden. In een paar stevige passen stond hij bij Mizore's tafel. In het voorbijgaan van Kataro's tafel, had hij even goedkeurend een hand op de blonde lokken van de jongen gelegd. Voor een jonge leerling deed hij het uitstekend. 'U weet zeker dat u de geest niet gekwetst hebt? Dat zou natuurlijk ook kunnen,' vertelde hij Mizore met een klein bezorgd glimlachje. Watergeesten waren net mensen: ze hadden gevoel en hun eigen acties op iedere situatie. Het moest er maar net aan liggen hoe hun bui was of of ze agressief of treurig reageerden. 'Mooi gemaakt,' merkte Shong op een vriendelijke toon tussendoor op toen hij de ijsstandaard zag waar Mizore's spiegel op stond. Hij stroopte zijn mouwen op om het probleem verder aan te pakken. Met een hand streek hij even vlug over de oppervlakte van de spiegel - als Mizore's watergeest in een boze bui was, moest hij die beweging snel verrichten om geen risico te lopen om in de spiegel te worden opgesloten. Toen Shong zijn hand weer terugtrok merkte hij direct dat die vochtig was. De waterspiegel stond als het ware dus nog 'aan'. 'Probeer de tegenbezwering te gebruiken en daarna de oproepspreuk weer, juffrouw,' zei Shong. 'Misschien is hij even een pauze nemen,' voegde hij er grappend aan toe. Hij bleef zwijgend achter Mizore's stoel staan om toe te kijken of het nu wel lukte.